Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης
Αν τα έξι ναυτικά μίλια στο Αιγαίο γίνουν δώδεκα, επεκταθεί η υφαλοκρηπίδα μας και η Αποκλειστική Οικονομική μας Ζώνη, αντλήσουμε το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο που υπάρχει στο Αιγαίο, θα γίνει η ζωή μας καλύτερη; Θα γίνει καλύτερη γιατί θα γίνουμε Νορβηγία (έχει πετρέλαιο και κοινωνικές παροχές!) και Κατάρ (είναι ωραία η ζωή εκεί;); Ή μήπως είναι πιο πιθανό να γίνουμε Συρία και Ιράκ (έχουν πετρέλαιο και πόλεμο);
Το σημερινό ΑΕΠ της Ελλάδας φτάνει για να ζήσουμε όλοι/ες καλά; Κι αν ναι, υπό ποιες προϋποθέσεις; Κοινώς, πόσο απαραίτητο (και για ποιον!) είναι το σαφάρι υδρογονανθράκων στον βυθό του Αιγαίου και της Μεσογείου;
Θα θέλατε η ΑΟΖ μας να αγκαλιαστεί μ’ αυτήν της Κύπρου κι από κει κι οι δυο μαζί μ’ αυτή του Ισραήλ ή κάτι τέτοιο σας αφήνει παγερά αδιάφορους/ες;
Αν η Ελλάδα είναι δημοκρατία, η Τουρκία φασιστική και το Διεθνές Δίκαιο είναι με το μέρος μας, ποια είναι η σχέση Παλαιστίνης-Ισραήλ, με ποιον είναι το Δίκαιο εκεί και πόσο αγαθή είναι η δημοκρατία μας που συμπράττει στην κλοπή της παλαιστινιακής ΑΟΖ ή με τον σφαγέα Σίσι της Αιγύπτου;
-Άλλο ερώτημα, εσείς θα πολεμούσατε για έξι ακόμα μίλια θάλασσας μέσα στα σύνορά σας, για δύο-πέντε ή δέκα ακατοίκητες βραχονησίδες, για μια μεγαλύτερη ΑΟΖ του κράτους σας έναντι του γειτονικού; Θα πολεμούσατε για κάτι τέτοιο επειδή –ας πούμε– το προβλέπει το Διεθνές Δίκαιο; Και γιατί δεν πολεμάμε για το Εργατικό Δίκαιο και τα άλλα Δίκαια που ρυθμίζουν το πώς εργαζόμαστε, πώς αμειβόμαστε, πώς νοσηλευόμαστε, πώς μορφωνόμαστε, πώς ζούμε κι αναπνέουμε; Είναι αυτά τα Δίκαια, δίκαια; Τι γίνεται στους τομείς όπου δεν υπάρχει «τουρκική ή σκοπιανή επιθετικότητα»;
Είναι η Ελλάδα το μόνο κράτος που ποτέ δεν επιτίθεται και πάντα αμύνεται; Είναι το μόνο κράτος των Βαλκανίων που επιβουλεύονται όλοι οι γείτονές του μα κι οι μεγάλες δυνάμεις; Θέλουν το ΝΑΤΟ και οι ΗΠΑ περισσότερο το δικό μας κακό παρά των γειτόνων μας; Γιατί; Πότε ήταν η τελευταία φορά που πήγαμε κόντρα στα σχέδιά τους ως κράτος;
Θα πολεμούσατε επειδή το κράτος σας είναι ένα δίκαιο κράτος, φίλος σας και όχι εχθρός σας, που νοιάζεται για εσάς και για το μέλλον σας και άρα θα πεθαίνατε γι’ αυτό (ή οι μεγαλύτεροι θα στέλνατε τα παιδιά σας να πεθάνουν γι’ αυτό);
Γιατί τόσες εσωτερικές απειλές, φόβος και δισταγμός μπροστά στο ενδεχόμενο μονομερούς άρνησης του χρέους, έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ και τόση περίσσια παληκαριά μπροστά στο ενδεχόμενο μονομερούς ανακήρυξης ΑΟΖ κι ενός ελληνο-τουρκικού πολέμου; Πρόκειται για το ίδιο πολιτικό προσωπικό και τα ίδια κόμματα, τα ίδια ΜΜΕ, τους ίδιους διεθνείς μας συμμάχους; Σε τι συνίσταται αυτή η διαφορετική αντιμετώπιση των δύο απειλητικών ενδεχομένων;
Αν οι μαφιόζοι ιδιοκτήτες μαγαζιών σ’ έναν παραλιακό πεζόδρομο μαλώνουν για τα τραπεζοκαθίσματα, σας φαίνεται λογικό να καθαρίσουν για λογαριασμό τους οι σερβιτόροι/ες, οι μάγειρες κι οι καθαρίστριες; Πώς θα αντιμετωπίζατε τον εργοδότη σας που δεν σας κολλάει ένσημα και δεν σας δίνει δώρο Χριστουγέννων και Πάσχα, όταν για να επεκτείνει τις δουλειές του (κι άρα ίσως να πάρετε κι εσείς κάτι –η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία!–) σας καλούσε να παίξετε ξύλο με τους υπαλλήλους της διπλανής εταιρείας;
Μήπως πρέπει να ξεκαθαρίσουμε, τί συμβαίνει τελικά και συνεπώς για το τι και με ποιους θα πρέπει να «συστρατευτούμε» και με ποιους και γιατί είμαστε διατεθειμένοι να «ενωθούμε», ποιους και τι είμαστε διατεθειμένοι να «υπερασπιστούμε»;
Και φυσικά η απάντηση που δίνουμε σε όλα αυτά τα ερωτήματα, πάντα σε σχέση με τις απαντήσεις που δίνουν οι διάφοροι άλλοι, δείχνει ποιοι είμαστε.
Πηγή: ΠΡΙΝ
Επικίνδυνα αφελείς ερωτήσεις, θανάσιμα αφελείς απαντήσεις για τις ελληνο-τουρκικές διαφορές[*] στο Αιγαίο και τη Μεσόγειο. Ένα μόνο δείγμα:
Έχει ακούσει ο αρθρογράφος γι’ αυτό που λέμε “υπαγωγή τής εργασίας στο κεφάλαιο”;
Έχει συνειδητοποιήσει ότι, λόγου χάρη, το συλλαλητήριο των εργαζομένων σε μια επιχείρηση που κλείνει με αίτημα να μη συμβεί αυτό, αν το δει κανείς από μια άλλη γωνία, γίνεται με στόχο να συνεχιστεί η εκμετάλλευσή τους;
Τέλος, βάζει με το μυαλό του ο αρθρογράφος ότι άλλη θα είναι η στάση «τών σερβιτόρων, των μάγειρων και των καθαριστριών» αν δεν έχουν κατά νου να κάνουν δικό τους το μαγαζί στο οποίο δουλεύουν κι άλλη θα (πρέπει να) είναι στην περίπτωση που σκοπεύουν να το πάρουν από το «μαφιόζο ιδιοκτήτη» και να το κάνουν δικό τους;
[*] Ο «ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός», όρος ο οποίος επαναλαμβάνεται στα σχετικά κείμενα και άρθρα εδώ ad nauseam θεμελιώνεται σε υπαρκτές διαφορές. Πού ακούστηκε «αντικαπιταλιστική ριζοσπαστική αριστερά» να μην πιάνει το πρόβλημα από τη ρίζα του, αλλά να στέκεται μόνο στα κλαδιά και τα φύλλα του; Αν αύριο είχαμε εργατικές κυβερνήσεις σε Ελλάδα και Τουρκία, δεν θα υπήρχαν και πάλι αυτές οι διαφορές και δεν θα έπρεπε να επιλυθούν; Κι αν δεν επιλυόντουσαν, δεν θα ξεπέφταμε και πάλι, αργά ή γρήγορα, σε «ελληνο-τουρκικό ανταγωνισμό»;
Ο καλός στρατιωτης λεφτ, σε νέες περιπέτειες. Η πολιτική του αντίληψη για τα ελληνοτουρκικα που έχει καταθέσει πολλακις εδώ μέσα, είναι η εξης: “Αφού παιδιά δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ως λαός για να αποτρέψουμε τον πολεμο, πρέπει απο τώρα να τον θεωρήσουμε ως αναπόφευκτο και να είμαστε έτοιμοι να παμε στην πρώτη γραμμή, αυριο κιόλας”.
Ο φουκαράς μας ο καλός στρατιώτη λεφτ, συμπληρώνει την πολιτική του αντίληψη με το εξής:”αφού παμε στον αναπόφευκτο πολεμο χώρο να κάνουμε κάτι για να τον αποτρέψουμε, μετά θα στρεψουνε τα όπλα έναντι στην ελληνική αστική τάξη και θα πάρουμε την εξουσία”.
Και μετα ο καλός μας στρατιωτης λεφτ, ξύπνησε.
Για αυτό λοιπόν θα απαντήσουμε το εξής σε αυτά που λέει: Αγαπητέ καλέ μας στρατιωτη λεφτ, δεν θες να συμβάλλεις σε κανεν κίνημα αποτροπής του πολεμου γιατί το θεωρείς αεθνικη λογική και κοσμοπολίτικη. Δεν θες να διαρρήξεις την λογική της εθνικής ενότητας που είναι το πολιτικοιδεολογικο όχημα που σέρνεται ο λαός πίσω από την αστική τάξη της χώρας. Γ. Θες μετά απο όλα αυτά να πολεμήσεις πρώτος. Δ. Και έχεις την αυταπάτη οτι αρνουμενος να συμβάλλεις στην συγκρότηση αντιπολ. συνείδησης στην κοινωνια και αποδεχομενος την απάτη της εθν. Ενοτητας, θα πάρεις την…εξουσια απο τους…αστους!
Λοιπόν, αγαπητέ καλέ μας στρατιώτη λέφτ, με την λογική που έχεις, δεν σε βλέπω να παίρνεις καμμία εξουσία, από κανέναν αστό. Για ουρά του ΝΑΙ, είσαι ό,τι πρέπει! Για να του πάρεις την εξουσία, ΟΧΙ! Μην αυταπατάσαι και χάνεις τζάμπα χρόνο……….. Πήγαινε απο τώρα αφού υποκλίνεσαι στην εθνική ενότητα και στον πολεμο, και ζήτα από τον Λάτση και τον Τσίπρα, να σε στείλουν να φυλάς τα γεωτρύπανα της έξον μόμπιλ. Και δωρεάν αφού είσαι και εθελοντής!
Δεν είχα ακόμα διαβάσει το σχόλιο αυτό,όταν έγραψα το δικό μου.Η σκέψη,σχετικά με το παράδειγμα των τραπεζοκαθισμάτων είναι φυσικά η ίδια.Πέραν απ’ αυτά,εγώ θα ήθελα να ξεξαθαριστεί το εξής ζήτημα: Πού ανήκουν τελικά οι πλουτοπαραγωγικές πηγές κ οι φυσικοί πόροι του πλανήτη μας σε στεριές κ θάλασσες; Στους κατοίκους των χωρών όπου βρίσκονται; Ή μήπως σε όλη τη γειτονιά; Ή σε όλη την ανθρωπότητα; Ο καθένας μπορεί να έχει άποψη πάνω σ’ αυτό,αλλά να είναι η ίδια για όλες τις περιπτώσεις.Επειδή έχω το πολιτικό κριτήριο αλλά κ το αίσθημα δικαίου του κοινού ανθρώπου,δεν μπορώ να δεχτώ το να ισχύουν σε άλλες περιπτώσεις τα κυριαρχικά δικαιώματα κ σε άλλες όχι κ χωρίς παραπέρα εξήγηση,για το πότε κ με ποια κριτήρια.
Όταν όμως το μαγαζί ανήκει τυπικά κ δικαιωματικά στο προσωπικό του,τότε αυτό θα πρέπει να το διεκδικήσει από το μαφιόζο-αφεντικό του.Το ίδιο φυσικά ισχύει κ για το δίπλα μαγαζί κ το προσωπικό του.Αν όμως το από δίπλα προσωπικό,για διαφόρους λόγους θέλει να παίξει το παιγνίδι του αφεντικού του,τότε δε βλέπω ποιο θα είναι το ώφελος για το από δω προσωπικό,να χαρίσει τραπεζοκαθίσματα κ μαγαζί κ να μείνει στους πέντε δρόμους κ τι θα του απομείνει να διεκδικήσει.Στην καλύτερη περίπτωση θα παραμείνουν κάποιοι στην επιχείρηση κ μετά την αλλαγή αφεντικού,αλλά σε περιπτώσεις επέκτασης πάντα γίνονται απολύσεις κ οι εργασιακές συνθήκες γενικά χειροτερεύουν.
Τα “μαγαζιά” Ελλάδα και τουρκια, δεν ανηκουν στους λαούς τους. Ανηκουν στις εθνικες καπιταλιστικες τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας, και ανήκουν και στο πολυεθνικο κεφαλαιο.
Οποτε, αυτό που παλεύουμε άμεσα, δλδ τώρα, είναι να αποτρέψουμε έναν ενδεχόμενο πολεμο Ελλάδας κ τουρκιας.
Είπα “τυπικά κ δικαιωματικά”.Τυπικά “όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό κλπ.” Έτσι γράφουν σήμερα πολλά,αν όχι τα περισσότερα συντάγματα του πλανήτη.Ή κήπως δικαιωματικά οι χώρες δεν ανήκουν στους λαούς τους; Ουσιαστικα,βέβαια δεν ανήκουν.Γι’ αυτό είπα,ότι πρέπει να τις διεκδικήσουν.Είναι λυπηρό,ότι εδώ μαζί μιλούμε κ χώρια καταλαβαίνομε.Θυμίζει το μυθικό πύργο της Βαβέλ.Ελπίζω.μόνο,να μην έχομε τέτοια κατάληξη.
Πότε πρόλαβε νά γίνει δημοκρατία η Τουρκία; Mεχρι το 1980 είχε χούντα, μετα οι εκλεγμένοι δολοφονήθηκαν, μετα ισλαμοφασισμο !!!
Επίσης θυμιζω δηλώσεις οτι ακόμα καινά μην υπήρχε ουτε ένας τούρκος στην Κύπρο, αυτή θα ανήκε στο ενδιαφέρον της Τουρκίας.
ΔΙΑΔΟΣΤΕ!!
Σ.Τ.
Η τουρκια είναι μια καπιταλιστική χώρα, υπό ισλαμοφασιστικο καθεστως
η Ελλάδα είναι μια καπιταλιστική χώρα, υπό καθεστώς αστικής δικτατορίας
Όσο βλακεία ήταν να επικαλείται η ταξική συνείδηση των Γερμανών φαντάρων στα 1941-44, (α..στινας, κδοε), άλλο τόσο είναι βλακεία να επίκαλεισαι το φιλειρηνικό και αντιπολεμικό αίσθημα του μέσου τούρκου ‘πολιτη’.
α ναι “φίλε” μας ; το σύνθημα “εχθροί μας δεν είναι οι γείτονες λαοί” είναι σύνθημα βλακώδες λοιπόν ;
Αυτό το σύνθημα είναι ευχή, όπως και το ‘νομος είναι το δίκιο του εργατη’ δεν είναι κάτι που θα στηρίξει πολιτική γραμμή, αλλοιώς είμαστε ουτοπικοι. Είδες πολλούς Τούρκους αρνητές στράτευσης στην ιμπεριαλιστική επέμβαση της Τουρκίας στη Συρία;
Α, οκ. Ομολογείς ότι είστε υποκριτές και τα συνθήματά σας είναι …….. ευχές (!!!!!!!!) λοιπόν .
Δεν έχω να προσθέσω το παραμικρό .
Δεν χρειάζεται, εξάλλου .
Επικοινωνείς με την πραγματικότητα; ( Ρητορική η ερώτηση)
Και βέβαια οι γειτονικοί μας λαοί δεν είναι εχθροί μας! Το σϋνθημα αυτό λέγεται με στόχο,να υλοποιηθεί – όπως άλλωστε όλα τα συνθήματα – κερδίζοντας όσο γίνεται περισσότερους οπαδούς.Αυτοί όμως που στοιχίζονται με τα συμφέροντα της αστικής τους τάξης,συμμετέχοντας στον πόλεμό της,εννοείται,ότι γίνονται εχθροί μας.Αλλά κ σ’ αυτούς απευθύνεται το σύνθημα,για να το σκεφτούν διαφορετικά κ να περάσουν από την πλευρά των λαϊκών συμφερόντων.Αυτή υπήρξε σταθερά η πάγια ταχτική των κομμουνιστών.Αυτό που δε συνηθίζουν οι κομμουνιστές είναι,να τρώνε τη σφαλιάρα στο ένα μάγουλο κ να γυρίζουν κ το άλλο.Μετά από δυο χιλιάδες χρόνια,έχει πια ξεπεραστεί.
Oι κομμουνιστές απέφυγαν την βλακεία να προπαγανδίζουν την συναδέλφωση των στρατευμάτων στο οχυρό Ρούπελ. Αυτή την βλακεία κάποιοι κομμουνιστές (τροτσκιστές και μη) δεν την αποφεύγουν σήμερα…..σε ενδεχόμενο ελληνοτουρκικό πόλεμο.!