Επικίνδυνη κλιμάκωση στην Ουκρανία – Συναγερμός για αντιπολεμικό κίνημα, ανεξάρτητο από όλα τα αστικά μπλοκ
Ανακοίνωση του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μπαίνει σε μια πολύ επικίνδυνη φάση κλιμάκωσης, ενισχύοντας τους κινδύνους παραπέρα καταστροφικής γενίκευσής του. Πολύμηνη υποστήριξη και ασταμάτητος εξοπλισμός του αντιδραστικού καθεστώτος Ζελένσκι από τις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ και την ΕΕ, αντεπίθεση και διακήρυξη στόχων για «ήττα της Ρωσίας» και «απελευθέρωση του Ντονμπάς, των κατειλημμένων περιοχών και της Κριμαίας» από την πλευρά της Ουκρανίας. Από την πλευρά της Ρωσίας, προωθείται –με το διάταγμα Πούτιν- η άμεση δρομολόγηση της προσάρτησης των κατεχόμενων απ’ αυτήν περιοχών της Ουκρανίας, μαζί με την κήρυξη «μερικής» επιστράτευσης και την ένταση των πολεμικών επιχειρήσεων. Την ίδια ώρα πυκνώνουν εκατέρωθεν οι απειλές για χρήση πυρηνικών όπλων, με τρομακτικές συνέπειες για την ανθρωπότητα. Όλα αυτά συνιστούν ένα επικίνδυνο άλμα κλιμάκωσης ενός φονικού πολέμου στην καρδιά της Ευρώπης.
Ο πόλεμος αυτός δεν έχει σχέση με την «προστασία της ελευθερίας έναντι της απολυταρχίας» όπως ισχυρίζονται ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΕ. Δεν ξεκίνησε για να προστατευθούν οι Ρωσόφωνοι πληθυσμοί στο Ντονμπάς όπως διακήρυξε προσχηματικά η Ρωσία ξεκινώντας την εισβολή στην Ουκρανία. Είναι πόλεμος ανταγωνιζόμενων πόλων του κεφαλαίου (κρατών, συνασπισμών και πολυεθνικών εταιρειών), για τον έλεγχο των πηγών και δρόμων ενέργειας, αλλά και για τη διαμόρφωση ισχύος και σφαιρών επιρροής σε μια εξελισσόμενη θανάσιμη παγκόσμια αντιπαράθεση.
Η Ρωσία προχώρησε στην απαράδεκτη και καταστροφική εισβολή στην Ουκρανία. Είναι όμως το μπλοκ ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ που έχει δυναμιτίσει και ναρκοθετήσει (πριν ακόμη και από το 2014) όλη την Ανατολική Ευρώπη. Στην ουσία, σε συνεργασία με το αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι, επισπεύδουν μεθοδικά μια πολεμική (αλλά και οικονομική) αναμέτρηση με τη Ρωσία και στο τέλος του ορίζοντα και με την Κίνα. Στόχος τους είναι να διατηρήσουν την επικυριαρχία τους, η οποία σήμερα απειλείται από τον αντίπαλο πόλο. Μετά τη ρωσική εισβολή τον Φεβρουάριο και την αφειδή διοχέτευση βαρέων φονικών όπλων στο Ζελένσκι από τη Δύση, το αποτέλεσμα είναι συγκεκριμένο: Η Ουκρανία είναι γαλβανισμένη εθνικιστικά, «πρόθυμη» να σφαγιάσει τον λαό της για το ΝΑΤΟ και στρατιωτικοποιημένη όσο ποτέ. Κάθε προοπτική ειρήνης ενταφιάζεται, η δυναμική ενός φονικού πολέμου κλιμακώνεται.
Μπορεί τα μεγαλύτερα θύματα του πολέμου να είναι σήμερα οι λαοί στην Ουκρανία, αλλά τις συνέπειες με την ενεργειακή φτώχεια, την ακρίβεια και τις υπέρογκες πολεμικές δαπάνες τις πληρώνουν όλοι οι λαοί της Ευρώπης, αλλά και όλες οι φτωχές χώρες του κόσμου που απειλούνται από την επισιτιστική κρίση.
Οι λαοί δεν έχουν ανάγκη από επικυρίαρχους. Δεν έχουν συμφέρον να γίνουν κρέας για τα κανόνια, ούτε να στρατευτούν και να πολεμήσουν κάτω από ξένες σημαίες. Το επιτακτικό καθήκον των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής και ευρύτερα της μαχόμενης Αριστεράς σήμερα είναι, να συμβάλουν στο να συγκροτηθεί ένα μέτωπο αγώνα ενάντια στους πολέμους του κεφαλαίου, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και τον καπιταλισμό που τους γεννά.
Η περιοχή μας, η Ευρώπη, η ανθρωπότητα βρίσκεται σε ιστορικό σταυροδρόμι. Είτε οι λαοί με τον αγώνα τους και την αλληλεγγύη τους και με πολιτική ανεξαρτησία απέναντι στους σχεδιασμούς των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών πόλων, θα «ορθώσουν πύργο ατίθασο» ενάντια σε πόλεμο, φτώχεια, εθνικισμό και μιλιταρισμό, είτε οι εξελίξεις θα οδηγηθούν στη δίνη μιας μεγάλης πολεμικής αναμέτρησης, με κίνδυνο να υπάρξει και χρήση πυρηνικών όπλων.
Ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο στην Ελλάδα, που έχει ήδη εμπλοκή στην Ουκρανία ως πιστός ακόλουθος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΕΕ και όπου η κυβέρνηση της ΝΔ οργανώνει ήδη τη μετακύλιση των συνεπειών σε βάρος των εργατικών και λαϊκών οικογενειών, έχει συγκεκριμένους στόχους και προτεραιότητες:
– Άμεση απεμπλοκή της Ελλάδας από τον πόλεμο στην Ουκρανία.
– Έξοδος από ΝΑΤΟ και ΕΕ και από άλλες συμμαχίες πολέμου στην περιοχή.
– Απομάκρυνση των στρατιωτικών βάσεων των ΗΠΑ.
– Ακύρωση των εξοπλιστικών προγραμμάτων, μείωση των πολεμικών δαπανών. Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, κονδύλια για ενέργεια, υγεία, εκπαίδευση, πρόνοια.
– Αντίσταση στον άδικο και αντιδραστικό ανταγωνισμό των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας. Καμιά αλλαγή συνόρων, χερσαίων ή θαλάσσιων μεταξύ των δύο χωρών. Ακύρωση των εξορύξεων των πολυεθνικών στις διεθνείς θάλασσες (ΑΟΖ).
– Να μη πληρώσει ο λαός τους πολέμους του κεφαλαίου για την ενέργεια. Ακύρωση των κυρώσεων κατά της Ρωσίας που πλήττει πολλαπλά τον λαό μας, ενώ την ίδια στιγμή θησαυρίζουν οι εφοπλιστές με τα καράβια τους.
– Να ηττηθεί και ανατραπεί η φιλοπόλεμη πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ και η συναίνεση από ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ.
ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση, 21/9/2022
To ότι η Ρωσία θέλει να ελέγξει γραμμές μεταφοράς ενέργειας στα δυτικά της όταν προκάλεσε, εν γνώση της, να μην λεει καλημέρα με την Δύση, δεν είναι λογικό ως σκέψη.
Η επιστράτευση είναι μερική γιατί δεν είναι πλήρης. Δεν κατανοώ τα εισαγωγικα. Όταν μιλάμε για 300.000 από 25000000 επίστρατους, μερική είναι. Πολύ μερική.
Επίσης να συζητήσουμε λιγο το ψυχογράφημα του Πούτιν για να δούμε γιατί έκανε τον πόλεμο. Αυτο το λέω γιατί η ανακοίνωση λέει πως δεν τον έκανε για τους Ρωσόφωνους λες και οι συντάκτες της ανακοίνωσης του έκαναν τεστ αλήθειας και όταν τον ρώτησαν αν τον νοιάζουν οι πληθυσμοί αυτοί είπε ΝΑΙ αλλά η βελόνα τρελλάθηκε. Αυτή είναι μια παράλογη θεωρια συνωμοσίας και μια εντελώς οικονομίστικη άποψη. Τα κράτη ενδιαφέρονται για την κρατική συνοχή, για την αστική ηγεμονία στο εσωτερικό τους. Αυτο που πρέπει να πει το ΝΑΡ αν θέλει να αρνηθεί αυτό το κίνητρο είναι πως οι Ρώσοι της Ανατολικής Ουκρανιας δεν κινδύνευαν. Αλλά είναι ένας δρόμος που οδηγεί στην επιείκια στο αντιδραστικό καθεστώς Ζελένσκι. Αλλιώς, αν κινδύνευαν, η προστασία ομοεθνών ή συγγενικών πληθυσμών είναι πάντα πραγματικό κίνητρο γιατί προστατέυεις το κράτος σου, την εθνική νομιμοποίηση των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης. Το καθεστώς Πούτιν είναι ένα αυταρχικό εθνικιστικό περιφερειακό καθεστώς και νοιάζεται για τους ομοεθνείς του. Μάλιστα σε παράλογο βαθμό με ονειρώξεις δικαιωμάτων Μεγάλου Πέτρου όπου υπήρχε κάποτε Ρώσικη Αυτοκρατορία. Αλλά νοιάζεται. Δεν γίνονται όλα, δεν μπορεί να είναι εθνικιστικό καθεστώς και να μην νοιάζεται για τους ομοεθνείς του που το ότι κινδύνευαν, με εξτρά κίνδυνο στις αρχές του 2022, στην βάση πολύ συγκεκριμένων κινήσεων, είναι κάτι που έχει κατατεθεί και απο δυτικούς αναλυτες
Επίσης, το λέω εδώ και πολλούς μήνες. Υπάρχει στρατηγική επιλογή ΑΠΟΔΟΧΗΣ των κυρώσεων από πολλές οργανώσεις. Αυτό έχει δημιουργήσει την υποχρέωση διαιώνιση της θέσης αυτης γιατί η αλλαγή της δημιουργεί υποχρεώσεις αυτοκριτικής και σεμνής απόσυρσης των στελεχών που επέβαλλαν μια καταστροφική πολιτική θέση. Γιατί το πρωτοφανές πληθωριστικό κύμα δεν οφείλεται στον πόλεμο, που “εδώ που τα λέμε προκλήθηκε από την Εισβολή” αλλά στις κυρώσεις. Γιατί υπάρχουν λαικές εκρήξεις σε ευρωπαικές χώρες κατά των κυρώσεων και αυτό δένει κόμπο αυτές τις οργανώσεις
Επισης δεν υπάρχει σύγκρουση μπλοκ γιατί δεν υπάρχουν μπλοκ με αντίστοιχα οικονομικά ως προς την χρηματιστική και χρηματοπιστωτική συσσρευση, ιδελογικοπολιτικά ως προς την επιβολή της νεοφιλελυθερης μορφής των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης διεθνώς και στρατιωτικά ως προς τον παγκόσμια διασπορά βάσεων μεγέθη. Υπάρχει η μεθοδευση του Γ ΠΠ από τις ΗΠΑ, αυτό ναι. Υπάρχουν οι ΗΠΑ που λένε στην ταχέως ανερχόμενη οικονομικά Κίνα πως το παγκόσμιο consensus, πως η Ταιβάν σαν ανήκει, που έχει διαμορφωθεί από το 1971, δεν ισχύει πια. Δεν καταλαβαίνω γιατί να πούμε πως είναι το ίδιο και δεν διαλέγουμε, λέει η Κίνα πως θα αποσπάσει έδαφος από τις ΗΠΑ ? Και επίσης οι ΗΠΑ λένε στην πανίσχυρη στρατιωτικά Ρωσία πως θα σας διαλύσουμε το κράτος σε πολλά αδύναμα προτεκτοράτα
Με τούτα και μ εκείνα οι ελπίδες για ένα αντιπολεμικό κίνημα στην Ελλάδα χάθηκαν. Ας δούμε τι μπορεί να ενώσει σήμερα το αντιπολεμικό κίνημα, ίσως και την Αριστερά, για να δουμα αν σώζεται κάτι. Διότι πια αυτό είναι που μπορούμε να προσφέρουμε στην Ειρήνη, είναι λίγο αλλά είναι κατι Και αυτό για την Ουκρανία θα είναι πια λίγα και βασικά πράγματα. Πως οι ΗΠΑ δεν θέλουν ειρήνη, πως το καθεστώς Πούτιν είναι εθνικιστικό και τυχοδιωκτικό και άφησε μια κατάσταση να καλλιεργείται από το 2014 μέχρι να παρουσιάσει πως “ε και τι να κάνει, ο πόλεμος είναι μονόδρομος”, πως οι κυρώσεις βοηθάνε τις ΗΠΑ και τον … Πούτιν που τελικά τις ξεπερνάει και αναβαθμίζεται διεθνώς βοηθάνε, και διάφορα λαμόγια έλληνες εφοπλιστές, και πως όλη η κατάσταση εχει θύματα τους Ουκρανούς, ουκρανικής και ρώσικης εθνικής συνείδησης, τους Ρώσους και τους λαούς στην Ευρώπη
Κώστας
“Το καθεστώς Πούτιν είναι ένα αυταρχικό εθνικιστικό περιφερειακό καθεστώς και νοιάζεται για τους ομοεθνείς του.”;;;!!!
Κανένα αστικό καθεστώς, (άρα και αυταρχικό εθνικιστικό, περιφερειακό η μη) δε “νοιάζεται για τους ομοεθνείς του”.
Για την κυριαρχία επί των υπηκόων του νοιάζεται. Και συνήθως χαρακτηρίζει “ομοεθνείς” τους υπηκόους του, υποταγμένους η εν δυνάμει, χωρίς να πολυδίνει σημασία στα λεγόμενα “εθνολογικά” χαρακτηριστικά, ιδίως όταν δε βολεύουν.
Το ότι τυχαίνει οι περισσότεροι κάτοικοι της Ανατ. Ουκρανίας να είναι ρωσόφωνοι δεν αλλάζει κάτι επί της ουσίας. Δεν συμβαίνει το ίδιο με πολλούς άλλους Λαούς της Ρωσσίας, όπως τσετσένοι, τάταροι, κοζάκοι, μογγόλοι κλπ.
Αλλωστε και πιο έθνος-κράτος είναι σήμερα εθνολογικά ομογενές; Αστεία πράγματα…
Και το ότι δεν αναγνωρίζουμε κανένα δικαίωμα στις ΗΠΑ να αυτοδιορίζονται “προστάτες” του Λαού της Ταϊβάν, δεν συνεπάγεται ότι αναγνωρίζουμε αυτό το δικαίωμα στους Κινέζους κεφαλαιοκράτες/ιμπεριαλιστές!
Η ανακοίνωση είναι πολύ καλή επί της ουσίας.
Μην παίζωμε με τις λέξεις. Και τα εθνικιστικά καθεστώτα νοιάζονται για τους ομοεθνείς τους, γιατί έχουν συμφέρον, γιατί διευρύνεται η επικρστειά τους κ ο πλούτος τους κ γιατί είναι πολύ πιο εύκολη η ενσωμάτωση ομοεθνών πληθυσμών σ’ ένα κράτος, από αλλοεθνείς. Γι’ αυτό άλλωστε κ η καταπίεση εθνικών μειονοτήτων κ οι εντάσεις που συνεπάγονται. Αλλά γι’ αυτούς τους λόγους κ με συτή την έννοια ενδιαφέρον υπάρχει. Ας μην σγνοούμε την πραγματικότητα κ ας μην ξεχνούμε, ότι η χώρα μας αποτέλεσε χαραχτηριστικό παράδειγμα, με τη σταδιακή ένταξη ομοεθνών περιοχών. Το σχετικό με την Κίνα είναι αλλοπρόσαλλο. Οι Ταϊβανέζοι είναι λιγότερο καπιταλιστές από τους Κινέζους; Το αντίθετο ακριβώς, η Κινέζικη κεφαλαιοκρατία δημιούργησε εκεί ξεχωριστό κράτος, για να διασωθή, όταν επικράτησε η Κινέζικη επανάστσση. Και είναι, νομίζω, προς το συμφέρον του λαού της Ταϊβάν η επανένωση, αφού δεν ήταν αυτός, που θέλησε το διαχωρισμό ούτε είναι σε καλύτερη θέση από άποψη δικαιωμάτων, από το λαό της υπόλοιπης Κίνας. Είναι κάτι ανάλογο με Ελλάδα – Κύπρο.Ένα ενωμένο έθνος, ακόμα κ με ολιγαρχικό καθεστώς, είναι ισχυρότερο σπέναντι σε εξωτερικές απειλές κ πιέσεις.
Καλά, εσύ την έχεις καταπιεί κανονικά τη φόλα του αστικού εθνικισμού!
Προς το συμφέρον των Λαών της Κίνας και της Ταϊβάν είναι η Σοσιαλιστική Επανάσταση και καμία “συνένωση”, δηλαδή προσάρτηση από και υπό κεφαλαιοκράτες, ό,τι παραμύθι και αν πουλάνε! Ολα τουρλού στο μυαλουδάκι;
Και το ότι, π.χ. στην ελληνική αστική επανάσταση δεν εγέρθηκαν μειονοτικά προβλήματα από τους εγχώριους Αλβανούς και τους Αρβανίτες, οφείλεται αποκλειστικά στο ότι δεν υπήρχε αλβανική α/τ για να τα υποδαυλίσει, δηλαδή να τους διεκδικήσει. Αλλωστε και η “ελληνική” αστική επανάσταση στρατιωτικά στηρίχτηκε στους εγχώριους “μειονοτικούς” Αλβανούς: Σουλιώτες, Τσεργίνηδες (Κολοκοτρωναίοι), Υδραίοι κλπ., που όλοι τότε σπεύδαν να δηλώσουν “Ελληνες”, μη γνωρίζοντας καν ελληνικά! Ο στόλος μέχρι το 1871 εξέδιδε διαταγές στα αρβανίτικα κι αυτή ήταν η λειτουργική του γλώσσα….
Το ίδιο συνέβη με τους εγχωρίους Βλάχους, τους Σλάβους, τους Πομάκους κλπ. Η “εθνική ομοιογένεια” θα μπορούσε να είναι ένα σύντομο ανέκδοτο, αν δε είχε συνδεθεί με ανείπωτο πόνο, φρίκη, προσφυγιά, σφαγές.
Το να χαράζεις πολιτική χωρίς να σου καθορίζει η κρατική γεωπολιτική την πολιτική σου, είναι ορθό κ ζητούμενο για τους λαούς κ τις εργατικές τάξεις!
Φυσικά κ δεν πρέπει να αγνοείς τα κρατικά γεωπολιτικά συμφέροντα κ επιδιώξεις. Όμως, δεν πρέπει αυτά να καθιρυζιυν την σκέψη των λαών. Δυστυχώς εν πολλοίς την καθοριζουν κ για αυτό βλέπουμε να συντάσσονται πίσω από τις αρχουσες τάξεις τους κ τα κράτη.
Ναι, εξεγέρσεις λαών στο ανατολικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ, βοηθούν τον δυτικό ιμπεριαλισμό και εξεγέρσεις στο δυτικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ, βοηθούν τον ανατολικό ιμπεριαλισμό, μιας κ αμφισβητούν την κατεστημένη τάξη πραγμάτων. Όμως οι λαοί για να εξεγειρονται, έχουν ταξικους, κοινωνικούς, οικονομικούς, πολιτισμικούς λόγους κ αιτίες. Συνεπώς, αυτο έχει σημασία. Όπως επίσης έχει σημασία κ το ότι σε πολλές περιπτώσεις, σκοταδιστικες ή απλά καπιταλιστικη πολιτικές δυνάμεις ηγεμονεύουν σε αυτές. Σημεία των καιρών
Ποιου λαού της Ταιβάν ? Πας καθόλου καλά ? Εϊναι σαν να λες του λαού της Κρήτης και πως ο “ελληνικός ιμπεριαλισμός” δεν έχει δικαίψμα στην Κρήτη.
Δυστυχώς στηρίζει όχι απλά τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό αλλά τα χειρότερα γεράκια του. Λες πράγματα που ακόμα οι ΗΠΑ δεν τα λένε επισημα.
Οι πληθυσμοί αυτοί δηλώνουν ομοεθνείς της Ρωσίας, για την Ρωσία ένα πρόβλημα είναι απο το 2014, ένας πονοκέφαλος
Έχεις πολύ μεγάλο άδικο. τα κράτη νοιάζονται για την εθνική κρατική συνοχή γιατί είναι βασικος όρος αναπαραγωγής των καπιταλιστικών σχέσεων εξουσίας και εκμετάλλευσης
Κώστας
Να σου απαντήσω για τα έθνη κράτη.
‘Αλλα είναι ομοιογενή άλλα δεν είναι, άλλα είναι σε γκρίζα ζώνη. Η εθνική τους συνοχή δεν έχει να κάνει με αυτό, έχει να κάνει με την απόδωση της ιδιότητας του πολίτη σε όλους. Ας έχουν διαφορές εντός τους, εθνικής καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας, πολιτισμού. Το νεωτερικό έθνος είναι πολιτικό άλλωστε και όχι πολιτισμικό. Πχ η Δυτική Θράκη είναι διεθνική και είναι μια χαρά, όσες υστερίες και αν παθαίνουν οι έλληνες εθνικιστές από αυτό. Καλά εντελώς μια χαρά δεν είναι, τα τελευταία 30 χρόνια έχει βελτιωθεί η κατάσταση με την θέση της μειονότητας, μπορείς να πεις πως έγιναν βήματα ισοπολιτείας
Πες το στην Ουκρανία που έστησε όλη αυτή την συμφορά για να γίνει ομοιογενής όταν είναι ένα κράτος που κάτι τέτοιο συνιστά βιασμό της ιστορίας της.
Το θέμα δεν είναι αν τα σύγχρονα κράτη είναι εθνικά ομοιογενή αλλά πως είναι δίκαιος ο αγώνας να είναι, χωρίς πολιτισμική ισοπέδωση. Και έτσι προχωράει και η εξέλιξη των εθνών. Κάποτε το νεοελληνικό εθνος δεν μίλαγαν καν όλοι ελληνικά, μίλαγαν πχ αρβανίτικα αλλα΄συμμετέιχαν στην Επανάσταση και γίνονταν όλοι Έλληνες.
Οι “ρωσόφωνοι”, και όχι απλά ρωσόφωνοι, όλο το προφίλ, φιλορώσοι, προσκείμενοι στο Πατριαρχείο της Μόσχας και με μια θετική ανάμνηση για την ΕΣΣΔ, δεν είναι Ουκρανοί αυτή την στιγμή για έναν βασικό λόγο. Δεν τους θέλει η Ουκρανία να είναι ουκρανοί. Με αυτό ως δεδομένο αναζητούν τον εθνικό τους αυτοπροσδιορισμό. Δεν είναι ρώσοι γιατί μιλάνε ρώσικα, τείνουν να γίνουν ρώσοι γιατί δεν τους θέλει η Ουκρανία
Κώστας
‘…γίνονταν όλοι Έλληνες.” = υποτάχτηκαν όλοι στη κυρίαρχη αστική τάξη, που πρόβαλε το “ελληνικό” αφήγημα η παραμύθι για να τους συσπειρώσει. Το “ελληνικό” αφήγημα ανταποκρίνονταν στην εθνολογική ταυτότητα ενός τμήματος των λαών, στους οποίους απευθυνόταν, και …στο περίπου! Γιατί αναφερόταν περισσότερο στην προ 2500 ετών ιστορία, παρά στα τρέχοντα υπαρκτά εθνολογικά χαρακτηριστικά. Μίλησαν για “Ελληνες” ενώ υπήρχαν (ανάμεσα σε πολλούς άλλους) και “Νεοέλληνες”, με πολλές διαφορές από τους προ 2500 ετών “Ελληνες”, στη γλώσσα, στη θρησκεία, στο πολιτισμό, στην κοινωνική δομή και οικονομικό σύστημα σχέσεων παραγωγής. Απλά, το παραμύθι των “Ελλήνων” και της “Ελλάδας”, ήταν πιο πλούσιο, πιο γοητευτικό, είχε περισσότερη αίγλη και δόξα, με λίγα λόγια “πούλαγε” περισσότερο και άρα ήταν πιο κατάλληλο για να παραμυθιάζει, να ενθουσιάζει και να παραπλανά.
Τα ίδια συμβαίνουν με την Σλαβομακεδονική α/τ, που πουλάει το παραμύθι της “Μακεδονίας”, της κατευθείαν κληρονομιάς του Φιλίππου και του Μ. Αλεξάνδρου, ενώ πρόκειται για σλαβικό Λαό, που καμιά σχέση δεν έχει με αυτά (όπως και οι Νεοέλληνες). Τα ίδια και με τους αρβανίτες και τους Αλβανούς νεόκοπους αστούς, που κατσικώνονται για …”γενιά του Αετού” τρομάρα τους, ένας φτωχός καθυστερημένος πολιτιστικά και οικονομικοκοινωνικά λαός, μια μέχρι πρόσφατα κοινωνία γενών, που έβγαζε κυρίως κτηνοτρόφους και μισθοφόρους πολεμιστές λόγω φτώχειας. Κλπ. κλπ., κλπ…
Εϊναι σαφές πως γίνονταν όλοι Έλληνες εννοώ πως γίνονταν όλοι Νεοέλληνες, αυτό είναι το έθνος που γεννηθηκε στην ύστερη φάση της Οθωμανικής Αυτοκρατορία. Τα λέω πολύ αναλυτικά, το Έθνος στην νεωτερικότητα είναι ΠΟΛΙΤΙΚΟ έθνος. Αποτελέίται από πολίτες και όχι από ομόγλωσσους, ομόθρησκους ή από την ίδια φυλή. Είναι μια πολιτική κοινότητα η κυρίαρχη ιδεολογία της οποίας νομιμοποιεί τις καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας
Η αρχαιοπληξια είναι πολύ μεταγενέστερη, κανέναν ρόλο δεν έπαιξε στην Επανάσταση που ήταν μια ριζοσπαστική εθνική λαική αστική επανασταση, στα Αριστερά του Διαφωτισμού
Κώστας
Το σχόλιο υποστηρίζει, ότι στη νεοτερικότητα δεν υπάρχει πια έθνος, παρά μόνο κράτος. Εγώ διαφωνώ. Τα ιστορικά έθνη παραμένουν κ θα παραμένουν, ανεξάρτητα από τη σύσταση κ τη μορφή κρατών. Γι’ αυτό κ τα πολυεθνικά κράτη αντιμετωπίζουν προβλήμστα συνοχής κ δημοκρατίας.
Ασφαλώς οι Νεοέλληνες διαφέρουν πάρα πολύ από τους αρχαίους Έλληνες, όπως διαφέρει ένας άνθρωπος από τον προ- προ- πρό- πάππού του. Αυτό όμως δεν πάει να πη, ότι οι Νεοέλληνες δε συνιστούν μια διακριτή εθνότητα, με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.
Δε χρειάζεται να πας σε προ^n προγόνους για να βρείς διαφορές. Και το παιδί συχνά διαφέρει ριζικά από τον γονέα του. Οπότε, πως προδικάζονται τα “διακριτά-ιδιαίτερα χαρακτηριστικά”; Αν όχι από το κοινωνικοοικονομικό πλαίσιο των σχέσεων παραγωγής και τον αργοκίνητο υποκειμενικό παράγοντα, που μαζί προσδιορίζουν τα διαβόητα “εθνολογικά” χαρακτηριστικά; Αλλά όταν έχουν περάσει 2500 χρόνια κι έχουν εν τω μεταξύ συμβεί “σημεία και τέρατα”, έχουν τα πάντα αλλάξει, γίνεται γραφικός κανείς επιμένοντας σε μεταφυσικές “συνέχειες του έθνους”. Εκτός αν έχει συμφέρον να τα λέει αυτά, δηλαδή είναι αστός.
Ασφαλώς διαφέρει τι παιδί από τους γονέους, ωστόσο το μισό από το γενετικό του υλικό (DNA) είναι πανομοιότυπο με του πατέρα, ενώ το άλλο μισό με της μάνας. Από ‘κει κ μπορεί με τα σύγχρονα μέσα να τσυτοποιηθή η πατρότητα. Αλλά ο πιο καθοριστικός παράγοντας που μαρτυρά την καταγωγή ενός έθνους είναι η γλώσσα. Εν πάση περιπτώσει δεν είναι δυνατόν, να αραδιάσω σ’ ένα σχόλιο όλα τα στοιχεία, που συνιστούν την έννοια του έθνους. Ένα μόνο να πω, επειδή νομίζω ότι δεν τονίζεται, όσο θα έπρεπε. Ο Αριστοτέλης περιλαμβάνει στα 4 γνωρίσματα του έθνους το ομόφυλο. Αυτό ίσχυε στην εποχή του, όμως, είδαμε, ότι μπορεί κ να λείπη στα σύγχρονα έθνη. Γιατί δεν μπορούμε να αρνηθούμε, ότι υπάρχουν συγκροτημένα έθνη στη βάση κοινής ιστορίας κ αξιών, που διαμορφώνουν κ κοινά ήθη κι έθιμα. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι οι Αμερικάνοι δεν είναι έθνος, παρ’ ότι είναι μωσαϊκό φυλών. Ούτε το ομόθρησκο είναι απαραίτητο. Τα γνωρίσματα του έθνους έχουν τροποποιηθεί, το μόνο που δε στέκει, είναι, να πούμε, ότι δεν υπάρχει έθνος.Τέλος πάντων το θέμα έχει συζητηθεί κ μελετηθεί διεξοδικά. Ο εθνομηδενισμός υπάρχει κ θα υπάρχη, παρ’ όλα τα επιχειρήματα, όπως υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν, ότι η Γη είναι επίπεδη κ ακίνητη. Αυτές είναι απόψεις.
Δεν μίλησε κανείς (ούτε κι εγώ) για “εθνομηδενισμό” η όχι. Πως σου ήρθε; Εκείνο, που παρατηρώ είναι πως όσοι αναπαράγετε τον όρο “έθνος” έχετε μια διασπορά αντιλήψεων για το περιεχόμενό του. Κοινώς άλλα λέει ο ένας άλλα λέει ο άλλος, ανάλογα και σε ποιό κάθε φορά “έθνος” αναφέρεστε. Αλλοτε είναι η γλώσσα το καθοριστικό, άλλοτε “είναι και δεν είναι”, άλλοτε υπερισχύουν τα “κοινά ήθη και έθιμα”, άλλοτε ούτε κι αυτά, άλλοτε η “κοινή αντίληψη ότι εν τη διαρρεύσει των αιώνων συναποτελούν μιαν ενιαίαν οντότητα” (=”είμαστε, γιατί …έτσι γουστάρουμε”!) κλπ., κλπ. Κοινώς τρέχα γύρευε.
“Εθνη” υπήρχαν πάντα, υπάρχουν και σήμερα. Μόνο, που ο όρος κάθε εποχή, και σε αντιστοιχία με αυτήν έχει και ένα διαφορετικό περιεχόμενο. Προσοχή, όμως: Εννοώ το περιεχόμενο, που απέδιδαν οι σύγχρονοι κάθε εποχής στο έθνος τους. Η ιδέα, που οι ίδιοι είχαν για τον εαυτό τους. Και όχι αυτό, που αποδίδουν σήμερα, οι σύγχρονοι με μας “ιστορικοί” σε ανθρώπους άλλων εποχών! Προφανώς γιατί έτσι βολεύει τις πολιτικές και ταξικές σκοπιμότητες, που υπηρετούν. No news…
Κλασσικό παράδειγμα: Οι ελληνόφωνοι των μεσαιωνικών χρόνων αυτοαποκαλούνταν “ρωμαίοι”, γιατί έτσι καταλάβαιναν τον εαυτό τους, κι ας μίλαγαν ελληνικής καταγωγής διαλέκτους. Ετσι τους γνώρισαν και οι επόμενοι διοικητές/κυρίαρχοί τους, οι Οθωμανοί. Από εκεί και το “Ρουμ-ελή” = “η χώρα των Ρωμαίων”. Εμείς σήμερα πιπιλίζουμε το “ρωμηός” σαν τεκμήριο …”ελληνικότητας”(!) ενώ δεν είναι τίποτε περισσότερο από τεκμήριο της …υποταγής των αρχαίων Ελλήνων στους νέους τότε κυριάρχους τους, τους Ρωμαίους.
Ησουν αφοπλιστική με το παράδειγμα του Αμερικανικού έθνους, σαν …ισχυρότερη παραδοχή αυτών, που σου λέω! Πράγματι το USA, το πιο σπουδαίο (από πλευράς δύναμης διαμόρφωσης της τύχης όλων μας) έθνος σήμερα, είναι ακριβώς και το πιο αντιπροσωπευτικό της σημερινής εννοίας, του περιεχομένου του σύγχρονου όρου “έθνος”: Ούτε γλώσσα, ούτε θρησκεία, ούτε “κοινή Ιστορία εν τη διαρρεύσει των αιώνων”, ούτε κοινά ήθη και έθιμα, ούτε …τίποτε από τους ποικίλους ορισμούς του “έθνους” του “παλαιού κόσμου”. Τι είναι λοιπόν το USA; Μα, ..αυτό, που το ίδιο διατείνεται για τον εαυτό του: Το σύνολο τωγ ανθρώπων, που ανήκουν στην βορειο-αμερικανική κεφαλαιοκρατία με κύριο συνεκτικό στοιχείο την πίστη στο “αμερικανικό όνειρο”, δηλαδή τον “Καπιταλισμό χωρίς κανέναν φραγμό”. Αυτό το πολύ ρεαλιστικό και ειλικρινέστατο “κοινωνικό πρόγραμμα” χωρίς φιοριτούρες, “προγόνους” και παραμύθια της Χαλιμάς, προβάλλει η κυρίαρχη (αστική) τάξη εκεί και γύρω από αυτό κατορθώνει και συσπειρώνει αποτελεσματικότατα τους υπηκόους της συγκροτώντας το πιο συνεκτικό και σταθερό (μέχρι στιγμής) σύγχρονο έθνος, τον αδιαμφισβήτητο (για τους αστούς) “Νέο Κόσμο”. Αυτά, μέχρι σήμερα, και στο ιστορικό στάδιο του παγκόσμιου Καπιταλισμού. Για το πως θα εξελιχτεί ο κόσμος, παληός και “Νέος”, βέβαια ο λόγος ανήκει στην Εξέλιξη, και η θεώρησή της στον Ιστορικό Υλισμό. Αλλά αυτή μέχρι σήμερα υπήρξε η πραγματικότητα, πέρα από μικροπολιτικές σκοπιμότητες και προπαγάνδες.
Η έννοια του “έθνους” διαχρονικά προσδιορίζεται από το εκάστοτε κοινωνικό της πλαίσιο, και άρα διαχρονικά αλλάζει, πέρα και πάνω από διάφορα και ποικίλα εκάστοτε και κατά περίπτωση δευτερεύοντα χαρακτηριστικά, που μπορεί να μετεξελίσσονται με αργότερους η ταχύτερους ρυθμούς.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η “φυλετικότητα”, που πια σήμερα επιβιώνει μόνο σαν βρυκόλακας στον φασιστικό ορισμό του “έθνους”, επιβεβαιώνοντας τον βρικολακικό χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος του ύστερου Καπιταλισμού. .
Χρειάζεται μια γεννναιότητα η Πραγματικότητα για να γίνει κατανοητή…
Έτσι λοιπόν στο έθνος το ελληνικό βρίσκονται και τα δυο στοιχεία της ιστορικής ενότητας και το αντικειμενικό δηλ. η αδιάκοπη ζωή της φυλής μας από τους αρχαιότατους χρόνους ως σήμερα και το υποκείμενο δηλ. η συνείδηση, πως εμείς είμαστε η ίδια φυλή των αρχαίων ελλήνων μόλο που ήρθαν στη χώρα μας σε διάφορες εποχές πολλοί ξένοι λαοί και ανακατώθηκαν μαζί μας. Και αφού τόσο βαθιά ριζωμένη βρίσκεται στη ψυχή όλων των Ελλήνων αυτή η πίστη, δεν μπορεί βέβαια πια σήμερα να κινδυνέψει από πουθενά και όλοι οι φόβοι είναι μάταιοι.»
Υπάρχει βέβαια και η αποψη του Γληνου αλλα σημερα μοιαζει τοσο μακρυνη λογω της κυριαρχιας μεταμοντερνων ιδεολογηματων.Δεν ξερω ποια αποψη ειναι σωστη .Δεν ειμαι επιστημονας αλλα η αριστερα του Γληνου με τετοιες θεωριες να δουμε τι έπραξε και οι συγχρονοι μεταμοντερνοι με τις θεωριες τους να δουμε σε ποια πλευρα στεκονται και θα βγαλουμε μελαγχολικα συμπερασματα…
Ο μαρξισμός όμως αναγνώρισε το δικαίωμα των εθνών στην αυτοδιάθεση, που σημαίνει, ότι αναγνώρισε την ύπαρξη εθνών. Η καταπίεση εθνών κ εθνοτήτων είναι χαραχτηριστικό των ολιγαρχιών, που έχουν προκύψει από κατακτήσεις εθνών. Ο Α’ ΠΠ έγινε με κίνητρο το αίτημα της δημιουργίας εθνικών κρατών κ οδήγησε στη διάλυση των πολυεθνικών αυτοκρατοριών στην Ευρώπη, Αυστρίας, Γερμανίας, Ρωσίας, Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Παρέμεινε μόνο προσωρινά η Βρετανία, που δεν ήταν ακριβώς αυτοκρατορία αυτού του τύπου, αλλά αποικιοκρατία εθνικού κράτους.
Στο 25/09:
Στην άποψή σου απουσιάζουν τα επιχειρήματα. Σίγουρα είναι κακός ο εθνικισμός, αλλά σε κάθε περίπτωση η εθνική κυριαρχία διασφαλίζεται καλύτερα, όταν το έθνος είναι ενωμένο, γι’ αυτό κ πάντα είναι επιδίωξη όλων των εθνών. Η δυναστεία αλλοεθνών είναι σκληρότερη κ δεν κάνει την προοπτική της λαϊκής κυριαρχίας ευκολότερη. Και η δυναστεία αλλοεθνών ισχυρών δυνάμεων διευκολύνεται, όσο πιο μικρό κ αδύναμο είναι το έθνος.Κατά την αντίληψή σου θα έπρεπε ο Ελληνικός λαός Κρήτης, Μακεδονίας, Θράκης, Εφτανήσων, Κύπρου να είχε αδιαφορήσει για την Ένωση. Αλλά δεν είναι έτσι. Μπορεί να παρατηρήση κανείς, ότι σ’ αυτές τις περιοχές ζούσαν κ άλλες εθνότητες. Ωστόσο υπερισχύει το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της εθνικής πλειοψηφίας, μαζί κ με ιστορικά δικαιώματα δευτερευόντως -με σεβασμό πάντα των δικαιωμάτων των μειονοτήτων- κ οι λαοί απαιτούν κατά κανόνα την εθνική συνένωση, γιατί σε κάθε περίπτωση είναι προς το συμφέρον τους. Αυτή η πραγματικότητα είναι ιστορικά κσταξιωμένη.
Ξέχασα πιο πάνω τα Δωδεκάνησα.
Το ΝΑΡ παραμένει στις θέσεις για κατεχόμενα κ για προσάρτηση σπό μέρους της Ρωσίας, όπως κ για απαράδεχτη εισβολή στην Ουκρανία. Όμως ήταν η Ρωσική εθνότητα της Ουκρανίας, που βρισκόταν από το ’14 σε εμπόλεμη κατάσταση με το Ουκρανικό καθεστώς, εξ αιτίας της εθνοτικής κ πολιτικής (φασιστικής) καταπίεσης κ είχε αυτοανακηρύξει αυτονομία. Και ήταν συτή που -καλώς ή κακώς- κάλεσε τους ομοεθνείς Ρώσους σε βοήθεια. Όσο για τη Ρωσία, κανείς δεν μπορεί να της αμφισβητή το δικαίωμα στην προάσπιση των ομοεθνών της, γιατί δε θα επαναπροσδιορίσωμε τις βασικές αρχές, που διέπουν την ιστορία της σνθρωπότητας, κατά πώς μας αρέσει κ κατά την τρέχουσα μόδα. Αλλά πρώτα κ κύρια η Ρωσία επιτέθηκε εξ αιτίας της σπειλής του ΝΑΤΟ στην ίδια τη δική της υπόσταση, που εσήμαινε η πρόθεση από μέρους του εγκατάστασης πυρηνικών, σε απόσταση λίγων μόλις λεπτών από τη Μόσχα. Θα έπρεπε να μας πη το ΝΑΡ κ οι άλλες οργανώσεις αυτής της άποψης, τι θα έπρεπε να είχε κάνει κατά τη γνώμη τους η Ρωσία σ’ αυτή την περίσταση κ τι θα έκαναν οι ίδιες στη θέση της. Εν πάση περιπτώσει, δε νομίζω να διαφωνή κανείς για την αναγκαιότητα αντιπολεμικού μετώπου. Αλλά είναι ανάγκη ναι κ καλά, να το συνδυάσωμε με σύσσωμο το πολιτικό πρόγραμμα μιας επαναστατικής διακυβέρνησης; Δεν είναι κσλύτερα, να πηγαίνωμε βήμα το βήμα, αντί να τα θέλωμε όλα μαζί, ώστε να πετυχαίνωμε σε κάθε επί μέρους αγώνα τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση; Ένα αντιπολεμικό μέτωπο σημαίνει βασικά την απεμπλοκή της χώρας μας από τον πόλεμο κ από τις κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία. Αυτά λοιπόν θα έπρεπε να απαιτήση νο λαός. Ποιές προϋποθέσεις κ ποιά μέτρα είναι αναγκαία γι’ συτό, ας αφήσωμε προς το πσρόν να είναι πρόβλημα της κυβέρνησης κ ας κόψη το λαιμό της.
Για τους Ανερικάνους ειδικά θα δισφωνήσω κάθετα, ως προς τη γλώσσα. Έχουν μια χαραχτηριστική προφορά, που γνωρίζεται από χίλια μίλια. Αυτό που είπα εγώ κ που είναι η γνώμη μου, είναι ότι τα γνωρίσματα που συνιστούν την έννοια έθνος, τροποποιήθηκαν, δλδ άλλαξαν εν μέρει στο πέρασμα του χρόνου.Αν είχαμε σε κάθε εποχή εντελώς άλλα χαραχτηριστικά, δε θα μιλούσαμε καν για έθνος, γιατί θα είχαμε άλλους σχηματισμούς. Απ’ συτή την άποψη είναι εθνομηδενιστές, όσοι δεν παραδέχονται ορισμένα σταθερά χαραχτηριστικά. Οι σημερινοί Αμερικάνοι έχουν από ένα χρονικό σημείο κ μετά κοινή ιστορία, κοινούς αγώνες κ στόχους, σλλά έχουν επίσης κ κοινή προϊστορία, τη θεληματική απόφαση να εγκαταλήψουν τις χώρες τους, όχι με κλάματα, αλλά για να ξεφύγουν από καταστάσεις κ να αρχίσουν μια καινούρια ζωή, Αυτή είναι η βάση της δημιουργίας των κρατών του Νέου Κόσμου.Οι μετανάστες πήγαν αργότερα, αλλά κι συτοί αφομοιώνονται πολύ εύκολα, γιατί αυτός ο κόσμος είναι ανοιχτός στο διαφορετικό. Είναι χαραχτηριστικό, ότι σε μερικά χρόνια ξεχνούν εν μέρει τη γλώσσα τους, αυτό δε θα το δης, π.χ. στους γκασταρμπάιτερ της Γερμανίας. Τέλος πάντων, υπάρχουν πολλά, να πη κανείς πάνω στο θέμα κ δε θέλω να μακρυγορώ. (συνεχίζω).
Α, μάλιστα, τώρα, το μοναδικό χαρακτηριστικό του αμερικανικού έθνους διαφέρει(;!) χάρη στην …χαρακτηριστική προφορά(!!) στην αγγλική γλώσσα, που προφανώς το …διαφοροποιεί ακόμη και από το αγγλικό έθνος, πόσο μάλλον από τα άλλα! Τα άλλα “χαρακτηριστικά”, θρησκεία, ήθη και έθιμα, φυλετική καταγωγή, προγόνους κλπ., τα ..πήρε το ποτάμι;
Και τα εθνικά (και όχι εθνολογικά!) χαρακτηριστικά “διαφοροποιούνται από εποχή σε εποχή” αλλά ….”όχι εντελώς”! Κι έτσι και γκιουβέτσι!
Και με αυτό τον ακαταμάχητο συλλογισμό, που προφανώς δεν τον πιάνει κανείς πουθενά, χαρακτηρίζονται “εθνομηδενιστές” όσοι ….”δεν παραδέχονται ορισμένα σταθερά χαρακτηριστικά”, δηλαδή ακριβώς την …άρνηση του μόλις προηγηθέντος ακαταμάχητου στην ασάφειά του συλλογισμού!
Τα χαρακτηριστικά, που διαφοροποιούνται μεν (για να τάχουμε καλά και με την Διαλεκτική!), αλλά “όχι εντελώς” και γι αυτό είναι …σταθερά! Ελεος…
Είσαι και κρητικιά, πιστεύεις ότι ένας ελλαδίτης, ακόμη χειρότερα ένας ρουμελιώτης, μπορεί να καταλάβει πολλά ακούγοντας, π.χ. δυο σφακιανούς να μιλάνε στο ιδίωμα τους; Εδώ να δεις “διαφορές στην προφορά” και όχι μόνο στην προφορά. Η να συγκρίνεις θεσσαλική με αθηναϊκή προφορά και αυτά με το ..καρπαθιώτικο ιδίωμα! Είναι σοβαρά αυτά, που λες για την αμερικανική γλώσσα; Μια ελάχιστα διαφοροποιημένη αγγλική γλώσσα είναι με πολύ λιγότερες διαφορές από άλλες γλώσσες, που εσύ πρώτη θα ξιφουλκήσεις για τον …ενιαίο χαρακτήρα τους. Γι αυτό σας λέω ότι οι απολογητές του αστικού εθνικισμού έχετε μιαν έκδοση του ορισμού του έθνους, ανάλογα …σε ποιό έθνος κάθε φορά αναφέρεστε!
Τώρα για τα υπόλοιπα, τι να πρωτοπιάσω! Την διαφοροποίηση των μεταναστών που πήγαν στην Αμερική σε δύο(;!) κατηγορίες: Εκείνους, που πήγαν “θεληματικά” και με …γέλια και χαρές(!) για να “ξεφύγουν από καταστάσεις”, και γι αυτό …δεν ήταν μετανάστες αλλά ….άποικοι(;)! Και τους υπόλοιπους, που πήγαν μετά και γι αυτό ..ήταν μετανάστες!
Καταρχήν, οι “καταστάσεις”, που διώχνουν τους ανθρώπους στην προσφυγιά και όχι ..με γέλια και χαρές, αλλά με πολύ πόνο και κλάματα, είναι γνωστές: Θρησκευτικοί και πολιτικοί διωγμοί, ρατσισμός, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις (μην ξεχνιόμαστε…) κλπ., και κυρίως ο αγώνας για την επιβίωση, που οφείλεται στην αναπόφευκτη μεταφορά του σχετικού υπερπληθυσμού σε χώρες, που το κεφάλαιο αναπτύσσεται και χρειάζεται εργατική δύναμη. Ωρα, τώρα, να χωρίζουμε και τους μετανάστες σε “αποίκους”, “νόμιμους” πρόσφυγες και σε …”λαθρομετανάστες”!
Και οι μετανάστες, που συγκρότησαν-επάνδρωσαν το νέο αμερικανικό έθνος, δεν πήγαν εκεί έχοντας ήδη κοινή γλώσσα την αγγλική, ούτε …για να μάθουν την αγγλική! Μια βαβέλ γλωσσών είχαν, και μάθαν την αγγλική για τους ίδιους λόγους, που την μαθαίνουμε κι εμείς. Είναι απλά η γλώσσα, που επικράτησε, καθώς ήταν η γλώσσα των πρώτων αποίκων και του πρώτου διοικητικού μηχανισμού, που εγκαταστάθηκε εκεί από τους άγγλους αποικιοκράτες. Θα μπορούσε κάλλιστα να ήταν και η Γαλλική, αν επικρατούσαν οι γάλλοι αποικιοκράτες, όπως έγινε στο Κεμπέκ και παραλίγο στις εκβολές του Μισισιπή. Και με Γαλλική γλώσσα, το αμερικανικό έθνος ίδιο θα ήταν, μην αμφιβάλλεις.
Για να επιζήσουν κουβαλήθηκαν οι άνθρωποι στο USA…. Κι αυτό η αμερικανική αστική τάξη το εξωράϊσε σε “αμερικανικό όνειρο” για να το ενσωματώσει στον ασύδοτο Καπιταλισμό, ταυτίζοντας όμορφα την δική του “ελευθερία” με την ελευθερία της επιβίωσης των ταπεινών και καταφρονεμένων… [ Μια συγγνώμη, που στο προηγούμενο σχόλιό μου, βιάστηκα να χρεώσω ειλικρίνεια στον κυνισμό της ιδεολογίας του αστικού αμερικανικού έθνους. Αστικός εθνικισμός χωρίς φιοριτούρες δεν υπάρχει. “Ο πόθος για την ελευθερία μας έφερε εδώ” …και άλλα τέτοια, πιασάρικα! Απλά ήθελα να τονίσω ότι ο αμερικάνικος καπιταλισμός, άρα και ο εθνικισμός του, είναι πιο ξετσίπωτος από τον ευρωπαϊκό, έχοντας λιγότερους περιορισμούς και βαρίδια να κουβαλάει.]
Τον “κόσμο”, που “είναι ανοιχτός στο διαφορετικό” τον αφήνω ασχολίαστο, μη σηκωθούν και οι πέτρες…
Τελικά, Μαρκέλλα, είσαι σκέτη ακτινογραφία του μικροαστικού ιδεολογικού Συγκρητισμού του εξωκοινοβουλίου. Και “μαρξισμός” και ιδεαλισμός, και εθνικισμός και διεθνιστικός πατριωτισμός, και αντίδραση και αριστεριλίκι, σε όλα μέσα.
Όσο για τους υπηκόους της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σωστά ονομάχονταν Ρωμαίοι, γιατί ανήκαν στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Κάποια χρονική στιγμή μάλιστα -δε θυμούμαι πότε- απονεμήθηκε από τον αυτοκράτορα σε όλους η ιδιότητα του Ρωμαίου πολίτη, παρ’ ότι δεν είχε βέβαια πια καμιά σχέση με τους πολίτες της πάλαι ποτέ Ρώμης, αφού η res publica δεν υπήρχε πιά. Δεν έπαψαν όμως ποτέ οι Ρωμιοί να διαφοροποιούνται εθνοτικά κ να έχουν συνείδηση της εθνότητάς τους, παράλληλα με την ιδιότητα του υπηκόου της Αυτοκρατορίας, που όπως όλες οι αυτοκρατορίες ήταν πολυεθνικό κράτος.
Δυστυχώς, σας έψαχνε αλλά τότε ακόμη δε μπορούσε να σας βρεί ο Παπαρρηγόπουλος!
Δλδ τί δεν κατακαβαίνεις;
Και κάτι ακόμα, για την έννοια Ρωμιός. Σήμερα, κάπου πσραπέμπει στη δόξα του μεσαιωνικού Βυζαντινού κράτους. Το απόλυτο δεν υπάρχει στον πραγματικό κόσμο. Τα στοιχεία είναι παντού ανάμειχτα, θετικά κ αρνητικά. Ωστόσο υπάρχει πάντα η κύρια πλευρά. Είναι φυσικό, στη διάρκεια της Οθωμανικής κυριαρχίας οι ραγιάδες να νοσταλγούσαν την πρώτερη, ηπιότερη Βυζαντινή εξουσία. Εξ άλλου οι “εγχώριοι” δυνάστες ήταν, όπως κ να το κάνωμε, πιο ανεκτοί στο λαό, από τους διάφορους καταχτητές στο Μεσαίωνα (Φράγκους, Άραβες κ.α.). Πάντως για μένα η σημερινή σημασία της λέξης Ρωμιός παραπέμπει εν μέρει στα “περασμένα μεγαλεία” της Αυτοκρατορίας κ εν μέρει στον υποταχτικό υπήκοο του βασιλιά, με όλα όσα αυτό σημαίνει, από πολιτική άποψη κ με απωθεί. Οι υπήκοοι της Αυτοκρατορίας, ιδίως στις απομακρυσμένες επαρχίες έκαναν εξεγέρσεις ενάντια στην καταπίεση κ εκμετάλευση από τους Δυνατούς.
Αναφορικά με τα έθνη κ τα δικαιώματα των εθνών που δε συνιστούν ξεχωριστά κράτη, να υπενθυμήσω, ότι τα αναγνωρίζει κ το καταστατικό του ΟΗΕ, που έγινε αποδεχτό απ’ όλα τα κράτη – μέλη κ μάλιστα ορίζει τρία – τέσσερα συγκεκριμένα κριτήρια, που δεν τα έχω υπ’ όψιν αυτή τη στιγμή.