Την Παρασκευή 22 Νοέμβρη 2024, πραγματοποιήθηκε στα Τρίκαλα πολιτική εκδήλωση παρουσίασης των Θέσεων και του Προγράμματος της Πρωτοβουλίας για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα.
Με αυτή την αφορμή, ο γιατρός Μιχάλης Ρίζος και ο Γεωπόνος Βαγγέλης Νάνος έδωσαν συνεντεύξεις στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ Λάρισας 98.3 και στη Ραδιοφωνική Λέσχη 97.6 αντίστοιχα.
Ακούστε τις στα ηχητικά που ακολουθούν:
Μιχάλης Ρίζος στην ΕΡΤ Λάρισας 98.3:
Βαγγέλης Νάνος στη Ραδιοφωνική Λέσχη 97.6:
Ζούμε σε μια περίοδο (πολιτική, οικονομική κρίση…) σε Γαλλία, Γερμανία, Γεωργία, Ν.Κορέα κ.α. – σε όλο τον πλανήτη – που οι πολεμικές συγκρούσεις, οι ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί “φουντώνουν” παντού και η ταξική πάλη δείχνει τα “δόντια” της.
Στην Ελλάδα βιώνουμε εδώ και 5 χρόνια κυβέρνηση της ΝΔ, την επίθεση της αστικής τάξης στον εργαζόμενο λαό, μια κυβέρνηση -φίλος της Ουκρανίας και του Ισραήλ. Η ακρίβεια, η αισχροκέρδεια, οι μισθοί πείνας, η ζούγκλα στις εργασιακές σχέσεις, η επίθεση στα δημοκρατικά – συνδικαλιστικά δικαιώματα κ.α. περνούν μέσα από τον ολοκληρωτισμό των ΜΜΕ, με την συκοφάντηση των λαϊκών αγώνων και της καταστολής τους.
Μπροστά μας είναι ο κρατικός προϋπολογισμός (ταξικός – αντιλαϊκός…), μάλιστα χθες ψηφίστηκε ο νόμος για το κατώτατο μισθό (σύμφωνα με ευρωπαϊκή οδηγία…) που είναι σε πλήρη ταύτιση με τα συμφέροντα των αφεντικών. Ήδη απεργιακή κινητοποίηση θα γίνει στις 11 Δεκέμβρη…
Οι μικρές αντιστάσεις πρέπει να συντονιστούν και να είναι αποφασιστικές και μαζικές και σε κεντρικό επίπεδο.
Ο λαϊκός παράγοντας είναι στα “άκρα”… Το ένα άκρο βλέπει “έτσι είναι η κατάσταση, δεν μπούμε να κάνουμε τίποτα” και το άλλο άκρο που “μιλάει δειλά πως λέει πρέπει να πάμε αλλιώς…”. Το ζητούμενο είναι πιο “άκρο” θα ηγεμονεύσει.
Όμως και η αριστερά έχει να παίξει τον ρόλο της. Παρόλο τις αλλεπάλληλες διασπάσεις στον ΣΥΡΙΖΑ, η ελπίδα είναι το ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ. Οι προτάσεις του Δ. Τεμπονέρα για “ενοποίηση” του προοδευτικού χώρου είναι οδηγός αλλά μετά και την συναίνεση του Ανδρουλάκη από την συνάντηση του με τον Μητσοτάκη, δεν νομίζουμε ότι το ΠΑΣΟΚ μπορεί να το συμπεριλάβουμε σε αυτήν την λογική… Όσο για την “επαναστατική” – εξωκοινοβουλευτική αριστερά -όπως γνωστόν- παλεύει για την επιβίωση της και ονειρεύεται κόμματα της εργατικής τάξης…
Ελπίδα μας, λοιπόν, το ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ και της ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ για να αρχίζει να ξηλώνεται το καθεστώς της ΝΔ, για την ανατροπής της, ενεργή συμμετοχή στα σωματεία, μέσα στον λαό εκεί που εργάζεται, σπουδάζει, αναπνέει… με προοπτική τον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, σε μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση, καταπίεση…για μια ανθρώπινη κοινωνία που θα έχει βάση τις ανάγκες και όχι το κέρδος…
Ωραίο είναι το ενιαίο μέτωπο της αριστεράς με αυτούς που έκαναν ότι έκαναν το 2015-19 .Αναρωτιέμαι που θα βρεθεί κορόιδο να στηριξει( άνευ χαρτζιληκιου) ένα τέτοιο πράγμα.Ειναι σαν να πας να παίξεις σε ένα καρέ παρέα με καταδικασμενους χαρτοκλεφτες,όχι κάποιους που υποπτεύεται μην τυχόν σε ρίξουν.Τελος πάντων ωραίο θα είναι ένα μετωπο της αριστεράς με Τερενς κουικ ,Κεδικογλου ,Ραγκουση κλπ αλλά και τα αστέρια της εφαρμογής του μνημονιου( Πολλακης,Αχτσιογλου) κλπ.Θα έβγαζε τόσο γέλιο να παριστάνουν όλοι αυτοί τους φιλολαικους αγωνιστές που ο Σεφέρης θα έμενε άνεργος
Ο Μάρκος Σεφερλής εννοούσα αλλά η πρεσβυωπία έκανε το θαύμα της…
Θανάση Α., φτιάξε το ενιαίο μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΕΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ που μας γάμησαν ως εργατική τάξη και λαό και αυτά τα κόμματα, και άσε μας εμάς, να κάνουμε τα δικά μας. Ευχαριστούμε, ΔΕΝ θα πάρουμε την καθεστωτική σούπα σου.
Δεν έγινε θαύμα….αλλά θύμα της λεγόμενης “επαναστατικής” αερολογίας των οργανώσεων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς….είσαι…
Εσύ είσαι στην επαναστατική αριστερά; Και αν ναι, πώς σκοπεύεις να κάνεις επανάσταση με αυτούς που φαίνονται τόσο παθιασμένοι με την υπεράσπιση αυτού του συστήματος που το ’15 προτίμησαν την προδοσία του λαού και τη συνθηκολόγηση με τους ιμπεριαλιστές οικονομικούς δολοφόνους της χώρας μας παρότι είχαν εναλλακτική, ακόμα και αν αυτό σήμαινε την καταστροφή της πολιτικής τους καριέρας;
Πώς θα κάνεις ενιαίο μέτωπο με αυτούς που στη Βουλή ψηφίζουν τα μισά ν/σ της ΝΔ και ήταν έτοιμοι να ψηφίσουν τον καλπονοθευτικό νόμο της επιστολικής ψήφου;
Πώς θα κάνεις ενιαίο μέτωπο με αυτούς που δεν ψελλίζουν κουβέντα για το ρόλο της ΕΕ και του ΝΑΤΟ και ήταν καλύτεροι υπηρέτες των Αμερικάνων όταν κυβερνούσαν;
Για να χαράξει μια γραμμή που να μπορεί να δώσει ελπίδα για νέους αγώνες με ορίζοντα ανατροπής η επαναστατική αριστερά χρειάζεται να βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα στον οπορτουνισμό και το σεχταρισμό που και οι δυο έχουν καταφάει σαν σαράκι τα μυαλά του κόσμου της αριστεράς. Εσύ είσαι στην μπάντα του οπορτουνισμού και κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις ότι αυτά που λες είναι καταρχάς μη εφαρμόσιμα. Αν γίνει τέτοιο πράγμα δεν έχει κανένα λόγο κανένας επαναστάτης να μείνει σε τέτοιες οργανώσεις- πλυντηρια συστημικών δυνάμεων.
Απορω με τον διαλογο με τετοιες “λαικομετωπικες” παρωδιες. Απο την αλλη, αφου παρ ολα αυτα ο κοσμος δεν δειχνει ταση ενεργητικης απεμπλοκης απο τα συστημικα κομματα, χρειαζεται να θυμιζεις τι εκαναν αυτα στη χωρα κ στο λαο και αρα θα ξανακανουν.
Οκ αυτο, αλλα το αλλο για μια “επαναστατικη” αριστερα αναμεσα στον οπορτουνισμο και σεχταρισμο, ακουγεται σαν μια ευχη χωρις πατηματα, το γιατι δεν συμβαινει παρα τα δεινα και πως μπορει να συμβει. Για το θεμα εχω αναφερθει αρκετα, κ κατ αρχην να θυμισω οτι δεν υπαρχει στην χωρα “επαναστατικη αριστερα”, παρα ως αυτοονομαζομενη γουοναμπι γραφικοτητα.
Κατα δευτερο, επειδη στον αιωνα μας οι “επαναστασεις” ειναι βασικα πορτοκαλι, να θυμισω την ριζικη μεταβολη των συνθηκων απο πριν 100 χρονια. (ειδικοτερα δε αυτο με τους “επαγγελματιες επαναστατες”, που θαναι “καλοι”, φοργκετ ιτ..). Πολλες οι πτυχες και οι διαστασεις, αναλυση μακροσκελης. Η αριστερα, με την εννοια του ταξικου προσημου δεν μπορει να ειναι παρα ταξικη-ανατρεπτικη, εξ ορισμου. Αυτο αρκει ως πρισδιοριστικο επιθετο και βλαπτουν οι γραφικοτητες..
Ωστοσο λειπουν απο αυτη την ταξικη αριστερα οι αναλυσεις των συνθηκων της εποχης και οι τροποι προωθησης του ταξικου. Οχι οτι θα προεβλεπαν τα παντα, αλλα τα θεωρητικα εργαλεια ειναι ενα τζουφιο κραμα αναχρονιστικων κοπι πιαστε, σκετο, η διανθισμενο συχνα κ με μαιντανους συγχρονων πινελιων, διαλυτικων. Χαρακτηριστικο αυτης της καταστασης αδυναμιας ειναι η ψοφοφεης διεθνης διασυνδεση των διαφορων αριστερων στον πλανητη. Που να μιλησεις για συντονισμο, αλλα και το ζωτικο των συμμαχιων, τρατζικ. Σε αυτη ακριβως τη κατασταση ειναι αναμενομενο οτι η ταξικη αριστερα θα παραμενει σεχταριστικη, ενω οι οπορτουνιστες θα κερδιζουν ευκολα λαικη επιρροη ως μη χειρον.
Και εδω, κατα τριτον, η “μαχη κατα του οπορτουνισμου” , ελλειψει των παραπανω αναλυσεων και της διεθνικης διασυνδεσης-συντονισμου-συμμαχιων, λειτουργει απλα ως μια περιχαρακαρωτικη αυτοπραγματωση, φυγη. Βαριδιο. Και η χαρα του οπορτουνιστη.
Πικαπα, χρησιμοποίησα τον όρο επαναστατική αριστερά περισσότερο λόγω της πάσας που μου έδωσε ο πάνθηρας. Δε νομίζω να το χρησιμοποιεί και κανένας για να αναφερθεί στον εαυτό του. Αλλά, υπάρχει ένα δυναμικό που δρα σήμερα στην αριστερά που έχει συγκεκριμένα ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Δε γίνεται να μιλάμε τελείως στον αέρα. Ναι, μπορεί να χρειαστούν πιο ευρεία μέτωπα από αυτά που θα ήθελε αυτό το δυναμικό σήμερα, αλλά το με ποιον και για ποιο σκοπό είναι αυτό που προσπαθώ να αναδείξω ότι δεν μπορεί να είναι μια μόνιμη υποχώρηση για χάρη των συσχετισμών.
Τουλάχιστον, για μένα η εμπειρία του σρζ επί μνημονίων αυτό δείχνει. Ούτε όσοι έμειναν αμέτοχοι ούτε όσοι μπήκαν στον συριζα και προσπάθησαν να τον σπρώξουν «προς τα αριστερά» κατάφεραν να στρέψουν τα πράγματα εκεί που ήθελαν ή να δουν αποτελέσματα υπέρ τους.
Νομίζω ότι έχει αξία τουλάχιστον να σηματοδοτείς τα όρια της γραμμής που θέλεις να χαράξεις ανάμεσα σε οπορτουνισμό και σεχταρισμό, προφανώς σε κάθε εποχή το τι είναι το καθένα αλλάζει. Το ίδιο νομίζω ισχύει και σε αυτό που ισχυρίζεσαι για επιστροφή στη λαϊκότητα, είναι ψιλο-ευχολόγιο χωρίς μπούσουλα, απαιτεί μια κάποια οριοθέτηση.
Μεταβατικέ, όμως έχουν ειπωθεί αρκετά:
Για να μην είναι φλου το “επιστροφή στη λαϊκότητα” θέλει να το κουράσουν αρκετοί που βρίσκουν κάποιο νόημα σε αυτό. Εκ μέρους μου είπα αρκετά, και θα σου πω κι άλλα.
Για αρχή τα εύκολα, η γλώσσα και το ύφος. Εμπειρική και κανονική (κατά το δυνατόν), όχι τάχα επιστημονική (σιγα τα αυγα..), ούτε μονίμως εμφορούμενη από “αγωνιστικούς” δεκάρικους. Πολιτικοποιημένη, αλλά με αναφορά άμεση στην κοινωνία, όχι ιδεολογικοποιημένη με αυτο-αναφορά σ αυτά που νομίζουμε κεκτημένα, εμείς οι τρεις οι φίλοι. Απ κει και πέρα:
Η θεματολογία. Είπαμε για το τρέχον θόλωμα του ταξικού, όταν αυτό αποτελεί ένα από τα μπούλετς (αξονες, λιστα) της αριστεράντζικης καθηκοντολογίας. Ανάδειξη του ταξικού ως του βασικού, όχι ανάμιξη με τα χόμπι μας, όχι ως πρώτο μεταξύ ίσων. Αλλά και τα ίδια τα περιεχόμενα στα τρέχοντα μπουλετς αποτελούν ιστορικό μνημείο ελιτισμού και ιδεολογικής ηγεμονίας του φιλελέ μπάχαλου. Ξανα-απαριθμούμε: Οι παρακμιακοί-παρα-μετα-μοντερνισμοί περί του “έμφυλου”, εις βάρος τελικά και των 2 φύλων. Η παραχάραξη-απόκρυψη του περιβαλλοντικού, ως “κλιματική” τρομολαγνεία. Το χαντάκωμα-προβοκάρισμα του μεταναστευτικού ως “open borders”. H απαξίωση της παράδοσης, υπέρ ενός θρησκοληπτικού ”προοδευτισμού”. Ο δογματικός επιστημονισμός και η τεχνολατρεία, έναντι των “αδαών”, η άλλως, των πληβείων που δεν μπορούν να γνωρίζουν.
Tο ταξικό λοιπόν, ως ταυτόσημο με το λαϊκό. Επιστροφή στη λαϊκότητα είναι επιστροφή στην ταξικότητα. Όπου αναγκαστικά το ταξικό=λαϊκό, ζητεί την ξεκάθαρη συσχέτισή του με το εθνικό. Λαός και η πατρίδα του. Λεύτερη πατρίδα και πανανθρώπινη η λευτεριά.
[Και κάτσε λοιπόν τώρα φίλε να μας πεις, κι αν μας τη δίναν στο χέρι αύριο την εξουσία γιατί βαρέθηκαν, πως θα τρώγαμε αύριο το πρωί, πως θα ζεσταίναμε το σπίτι, πως θα κρατούσαμε τη χώρα ακέραιη, πως την κοινωνία όρθια, πως θα κουμαντάραμε τους νατοϊκούς στρατούς ολόγυρα. κλπ κλπ,.]
Αλλά δεν είναι τι λέμε, είναι και τι και πως το κάνουμε. Και που. Τα εργασιακά σωματεία θα έπρεπε να είναι το σπουδαιότερο μέσο και χώρος. Δεν είναι όμως, και λόγω σύγχρονων καταιγιστικών μορφών,και λόγω υποστροφής της ταξικής συσπείρωσης. Χαμηλή ποσοστιαία εκπροσώπηση εργαζόμενων και αόρατων, κακή ποιότητα και πυκνότητα λειτουργίας. Δεν ξέρουμε πότε -και εάν- και πόσο αυτό θα αλλάξει. Και για αυτό το λόγο -και ανεξαρτήτως- χρειάζεται αναπλήρωση -και συμπλήρωση- με τον άλλο κλασσικό χώρο, τους τοπικούς συλλόγους. Αλλά και διασύνδεση με σύγχρονους ιντερνετικούς χώρους. Κι ας μην πιάσουμε τα ιντερνετικά, που ως και λαϊκή τηλεόραση θα μπορούσαν να χωρέσουν, με αφάνταστα θετικές επιδράσεις στη λαϊκή συσπείρωση.
Στους τοπικούς χώρους, ως τις γειτονιές των σχολείων, οι σύλλογοι είναι προνομιακό πεδίο δεξιών και φιλελέδων. Κι έχουν πιασμένη την κοινωνία στο μικρόκοσμό της. Ένας λόγος είναι ο “αθέμιτος ανταγωνισμός” με τις επιδοτήσεις ή πριμοδοτήσεις των φρόνιμων και ¨καλών¨ συλλόγων. Αλλά ο κύριος λόγος είναι η απουσία της αριστεράς. Πλην εξαιρέσεων, που ωστόσο είναι συνήθως “ειδικού κοινού”, ή ειδικών “κινηματικών αναγκών” κλπ, χωρίς γερές ρίζες στο χώρο και στο χρόνο. Ωστόσο στους χώρους αυτούς κρίνονται πολλά. Και θα μπορούσαν εκεί να γίνουν, στο φυσικό λαϊκό τους έδαφος, κάθε είδους δράσεις αλληλεγγύης,. Αλλά και παραδειγματική πολιτική συνεύρεση. Έως και συνεταιριστικές δράσεις, ως δείγμα, γνωρίζοντας ωστόσο τα κοντά όρια και το αδιέξοδο της ¨κοινωνικής οικονομίας”, χωρίς άμεση πολιτική διεκδίκηση, κεντρική διασύνδεση και σχεδιασμό. Να υποψιαστώ, ότι επιμέρους οργανώσεις, έχουν κάποιες μεταξύ μας μεταξά αλληλεγγύες. Δεν μπορώ να φανταστώ πιο σεχταριστική και μη λαϊκή αλληλεγγύη…
Αυτά, και υπάρχουν πάντα και άλλα. Προς το παρόν κλείνω με αυτο:
https://www.youtube.com/watch?v=4HEKMPZqqMo
Πάντως στο μέτωπο που οραματίζεται μπορεί να χωράει και το ΠΑΣΟΚ. Πρώτον γιατί δημοσκοπικά αυτό μπορεί να ρίξει την δεξιά και δεύτερον γιατί έχει την εμπιστοσύνη πκατυτερων τμημάτων του λαού αφού στο παρελθόν έχει κυβέρνησει με πιο φιλολαικό προσανατολισμό από ότι ο Συριζα.Ασε που η καινούργια γενιά στελεχών του είναι λιγότερο φθαρμένη από την αντίστοιχη των θραυσμάτων του Συριζα.Νομιζω ότι η δική σου σπουδή να μην συμπεριλάβεις και το ΠΑΣΟΚ στο ενιαίο μέτωπο φανερώνει ότι και εσύ έχεις υπερεπαναστατικές αριστεριστικες τάσεις…
…κι έρχεται εδώ το ακαταμάχητο επιχείρημα των “δογματικών”: “Ενιαίο Μέτωπο” με ποιούς;! Με αυτούς, που μας …&άμησαν! Η τους άλλους, που δεν έχουν αφήσει προβοκάτσια για προβοκάτσια ανυποστήριχτη; Η αυτούς, που βλέπουν το “Μέτωπο” σαν έναν τρόπο εξόντωσης των …λοιπών μετωπιζομένων;! Και καταλήγουν να αυτοεξοντωθούν οι ίδιοι (α-Συνέχεια)!
Κι αφού κανένα κόμμα δεν μπορεί να κάνει “μέτωπο”, ενιαίο ή και …ομοσπονδιακό(!) με τον εαυτό του, δε μας μένει τίποτε άλλο από αυτό, που πετυχημένα βαφτίστηκε “Κοινωνική Συμμαχία”.
Μέχρι να πήξουν τα χυμένα στο τραπέζι μυαλά.
Οποιος αντέχει παίζει.