Για την «Κοινωνική Συμμαχία» και την «πανεθνική ημέρα δράσης»
Οι θιασώτες του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού, σε ΓΣΕΕ–ΑΔΕΔΥ, με τις παρατάξεις της ΝΔ, του ΣΥΡΙΖΑ, του ΠΑΣΟΚ κλπ, από κοινού με τους «κοινωνικούς εταίρους», με εργοδοτικούς και διαταξικούς «επιστημονικούς φορείς», συγκρότησαν την «Κοινωνική Συμμαχία» και όρισαν την 30η Μάη ως «πανεθνική ημέρα δράσης» δίνοντας της απεργιακό χαρακτήρα.
Η συγκρότηση ενός τέτοιου πολιτικού – κοινωνικού μπλοκ με αντιδραστικό προσανατολισμό και περιεχόμενο αποτελεί μια πρωτοφανή αντεργατική ενέργεια, εξαιρετικά επικίνδυνη για το παρόν και το μέλλον του εργατικού κινήματος. Αναιρεί τη βασική ουσία ύπαρξης των συνδικάτων που είναι η οργάνωση των εργαζομένων στη βάση της υλικής πραγματικότητας και της ταξικής τους θέσης με βάση την ταξική/κοινωνική τους ιδιότητα και με στόχο την υπεράσπιση των ταξικών τους συμφερόντων, αφού παραπέμπει σαφέστατα σε συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες και, το κυριότερο, εκφράζει ταξικά συμφέροντα αλλότρια και ανταγωνιστικά με εκείνα των εργαζομένων.
Πρόκειται για μια ποιοτική, αντιδραστική τομή που στοχεύει μακριά! Με αιτήματα πλήρως προσαρμοσμένα στη «μεταμνημονιακή Ελλάδα, στα ματωμένα πλεονάσματα, στην «ανάπτυξη» της επιχειρηματικότητας και του κεφαλαίου, στην ΕΕ και το ΔΝΤ, στην εθνική συναίνεση για την «ισχυρή Ελλάδα». Επιδιώκουν το μόνιμο ξερίζωμα των εργατικών διεκδικήσεων και αγώνων ενάντια στο κεφάλαιο, την ΕΕ και τις κυβερνήσεις, την πλήρη παράλυση του λαϊκού κινήματος με τις φιέστες αυτού του τύπου.
Αυτή ακριβώς είναι και η γραμμή του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού. Μια γραμμή που υιοθετεί πλήρως τα οράματα του κεφαλαίου για επιχειρηματικότητα, ανάπτυξη, εθνικό σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης, φορολογικά κίνητρα κλπ. Γιατί το «κοινό τους όραμα» είναι η κοινή διαταξική «πανεθνική» συστράτευση για ένα επενδυτικό παράδεισο, για ένα νέο El Dorado, φθηνής και ευέλικτης εργασίας, φοροαπαλλαγών και απογείωσης της κερδοφορίας, όπως το διατύπωσε πρόσφατα και ο ΣΕΒ σε σχετικό κείμενό του.
Πρόκειται για ένα απεργιακό πλαίσιο με ανύπαρκτα τα εργατικά αιτήματα και συμφέροντα. Ο κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, που αρνήθηκε να καλύψει απεργιακά την 12η Γενάρη και έδωσε ήδη τα χέρια με το ΣΕΒ, στην υπογραφή μιας ακόμα μνημονιακής Εθνικής Συλλογικής Σύμβασης, καλεί σε απεργία με πλαίσιο τις επιδιώξεις και τους στόχους του κεφαλαίου, της κυβέρνησης και της επιχειρηματικής ανάπτυξης.
Όμως, η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι δεν είμαστε κομμάτι του «εθνικού κορμού»!
Το ταξικό εργατικό κίνημα, πρέπει να διαμορφώσει ένα διαφορετικό αγωνιστικό σχέδιο με επίκεντρο τις εργατικές διεκδικήσεις, με εργατική απεργία «από τα κάτω», ενόψει και της 4ης αξιολόγησης. Να δείξει στην πράξη έναν άλλο δρόμο. Τον δρόμο της ανεξάρτητης ταξικής πάλης, με συνδικάτα και απεργίες στα χέρια των εργαζόμενων.
Καταγγέλλουμε την Κοινωνική Συμμαχία
Καλούμε την ΑΔΕΔΥ να αποχωρήσει άμεσα από αυτή
Καλούμε κάθε Εργατικό Κέντρο, Ομοσπονδία και σωματείο να μη στηρίξουν την «Κοινωνική Συμμαχία»
Είμαστε με τις απεργίες των εργαζόμενων και όχι με τις «πανεθνικές μέρες δράσης» με τους εργοδότες
Παίρνουμε πρωτοβουλίες αγώνα κόντρα στην Κοινωνική Συμμαχία και τους φορείς της:
21/5 συγκέντρωση ενάντια στη φιέστα της ΓΣΕΕ στο Μέγαρο Μουσικής,
29/5 συγκέντρωση ενάντια στη Γενική Συνέ-λευση του ΣΕΒ.
Σουςχριστός! Αντί να προωθείς την ιδέα ότι η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι είναι ο εθνικός κορμός, να βγαίνεις και να λες ότι δεν αποτελούν ούτε καν ένα κομματάκι του!
ΥΓ Άντε μετά να περιμένεις “να αναδειχθείς σε ηγέτιδα τάξη τού έθνους”, όπως το έθετε ως στόχο ο παππούς Κάρολος με τον κολλητό του!
ΥΓ2 Είναι και καθηγητές (ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιους καθηγητές, θα ‘λεγε ο Μεγάλος)! Τρομάρα τους…
ΥΓ3 Να που τελικά είχε δίκιο ο καρααντιδραστικός Μπίσμαρκ: Drei Professoren, Vaterland verloren! (= καθηγητές τρεις, εχάθη η πατρίς!).