Του Δημήτρη Γρηγορόπουλου
Η πρόσφατη διακήρυξη της Λαϊκής Ενότητας (ΛΑΕ) εν όψει του συνεδρίου της παραπέμπει στην αντιμνημονιακή πολιτική και τον αριστερό ρεφορμισμό του ΣΥΡΙΖΑ 2010-12 με ελάχιστα βήματα προς τα’ αριστερά, ιδίως στη ρητή πλέον διακήρυξη της ανάγκης εξόδου απ’ την Ευρωζώνη και στην οριοθέτηση μιας αντιφατικής, δειλής, σχεδόν προσχηματικής εξόδου απ’ την ΕΕ.
Οι οριακές διαφοροποιήσεις δεν αρκούν για να κόψει τον ομφάλιο λώρο με τον ΣΥΡΙΖΑ. Η κύρια διαφοροποίηση της ΛΑΕ έγκειται στη διαβεβαίωση της «αριστερής συνέπειας» στην αφορμή του ρεφορμιστικού νεοκεϊνσιανού σχεδίου που πρέσβευε ο ΣΥΡΙΖΑ και υιοθετεί πλέον η ΛΑΕ, με περιορισμένες και άτολμες αριστερές πινελιές (Ευρώ-ΕΕ).
Αυτή η εκτίμηση δεν επιβεβαιώνεται μόνον απ’ τις ιδεολογικοπολιτικές θέσεις της ΛΑΕ, αλλά κυριότερα απ’ την πολιτική της. Ιδιαίτερα αρνητικό στοιχείο αποτελεί το γεγονός ότι πολλές δυνάμεις της ΛΑΕ μένουν εγκλωβισμένες σε συνδικαλιστικά και πολιτικά όργανα, δημοτικά συμβούλια, περιφέρειες, εργατικά κέντρα μαζί με τις κυβερνητικές δυνάμεις, εμμονή που υπονομεύει τη δυνατότητα πειστικής και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης στη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και στο οργανωτικό μοντέλο, φαίνεται ότι η ΛΑΕ υιοθετεί τις γραφειοκρατικές δομές και τον αρχηγισμό του ΣΥΡΙΖΑ, που αναστέλλει τη δημοκρατία και την πρωτοβουλία στη βάση.
Το αριστερό ρεύμα (βασική δύναμη της ΛΑΕ) και ως εσωτερική αντιπολίτευση στον ΣΥΡΙΖΑ είχε υιοθετήσει τον «κομματικό ρεφορμισμό», την εμμονική αυταπάτη ότι θα ανατρέψει τους συσχετισμούς στον ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι όταν η αρχηγική αυταρχική ομάδα είχε εδραιωθεί. Ακόμη και σήμερα, η ΛΑΕ, παρά την οργανωτική και πολιτική αυτονόμησή της, αντί να επιχειρεί να ριζοσπαστικοποιήσει τη βάση του ΣΥΡΙΖΑ, πολιτική αναγκαία και εφικτή λόγω δεξιοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ, εμμένει στην «άλωσή» της με τη στρατηγική του συνεπούς αριστερού ρεφορμισμού, που απεμπόλησε ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή η στρατηγική δεν οδηγεί σε αποτελέσματα (αποδείχτηκε και στις εκλογές). Αλλά κι αν ακόμη, σε κάποιο βαθμό, τελεσφορήσει, θα αποτρέψει την κίνηση προοδευτικών και αριστερών μαζών προς μια συγκρουσιακή ριζοσπαστικότητα, που παρά τις δυσκολίες αποτελεί τη μόνη ρεαλιστική φιλολαϊκή διέξοδο.
Η ΛΑΕ εξαγγέλλει αρκετά επιμέρους προοδευτικά μέτρα: εθνικοποιήσεις, έξοδο από ευρώ και ΝΑΤΟ, αναδιανομή πλούτου, καταπολέμηση ανεργίας, προστασία περιβάλλοντος κ.ά. Όμως δέσμη προοδευτικών μέτρων είχαν εξαγγείλει το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του ’80, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ στη δεκαετία 2010-12 και στο συνέδριό του (2013). Το αν θα εφαρμοστούν προοδευτικά (και ποια) μέτρα, περισσότερο δε μια συνολική προοδευτική πολιτική, αν θα υπάρξει και θα επικρατήσει μια πολιτική ανατρεπτική ή συστημική, ακόμη κι αν θα υιοθετηθεί η μια ή άλλη μορφή διαχείρισης εξαρτάται απ’ τη διάταξη των τάξεων, τις αντιθέσεις, την πάλη και το συσχετισμό τους.
Το 1945-75 εφαρμόστηκε κεϊνσιανή διαχείριση, γιατί το επέτρεπαν οι συνθήκες και χάρη στη συμμαχία του κεφαλαίου με τμήμα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων με τη διαμεσολάβηση της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά και των συντηρητικών δυνάμεων. Στις σύγχρονες συνθήκες τέτοια ταξική συμμαχία ή ανοχή είναι αδύνατη. Γι’ αυτό, ακόμη κι αν η ΛΑΕ πλειοψηφούσε και σχημάτιζε αριστερή κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει το πρόγραμμά της θα υποχρεωνόταν σε παραίτηση ή σε αντιλαϊκό ταξικό συμβιβασμό, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.
Απ’ τη διακήρυξη της ΛΑΕ απουσιάζει ο όρος ταξική πάλη, η ανάγκη σκληρής σύγκρουσης με το κεφάλαιο για μια φιλολαϊκή πολιτική. Υπάρχουν απλώς κάποιες αιχμές για το κεφάλαιο, στην κατεύθυνση περιορισμού και ελέγχου της δράσης του. Συγκεκριμένα: Η υποθετική αντίθεση της ΕΕ στο ριζοσπαστικό πρόγραμμα και η αντιμετώπισή της με δημοψήφισμα, εάν και όταν τεθεί το ζήτημα, αναστέλλει την προσήλωση της πάλης στη ρήξη και έξοδο απ’ την ΕΕ, που είναι εκ των ουκ άνευ, για τη ριζοσπαστική αλλαγή. Η αριστερή κυβέρνηση, ιδιαίτερα στις σύγχρονες υπεραντιδραστικές συνθήκες, αποκλείεται ν’ αποτελέσει το υποκείμενο της αλλαγής. Ή θα ανατραπεί ή θα συμβιβαστεί μ’ ένα μίγμα αστικής διαχείρισης.
Στο θέμα της οικονομίας υιοθετεί μια εκσυγχρονιστική – τεχνοκρατική λογική. Αναφέρεται στη «ριζική αλλαγή του παραγωγικού προτύπου», στην παραγωγική ανασυγκρότηση, στη στροφή στις νέες τεχνολογίες, τοποθετεί ισότιμα τις δημόσιες και ιδιωτικές επενδύσεις, διακηρύσσει την εθνικοποίηση των τραπεζών και των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων.
Η ιδιωτικοποίηση είναι πυλώνας του κεφαλαίου στον ολοκληρωτικό καπιταλισμό για την επέκταση της κερδοφορίας του. Η αντιστροφή αυτής της πολιτικής απαιτεί σκληρότατη ταξική πάλη, για την εθνικοποίηση των στρατηγικών επιχειρήσεων, και όχι μόνο των ιδιωτικοποιημένων δημόσιων επιχειρήσεων με αποφασιστικό έλεγχο των εργαζομένων, ώστε να υπάρξουν ρήγματα στην παραγωγική διαδικασία του καπιταλισμού.
Στη διακήρυξη της ΛΑΕ οι εθνικοποιήσεις προβάλλονται απ’ την ηθική πλευρά («να λειτουργήσουν προς όφελος του λαού») και όχι απ’ την κυρίαρχη πλευρά της ταξικής πάλης και του περιορισμού της κυριαρχίας του κεφαλαίου στη μετάβαση προς την επαναστατική ανατροπή. Η απουσία αυτών των συνδέσεων είναι εύγλωττη…
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ στις 28/02/2016
Πείτε του συντρόφου να διαβάζει ένα κείμενο πριν το κρίνει, όχι από δεοντολογικούς λόγους, για να μην γίνεται ρεζίλι ο ίδιος, η οργάνωση του και η εφημερίδα του.
Κώστας
γεια σου κωστάκη γιγαντα , παιδί που τα διαβάζεις ολα.
Διαβάζω όσο μπορώ για να μην λέω πχ πως ένα κείμενο λέει για εθνικοποίηση μόνο των δημόσιων επιχειρήσεων και όχι των στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεων ενώ λέει για τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις. Με την ίδια διατύπωση ακριβώς, αυτήν που την έλλειψη της επισημαίνει ο σ Γρηγορόπουλος, “στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις”. Να έχει και το αντιΛΑΕ ένα όριο, νομίζω.
Κώστας
Το κείμενο διαπιστώνει κάτι που δεν είναι καινούργιο ούτε και η ΛΑ.Ε αρνείται…η ΛΑ.Ε δεν είναι επαναστατικό κόμμα. Αυτοπροσδιορίζεται και κατά τη γνώμη μου είναι εν δυνάμει κόμμα της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πιστεύω ότι θα ήταν χρησιμότερη η περαιτέρω ανάπτυξη των σημείων της κριτικής του συντρόφου που αφορούν στην ελλιπή ανάπτυξη αυτών των ριζοσπαστικών χαρακτηριστικών…δημοκρατία – πλατειά μετωπική συγκρότηση γύρω από τους κύριους πυλώνες του προγράμματος – κοινωνική γείωση και όχι εκλογικισμός κ.α.
Οντως τα παντα ειναι θέμα της πάλης των τάξεων..αφου ο συσχετισμός ειναι αρνητικός υπάρχει μονο περιθώριο για δεξια στροφη οποίου αναμετρηθεί με την εξουσία..αρα ας μη θέτουμε τέτοια ζητήματα που ετσι κ αλλιως δε θα γίνουν ποτε προς όφελος του λαού..ας συναγωνιστουμε απλα για τη ριζοσπαστικοτητα του εκάστοτε προγράμματος..ο πυρήνας της λογικής του κειμένου..
Ναρίτες, είστε μεγάλες μορφές!
Τα κοινά σας χαρακτηριστικά με τη ΛΑΕ (νεοκεϋνσιανές προτάσεις, ρεφορμισμός) μόνο σ’ εκείνους τα βλέπετε και τα κριτικάρετε… Τι τα θες όμως… όταν έχεις καταντήσει να μοιάζεις σα δυο σταγόνες νερό με δαύτους, κάπως πρέπει να σηκώσεις και λίγο τους τόνους, έστω τεχνηέντως, για να οριοθετείται όπως-όπως το πράμα, για λόγους καθαρής οργανωτικής επιβίωσης πια…
Κώστα μου δεν έχεις διαβάσει τπτ απο τις θέσεις του ΝΑΡ, μα ούτε και της ΛΑΕ. ΑΝ τις διάβαζες, δεν θα έγραφες αυτά που γράφεις.
Το ΝΑΡ βάζει ως τακτική του την διαμορφωση ενός αντικαπιταλιστικού μεταβατικού προγράμματος, την ταξική ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος, την παρέμβαση στις γειτονιές εργατικών/λαϊκών συλλογικοτήτων πέρα και έξω απο τον αστικό θεσμό “Δήμος”, και όλα αυτά προσπαθεί να τα συνδέσει με τον στόχο της αντικαπιταλιστικής ανατροπής. Να προσσεγγίσει δλδ ένα ολόκληρο κομμάτι της κοινωνίας την αναγκαιότητα της επανάστασης, μέσα απο αυτούς τους προγραμματικούς και πολιτικούς/συλλογικούς δρόμους.
Η ΛΑΕ θα μας πεις εσύ, τι έχει ως θέσεις. Διότι αυτό που εγώ έχω κατανοήσει, είναι πως απλώς η ΛΑΕ έχει ένα αριστερό σοσιαλδημοκρατικό πρόγραμμα και πέραν τούτου μηδέν. Ούτε επεξεργασίες, ούτε και θέσεις.
Οπότε, το ΝΑΡ έχει χιλια στραβά (όπως και όλη η Αριστερή κομμουνιστική και σοσιαλδημοκρατική), αλλά να κατανοούμε και τις διαφορετικές ποιότητες έτσι;
Πλιζ, μίλα με στοιχεία και όχι με αναπόδεικτες φρασεολογίες
Δεν στέκει να συγκρίνεις το ΝΑΡ, κομμουνιστική συλλογικότητα με στρατηγική ενότητα, με την ΛΑΕ που είναι μια μετωπική πρωτοβουλία δυνάμεων της αριστεράς.Η ΛΑΕ έχει την διακήρυξη που είναι ένα σύντομο κείμενο, στην Συνδιάσκεψη θα έχει αναλυτικές Θέσεις. Τις οποίες δεν θα τις διαβάσετε, όπως και την διακήρυξη, αλλά θα τις κρίνετε, όπως και την διακήρυξη στην τύχη, στοχεύοντας σε κόσμο που δεν θα τις διαβάσει.
Σκοποί της ΛΑΕ είναι βασικά η λαική εξουσία μέσα από την διασπορά θεσμών εξουσίας και ελέγχου σε χώρους εργασίας και γειτονιές και τον συνδυασμό τους με αντιπροσωπευτικές δομές και μια κυβέρνηση αριστερών λαικών δυνάμεων σαν στόχο. Η λαική εξουσία αυτή μέσα από την λαική πρωτοβουλία και συμμετοχή θα έχει βασικό σκοπό την απελευθέρωση της εργαζόμενης κοινωνίας από τα νεοφιλελευθερα ιμπεριαλιστικά δεσμά των μνημονίων, του χρέους, της ΟΝΕ και των κανόνων της ΕΕ για την διαμόρφωση ενός προτύπου παραγωγής και αναπαραγωγής με κριτήριο τις ανάγκες των πολλών. Βασικοί είναι οι στόχοι της εθνικής κυριαρχίας μέσα από την λαική εξουσία, την έξοδο από την ΟΝΕ και τους κανόνες της ΕΕ (ότι κι αν θέλει αυτό, και δεν είναι συριζέικο, είναι το ακριβώς αντίθετο, ούτε μπορεί να λέμε συνέχεια, και ο ΣΥΡΙΖΑ έλεγε τέτοια άρα όλα είναι ψέματα. Άρα είναι και όσα λέει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ ψέματα και πάμε όλοι να φουντάρουμε ή να μεταναστεύσουμε, ολοι ίδιοι είναι, δεν υπάρχει εναλλακτική) την έξοδο από το ΝΑΤΟ.
Δεν έχει στόχο τον σοσιαλισμό αλλά ούτε αστικοδημοκρατικούς σοσιαλδημοκρατικούς μετασχηματισμούς, δεν έχει στόχο την εργατική εξουσία, δικτατορία του προλεταριάτου πιο σωστά για τους κομμουνιστές, άλλο θέμα αυτό, την απονέκρωση του κράτους και την ανατροπή των καπιταλιστιικών σχέσεων εκμετάλλευσης και εξουσίας από κομμουνιστικές σχέσεις.
Στοχεύει στο κίνημα στην ανάπτυξη αντιστάσεων σε χώρους εργασίας σπουδών και γειτονιές και όπου δεν υπάρχουν και την ενίσχυση τους όπου υπάρχουν, και την προσέγγιση, μετωπική συνεργασία και σύνθεση δυνάμεων με τον ανεξάρτητο συνδικαλιστικό χώρο.
Έχει πάρα πολλές καθυστερήσεις και αντιφάσεις σε όλα αυτά, που επικαθορίζονται από το ποιες δυνάμεις είναι στο εσωτερικό τους. Οι καθυστερήσεις και οι αντιφάσεις αυτές δεν θα λυθούν ποτέ οριστικά γιατί τότε πια η ΛΑΕ δεν θα ήταν μετωπική πρωτοβουλία στην τυπολογία του Ενιαίου Μετώπου αλλά επαναστατικό κόμμα. Το πόσο και πως θα λύνονται οι αντιφάσεις της ΛΑΕ και του μετώπου γενικά έχει να κάνει με την ύπαρξη δράση και γείωση της αριστερής αντικαπιταλιστικής τάσης στην ΛΑΕ, το Μέτωπο και την κοινωνία όπως και με την πορεία ανασυγκρότησης του κομμουνιστικού κινήματος που αυτό ΚΑΙ ΜΟΝΟ έχει δουλειά να απαντήσει ακριβώς για την δυαδική εξουσία, την επανάσταση, τον ιμπεριαλισμό, το κράτος.
Τα περί σοσιαλδημοκρατικής ΛΑΕ δείχνουν μάλλον ιστορική θεωρητική αγνοια και άγχος να την πείτε στον άλλον. Οι ισχυρές επιβιώσεις αριστερού κομμουνιστικού ρεφορμισμού στην ΛΑΕ με διάφορες όψεις αναπτυξιολαγνείας, παραγωγισμού και οικονομισμού δεν είναι σοσιαλδημοκρατία μιας και κάτι τέτοιο προϋποθέτει αστικές μερίδες που σε καμία περίπτωση δεν εκπροσωπούνται πολιτικά από την ΛΑΕ και από ένα πρόγραμμα αντιιμπεριαλιστικής ρήξης.
Αυτή είναι και η κάθετη διαφορά ανάμεσα στην ΛΑΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος πάντα και όχι από τον Γενάρη του 2015 ή τις ευρωεκλογές περιείχε το στοιχείο της μικροαστικής, και δι αυτής της αστικής ηγεμονίας στο πρόγραμμα, την πολιτική του γραμμή και την κοινωνική του πρακτική.
Το μίλα με στοιχεία δεν το αντιλαμβάνομαι, και πριν που μίλησα με στοιχεία κανείς δεν βρήκε να σχολιάσει αν ο σ Γρηγορόπουλος κάνει καλά ή να λέει ψέματα για το τι λέει η ΛΑΕ για τις στρατηγικής σημασίας επιχειρήσεις ή να τα γράφει στην τύχη.
Επαν’έρχομαι στα περί νεοκευνσιανισμού και σοσιαλδημοκρατικής ΛΑΕ που δεν λένε κάτι, το να μιλάς για μια καλύτερη μακροοικονομική συνθήκη (υποτίμηση+ρευστότητα) δεν προσδιορίζει το ταξικό πρόσημο αλλά η ταξική και ιδεολογικοπολιτική ηγεμονία του κοινωνικοπολιτιικού μπλοκ που θα το αναλάβει, και δεν υπάρχει η ελάχιστη πιθανότητα να το αναλάβει κάποιο αστικό μπλοκ. Βέβαια δεν αρκει να λες αυτό, αφού δεν υπάρχει αστικό μπλοκ να το κάνει δεν σημαίνει ότι εκ θαυματος θα βρεθεί την κρίσημη στιγμή το εργατικό για να το κάνει, πρέπει να γίνεται από σήμερα και το πρόγραμμα να είναι μια τεράστια κίνηση μαζών σε κάθε χώρο, κλάδο, επιμελητήριο, χώρο εργασίας, σπουδών, γειτονιά.Η ΛΑΕ λοιπόν είναι και αυτή δέσμια οικονομίστικων κλισέ, όπως και το ΚΚΕ και το ΝΑΡ, και δεν έχει κέντρο του προγράμματος της τον παραγωγικό μετασχηματισμό, τα αντιηγεμονικά αντιπροτάγματα παραγωγής, διανομής και κατανάλωσης. Δεν θα λυθεί οριστικά ποτέ, και θα λυθεί καπως καλύτερα στο αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο του άλλου δρόμου που δεν είναι η ΛΑΕ, αλλά που όλες οι δυνάμεις τοποθετούνται απέναντι του, απέναντι στην αναγκαιότητα και δυνατότητα του. Δυνάμεις που θεωρούν κεντρικό επίδικο την αντιιιμπεριαλιστική ρήξη και τον παραγωγικό μετασχηματισμό έχουν σαν κεντρικό πολιτικό πρόταγμα το αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο. Δυνάμεις που έχουν σαν πρόταγμα την αντικαπιταλιστική επανάσταση και την εργατική εξουσία έχουν το αντικαπιταλιστικό μέτωπο ή την ΛΣ του ΚΚΕ.
Κώστας
Κώστα μου, έχω διαβάσει ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ την διακυρηξη της ΛΑΕ, και το συμπέρασμα είναι, ότι μιλούμε για μια αριστερή σοσιαλδημοκρατική διακήρυξη. Τπτ περισσότερο, ή λιγότερο απο αυτό.
Επίσης Κώστα μου, ΑΝ το κριτήριο της πράξης είναι αυτό που τελικά είναι το βασικό κριτήριο, ΤΙ να πούμε για τις συνδικαλιστικές δυνάμεις της ΛΑΕ στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλών, οι οποίες απέκλεισαν το Σωματείο εμποροϋπαλλήλων και λοιπών Ιδιωτικών Υπαλλήλων Πρέβεζας, επειδή στο καταστατικό του σωματείου γράφονται μέλη ΚΑΙ όσοι έχουν σχέση εργασίας με μπλοκάκι, ή έχουν ασφάλιση ΟΓΑ…
Οι δυνάμεις της ΛΑΕ στην Ομοσπονδία είναι η δεύτερη δύναμη αν δεν απατώμαι….
ΕΤΣΙ θες το μέτωπο Κώστα μου;
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
Κώστα μου επίσης, ΓΙΑ ΔΙΑΒΑΣΕ το κείμενο αυτό για το Συνέδριο στο ΕΚ Πειραιά: ΤΙ γράφουν εργαζόμενοι πρώην μέλη του ΣΥΡΙΖΑ για την λογική των ΣΥΡΙΖΑ/ΛΑΕ στο ΕΚ Πειραιά.
Για διάβασε…..
Κώστα, ΣΥΡΙΖΑ νο2 ΔΕΝ θα κάνουμε. Τελεία. Συμφωνάμε για έμπρακτη συμβολή στην ταξική ανασυγκρότηση του εργ. κινήματος (συγκρότηση Κέντρου Αγώνα με πλήρη διαχωρισμό από ΠΑΣΚΕ/ΔΑΚΕ και λοιπούς εργοδοτικούς/κυβερνητικούς συνδικαλιστές, δημοκρατία στην βάση των σωματείων, κλπ); ΑΝ ναι, ΝΑ μια έμπρακτη συμβολή για το μέτωπο!
Αν όχι, λυπάμαι Κώστα, τράβα μόνος σου για ΣΥΡΙΖΑ νο2.
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
Κέντρο αγώνα δεν είναι αυτά που λέτε για Συνέλευση Αγώνα με Σωματεία, Επιτροπές Αγώνα, Συνελεύσεις γειτονιάς, Συνελεύσεις πολυκατοικιών, Επιτροπές Αγώνα Συνελεύσεων πολυκατοικιών Επιτροπές Αγώνα ερασιτεχνικών αθλητικών σωματείων και εξωραιστικών συλλόγων, Επιτροπές Αγώνα ΚΑΠΗ, Επιτροπές Αγώνα Μπλόκων κλπ.
Για την στάση του αριστερού ρεύματος στο συνδικαλιστικό κίνημα έχουμε ξανασυζητήσει, μοιράζεται μαζί σας την ευθύνη της άρνησης της ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος.
Κώστας
Κώστα μου, κάνει2ς ένα μικρό λαθάκι: ΔΕΝ είναι το “αριστερό ρεύμα” στο εργατικό κίνημα! Είναι η συντριπτική πλειοψηφία των δυνάμεων της ΛΑΕ στο εργατικό κίνημα! Δλδ το μεγαλύτερο κομμάτι των συνδικαλιστικών δυνάμεων της ΛΑΕ και αυτό που δίνει τον τόνο, είναι ΑΥΤΟ το κομμάτι της πρώην πλατφορρμας. ΑΥΤΟ είναι η ηγεσία της ΛΑΕ, αυτό δίνει τον τόνο ΣΥΝΟΛΙΚΑ στη ΛΑΕ.
Τώρα, εντάξει, καταλαβαίνω την ανάγκη σου για να ισομοιράσεις ευθύνες, αλλά σόρρυ κιόλας, η ΛΑΕ ούτε που την ενδιαφέρει η ανασυγκρότηση του εργατικού κινήματος. Αντιθέτως η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με όλα της τα στραβά, επιχειρέι κάτι τέτιο.
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
Καλά, όταν παρακολουθείς το εργατικό κίνημα από το internet ΑΝΤΑΡΣΥΕ δεν έχεις κάτι να πεις πέρα από τι κάνει και δεν κάνει το ΜΕΤΑ, του οποίου την ύπαρξη αγνοεί έτσι κι αλλιώς το ασυνδικάλιστο 90% του ιδιωτικού τομέα.
Ας βάλουμε λοιπόν το δάχτυλο επί τον τύπο των ύλων, ας δούμε πως ΜΕΤΑ και ΠΑΜΕ (όπως κατά λάθος ομολόγησες) έχουν αντίστοιχες γραφειοκρατικές αντικινηματικές λογικές, χωρίς το ΠΑΜΕ να είναι … ΣΥΡΙΖΑ, ας συζητήσουμε για το πως θα υπάρξουν συλλογικές πρακτικές εκεί που δεν υπάρχουν, που ήδη γίνονται προσπάθειες όπως στους νέους εργαζόμενους, από κοινού από κόσμο ΛΑΕ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους, και πως θα πυκνώσει ο ανεξάρτητος συνδικαλιστικός χώρος, όπως έγινε στους γιατρούς και είμαστε όλοι μαζί , όλη η ΛΑΕ και όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Να δούμε πως θα πάμε σε κάντρο αγώνα, πρώτα απ ‘όλα Σωματείων, Εργατικών Κέντρων και Ομοσπονδιών, μακρυά από τα μονοκομματικά πρότυπα του ΠΑΜΕ και της Αντικαπιταλιστικής Πτέρυγας που στο όνομα της “πολιτικοποίησης των αγώνων” επιβάλλει τα ρεφορμιστικά χρεοκοπημένα μοντέλα των κόκκινων συνδικάτων – ιμάντων μεταβίβασης κομματικών γραμμών. Να αποτιμήσουμε την μονοκομματική συγκέντρωση του Μουσείου και αν πήγε τα πράγματα πιο κάτω ή ήταν προτιμότερο αυτό που το Μουσείο εκπροσωπούσε το 2010-2012.
Κυρίως ας σταματήσουμε όλη την ώρα να δηλητηριαζόμαστε μεταξύ μας. Βέβαια σε αυτό το “μας'” διαφωνείτε, θεωρείται βασικό ταξικό εχθρό την αριστερά και όχι το κράτος, το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό.
Προφανώς συμμετέχω και γω στην δηλητηρίαση μεταξυ μας, αμυνόμενος όμως. Εγώ λέω οτι η στάση της ΛΑΕ στο εργατικό είναι λάθος, εσύ αντίθετα και εσεις γενικά λέτε ότι της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι σωστή.
Ποιας ΑΝΤΑΡΣΥΑ δηλ, της μισής, η άλλη μισή θα πείσει τον Παναγόπουλο, όπου να ναι. Αυτό όμως δεν πειράζει, για κάποιον λόγο, γιατί είναι τόσο άσχετο και ασύμβατο το σχέδιο του ΣΕΚ από του ΝΑΡ που δεν σας δημιουργεί προβλήματα και αντιφάσεις.
Την ίδια ώρα σεντόνια γράφονται για την ΑΝΤΑΡΣΥΑ των μελών, την δημοκρατική εμβάθυνση και τέτοια.
Βαρέθηκα το κακό θέατρο.
Κώστας
Κώστα παραλογίζεσαι μου φαίνεται!
α. Και επειδή αγνοεί το 90% των εργαζομενων το ΜΕΤΑ και τι έγινε; Δεν θα ασκηθεί κριτική στο ΜΕΤΑ ή τον οποιονδήποτε;
β. κατα λάθος ομολογησα τα του…. ΠΑΜΕ; Τι λές βρε Κώστα; Η ΛΑΕ (ΜΕΤΑ) και το ΠΑΜΕ έχουν παρόμοια γραφειοκρατική λογική: Σωστά γράφεις να αποτιμήσουμε εις βάθος την λογική αυτή για να την απορρίψουμε. ΔΕΝ μπορείς όμως την ίδια στιγμή να μας εγκαλείς γιατί δεν θέλουμε μέτωπο με την ΛΑΕ όπως θέλεις εσύ και με τους όρους που θέλεις εσύ.
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
http://www.pandiera.gr/%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CE%BE%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CF%83%CF%85%CF%83%CF%80%CE%B5%CE%AF%CF%81%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83/
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ