Συνέντευξη στη Λίτσα Φρυδά
Η θεσμική Αριστερά εγκατέλειψε τον αγώνα κατά του Εθνικού Μετώπου στο πεδίο. Οι πολιτικές γκετοποίησης των μεταναστών, που ασκήθηκαν τόσο από τη Δεξιά όσο και από την Αριστερά, συντελούν στην αποτυχία τους, τονίζει στο Πριν ο Γάλλος καθηγητής Ιστορίας Ζαν-Πολ Γκοτιέ. Ο Γκοτιέ είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων για τη γαλλική Ακροδεξιά, υπήρξε ενεργός στο αντιφασιστικό κίνημα και συμμετέχει στο ΝΡΑ
Η απαξίωση των πολιτικών τροφοδοτεί τη Λεπέν
Από πού αντλεί την επιρροή της η Λεπέν;
Στο λόγο της κατά τη λήξη του 15ου Συνεδρίου του Εθνικού Μετώπου το Νοέμβριο του 2014, η Μαρίν Λεπέν δήλωνε πως «η πολιτική ζωή στη Γαλλία κτυπά στο ρυθμό του Εθνικού Μετώπου» και πως οι ιδέες του έχουν κατακτήσει τον δημόσιο χώρο. Η Λεπέν αντλεί την επιρροή της από πολλά στοιχεία. Πρώτο στοιχείο αποτελεί η απαξίωση της γαλλικής πολιτικής τάξης, η οποία είναι ανίκανη να απαντήσει στις προσδοκίες του λαού. Ένα μέρος της γαλλικής κοινής γνώμης λέει: «Δοκιμάσαμε τα πάντα», επομένως γιατί όχι και το Εθνικό Μέτωπο; Εξάλλου, η Λεπέν χρησιμοποιεί ένα λόγο πολύπλευρο, που απευθύνεται σε όλες τις κοινωνικές κατηγορίες και ιδιαίτερα στους οικονομικά ασθενέστερους, οι οποίοι αισθάνονται να έχουν θυσιαστεί και ξεχαστεί από τις διάφορες διαδοχικές κυβερνήσεις τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς (σ.σ.: στον συνήθη πολιτικό λόγο στη Γαλλία το Σοσιαλιστικό Κόμμα περιλαμβάνεται στην Αριστερά). Το Εθνικό Μέτωπο απέδειξε πως ξέρει να λειτουργεί οπορτουνιστικά, αναπτύσσει πολύ μεγάλη προσαρμοστικότητα. Όπως διευκρινίζει ο Λουί Αλιό, ηγετικό στέλεχός του: «Προσπαθεί να προσαρμόζεται στην πραγματικότητα του πεδίου».
Ποιες πολιτικές θέσεις προβάλλει η Λεπέν;
Η Λεπέν αναπτύσσει τυπικές θέσεις της άκρας Δεξιάς οι οποίες βρίσκονται στην καρδιά του λογισμικού του Εθνικού Μετώπου: ρατσισμός, ξενοφοβία, ασφάλεια, ταυτότητα και αντιισλαμισμός, θέσεις κατά της μετανάστευσης και εθνική προτεραιότητα. Ο λόγος της μπορεί να χαρακτηριστεί «εθνικολαϊκός» και είναι προσανατολισμένος στην απασχόληση, στον αγώνα κατά της ανεργίας και της κοινωνικής εξαθλίωσης, στην υπεράσπιση της αγοραστικής δύναμης, στη διασφάλιση των επιχειρήσεων που απειλούνται από την παγκοσμιοποίηση, στην υπεράσπιση των μικρών επιχειρηματιών και βιοτεχνών, στην καταγγελία των χρηματοπιστωτικών αγορών που στραγγαλίζουν την οικονομία, στον εξαναγκασμό των επιχειρήσεων που κάνουν απολύσεις για οικονομικούς λόγους να επιστρέψουν τις κρατικές ενισχύσεις που έχουν λάβει, στην υπεράσπιση των συντάξεων, στην εφαρμογή μιας πολιτικής προστατευτισμού, στην αποκατάσταση των συνόρων για να σωθούν οι θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί ο αθέμιτος ανταγωνισμός και η παγκοσμιοποίηση, στην απόρριψη του «ιμπεριαλισμού των Βρυξελλών και της Γερμανίας». Δεν προχωρά όμως σε καταγγελία του καπιταλιστικού συστήματος. Η «νέα κοινωνική και οικονομική τάξη» που ευαγγελίζεται είναι καπιταλισμός. Όπως ο φασισμός, που είναι πρόγονός του, το Εθνικό Μέτωπο αμφισβητεί τη θέση και το ρόλο των μεγάλων κεντρικών συνδικάτων, αποκαλύπτοντας το πραγματικό του πρόσωπο, που είναι βασικά αντεργατικό.
Ενισχύεται η Λεπέν από την επιδεινούμενη οικονομική και κοινωνική κατάσταση των φτωχών λαϊκών στρωμάτων;
Η Μαρίν Λεπέν αναπτύσσει αυτό που ο Λουί Αλιό ονομάζει «κοινωνική της ευαισθησία». Δηλώνει πως απευθύνεται στους «αόρατους και στους ξεχασμένους» και πως υπερασπίζεται «την πραγματική χώρα» (οι Γάλλοι) ενάντια στη «νομική χώρα» (η πολιτική τάξη). Λένε: ψηφίζω Εθνικό Μέτωπο σημαίνει ψηφίζω για την απασχόληση. Ψηφίζω τους Ρεπουμπλικάνους και το Σοσιαλιστικό Κόμμα σημαίνει ψηφίζω για τα αφεντικά. Ψηφίζω άκρα Αριστερά σημαίνει ψηφίζω για την εργατιά και τη μετανάστευση. Η υπεράσπιση της απασχόλησης δεν είναι κάτι καινούργιο στο πρόγραμμα του ΕΜ. Ήδη από το 1978, ο Ζαν-Μαρί Λεπέν ζητούσε «προτεραιότητα στην απασχόληση για όλους» (δηλαδή μόνο για τους Γάλλους). Το ΕΜ επαναλαμβάνει τα λόγια του Ζακ Ντοριό, ηγέτη του Γαλλικού Λαϊκού Κόμματος (φασιστικό κόμμα), ο οποίος δήλωνε τη δεκαετία του 1930: «Εκεί όπου μια θέση εργασίας μπορεί να καλυφθεί από Γάλλο, καμιά πρόσληψη μετανάστη».
Πώς αξιοποιεί το προσφυγικό;
Για το Εθνικό Μέτωπο δεν υπάρχουν πρόσφυγες, αλλά μετανάστες, μουσουλμάνοι. Το ΕΜ σκοπεύει να καταπολεμήσει τη μετανάστευση, που τη θεωρεί παράγοντα ανασφάλειας και απειλής για τη γαλλική ταυτότητα. Η Μαρίν Λεπέν, όπως και ο πατέρας της, επισείει την απειλή ενός «μεταναστευτικού τσουνάμι». Γι’ αυτήν υπάρχει σήμερα στη Γαλλία και στην Ευρώπη «μια μεταναστευτική εισβολή», ένας πραγματικός «κίνδυνος» κατοχής του εθνικού εδάφους, όπως το 1940, και εξισλαμισμού της χώρας σε σύντομο ή λιγότερο σύντομο χρονικό διάστημα. Το Εθνικό Μέτωπο εμφανίζεται επομένως ως ο μοναδικός φορέας που ενσαρκώνει την αντίσταση.
Πώς στέκεται απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η Μαρίν Λεπέν χαρακτηρίζει την ΕΕ «ευρωπαϊκή απάτη, δημιούργημα του Φρανκενστάιν» και ο Λουί Αλιό «ευρωπαϊκή σοβιετική ένωση». Η θέση του Εθνικού Μετώπου έχει τροποποιηθεί, με βάση και τις διεθνείς εξελίξεις. Το 1973 ο Ζαν-Μαρί Λεπέν έβλεπε την ενωμένη Ευρώπη ως το προπύργιο κατά του μπολσεβικισμού. Το 1974 δήλωνε πως «η ανεξαρτησία της χώρας μας είναι συνδεδεμένη με εκείνη της Ευρώπης και της Δύσης». Με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου και την κατάρρευση της ΕΣΣΔ η κατάσταση αλλάζει. Στο εξής για το Εθνικό Μέτωπο ο εχθρός που πρέπει να ηττηθεί είναι η Ευρώπη, το Μάαστριχτ και το ευρώ. Η ΕΕ είναι ένας παράγοντας διάλυσης των εθνών, ο Δούρειος Ίππος του άκρατου φιλελευθερισμού, «ο προθάλαμος ενός κράτους καθολικού, ολοκληρωτικού, παγκόσμιου». Είναι λοιπόν επείγον για το ΕΜ η Γαλλία να βγει από «αυτόν το ζυγό, από αυτό το τεχνητό κατασκεύασμα». Κατά τη Μαρίν Λεπέν, πρέπει να ξαναχτιστεί «μια πραγματική Ευρώπη», δηλαδή μια Ευρώπη με ταυτότητα, αυτονομία και αλληλεγγύη, μια Ευρώπη καρπός της ελληνορωμαϊκής και χριστιανικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Ένας από τους άξονες της καμπάνιας της είναι το «Όχι στις Βρυξέλλες. Ναι στη Γαλλία». Η ΕΕ έβαλε τη «Γαλλία υπό κηδεμονία» και οι Γάλλοι ηγέτες «συμπεριφέρονται ως σκλάβοι». Το ΕΜ αξιώνει την έξοδο από το ευρώ, που προκάλεσε την αποβιομηχάνιση της Γαλλίας, τη μαζική αύξηση της ανεργίας σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες, όπως η Ελλάδα, η Ισπανία, η Πορτογαλία. Η έξοδος από το ευρώ πρέπει να τεθεί σε δημοψήφισμα. Το ΕΜ είναι υποστηρικτής μιας Ευρώπης λευκής και χριστιανικής!
Υπάρχουν πίσω από το Εθνικό Μέτωπο και τη Λεπέν αστικά συμφέροντα που την υποστηρίζουν;
Η καπιταλιστική μπουρζουαζία δεν υποστηρίζει τη Λεπέν. Η γαλλική εργοδοσία είναι εντελώς αντίθετη με το οικονομικό της πρόγραμμα, με τις θέσεις της για την ΕΕ, με τη θέλησή της να βγει από το ευρώ (Frexit) αλλά και με το πρόγραμμά της, που διακρίνεται από κάποιον κρατισμό: «Ισχυρό κράτος». Η μεγάλη εργοδοσία θεωρεί ότι το οικονομικό της πρόγραμμα δεν είναι υλοποιήσιμο. Οι μεγάλες επιχειρήσεις είναι υπέρ της παγκοσμιοποίησης, ενώ η Λεπέν αυτοανακηρύσσεται «εχθρός» της. Όσο για την αντιμεταναστευτική της πολιτική, η εργοδοσία χρειάζεται πάντα φθηνά εργατικά χέρια για εργασίες χαμηλής εξειδίκευσης. Τα αστικά κόμματα προβάλλουν τον ίδιο τύπο επιχειρημάτων με τους μεγαλοεργοδότες. Παρ’ όλα αυτά ο Νικολά Σαρκοζί δεν είχε διστάσει να αντιγράψει το πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου και να δημιουργήσει υπουργείο Μετανάστευσης και Εθνικής Ταυτότητας για να αρπάξει τις ψήφους των εθνικιστών.
Αντιπαλεύουν οι δυνάμεις της Αριστεράς το Εθνικό Μέτωπο;
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα καταγγέλλει την αντιμεταναστευτική πολιτική, την ευρωπαϊκή πολιτική και την οικονομική πολιτική του ΕΜ. Ο Ζαν-Λικ Μελανσόν θεωρεί τον εαυτό του ως το καταλληλότερο προπύργιο ενάντια στο Εθνικό Μέτωπο, που είναι ένα φασιστικό κόμμα. Εδώ και πολύ καιρό η θεσμική Αριστερά εγκατέλειψε τον αγώνα κατά του Εθνικού Μετώπου στο πεδίο. Οι πολιτικές του αποκλεισμού και της κοινωνικής και εθνικής γκετοποίησης των μεταναστών, που ασκήθηκαν από όλες τις πολιτικές δυνάμεις της 5ης Δημοκρατίας, τόσο της Δεξιάς όσο και της Αριστεράς, είναι ένας από τους λόγους της αποτυχίας τους, η οποία οξύνεται όταν εκείνοι που επιχειρούν να αντιμετωπίσουν το ΕΜ χρησιμοποιούν τα δικά του επιχειρήματα. Για παράδειγμα, ο Ολάντ και ο νόμος του για την αφαίρεση της ιθαγένειας, ο Μανουέλ Βαλς και οι δηλώσεις του για τους Ρομά. Έτσι, το ΕΜ μπορεί να διατυμπανίζει ότι κέρδισε τη μάχη των ιδεών. Αν το Εθνικό Μέτωπο κατάφερε να πείσει τους εκλογείς στο πεδίο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού, είναι γιατί η Αριστερά είναι ανίκανη να προτείνει κάποια εναλλακτική. Ωστόσο, από την πλευρά του συνδικαλισμού έχει ξεκινήσει μια αντεπίθεση με επιχειρήματα που αναλύουν το πρόγραμμα του Εθνικού Μετώπου και συνελεύσεις ενωτικών σχημάτων ιδιαίτερα στο χώρο των εκπαιδευτικών, που συνένωσαν τη CGT, τη CNT, την Ενωτική Συνδικαλιστική Ομοσπονδία (FSU) και το Συνδικάτο Solidaire (Αλληλεγγύη). Στο πεδίο είναι πολύ δύσκολο να διεξάγεις μια ενωτική αντεπίθεση και να κινητοποιήσεις κόσμο, έστω και αν κάποιες οργανώσεις της άκρας Αριστεράς, όπως το NPA και οι libertaires (ελευθεριακοί), αλλά και αντιρατσιστικές συλλογικότητες εξακολουθούν να απευθύνουν εκκλήσεις για κινητοποίηση και ενότητα. Στον αντιφασιστικό χώρο χρειάζεται να οικοδομήσουμε ξανά τα πάντα.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Ρε σεις, ποιος είναι αυτός ο κ. Γκοτιέ; Μήπως είναι ο άλλος Ζαν-Πολ, ο μόδιστρος; Διότι μόνο ο μόδιστρος Γκοτιέ θα έλεγε αυτή την ανοησία (“Δεν νικάς τη Λεπέν εφαρμόζοντας την πολιτική της”). Ένας μαρξιστής που καταλαβαίνει έστω και την αλφαβήτα τής πολιτικής όχι. Συνοπτικά:
Όπως έχει γραφτεί και πολύ εύστοχα “η Δεξιά, συχνά, δίνει λάθος απαντήσεις σε σωστά ερωτήματα”. Για την Αριστερά όμως, και ιδίως την Αριστερά τού κ. Γκοτιέ (ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιες Αριστερές, θα ‘λεγε ο Βλαδίμηρος), δεν υπάρχει ανάγκη να δώσει εκείνη τις σωστές απαντήσεις. Και γιατί; Γιατί, απλούστατα, δεν δέχεται καν ότι υπάρχουν ερωτήματα! (κι αλίμονο σε όποιον υποστηρίξει το αντίθετο· αρχίζουν αμέσως οι μουρμούρες και τα μισόλογα: ρε σεις, μπας κι είναι κρυφοφασίστας;) Όπως, π.χ., το ερώτημα που βάζει το ζήτημα “ποιο είναι το όριο που χωρίζει την απότομη και ραγδαία αύξηση του αριθμού τών μεταναστών σε μία χώρα από την ειρηνική αποικιοποίηση;” Ή: “ποιο είναι το όριο πέρα από το οποίο, ό,τι και να κάνει κανείς, ο φόβος τής αποικιοποίησης μεγαλώνει, ακόμα κι αν δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος γι’ αυτήν.” Η Αριστερά είναι πολύ ακατάδεχτη να ασχοληθεί με αυτά τα ερωτήματα και άλλα παρόμοια. Άσε που δεν αδειάζει. Προετοιμάζει την Επανάσταση. (Τι Επανάσταση να προετοιμάσει κάποιος που δεν βλέπει τη μύτη του και δεν ξέρει την τύφλα του;)
Αλλά ποιος είμαι εγώ να διακόψω το μακάριο ύπνο τού κ. Γκοτιέ (και εκείνων που τον παίρνουν τοις μετρητοίς, αντί να πάρουν σκούπα και φαράσι) με τα παχιά λόγια και τις επαναστάσεις που “στα όνειρά του αναζητεί”;
Με τούτα και με ‘κείνα, η Λεπέν πατάει γκάζι κι ο κ. Γκοτιέ είναι τόσο χαμηλά σε επιδόσεις που δεν μπορεί να δει ούτε καν τη σκόνη της!
Δεν πειράζει, παίδες. Οι εκλογές τού 2022 δεν είναι και τόσο μακριά, αν λάβουμε υπ’ όψη μας την αιωνιότητα του χρόνου…
-εσύ βλέπεις τη μύτη σου; (μάλλον λίγο δύσκολο, εκεί ψηλά που βρίσκεται…)
-πώς είσαι τόσο σίγουρος, ότι ο ”Βλαδίμηρος” θα προτιμούσε εσένα από τον Γκοτιέ;
-αυτά τα περί μόδιστρου, τα θεωρείς πολιτική αντιπαράθεση;
-πώς χαρακτηρίζεις ανοησία την άποψη «Δεν νικάς τη Λεπέν εφαρμόζοντας την πολιτική της»;
-η Λεπέν πατάει γκάζι, και εσύ βλέπεις τη σκόνη της. Σημαίνει κάτι αυτό για τη Λεπέν; ή για εσένα;
Φίλε ανένταχτε,
Πηγαίνω κατ’ ευθείαν στα ερωτήματα που βάζεις.
1. “εσύ βλέπεις τη μύτη σου; (μάλλον λίγο δύσκολο, εκεί ψηλά που βρίσκεται…)”.
Δεν είναι δα και κανένα κατόρθωμα, αλλά, ναι, νομίζω ότι τουλάχιστον τη μύτη μου τη βλέπω. Και μάλλον με βοήθησε το γεγονός ότι ήμουν από μικρός στραβούλιακας, συνειδητοποίησα το πρόβλημά μου και φοράω εδώ και χρόνια γυαλιά μυωπίας.
2. “πώς είσαι τόσο σίγουρος, ότι ο »Βλαδίμηρος» θα προτιμούσε εσένα από τον Γκοτιέ;”
Με κάνει σίγουρο το γεγονός ότι ο Λένιν, προκειμένου να πάρει με το μέρος τών μπολσεβίκων τους αγρότες τής Ρωσίας, εφάρμοσε (εν μέρει και με το δικό του τρόπο) τις πολιτικές τού τσαρικού υπουργού Στολίπιν, για τις αγροτικές μεταρρυθμίσεις τού οποίου φοβόταν (στην πραγματικότητα έτρεμε και μόνο στην ιδέα) ότι, αν εφαρμοζόντουσαν πλήρως και εδραιωνόντουσαν στο χρόνο, θα απομάκρυναν τους μουζίκους από την ιδέα τής επαναστατικής ανατροπής τού τσαρισμού. Τι έκανε δηλαδή εδώ ο μεγάλος καράφλας; Εφάρμοσε (είπαμε: εν μέρει και με το δικό τους τρόπο) την πολιτική τούΣτολίπιν. Έδωσε δηλαδή τις δικές του σωστές απαντήσεις στα σωστά ερωτήματα που ο Στολίπιν είχε δει (τη δυσαρέσκεια της αγροτιάς από την αυξανόμενη δυστυχία τους) και προσπαθούσε να τα απαντήσει προς όφελος του τσαρικού καθεστώτος. Να γιατί θα έλεγε για μένα “μπράβο νεαρέ μου!” και για τον Γκοτιέ “πού τον βρήκατε αυτόν τον προφεσόρο; ούτε τον αριστερισμό μου δεν έχει διαβάσει, μία μπροσουρίτσα τόση δα;”.
3. “αυτά τα περί μόδιστρου, τα θεωρείς πολιτική αντιπαράθεση;”
Όχι, φίλε μου. Σε καμία περίπτωση. Απλώς τα θεωρώ πολιτικούς σαρκασμούς που νομίζω ότι είναι αναπόφευκτοι και χρήσιμοι στην πολιτική αντιπαράθεση (κατά το παράδειγμα του Μεγάλου, το οποίο και προσπαθώ να ακολουθώ).
4. “πώς χαρακτηρίζεις ανοησία την άποψη «Δεν νικάς τη Λεπέν εφαρμόζοντας την πολιτική της»;”
Στο εξήγησα ήδη αυτό, απαντώντας στο ερώτημα 2. Θα σου δώσω όμως κι άλλο ένα παράδειγμα, από τον ίδιο τον θηλυκό Λένιν τής Δεξιάς, τη Λεπέν (μη σοκάρεσαι: σε αντίθεση από τους δικούς μας “σοφούς ηγέτες”, η Μαρίν μαθαίνει από τους εχθρούς της, από εμάς δηλαδή!):
Κλαιγόμαστε ή δεν κλαιγόμαστε επειδή η Λεπέν έχει πέραση σε δικό μας ταξικά κόσμο; Πώς το πετυχαίνει αυτό; Δείχνοντας “λίγο στήθος, λίγο μπούτι”; Δεν το πετυχαίνει επειδή εφαρμόζει (στα λόγια κυρίως) τις δικές μας πολιτικές; Αρχίζεις να καταλαβαίνεις τώρα τι τεράστια μπούρδα είναι το απόφθεγμα “Δεν νικάς τη Λεπέν εφαρμόζοντας την πολιτική της”, το οποίο, εκτός από τον κ. Γκοτιέ, το έχουν στο μυαλό τους ως θέσφατο πολλοί από το σινάφι μας; Η ίδια η Λεπέν στο αποδεικνύει, φίλε μου! Η εχθρά σου! Μάθε από αυτήν, όπως μάς προέτρεπε ο ίδιος ο Λένιν!
5. “η Λεπέν πατάει γκάζι, και εσύ βλέπεις τη σκόνη της. Σημαίνει κάτι αυτό για τη Λεπέν; ή για εσένα;”
Και για τους δύο μας σημαίνει κάτι. Για τη Λεπέν σημαίνει ότι μπορεί να ανοίξει μισή ντουζίνα σαμπάνιες και να πάρει το μπάνιο της μέσα σ’ αυτές. Για μένα, ότι πρέπει να εξετάσω την περίπτωση Λεπέν και να δω τι έχω να μάθω από αυτήν!
Τα λέμε
o Leftg700, για όποιον δεν τον γνωρίζει, ειναι ικανός να πει πως
α)μια χαρά είναι η θεωρία του μικρότερου κακού
β)μικρότερο κακό είναι η Λεπέν, πχ από τον Μακρόν
Είναι ικανός να έχει νεύρα με τον Μελανσόν και να τα βάζει μαζί του για τον ακριβώς αντιθετο λόγο που τον κατηγορεί το ευρωφιλελέ κατεστημένο, όχι που δεν ψηφίζει Μακρόν, αλλά που δεν ψηφίζει Λεπέν.
Επίσης είναι σαφές πως δεν τηρεί ούτε το ευφυολόγημα υποστήριξης της ακροδεξιάς που μας αράδιασε, στο “σωστές ερωτήσεις-λάθος απαντήσεις” μιας και θεωρεί σωστές τις απαντήσεις της Λεπέν, αλλά υπερβολικές.
Πάντως είναι ευφυολόγημα, η ακροδεξιά δεν κάνει σωστές ερωτήσεις, διαστρέφει την πραγματικότητα, κάνει τις ερωτήσεις που διασπούν την εργατική τάξη και τον λαό στο όνομα της απελπισμένης προσπάθειας της μικροαστικής τάξης να μην προλεταριοποιηθεί σε βάρος των εργατών. Είναι άλλωστε γνωστό, το λένε οι πολιτικοί επιστήμονες, οι ερωτήσεις είναι πιο σημαντικές από τις απαντήσεις όταν διατυπώνονται με τρόπο που η απάντηση είναι μέσα στην ερώτηση. Η ακροδεξιά λοιπόν θα ρωτήσει “τι θα κάνουμε με τους πάρα πολλούς μετανάστες ?”. Η απάντηση είναι μέσα στην ερώτηση. Επίσης σίγουρη όπως είναι ότι τα ΜΜΕ κάνουν την δουλειά της, ή και η σκόπιμη υποβάθμισης περιοχών μέσω γκετοποίησης και διοχέτευσης των εγκληματικών δικτύων που ρίχνουν τις τιμές κλπ, μπορεί να ρωτήσει και πιο πονηρά, “είναι οι μετανάστες πολλοί ?”. Αυτά δηλ είναι σωστές ερωτήσεις ? Είναι ερωτήσεις που προάγουν την εργατική-λαική ενότητα και πάλη ?
Για παράδειγμα γιατί ο φόβος της αποικιοποίησης, ότι και να κάνει κανείς, μεγαλώνει ? Τόσο αυτονόητο είναι δηλ το δίκιο της ακροδεξιάς, τόσο πια το μόνο συμβατό με την ανθρώπινη φύση και τις κοινωνικές νόρμες που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα ? Οι Έλληνες που έκαναν πράξη τον εκβιασμό της ακροδεξιάς και … πήραν πρόσφυγες στο σπίτι τους δηλ τι ήταν ?
Κώστας
Εσύ, Κώστα, διάβασε κατ’ αρχήν τα όσα λέω στον ανένταχτο πιο πάνω. Απαντούν σε πολλά από αυτά που ισχυρίζεσαι. Θα επανέλθω άλλη στιγμή για μερικά “μερεμέτια” ειδικά για την περίπτωσή σου.