Γιώργος Ρούσης
Το τελευταίο διάστημα τόσο το ΚΚΕ όσο και η ΛΑΕ εμφανίστηκαν με διαφοροποίηση της θέσης τους αναφορικά με την αγωνιστική διεκδίκηση της αποδέσμευσης από την ΕΕ.
Για τη ΛΑΕ αυτό είναι σαφέστερο, μιας και στην πρότασή της προς την ΑΝΤΑΡΣΥΑ διατυπώνει για πρώτη φορά από συστάσεώς της τον στόχο για άμεση αποδέσμευση από την ΕΕ και όχι μόνο από την ευρωζώνη.
Το ενδιαφέρον είναι ότι αυτή η απότομη μεταστροφή της παραμένει ανερμήνευτη από την ίδια. Έτσι, προκύπτει το εύλογο ερώτημα: Τι είναι εκείνο που την έκανε να αλλάξει τη στάση της; Μήπως μια γενικότερη οπορτουνιστική τακτική, που εν προκειμένω σημαίνει «τα δίνουμε όλα» στα λόγια, φτάνει να μπούμε στη βουλή;
Όσο για το ΚΚΕ, ενώ μέχρι πρότινος ήταν σαφώς κατά της εξόδου από το ευρώ και από την ΕΕ πριν την έλευση της λαϊκής εξουσίας, έξοδο την οποία μάλιστα η Αλέκα Παπαρήγα το 2011 εκτιμούσε ως καταστροφική, σήμερα, τόσο στη διακήρυξή του για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ όσο και στο πανό που υπήρχε πίσω από τον Δ. Κουτσούμπα, αλλά και στην ομιλία του την Τρίτη, γίνεται πια λόγος για αποδέσμευση από την ΕΕ, της οποίας η λαϊκή εξουσία θα είναι όχι πια η προϋπόθεση αλλά η εγγύηση. Αλλαγή πλεύσης διά της διολισθήσεως; Έντεχνη κάλυψη διά της θολούρας της μέχρι σήμερα θέσης του, επειδή για ψηφοθηρικούς λόγους θέλει να εμφανίζεται υπέρ της άμεσης αποδέσμευσης από την ΕΕ; Και σε αυτήν την περίπτωση, ο χαρακτηρισμός της οπορτουνιστικής στάσης αρμόζει απόλυτα.
Πηγή: ΠΡΙΝ
….οι …λεπτές εννοιολογικές διαφορές: “Εγγύηση” vs. “προϋπόθεση”.
Χωρίς το υπόβαθρο της Λαϊκής Εξουσίας, σου λέει πως απλά θα φας τα μούτρα σου και θα γίνεις ακόμη πιο συντηρητικός, αλλά άντε να εξηγήσεις σε ρεφόρμα εκ γενετής.
Κοιμούνται και ξυπνάνε για ένα ΚΚΕ, ουραγό της α.τ., ….σαν κι αυτούς!
Η Λαϊκή Εξουσία που αναφέρεις αφορά την πρόταση του ΚΚΕ; Και πώς φτάνει ο λαός εκεί; Με εκλογές και κοινοβουλευτική πλειοψηφία;
από το πρόγραμμα του ΚΚΕ:
“Τα καθήκοντα του ΚΚΕ για τη σοσιαλιστική επανάσταση
Το ΚΚΕ δρα στην κατεύθυνση της προετοιμασίας του υποκειμενικού παράγοντα για την προοπτική της σοσιαλιστικής επανάστασης, αν και η χρονική περίοδος εκδήλωσής της προσδιορίζεται από αντικειμενικές προϋποθέσεις, την επαναστατική κατάσταση.
Η δράση του ΚΚΕ, σε μη επαναστατική κατάσταση, συμβάλλει αποφασιστικά στην προετοιμασία του υποκειμενικού παράγοντα (Κόμμα, εργατική τάξη, συμμαχίες) για επαναστατικές συνθήκες, για την πραγματοποίηση των στρατηγικών καθηκόντων του:
Τη συσπείρωση της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής τάξης με το ΚΚΕ, αποφασισμένης για την επανάσταση.
Τη συμμαχία της εργατικής τάξης με τα καταπιεζόμενα στον καπιταλισμό λαϊκά στρώματα, άλλα να τραβηχτούν περισσότερο ή λιγότερο ενεργά στην επαναστατική πάλη κι άλλα να ουδετεροποιηθούν.
Τη στήριξη του επαναστατημένου λαού από όσο το δυνατόν ευρύτερες δυνάμεις που αποσπώνται από το στρατό.
Την εξασφάλιση της συντριπτικής υπεροχής των συσπειρωμένων με το ΚΚΕ επαναστατημένων δυνάμεων έναντι των αντιδραστικών αστικών και ταλαντευόμενων μικροαστικών στην αποφασιστική στιγμή και στα αποφασιστικά σημεία, σημαντικό πολιτικό και ταυτόχρονα οργανωτικό ζήτημα.
Τα παραπάνω καθήκοντα υλοποιούνται μόνο σε συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, η υλοποίησή τους εξελίσσεται ταυτόχρονα, αλληλεπιδρούν, με κύριο και καθοριστικό το καθήκον συσπείρωσης της εργατικής πλειοψηφίας με το Κόμμα. ”
Άμα στ’ αλήθεια σε νοιάζει, κάνε ένα κόπο και ρίξε μια ματιά – δε θα χάσεις
http://www.kke.gr/taytothta/
Άστα σάπια ο κουτσούμπας κατεπανάλειψιν επεξήγησε ποιά είναι η δική σας εξουσία…”Εμείς θεωρούμε ότι χρειάζεται μια άλλη,ενντελώς νέα κυβέρνηση,μια άλλη λαική πλειοψηφία ,που να εκφράζεται και στη βουλή και παντού ,σε όλα τα όργανα του κινήματος” ριζ.10/3/16..αυτή είναι η …επανάσταση…
Πάντα τα ίδια λέγατε…”Τώρα διάλυση της βουλής και εκλογές.Λαική αντεπίθεση στη αστική εξουσία.” ριζ.4/11/11..
“Ρούσικη σαλάτα”!!
Προσπαθεί ο Ρούσης, από μια φράση του Κουτσούμπα, να οικοδομίσει άρον άρον, ολόκληρη θεωρία περί μεταστροφής του ΚΚΕ!
Το (δικό μου και προς άπαντες) ερώτημα, δεν είναι αν μια έξοδος από Ευρώ-ΕΕ, θα είναι καλύτερη με ή χωρίς Λαϊκή Εξουσία, αλλά αν τώρα (που προφανώς δεν έχουμε Λαϊκή Εξουσία) είναι καλύτερη (ή λιγότερο κακή) η παραμονή σε Ευρώ-ΕΕ. Αν ρωτάτε εμένα, σας απαντώ, ότι την παραμονή τη ζω και υποφέρω από αυτήν, ενώ την αποδέσμευση, δεν την έχω καν “δοκιμάσει”…
Γιάννη. Σ., η αποδέσμευση, (όπως και η σύνδεση) δεν θα πέσει από τον ουρανό, σαν κάτι αυτοτελές και μονοσήμαντο. Αν δεν την κάνει μια Λαϊκή Εξουσία, ας είναι και η δική σου, θα την κάνει η αστική εξουσία, με βασική μέριμνα, να κερδίσει και όχι να χάσει η να κινδυνέψει από αυτήν.
Συνεπώς θα είναι χειρότερα για σένα (αλλιώς δεν έχει νόημα η μανούβρα από μερηάς τους), και θα τα ρίξουνε μετά στον ….”μπολσεβικισμό, που ήθελε την έξοδο από την ΕΕ”(!), όπως καληώρα με τον ….τΣύριζα!
Καταρχήν να διευκρινίσω, ότι ως ανένταχτος, δεν έχω κάποια “δική μου” Λαϊκή Εξουσία. Νιώθω να είμαι πιο “κοντά” σε απόψεις με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά με όλους τους σχηματισμούς (του χώρου τουλάχιστον) μπορώ να συμφωνήσω, όπως και να διαφωνήσω. Σχετικά με την απάντησή σου, καταλαβαίνω ότι πιστεύεις, πως “χωρίς τη Λαϊκή Εξουσία, είτε μείνουμε, είτε φύγουμε, ούτε κρύο, ούτε ζέστη”. Με αυτή τη λογική όμως, είνα ανοιχτό το ενδεχόμενο, ακόμα και η παραμονή να έχει φιλολαϊκό πρόσημο! Αν όμως δεχτούμε, ότι αυτό (το φιλολαϊκό πρόσημο) μπορεί να υπάρξει μόνο με την αποσύνδεση, ξανακάνω το ερώτημα, αυτή τη φορά πιο συγκεκριμένα: Ανάμεσα σε μια φιλολαϊκής κατεύθυνσης (όχι απαραίτητα με Λαϊκή Εξουσία) αποσύνδεση, όπως (φαινόταν ότι) θα μπορούσε να γίνει το ’15 (ως την κ…τούμπα) και μια (προφανώς αντιλαϊκή) παραμονή στην παρούσα κατάσταση, τί είναι προτιμώτερο; Δεν ξέρω την ηλικία σου, (εγώ είμαι 43), αλλά (από) το ’81 πόσοι θα ψήφισαν ΠΑΣΟΚ, μόνο και μόνο για τις “ανάσες” που, για κάποιο διάστημα τουλάχιστον, έδινε-έδωσε; Κι αν (από) τότε, κάποιοι “άφησαν” τους (όποιους) κοινωνικούς αγώνες και “άραξαν”, υπήρξαν κάποιοι άλλοι, που συνέχισαν να αγωνίζονται, με καλύτερες όμως συνθήκες…
Αντιπαρέρχομαι τις “συνδικαλιές” ευκολίας, τύπου “δεν έχω κάποια «δική μου» Λαϊκή Εξουσία“. Αν δεν ταυτίζεις τη θέση σου με την αστική τάξη, η οποιαδήποτε εξουσία θα εκφράζει η εσένα η την αστική τάξη. Δεν υπάρχει …”Τρίτος Δρόμος”. Εκτός αν ..”υπάρχει”, ….οπότε τζάμπα συζητάμε.
Τώρα, αν κατάλαβες ότι για μένα «χωρίς τη Λαϊκή Εξουσία, είτε μείνουμε, είτε φύγουμε, ούτε κρύο, ούτε ζέστη», τότε έχεις παρεξηγήσει τα πράγματα, κι αν είσαι καλόπιστος ενδέχεται να έρθεις πιο “κοντά” στις πραγματικές απόψεις, που υποστηρίζω. ( Λέω εγώ ο αφελής!).
Ε, λοιπόν, καθόλου δε θεωρώ πως “ούτε κρύο, ούτε ζέστη”. Χωρίς την Λ.Ε. η κατάσταση θα είναι περισσότερο “κρύο”, κι από αυτό δεν μπορεί να εξαιρεθεί(;!) η έξοδος από την ΕΕ με τους αστούς στην Εξουσία.
Εχει βελτιωθεί κάτι για τον Λαό (σαν σύνολο) τα τελευταία 43 χρόνια;
Κι από που προκύπτει ότι υποστήριξα πως “μπορεί η παραμονή να έχει φιλολαϊκό πρόσημο“;!;!
Αντιλαϊκή η τωρινή κατάσταση εντός ΕΕ (και όχι “παραμονή” – δεν το διαλέγουμε!), λοιπόν, πιο αντιλαϊκή θα γίνει μια αστική μανούβρα “εξόδου” για να χαζέψει εντελώς το πόπολο, που ψάχνει για βελτίωση της κατάστασης χωρίς Λ.Ε., δηλαδή στα πλαίσια του Καπιταλισμού. Για συνενόχους στις βρωμιές τους ψάχνουν οι αστοί.
Το λάθος είναι να ψάχνουμε για “λύσεις” χωρίς ταξικό πρόσημο.
Αυτά, μπορεί και να συνέβαιναν ακόμη πριν από 60 η 100 χρόνια, όταν ακόμη ο εγχώριος Καπιταλισμός είχε να “δώσει”, αν και αυτό συζητιέται και για τότε.
Για σήμερα, ούτε λόγος.
Κι από που “(φαινόταν ότι) θα μπορούσε να γίνει το ’15“;;;;;!!!!!!
Επειδή το τάζανε οι ποικίλοι “κωλοτούμπες” του συναινετικού “ΟΧΙ”;;;;;!!!!!!
Με τα λόγια, χτίζουνται ανώγεια και κατώγεια.
Το “ΟΧΙ”, όπως και να το ερμηνεύσει κανείς, “τριπλό” η “τετραπλό”, ήταν απλά ένα, ξετσίπωτο “ΝΑΙ σε έναν καλύτερο Καπιταλισμό” για πολλούς, η ντροπαλό “ΝΑΙ σε έναν καλύτερο Καπιταλισμό, σαν ..μεταβατικό στάδιο στον …Σοσιαλισμό” για μερικούς εξωκοινοβουλευτικούς. Μια πολιτική φούσκα, που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει το ΤΙΝΑ, γι αυτό και ξεφούσκωσε εκκωφαντικά τον Σεπτέμβρη 2015, μαζί με τα σχετικά “κινήματα” τις ….”χίλιες υπογραφές” κλπ., κλπ., κλπ.
Οτιδήποτε τα διπλώνει σήμερα μπροστά στο ερώτημα της αδιαμεσολάβητης κοινωνικής αλλαγής είναι καταδικασμένο να γελοιοποιείται.
Ζούμε στην εποχή του παροξυσμού της ολόπλευρης Κρίσης του Καπιταλισμού-που-σαπίζει, και δε σηκώνει πια άλλα μπαλώματα.
Μια απλή αλήθεια, που όμως δύσκολα θα την δεχτεί ο μέσος νεο-έλληνας “πασόκος”.
Πάλι λάθη έκανες: Συνδικαλιστής (ευκολίας ή όχι) δεν είμαι! Το ότι “δεν έχω δική μου Λ.Ε.”, έχει να κάνει με το ότι δεν ανήκω κάπου. Τόσο απλά! Σαν ελεύθερος λοιπόν, γυρνάω “από δω κι από κει”. Έχω πάει σε εκδηλώσεις-πορείες-ομιλίες της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, (όπου και -νομίζω ότι- έχω βρει μια “στέγη ψήφου”), της Εργατικής Εξουσίας (RIP), του ΚΚΕ(φυσικά), της “Κόντρας”, της ΟΚΔΕ-Σπάρτακος, της αναρχίας κά που δε θυμάμαι… Ακόμα και σε εκδήλωση του ΣΥΡΙΖΑ είχα πάει, τότε που αγωνιζόμασταν ακόμα μαζί τους στις πλατείες, και αλλού… Το “ούτε κρύο, ούτε ζέστη”, το ανέφερα βάζοντας ως δεδομένο το ότι δε θα υπάρχει Λ.Ε.. Όταν το ΚΚΕ, ελλείψει Λ.Ε., σταματάει την (όποια) συζήτηση, τί να συμπεράνω; Για την “παραμονή”, θα σε ρωτήσω αλλιώς: Η ΕΕ και το Ευρώ είναι απλά εργαλεία, ή το ότι είμαστε εντός αυτών μας κατευθύνει ανάλογα; Η αποσύνδεση (μπορεί να) έχει πολλές οπτικές: φασιστική, καπιταλιστική κλπ, αλλά η “παραμονή”; (Εδώ σου απάντησα και σχετικά με το “ΝΑΙ” και το “ΟΧΙ”). Η “αστική μανούβρα εξόδου” θα μας κρατήσει στα ίδια ουσιαστικά, μια “φιλολαϊκή” αποσύνδεση όμως (ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΩ: ΧΩΡΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ Λ.Ε.) δε θα είναι τουλάχιστον προς μια “σωστή” κατεύθυνση; Αν μας διαλύσουν ποιος-ποιοι θα τη φέρουν τη Λ.Ε.;
…….«φιλολαϊκή» αποσύνδεση! (Το σύγχρονο ρεφορμιστικό αφήγημα.)
Σας την εύχομαι!
Κι εγώ δεν (πολυ)πίστευα το ΣΥΡΙΖΑ, και γι’ αυτό και δεν τον ψήφισα. Αναλογικά με τη δύναμή του όμως, ήταν η μόνη εναλλακτική, και γι’ αυτό και ψηφίστηκε… Το δικό σου κόμμα πού είναι οέο;
OK. Για πες μας τώρα, φίλε ένα, και τι είδους αφήγημα συμπύκνωνε το σύνθημα ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο με το οποίο διατυπώνατε την αντίθεσή σας στην ένταξη στην ΕΟΚ, χωρίς να θέτετε καμία προϋπόθεση όχι Λαϊκής Εξουσίας, αλλά ούτε καν δημοτικής αριστερής ή και απλώς “προοδευτικής” εξουσίας έστω και στην κοινότητα της Κάτω Παναγιάς τού νομού Ημαθίας!
Για πες!
Τα λέμε
Για αυτό το θέμα, να ρωτήσεις, αυτούς που ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ! Εγώ σου ξαναματααπαντάω, ότι δεν είμαι, ούτε καν ψηφοφόρος του ΣΥΡΙΖΑ! Δεν αρνούμαι όμως ότι κάποιες ελπίδες, μου τις δημιούργησε, όπως και σε πολύ άλλο κόσμο… Τουλάχιστον εγώ όμως, τις όποιες ελπίδες είχα, δεν τις είχα, με αυτού του είδους τα “μεσοβέζικα” που κι εσύ (σωστά) αναφέρεις. Με αυτά, αντίθετα, “φοβόμουν”… Κάποιες ελπίδες, είχα λόγω Λαφαζάνη και Σία, αλλά τους βλέπω τώρα (όντες εκτός ΣΥΡΙΖΑ πια) με τα “εθνικά”, και έχω χάσει πάσα ιδέα και γι’ αυτούς…
Πιστεύω να κατάλαβες…
Τα λέμε
Άκυρο το προηγούμενο σχόλιο. Τα βλέπω από κινητό και έκανα λάθος. Σου απαντάω λοιπόν ότι αυτό το σύνθημα λεγόταν όταν εγώ ήμουν 6 χρονών. Άρα δεν το “λέγαμε”… Με το συγκεκριμένο κόμμα δε, (το ΠΑΣΟΚ δηλαδή) ούτε καν σχέση ψήφου δεν είχα-έχω. Άρα είσαι τελείως λάθος. Γιατί δε ρωτάς όμως, αυτούς που τους ψήφισαν ή έστω τους πίστεψαν;
Και πάλι συγγνώμη…
Η αλήθεια είναι ότι όντως δε διάβασα σωστά τί έγραφες, αλλά και πάλι “μέσα” είμαι. Άρα, δεν είναι και πολύ άκυρο…
Φίλε Γιάννη Σ.,
Μπερδεύτηκες αλλά και παρερμήνευσες. Αν διαβάσεις προσεκτικά το σχόλιό μου στις 06/03/2018 14:59 θα ψιλοκαταλάβεις ότι συμφωνώ με τη θέση που παίρνεις στο διάλογό σου με τον ένα. Κι αν διαβάσεις και το σχόλιο που πόσταρα πριν από λίγο (Σήμερα –07/03/2018– 22:13) προς τον ίδιο σχολιαστή, θα σου γίνει απόλυτα καθαρό ότι στο συγκεκριμένο ζήτημα καθόμαστε, εσύ κι εγώ, στην ίδια πλευρά τής βάρκας.
Τα λέμε
Ok, sorry και πάλι. Τώρα το είδα από το pc μου, κι είδα ότι απευθυνόσουν στον “ένα”. Αν τον καταλαβαίνω καλά, μάλλον (κοντά στο) ΚΚΕ πρέπει να είναι, για να μην ικανοποιείται με τη “φιλολαϊκή” αποσύνδεση. Αλήθεια, τότε το ΚΚΕ “συντασσόταν” με το ΠΑΣΟΚ σε αυτό το θέμα;
Φίλε Γιάννη,
Κατ’ αρχήν: Το είχα στο νου μου να στο γράψω και πριν αλλά μού διέφυγε: δεν μπαίνει κανένα θέμα συγγνώμης, γιατί ζητάς συγγνώμη; Τα μπερδέματα στους διαδικτυακούς διαλόγους, όπου, σε αντίθεση με τον προφορικό λόγο, δεν υπάρχει η δυνατότητα τής στιγμιαίας διακοπής για να διευκρινίσεις την άποψή σου και να μην πάρει η κουβέντα στραβό δρόμο, είναι συνηθισμένο φαινόμενο. Δεν υπάρχει το παραμικρό θέμα, για όνομα!
Κατά τα άλλα: Ναι, ο ένας είναι υποστηρικτής τού ΚΚΕ 100%. Και μα ναι: είναι γνωστό ότι και το ΠΑΣΟΚ ήταν κι αυτό εναντίον τής ένταξης στην τότε ΕΟΚ. Εδώ ήταν και η ΕΔΑ (προδικτατορικά). Υπάρχουν όλα τα ντοκουμέντα στο διαδίκτυο και τα ξέρουν κι οι παλιοί (γενιά τού Πολυτεχνείου κι έτσι). Μόνο να σε διορθώσω σε κάτι πριν πλακώσει κανένας φίλος τού ΚΚΕ και σε κάνει καινούργιο! ;-) :-)
Μην ξαναπείς ποτέ ότι το ΚΚΕ συντασσόταν με το ΠΑΣΟΚ στο θέμα τής ΕΟΚ. Να το λες ανάποδα. Εκτός τού ότι έτσι δεν θα ερεθίσεις τους Κουκουέδες που συχνάζουν εδώ (και είναι κάμποσοι) αυτό είναι και το ακριβές. Τα ΚΚ τής εποχής που χτιζόταν η ΕΟΚ ήταν εκείνα που πρώτα είχαν σηκώσει την αντιΕΟΚ σημαία. Το σωστό να λέγεται. :-)
Τα λέμε
Το ΠΑΣΟΚ τότε ήταν ενάντια στην ΕΟΚ, με μια “φιλολαϊκή” έννοια, αλλά όχι απαραίτητα με Λ.Ε.. Καλά ως εδώ; Από εκεί και πέρα το ΚΚΕ, συντασσόταν με ΟΛΟ αυτό το πακέτο; Μήπως το ΠΑΣΟΚ υιοθέτησε την αντιΕΟΚ ρητορική (και) του ΚΚΕ για να πάρει ψήφους; Αν έγινε αυτό, τότε ήταν επιτυχία του ΚΚΕ! Όπως επίσης, και η όποια “φιλολαϊκότητα” των ’80s, οφείλεται βασικά στο ότι το ΠΑΣΟΚ “εξαναγκάστηκε” να υλοποιήσει κάποιες από τις υποσχέσεις του. Τώρα, αν το ΚΚΕ κλπ, “φτύνουν” αυτά τα (όντως λίγα και άνευ Λ.Ε.) καλά που έγιναν, τότε, λυπάμαι, αλλά βασικά, “φτύνουν” την επιτυχία τους! Σίγουρα, με όλα τα κάθε είδους “βολεματάκια” εκείνης της εποχής, (πολλά κακώς) κάποιοι, το “βούλωσαν” και “άραξαν”. Κάποιοι άλλοι όμως, συνέχισαν να αγωνίζονται…
Αφεντικά,
πρώτα να ζητήσω συγγνώμην αν εξαιτίας μου …μπερδευτήκατε, αλλά δεν φταίω εγώ, ούτε φυσικά το επεδίωξα.
Δεύτερον, μπορώ να βοηθήσω στο θέμα “ΕΟΚ και ΝΑΤΟ, το ίδιο συνδικάτο”, και μάλλον συμπληρωματικά στο σχόλιο των 1:28, του συνεπή ρεφορμιστή κ(υρ) Λέφτη. (Με την ευκαιρία, μην αρπάζεσαι με τον Ναρ-ίτη, …υπάρχει και αυτή η πιο soft εκδοχή για το “κ.Λέφτη“!).
Το “ΟΧΙ στην ΕΟΚ” βέβαια ανήκει στο ΚΚΕ, αλλά όχι μόνο στο ΚΚΕ. Είναι στην ουσία απόρροια της γραμμής του ΕΑΜ για “εθνικά ανεξάρτητη δημοκρατική ανάπτυξη” στα πλαίσια του Προγράμματος της “Εθνικής Δημοκρατικής Αλλαγής” του ’34(;), σαν πρώτου σταδίου της “Ενιαίας Επαναστατικής Διαδικασίας” κλπ. Προδικτατορικά το υποστήριζαν και αστικές δυνάμεις, που εκπροσωπούσαν το ντόπιο, κυρίως βιομηχανικό, και μάλιστα στον χώρο του “τομέα Α” (βιομηχανία μέσων παραγωγής). Ηταν βιομήχανοι της μεταποίησης, χαλυβουργοί, σωληνουργοί, μηχανοκατασκευαστές κλπ. Εκφράζονταν κυρίως μέσα από το περιοδικό “Νέα Οικονομία”, και γνωστά ονόματα ήταν ο Β. Φίλιας (πέθανε πρόσφατα), ο Ξ. Ζολώτας, ακόμη και ο ..Παπανδρόπουλος (“πουλαίν” τότε της εθνικής ανάπτυξης…), και άλλοι, που τώρα δεν μπορώ να θυμηθώ.
Εχει μείνει ιστορική η διαμάχη Ζολώτα-Βαρβαρέσσου σχετικά με την μεταπολεμική βιομηχανική ανάπτυξη: Ο Ζολώτας υποστήριζε την αυτοτελή-ολόπλευρη προγραμματισμένη βιομηχανική ανάπτυξη στηριγμένη στους ντόπιους πλουτοπαραγωγικούς πόρους, (άποψη “Μπάτση”) ενώ ο Βαρβαρέσσος την προσαρμογή στον αυτόματο πιλότο των “νόμων της αγοράς”. Δεν ήταν θεωρητική κόντρα, είχε και πρακτικές συνέπειες: Αφορούσε μεταξύ των άλλων και την βιομηχανοποίηση του σιδηρονικελιούχου κοιτάσματος της “ΛΑΡΚΟ”. Αν είχε επικρατήσει ο Ζολώτας, (και ουσιαστικά το ΕΑΜ), η “ΛΑΡΚΟ” θα είχε γίνει χαλυβουργία ανοξείδωτου χάλυβα με ανταγωνιστικό πλεονέκτημα. Μόνο, που χρειάζονταν κεφάλαια, που το “Μάρσαλ” ποτέ δεν έδοσε γιατί ο Ιμπεριαλισμός είχε άλλα σχέδια, και θάπρεπε να αναζητηθεί εξοπλισμός και τεχνογνωσία από την ΕΣΣΔ πληρώνοντας με πορτοκάλια….. Κι έτσι η ΛΑΡΚΟ έμεινε μια τριτοκοσμική ψωραλέα εξαγωγός πρώτης ύλης ημιεμπλουτισμένου σιδηρονικελίου. Ο νοών νοείτω….
Γιατί τα λέω αυτά;
Γιατί το ρεφορμιστικό παραμύθι των “φιλολαϊκών” αλλαγών εντός του Καπιταλισμού, δεν έπεσε από τον ουρανό – είχε βάσεις, και κάποτε αρκετά ελκυστικές…., γι αυτό και έχει αφήσει μέχρι σήμερα ουρές μέσα στην “Αριστερά”.
Βέβαια, αυτό, που πρόθυμα ξεχνάνε οι ρεφορμιστές μας, είναι τι πλήρωσε ο ελληνικός Λαός και το προοδευτικό κίνημα, για να συντηρήσει αυτές τις ελπίδες, που αποδείχτηκαν και φρούδες: Την αποκήρυξη του ΑΣΟ, τις γενοκτονίες τσάμηδων-βλάχων, και οριακά των σλαβομακεδόνων (δεν πήρε έκταση), την Βάρκιζα, την Ηττα του ΔΣΕ, την Προσφυγιά, την Χούντα, τον διαμελισμό της Κύπρου.
Οι ρεφορμιστικές αυταπάτες του ελληνικού κομμουνιστικού και αριστερού κινήματος φτιάξανε την προίκα της ελληνικής αστικής τάξης.
Και μην ξεχνάμε, πως ένας-ένας οι αστοί “σύμμαχοί μας” λακίσανε σιγά-σιγά, όταν είδαν, ειδικά με την λήξη του ΔΣΕ, που γέρνει η παλάντζα….
Γι αυτό λέω, πως το μεγάλο, βασικό και, πια, κυρίαρχο, ερώτημα της εποχής μας δεν είναι το “μέσα η έξω από την ΕΕ”, αλλά το “ναι η όχι στον Καπιταλισμό”. Μόνο έστι το “ΟΧΙ στην ΕΕ”, μπορεί να πάρει θετικό πρόσημο.
Ο,τι αφήνει φλού αυτό το ερώτημα δεν είναι παρά ντεμοντέ εμμονή σε παρωχημένες και τραγικά διαψευσμένες αυταπάτες.
Είχε δίκαιο ο Μπάτσης αφού ξεκάθαρα μιλούσε για την οικοδόμηση ολόπλευρης βαριάς βιομηχανίας και μηχανοκατασκευών στην Ελλάδα με την ύπαρξη προλεταριακής εξουσίας.Γι’αυτό και έφερνε σαν παράδειγμα την οικοδόμηση βαριάς βιομηχανίας στην ΕΣΣΔ και υποστήριζε ότι μέσα στον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει αυτό το γιγαντιαίο έργο.
Τώρα η συκοφαντία είναι μέρος της αστικής-αντεπαναστατικής φύσης του περισσού που σε κάθε ευκαιρία δίνει εξετάσεις στο καφάλαιο,όπως τώρα που βγαίνει με καθαρές εθνικιστικές-σοβινιστικές θέσεις, σπέρνοντας μίσος ενάντια στούς γειτονικούς λαούς.
Που μιλάει, βρε αχαϊρευτε αντικομμουνιστή, ο Μπάτσης για την “ύπαρξη προλεταριακής εξουσίας” στην Ελλάδα μέσα στις ~570 σελίδες του βιβλίου του;!;! Και μάλιστα σαν προϋπόθεση για την πραγματοποίηση της Βαρειάς Εκβιομηχάνισης!!
Ο,τι του κατεβεί του μικροαστού Λωλοστεφανή!
Δεν ήταν αυτή η γραμμή του Κόμματος τότε, και βέβαια ο Μπάτσης δεν ήταν “Λωλοστεφανής” να γράφει ό,τι του κατέβει. Η γραμμή ήταν “Λαϊκή Δημοκρατία” χωρίς να διευκρινίζεται το θέμα “ποιός-ποιόν” για να μην διαρραγούν οι συμμαχίες με τους ….Αγγελοπουλαίους! Και ο Ζεύγος έγραφε (εφαρμόζοντας την γραμμή, ως ώφειλε): “Πρώτα Δημοκρατικός και μετά Σοσιαλιστικός Μετασχηματισμός“.
Υπήρχε η βασική πολιτική εκτίμηση για αναγκαιόητα “αστικοδημοκρατικής επανάστασης με τάσεις γρήγορης μετεξέλιξής της σε Σοσιαλιστική“, που τα υπαγόρευε όλα αυτά. Πιστεύαμε τότε, εντελώς μηχανιστικά (και περισσότερο κατά συμμόρφωση με τις αποφάσεις της Γ’ Διεθνούς, που εν τω μεταξύ είχε αυτοκαταργηθεί….), πως έπρεπε να βοηθήσουμε μιαν υποθετική εθνική αστική τάξη να παραμερίσει την εγχώρια μεταπρατική και το ξένο κεφάλαιο, και να αναπτύξει τις “εθνικές” δυνάμεις παραγωγής, που θα επέτρεπαν τον Σοσιαλιστικό Μετασχηματισμό, …και την δική της …αυτοκτονία!
Κι αυτές οι αντιλήψεις επιβιώνουν ακόμη στην μικροαστική “αριστερή” διανόηση, που ενίοτε κατσικώνεται και για …”επαναστατικά κομμουνιστική”(…!), πέρα και παρά κάθε λογική ανάλυση της σημερινής πραγματικότητας και των ιστορικών εμπειριών. Με τις δυνατότητες “φιλολαϊκών” εξελίξεων υπο την εξουσία μιας κεφαλαιοκρατίας, που έχει πια γίνει ιμπεριαλιστική και η μόνη της φιλοδοξία και διέξοδος είναι η ιμπεριαλιστική αναβάθμιση της!!!!
Πας να ξεπλύνεις την αστική- εθνικιστική-σοβινιστική γραμμή του κόμματος σου πλασάροντας παραμύθια,ως συνήθως,για το 34 τότε που το ΚΚΕ ήταν επαναστατικό;Η κοινή γραμμή με συριζανελ Ν.Δ πασοκ και όλο τον εθνικιστικό εσμό αποδεικνύει ποιοί είσαστε.
Διάβασε προσεκτικά Ζαχαριάδη και Μπάτση και άσε τους αλαλαγμούς.Ο Ζαχαριάδης ξεκαθαρίζει το ποιός-ποιόν και ο Μπάτσης στην ίδια γραμμή ήτανε.
Πολιτική ουράς των αστικών κομμάτων ακολουθούσατε πρώτα της Ε.Κ μετά πασοκ,συγκυβέρνηση και τώρα τα ίδια κάνετε,ζητώντας ν’αλλάξει το σύνταγμα η γειτονική χώρα ένα φασιστικό μέτρο.
ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ-Ξέσπασμα χαράς του λαού για τη μεγάλη νίκη.Αυτά έγραφε ο Ριζ.στις 19/10/81 πεωτοσέλιδα
Αντικομμουνισμός-ουρά στην αστική πολιτική–εθνικισμός αυτή είναι η πολιτική σας.
Πρωτοσέλιδα πήγα να γράψω για τη νίκη του πασοκ τον οχτώβρη του 81.
Λαική δημοκρατία σαν μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου γράφει ο Ζαχαριάδης στα ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΚΑΘΟΔΗΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΚΚΕ,σελ84,αλλά πρέπει νάσαι μαρξιστής για να το καταλάβεις και όχι οπαδός του μιλόσεβιτς και υποστηρικτής του κάθε ναζιφασίστα βιντέλα.
Απαράδεκτο! Εδώ, ξέχασες την συνηθισμένη σου επωδό ότι το ΚΚΕ ζητάει την αλλαγή του συντάγματος της γειτονική χώρας.
Αρχίζεις και ξεφεύγεις απ τη “γραμμή”!
Και σύ καιρό έχει να μας γράψεις για τις πλατείες…και ότι οι μπολσεβίκοι πάλεψαν για τη τσαρική πατρίδα..τι έπαθες.Ο βιντέλα σε καίει έ…ενώ εμείς οι αντικομμουνιστές…δεν προσκυνήσαμε τον μεγάλο.. μαρξιστή μιλόσεβιτς.
Αλλού γιαλού!
……ακόμα δεν κατάλαβες τι είχα γράψει σ εκείνο το σχόλιο. Όλοι οι άλλοι κατάλαβαν, μόνο εσύ έμεινες……
Καλά τι να κάνουμε εσείς έχετε τη μεγαλοφυία του μεγαλέξαντρου…της λιάνας..και του στρατηγού φράγκου,εμείς που να καταλάβουμε.
Είναι προφανές, ότι για τις δικές σας νοητικές δυνατότητες, το να καταλάβετε ένα σχόλιο πέντε γραμμών, χρειάζεται μεγαλοφυΐα. Για μας, η απλή νοημοσύνη, είναι αρκετή.
Υ.Γ Το ΠΑΜΕ κάνει δωρεάν μαθήματα ελλ. γλώσσας ……
Διαβάστε και στον Μπάτση,σελ 27 ότι όλο το πρόγραμμα της εκβιομηχάνισης μπαίνει στα πλαίσια της λαικής δημοκρατίας που όπως έλεγε και ο Ζαχαριάδης είναι μορφή της δικτατορίας του προλεταριάτου.
Δεν το διάβασε,δεν το είδε;
Μπορεί να το διάβασε αλλά καθοδηγητές είναι οι κουτσουμπολιάνηδες που φτιάχνουν εκδηλώσεις μίσους για τα ίμια και διαδηλώσεις με αίτημα ν’αλλάξει το σύνταγμα της γείτονος..οπότε το κύριο είναι ο εθνικισμός τους ,το μίσος ενάντια στο επαναστατικό ΚΚΕ ,ο αντικομμουνισμός.
Πάντως το σκοπιανοί που προβάλλει ο περισσός απ το γυφτοσκοπιανοί που εκστομίζουν οι φασίστες δεν διαφέρει και πολύ…
Χα, χα!
Ωραία! Αν κάποιος γύρευε, λοιπόν, το 1947, να μάθει το Πολιτικό Πρόγραμμα του ΚΚΕ, θα έπρεπε να πάει στην σελίδα 27 του Μπάτση, σε συνδυασμό με την σελίδα 84 της μπροσούρας, που έγραψε ο Ν. Ζαχαριάδης το ’52!
Δεν αντέχω!
Πιό ….γκρουπούσκουλο, πεθαίνω!
Και βέβαια, ευχαριστώ για την επιβεβαίωση, ότι πουθενά δε μιλάει ο Μπάτσης το ’47, για “προλεταριακή εξουσία”, η έστω, για “δικτατορία του Προλεταριάτου”!
Για τα υπόλοιπα, ίσως το απόγευμα, γιατί θα βγεί πολύ γέλιο!
Και πού μιλά η 3 διεθνής για εθνική αστική που πρέπει να βοηθηθεί ρε ψεύτη,πού τα βρήκες αυτά .Εσείς εκεί στον περισσό έχετε ξεκόψει εντελώς απ τον κομμουνισμό,δόστε εξετάσεις στο κεφάλαιο εθνικισταράδες.
Και όπως είπαμε,εμπρός μαρς…περνάει ο στρατός και μετά το αγαπημένο σου μακεδονία ξακουστή
Φίλε ένα,
Μα τον Τουτάτη, δεν πιστεύω στα μάτια μου, δεν πιστεύω ότι έγραψες όλα αυτά που έγραψες! Δεν το καταλαβαίνεις ότι στην προσπάθειά σου να περισώσεις τις τωρινές θέσεις τού ΚΚΕ (τροτσικιστικής επιρροής, να το πούμε κι αυτό) κατεβαίνεις όλο και πιο πολύ στού ‘‘κακού’’ τη σκάλα; :-)
Τι την ήθελες όλη αυτή την παρελθοντολογία (την οποία και δεν μπορώ και να παρακολουθήσω εντελώς: π.χ.: τι ήταν ο/η/το ΑΣΟ;). Γιατί μού λες ότι την εναντίωση στην ΕΟΚ τη συμμεριζόντουσαν και κάποιες αστικές δυνάμεις; Χαίρω πολύ, Λέφτης! (Σου έγραψα στο προηγούμενο σχόλιο ότι οι ξύπνιοι Ρώσοι τσιφλικάδες ασφαλώς και προτιμούσαν τους κολίγους τους εργάτες στα κτήματά τους παρά φαντάρους στα χαρακώματα του Α’ ΠΠ. Έπρεπε εξ αυτού τού λόγου οι μπολσεβίκοι να εγκαταλείψουν το σύνθημα της ειρήνης;;;) Τι θέλεις να πεις; Ότι ήταν ψιλολάθος η γραμμή «Όχι στην ΕΟΚ»; Αυτό υπονοείς, δεν υπάρχει κάτι άλλο. Και γιατί δεν μου το λες καθαρά; Για να μη φανεί ότι σε προηγούμενο σχόλιο έφασκες (Λεφτάκο, ήταν τότε ένα ακόμη επιβαλόμενο «όχι» σε έναν ακόμη αστικό «εκσυγχρονισμό»!) και με το τωρινό αντιφάσκεις; Έχεις την εντύπωση ότι δεν φαίνεται; Το ίδιο πιστεύουν κι οι στρουθοκάμηλοι για τον εαυτό τους όταν χώνουν το κεφάλι τους στην άμμο! Τελικά, με στρουθοκάμηλο συζητώ;
«Συνεπής ρεφορμιστής»; Όσο ήταν κι οι μπολσεβίκοι όταν συσπείρωναν τις μάζες με το σύνθημα «ψωμί – γη – ειρήνη»! Όσο ήταν κι η Γ’ Διεθνής τού 1921 όταν διαμόρφωνε τη γραμμή τού Ενιαίου Μετώπου! Κι όσο είσαστε κι εσείς (καθώς και όλο το εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα) όταν φοράτε τα καπελάκια τού ΠΑΜΕ και καλείτε σε απεργίες με διεκδικήσεις που αποσκοπούν στη βελτίωση των συνθηκών ζωή και εργασίας χωρίς καμία Λαϊκή Εξουσία ως προαπαιτούμενο! Με αυτή την έννοια, ναι, συνεπής ρεφορμιστής! Οδηγός μου ο Λένιν, τιμή μου και καμάρι μου! Να δω τι κατάληξη θα έχει «το Κόμμα» σου που ακόμα δεν έχει εμπεδώσει ότι ο δρόμος προς την επαναστατική κοινωνική αλλαγή σε μη επαναστατικούς καιρούς περνάει από το ρεφορμισμό!
Τα λέμε
ΥΓ
Το πώς το εννοεί το μέλος τού ΝΑΡ αυτό το «κ.λέφτη» το κάνει σαφές σε σχόλιό του:
(Μεγάλη) Απορία: Ξέρεις από προσωπική πείρα (όταν έφτασε στο σημείο να σου κουνάει κι από πάνω εσένα το δάχτυλο για τα περίφημα πια 12 μίλια) τι ούφο (ευφημισμός, γιατί στην πραγματικότητα αντιπροσωπεύει κάτι πολύ χειρότερο) είναι! Και πας να μου τον ρίξεις στα πούπουλα; Μαζί σου! Με τον απαράβατο όρο να προσθέσουμε και λίγη (πολύ) πίσσα! ;-) :-)
Κ. Ν.Κ. και κ. Λέφτη,
Οπως σας υποσχέθηκα χτες, μια συνοπτική απάντηση και στους δύο σας, γιατί στην ίδια πλευρά είστε.
Η διαχρονική στάση του ΚΚΕ στο θέμα της ΕΟΚ/ΕΕ υπήρξε και παραμένει σωστή, άσχετα αν, απομονωμένη, δεν έφτανε για να “γεμίσει” μιαν επαναστατική κομμουνιστική γραμμή κι έτσι γινόταν ενίοτε αντικείμενο εκμετάλλευσης από αντιλαϊκά στοιχεία, όπως το ΠΑΣΟΚ.
Σωστά έλεγε το ΚΚΕ (και όχι μόνο, όπως είπα) “ΟΧΙ στην ΕΟΚ, ΕΕ, Μάαστριχτ” όταν το έλεγε, ΑΛΛΑ η γραμμή αυτή έπρεπε να συμπληρώνεται (και, κυρίως, έτσι να κατανοείται) με την προοπτική της Λαϊκής Εξουσίας, ή όπως εμφανιζόταν, εκάστοτε και διαχρονικά, η (επαναστατική-βίαιη) αφαίρεση της εξουσίας από τους αστούς και η ανάληψή της από την ε.τ. και τους αντίστοιχα προβλεπομένους κοινωνικούς συμμάχους της στα λαϊκά στρώματα, “Λαϊκή Δημοκρατία” η “Πραγματική Αλλαγή”.
Τα προβλήματα του εγχωρίου κομμ. κινήματος, διαχρονικά, πηγάζουν βασικά και κατά κύριο λόγο από συγχύσεις και ασάφειες στην στρατηγική και στο πρόγραμμα του ΚΚΕ, που βέβαια δίνουν αέρα στα πανιά του ανερμάτιστου και πολλαπλάσια επιρρεπούς στην αστική ιδεολογία εξεγερμένου μικροαστισμού, που ανήκετε κι οι δυό σας, και όλη η εκτός ΚΚΕ “Αριστερά” σήμερα.
Οι συγχύσεις/ασάφειες αυτές είναι ορατές ακόμη και στα επίσημα ντοκουμέντα του, που χρειάζονται μερικές φορές “ερμηνείες”, κι από κεί αρχίζουν όλα. Κυρίως όμως φαίνονται στην δράση και στα αποτελέσματα, που σε τελευταία ανάλυση αυτά διαμορφώνουν την δική του ιστορία και όχι μόνο.
Τις συγχύσεις/ασάφειες παραδέχονται όλοι. Και το Κόμμα, και συνεπείς επαναστάτες, όπως ο Ν. Ζ., αλλά και οπορτουνιστές διαφόρων αποχρώσεων, μόνο που καθένας τις κατανοεί αλλιώς.
Κυριώτερη αιτία των συγχύσεων, κατ’ εμένα, βρίσκεται στην αδυναμία εκτίμησης των αντιφάσεων του Καπιταλισμού σε όλη τους την έκταση/βάθος και, συνεπως, στον χαρακτήρα της απαιτούμενης κοινωνικής αλλαγής, την Επανάστασης, των δυνάμεών της κλπ.
Πολύ χαρακτηριστικό αυτής της αδυναμίας είναι ότι επανέρχεται συνεχώς και στα κομμ. ντοκουμέντα, (και κατά κόρον και στα “Προβλήματα Καθοδήγησης του ΚΚΕ” του. Ν. Ζ.), το ιδεολόγημα της “εξάρτησης“, της “υπόδουλης α.τ.“, της …”στρεβλής ανάπτυξης του ελλ. Καπιταλισμού” (…γίναμε και μαστόροι του …”υγιούς” Καπιταλισμού!!).
Οι θιασώτες αυτού του ιδεολογήματος έχουν απλά πέσει θύματα της εθνικής δημαγωγίας της α.τ., που καπηλεύτηκε τα πατριωτικά αισθήματα του Λαού για να στήσει το καπιταλιστικό μαγαζάκι της, …και για όσο της χρειάστηκε να το στήσει!
Πουθενά δεν αναπτύθηκε “στρεβλά”(!) ο Καπιταλισμός! Παντού αναπτύχθηκε ορθολογικώτατα με βάση το ένα και μοναδικό κριτήριό του: Το κέρδος του. Η “εθνική βιομηχανική ανασυγκρότηση” μπορεί να ήταν πατριωτικό όραμα του Λαού, αλλά για την α.τ., η και τμήματα της, ήταν απλά ένα παραμύθι, η, το πολύ, ένα εφήμερο και μεταβατικό σύνθημα προς το δικό της όραμα, τον μεγάλο Καπιταλισμό, δηλαδή τον Ιμπεριαλισμό.
Ηταν χίμαιρα η άποψη, πως θα βρίσκονταν κεφαλαιοκράτες, που θα συμμαχούσαν με την ε.τ., πολύ λιγώτερο υπό την ….ηγεμονία της(!), για την ..”εθνική ανασυγκρότηση” και παραμερίζοντας τον λόγο ύπαρξής τους, το κέρδος τους. Σιγά, μην τους ζητούσαμε και να αυτοκτονήσουν!
Πάνω σε αυτή την σύγχυση οικοδομήθηκε η ασάφεια και η αντιφατικότητα τόσο του ΚΚΕ, όσο και της υπόλοιπης “Αριστεράς” κατά μείζονα λόγο, που πληρώθηκε με τα τιμήματα, που απλά υπαινίχτηκα στο σχόλιο μου 08/03/2018 15:45, γιατί είναι πολλά περισσότερα…..
Σήμερα, ενώ το ΚΚΕ βρίσκεται σε μια θετική πορεία πολιτικής ανασύνταξής του, με την κριτική αναδίφηση αυτών των αδυναμιών, έχει να αντιμετωπίσει εκτός από τον κύριο εχθρό, και τα αδρανή (μόνο;) πολιτικά βαρίδια του παρελθόντος του ελληνικού “αριστερού” κινήματος.
—————————————————————–
Κ. Λέφτη, αν δεν ξέρεις την Αντιφασιστική Στρατιωτική Οργάνωση, και την αποκήρυξή της ….ψάξου!
Στη θέση σου, θα φοβόμουνα να εκφράζομαι δημοσίως, έστω και με ψευδώνυμο.
H λαϊκή δημοκράτια δεν είναι καθόλου βίαιη απόσπαση της εξουσίας από τα χέρια των αστων όπως γράφεις!!!!!!!!
Το αντίθετο!!!!!!!!!
Είναι η έκφραση με την οποία αποτυπώθηκε όλη στρατηγική του Στάλιν μεταπολεμικά. Είναι η εκλογική μετάβαση σε κομμουνιστική κυβέρνηση με συμμετοχή αστικών κομμάτων!!!!!!!!
Παράδειγμα η μεταπολεμική Βουλγαρία,Ρουμανία,Ουγγαρία, Λαϊκή Γερμανία!!!!!!
Είναι η προσπάθεια του Στάλιν να τετραγωνίσει τον κύκλο. Αξιέπαινη!!!
Αξιέπαινη και η δικιά σου προσπάθεια 70τοσα χρόνια μετά να ταιριάξεις τα αντίθετα, και ενώ ήδη το κόμμα σου έχει παραδεχτεί ότι είναι ΛΑΘΟΣ η ταξική συνεργασία φέρνοντας μάλιστα ως παράδειγμα το ΕΑΜ πολιτικό μέτωπο!!!!!!!
Μην βιάζεσαι Σ.Τ.!
Κανείς δεν είπε οτι ήταν λάθος το ΕΑΜ!
Αλλο πράμα τα λάθη, που έκανε το ίδιο, καθώς και η λαθεμένη καθοδήγησή του. Είπαμε να μαθαίνουμε από τα λάθη, όχι να πετάμε και το μωρό με τα απόνερα.
Και μην μπερδεύεις την ειρηνική (λόγω κόκκινου στρατού) απόσπαση της εξουσίας με την …συναινετική παραίτηση! Βίαιη ήταν. Οι αστοί συνήθως ακυρώνουν τις εκλογές, που τους πετάνε από την εξουσία, έτσι δεν είναι; Εκεί είχαν πια απωλέσει αυτή την δυνατότητα, είτε γιατί είχαν συνταχτεί με τους ναζί, είτε γιατί την είχαν κοπανήσει στα λονδίνα και στα κάϊρα, είτε και τα δύο μαζί, και εν πάσει περιπτώσει αντί να ασκήσουν βία υπέστησαν βία, από τον κόκκινο στρατό και τα αντάρτικα.
Και άλλωστε, αυτό φάνηκε καθαρά στις “εξεγέρσεις” στην ΛΔΓ, στην Ουγγαρία και στην Τσεχία, όπου αποτόλμησαν να ασκήσουν βία και υπέστησαν την καταστολή της Λ.Δ.. Ποιός μίλησε για μη-βία;
Εγώ δεν διαφωνώ με την ανάλυση σας για το ΕΑΜ !!
Σας καλώ όμως να δεχτείτε ότι ήταν φυσικό επακόλουθο της αρχής ίδρυσης του ΕΑΜ η ταξική συνεργασία με Αστικές αντιφασιστικές οργανώσεις και κόμματα.Απο κει προέρχεται και η υπαγωγή του ΕΛΑΣ στο βρετανικό στρατηγείο. Αλλοιως η Βάρκιζα μοιάζει ακατανόητη, ή μια συνομωσια-προδοσια κάποιων προσώπων!!!
Mηδαμινή επιρροή είχαν τα συν-ιδρυτικά κόμματα του ΕΑΜ στο ΕΑΜ. Και ούτε δυνάμωσαν μέσα στην τριετία αυτή, που το ΚΚΕ είχε εκρηκτική ανάπτυξη. Ο συσχετισμός δυνάμεων μέσα στο ΕΑΜ έγινε αντίστοιχα συντριπτικός υπέρ του ΚΚΕ και δεν μπορούσε να τον αμφισβητήσει κανείς ….έξω από το ίδιο το ΚΚΕ! Ο κόσμος (και οι αντίπαλοι, και ….οι χωροφύλακες!), όταν έλεγαν “ΕΑΜ” εννοούσαν “ΚΚΕ” – ήταν η κοινή και κυρίαρχη αντίληψη, που απηχούσε την πραγματικότητα.
Βέβαια, το τι κατανοούσε ο κόσμος τότε λέγοντας “ΚΚΕ” πάλι σχέση έχει με το ίδιο το ΚΚΕ, την παρουσία του, την προπαγάνδα του κλπ., και με κανέναν άλλον.
Γενικά στον (τωρινό) κόσμο του ΚΚΕ, η εκτίμηση, που (νομίζω πως) διαμορφώνεται, είναι πως, για τις εξελίξεις, που οδήγησαν στην Βάρκιζα, οι ευθύνες ανήκουν στο ΚΚΕ και στην προβληματική τότε στρατηγική του, που στην πραγματικότητα ήταν μια επιτυχής, αλλά “στρατηγικοποιημένη” ταχτική. Και βέβαια με την έννοια, πως ήταν η μόνη πολιτική δύναμη, που θα μπορούσε, αν ήθελε, να δώσει άλλη τροπή στις εξελίξεις.
Μετά την μάχη του Κούρσκ, η πάλη και ο πόλεμος πήραν πιο ταξικά χαρακτηριστικά εδώ στην Ελλάδα. Οι αντίπαλοι εδώ, Γερμανοί, Αγγλοι, Παλάτι, αστοί δωσιλογικού είτε “αντικατοχικού” προσανατολισμού, όλοι τους άρχισαν πια να προετοιμάζονται για την “επόμενη μέρα του πολέμου”, δηλαδή για το θέμα της εξουσίας. Το ΚΚΕ δεν έδειξε τότε την απαιτούμενη ευελιξία στην αλλαγή των στόχων του σύμφωνα με τους διαμορφωμένους συσχετισμούς και την νέα κατάσταση, που διαμορφωνόταν. Βέβαια, η κατάσταση ήθελε προσοχή, γιατί και ο πόλεμος δεν είχε ακόμη τελειώσει και ο κίνδυνος να διαλυθεί η αντιφασιστική συμμαχία και να τα βρούν οι “δυτικοί” με τους Γερμανούς, φρενάροντας την σοβιετική προέλαση ήταν υπαρκτός.
Αλλά είναι άλλο να έχεις σωστούς προσανατολισμούς συνυπολογίζοντας ασφαλώς και τους κινδύνους της νέας κατάστασης, και άλλο να μάχεσαι με λάθος δεδομένα και στόχους.
Δεν ήταν σίγουρο πως θα νικούσαμε και με την σωστή στρατηγική, αλλά πάντα σημασία έχει να δίνεις σωστά την μάχη και να σε κρίνει η ζωή.
Δεν ήταν τα αστικά κομματιδια που συμμετείχαν στο ΕΑΜ αυτό που επηρέασε προς την Βάρκιζα. Ήταν η επιλογή της συνεργασίας με τους εκπροσώπους του ταξικού αντιπάλου όπως αποτυπώνεται στο ιδρυτικό του ΕΑΜ. Ακόμα και ο σκοπός του ΕΑΜ, η λαοκρατια, ΣΥΣΚΟΤΙΣΤΗΚΕ εξ αιτίας των συμφραζομένων, Αυτή η σύγχιση, υπήρχε μέσα στις στρατολογιες του ΚΚΕ, όχι απλά στο ΕΑΜ. Μάλιστα κάποιοι λένε ότι το ΕΑΜ είχε πιο ξεκάθαρο το στόχο (της λαϊκής εξουσίας) από τι το ίδιο το ΚΚΕ . Οι μαυροσκουφιδες σίγουρα ήταν πιο ξεκάθαροι.
Συνεργασία με τους Άγγλους ήταν ξεκάθαρο ότι θα έφερνε προβλήματα στο μέλλον. Πλήρη κατανόηση του ζητήματος είχε ο Άρης Βελουχιώτης. Ούτε μέρα δεν περίμενε, με την πτώση του Βερολίνου ιδρύει το νέο ΕΑΜ…….εφόσον δεν υπήρχε πια λόγος να επιμένει στην παλιά τακτική του αντιφασιστικού μετώπου.
Όμως αν πάμε πιο πίσω, η υποταγή της στρατηγικής ( δηλαδή της σοσιαλιστικής επανάστασης) στην τακτική (αποτροπή του φασιστικού ναζιστικού κινδύνου για το επαναστατικό κέντρο) ξεκινά αρκετά πιο παλια, από το 7ο συνέδριο της διεθνούς και τις αποφάσεις του που δεσμευαν τα μέλη της όπως το ΚΚΕ.
Φίλε ένα,
Έχω κάμποσες παρατηρήσεις πάνω σε αυτά που έγραψες. Ες αύριον. Για την ώρα, θα σε παρακαλούσα να μου κάνεις τη χάρη να μην ξαναδώ ούτε το κ. Λέφτη, ούτε το Κ. Λέφτη, ούτε κανένα παράγωγό τους. Το διαδικτυακό μου όνομα είναι αυτό που φαίνεται και η διευκολυντική ελληνοποίησή του (Λέφτης), που την έχουν λανσάρει άλλοι πριν μερικά χρονάκια και την έχω αποδεχτεί. Σε αντίθετη περίπτωση, με μεγάλη μου λύπη (είσαι ο μοναδικός σχολιαστής εδώ με τον οποίο, παρά τις διαφωνίες, μπορώ να συζητήσω ανθρωπινά) θα …κόψουμε! :-)
Τα λέμε
Α, να συμπληρώσω το μακρυνάρι, άλλη μια φορά, παρόλο, που ήμουνα πάντα σαφής, γιατι …σκάτε γάϊδαρο.
Και σήμερα το ΚΚΕ είναι υπέρ της εξόδου από την ΕΕ κατά μείζονα λόγο, γιατί είναι υπέρ της ΛΑΪΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ σαν αμέσου στόχου. Καθένας καταλαβαίνει, πως Λ.Ε. εντός ΕΕ δεν μπορεί παρά να είναι ένα πολύ σύντομο ανέκδοτο: Μην ανησυχείτε, και με το που θ’ αρχίσει ο Λαός να διεκδικεί την εξουσία του, η ΕΕ θα τον αποβάλει σαν ξένο σώμα. Απλά, θα ν’ τώχει ήδη χάσει το παιχνίδι.
Ενώ με την δική σας εξαρτημένη λογική, την έξοδο με Καπιταλισμό, το παιχνίδι θα ν’τώχει χάσει ο Λαός και θα φάει τα μούτρα του, ξαναγυρνώντας τελικά στην στρούγκα και με πολύ χειρότερους όρους. Για τιμωρία!
Κύριε ένα,η πολιτική δεν είναι λόγια του αέρα ,πολύ απλά περιλαμβάνει ορισμένα συγκεκριμένα πρακτικά ζητήματα.Συνοπτικά,λοιπόν για να μην πλατιάζουμε.
Πανηγυρίζατε για την άνοδο του πασοκ στην κυβέρνηση,είσασταν ουρά της αστικής πολιτικής του πασοκ;
Μετά μπήκατε στις αστικές κυβερνήσεις και σ’ένα μικρό χρονικό διάστημα πήρατε τόσα αντιλαικά μέτρα;
Τώρα ακολουθείτε πιστά την πολιτική των συριζανελ,Ν.Δ,πασοκ στα λεγόμενα εθνικά θέματα και την πολιτική της εθνικής ενότητας;
Όποτε σας εχουν ανάγκη οι καπιταλιστές ,στις κρίσιμες στιγμές τρέχετε σε βοήθεια.
Ένα αστικό-αντικομμουνιστικό-εθνικιστικό κόμμα κι’αυτό το αποδεικνύετε καθημερινά στην πράξη.
Να χαίρεστε τους κουτσούμπα-λιάνα-αλέκα αντεπαναστάτες είναι.
Λεφτάκο, ήταν τότε ένα ακόμη επιβαλόμενο “όχι” σε έναν ακόμη αστικό “εκσυγχρονισμό”!
Γνωστό-καλό “αφήγημα” της Αριστεράς και του κ.κ., όσο ακόμα αυτά ήταν εκτός εισαγωγικών.
Που δικαιώθηκε από τα αποτελέσματα.
Τι έπρεπε να πούνε, δηλαδή; “Ναί”, όπως έκαναν μερικές σημερινές “μετανοιωμένες”(;) Μαγδαληνές;
Το ίδιο γίνεται και σήμερα: Αλλο ένα “όχι” σε μιαν επαπειλούμενη αστική μανούβρα, που σαν τέτοια πάλι κατά του Λαού θα λειτουργήσει! Για να τον στείλει ακόμη ένα σκαλί παρακάτω.
Ετσι κάνουν οι επαναστάτες: Δεν αφήνουν τον εχθρό σε χλωρό κλαρί!
Ούτε πατάνε τις πεπονόφλουδες, που απλώνει.
Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για …”φιλολαϊκές”(!) …αποσυνδέσεις, κι άλλες τέτοιες …χάντρες προς “ιθαγενείς”!
Φροντίστε, να δικαιωθεί τώρα το ΚΚΕ, για να μην δικαιωθεί ….εκ των υστέρων!
There Is No Alternative!
– Φίλε ένα
– Λεφτάκο
ΟΚ. Είναι κι αυτή μια στάση, νιώθεται…
ΥΓ Παρ’ όλα αυτά, κι επειδή έχω και μεγάλη καρδιά, κακία δεν κρατάω. Θα σου απαντήσω αύριο, δεν με παίρνει τώρα.
Αυτό στο έχω ήδη αναγνωρίσει …και το ψιλοεκμεταλλεύομαι!
Προαπαθώ πάντως να μην κάνω κατάχρηση.
Fair enough! ;-)
Για όποιον δεν καταλαβαίνει τα περί “φιλολαϊκής” (χωρίς απαραίτητα Λ.Ε.) αποδέσμευσης, η ελληνική (και όχι μόνο) Ιστορία, παρέχει αρκετά παραδείγματα: Κατοχή ’41-’44, Χούντα ’67-’74, είναι 2 μόνο… Μήπως επειδή δε θα ερχόταν, (που δεν ήρθε) η Λ.Ε., μετά από αυτές τις περιόδους, δεν έπρεπε να φύγουν οι Ναζί και να πέσει η Χούντα; Για να μην αναφέρω τα διάφορα “δωράκια” που κατά καιρούς κάνουν οι εκάστοτε (αστικές φυσικά) εξουσίες, και τα οποία ΟΛΟΙ (αναγκαστικά ή/και σωστά) δεχόμαστε ή/και ενίοτε επιδιώκουμε…
Χα, χα, “φύγανε” οι Ναζί, ήρθαν οι ταγματασφαλίτες, “έπεσε” η Χούντα, ήρθε ο “Καραμανλής η τανκς” με τον Παπατζή Β’ καπάκι, και …προκόψαμε!
Να μη σου πω ότι ενα-δυό φεγγάρια είχαμε βγεί και από το ΝΑΤΟ!
Τι βλακείες λέω εγώ, πως δεν υπάρχουν “φιλολαϊκές” λύσεις, όταν έχουμε τόσες απανωτές λαϊκές νίκες;!;!
Κυριολεκτικά, “πετάμε από νίκη σε νίκη” τόσα χρόνια!
…τώρα, που το σκέφτουμαι ….ρε, μήπως να έρθω κι εγώ Ανταρσύα!
Μια φορά να είμαι κι εγώ νικητής, γαμώτο!
Αυτό ακριβώς έγραψα:Επειδή και σε αυτές (αλλά και σε πολλές άλλες) περιπτώσεις, οι (όποιες) αλλαγές και οι (όποιοι) “εκδημοκρατισμοί”, τελικά, ενσωματώθηκαν στο σύστημα, αυτό σημαίνει, ότι οι συγκεκριμένοι αγώνες έγιναν τζάμπα και άδικα, ή (πολύ χειρότερα) ήσαν κατευθυνόμενοι;
Φίλε ένα,
Είναι κρίμα από τον Λένιν (εντάξει, από τον Στάλιν, αν προτιμάς :-) ) αυτοί οι λίγοι οπαδοί τού ΚΚΕ που σας κόβει να προσπαθείτε να σώσετε τα άσωστα και να αδικείτε έτσι τον εαυτό σας και, σε τελική ανάλυση, και το κόμμα σας, αφού το αφήνετε απροστάτευτο από την πλήρη πολιτική ανεπάρκεια και ανικανότητα τών ηγετικών στελεχών του.
Ποιο είναι το άσωστο που πας να σώσεις; Μα η τωρινή θέση τού ΚΚΕ πως άνευ σοσιαλισμού ελάχιστη σημασία έχει (κι όση έχει είναι γιατί τα πράγματα θα χειροτερεύσουν για τους εργαζόμενους). Η οποία θέση, βεβαίως βεβαίως, έχει θεσπιστεί για να δικαιολογήσει τον απομονωτισμό τού ΚΚΕ ακόμα και από τον αντιευρωπαϊκό αγώνα, δηλαδή τον αγώνα εναντίον τής Νέας Ιεράς Συμμαχίας. Σε φέρνω αντιμέτωπο με την παλιά θέση προ ΕΟΚ και μου απαντάς «α, τότε ήταν αλλιώς, η είσοδος στην ΕΟΚ συνιστούσε αστικό εκσυγχρονισμό και γι’ αυτό ήμασταν απέναντι χωρίς να βάζουμε προαπαιτούμενα Λαϊκής Εξουσίας». Καλέ, τι με λέτε; :-)
Ένα από τα στοιχεία τού αστικού εκσυγχρονισμού δεν ήταν και ο αστικός εξοπλισμός με το υπερόπλο των συνασπισμένων αστικών δυτικοευρωπαϊκών αστικών τάξεων και τους αντιλαϊκούς θεσμούς τους; Ασφαλώς και ήταν (μέχρι και ο Ρίζος τής εποχής, φαντάζομαι, θα το είχε πιάσει αυτό! :-) ). Άρα, ακόμα και μία τακτική υποχώρηση της ελληνικής κεφαλαιοκρατίας που θα υποχρεωθεί να αποσυρθεί κάπως από το διεθνή ανταγωνισμό[*] βγαίνοντας εκτός ευρωζώνης δεν θα συνιστά αντίστοιχο αφοπλισμό; Να το κάνω πιο λιανά (όχι για σένα, αλλά για τυχόν κουφιοκεφαλάκηδες συντρόφους σου :-) που παρακολουθούν το διάλογό μας):
Έχουμε ένα καλάθι με 10 μήλα που ζυγίζει χ γραμμάρια. Προσθέτουμε άλλα πέντε μήλα και το καλάθι τώρα ζυγίζει χ+ γραμμάρια. Αν αφαιρέσουμε επτά μήλα πόσο θα ζυγίζει το καλάθι; χ, χ+ ή χ– ;
Τα λέμε
ΥΓ Και σου κάνω και χάρη που δεν μνημονεύω τον Μεγάλο και το άρθρο του «Για το σύνθημα των Ενωμένων Πολιτειών τής Ευρώπης», απέναντι στο οποίο στεκόταν εντελώς τελείως αρνητικά, χωρίς να βάζει κανένα προαπαιτούμενο επανάστασης. Να δω, θα μου πεις ένα «ευχαριστώ»; :-)
ΥΓ2 Η ίδια λογική διαπνέει και τους κεραυνούς του εναντίον τής σοσιαλδημοκρατίας για το «ναι» στον πόλεμο καθώς και το σύνθημα της ειρήνης. Η καταψήφιση των πολεμικών πιστώσεων δεν θα σήμαινε σοσιαλισμό, αλλά αυτό διόλου δεν του έκοβε τη μαγιονέζα. Κι όσο για την ειρήνη, ένας έξυπνος Ρώσος μεγαλοκτηματίας ασφαλώς και θα την προτιμούσε, αφού οι χωριάτες θα δούλευαν για πάρτη του, αντί να κομματιάζονται στα χαρακώματα! Δεν είχε όμως ο Μεγάλος τα μυαλά τού Κουτσούμπα για να θεωρήσει αυτόν τον επί μέρους στόχο τής ειρήνης …ρεφορμισμό που εξυπηρετεί τη ρωσική μπουρζουαζία!!!
[*] Όπως καταλαβαίνεις, αφήνω τελείως απ’ έξω το ζήτημα «τι θέλουν οι κυρίαρχες μερίδες τής ελληνικής κεφαλαιοκρατίας» καθώς και το ζήτημα του λαϊκού παράγοντα, έτσι ώστε το σενάριο να είναι ακόμα πιο ευνοϊκό για τις συγκεκριμένες θέσεις τού ΚΚΕ. Όχι από καλοσύνη. Για να γίνει η κατάρριψή τους ακόμα πιο θεαματική! ;-) :-)
Erratum
για να δικαιολογήσει τον απομονωτισμό τού ΚΚΕ ακόμα και από τον αντιευρωπαϊκό αγώνα, = για να δικαιολογήσει την απόσυρση τού ΚΚΕ ακόμα και από τον αντιευρωπαϊκό αγώνα,
Bέβαια, εσύ θα μου πείς: “Οχι! Προτιμώ να δικαιωθεί το ΚΚΕ εκ των υστέρων! Τουλάχιστον ….θάχουμε αποφύγει την Δευτέρα Παρουσία“!
… και θάχεις δίκηο, από την μερηά σου!
Εχω κι εγώ τους υποκειμενισμούς μου. Νομίζω, πως οι άλλοι σκέφτονται με το δικό μου μυαλό…..
Ναι, όπως λέμε “ολίγον έγκυος”!
Τι να πει δλδ ο κουτσούμπας αφού ένας παπατζής είναι όπως ο παπαντρέας…πασοκ.
παλι ο Ρουσης διαστρεβλωνει και τσουβαλιαζει κρινοντας εξ ιδιων τ’ αλλοτρια
Το ΚΚΕ μιλά για αποδεσμευση απο ΕΕ με λαϊκη εξουσια
Αλλη αποδεσμευση ειτε ειναι αδυνατη ειτε θα γινει για το συμφερον των αστων
Η λαϊκή εξουσία είναι επαναστατική, δηλαδή μετά την επαναστατική κατάληψη της εξουσίας; Είναι η δικτατορία του προλεταριάτου;
Φίλε ένα,
Sorry για την ‘‘εξαφάνισή’’ μου, αλλά προέκυψε μια διαφωνία «επί τής διαδικασίας» με τα παιδιά εδώ τής διαχείρισης και αναγκαστικά λοξοδρόμησα. Μια και έχουν περάσει τρεις-τέσσερις μέρες από την τελευταία συνομιλία μας, νομίζω ότι είναι χρήσιμο να κάνω μια ανασκόπηση από την αρχή τής κουβέντας μας, πλέκοντάς την παράλληλα με όσα θέλω να πω. Πρώτα όμως μια γενική παρατήρηση που ήρθε η ώρα να την κάνω:
Έχεις κι εσύ τη μάλλον δημοφιλή ‘‘κακή’’ (ή πονηρή ;-) :-) ) συνήθεια να μιλάς σε σύστημα …mono. Εννοώ, να μιλάς αγνοώντας τι σου έχει πει ο συνομιλητής σου, τι ερωτήματα, πραγματικά ή ρητορικά, σου έχει διατυπώσει, τι θέματα έχει βάλει στο τραπέζι. Νομίζω ότι αυτό δεν οδηγεί πουθενά παρά μόνο σε αέναη ανακύκλωση της κουβέντας ή επιτόπιο σημειωτόν. Αφού την είπα την αμαρτία μου, :-) να προχωρήσω στην ανασκόπηση.
Η κουβέντα ξεκίνησε όταν, σε απάντηση σχολίου σου (06/03/2018 07:41) που αποκήρυσσε ως ρεφορμιστική την ιδέα τής αποσύνδεσης της Ελλάδας από τη διαδικασία τής ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης χωρίς να έχει εγκαθιδρυθεί καθεστώς λαϊκής εξουσίας (= δικτατορίας τού προλεταριάτου), σου υπενθύμισα (06/03/2018 14:59) την επίσης ρεφορμιστική ιδέα τού ΚΚΕ στα προ ΕΟΚ χρόνια «όχι στην ΕΟΚ τών μονοπωλίων» ή «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ το ίδιο συνδικάτο». Η επί τής ουσίας απάντησή σου, αυτή που είχε όλο το ψαχνό κι αυτή που άξιζε να συζητηθεί, έλεγε:
Προσπάθησα να τη συζητήσω (07/03/2018 22:13), υπενθυμίζοντάς σου κάποια πολύ βασικά πράγματα (προς το παρόν, είμαι στα βασικά· μόλις ξεμπερδέψω μ’ αυτά, θα ασχοληθώ και με την ΑΣΟ! ;-) :-) ):
α) Η ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού στον ευρωπαϊκή υπερκρατική θεσμικά ενοποιημένη ολοκλήρωση συνεπάγεται τη θωράκισή του απέναντι στις ταξικές διεκδικήσεις (μέχρι αυτήν τής εξουσίας) τής ελληνικής εργατικής τάξης. Άρα, η αποσύνδεσή του από αυτήν σημαίνει την εξασθένηση της άμυνάς του.
β) Κατέφυγα στον Λένιν και την όχι άμεσα επαναστατική εναντίωσή του στον Α’ ΠΠ, την προεπαναστατική διαφωνία του με το σύνθημα-γραμμή για τις Ενωμένες Πολιτείες τής Ευρώπης καθώς και στο συνδικαλιστικό (= ψωμί), αγροτικό (= γη) και αντιπολεμικό (= ειρήνη) ‘‘ρεφορμισμό’’ του, που γιγάντωσε τον αντιτσαρισμό στη Ρωσία και έβαλε τα θεμέλια για την Οκτωβριανή επανάσταση.
Περίμενα κάποιες απαντήσεις επ’ αυτών, κατ’ αρχήν τουλάχιστον. Αντί γι’ αυτό, μού απάντησες με ένα σχόλιο (08/03/2018 15:45), στο οποίο μισοτράβηξες το χαλί κάτω από τα πόδια τής γραμμής «Όχι στην ΕΟΚ», συνδέοντάς την εμμέσως πλην σαφώς με την …τρισκατάρατη Θεωρία τών Σταδίων[*] καθώς και με την εναντίωση μερίδων τού ελληνικού καπιταλισμού στο άμεσο άνοιγμα στο διεθνή ανταγωνισμό που συνεπαγόταν η ένταξη στην ΕΟΚ.
Διαμαρτυρήθηκα εντόνως (10/03/2018 13:34) γι’ αυτό το …στρίβειν δια της Θεωρίας τών Σταδίων, δια της αναφοράς στις εσωστρεφείς μερίδες τού ελληνικού καπιταλισμού και δια της συνοπτικής περιγραφής των βασικών προσεγγίσεων για την ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας. Και προσπάθησα και πάλι να σε επαναφέρω σε τροχιά, δηλαδή στο βασικό θέμα μας που είναι ο ρεφορμισμός (και ο ‘‘ρεφορμισμός’’). Έτσι, επιχείρησα μέσω τού ιστορικού παραδείγματος των Ρώσων τσιφλικάδων τής εποχής τού Α’ ΠΠ να σου πω ότι το τι είναι ρεφορμισμός (με την κακή, αντεπεναστατική έννοια) και το τι είναι ‘‘ρεφορμισμός’’ (δηλαδή ρεφορμισμός επιβεβλημένος και αναγκαίος, άρα με την καλή έννοια) δεν μπορεί να ετεροκαθορίζεται με βάση τις επιδιώξεις τών διαφόρων μερίδων και κλάδων τού κεφαλαίου, αλλά με βάση τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αν κρίνουμε ότι θα εξυπηρετηθούν καλύτερα με την αποσύνδεση της Ελλάδας από τη Νέα Ιερά Συμμαχία, δεν θα πρέπει να μας πτοήσει το γεγονός ότι, λόγου χάρη, οι Γιαννακοπουλαίοι τού Παναθηναϊκού θα έβλεπαν με καλό μάτι μια έξοδο από την ευρωζώνη, επειδή αυτό θα διευκόλυνε τις εξαγωγές τους. Αυτό που κάνετε εσείς δηλαδή, αλλά αντίστροφα. Διότι εσείς τι λέτε; Λέτε ότι αφού δεν υπάρχουν άμεσες προοπτικές για τη Λαϊκή Εξουσία ας αδιαφορήσουμε για το γεγονός ότι η πλειοψηφία του ελληνικού κεφαλαίου ψηφίζει ΕΕ με χέρια και με πόδια κι ας κάτσουμε στ’ αυγά μας μέχρι νεοτέρας γιατί αυτό επιτάσσει το συμφέρον τής εργατικής τάξης. Όποιον όμως, με την ίδια λογική, καταλήγει σε διαφορετικό συμπέρασμα, ότι δηλαδή τα συμφέροντα τής ελληνικής εργατικής τάξης θα υπηρετηθούν καλύτερα με, κατ’ αρχήν, εθνικό νόμισμα, τον καταγγέλλετε ότι ταυτίζεται με τις εσωστρεφείς μερίδες τού ελληνικού καπιταλισμού! Τα δικά σας δικά σας δηλαδή και των άλλων μισά-μισά! Αμ έτσι το ξέρω κι εγώ!
Επιπλέον, με ανάγκασες να σου υπενθυμίσω και πάλι, αλλά επαυξάνοντας αυτή τη φορά, διάφορους ‘‘ρεφορμισμούς’’ (= δηλαδή ρεφορμισμούς με την καλή έννοια) του παρελθόντος (το διόλου σοσιαλιστικό σύνθημα «ειρήνη» π.χ. ή την τακτική τού Ενιαίου Μετώπου) και του διαχρονικού παρόντος (εργατικός συνδικαλισμός).
Εγώ τα έγραψα εγώ τα διάβασα! Διότι στο νέο απαντητικό σχόλιό σου (11/03/2018 13:55) έκανες ένα ακόμα μακροβούτι στο παρελθόν όπου συνυπήρχαν στοιχεία αυτοκριτικής, αναφορές στη θεωρία τής εξάρτησης, το ζήτημα της ύπαρξης ή μη εθνικής αστικής τάξης κ.λπ. Εκεί κάπου κόπηκαν οι γραμμές μας κι εσύ συνέχισες για λίγο ακόμα την παρελθοντολογία με τον Γιάννη Σ., τον Σ.Τ. και λίγο τον Ν.Κ.
Κλείσιμο
Κλείνοντας αυτό το σχόλιο –και αυτό το γύρο–, και για να συντομεύσω όσο γίνεται, αριθμώ τις θέσεις μου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον (καθ’ ότι γηράσκω αεί διδασκόμενος, ποτέ μη λες ποτέ, άβυσσος η ψυχή τού ανθρώπου κ.λπ. :-) ) :
1. Η γραμμή «Όχι στην ΕΕ», ακόμα και χωρίς κανένα προαπαιτούμενο, που λέει ο λόγος, είναι τόσο σωστή σήμερα όσο ήταν σωστή η γραμμή «Όχι στην ΕΟΚ», χωρίς επίσης κανένα προαπαιτούμενο, τότε.
2. Ο μοναδικός λόγος που θα την καθιστούσε ξεπερασμένη και άνευ αξίας ως μεμονωμένη γραμμή θα ήταν να έχουν διαμορφωθεί τέτοιες συνθήκες ώστε το εργατικό κίνημα να μπορέσει να την επιβάλλει και να την υλοποιήσει άμεσα, χρωματίζοντάς την με τα χρώματα του σοσιαλισμού. Τέτοιες συνθήκες δεν έχουν διαμορφωθεί και δεν προβλέπεται να διαμορφωθούν στο άμεσα προσεχές μέλλον (με την εκτίμηση αυτή συμφωνούν και οι αναλύσεις τού ΚΚΕ).
3. Είναι δρόμο αδιέξοδος που σε οδηγεί στον τοίχο η άποψη πως αν δεν επιβάλλει κάτι η λαϊκή εξουσία, ό,τι κι αν είναι αυτό, είναι ασύμφορο για το εργατικό κίνημα και πρέπει να βρεθούμε απέναντι. (Υπόθεση εργασίας: Ας πούμε ότι, με τη μια ήττα να διαδέχεται την άλλη στο Ανατολικό Μέτωπο, ο Τσάρος αποφάσιζε την έξοδο της Ρωσίας από τον πόλεμο με σκοπό να σώσει το κεφαλάκι του. Ποια θα έπρεπε να είναι η θέση τού ΣΔΕΚΡ (μπ); «Όχι στην ειρήνη»;;;)
4. (Αυτό ισχύει ιδίως για τις παλιοσειρές τής Αριστεράς :-) ) Πρέπει κάποτε –διάολε! έχει περάσει πάνω από ένας αιώνας!– να σταματήσουμε να κακοχωνεύουμε τον Λένιν και, εμπνεόμενοι από την ατάκα «όταν σε χειροκροτούν οι αντίπαλοί σου, ψάξε να βρεις τι λάθος έχεις κάνει», να ανάγουμε σε Λυδία λίθο ορθότητας τις αντιδράσεις τών εχθρών μας. Όταν έμαθαν στο Βερολίνο ότι η κυβέρνηση των μπολσεβίκων ζήτησε συνομιλίες με σκοπό τη διαπραγμάτευση ξεχωριστής συνθήκης ειρήνης, άνοιξαν τις καλύτερες σαμπάνιες!
5. Όποιος δεν ξέρει ή δεν καταδέχεται να είναι όταν χρειάζεται (και χρειάζεται συχνά) ρεφορμιστής (με την καλή έννοια) δεν είναι επαναστάτης. Είναι κουφιοκεφαλάκης και δεν θα συσπειρώσει γύρω του παρά μόνο το σόι του (κι αυτό όχι ολόκληρο: πάντα υπάρχουν στα σόγια μας κάποιοι με τους οποίους δεν τα πηγαίνουμε και πολύ καλά…).
6. Η τωρινή γραμμή τού ΚΚΕ που ανάγει τα πάντα στο ζήτημα της εξουσίας, αν και παραδέχεται το ίδιο ότι σήμερα δεν υπάρχουν ούτε οι ελάχιστες προϋποθέσεις για ένα τέτοιο στόχο, έχει ως μοναδικούς σκοπούς τη χάραξη υγειονομικής ζώνης γύρω από «το Κόμμα», την αυτοσυντήρησή του μέσω της αιμομικτικής αναπαραγωγής του και την αναμονή «καλύτερων καιρών». Ακόμα κι αν προκύψουν αυτοί οι «καλύτεροι καιροί», επειδή ακριβώς «το Κόμμα» έχει επιλέξει να μένει στη σκιά τών γεγονότων και να τα αφήνει να εξελίσσονται ερήμην του, το ΚΚΕ θα εξακολουθήσει να βρίσκεται στο περιθώριο.
7. Αν αληθεύει το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα είμαστε όλοι νεκροί, τότε αληθεύει και το συμπέρασμα ότι μακροπρόθεσμα το ΚΚΕ είναι ΝΑΡ.
[*] Απ’ ό,τι διαπιστώνω, η Θεωρία τών Σταδίων έχει γίνει κάτι σαν τον αποδιοπομπαίο τράγο για το σύνολο σχεδόν(;) της Αριστεράς. Αρχίζει και μου δίνει στα νεύρα αυτός ο μηχανιστικός τρόπος σκέψης που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει και λίγο trend (η εκδίκηση του Τρότσκι;). Ιδίως όταν σκέφτομαι ότι κανείς από σας που γέρνετε τη βέργα τελείως από την άλλη μεριά και βρίζετε Θεούς και Δαίμονες και μόνο στο άκουσμα της λέξης «στάδια» δεν βγάζει ούτε κιχ μπροστά στον Κάρολο που μίλησε για πρώτη και δεύτερη βαθμίδα τής κομμουνιστικής κοινωνίας παρά στέκεται σούζα! Κότες! Ε κότες! ;-) :-)
Αντε,για να μη λες, πως σε σνομπάρω, αν και νομίζω πως έχουμε και οι δύο κάνει αρκετά σαφείς τις απόψεις μας.
Α, και μην κατηγορείς το δικό μου “mono” σε αντιπαράσταση με το δικό σου υποθετικό “stereo”! Το ίδιο παράπονο, θα μπορούσα να εκφράσω κι εγώ, γιατί θέματα, που έθεσα στην κουβέντα θεωρώντας τα σημαντικά δεν τα “‘επιασες”. Αλλά εγώ δεν παραπονιέμαι, μου αρκεί να με διαβάζουν όσοι επιθυμούν και βέβαια, δεν έχω τρόπο να τους επιβάλλω τι θα καταλάβουν η θα μάθουν.
Ο διάλογος πάντα κάτι αφήνει στους διαλεγομένους, έστω και αν οι ίδιοι δεν το παραδέχονται η δεν το συνειδητοποιούν. Και πάντα λέω, πως ακόμη και ο εχθρός σου έχει κάτι να σου μάθει.
Αλλιώς, ….δεν θα μίλαγα!
Πάμε, λοιπόν:
α) «Η ένταξη του ελληνικού καπιταλισμού…. Άρα, η αποσύνδεσή του από αυτήν σημαίνει την εξασθένηση της άμυνάς του».
Εγκεφαλική κατασκευή, αποσυνδεδεμένη από την συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης. Το αντίθετο: Υποστήριξα, πως επίσης η “αποσύνδεση-σήμερα-με-την-α.τ.-στην-εξουσία” θα ενισχύσει περισσότερο την την α.τ. γιατί θα εμπεδώσει το Τ.Ι.Ν.Α. Οι «μισές δουλειές» ποτέ δεν σε πάνε μπροστά. Αλλά τάγραψα και όποιος θέλει ας δεί τα σχόλια μου πιο πάνω, για να μην επαναλαμβάνομαι.
β) «Κατέφυγα στον Λένιν…»
Λυπάμαι, δεν θα ακολουθήσω. Αν ο Λένιν είχε μιαν άποψη για το συγκεκριμένο που συζητάμε εδώ, ευχαρίστως. Αλλά δε θα ανοίξω μιαν ακόμη συζήτηση για το αν επιδέχονται παραλληλισμό τα θέματα, που αντιμετωπίζει ο Λένιν, με τα σημερινά δικά μας, γιατί θα τραβήξει μακρυά η βαλίτσα.
Ολη η παράγραφος μέχρι το κλείσιμο είναι ένα παραλήρημα δικολαβισμών/ανακριβειών κλπ. (π.χ. «…κι ας κάτσουμε στ’ αυγά μας μέχρι νεοτέρας….» ), που ειλικρινά βαρυέμαι να συζητήσω, μια και δεν μου λέει και κάτι, που δεν ήξερα.
Πάμε στο κλείσιμο.
1. Κατανοητή η άποψή σας (ουλουνώνε!) αφού η Δευτέρα Παρουσία για σας είναι έξω από το κάδρο.
Εγώ την απορρίπτω γιατί απομακρύνει την Δ.Π. και νομίζω έχω εξηγήσει αρκετά τους λόγους.
2. Αδυνατώ να κατανοήσω το κείμενο. Τι θέλεις να πείς;
Οσο για «τις αναλύσεις του ΚΚΕ» πουθενά το ΚΚΕ δε λέει ότι «δεν προβλέπεται να διαμορφωθούν στο άμεσα προσεχές μέλλον» αν, βέβαια, εννοείς συνθήκες επαναστατικής κατάστασης, γιατί είχα πάντα ένα πρόβλημα με το ιδιόλεκτο των διανοουμένων της «Αριστεράς».
Εν πάσει περιπτώσει, το ΚΚΕ διαπιστώνει πως «σήμερα δεν έχουμε επαναστατική κατάσταση», δε λέει τίποτε για το αύριο η και το «άμεσο μέλλον». Ισα-ίσα τονίζει πως η κατάσταση είναι εξαιρετικά ρευστή και οι εξελίξεις ενδέχεται να επιταχυνθούν πολύ απότομα. “Κοντά-σιμά είν’ τα Γιάννενα”….
3. Πάλι γενικεύσεις ουρανοκατέβατες. Μιλάμε για την συγκεκριμένη «αποσύνδεση-σήμερα-με-την-α.τ.-στην-εξουσία», δε μιλάμε για «οτιδήποτε δεν επιβάλλει η Λ.Ε.». Και για τους ίδιους με πριν λόγους δεν θα ασχοληθώ …ούτε και με τον Τσάρο!
4. Συμφωνούμε, αλλά δεν υπαγορεύει την θέση μου ο ….Γιαννακόπουλος(!), οπότε δεν έχει εφαρμογή στην περίπτωσή μας. (Και για την Ιστορία, η ιστορική φράση ανήκει στον Α. Μπέμπελ! :-))
5. Δεν υπάρχει «ρεφορμιστής με την καλή έννοια». Ο ρεφορμιστής είναι πάντα τροχοπέδη.
Κάτι άλλο θα θέλεις να πείς.
6. Πάλι διαστρέφεις η αγνοείς την θέση του ΚΚΕ.
Οι προϋποθέσεις διακρίνονται σε αντικειμενικές και υποκειμενικές. Το ΚΚΕ λέει, πως οι αντικειμενικές είναι υπερώριμες, αλλά υστερούν απελπιστικά οι υποκειμενικές. Αλλά ακριβώς αυτές οι αντικειμενικές είναι που γελοιοποιούν σήμερα οποιαδήποτε ρεφορμιστική «λύση», και είναι ο λόγος, που σήμερα η εκτός ΚΚΕ «Αριστερά» έχει (έχετε…) φτάσει στον πάτο της αναξιοπιστίας.
Τα περί «….«το Κόμμα» έχει επιλέξει να μένει στη σκιά τών γεγονότων…» είναι μια βολική παρηγόρια για την οπορτουνιστική «αριστερά», αναστροφή της πραγματικότητας και ….στην σκιά της ταξικής πάλης!
7. … «το ΚΚΕ είναι ΝΑΡ»….!;!;! Αυτό, πάλι πως σούρθε;
[*] Τα «Στάδια» είναι η θεωρητική βάση του «σκαλοπατιού», που μας έφερε, εδώ, που μας έφερε. Και αποθέωση ενός μηχανιστικού αντιδιαλεκτικού, φτωχού και φτωχοπροδρομικού! «μαρξισμού». Δε θα συζητήσω για την ενδεχόμενη, συζητήσιμη η μη, βασιμότητά της σε μιαν άλλην εποχή και σε άλλα γεωγραφικά πλάτη, οπότε αφήνω και τον Τρότσκι να …αυτοϊκανοποιείται! Μου φτάνει πως δεν έχει επαληθευτεί ούτε μια φορά, και, κυρίως, σήμερα οι αντικειμενικές συνθήκες (πάλι επαναλαμβάνομαι και γίνομαι ανιαρός) τα έχουν ξεπεράσει.
Επίσης, οι «βαθμίδες της κομμουνιστικής κοινωνίας» αφορούν τις σχέσεις παραγωγής και τις παράγωγες κοινωνικές σχέσεις. Αλλά εδώ συζητάμε για την κατάληψη της εξουσίας από την ε.τ., που προηγείται των βαθμίδων.
Να υγιαίνεις!
ΥΓ Παραβαίνω την αρχή που λέει ότι «μετά το κλείσιμο δεν ξαναπαίρνουμε το λόγο», για να κάνω α) μια παραδοχή, β) μια διάψευση, γ) μια δεύτερη διάψευση και, δ), μια αποκατάσταση παράλειψης.
Η παραδοχή: Έχεις δίκιο, το ΚΚΕ δεν προχωράει σε εκτιμήσεις και προβλέψεις για το αν και πότε θα διαμορφωθούν στο άμεσα προσεχές μέλλον συνθήκες επαναστατικής κατάστασης (ναι, αυτές εννοούσα). Αυτό είναι δική μου εκτίμηση και από απροσεξία στο συγκεκριμένο σημείο τη διατύπωσα έτσι που να φαίνεται ότι είναι και εκτίμηση του ΚΚΕ. Δεν είχα καμία πρόθεση.
Η διάψευση: Όχι, ποτέ δεν θα σκεφτόμουν ότι με σνομπάρεις αν δεν επανερχόσουν για το δικό σου κλείσιμο· μάλλον θα σκεφτόμουν ότι έμπλεξες με δουλειές –κομματικές ή/και επαγγελματικές ή/και …γυναικοδουλειές! :-) Όπως ξέρεις εσύ ότι σε συμπαθώ κι ότι γουστάρω να κουβεντιάζουμε, έτσι ξέρω κι εγώ ότι αυτό είναι αμοιβαίο, κι ας μη μου το έχεις εκμυστηρευτεί.
Η δεύτερη διάψευση: Όχι, δεν είμαι αυτό που λένε (και όπως το εννοεί ο πολύς κόσμος) «διανοούμενος».
Η αποκατάσταση παράλειψης: Ξέχασα στο προηγούμενο σεντόνι την ακροτελεύτια φράση που συνηθίζω όταν συζητώ φιλικά, όσες κι αν είναι οι ιδεολογικοπολιτικές διαφορές. Γι’ αυτό, τη βάζω τώρα εις διπλούν. (Και, εννοείται, αντεύχομαι. :-) )
Τα λέμε
Τα λέμε
51%. ΝΑ ΤΟ ΑΦΗΣΩ;
Έτσι αρχίζει ένα σύντομο άρθρο-σχόλιο για το αποτέλεσμα των ιταλικών εκλογών το οποίο δημοσιεύτηκε την Τετάρτη που μας πέρασε στον ιστότοπο του ΠΡΙΝ και υπογράφει ο Παναγιώτης Μαυροειδής («Ανεπάρκεια και πολιτική χρεοκοπία της ιταλικής Αριστεράς», 14 Μαρτίου http://prin.gr/?p=19664). Τι μας λένε –ασφαλώς πέρα και παρά τις προθέσεις τού ίδιου τού Μαυροειδή– αυτές οι μόλις τέσσερις αράδες με τις 44 όλες κι όλες λέξεις αυτής τής μικρής παραγράφου για τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται τα στελέχη τής πλειοψηφίας τού ΝΑΡ, τα οποία και πρωτοστάτησαν στην υπερψήφιση της Πολιτικής Απόφασης του πρόσφατου 4ου Συνεδρίου του; Μας λένε, δηλαδή μάς αποκαλύπτουν, τα εξής δύο πολύ ενδιαφέροντα ‘‘πραγματάκια’’:
Το πρώτο: Παρά τις αποφάσεις του 4ου Συνεδρίου, που καλούν σε «έναρξη εργασιών» για την οικοδόμηση Αντικαπιταλιστικού Εργατικού Μετώπου παράλληλα με τη δημιουργία νέου, σύγχρονου Κομμουνιστικού Κόμματος, η πλειοψηφία τού ΝΑΡ σαν να ψιλογλείφεται και να της τρέχουν τα σάλια με τα μεγάλα ακροατήρια που διακατέχονται απλώς από αντιΕΕ (συν)αισθήματα. Θα καταλάβαινε κανείς ένα τέτοιο λίγωμα από την πλειοψηφία τής ΛΑΕ –λέγε με Αριστερό Ρεύμα και συντροφία. Αλλά από την πλειοψηφία τού ΝΑΡ; Να αγνοούν οι σύντροφοι ότι από αντιΕΕ αισθήματα μπορεί κάλλιστα να διακατέχεται ένας, λόγου χάρη, μεσαίος Ιταλός (Άγγλος, Γάλλος, Πορτογάλος, Σέρβος, Βούλγαρος Ρουμάνος κ.λπ.) καπιταλιστής, η επιχείρηση του οποίου τα βρίσκει μπαστούνια στο χωρίς ζώνη εθνικής ασφαλείας διεθνή ανταγωνισμό όσο, εξ ίσου κάλλιστα, και κάποιος που η ταξική δομική θέση του είναι στην εργατική τάξη αλλά τυχαίνει να δακρύζει στη θέα τής ιταλικής σημαίας και στο άκουσμα του «Fratelli d’Italia»; Δεν το νομίζω. Αν ήταν έτσι, δεν θα φρόντιζαν να τραβήξουν αλλεπάλληλες ‘‘αντιπυρικές’’ (= αντικαπιταλιστικές) ζώνες ασφαλείας, μιλώντας και ξαναμιλώντας ad nauseam στην Πολιτική Απόφασή τους για «αντικαπιταλιστική αποδέσμευση από την ΕΕ»! Άρα; Άρα είναι η αμείλικτη κοινωνικοπολιτική πραγματικότητα που δεν κατέχει από «Πολιτικές Αποφάσεις και τέτοια» και τις κάνει κουρέλι ακόμα και δια χειρός τών ίδιων τών εμπνευστών της, άσχετα αν αυτό το ξέσκισμα προκύπτει μέσω ασυνείδητου lapsus calami*!
Το δεύτερο: Παρά τούς κανόνες αυστηρά αντικαπιταλιστικής νηστείας που έχουν συναποφασίσει στο 4ο Συνέδριο, είναι τόσο μεγάλη η όρεξη που τους ανοίγει η θέα τής μεγάλης πίτας τού 51%, ώστε τούς φτάνει στο σημείο να ξεχνάνε την αντιφατικότητα και τη ρευστότητα που συνοδεύει αυτές τις αντιΕΕ διαθέσεις κατά το μεγαλύτερο ποσοστό εκείνων που τις έχουν. Έτσι, αδυνατούν να δουν ότι, την ίδια στιγμή που «[σ]ε πρόσφατη έρευνα το 51% των Ιταλών δήλωσαν ότι θα συμφωνούσαν με την έξοδο από την ΕΕ», σε μία άλλη ‘‘έρευνα’’, την πιο έγκυρη και αναμφισβήτητη, αυτή τών βουλευτικών εκλογών, πρώτο κόμμα και πρώτη φορά αναδείχθηκαν τα Πέντε Αστέρια, παρά το γεγονός ότι το αντιευρωπαϊκό φως που αρχικά εξέπεμπαν γίνεται όλο και πιο χλωμό τα τελευταία χρόνια. Εξέλιξη που γεννάει αυτομάτως το ερώτημα αν η πρωτιά του δεν σημειώθηκε «παρά το γεγονός» του χαμηλώματος των αντιευρωπαϊκών τόνων, αλλά οφείλεται ακριβώς «χάρη σε αυτό το γεγονός»…
Συμπεράσματα
Και πάλι δύο.
Το πρώτο: Ας αποφασίσουν οι σύντροφοι εκεί στο ΝΑΡ. Το θέλουν αυτό το 51% ή δεν το θέλουν; Αν το θέλουν, να σπεύσουν να διοργανώσουν το ταχύτερο δυνατό έκτακτο 5ο Συνέδριο που θα ανατρέψει τις αποφάσεις τού 4ου. Αν πάλι όχι, από πίτα που δεν θέλουν τι τους νοιάζει κι αν είναι μεγάλη; Ας τη βγάλουν απ’ τα γραφτά τους, δηλαδή από το μυαλό τους. Όχι τίποτε άλλο. Αλλά, να: γιατί να βασανίζονται και να βάζουν και σε κίνδυνο την αυστηρή αντικαπιταλιστική νηστεία τους;
Το δεύτερο: Σε κάθε περίπτωση, όχι, να μην «το αφήσουν» αυτό το 51%. Ούτε δεδομένο είναι, ούτε αποφασισμένο, ούτε σταθερό. Η πραγματική κίνηση των σύγχρονων κοινωνιών τού εδραιωμένου καπιταλισμού και τής ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης είναι τόσο περίπλοκη, αντιφατική και σύνθετη που συχνά βγάζει τη γλώσσα ακόμα κα στις πιο ‘‘ψαγμένες’’, διορατικές ή εμπνευσμένες Αποφάσεις Συνεδρίων…
* Λατινική έκφραση που σημαίνει «γλίστρημα της πένας». Δηλαδή, εκφραστικό λάθος στο γραπτό λόγο που μπορεί να οφείλεται είτε σε καθαρή απροσεξία είτε σε δημόσια αποκάλυψη μιας ενδόμυχης (ή και ασυνείδητης) πεποίθησης που θέλουμε να την κρατήσουμε για τον εαυτό μας και παρ’ όλα αυτά μάς ξεφεύγει. Με αυτή τη δεύτερη έννοια χρησιμοποιείται εδώ. Η αντίστοιχη έκφραση για τον προφορικό λόγο είναι lapsus linguae (= «γλίστρημα της γλώσσας»).