Γιώργος Ρούσης
Στην αναμφισβήτητη κρίση της Αριστεράς, ορισμένοι αναζητούν διέξοδο στην επιστροφή της σε μια πρωθύστερη κατάστασή της. Aυτή η αναζήτηση της σωτηρίας της αριστερής ψυχής στο παρελθόν, προέρχεται από διάφορες συνιστώσες της Αριστεράς.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Πολλοί από εκείνους που διαφώνησαν με τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως η ΛΑΕ, η Πλεύση Ελευθερίας και λοιποί συγγενείς τους, όταν πια εκείνος έδειξε το πραγματικό του πρόσωπο, αποβάλλοντας και το τελευταίο ίχνος αριστερού προσωπείου, έρχονται σήμερα και άμεσα ή έμμεσα προτείνουν την επιστροφή στον παλιό, καλό ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως παραβλέπουν ότι η κατάληξη του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσε να είναι διαφορετική από εκείνη του διεθνούς ευρωκομμουνιστικού του γεννήτορα, δηλαδή από την πλήρη ενσωμάτωση στο σύστημα. Παραβλέπουν, επίσης, ότι αυτός πριν ακόμη γίνει κυβέρνηση έδωσε επαρκή δείγματα της δεξιόστροφης γραφής του, η οποία και αποσαφηνίστηκε με την επιλογή σχηματισμού κυβέρνησης με την εθνικιστική δεξιά των ΑΝΕΛ, την επιλογή ενός στελέχους της παραδοσιακής Δεξιάς ως προέδρου της Δημοκρατίας και την υπουργοποίηση στελεχών του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, όπως ο Κοτζιάς. Όσο για τη δήθεν χάραξη κόκκινων «αντιμνημονιακών» γραμμών, αυτές κάθε άλλο παρά άφηναν την παραμικρή ελπίδα για ένα ΟΧΙ μέχρι τέλους, στο δημοψήφισμα-απάτη.
Από την άλλη, η μεν καθοδήγηση του ΚΚΕ ονειρεύεται την επιστροφή στον «υπαρκτό» και δη στην προ του 20ου Συνεδρίου περίοδό του, ενώ πολλοί από τους όψιμα διαφωνούντες μαζί του ή τους κριτικά παραμένοντες μέσα στο μαντρί, ορέγονται την επιστροφή στο καλό ΚΚΕ του Χαρίλαου και των λοιπών δημοκρατικών δυνάμεων.
Όμως η πορεία προς το μέλλον, μέσω αυτής της επιστροφής σε ένα υποτιθέμενο χαμένο παράδεισο ο οποίος στην πραγματικότητα οδήγησε στην σημερινή κρίση, δεν αποτελεί λύση.
Καταρχάς, αυτή η επιστροφή είναι άλλο πράγμα από μια κριτική αξιοποίηση ακόμη και των ηττών ή των λαθών του παρελθόντος όπως την αντιμετώπιζε ο Μπένγιαμιν. Αυτός δεν εντοπίζει το μέλλον ως προερχόμενο κυρίως από την πρόοδο της υπάρχουσας τάξης πραγμάτων, αλλά από τη συνειδητοποίηση του καταστροφικού παρελθόντος στο οποίο είχε οδηγήσει αυτή η τάξη.
«Η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών», έγραφε ο Μαρξ
Και αν αναφέρεται και στις θετικές πλευρές αυτού του παρελθόντος, όπως για παράδειγμα στις πρωτόγονες κομμουνιστικές κοινότητες, στοιχεία των οποίων θα πρέπει να αναβιώσουν στη μελλούμενη κοινωνία, αποδίδει ιδιαίτερη βαρύτητα στις αρνητικές πτυχές του και στα συντρίμμια που αυτό άφησε στους ηττημένους. Έτσι αυτή η προσφυγή στο παρελθόν δεν αντιμετωπίζεται από τον Μπένγιαμιν κυρίως ως νοσταλγία επιστροφής σε αυτό αλλά, αντίθετα, ως ξεσηκωμός απέναντι στις αδικίες του, ως αντίθεση στην καταστροφή που αυτό επέφερε.
Και είναι κάτω από αυτό το πρίσμα που θέτει το δίλημμα «ή αφύπνιση, ή ανυπαρξία», δηλαδή ή ξύπνημα από το όνειρο της αναπόλησης του χαμένου παρελθόντος, και καταδίκη εκείνων που το κατέστρεψαν, ή ανυπαρξία και αδυναμία αναζήτησης ενός διαφορετικού, καλύτερου κόσμου.
Στην αναμφισβήτητη κρίση της Αριστεράς που βιώνουμε σήμερα, αρκετές δυνάμεις και αγωνιστές αναζητούν διέξοδο στην επιστροφή της σε μια πρωθύστερη κατάσταση. Τίποτα το δημιουργικό και ανατρεπτικό δεν μπορεί να προκύψει έτσι.
Από την άλλη ο Μαρξ στο Η 18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη επισημαίνει ότι «η παράδοση όλων των νεκρών γενεών βαραίνει σα βραχνάς στο μυαλό των ζωντανών. Και όταν ακόμα οι ζωντανοί φαίνονται σαν να ασχολούνται να ανατρέψουν τους εαυτούς τους και τα πράγματα και να δημιουργήσουν κάτι που δεν έχει προϋπάρξει, σ’ αυτές ακριβώς τις εποχές της επαναστατικής κρίσης επικαλούνται φοβισμένοι τα πνεύματα του παρελθόντος στην υπηρεσία τους, δανείζονται τα ονόματά τους, τα μαχητικά συνθήματά τους, τις στολές τους για να παραστήσουν με την αρχαιοπρεπή αυτή, σεβάσμια μεταμφίεση και μ’ αυτή τη δανεισμένη γλώσσα τη νέα σκηνή της παγκόσμιας ιστορίας».
Όμως για τον Μαρξ «η κοινωνική επανάσταση του 19ου αιώνα δεν μπορεί να αντλήσει την ποίησή της από το παρελθόν, αλλά μόνον από το μέλλον. Δεν μπορεί να αρχίσει με τον ίδιο τον εαυτό της προτού σβήσει όλες τις προλήψεις σχετικά με το παρελθόν. [Αν λοιπόν για τον Μαρξ] για να φτάσει στο δικό της περιεχόμενο η επανάσταση του 19ου αιώνα, πρέπει ν’ αφήσει τους πεθαμένους να θάψουν τους νεκρούς τους», για την εποχή μας αυτό ισχύει πολύ περισσότερο.
Γι αυτό καλό θα είναι, αντί να χρησιμοποιείται το παρελθόν ως άλλοθι κάλυψης ευθυνών, να ακολουθείται η συμβολή του επαναστάτη Ιησού Χριστού, προς τον προσκολλημένο στο σαθρό παρελθόν, δειλιάζοντα να τον ακολουθήσει μαθητή του, ο οποίος επικαλείτο ως πρόφαση τον επικείμενο θάνατο του πατέρα του «ἀκολούθει μοι, καὶ ἄφες τοὺς νεκροὺς θάψαι τοὺς ἑαυτῶν νεκρούς».
Δημοσιεύθηκε στο ανανεωμένο ΠΡΙΝ, 4.2.2018
Επειδή στα γραφόμενά σου υπάρχουν ορισμένα που αφορούν και την αφεντιά μου, επειδή δεν είμαι από κείνους που παίζουν τη κολοκυθιά και επειδή απεχθάνομαι τα υπονοούμενα, δυο λόγια χωρίς περιστροφές.
Στο γραπτό σου φαίνεται να «ξέχασες» ακόμη ένα ρεύμα, αυτό στο οποίο ανήκεις: Το δογματικό εκείνο κόμμα, που στο όνομα του αντιδογματισμού πετά μαζί με τα απόνερα και το μωρό (περίπτωση ΝΑΡ), και που ταυτόχρονα στα πιο βασικά ζητήματα αντιγράφει το ΚΚΕ, παρά για τα περί του αντιθέτου κακαρίσματα.
Αναφέρω μερικά από αυτά, προχωρώντας όμως και λίγο πιο πέρα.
1) «Ολοκληρωτικός καπιταλισμός», (βλ. «ελληνικός ιμπεριαλισμός» υψωμένος στη νιοστή, χωρίς καμιά τεκμηρίωση). Θα πάρεις επί αυτού θέση;
2) Σεχταρισμός στη πολιτική συμμαχιών. Στόχος του ΝΑΡ στο τελευταίο Συνέδριό του είναι να συνεργαστεί με τον εαυτό του, ή μήπως δε το βλέπεις; Προσωπικά δεν αμφιβάλω ότι θα το πετύχει, όπως το πέτυχε και το ΚΚΕ.
3) Συγκεχυμένες αντιλήψεις για την τακτική και στρατηγική ή ακόμη και ταύτισή τους. Ουσιαστικά τόσο το ΝΑΡ, όσο και εσύ προσωπικά, αδυνατείτε να τα ξεχωρίσετε.
4) Τελικά ο «πόλεμος θέσεων», ήταν τακτική ή στρατηγική; Ή μήπως ήταν και τα δυό ταυτόχρονα; Πώς γίνεται αυτό; Θα πάρεις επί αυτού θέση; Ποια είναι η σημερινή τακτική του ΝΑΡ; Έχει τακτική, ή τσαλαβουτά (όπως και κάνει) όπου να ‘ναι και «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει»; Με ποιο τρόπο θα γίνει η κατάληψη της εξουσίας; (της κρατικής, ασφαλώς, εξουσίας).
5) Τακτικισμός και εκλογικίστικη τακτική στη χειρότερη μορφή (τα παραδείγματα τα τελευταία χρόνια είναι πολλά, π.χ., συνεργασία με ΕΕΚ).
6) Ποια είναι η ιδεολογία του ΝΑΡ; Ο μαρξισμός; Ποιος μαρξισμός; Το συνονθύλευμα αντιλήψεων που «πιάνει» ό,τι άχρηστο παρήγαγε η περίφημη «νεοτερικότητα» με μπόλικο τροτσκισμό;
7) Ποια η προσφορά του ΝΑΡ από την ίδρυσή του μέχρι σήμερα (29 ολόκληρα χρόνια!) στη δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού; Θα κάνουν, λέει, «επαναθεμελίωση του μαρξισμού». Και το γράφουν χωρίς να ντρέπονται. Πέρα απ’ το ότι μια τέτοια τοποθέτηση δηλώνει άγνοια της υλιστικής διαλεκτικής, τίθεται και το ερώτημα: Με τι κότσια;
8) Το ΝΑΡ και εσύ προσωπικά, δηλώνετε ότι οι σοσιαλιστικές χώρες «δεν ήταν σοσιαλιστικές». Τελικά τι ήταν; Καπιταλιστικές; Είστε σε θέση να το τεκμηριώσετε; Με στοιχεία, πρωτίστως με οικονομικά στοιχεία. Αυτό σημαίνει, απόδειξη καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, δηλαδή, επικράτηση των οικονομικών νόμων του καπιταλισμού και όχι τα γνωστά επιχειρήματα τύπου Μπιτσάκη.
Ο κατάλογος είναι μακρύς, θα μπορούσα να τον συνεχίσω. Αλλά μήπως έχει κάποιο νόημα;
Όσο για την τότε πορεία του ΚΚΕ μετά τη μεταπολίτευση, στην οποία αναφέρεσαι (και δε κάνω εδώ λόγο για το αν οι αποφάσεις που παίρνονταν ήταν σωστές ή λάθος, υπήρξαν και σωστές και εσφαλμένες), την εποχή εκείνη και μέχρι το 1989, όλοι είχαν πάνω-κάτω κοινές θέσεις, ηγεσία και μέλη. Οι αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής ήταν ομόφωνες, αυτό λένε τα ντοκουμέντα. Αν σήμερα οι ΝΑΡίτες παρουσιάζονται τάχα μου ως διαφωνούντες από πολύ παλιά, αυτό αποτελεί χοντροκομμένο ψέμα. Και το γνωρίζεις, δε μπορεί να μη το γνωρίζεις, γιατί και εσύ συμφωνούσες με την τότε τακτική και στρατηγική του ΚΚΕ!
Κάτι ακόμη: Άφησε καλύτερα τον Φλωράκη στην άκρη, δε σε τιμά.
Αυτά, για να μη ξεχνιόμαστε…
Αυτά που γράφει ο Ρούσης για το ΚΚΕ, ότι και καλά ονειρεύεται την επιστροφή στον “υπαρκτό” κλπ, είναι εντελώς αυθαίρετα και κακόβουλα. Το ΚΚΕ πρώτο εδώ και καιρό, ήδη από το 18 συνέδριό του, έχει ασκήσει σοβαρότατη κριτική και στην ΕΣΣΔ και στην Τρίτη Διεθνή, σε βαθμό μάλιστα που να κατηγορείται για: “73 χρόνια όλο λάθη, 27 χρόνια όλα σωστά” όπως ήταν και το άρθρο τη ΕΦΣΥΝ και όχι μόνο. Φυσικά, το ΚΚΕ ασκεί δημιουργική κριτική, όχι καταστροφική του στυλ “ανύπαρκτος”, “να επαναενοιοδοτήσουμε τον κομμουνισμό” κλπ.
Είναι γνωστά αυτά που γράφει ο Μαρξ στην “18 Μπρυμαίρ…” για το καινούργιο που μέχρι να βρεί τη δική του “γκαρνταρόμπα” χρησιμοποιεί τα ρούχα των παλιών. Αυτό εξ άλλου δεν ζήταγαν πολλοί να γίνει και για την αντιμετώπιση της κρίσης? Να φτιαχτεί ένα νέο ΕΑΜ, να φτιαχτεί ΑΑΔΜ κλπ. Και ήταν πρώτο το ΚΚΕ που διατύπωσε τη θέση ότι τα διάφορα Μέτωπα και στάδια είναι άχρηστα και επιβλαβή και ότι μόνο με επαναστατικές διαδικασίες αντιμετωπίζονται τα σημερινά προβλήματα. Και ποιά ήταν η απάντηση? Ότι το ΚΚΕ τα παραπέμπει όλα στην Β’ Παρουσία της επανάστασης. Το ΚΚΕ, εδώ και χρόνια, αντλεί την ποίηση του από το μέλλον.
Έχω την εντύπωση, ότι το ΝΑΡ, θα πρέπει να αρχίσει να πληρώνει “copy write” στο ΚΚΕ……….
1. Λαθραναγνωστη απο όλες τις θέσει του κκε, συνάγεται το συμπέρασμα ότι το κκε θέλει την επιστροφή στον “παλιό καλό υπαρκτό που γνωρίσαμε”. Και φυσικά δεν εννοεί το κράτος πρόνοιας, την έλλειψη ανεργίας κλπ που φυσικα και το ΝΑΡ αναγνωρίζει ως θετικα και κατακτήσεις του λαού, αλλα την μονοκρατορία της σταλινικής γραφειοκρατίας, την μονοκρατορια του κομματος επί του πολιτικού συστήματος και γενικα της κοινωνίας.
Αυτα θέλει το κκε και αυτά ονειρεύεται, δλδ ο,τι συνέβαλε στην γραφειοκρατικοποιηση αυτών των κοινωνιών.
Εσύ(εις) συνάγεις αυτό το συμπέρασμα και εντελώς αυτθαίρετα. Το ΚΚΕ το έχει ξεκαθαρίσει και εντός του και εκτός του ότι “επιστροφή” δεν γίνεται. Αυτά είναι “σοσιαλιστικοί ρομαντισμοί” και είναι μόνο για τα παραμύθια.
Όσο για τις “σταλινικές μονοκρατορίες” και τα πράσσινα άλογα, τα έχουμε ξαναπεί. Στέριωμα νέου κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος, χωρίς ισχυρό μετεπαναστατικό κράτος – με όλες του τις παρενέργειες – δεν γίνεται.
Φίλε λαθραναγνωστη, μάλλον δεν έχεις διαβάσει ποτέ σου τις θέσεις του κκε. Το κκεψεχει πει ξεκάθαρα ότι πρότυπο του είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του ανύπαρκτου: Μονοκομματικό πολιτικό σύστημα, καθορισμός απο το κκ της πολιτικής, οικονομικής και δοιηκητικης ζωής/πραγματικοτητας της επαναστατημένη κοινωνίας, διορισμός απο το κυβερνητικο/κρατικο κκ όλων των προσώπων που συμμετέχουν στους πολιτικούς, οικονομικούς και διοικητικούς θεσμού της επαναστατημένης χώρας, και αλλα τέτοια.
Δηλαδή το κκε έχει ως θέση εδώ και δεκαετίες, ορισμένες απο τις βασικές αιτίες που οδήγησαν τα συστήματα των ανατολικών χωρών στην γραφειοκρατία, την αρνηση του σοσιαλισμού και την καπιταλιστική παλινορθωση.
Αχ βρε λαθραναγνωστη… Πόοτε θα πάψεις πια, να περνάς την δική σου επιθυμία για… θέση του κκε; το κκε αποδέχεται ορισμένες απο τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην καταρρευση τις χώρες του ανυπαρκτου, ως τα βασικά χαρακτηριστικά του σοσιαλισμού που θελει!
Με αυτά τα πιο πρόσφατα που γράφεις λαθραναγνωστη, είσαι πιο κοντά στις θέσεις του ΝΑΡ, παρα του κκε.
Κοίτα να δείς. Αν έχει συνηθίσει κανείς τις απλοϊκές αναλύσεις του ΝΑΡ, του στυλ διευθυντής – διευθυνόμενος, που τελικά και μοιραία εκφυλίζονται σε μια αέναη λαθολογία για το σοσιαλιστικό σύστημα, είναι αδύνατον να κατανοήσει τις αναλύσεις του ΚΚΕ το οποίο προσπαθεί να κρατήσει τα σωστά και να εντοπίσει τα λάθη.
(και που, κατα τη γνώμη μου, τα εμφανιζόμενα ως λάθη, χρειάζονται επί πλέον διερεύνηση/κοσκίνισμα, αν όντως ήταν λάθη, λάθη που θα μπορούσαν να αποφευχθούν, λάθη αναπόφευκτα, λάθη επαγόμενα από την καπιταλιστική περίκύκλωση κλπ)
Όπως έγραψα και παραπάνω, το ΝΑΡ πρέπει να αρχίσει να πληρώνει πνευματικά δικαιώματα στο ΚΚΕ για τις θέσεις που του κλέβει!
…..κι έξτρα πρόστιμο, για τον χοντροκομένο τρόπο που κάνει την κλοπή! Φυσιολογικό είναι, μετά το “μάδημα” που σας έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ, να προσπαθείτε να περιφρουρηθείτε ιδεολογικά. Αλλά μην αντιγράφετε τη γραμμή του ΚΚΕ….
Λαθραναγνωστη, πες μας τι καλό πίνεις και τα γράφεις αυτά! Ψυχοτρόπα σταλινινη, γραφειοκρατέξ με βάση την ηρωίνη, τ ι ;
Α. Μια χαρά διαλεκτικα υλιστικες είναι οι αναλύσεις του ναρ για τον λεγόμενο υπαρκτό. Η δε αντίθεση “διευθυντής/διευθυνόμενος” ή “κυβερνήτης/κυβερνομενος” σε κοινωνικό επίπεδο, είναι η τελευταία και πιο ριζωμένη ταξική κοινωνική αντίθεση, την οποία καλειται να καταργήσει ο σοσιαλισμος/κομμουνισμος.
Β. Βρίσκεσαι πολύ κοντά στο ΝΑΡ παρα στο κκε. Σε εμποδίζει η εξάρτηση σου από τα γραφειοκρατικα παρεσθησιογονα, απο το να έρθεις ακόμα πιο κοντά.
Αποπλανήσεις ανηλίκων μέσω ίντερνετ, στρατολογία τζιχαντιστών μέσω ιντερνετ….
Τώρα και στρατολογίες αριστερών μέσω ιντερνετ!!!
Άντε, να το δούμε κι αυτό!
Πάντως σου επαναλαμβάνω, το ΝΑΡ “κλέβει” τόσα πολλά από το ΚΚΕ, που ντε φάκτο έχει έρθει πολύ κοντά!
…..δεν είναι κακό…
Υ.Γ Κάτι πίνω, αλλά δεν ξέρω τι είναι. Ξέρω μονάχα ότι το φτιάχνει η novartis και μου το είχε συνταγογραφήσει ο Πολάκης όταν ακόμα ήταν στο ΝΑΡ!
Λαθραναγνώστη μου, αυτό που πίνεις είναι πολύ πολύ ισχυρό, αλλιώς δεν εξηγούνται τα παραληρήματά σου! Οταν είσαι πιο νηφάλιος, φαίνεται ότι έχεις έρθει πολύ πιο κοντά στο ΝΑΡ (καλά στα λέει ο σύντροφος “μέλος του ΝΑΡ”) παρά στο ΚΚΕ.
Βρε κουτό, η αντιγραφή ισχύει: Το ΚΚΕ έχει κοππιάρει τμήματα θέσεων του ΝΑΡ, αλλά στα δευτερεύοντα. Διότι στα βασικά το ΚΚΕ, έχει σαν στόχο του, την ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ βασικών διαδικασιών που οδήγησαν στον εκφυλισμό και την κατάρρευση του ανύπαρκτου.
Ο κλέψας του κλέψαντος λαθραναγνώστα μου! Το ΚΚΕ έχει αντιγράψει ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙ, ορισμένες θέσεις του ΝΑΡ!
Αλλά, τι να το κάνεις; Το ΚΚΕ ακόμα ονειρεύεται γραφειοκρατίες, μονοκομματισμούς, τον εαυτό του ως το μοναδικό κόμμα που θα έχει δικαίωμα στην χάραξη πολιτικής στην επαναστατημένη κοινωνία, ΑΣΤΟ! ΘΕΛΕΤΕ ΕΠΙΣΤΡΟΦΉ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΌΝ, αλλά πάει πια!
Λαθρά, εγώ θάλεγα, δεν πειράζει να την αντιγράφουν, αρκεί να την αντιγράφουν σωστά!
Λαθραναγνώστη σου υπενθυμίζω πως επίσημη κομματική ρητορεία είναι πως το ΑΑΔΜ ήταν σωστή γραμμή και δεν εγκαταλήφθηκε ποτέ από το ΚΚΕ, επικαιροποιήθηκε κλπ και πως το 1996 είναι η αρχή της αποκατάστασης του επαναστατικού χαρακτήρα του ΚΚΕ)
Βέβαια αυτό που εσύ έγραψες είναι η πραγματική κομματική γραμμή πέρα από την ρητορεία. Ότι το ΑΑΔΜ είναι σε λογική ‘σταδίων” άρα λάθος και από το 1996 και πως το ΚΚΕ έγινε επαναστατικό επί Κουτσούμπα και λίγο πρι σε εκείνα τα απίθανα χρόνια που ξαφνικά μας λέγανε οι κνίτες πως Λαική Εξουσία και Δικτατορία του Προελεταριάτου στο Προγραμμα του ΚΚΕ είναι το ίδιο, ενώ πριν μας λέγανε, οι ίδιοι ακριβώς, τα ίδια πρόσωπα, πως Λαϊκή Εξουσία στο Πρόγραμμα του ΚΚΕ είναι κάτι σαν τον Τσάβεζ
Επίσης πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα, όπως πχ τι ήταν το ΑΑΔΜ, αν είχε να δώσει το 1996 που διατυπώθηκε σαν πρόγραμμα (ΟΧΙ), αν έγινε επίκαιρο μετά (ΝΑΙ), τι είναι τα μέτωπα, τι είναι τα στάδια, αν το ΑΑΔΜ είχε σχέση με στάδια, αν, αν, αν, αν …
Αλλά πρέπει να ξεκαθαριστεί και το τι λέει το ΚΚΕ γιατί απλώνει 4-5 γραμμές ανάλογα με το τι βολεύει
Κώστας
Αα! Απ ότι φαίνεται, έχεις πολλά κενά! Κάλυψε τα πρώτα και μετά τα λέμε…..
Aπο το παρόν όχι απο το μέλλον.