Παναγιώτης Μαυροειδής
Ας διαβάσουμε ολόκληρη τη δήλωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου:
“Εμείς έχουμε τηρήσει το γράμμα και το πνεύμα της συμφωνίας, είμαστε σύμφωνοι για τους στόχους αλλά διαφωνούμε για τα μέσα, όμως μπορώ να σας πως ότι είμαστε πιο κοντά σήμερα σε έναν έντιμο συμβιβασμό από όσο θα μπορούσα να σας πω πριν από 20 ή 30 ημέρες” (left.gr 7/5/15).
Να δούμε την εφαρμογή αυτής της λογικής με το παράδειγμα του ΦΠΑ:
Ο στόχος είναι η αύξηση των εσόδων από έμμεσους φόρους. Ειδικά η αύξηση εισροών από το ΦΠΑ είναι σχεδόν εμμονική κατεύθυνση της ΕΕ, σε όλες τις χώρες.
Με αριθμούς: Επιδίωξη είναι τα έσοδα από τον ΦΠΑ να αυξηθούν από το επίπεδο των 13 δισ. ευρώ το 2015 στο επίπεδο των 16 δισ. ευρώ το 2016.
Η κυβέρνηση “διαπραγματεύεται” με την θεσμοτρόϊκα, τον τρόπο: Ανεβαίνει αυτός ο συντελεστής, κατεβαίνει ο άλλος. Θα δούμε πολύ σύντομα που θα ισορροπήσει. Ο στόχος όμως είναι σταθερός: Η αφαίμαξη των λαϊκών στρωμάτων από τον πλέον αντιλαϊκό φόρο, να ενισχυθεί.
Πάμε τώρα και στις “κόκκινες γραμμές”. Χρειάζεται συγκεκριμένη αναφορά με βάση την συμφωνία που προαλείφεται, ας δούμε όμως τη συζήτηση για τις συντάξεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ανοίγει το θέμα, έχοντας ήδη δηλώσει πως συμφωνεί στα μέτρα εξάλειψης της πρόωρης συνταξιοδότησης αλλά αφήνονται και υπονοούμενα για την περικοπή των “υπερβολικών’’ επικουρικών συντάξεων (Κ. Χρυσόγονος: “η σύνταξη δεν είναι ένα μέσο πλουτισμού για το συνταξιούχο” !)
Τι λένε ωστόσο τα επίσημα στοιχεία του πληροφοριακού προγράμματος ΗΛΙΟΣ (2013):
Τα μεικτά ποσά των καταβαλλόμενων επικουρικών συντάξεων γήρατος μας λένε ότι από ένα σύνολο 1.149.642 επικουρικές συντάξεις, 1.138.298 συνταξιούχοι δηλαδή το 99% (!), παίρνουν επικουρική μικρότερη από 500, ο δε μέσος όρος είναι 190 ευρώ.
Πάμε στα “ρετιρέ’’ τώρα: Από 1.501 ευρώ – 2.000 ευρώ 236 συνταξιούχοι. Από 2.001 ευρώ – 2.500 ευρώ 18 συνταξιούχοι. Πάνω από 2.501 ευρώ εισπράττουν 5 συνταξιούχοι.
Τι από τα δύο συμβαίνει;
Η κυβέρνηση σηκώνει προπέτασμα καπνού μιλώντας περί “πολυτελών και υψηλών επικουρικών’’, ενώ πρόκειται για μηδαμινές κυριολεκτικές περιπτώσεις;
Ή, μήπως, θεωρεί ‘’υψηλές επικουρικές’’ τα …190 ευρώ;
Τελικά, ποιος θα είναι αλήθεια υπερήφανος ή κερδισμένος αν αυτή η κυβερνώσα αριστερά κάνει τη διαφορά όχι στο σκοπό –αποδεχόμενη δημοσιονομική προσαρμογή, λιτότητα, διάλυση εργασιακών σχέσεων, προώθηση ιδιωτικοποιήσεων, διάλυση υπολειμμάτων ασφαλιστικού κ.α.-, αλλά στο μέσο, στον τρόπο, που αυτός θα επιβληθεί;
Αν αυτό επιτρέψουμε -με την ευπιστία και την ανάθεση- να συμβεί, τότε είναι να αναρωτιέται κανείς τι θα είναι σοβαρότερο: Το νέο πλήγμα στα δικαιώματα των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων ή το γεγονός ότι αυτό θα επιτευχθεί στο όνομά τους, στο όνομα της εντολής τους και με το περίβλημα της “αριστερής’’ πολιτικής;
