Με τον καιρό να ’ναι κόντρα…
Έχουν περάσει τέσσερα χρόνια από την στιγμή που έννοιες όπως κρίση, δημοσιονομικό έλλειμμα, χρέος, spreads, ομόλογα, πτώχευση κλπ. μπήκαν βίαια στην ζωή μας. Το ίδιο βίαια βλέπουμε να σαρώνονται κατακτήσεις του εργατικού κινήματος του τελευταίου αιώνα και να αλλάζει καθημερινά η ζωή μας προς το χειρότερο (ανεργία, απολύσεις, μειώσεις μισθών, αύξηση των ορίων ηλικίας, μείωση των συντάξεων, δυσβάσταχτοι φόροι και νέα χαράτσια). Οι δημόσιες κοινωνικές παροχές εξαφανίζονται. Ζούμε την εποχή των σχολείων χωρίς βιβλία και καθηγητές, της κατάργησης ειδικοτήτων από τα ΕΠΑΛ που εγκαινιάζονται την επόμενη από ιδιωτικά ΙΕΚ, των νοσοκομείων που κλείνουν και του εισιτηρίου στην περίθαλψη ακόμα και σε αυτούς που βρίσκονται στα όρια της εξαθλίωσης και της φτώχειας.
Σε αυτήν την κατάσταση οι θύτες έρχονται ως «σωτήρες» για να μας σώσουν. Οι «πάνω» χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τα μέτρα που «αναγκάστηκαν» να πάρουν, οι «κάτω» κλαίνε πραγματικά, από οργή και αγανάκτηση για την κοροϊδία, την απάτη και τον λογαριασμό που καλούνται να πληρώσουν.
Ο στόχος ξεκάθαρος: την καπιταλιστική κρίση του συστήματος πρέπει να την πληρώσει ο λαός.
Οι ένοχοι είναι γνωστοί, το ΔΝΤ, η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ), η Τρόικα, η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ – ΝΔ μαζί με τα εκάστοτε δεκανίκια της. Από κοντά και οι φασίστες της Χρυσής Αυγής στο ρόλο μαντρόσκυλου του συστήματος, άξιοι υπηρέτες εφοπλιστών, τραπεζιτών και καναλαρχών.
Ο δήμος στην εποχή του Καλλικράτη
Ο «Καλλικράτης» αποτελεί το μέσο εφαρμογής των μνημονίων στους δήμους και προώθησης των πολιτικών της ΕΕ.
Με τον Καλλικράτη μεταφέρθηκε μεγάλος αριθμός αρμοδιοτήτων από το κεντρικό κράτος στους δήμους και τις περιφέρειες , όμως η κρατική χρηματοδότηση μειώθηκε εντυπωσιακά.
Ταυτόχρονα, η απαίτηση προς τους δήμους για ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και η επιβολή του Οικονομικού Παρατηρητήριου που ελέγχει τους προϋπολογισμούς τους, έχει σαν αποτέλεσμα:
α. Πάρα πολλές κρίσιμες κοινωνικές υπηρεσίες να καταρρέουν, με τραγικές συνέπειες για τα λαϊκά στρώματα.
β. Η δημοτική φορολογία να αυξάνεται.
γ. Οι κοινωνικές υπηρεσίες να εμπορευματοποιούνται, να λειτουργούν ανταποδοτικά και να αυξάνεται το κόστος τους.
δ. Οι δημόσιοι χώροι να ξεπουλιούνται και ολόκληροι δημοτικοί τομείς να περνούν απευθείας στο ιδιωτικό κεφάλαιο.
Σε μια περίοδο που μεγαλώνει η κρίση και η κοινωνική καταστροφή, οι κοινωνικές παροχές περιορίζονται μόνο προς τις εντελώς αδύναμες οικονομικά κατηγορίες, μέσω των προγραμμάτων αλληλεγγύης (κοινωνικά παντοπωλεία, ιατρεία κλπ), που δημιουργούνται με κατεύθυνση της ΕΕ και εξαρτώνται από τη φιλανθρωπία του κεφαλαίου.
Οι εργαζόμενοι στους ΟΤΑ μειώνονται κατά χιλιάδες με τις απολύσεις και τη διαθεσιμότητα και αντικαθιστούνται από εργαζόμενους «δούλους», 5μηνης απασχόλησης (μέσω ΜΚΟ, «ωφελούμενοι» άνεργοι) με μισθούς πείνας και χωρίς δικαιώματα ή προτρέπονται να γίνουν επιχειρηματίες φτιάχνοντας Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις (ΚΟΙΝΣΕΠ).
Η ΕΕ χρηματοδοτεί συγκεκριμένους τομείς: την επιχειρηματική καινοτομία και ψηφιακή οικονομία, τις μπίζνες των σκουπιδιών και της τουριστικής ανάπτυξης, την επαγγελματική εξειδίκευση μέσω μαθητείας και επανακατάρτισης, την ανακύκλωση της ανεργίας με τα προγράμματα ελαστικής εργασίας. Με τους δήμους στο ρόλο του μεσάζοντα και του προωθητή αυτών των επιχειρηματικών τομέων.
Ο συγκεντρωτικός ρόλος του δημάρχου και η αντιδημοκρατική λειτουργία του δημοτικού συμβουλίου και των δημοτικών επιτροπών, διαμορφώνουν ένα τοπικό σύστημα εξουσίας απόλυτα προστατευμένο από το μαζικό λαϊκό κίνημα.
Οι δήμοι γίνονται επιχειρήσεις και λειτουργούν ως τοπικό κράτος, οι υπηρεσίες και η πόλη μετατρέπονται σε εμπορεύματα και οι δημότες γίνονται πελάτες ακριβώς υπηρεσιών.
Στη Νέα Ιωνία της ανεργίας και της μετανάστευσης
Η Νέα Ιωνία δεν αποτελεί εξαίρεση στο σκηνικό που διαμορφώνεται γενικότερα. Η ακρίβεια, η λιτότητα, τα κάθε λογής χαράτσια, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις, οι απολύσεις και η ανεργία έχουν χτυπήσει κάθε οικογένεια, ιδιαίτερα μάλιστα τις οικογένειες των εργατικών περιοχών, όπως είναι η περιοχή μας.
Η κρίση είναι εδώ! Οι απολύσεις στη Phonemarketing, στη Singular, στο Πηνελόπειο, των σχολικών φυλάκων και άλλων εργαζομένων του δήμου, οι διαθεσιμότητες καθηγητών και εργαζομένων στο νοσοκομείο της Αγίας Όλγας, το κλείσιμο του ΕΟΠΥΥ, η κατάργηση ειδικοτήτων του ΕΠΑΛ της περιοχής μας, οι συγχωνεύσεις σχολείων. Οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις και η εργοδοτική αυθαιρεσία στις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, τα κλειστά μαγαζιά σε όλο το εμπορικό κέντρο της περιοχής μας, η συνεχής υποβάθμιση των δημοτικών κοινωνικών παροχών, αποτελούν μερικά μόνο παραδείγματα της καθημερινότητας στη Νέα Ιωνία.
Ζούμε σε μια γειτονιά που την έφτιαξαν πρόσφυγες και που στις δεκαετίες που ακολούθησαν είχε μεγάλο μερίδιο στη μεταναστευτική έξοδο προς τις χώρες του ανεπτυγμένου καπιταλισμού της εποχής. Η Νέα Ιωνία έγινε γειτονιά υποδοχής μεταναστών από κάθε γωνιά της γης, κυνηγημένων από χούντες και πολέμους. Ανθρώπων που αφήνουν την πατρίδα τους και έρχονται στην πόλη μας για τους ίδιους σχεδόν λόγους που εμείς κάποτε φεύγαμε και για τους ίδιους λόγους που οι νέοι έχουν αρχίσει και πάλι να φεύγουν. Αβάσταχτη φτώχεια, εκμετάλλευση.
Έτσι λοιπόν, θα περίμενε κανείς πως δεν μπορεί παρά να είναι μια γειτονιά αλληλεγγύης και κατανόησης των προβλημάτων των μεταναστών. Κάτι τέτοιο δυστυχώς δεν ισχύει λόγω της ανυπαρξίας δομών και υποδομής συμβουλευτικής υποστήριξης και κοινωνικής ένταξης των μεταναστών. Ακόμα χειρότερα, τα τελευταία χρόνια ζήσαμε στιγμές ρατσιστικού μίσους και φασιστικής βίας με θύματα μετανάστες που διαμένουν στην περιοχή, ξυλοδαρμούς και επιθέσεις από Χρυσαυγίτες.
Στη Νέα Ιωνία του Μπλόκου της Καλογρέζας, δεν πρέπει να επιτρέψουμε την εμπέδωση ενός κλίματος ρατσιστικού μίσους και μισαλλοδοξίας, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε την αμαύρωση της ιστορικής συμβολής του αντιστασιακού κινήματος της πόλης μας στους αγώνες ενάντια στο φασισμό.
Στη Νέα Ιωνία των παλιών εργοστασίων και των ελάχιστων ελεύθερων χώρων
Η Νέα Ιωνία, η πολυτραγουδισμένη εργατούπολη της προσφυγιάς του Καζαντζίδη, κάθε μέρα χάνει λίγο από τον εαυτό της.
Η βιομηχανική κληρονομιά της πόλης μας αφήνεται να ερημώνει. Ολόκληρες ζώνες της πόλης, όπως ο Περισσός και η Ελευθερούπολη, χαρακτηρίζονται από τα απομεινάρια της παλιάς βιομηχανικής δραστηριότητας. Άδειοι χώροι και κενά κτίρια, πραγματικά «κουφάρια» μιας παλιότερης εποχής, παραμένουν ρημαγμένα περιμένοντας την «αξιοποίησή τους», που συνήθως γίνεται στα πλαίσια κάποιας μεγάλης εμπορευματικής χρήσης. Τυπικό παράδειγμα αποτελεί το ιδιαίτερο εμπορικό σύμπλεγμα που έχει διαμορφωθεί στα Πευκάκια με τις μεγάλες αλυσίδες καταστημάτων, σε χώρους που θα μπορούσαν να στεγάσουν κοινωνικά προσανατολισμένες χρήσεις (σχολεία, κοινωνικές υπηρεσίες, πολιτιστικές δραστηριότητες κτλ).
Ο δημόσιος πλούτος και οι υποδομές ξεπουλιούνται στο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο. Με πρόσφατη απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αποκρατικοποιήσεων, 167 ακίνητα του δημοσίου, μεταξύ των οποίων και το Ολυμπιακό Κέντρο Γαλατσίου, έκτασης 92 στρεμμάτων (με όλα τα υφιστάμενα κτίρια και εγκαταστάσεις, που είχαν απαλλοτριωθεί με χρήματα του λαού το 2001), μεταβιβάστηκαν στο ΤΑΙΠΕΔ για να ξεπουληθούν στους κερδοσκόπους γης και στα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Τόσο η προηγούμενη όσο και η παρούσα δημοτική αρχή, ασχολούνται με τους δημόσιους χώρους της γειτονιάς μας, μόνο όταν μπορούν να τους αξιοποιήσουν ανταποδοτικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η προσπάθεια δημιουργίας υπόγειου πολυώροφου παρκινγκ στο Ο.Τ. 150, στο κέντρο της πόλης μας -παράδοση στο κατασκευαστικό κεφάλαιο- σε συνδυασμό με σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης και δανεισμό 9 εκ. ευρώ, αλλά και οι αχρησιμοποίητοι, σχεδόν εγκαταλελειμμένοι ή άλλοτε εμπορευματοποιημένοι ελεύθεροι χώροι στην περιοχή (οικόπεδο Adams, πλατεία Πάρσης)
Στο ίδιο έργο διαχειριστές… φανατικοί της πιο φευγάτης εξουσίας
Η διοίκηση της πόλης, παρότι εκλέχτηκε με πολλές προσδοκίες, κατέβαλε αξιόλογες προσπάθειες για να πείσει ότι δεν διαφέρει ουσιαστικά σε τίποτε από τις προηγούμενες. Ο εκλεκτός του ΣΥΡΙΖΑ κ. Γκότσης και η παράταξή του, παρά τις φραστικές διαφοροποιήσεις, έχει εφαρμόσει κάθε τι που προβλέπεται από τα μνημόνια για τους δήμους, ενώ δεν έχει αμφισβητήσει στο παραμικρό τα όρια που θέτει ο Καλλικράτης, υιοθετώντας και εφαρμόζοντας πολιτικές που ήταν ενάντια στους κατοίκους της Νέας Ιωνίας και στους εργαζόμενους του δήμου.
Ενδεικτικά, ήταν απ τους πρώτους δήμους που υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας με ΜΚΟ για την ενοικίαση εργαζομένων, με πρόσχημα τη δουλειά για τους ανέργους και την κάλυψη κενών στο Δήμο και τώρα έχει προσλάβει «ωφελούμενους» ανέργους και στις δύο περιπτώσεις με εξευτελιστικούς μισθούς, καμία ασφάλιση και χωρίς δικαιώματα.
Επέδειξε αλαζονική και αυταρχική συμπεριφορά απέναντι στους περισσότερους εργαζόμενους του δήμου και το σωματείο τους.
Διατήρησε την καταβολή τροφείων, υιοθέτησε και πρότεινε λογικές εκμετάλλευσης και ανταποδοτικότητας των δημόσιων χώρων της γειτονιάς μας (χαρακτηριστικό παράδειγμα το Ο.Τ. 150, η πλατεία Πάρσης κ.α.).
Στοχοποίησε ανήμπορους μετανάστες μικροπωλητές με συνεχείς επιθέσεις εναντίον τους, κατάσχοντας και καταστρέφοντας την πραμάτεια τους, ενώ δεν δίστασε να καλέσει την αστυνομία ώστε να εκδιωχθούν βίαια οι Ρομά που είχαν εγκατασταθεί στο άλσος Βεΐκου, ενισχύοντας το κλίμα ρατσισμού στην περιοχή. Ακόμα, ικανοποίησε το αίτημα της νεοναζιστικής συμμορίας της Χρυσής Αυγής, παρέχοντας στοιχεία για τα ποσοστά των αλλοδαπών παιδιών που πηγαίνουν στους παιδικούς σταθμούς της πόλης.
Συγκρότησε δομές «αλληλεγγύης» (κοινωνικό ιατρείο, φαρμακείο, παντοπωλείο) που δεν αντιμετωπίζουν τα οξυμένα προβλήματα για επιβίωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Καλύπτουν περιορισμένες ανάγκες, με βάση κριτήρια που θέτει η ΕΕ για τη χρηματοδότησή τους και στηρίζονται στις χορηγίες του κεφαλαίου, δηλαδή αυτών που έχουν την κύρια ευθύνη για την κατάστασή μας. Ακόμη και με αυτούς του όρους στην πραγματικότητα λειτουργεί μόνο το κοινωνικό παντοπωλείο.
Ενώ στα λόγια διαφήμιζε πρωτοβουλίες για τη διοργάνωση υποστηρικτικών μαθήματα σε παιδιά, στην πράξη δεν έκανε τίποτα για να πραγματοποιηθούν και πολέμησε τις προσπάθειες της Εργατικής Λέσχης να διοργανώσει τέτοια μαθήματα.
Διαχειρίστηκε εντελώς επικοινωνιακά το θέμα των χαρατσιών της ΔΕΗ, με κύριο στόχο να μην πληρώνονται μέσω της ΔΕΗ και αρνούμενη να αντιπαρατεθεί με την πληρωμή του στην εφορία.
Είχε απαξιωτική και επιθετική συμπεριφορά σε συλλογικότητες της πόλης, όπως οι Επιτροπές Κατοίκων και η Εργατική Λέσχη, που προσπάθησαν να συμβάλλουν στην οργάνωση του λαού της Νέας Ιωνίας ενάντια στα χαράτσια, τους πλειστηριασμούς και στην αλληλεγγύη στη γειτονιά.
Τέλος, δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι το «όραμα» της πάση θυσία διατήρησης της εξουσίας, την έχει οδηγήσει σε «περίεργες» εκλογικές συνεργασίες και συμπράξεις.
Ο κ.Μανούρης και η κ.Θωμαϊδου είδαν το καράβι του ΠΑΣΟΚ να βουλιάζει και σπεύδουν να δηλώσουν ανεξάρτητοι, ενώ εξακολουθούν να είναι μέλη του. Δηλώνουν «ανεξάρτητοι», αλλά είναι βαθιά εξαρτημένοι από την πολιτική της ΕΕ, της τρόικας και του κεφαλαίου. Άλλωστε, μια ματιά στα προγράμματα τους, αποδεικνύει πως αποτελούν εκφραστές της πολιτικής που μας έχει φέρει ως εδώ. Η αντιγραφή των προγραμμάτων της ΕΕ για την επιχειρηματικότητα, την ανάπτυξη, τη δημιουργία ευκαιριών κυριαρχεί και πλασάρεται σαν το νέο, ενώ η αντιπαράθεση με τον κ.Γκότση γίνεται από τη σκοπιά της αποτελεσματικότητας της διαχείρισης της υπάρχουσας πολιτικής.
Οι κ.Τσοπανίδης και Χατζησαββίδης προβάλλουν ένα μοντέλο που δεν διαφοροποιείται παρά μόνο σε πλευρές της διαχείρισης και αποφεύγουν να συγκρουσθούν με τους πυλώνες αυτής της πολιτικής.
Η Ν.Δ. μπορεί να μην κατεβάζει κάποιον υποψήφιο δήμαρχο, όμως βασικοί άξονες της πολιτικής της συναντώνται στα προγράμματα διαχείρισης των κκ. Γκότση, Μανούρη και Θωμαΐδου. Ο δε κ. Κουκουλάρης (υποψήφιός της στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές) δεν ντρέπεται να συνδράμει στο δήμο της Αθήνας τους ναζιστές δολοφόνους του Παύλου Φύσσα και του Σαχζάτ Λουκμάν.
Η Λαϊκή Συσπείρωση και ο επικεφαλής της κ. Τσουκαλάς, προβάλουν την συνολική γραμμή του ΚΚΕ για τα κεντρικά και τα τοπικά ζητήματα, προτείνοντας την κομματική-παραταξιακή ενίσχυση τους ως προϋπόθεση για οποιοδήποτε θετικό βήμα. Δυστυχώς, αυτή την τακτική ακολούθησαν και στο μαζικό κίνημα της περιοχής το προηγούμενο διάστημα, αρνούμενοι κάθε συμμετοχή σε ενωτικές πρωτοβουλίες κοινής δράσης στο κίνημα και στην ανάπτυξή του σύμφωνα με τις απαιτήσεις των καιρών. Αρνούνται να υιοθετήσει το κίνημα στόχους πάλης που αποτελούν σήμερα αποφασιστικούς κρίκους για την ανάπτυξη ανατρεπτικών αγώνων. Μεταθέτουν την ανατροπή της επίθεσης σε μελλοντικές – φαντασιακές «λαϊκές εξουσίες».
Βαδίζουμε το δρόμο της αξιοπρέπειας, του αγώνα και της ανατροπής
Η Εκτός Σχεδίου είναι μια αριστερή αντικαπιταλιστική κίνηση πόλης που επιδιώκει με τη δράση της στη γειτονιά να συμβάλλει στην ανάπτυξη μιας ριζικά διαφορετικής αντίληψης για τη ζωή, τη δουλειά, την καθημερινότητα, τη διασκέδαση των εργαζόμενων και της νεολαίας. Δημιουργηθήκαμε και παρεμβαίνουμε στην περιοχή από το 2006. Τα μισά από αυτά τα χρόνια τα ζούμε μέσα στην κρίση. Από την Ελλάδα του «εκσυγχρονισμού» του Σημίτη, στην Ελλάδα της κρίσης των Παπανδρέου, Σαμαρά και Βενιζέλου.
Είμαστε άνθρωποι της γειτονιάς, εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, αυτοαπασχολούμενοι, που οι ανάγκες και οι αναζητήσεις μας, μας ωθούν να συγκρουστούμε:
•Με τη μοιρολατρία ότι ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ και ότι το μόνο που μπορούμε να επιλέξουμε είναι το χρώμα των τοίχων που θα είναι φυλακισμένες οι ανάγκες μας.
•Με τον σύγχρονο κανιβαλισμό που λέει ότι για να επιβιώσω πρέπει να πεθάνει ο διπλανός μου ή αυτός που είναι σε λίγο καλύτερη κατάσταση από μένα.
•Με τη λογική της ανάθεσης σε φωτισμένους «σωτήρες» και της καλής διαπραγμάτευσης με τους σύγχρονους δυνάστες μας.
Όλα τα προηγούμενα χρόνια κάναμε μια προσπάθεια, με όλες μας τις αδυναμίες, να είμαστε παρόντες και να στηρίζουμε κάθε μικρή και μεγάλη μάχη στην περιοχή αλλά και την κοινωνία. Πορευτήκαμε στους δρόμους της Αθήνας στις απεργίες και τις διαδηλώσεις δίπλα σε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, στις μάχες ενάντια στα μνημόνια και την καταστροφή της ζωής μας. Στις αντιφασιστικές-αντιρατσιστικές διαδηλώσεις, τόσο στην περιοχή μας όσο και κεντρικά. Στην περιοχή μας συμμετείχαμε στις διαδηλώσεις για δημόσια-δωρεάν παιδεία, στις αντιφασιστικές πορείες και δράσεις που έγιναν σε κάθε προσπάθεια της Χρυσής Αυγής να πατήσει πόδι στην γειτονιά. Δείξαμε έμπρακτη αλληλεγγύη και στήριξη στον αγώνα των εργαζομένων στη PhoneMarketing και στο Πηνελόπειο, στους αγώνες των εκπαιδευτικών και των εργαζόμενων στο δήμο. Ήμασταν παρόντες στις κινητοποιήσεις ενάντια στο κλείσιμο του ΕΟΠΠΥ, στην κατάργηση τομέων στο ΕΠΑΛ και στους αγώνες των εργαζόμενων στο Αγία Όλγα.
Συμβάλαμε έμπρακτα, σε κάθε προσπάθεια που προβάλλει ένα διαφορετικό μοντέλο συλλογικής οργάνωσης του κόσμου, ταξικής αλληλεγγύης και κοινωνικής μόρφωσης από σήμερα.
Συμμετείχαμε στη Λαϊκή Συνέλευση Νέας Ιωνίας και στις Επιτροπές Κατοίκων Πευκακίων – Περισσού και Καλογρέζας ενάντια στο χαράτσι της ΔΕΗ και τους πλειστηριασμούς.
Συνδημιούργησαμε και συμμετέχουμε στην Εργατική Λέσχη Νέας Ιωνίας- «Υδραγωγείο», μία αυτοτελή συλλογικότητα ταξικής αλληλεγγύης, οργάνωσης εργαζομένων και ανέργων και εργατικού πολιτισμού.
Να γίνουμε οι φωνές που δεν θα μπορούν να αγνοήσουν
Στην εποχή του τεράστιου πλούτου και των αυξανόμενων κοινωνικών και παραγωγικών δυνατοτήτων, αλλά και στην εποχή που η ζωή ολοένα και περισσότερων ανθρώπων μπαίνει σε δοκιμασία, που η κυρίαρχη λογική είναι αυτή της υποταγής και της ανάθεσης, εμείς επιλέγουμε και προβάλουμε έναν διαφορετικό δρόμο.
Αρνούμαστε τη λογική του ανταγωνισμού, τη δικτατορία της αγοράς και τον ατομικό δρόμο και προτάσσουμε τη συλλογικότητα, τον αγώνα και την αλληλεγγύη.
Η κατάσταση στο δήμο μας είναι αποτέλεσμα της συνολικής πολιτικής που εφαρμόζεται, γι αυτό και λέμε ότι δεν πρόκειται να αλλάξει η ζωή μας, αν δεν ανατραπούν συνολικά οι πολιτικές κυβέρνησης, ΕΕ, κεφαλαίου. Πιστεύουμε πως δεν μπορείς να μιλάς για μια «φιλολαϊκή διαχείριση», αν δεν κάνεις ξεκάθαρο πως η πάλη απέναντι στην πολιτική που ρημάζει τη ζωή μας, καθιστά αναγκαία την οικοδόμηση ενός κοινωνικού μετώπου αντίστασης και ανατροπής και τη συνολική σύγκρουση με κυβέρνηση – ΕΕ – ΕΚΤ – ΔΝΤ και την πολιτική τους.
Θέτουμε σαν πρώτο αποφασιστικό βήμα, τη συγκρότηση ενός μαζικού λαϊκού ανατρεπτικού κινήματος και μιας μαχητικής αριστερής αγωνιστικής αντιπολίτευσης, τόσο στο δήμο μας όσο και συνολικά. Να αγωνισθεί ο λαός και να επιβάλλει τις λαϊκές διεκδικήσεις. Οι ίδιοι οι εργαζόμενοι και οι νέοι πρέπει να γίνουμε κύριοι της ζωής μας, να διαμορφώσουμε σήμερα πρωτοβουλίες παραδειγματικού χαρακτήρα και να σκιαγραφήσουμε τα κριτήρια και τον τρόπο για μια ριζικά διαφορετική ζωή σε μια ριζικά διαφορετική πόλη.
Προβάλουμε την ανάγκη ένα άλλο εργατικό κίνημα, που δεν θα διαπραγματεύεται τους όρους χειροτέρευσης της θέσης των εργαζομένων, δεν θα υποτάσσεται στο ρεαλισμό των αγορών και των νόμων τους, δεν θα αποδέχεται το διαχωρισμό των εργαζόμενων σε μόνιμους και επισφαλείς, ούτε θα παζαρεύει την ανεργία με τις επιδοτήσεις στους εργοδότες. Με αποφασιστική ρήξη με τον υποταγμένο γραφειοκρατικό συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Με συνδικάτα ανεξάρτητα από την πολιτική κυβέρνησης-ΕΕ-εργοδοτών, που θα συγκροτούνται με συνελεύσεις, πρωτοβουλίες βάσης, επιτροπές αγώνα και με ταξικό συντονισμό μεταξύ τους.
Θεωρούμε κρίσιμη μια αναβαθμισμένη συλλογική οργάνωση στις γειτονιές, μέσα από λαϊκές συνελεύσεις, εργατικές λέσχες, κοινωνικοπολιτικά στέκια και επιτροπές κατοίκων, που θα συζητούν και θα ορίζουν τα προβλήματα, θα δίνουν λύσεις με αγώνα και κοινωνική-ταξική αλληλεγγύη. Θα συντονίζονται μεταξύ τους αλλά και με τα σωματεία στη γειτονιά, ιδιαίτερα αυτά που αφορούν κοινωνικές υπηρεσίες (ΟΤΑ, εκπαιδευτικοί, υγειονομικοί, πρόνοια) και θα αγωνίζονται μαζί απέναντι στον κοινό εχθρό.
Προβάλουμε ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο για να κάνει κανείς πολιτική. Σε αυτό επιχειρήσαμε να συμβάλλουμε με τη συμμετοχή μας στη λαϊκή συνέλευση, τις πρωτοβουλίες για τις επιτροπές κατοίκων και την εργατική λέσχη.
Αν οι αγώνες είναι το ένα μέρος της λύσης, το άλλο είναι η αριστερά. Χρειαζόμαστε μια Αριστερά αμφισβήτησης του καπιταλισμού. Μια αριστερά ανατρεπτική – νικηφόρα – αντιδιαχειριστική – αντιιεραρχική – αντικαπιταλιστική. Μια αριστερά κοινωνικά χρήσιμη στην καθημερινότητα της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Πιστεύουμε ότι η αριστερά σήμερα, κρίνεται από το αν:
•κινείται σε μάχιμη αριστερή, αντικαπιταλιστική πολιτική κατεύθυνση στα ζητήματα της εργασίας, της μάχης για επιβίωση, των κοινωνικών αγαθών και του περιβάλλοντος.
•έχει αντιδιαχειριστική λογική βάζοντας μπροστά τα εργατικά-λαϊκά συμφέροντα, έξω από τα όρια που θέτει το τοπικό κράτος, ιδιαίτερα κάτω από το αντιδραστικό πλαίσιο του Καλλικράτη.
•παλεύει για την συλλογική αγωνιστική οργάνωσή του λαού και συμβάλλει στην πραγματική δημοκρατία του κινήματος.
Η Αριστερά ή θα είναι αντιδιαχειριστική και συνολικά αντιπαραθετική στο σύστημα ή δεν θα είναι Αριστερά. Ή θα μπορέσει να εκφράσει με τρόπο συνολικό τη σημερινή αγανάκτηση δίνοντας αγωνιστική διέξοδο στο κόσμο, που σήμερα ασφυκτιά πιασμένος στη μέγγενη Κυβέρνησης-ΔΝΤ.-ΕΕ, ή θα συμμετάσχει σε άλλη μια εκλογική διαδικασία διατυπώνοντας μεγάλα λόγια για να επιστρέψει μετά στην ομαλότητα.
Σε αυτή τη κατεύθυνση, με πολλά άλλα τοπικά, εργατικά και φοιτητικά σχήματα σε όλη την Ελλάδα, θέλουμε να συμβάλλουμε στη συγκρότηση μιας τέτοιας Αριστεράς στην ελληνική κοινωνία.
Για να αναγεννηθεί στους ανθρώπους η πεποίθηση ότι η ζωή μπορεί να αλλάζει μέσω της συλλογικής δράσης, ότι η επίθεση μπορεί να ανατραπεί, ότι μπορούμε να πάρουμε αυτό που μας ανήκει και επιθυμούμε.
Βγάζουμε τη ζωή μας έξω από τα σχέδια τους
Η λύση και η διέξοδος από την βάρβαρη πραγματικότητα που έχει διαμορφώσει η καπιταλιστική κρίση και η εντεινόμενη επίθεση, δεν μπορεί να είναι μια φιλολαϊκή διαχείριση στα ασφυκτικά σημερινά πλαίσια.
Ως απόρροια της συγκρότησης ενός ανατρεπτικού κινήματος (όχι μόνο τοπικά αλλά στο σύνολο της κοινωνίας) και ενός ρεύματος της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, μπορούν να διαμορφωθούν οι όροι και οι προϋποθέσεις συγκρότησης μιας δημοτικής πλειοψηφίας, που θα συγκρουσθεί με την εφαρμογή νόμων, την ΕΕ, και το κεφάλαιο. Θα είναι μια δημοτική αρχή «παράνομη» για το σύστημα και μια δημοτική αρχή «νόμιμη» με κριτήριο τις ανάγκες του λαού και των εργαζόμενων και από την πρώτη στιγμή εκλογής της θα προωθήσει τη διαδικασία της «αντικατάστασής» της από αυτούς που πρέπει να κάνουν πολιτική, από το λαό και τα συλλογικά όργανά του.
Για αυτό καταθέτουμε το παρακάτω πλαίσιο στόχων πάλης, γιατί πιστεύουμε ότι αναγκαίος όρος για την άμεση βελτίωση της ζωής του λαού, για τα κοινωνικά, οικονομικά, πολιτικά του δικαιώματα και πολύ περισσότερο για την ανατροπή και για μια άλλη κατάσταση κοινωνικής και πολιτικής εξουσίας, είναι -πρώτα και κύρια- η συγκρότηση ενός πολιτικού λαϊκού κινήματος με τα δικά του συλλογικά όργανα, που θα παλεύει γι αυτούς τους στόχους και την υλοποίησή τους.
Παλεύουμε για :
•Μόνιμη, σταθερή εργασία για όλους με λιγότερες ώρες και αυξήσεις στους μισθούς, ώστε να ζούμε αξιοπρεπώς. Να καταργηθούν όλες οι μορφές ελαστικής, ανασφάλιστης, κακοπληρωμένης εργασίας. Όλοι οι εργαζόμενοι στο δήμο με μόνιμη και σταθερή δουλειά.
•Απαγόρευση των απολύσεων. Να συγκροτηθεί ένα πανεργατικό και νεολαιίστικο μέτωπο κατά της ανεργίας. Επιδόματα ανεργίας για όλους τους ανέργους για όλο το διάστημα που είναι εκτός εργασίας, δωρεάν πρόσβαση σε υγεία, παιδεία, πρόνοια, συγκοινωνίες. Στο δήμο οι άνεργοι να απολαμβάνουν δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες και να μην πληρώνουν δημοτικά τέλη.
•Δραστική μείωση των δημοτικών τελών για τις λαϊκές οικογένειες, με ταυτόχρονη σημαντική αύξηση για τις μεγάλες επιχειρήσεις που λειτουργούν στο δήμο (πολυκαταστήματα, super market, τράπεζες, αλυσίδες εμπορίας – εστίασης κ.α.). Απειθαρχία στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και το οικονομικό παρατηρητήριο.
•Κατάργηση κάθε ανταποδοτικής δαπάνης για κοινωνικές υπηρεσίες, πολιτιστικές και αθλητικές δραστηριότητες. Να σταματήσουν να λειτουργούν οι υπηρεσίες του δήμου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια. Όχι στην ιδιωτικοποίηση κοινωνικών υπηρεσιών ή στη αντικατάστασή τους από ΚΟΙΝΣΕΠ. Πλήρεις, ποιοτικές και δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες (πρόνοια, παιδικοί σταθμοί, άθληση, υγεία, συγκοινωνίες, πολιτισμός). Να αναβαθμιστεί η κοινωνική φροντίδα και προστασία για τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού και για όλα τα άτομα που έχουν ανάγκη.
•Να σταματήσει η φορολογική αφαίμαξη των φτωχών λαϊκών στρωμάτων με τους έμμεσους και άμεσους φόρους και τα ποικίλα χαράτσια. Κατάργηση κάθε τοπικής φορολογίας για τη λαϊκή κατοικία.
•Η στέγαση είναι δικαίωμα όλων. Ενέργεια – νερό – μεταφορές – θέρμανση – επικοινωνίες δεν είναι εμπορεύματα, είναι κοινωνικά αγαθά που πρέπει να είναι δωρεάν για όλο το λαό. Κανένα σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο. Όχι στην ιδιωτικοποίηση – εμπορευματοποίηση – ξεπούλημα ΔΕΗ και ΕΥΔΑΠ. Δημόσιες επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας και λειτουργία τους με βάση τις λαϊκές ανάγκες. Κανένας πλειστηριασμός λαϊκής κατοικίας για χρέη σε δημόσιο, τράπεζες.
•Να καταργηθούν τα τροφεία. Δωρεάν βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί σε κάθε γειτονιά που να καλύπτουν όλα τα παιδιά. Κατάλληλες υποδομές και επαρκές προσωπικό, ώστε να τηρείται η αναλογία παιδαγωγών-παιδιών και να είναι χώροι παιδαγωγικής φροντίδας και προσχολικής αγωγής.
•Δημόσια και δωρεάν παιδεία με ελεύθερη πρόσβαση σε όλες τις βαθμίδες της για όλους, χωρίς ταξικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς αποκλεισμούς. Η παιδεία δεν αποτελεί εμπόρευμα ή προνόμιο αλλά δικαίωμα όλων. Αύξηση των δαπανών για την παιδεία. Όχι στο κλείσιμο και στις συγχωνεύσεις σχολείων. Να μην κλείσουν τομείς στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Όχι στο «νέο Λύκειο» που μετατρέπει τα σχολεία σε εξεταστήρια και πετά τους μαθητές έξω από τη γενική παιδεία. Σύγχρονα σχολικά κτίρια και υποδομές, με συντήρηση από το κράτος.
•Δημόσια, δωρεάν, αναβαθμισμένη υγεία για όλο το λαό. Αύξηση των δαπανών για υγεία. Όχι στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας. Δωρεάν περίθαλψη, εξετάσεις, φάρμακα, θεραπείες για όλους. Να ενισχυθεί το ιατρικό, νοσηλευτικό και διοικητικό προσωπικό, να εξοπλιστούν με όλα τα απαραίτητα τεχνικά μέσα.
•Προστασία του Περιβάλλοντος του φυσικού και δομημένου χώρου και των δημόσιων υποδομών. Δημιουργία χώρων πρασίνου. Καμία πώληση και εκμετάλλευση δημόσιου χώρου. Να διαλυθεί το ΤΑΙΠΕΔ. Όχι στους νόμους fast track. Έργα υποδομής για τις κοινωνικές ανάγκες με λαϊκό εργατικό έλεγχο. Όχι στα ΣΔΙΤ, όχι στα προγράμματα της ΕΕ ( τύπου JESSICA) τα οποία ενισχύουν το κατασκευαστικό και τραπεζικό κεφάλαιο. Να γίνει δημόσιος χώρος πρασίνου το Ο.Τ. 150 και να μην ξεπουληθεί το Παλαί στο Γαλάτσι.
•Δημόσιες, ποιοτικές, δωρεάν συγκοινωνίες με τακτικά, πυκνά δρομολόγια. Ενίσχυση των δημόσιων ΜΜΜ και δωρεάν μετακίνηση σε άνεργους, φτωχούς και μαθητές-σπουδαστές. Ενίσχυση των εναλλακτικών τρόπων μετακίνησης (ποδήλατο) για να αποτραπεί η αλόγιστη χρήση του Ι.Χ. Διεκδικούμε πόλεις για να μπορεί ο πολίτης να ζει και να κυκλοφορεί. Όχι στην καταστροφή του Ο.Τ. 150 για να γίνει παρκινγκ. Όχι σε νέα χαράτσια και ανταποδοτικά τέλη. Να μην εφαρμοσθεί το σύστημα ελεγχόμενης στάθμευσης στο κέντρο της Νέας Ιωνίας. Αναβάθμιση της δημοτικής συγκοινωνίας.
•Πολιτισμός και αθλητισμός είναι κοινωνικά δικαιώματα. Στήριξη της ερασιτεχνικής πολιτιστικής δημιουργίας. Προώθηση εναλλακτικών τρόπων οργάνωσης του χώρου και του χρόνου. Δημόσιοι, ελεύθεροι, ανοιχτοί αντί-εμπορευματικοί χώροι. Ενίσχυση του δωρεάν ερασιτεχνικού αθλητισμού. Δημιουργία αθλητικών εγκαταστάσεων, δωρεάν λειτουργία προγραμμάτων και ομάδων για αθλήματα στο δήμο.
•Η πόλη που ζούμε να είναι καθαρή. Να μην περάσουν οι περιφερειακοί σχεδιασμοί για διαχείριση των απορριμμάτων με δημιουργία μεγάλων ιδιωτικών μονάδων και αναπαραγωγή του αίσχους των χωματερών, όπως σε Φυλή, Κερατέα, Γραμματικό. Όχι στην καύση των απορριμμάτων. Είμαστε αντίθετοι στην εισβολή ιδιωτικών επιχειρηματικών συμφερόντων στον τομέα της καθαριότητας. Προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας των πολιτών.
•Απελευθέρωση του λαού από τα δεσμά του απολυταρχισμού του κεφαλαίου. Ενάντια στο φασισμό και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό, για τις ελευθερίες και τα δημοκρατικά δικαιώματα της εποχής μας. Κατάργηση των μηχανισμών καταστολής, των τρομονόμων και των αντιδραστικών και αντεργατικών νόμων. Υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων.
• Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων, μεταναστών, μειονοτήτων. Πλήρη εργασιακά, πολιτικά και δημοκρατικά δικαιώματα, ανεξάρτητα από φυλή, θρησκεία, χρώμα, φύλο και σεξουαλική προτίμηση. Όχι στις ρατσιστικές επιχειρήσεις σκούπας , στις κρατικές και παρακρατικές ρατσιστικές επιθέσεις κατά μεταναστών.
Οι παραπάνω στόχοι πάλης πρέπει να συνδυαστούν με τη συνολική πάλη για :
•Την κατάργηση του Καλλικράτη και του Οικονομικού παρατηρητήριου
•Την άρνηση πληρωμής του χρέους και τη διαγραφή του
•Τη μονομερή κατάργηση των μνημονίων, και των δανειακών συμβάσεων.
•Το διώξιμο της τρόικας και κάθε κηδεμόνα.
•Την εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση.
•Τον εργατικό και κοινωνικό έλεγχο στην παραγωγή και σε όλη την κοινωνία,
•Την απειθαρχία, ρήξη, σύγκρουση με τις πολιτικές της EE, στο πλαίσια του συνολικού αγώνα για ρήξη και αποδέσμευση από το ευρώ και την ΕΕ.
•Την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής και της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου, που την εφαρμόζει.
Κοιτάμε τον μέλλον μας, ένα μέλλον με αγώνες για τα δικαιώματά μας και λέμε ότι αυτό είναι υπόθεση όλων μας, με την συμμετοχή μας στις συλλογικότητες της γειτονιάς και στα σωματεία.
Η παρουσία μας στο δημοτικό συμβούλιο θα είναι παρουσία αποκάλυψης και ενημέρωσης του λαού της Νέας Ιωνίας, συμβολής στην οργάνωσης της πάλης του, θα είναι βήμα και φωνή των εργαζομένων, των ανέργων και κάθε αγωνιζόμενης συλλογικότητας.
Καλούμε τους εργαζόμενους/ες, τους άνεργους/ες, τους νέους/ες να στηρίξουν ενεργητικά την Εκτός Σχεδίου μέχρι τις εκλογές και πολύ περισσότερο μετά από αυτές.
Ψηφίζουμε – Στηρίζουμε
Εκτός Σχεδίου – Αριστερή Ριζοσπαστική Κίνηση στη Νέα Ιωνία
