ΔΗΛΩΣΗ του Ηλία Σμήλιου για τη δίκη του στις 4 Φλεβάρη 2020,
για συμμετοχή στη δράση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ και του κινήματος κατά των πλειστηριασμών
Μέρες τώρα “βομβαρδιζόμαστε” με κυβερνητικές δηλώσεις περί του τέλους της “προστασίας” της α’ κατοικίας που μέχρι τώρα (υποτίθεται ότι) υπήρχε. Ακούμε τύπους σαν τον Άδωνη Γεωργιάδη ανερυθρίαστα να μιλούν για «ατομική ευθύνη αυτών που θα χάσουν τα σπίτια τους», άλλους να υπόσχονται επιδόματα για να μην μείνουν άστεγοι τα θύματα των πλειστηριασμών κι όλους μαζί να ομνύουν στη σωτηρία των τραπεζών και τα συμφέροντα των τραπεζιτών.
Κι ανάμεσα σε όλα αυτά εγώ ετοιμάζομαι την Τρίτη 4 του Φλεβάρη να κάτσω για άλλη μια φορά στο εδώλιο του κατηγορουμένου, στην (εξ αναβολής) πρώτη δίκη του κινήματος κατά των πλειστηριασμών στη Θεσσαλονίκη.
Την Τρίτη στο δικαστήριο, μα κυρίως στους ωραίους αγώνες του μέλλοντός μας, δηλώνω παρών! Και ξέρω ότι δεν θα είμαι μόνος!
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ ότι συμμετείχα «ως υποκινητής σε δημόσια συνάθροιση πλήθους που με ενωμένες δυνάμεις διέπραττε βιαιοπραγίες» δηλαδή «φωνασκούσαν, εκφωνούσαν συνθήματα και κατευθύνονταν προς την έδρα του Ειρηνοδικείου όπου ίστατο η επί του πλειστηριασμού υπάλληλος, Πρόεδρος τότε του Συμβολαιογραφικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης Χρουσαλά Ιωάννα, εμποδίζοντας την πρόοδο του πλειστηριασμού».
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ ότι «ενεργώντας από κοινού με άλλους εμποδίσαμε με βία τον ελεύθερο συναγωνισμό» και με τον τρόπο αυτό οδηγήσαμε στη ματαίωση του πλειστηριασμού.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ και ΔΙΚΑΖΟΜΑΙ ΕΓΩ, γιατί εμποδίσαμε (μαζί με άλλους αγωνιστές του κινήματος κατά των πλειστηριασμών) την αρπαγή από την Τράπεζα ΠΕΙΡΑΙΩΣ και την υπάλληλό της Ι. Μπιλίση-Χρουσαλά ενός μικρού χωραφιού-οικοπέδου στο Χορτιάτη και όχι ΑΥΤΟΙ που άρπαξαν περιουσίες ή καταχράστηκαν τεράστια χρηματικά ποσά του Δημοσίου, όπως οι κατήγοροί μου.
ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΑΙ και ΔΙΚΑΖΟΜΑΙ γιατί η καπιταλιστική βαρβαρότητα που κυβέρνηση, Ε.Ε. και κεφάλαιο επιβάλλουν, αφήνοντας χιλιάδες ανθρώπους χωρίς στέγη, ρεύμα, νερό και βασικά κοινωνικά αγαθά, έχει ως απαραίτητο συμπλήρωμα τις διώξεις, την καταστολή, την καλλιέργεια του φόβου και της υποταγής.
«Αθώος» ή «Ένοχος», δεν ξέρω τι θα βγει… Αλλά με τέτοιους νόμους-“δικαιοσύνη”, σ’ αυτή την κοινωνία, πάντα πιστός θα παραμείνω σ’ έναν ξεσηκωμό που δεν είναι ουτοπία! Και πάντα θα ‘χω την ελπίδα ότι θα ξανάρθουν εκείνες οι Τετάρτες του 2016-18 στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης (κι όλης της χώρας), με τη δράση του ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΥ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ, αυτού του ανεξάρτητου κέντρου αγώνα, που μικρές νίκες μες στη μαυρίλα των μνημονίων, μικρές ανάσες σε λαϊκές οικογένειες, πολλά χαμόγελα, πίστη ότι δεν είναι ανίκητοι κι ελπίδα για την ανατροπή σ’ όλους μας έφερε!
«Αθώος» ή «Ένοχος», δεν ξέρω τι θα βγει… Εγώ, έτσι κι αλλιώς, πάντα παρών θα είμαι στις δράσεις ενάντια σε πλειστηριασμούς, εξώσεις, διακοπές ρεύματος ή διόδια, στους ωραίους αγώνες που θα στήσουμε για ψωμί και δουλειά, μόρφωση και υγεία, στέγη, ρεύμα και νερό για όλους όσους ζουν σ’ αυτό τον τόπο! Γιατί τα λόγια του μεγάλου δασκάλου πάντα άσβεστα στη μνήμη μου θα ‘ναι: “Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΓΙΑ ΕΝΑ ΙΔΑΝΙΚΟ”!
Την Τρίτη στο δικαστήριο, μα κυρίως στους ωραίους αγώνες του μέλλοντός μας, δηλώνω παρών! Και ξέρω ότι δεν θα είμαι μόνος!
Ηλίας Ν. Σμήλιος,
εργαζόμενος-πατέρας-δάσκαλος
