Η συγκρότηση και οι πρώτες εργασίες της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους πιστοποιούν την ανάγκη και τη σημασία της ίδρυσής της. Οι τρείς υπογράφοντες που συμμετέχουμε σε αυτήν, εκφράζοντας τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις του κινήματος για τη διαγραφή του χρέους, θεωρούμε ότι είναι αναγκαία μια πρώτη αποτίμηση της λειτουργίας και των εργασιών της η οποία συνιστά και ουσιαστική απάντηση στις ποίκιλες επιθέσεις που δέχτηκε η Επιτροπή αυτό το διάστημα.
Λεωνίδας Βατικιώτης, Σπύρος Μαρκέτος, Άρης Χατζηστεφάνου
Η συγκρότηση της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους δεν αποτελεί μόνο δικαίωμα της Ελλάδας, αλλά και συμβατική της υποχρέωση. Ο λογιστικός έλεγχος του χρέους είναι υποχρεωτικός για χώρες που βρίσκονται σε πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης, όπως προβλέπει και ο Κανονισμός 472 του 2013 του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και του Ευρωκοινοβουλίου. Επίσης, στη διακήρυξη του ΟΗΕ αναφέρεται ότι «η αποπληρωμή του χρέους δεν μπορεί να αποτρέψει το κράτος από το να παρέχει στους πολίτες του στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα όπως η υγεία ή η παιδεία». Κυρίως όμως αποτέλεσε μια πρώτη νίκη του μαχόμενου εργατικού, λαϊκού και νεολαιίστικου κινήματος, των ριζοσπαστών επιστημόνων και οικονομολόγων και των δυνάμεων που μάχονται για άμεση στάση πληρωμών προς τους πιστωτές και τη διαγραφή του χρέους, ενάντια στην αντιδραστική μνημονιακή πολιτική και τους θεσμούς της Τρόικας (ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ).
Η δημιουργία της πυροδότησε αντιδράσεις και άνοιξε ένα κύκλο συζητήσεων στην Αριστερά.
Οι σφοδρές αντιδράσεις από τη μεριά των μνημονιακών και νεομνημονιακών κομμάτων της αντιπολίτευσης (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι) και των Μέσων Ενημέρωσης που αποτέλεσαν αιχμή του δόρατος της διαπλοκής, μορφοποιούν και εκφράζουν τα συμφέροντα ισχυρών μονοπωλιακών κύκλων που προωθούν την αδιατάρακτη συμμετοχή στην ΕΕ και στην ευρωζώνη και συνδιαμορφώνουν – όταν δεν υπαγορεύουν – τα μνημονιακά μέτρα της μέχρι τώρα εφαρμοζόμενης κανιβαλικής πολιτικής των κυβερνήσεων ΝΔ – ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ, της ΕΕ και του ΔΝΤ.
Στους κόλπους των αστικών επιτελείων υπάρχουν δυνάμεις που, για δικούς τους λόγους, τοποθετούνται ευνοϊκά στο ζήτημα της διαγραφής του χρέους, γεγονός το οποίο πιστοποιεί και συμπυκνώνει τόσο η παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας στην εναρκτήρια συνεδρίαση της Επιτροπής όσο και η τοποθέτησή του ότι η διαγραφή του χρέους αποτελεί υποχρέωση «απέναντι στον τόπο και στις γενιές που έρχονται».
Η ίδια η συγκρότηση και δράση της επιτροπής μπορεί να αποτελέσει εργαλείο οικονομικής πολιτικής, χρήσιμο για μια ουσιαστική διαγραφή μεγάλου μέρους του εξωτερικού χρέους για όποια κυβέρνηση κινείται προς αυτή την κατεύθυνση. Μπορεί να αποκαλύψει τα σκοτεινά σημεία της προσφυγής στο Μνημόνιο, το ρόλο και τις διασυνδέσεις με διεθνείς κερδοσκόπους, τις «ταρίφες» της μίζας των ανοικτών τουλάχιστον υποθέσεων σε εξοπλιστικά προγράμματα, σε προμήθειες του Δημοσίου και προμήθειες των νοσοκομείων, ή σε συμμετοχή στα κυκλώματα διαφθοράς εταιρειών από το εξωτερικό αναδεικνύοντας την διεθνή διάσταση της διαφθοράς. Μπορεί να οδηγήσει σε διερεύνηση της διαφθοράς των προγραμμάτων του ΕΣΠΑ, σε δικαστικό έλεγχο των πεπραγμένων του ΤΑΙΠΕΔ, κ.α.
Η συγκρότηση της Επιτροπής Αλήθειας Δημόσιου Χρέους αποτελεί επομένως μια πρώτη επιτυχία των δυνάμεων που μάχονται για την διαγραφή του δημόσιου χρέους. Ωστόσο, μέτρο αυτής της επιτυχίας θα είναι το ίδιο το έργο της. Η επιτυχία της Επιτροπής και η συμμετοχή μας σε αυτή θα «ολοκληρωθεί» εάν κι εφόσον καταφέρει να αποδείξει την δυνατότητα διαγραφής του δημόσιου χρέους βοηθώντας το εργατικό και λαϊκό κίνημα στον αγώνα του.
Έως τώρα ο ανεξάρτητος χαρακτήρας της επιτροπής, η συμμετοχή επιστημόνων και αγωνιστών από το εξωτερικό που έχουν διακριθεί για την συμβολή τους στην πάλη για μονομερή διαγραφή του χρέους, η συμμετοχή ακόμη και διακεκριμένων εμπειρογνωμόνων του ΟΗΕ ειδικών σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δημοσίου χρέους που έχουν συγκρουστεί με κυβερνήσεις, η εκπεφρασμένη βούληση όλων των συμμετεχόντων για πλήρη διαφάνεια στα ευρήματα και ο ανιδιοτελής – εθελοντικός χαρακτήρας της συμμετοχής όλων των μελών της επιτροπής συνιστούν τις προϋποθέσεις πως ο εν εξελίξει λογιστικός έλεγχος του δημόσιου χρέους θα εξελιχθεί απρόσκοπτα, χωρίς άνωθεν πολιτικές παρεμβάσεις που θα ήθελαν να τον μετατρέψουν σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την εξυπηρέτηση του χρέους.
Η δική μας συμμετοχή στην Επιτροπή Αλήθειας του Δημόσιου Χρέους μοναδικό σκοπό και δέσμευση έχει να υπηρετήσει την προώθηση του λαϊκού αιτήματος για μονομερή διαγραφή του δημόσιου χρέους. Η συμμετοχή μας κρίνεται επομένως από την προώθηση αυτού ακριβώς του στόχου, όπως αναλυτικά περιγράφεται από την στην διακήρυξη της «Κίνησης για την Διαγραφή του Χρέους Τώρα», της οποίας ενεργά και ιδρυτικά μέλη είμαστε. Εκπροσωπούμε και λογοδοτούμε σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώντας τον εαυτό μας «αιρετό και ανακλητό» εκπρόσωπο του αναπτυσσόμενου αυτού κινήματος. Η συμμετοχή μας επίσης εδράζεται στην αυτοπεποίθηση που δημιουργεί το δίκιο των λαϊκών δικαιωμάτων και αναγκών. Αυτοπεποίθηση που μπορεί να αντιμετωπίσει τις υπαρκτές ψευδαισθήσεις απέναντι στη ραγδαία μεταλλασσόμενη κυβερνητική πολιτική ή τους φόβους αφομοίωσης από αυτή. Είναι κοινή και δικαιολογημένη η δυσπιστία προς τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα και διεθνώς, οι οποίες, καθώς υποχωρούν από διακηρυγμένους στόχους, σχεδιάζουν ταυτόχρονα και τη μορφή μιας αφομοιώσιμης αντιπολίτευσης στα δικά τους μέτρα.
Με επίγνωση αυτών των δυσκολιών και αντιφάσεων συμμετέχουμε θεωρώντας ότι η συμμετοχή μας στην Επιτροπή πηγάζει από την λαϊκή ανάγκη της μονομερούς διαγραφής του χρέους. Επίσης, εδράζεται στις προϋποθέσεις συμμετοχής στα κέντρα λήψης αποφάσεων όπως αυτές καθορίζονται από το εργατικό και λαϊκό κίνημα.
Η ίδια εξάλλου η τεκμηρίωση της ανάγκης διαγραφής ενέχει ριζοσπαστικό χαρακτήρα και δεν αποτελεί περιττή πολυτέλεια ή μια συζήτηση μεταξύ τεχνοκρατών περί διαγραμμάτων. Άλλωστε, κανένα μεγάλο βήμα στην ιστορία δεν πραγματοποιήθηκε χωρίς ενδελεχή ανάλυση της κατάστασης που να ακυρώνει την βολική για τις κυρίαρχες τάξεις ερμηνεία της πραγματικότητας και να εξοπλίζει τις λαϊκές δυνάμεις με την δύναμη της αλήθειας.
Σήμερα, αυτή η πρακτική και ανάλυση έρχεται αντιμέτωπη, αμφισβητεί και υπονομεύει τις υποχωρήσεις της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ όπως αποτυπώθηκαν σε τρία κορυφαία γεγονότα:
– την υπογραφή της συμφωνίας του Συμβουλίου υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης στις 20 Φεβρουαρίου, (όπου «οι ελληνικές αρχές επαναλαμβάνουν την κατηγορηματική τους δέσμευση να τηρήσουν τις οικονομικές τους υποχρεώσεις προς όλους τους πιστωτές τους πλήρως και εγκαίρως»).
– τη δήλωση από τη Ν. Υόρκη στις 5 Απριλίου, του υπουργού Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη ότι η Ελλάδα θα πληρώσει τις δόσεις στο διηνεκές. Υπενθυμίζουμε ότι ο υπουργός Οικονομικών διαφώνησε με την ανάγκη του λογιστικού ελέγχου, μόλις πρόσφατα κατά την έναρξη των εργασιών της Επιτροπής, όπως είχε διαφωνήσει με την ιδέα του λογιστικού ελέγχου και όταν είχε κυκλοφορήσει το ντοκιμαντέρ Debtocracy, το 2011. Δεν τον ήθελε πάνω κάτω για τους ίδιους λόγους που τον ήθελε το λαϊκό κίνημα. Τέλος,
– την απαράδεκτη πρακτική της αποπληρωμής των δόσεων στο ΔΝΤ (350 εκ. στις 20/3, 458 εκ. στις 9/4, κοκ) κι ευρύτερα της εξυπηρέτησης του χρέους.
Η απόδειξη του παράνομου, απεχθούς, αντισυνταγματικού, κ.α. χαρακτήρα του χρέους δεν θα αποτελέσει μόνο ένα πρώτης τάξης εργαλείο για όποια κυβέρνηση θέλει να προχωρήσει στη μονομερή διαγραφή του, θέτοντάς την προ των ευθυνών της αν δεν το αξιοποιήσει. Επίσης, θα αποκαλύπτει πως η διαγραφή του διευκολύνει ουσιαστικά τη χορήγηση αυξήσεων σε μισθούς και συντάξεις ή την πραγματοποίηση προσλήψεων στην παιδεία και την υγεία. Θα κινητοποιήσει επίσης την κοινωνία κι όσους έχουν συμφέρον από την μονομερή διαγραφή του χρέους καθώς θα αναδεικνύει αξιοποιήσιμα για την λαϊκή πάλη άρθρα του διεθνούς κι εσωτερικού δικαίου που αποτελούν κατακτήσεις του εργατικού κινήματος και συμπυκνώνουν επαναστατικές εξάρσεις της ιστορίας. Επιπλέον θα καταφέρει καίριο πλήγμα στους εκμεταλλευτικούς και καταπιεστικούς μηχανισμούς της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, και θα προωθήσει τον παγκόσμιο αγώνα ενάντια στο καταστροφικό καπιταλιστικό σύστημα, το οποίο σήμερα, στην εποχή της χρηματιστικοποίησης, περισσότερο παρά ποτέ στηρίζεται στην καθυπόταξη των εργαζομένων μέσω των πιστωτικών σχέσεων. Εν κατακλείδι μπορεί να δώσει νέα ώθηση στο κίνημα, ενδυναμώνοντας την αναντικατάστατη λαϊκή, διεθνιστική και μακροχρόνια δράση για τη συνολική διαγραφή του χρέους που είναι αυτή η οποία θα κρίνει τις εξελίξεις.
Πηγή: leonidasvatikiotis.wordpress.com
Διαβάστε σχετικά: Να διαγράψουμε το χρέος, θάβοντας αποπροσανατολισμό και αυταπάτες
Για να είναι κάποιος “αιρετός και ανακλητός” εκπρόσωπος, κάποιος πρέπει να τον εκλέξει ή να τον ορίσει με κάποιο τρόπο. Ποιός φορέας, οργάνωση ή κίνηση αποφάσισε τη συμμετοχή στην κοινοβουλευτική Επιτροπή Αλήθειας για το χρέος; Κανείς. Ποιόν ρώτησαν οι συμμετέχοντες; Κανένα. Ποιός μπορεί να ανακαλέσει κάποιον που είναι αυτόκλητος, Κανείς. Αν θέλει οποιοσδήποτε να συμμετέχει στα “κέντρα λήψης αποφάσεων” είναι ελεύθερος να το κάνει όχι όμως εμφανιζόμενος ως εκπρόσωπος.
Δηλαδή, εμφανίζονται σαν εκπρόσωποι; ποιοι και ποιανού;
Διάβασα με προσοχή όλες τις διαφορετικές απόψεις. Τελευταία, το άρθρο των Γάτσιου – Τασάκου στο ΠΡΙΝ της 19/4. Έχω γνώμη, αλλά δεν είναι αυτό που θέλω να γράψω.
Θέλω να γράψω για μια άλλη πλευρά που νομίζω ότι χρειάζεται να πάρετε υπόψη σας όλοι οι αγωνιστές της δικής μας αριστεράς που έχετε την αντικειμενική δυνατότητα ενός δημόσιου και προβεβλημένου λόγου.
Όλες και όλοι που αγωνιζόμαστε σε αυτό που αποκαλείται “βάση”, δηλαδή μέσα στην κοινωνία, είναι γνωστό τι έχουμε να αντιπαλέψουμε. Ένα απ΄όλα, κυρίαρχο, είναι και η πολιτική χειραγώγηση των συνειδήσεων και, επόμενα, των αντιλήψεων και της θέσης που παίρνει, στη συνέχεια, ο καθένας. Γίνεται με άμεσο και έμμεσο τρόπο. Με τη συκοφάντηση ή τη διαστρέβλωση. Αλλά, και με την αποσιώπηση. Τρανταχτό παράδειγμα, ο “σταθμός που ακούει”, το ΚΟΚΚΙΝΟ. Πριν τις εκλογές έδωσε βήμα και στις απόψεις της ΑΝΤ.ΑΡ.ΣΥ.Α. Μετά, σε αυτό το ιδιαίτερα κρίσιμο και πυκνό πολιτικό διάστημα, αποφάσισε ότι δεν υπάρχουμε. Με εξαιρετική αλαζονεία, αποκαλυπτική για τους λόγους που επιλέγεται, οι επικοινωνιακοί εκπρόσωποι του κόμματος, που μέχρι το 2012 έμπαινε – δεν έμπαινε στη Βουλή, αποφάσισαν ότι “είμαστε πολύ αμελητέοι” για να δώσουν το λόγο και στις απόψεις του αντικαπιταλιστικού μετώπου. Και εννοώ στις απόψεις του μετώπου σαν πολιτικής οργάνωσης και όχι μόνο στις απόψεις μελών της ή άλλων που δεν είναι μέλη της αλλά βρίσκονται πέραν του ΣΥΡΙΖΑ και επιλέγουν διαφορετική στάση με τα σεβαστά, κατά τα άλλα, επιχειρήματά τους.
Ας παρθεί, λοιπόν, υπόψη αυτή η ανισοβαρής κατάσταση.Και ας επισημανθεί και από εσάς, με όποια δυνατότητα και πρόσβαση έχετε στα αριστερά μέσα, ότι αν αξίζει να γίνεται ένας διάλογος για σημαντικά ζητήματα, πρέπει να είναι ΔΙΑΛΟΓΟΣ.
Μεχρι τις εκλογές ήθελαν να σας πάρουν τον κόσμο. Το κατάφεραν. Μετά τις εκλογές τι να σας κάνουν; Ούτε μία έδρα δεν μπορούσατε να τους εξασφαλίσετε. Κι αυτοί γίνανε κυβέρνηση κι εσείς μόνο με τα κυάλια βλέπετε τη βουλή. Ας προσέχατε. Αυτά παθαίνουν οι ουρές.
Δεν έχεις δίκιο, έδρα μπορεί να μην τους εξασφαλίζουν, τους δίνουν όμως μια χαρά “αριστερό”, “αντικαπιταλιστικό”, “κινηματικό”, “ανεξαρτητοαριστερό” άλλοθι. Πώς λειτουργεί η Αριστερή Πλατφόρμα; Κάπως έτσι, και πείθει και πιο πολύ καθότι “εκτός” ΣΥΡΙΖΑ. Μια χαρά λοιπόν τη χρειάζονται την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι ΣΥΡΙΖΑίοι: μια μικροσκοπική δική τους “αντιπολίτευση” που μόνο κακό δεν κάνει, παιδιά εμπιστοσύνης, σε σχέση μόνιμων συγκοινωνούντων δοχείων μαζί τους, που όχι μόνο μπορούν να συννενοηθούν, αλλά και συνεργάζονται χρόνια. Δοκιμασμένες σχέσεις. Τι λες, τζάμπα τρέχαν οι ΑΝΤΑΡΣΥΟΙ στις κυβερνητικές πλατείες του ΣΥΡΙΖΑ μετά τις εκλογές; Για χαζούς τους έχεις;
΄Οχι δεν τους έχω για χαζους. Για ξεπουλημένους “επαναστατες” ναι, τους έχω. Και δε διαφωνώ σ’ αυτό που λες για τις σχέσεις τους τόσα χρόνια. Αλλά τι να το κάνουν ένα “κόμμα” του 0, 68% όταν έχουν λεηλατήσει τον κόσμο του; Και το βλέπω κι αυτό και στο χώρο μου όπου ο σύριζα πλέον δεν κατεβαίνει με τους Ανταρσύες αλλά τους έχει κάνει πέρα. Κι ένα κόμμα που παρασιτοζωεί όπως ο Ανταρσύα χρειάζεται να είναι ουρά σε ένα μεγαλύτερο κόμμα όπως ο Σύριζα για να επιβιώσει. ΄Οταν το χάνει λοιπόν κι αυτό … τι μένει;;; Απλώς τα στελέχη του να περάσουν στον Σύριζα. Το περιμένω αυτό να γίνει σύντομα.
κοιτα Έφη να λεμε τα πράγματα με το όνομά τους: Λογικά πληρώνονται κανονικά όλοι αυτοι οι ΑΝΤΑΡΣΥΟΝΑΡΙΤΕΣ. Παλιότερα από το ΠΑΣΟΚ και τώρα από το ΣΥΡΙΖΑ. Κανονικότατα! Και μη νομίζεις, μπορεί να εχουν 0,68% αλλά αυτοί φταινε βασικά που το ΚΚΕ είναι καθηλωμένο τόσες δεκαετίες. Να τα λέμε και αυτά…
Χα χα όχι δεν είπα κάτι τέτοιο κατίνα. Δεν ρίχνω στον Ανταρσύα το βασικό φταίξιμο που δεν παίρνει μεγάλο ποσοστό το ΚΚΕ. ΄Οχι ότι δεν κάνει την προσπάθειά του ο κακομοίρης. Αλλά στο χώρο μου τους έχω δει κανονικά τους αντάρσυους και δε συμμαζεύεται να γίνονται πολύ ωραία ουρίτσα του Σύριζα. Απλώς τώρα οι συριζαίοι που έγιναν κυβέρνηση προσπαθούν να τους ξεφορτωθούν. Δεν τους χρειάζονται πια. Αυτό λεω. Κι επειδή ο ανταρσύα δεν μπορεί να υπαρξει από μόνος του ψάχνει κάπου να κολλήσει. ΄Η αν δεν κολλήσει ο ίδιος ως κόμμα, θα κολλήσουν κάποια στελέχη του που θα πηδήξουν έγκαιρα απ’ το πλοίο που βυθίζεται. Βέβαια απ’ ό,τι κατάλαβα εσύ διαφωνείς. Εντάξει, δεν μπορούμε να συμφωνούμε όλοι μεταξύ μας.
Πρόσεξε Έφη, μην σε τουμπάρουν, φυσικά και φταίνε αυτοί για τα χαμηλά ποσοστά του ΚΚΕ, άλλωστε όπως είχε αποκαλύψει το κόμμα στο παρελθόν τα παίρνανε από το Λαλιώτη.
Ρε παιδιά, δεν πα να στήσετε καμιά φιλοκυβερνητική διαδήλωση, ε… “λαϊκή κινητοποίηση” ήθελα να πω, τώρα που πάει να κλείσει και το ντιλ η αγαπημένη σας -“Νίκη Του Λαού”- αριστερή κυβέρνηση; Άιντε γιατί το θράσος σας δεν έχει πάτο, η πλακίτσα της κακιάς ώρας σας μάρανε…