Του Χρήστου Επαμ. Κυργιάκη
Έτυχε την επομένη των εκλογών να έχει γενέθλια φίλος κι αδερφός.
Έτυχε την επομένη της “νίκης” του Κούλη να γιορτάζει φίλος καρδιακός τη μέρα των γενεθλίων του.
Έτυχε να βρεθούμε τυχαία στη Λαμπρινή, παρέα μικρή κι αγαπημένη. Μη ρωτήσετε αν υπήρχε στεναχώρια για την νίκη του Κούλη ή για την ήττα του Αλέξη. Τέτοια ερωτήματα μοιάζουν με εκείνα που αγωνιούν για το αν πεθάναμε που έχασε ο γάβρος ή κέρδισε ο βάζελος.
Για τη δική μας την παρέα τα πράγματα ήταν πιο απλά.
Αγωνίζεσαι;
Διεκδικείς;
Κερδίζεις.
Όχι μόνο εσύ αλλά και οι διπλανοί σου.
Δεν αγωνίζεσαι; Το πολύ-πολύ να κερδίσεις μόνο εσύ. Λίγο ρουσφέτι, λίγο γλείψιμο.
Αλλά, είναι κέρδος αυτό;
Κέρδος μόνο για το τομάρι σου;
Λες κι είσαι σκουλήκι;
Για τη δική μας την παρέα αυτά ήταν ληγμένα. Η επόμενη μέρα πάλι απέναντι με τους αιώνιους “απέναντι” θα μας έβρισκε. Αλί σ’ αυτούς που έχουν το νου τους στην κουτάλα και πέφτουν να πεθάνουν σαν τη χάσουν ή πετάνε στα ουράνια σαν την ακουμπήσουν.
Τι δηλαδή; Επειδή βγήκε ένας “νωματάρχης” και είπε “θα μιλήσουν τα γκλομπς” θαρρεί πως εμείς τρομάξαμε; Μάλλον εκείνος έδειξε τον τρόμο του ξέροντας τι θα ακολουθήσει. Αυτό που δεν ξέρει είναι ότι τη δική μας την παρέα κάτι τέτοιες δηλώσεις την ερεθίζουν. Δεν την τρομάζουν. Άλλωστε το λέει και το τραγούδι: “Είμαστε αλάνια, διαλεχτά παιδιά μέσα στην πιάτσα, και δεν την τρομάζουν, οι φουρτούνες τη δική μας ράτσα”
Κι εκεί, λοιπόν, που το γιορτάζαμε και το γλεντάγαμε και λέγαμε ότι λείπει ο Γιάννης που ψήφισε ΚΚΕ και ο άλλος ο αδερφός που ψήφισε Νύχτα52 νάσου και εμφανίζεται το καλλιτεχνικό ντουέτο Γιάννης-Μπάμπης. Μία κιθάρα και ένα ακορντεόν και πολλή ψυχή και πολύ μεράκι. Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να γίνει μεγάλος;
Οι συστάσεις σύντομες και περνάμε αμέσως στο ψητό.
“Ούτε στρώμα να πλαγιάσω,…………..
Μα εγώ δε ζω γονατιστός είμαι της γερακίνας γιος……..”
Και το γλέντι ανάβει.
Η “θεατρίνα” του αδερφού μου του Θοδωρή. “Πλήγωσέ με όσο θέλεις”, του άλλου αδερφού του Γιάννη,
Και φτάνουμε και στα δημοτικά διότι αφενός το καλλιτεχνικό ντουέτο ήταν πολυτάλαντο και αφετέρου τι γλέντι υπέρ της νίκης του Κούλη θα ήταν αυτό χωρίς τη δημοτική παραδοσιακή μουσική;
“Μια μάνα απόψε μάλωνε”, για όσους γνωρίζουν από ξενιτιά, και τα δάκρυα ανακατεύονται με το κρασί.
Ακολουθούν τα “Μαύρα μάτια” του “τσιγγάνου” ο οποίος αν ζούσε, για τον Αλέξη τον Κούγια τον μορφωμένο τον αρχιδικηγόρο θα ήταν μειωμένης αξίας όταν θα πήγαινε να ψηφίσει μη χ#σ% και τον Κούγια και τη λεβεντιά του (του Κούγια).
Τα κεράσματα δίνουν και παίρνουν έτσι από το πουθενά. Η πλατεία της Λαμπρινής γίνεται μια πρόχειρη και όμορφη εξέδρα υπαίθριας συναυλίας.
Το αφεντικό του καταστήματος στέκεται απορώντας πότε στήθηκε αυτό το γλέντι για τη νίκη του Κούλη.
Η γιορτή νίκης συνεχίζεται με το “Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε και να φτιάξω μια καινούργια, κοινωνία άλλην ε” και κορυφώνεται όταν το ανωτέρω τραγούδι το κάνει ζεϊμπέκικο στα πόδια της ο ήλιος της ζωής μου.
Και τι δεν τραγουδήσαμε απόψε; Και πόσα τραγούδια δεν χορέψαμε; Εκεί στην πλατεία η παρέα μας, μαζί με τις παρέες των διπλανών τραπεζιών, για τον αδερφό που είχε τα γενέθλιά του, για τη νίκη του Κούλη και την ήττα του Αλέξη.
Για τις νίκες μα και τις ήττες της ζωής που δόθηκαν πριν από μας για όλους εμάς. Δεν τις ξεχνάμε. Πορευόμαστε με αυτές. Ευτυχώς, τις θυμόμαστε.
Μα είχε περάσει η ώρα και το γαλανόλευκο όχημα έκανε την εμφάνισή του.
Ο Γιάννης ο καλλιτέχνης χάιδεψε λίγο το ακορντεόν, παράγγειλε στην κιθάρα του Μπάμπη το “σολ”, δεν ξέρω γιατί, και σιγοτραγουδήσαμε όσο χρειαζόταν για να ακούσει ο “νωματάρχης” στο μπατσικό το διαχρονικό “τούτοι οι μπάτσοι που’ ρθαν τώρα”.
Το όχημα με τη σειρήνα έφυγε σχεδόν αμέσως κι εμείς συνεχίσαμε το γλέντι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες όπως αρμόζει στα γενέθλια ενός αδερφού μα και στη νίκη του Κούλη.
Aυτος παντως που εχει ξεσκιστει να πανηγυριζει την νικη της ΝΔ ειναι ο καραμπελιας(α ρε καημενε ρουντι παλι απο σβερκο ψωνισες) .Σημερα στην ερτ ζητησε καταργηση του ασυλου.Τελευταια δεκαετια εχει προσεγγισει μια πτερυγα της ΝΔ αλλα τωρα το παρακανε….
O Καραμπελιάς είναι ο ορισμός του αιωνίως νάρκισσου και ημι-αγράμματου ανθρώπου, που με γνωριμίες και κολλητιλίκια προωθήθηκε όπως προωθήθηκε.
Ανθρωπος εμπαθής, ημιμαθής που εδώ και δεκαετίες πια, έχει γίνει κολαούζος των εθνικιστών και των ακροδεξιών. Τα κείμενά του με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις (πριν από 30 χρόνια), είναι κείμενα πληκτικά, συστημικά, και ανέραστα.
1. Ο Καραμπελιάς, είναι ανάμεσα σε άλλους ψεκασμένους, και αυτός που προωθεί συστηματικά τα τελευταία πολλά χρόνια, διάφορες απατηλές έννοιες και δίπολα όπως πχ “εθνομηδενισμός” και “έθνος vs παγκοσμιοποίηση”.
Ο “εθνομηδενισμός” είναι μια παπαριά έννοια που και καλά, θέλει να μας πει ότι, υπάρχουν υπονομευτές του έθνους, οι οποίοι θέλουν να διαλυθεί το έθνος προς όφελος της παγκοσμιοποίησης και των δυτικών (και σιωνιστικών) ελίτ.
Απέναντι λοιπόν στην παγκοσμιοποίηση που αλέθει ανθρώπους και πολιτισμούς προς όφελος της δυτικοαμερικάνικης ελίτ και ιπολιτισμού, το μόνο που μπορεί να σταθεί ενάντιά της είναι το έθνος. Για αυτό και σύμφωνα με τον Καραμπελιά, την άθλια ΚΟΕ και τον δρόμο της πρώην αριστεράς, πρέπει να βάλουμε ως άνθρωποι πάνω απο όλα την υπεράσπιση του έθνους μας, απέναντι στην παγκοσμιοποίηση και τις τοκογλυφικές ελίτ. Όποιος αρνείται αυτη την ιεράρχηση, αυτή την θεωρία και αυτή την πολιτική πρόταση, είναι εθνομηδενιστής, παιζει τον ρόλο του υπηρέτη του ΝΑΤΟ, των αμερικάνων, των σιωνιστών κλπ.
ΑΥΤΟ είναι το ιδεολογικό σχήμα, αυτή είναι η ιδεολογία που πιστεύουν και πλασάρουν εδώ και χρόνια, Καραμπελιάς, Αρδην, Κοε, δρόμος της ΠΡΩΗΝ αριστεράς κλπ.
Η αποδόμησή αυτής της ιδεολογίας προς όφελος μιας κομμουνιστικής αντικαπιταλιστικής αντίληψης είναι σχετικά εύκολη: Το έθνος ΔΕΝ ήταν και δεν θα είναι ποτέ ένα ΕΝΙΑΙΟ πράγμα: Μέσα στο ίδιο έθνος, μέσα σε ΚΑΘΕ έθνος μικρό, μεσαίο ή μεγάλο, υπάρχει πάντα ένα 25-30% (το 1/4 τουλάχιστον ΕΤΣΙ;;) αυτού του χ ΕΘΝΟΥΣ που ΩΦΕΛΕΙΤΑΙ από την παγκοσμιοποίηση και αγωνίζεται για αυτήν! Είναι η άρχουσα καπιταλιστική τάξη, το πολιτικό της προσωπικό και οι άμεσες κοινωνικές της συμμαχίες! Συνεπώς, δεν δέχεται ΚΑΜΙΑ επίθεση το έθνος σαν έθνος από την παγκοσμιοποίηση! Δέχεται επίθεση ο ΛΑΟΣ αυτού του έθνους, που είναι ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΌ ΠΡΑΓΜΑ από το έθνος: Ο λαός είναι το συνολο των ταξικά/κοινωνικά καταπιεσμένων που ΥΠΑΡΧΕΙ μέσα στο έθνος ως κομμάτι αυτού. Ο κάθε λαός δέχεται επίθεση λοιπόν και ΟΧΙ γενικά το έθνος! Ρούμπος πρώτος λοιπόν, για την ημιμαθή ιδεολογία των ΚΟΕ, ΑΡΔΗΝ ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ κλπ
2. Ρούμπος δεύτερος: Μας λένε οι ταλαιπωροι εθνολάτρες τύπου ΚΑΡΑΜΠΕΛΙΑ, ΚΟΕ, ΑΡΔΗΝ ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΠΡΩΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ότι η παγκοσμιοποίηση είναι των δυτικών ελίτ, των αμερικάκων και των εβραίων! Λ Α Θ Ο Σ μεγάλο: Η παγκοσμιοποίηση είναι η διαδικασία διαεθνοποίησης ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΩΝ ΜΙΚΡΩΝ, ΜΕΣΑΙΩΝ και ΜΕΓΑΛΩΝ! Η παγκοσμιοποίηση είναι η διεθνής διαδικασία όπου δρουν ΟΛΑ τα κεφάλαια, όπου αποχαλινώνονται, όπου ρίχνουν κάθε νομικό, πολιτικό, πολιτισμικό φραγμό που τους εμποδίζει από το να κερδίσουν όσα γίνεται περισσότερα!
ΗΠΑ, ΕΕ, ΡΩΣΙΑ, ΚΙΝΑ, ΕΛΛΑΔΑ, ΤΟΥΡΚΙΑ, ΑΓΓΛΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΙΡΑΝ, ΑΥΣΤΡΑΛΙΑ, ΛΑΤΙΝΙΚΗ ΗΑΜΕΡΙΚΗ, ΑΣΙΑ κλπ, όλα τα εθνικά κεφάλαια, όλες οι εθνικές καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις, ΕΧΟΥΝ ΔΕΧΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ της την παγκοσμιοποίηση! Διότι η παγκοσμιοποίηση είναι στο DNA ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ. Και όλα τα εθνικά κεφάλαια, ενώνονται σε υπερεθνικούς σχηματισμούς για να μπορέσουν μέσα από τον λυσσασμένο τους ανταγωνισμό να κερδίσει το ένα σε βάρος του άλλου: ΑΥΤΟ είναι η παγκοσμιοποίηση!
Δεν είναι η παγκοσμιοποίηση λοιπόν καμία εφευρεση σατανικών εβραίων, αμερικάνων ή του ανάπηρου σοιμπλε: Είναι ΔΟΜΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ του καπιταλισμού παγκόσμια και τηνε θέλουν ΟΛΕΣ οι εθνικές καπιταλιστικές άρχουσες τάξεις μαζί τους ΚΑΙ η ελληνική! Το μόνιμο θύμα ήταν, είναι και θα είναι οι λαοί, είτε τουρκος λέγεται, είτε έλληνας, είτε αλβανός, είτε βορειομακεδόνας, είτε, είτε…….
3. Πως απαντάμε λοιπόν απέναντι στους ΡουντιριναλντοΚαραμπελιάδες;
α. Η παγκοσμιοποίηση είναι μια καπιταλιστική/ιμπεριαλιστική διαδικασία που απέναντί της δεν έχει το έθνος, αλλά τον λαό: Η ενότητα λοιπόν ΔΕΝ είναι εθνική διότι η εθνική ενότητα υποτάσσει τον λαό στο 25% του κάθε έθνους ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ! Η ενότητα είναι λαϊκή/ταξική.
β. Το έθνος/κράτος παραμένει το πρωταρχικό πεδίο της ταξικής πάλης κα ιγια αυτό λέμε πχ να φύγει η Ελλάδα από την ΕΕ. Αλλά λέμε και κάτι άλλο που είναι το ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ: Να φύγει η Ελλάδα από την ΕΕ και να διαλυθεί η ΕΕ από μια αντικαπιταλιστική σκοπιά και προς μια αντικαπιταλιστική/σοσιαλιστική κατεύθυνση! Διότι τι να το κάνω, αν διαλυθεί η ΕΕ από μια εθνικιστική ατζέντα και προς μια άλλου τύπου καπιταλιστική κατεύθυνση που θα θέλει πχ μνημόνια και καταστολή με ρώσική/κινεζική σφραγίδα (πχ η ΛΑΕ όλο και κάνει συναντήσεις με ρώσους πρέσβεις); Ε;
Αρα λέμε να φύγει η Ελλάδα ως έθνος/κράτος από την ΕΕ, και να διαλυθεί η ΕΕ προς μια αντικαπιταλιστική/σοσιαλιστική κατεύθυνση: Να συγκροτηθούν οι Ενωμένες Σοσιαλιστικές Πολιτείες της Ευρώπης!
Θύματα της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι οι λαοί και ο πλανήτης: είναι ο άνθρωπος και η φύση. Δεν είναι θύμα κανένα έθνος γενικά, καμία παράδοση γενικά!
Οι φουκαράδες που πιστεύουν ότι η παγκοσμιοποίηση είναι δημιουργημα των ….εβραίων/σιωνιστών και θέλει να χτυπήσει τα έθνη ΓΕΝΙΚΑ, είναι σαν αυτούς που πιστεύουν ότι η γη είναι τετράγωγη, ή επίπεδη!
Η παγκοσμιοποίηση ωφελεί ΟΛΕΣ τις ΕΘΝΙΚΕΣ καπιταλιστικές τάξεις! ΟΛΕΣ! Αρα η ενότητα ΔΕΝ είναι εθνική, αλλά είναι λαϊκή/ταξική!
Καλά, δεν είναι στο χέρι σου προς πια κατεύθυνση θα διαλυθεί η ΕΕ, ούτε η συγκρότηση των ΕΣΠΕ, άραξε. Ο καθένας μας παλεύει για το σπίτι του, οι υπόλοιποι ας κάνουν κι αυτοί αυτό που τους αναλογεί.
Ναι γιωργο δεν είναι στο χέρι μας αν σημερα η αυριο διαλυθεί η ε.ε.σε ποια κατεύθυνση θα διαλυθεί. Ομως ειναι στο χέρι μας και αυτο πρέπει να κανουμε παντού, το να ζυμωνουνε εμείς ως λαός την δική μας ΘΕΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ! όχι πια μόνο αντί!
Ρε San Rocco, για να καταλάβω: άμα διαλυθεί η ευρωζώνη και μετά από λίγο και η ΕΕ με πρωτοβουλία τού εθνικιστή/ακροδεξιού/νεοφασίστα Σαλβίνι (πες τον όπως θέλεις, δεκαράκι δεν δίνω), θα σε χάλαγε;;;
San Rocco, φιλική συμβουλή: μην καταπιανεσαι με ζητήματα για τη μελέτη τών οποίων δεν έχεις ούτε τα στοιχειώδη ιδεολογικοθεωρητικοπολιτικά εφόδια. Αν δεν θέλεις να λυπηθείς εμάς που τα διαβάζουμε και μας βγαίνουν τα ματάκια, λυπήσου τουλάχιστον την οργάνωσή σου (ιδίως τώρα που έχει βάλει πλώρη για σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα κι εσύ της κάνεις χαλάστρα μεγαλύτερη και από αυτήν που θα μπορούσε να σας κάνει ολόκληρη η Ιδεολογική Επιτροπή τής ΚΕ του ΚΚΕ!!!).
Λεφτ γιατί δεν πας διακοπές να μας αφήσεις στην ησυχία μας;
Ειναι απόλυτα φυσιολογικό άνθρωποι σαν τον λεφτ που αντιλαμβάνονται τον μαρξισμό ωσαν τις δέκα εντολές του Μωυσή, να μην μπορουν να καταλάβουν χριστό απο διαλεκτική κ υλισμό!
Ναι λεφτ μου, μέσα απο το κρατος ως σύνολο εποπτικών, διοικητικών κ ελεγκτικών της κοινωνίας μηχανισμών, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΝΑΔΥΘΕΙ μια νέα άρχουσα τάξη εαν η παλιά για χ λόγους, ΕΚΛΕΙΨΕΙ! Τι δεν καταλαβαίνεις;
Το ΚΡΑΤΟΣ ειναι ΚΑΙ εργαλείο της εκάστοτε άρχουσας τάξης, συνεπώς ΝΑΙ η εκάστοτε άρχουσα τάξη ΕΠΑΝΑΔΙΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ή/και δημιουργει κρατικές δομές! Αλλά δεν ειναι μόνο αυτο, το κρατος! Ειναι ΚΑΙ αυτο που ανελυσα: Ειναι ταυτόχρονα ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΚΟΙΝΩΝΙΩΝ ειδικά στην εποχή του εθνους/κρατους ίσαμε σημερα! Ειναι ΚΑΙ ενα σύνολο μηχανισμών ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΩΝ κ ΥΠΕΡΑΝΩ της κοινωνίας που την διοικούν, την ελέγχουν, την εποπτεύουν!
Εξαιτίας λοιπόν των παραπάνω δομικών χαρακτηριστικών του, το κρατος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΥΝΟΛΟ ΟΥΔΕΤΕΡΩΝ ΜΗΧΑΝΙΣΜΩΝ που άμα συντρίψει τον καπιταλιστικό τους χαρακτήρα ο λαός καθαρισαμε!
Διότι απο την φύση του ΚΑΙ το εργατικό ΚΡΑΤΟΣ διατηρεί πλήρως την δυνατότητα ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ απο την κοινωνία και εκκολαψης εντός του μιας νέας άρχουσας εκμεταλλευτριας τάξης: Αυτο ειδαμε να συμβαίνει στις χώρες που υπαρκτού, Αυτο είναι ενα βασικό συμπέρασμα απο την μελέτη αυτής της κοσμογονικης εμπειρίας.
Οσο ειναι αναγκαίο το κράτος στον αγώνα για την ανατροπή του καπιταλισμού κ την εδραίωση της εργατικης εξουσιας/δημοκρατιας, άλλο τόσο ειναι ΦΡΑΓΜΟΣ για τον κομμουνισμό.
“Λεφτ” μας χαλάνε οι εθνικιστές, ακροδεξιοί, νεοφασίστες, πες τους όπως θες.
Ελπιζω να μας το επιτρέπεις
Κώστας
Όχι μόνο σας το επιτρέπεω, αλλά εγκρίνω και επαυξάνω. Η μόνη διαφορά μας είναι ότι εσείς δεν αντιλαμβάνεστε τη διαφορά μεταξύ τού μικρότερου κακού και του μεγαλύτερου καλού που μπορεί να προκύψει από αυτό το κακό.
Να πάτε να γίνετε καλόγεροι. Για πολιτική δεν κάνετε.
Ξέρεις πολλούς από τους πιτσιρικάδες της εξ.αριστεράς που πραγματικά θα κατέβαιναν αυτοβούλως αν τα κεντρικά πρόσωπα των οργανώσεων τους δεν το αποφάσιζαν; Πιστεύεις ότι οι κνίτες θα κατέβαιναν ποτέ αν τα στελέχη δε τους τραβούσαν απ’ τα καπίστρια;
Ξέρεις γενικά πολλούς από μια ηλικία και κάτω, να θέλουμε πραγματικά να κατέβουμε να λερωθούμε στη πολιτική; Η πολιτική πλέον είναι μόνο για βρώμικους.
Γιώργο, αυτό που λες είναι εντελώς τελείως άλλο ζήτημα από εκείνο που έθιξα εγώ αρχικά στον San Rocco (Ανώνυμος 10/07/2019 at 17:20), για να μπει μετά στην κουβέντα ο Κώστας να πει τα δικά του και να πω κι εγώ τα δικά μου (βλέπε και παρακάτω). Αυτό που εγώ είπα στον San Rocco και στον Κώστα είναι ότι στην πολιτική, και μάλιστα στην πολιτική που βγαίνει έξω από τα όρια της χώρας σου, υπάρχουν εξελίξεις που αν και, βλέποντάς τις ξεκομμένα, είναι αρνητικές (π.χ. επικράτηση Σαλβίνι στην Ιταλία), μπορούν να αποβούν τελικά ωφέλιμες γιατί γίνονται αφορμή για αποσταθεροποίηση του καπιταλισμού. Και η αφορμή για να πω αυτά ήταν η επιθυμία τού San Rocco να διαλυθεί η ΕΕ προς αντικαπιταλιστική κατεύθυνση, κάτι που κι εσύ σχολίασες καταθέτοντας κάποια ένσταση, νομίζω. Εγώ το πήγα πιο πέρα και το έφτασα στο κόκαλο ρωτώντας τον San Rocco αν θα τον χάλαγε μια διάλυση της ΕΕ με πρωτοβουλία εθνικιστικών δυνάμεων. Όπως βλέπεις, απάντηση δεν πήρα (κάνει τζιζ το ερώτημα, κατανοητό). Αντί γι’ αυτό που τον ρώτησα, μου έγραψε μια ολόκληρη έκθεση ιδεών, αλλά εκτός θέματος. Παίρνει έναν ωραιότατο άσσο, κι αυτό μόνο και μόνο επειδή μπήκε στον κόπο να γράψει…
Επίλογος: Καταλαβαίνω ότι έχεις διάφορα θέματα με την οργανωμένη πολιτική όπως υπάρχει (παρεμπιπτοντως: έχεις διάφορα θέματα και καλό είναι να τα ιεραρχήσεις, διαφορετικά δεν θα τα επιλύσεις), αλλά η στιγμή και περίσταση που διάλεξες δεν ευνοεί τη συζήτησή τους.
“Λεφτ” πρόσεχε ποιος σου δίνει γελαστός το χέρι, άλλο δεν έχω να σου πω.
https://www.youtube.com/watch?v=ceQIwMw7YKI
Κώστας
Ρε Κώστα, ποιος μίλησε για χέρια, χειραψίες και χαιρετούρες;;; Εδώ μιλάμε για το ουδέν κακόν αμιγές καλού (δυστυχώς, εμφανίζεται και αντίστροφα, αυτά έχει η διαλεκτική). Η πολιιτική δεν είναι παραγγελιά, ανάλογα με τις επιθυμίες σου, σαν να πηγαίνεις στο χασάπη και να του λες “μάστορα, θέλω μπον φιλέ”. Στην πολιτική η μπριζόλα έχει πάντα κόκαλο.
Λεφτ για χέρι μιλάει ο Φώντας Λάδης. Στο απλώνει και δυστυχώς ανταποκρίνεσαι σε μια αρρωστημένη κατοπτρική εκδοχή του μικρότερου κακού .Όχι ο Μακρόν που λένε πολλοί αλλά η Λεπέν !! ¨Οχι ο Μόντι αλλά ο Σαλβίνι !! Εγώ λέω, όπως κι ο ΦΛ πως αυτή είναι ακόμα μια από τις μάσκες του που με τον καιρό αλλάζουν αλλά όχι και το μίσος του για μένα.
Και η διαλεκτική κακού-δυνητικού καλού ? Και σε αυτό απαντάει ο ΦΛ, και ο Θάνος και η Μαρία. Το δυνητικά καλό του φασισμού είναι το να τον τσακίσουμε και τσακίζοντας τον οι θέσεις της εργατικής τάξης, του λαού και της αριστεράς στην ταξική πάλη θα είναι καλύτερη από σήμερα.
Σε καμία περίπτωση δεν υπάρχει περίπτωση ο φασισμός, ή η ακροδεξιά δεν θα υλοποιήσει ένα κομμάτι από τις επιδιώξεις του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, ούτε από σπόντα κάτι παρόμοιο, ούτε τίποτα τέτοιο. Η δεξια εθνικιστική ρήξη του Μεσοπολέμου, αποτυπωμένη Μακροοικονομικά στο τέλος του Κανόνα του Χρυσού, έφερε τίποτα καλό ή μήπως φασισμούς και ναζισμούς ? Μα και την αντίσταση θα έλεγε κάποιος αλλά έτσι θα τρελλαθούμε, θα ευχόμαστε συμφορές για να αντεπιτεθούμε .Επίσης το δεξιό εθνικιστικό νεοφιλελέδικο Brexit δεν γεννάει τίποτα, το βλέπουμε καθημερινά πως η “θεωρία”, αυτή η εξυπνάδα που πας να διατυπώσεις δεν στέκει. Δεν κόβουμε δρόμο στην ταξική πάλη στην πλάτη του ότι πιο αντιδραστικού υπάρχει. Το δεξιό εθνικιστικό νεοφιλελέδικο Brexit γεννάει, δυστυχώς, το όλο και πιο ρητό αριστερόστροφο Bremain των πιο αριστερών εργατικών επί δεκαετίες. Με το Lexit πολιτικά ορφανό και χαμένο κάπου όλο και πιο μειοψηφικά στους Εργατικούς και στα βιβλία και άρθρα του Λαπαβίτσα και του Τάρικ Άλι να προβληματιστείς αν η θεωρία σου επιβεβαιώνεται κάπου στην ζωή ή είναι μια παπάντζα. Διότι αν πχ μια κυβέρνηση του Μπόρις Τζόνσον βάλει μπροστά το δεξιό Brexit εσύ τι προτείνεις στο εργατικό κίνημα να κάνει ? Να βάλει μια άνω τελεία, να τον αφήσει να τσακίσει την εργατική τάξη και τον λαό ταυτόχρονα με την έξοδο ?
Κώστας
Ούτε όμως και να αντιπαρατεθεί πάνω στο Brexit μπορεί, ειδικά τη στιγμή που ο εγγλέζος τρώει τη σκόνη των ξένων σε κάθε ακριβοπληρωμένη δουλειά. Η ΕΕ είναι ο οικονομικός αρχικά θάνατος του εθνικά αγγλοσάξωνα.
Και μην υποτιμάς καθόλου τη δύναμη της απελπισίας, ειδικά ως κριτήριο ψήφου. Αν δεν υπάρξει Lexit, είναι εξαιρετικά πιθανό πως το ποσοστό του δε θα το πάρει η αποχή, αλλά σε μεγάλο βαθμό ο Τζόνσον ούτως ή άλλως.
Η παγκοσμιοποίηση ειναι μια καπιταλιστική διαδικασία που σε σχεση με την ε.ε. , θα προχωρήσει, αν δεν βρεθούν κοινωνικές κομμουνιστικές δυνάμεις να την καταργήσουν προς οφελος μιας δι-εθνιστικης ένωσης.
Η Ευρώπη ως σύνολο καπιταλιστικών κρατών εχει βρεθει να ανταγωνιζεται αλλα καπιταλιστικα μεγαθήρια όπως η ρωσια/κινα. Οι καπιταλιστικες άρχουσες τάξεις της Ευρώπης, αναζητούν καλύτερο τρόπο πλασσρισματος για τα συμφεροντα τους ΕΝΤΟΣ της παγκοσμιοποίησης. Η Εε μέχρι στιγμής αποτελεί τον καλύτερο τρόπο, ομως εχει ο καιρός γυρίσματα: Αν δεν δεχθεί να υποχωρήσει η γερμανική καπιταλιστική τάξη κ να μοιράσει μεγαλύτερο μερίδιο απο την πίτα της ε.ε. στις υπόλοιπες μεγαλες ευρωπαϊκές καπιταλιστικες ταξεις, υπάρχει κ η επιλογή σύναψης καλύτερου ντιλ με την κινα/ρωσια. Αυτη ειναι η αιτια του μπρεξιτ απο μεριας βρετανικής καπιταλιστικής τάξης. Αυτη είναι κ η αιτια που η ιταλική καπιταλιστική τάξη διαμεσω σαλβινι δοκιμάζει τα όρια της ε.ε.
Οι λαοί σε όλο αυτο το παιχνίδι ειναι στην απέξω. Τα τμήματα τους που στηρίζουν πχ τον σαλβινι το κάνουν με την αυταπάτη οτι, θα πάρουν ενσ κοκαλάκι παραπάνω. Δεν υπάρχει περίπτωση: Είτε εντός της ε.ε. Είτε με εθνικιστική έξοδο απο αυτήν.
Η τρσγωδια εινσι οτι, ενα κομμάτι της αριστερας πιστεύει οτι εντος ε.ε μπορούν να υπάρξουν βελτιώσεις για το λαο κ ενα άλλο κομμάτι λοξοκοιτα προς ενα…”εξιτ” οτι να ναι. Η αριστερά που θέλει κ να διαλυθεί η ε.ε αλλα κ να αντικατασταθεί όχι από τον εθνικισμό αλλα από μια διεθνιστική ένωση των λαών ειναι πολύ μειοψηφική, τουλάχιστον ακομα. Αυτο ομως ειναι το ουσιαστικό φιλολαικο προταγμα.
Ή απλά είμαστε πάρα πολύ μικροί για να το επηρεάσουμε ούτως ή άλλως. Η διάλυση της ΕΕ αυτή τη στιγμή, αν γίνει, θα είναι με αντιδραστικούς όρους, αλλά μπορεί σε περιπτώσεις τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πάρουν κάτι ανακουφιστικό της μιζέριας στην αρχή. Το μετά είναι το ανησυχητικό, όχι μόνο για έναν κάποιας μορφής γενικευμένο πόλεμο, αλλά και για την περιβαλλοντική καταστροφή η οποία διαφαίνεται βέβαιη.
Ένα άλλο ερωτηματικό είναι τι θα κάνει ο λαός, αν η Ελλάδα εκτοξευθεί από μια ΕΕ η οποία θα σωριάζεται σε ερείπια. Ελαφρώς ακαδημαϊκό ενδιαφέρον, γιατί μάλλον δε σκοπεύει να κάνει τίποτα ούτως ή άλλως.
Κώστα, θα επενέλθω αύριο για να στα πω απ’ την καλή κι απ’ την ανάποδη (αν και δεν θα καταλάβεις Χριστό γιατί είσαι μουτζαχεντίν). Για την ώρα μία συμβουλή:
Ξεκαθάρισε μέσα σου αν αυτοπροσδιορίζεσαι ως κομμουνιστής επειδή είσαι αντιφασίστας ή είσαι αντιφασίστας επειδή είσαι κομμουνιστής. Έχει μεγάλη διαφορά.
Λεφτ αν θες να μου μιλάς θα μιλάς με την σεμνότητα που αντιστοιχεί στα μαύρα σου μεσάνυχτα. Αν θες να διαβάζω τα πονήματα σου και να μην σπαταλάω αυτόν τον χρόνο σε κάτι πιο χρήσιμο, στα συστατικά απορρυπαντικών πχ
Γιώργο και γω νομίζω πως ο Κόρμπιν χάνει.. Ενώ ξεκίνησε με την πιο αριστερή ατζέντα των Εργατικών αν βάλει προτεραιότητα το όχι στο νεοφιλελέ brexit και οχι το πως θετικά θα γίνει η ατζέντα του νομίζω πως θα χάσει. Αν και κάποια εργατικά στρώματα και νεολαίας στο κέντρο ψήνονται από το αριστερό bremain. Αλλά το ισοζύγιο τελικά δεν έχει και τόση σημασία για μένα όσο το ότι χάνει ή κερδίζει οι πιθανότητες να παίξει έναν θετικό ρόλο εξανεμίζονται
Κώστας
“Λεφτ” η σεμνότητα έχει να κάνει με το ότι σου μιλάω χαριστικά και εισαι εδώ καταχρηστικά. Λες πράγματα που σε μια διαδικασία της αριστεράς, και στους χώρους που έχεις, ψευδώς, επικαλεστεί πως ανήκεις απλά απαγορεύονται γιατί δεν μιλάμε από το μηδέν.
Η δήθεν δύσκολη ερώτηση σου είναι πάρα πολύ εύκολη και την έχω απαντήσει. Δεν πιστεύω πως υπάρχει συγγένεια ακροδεξιάς- αριστεράς και εργατικού λαϊκού κινήματος και δεν θέλω να κάνει τίποτα η ακροδεξιά, άρα δεν θέλω να διαλύσει την ΕΕ. Αν γίνει αυτό οι θέσεις των λαϊκών τάξεων στην ταξική πάλη θα είναι χειρότερη από αυτήν που είναι σήμερα από άποψη δημοκρατίας, κοινωνικού κράτους, δικαιωμάτων, λαικής και εθνικής κυριαρχίας. Γιατί ούτε την δήθεν αγαπημένη σου εθνική κυριαρχία θα προωθήσει η ακροδεξιά. Σε μια χώρα που κυρίως υφίσταται πιέσεις στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα η ακροδεξιά είναι με τον ιμπεριαλισμό εξ ορισμού. Αλλά και σε ιμπεριαλιστικές χώρες ο αποπληθωρισμός που συνοδεύει τέτοιες ρήξεις και την μακροοικονομική τους πτυχή όταν οι ρήξεις είναι από το κεφάλαιο εξασθενούν την εργατική τάξη και τον λαό. ¨Οπως έγινε χειρότερη στον μεσοπόλεμο. Θέλω η έξοδος της Ελλάδας από την ΕΕ που με αφορά σε πρώτη φάση και όχι γενικά η διάλυση να είναι μια χειραφετητική τομή για μας και όχι μια επιθετική κίνηση του κεφαλαίου.
Το πρόβλημα με αυτό που λες είναι πως δεν επιβεβαιώνεται πουθενά, εμπειρικά, ιστορικά, με βάση την θεωρία του διαλεκτικού και του ιστορικού υλισμού. Δεν διαμόρφωσε καλύτερες συνθήκες στον Μεσοπόλεμο αλλά τον ναζισμό, δεν διαμορφώνει καλύτερες συνθήκες στην Μ Βρετανία, δεν διαμορφώνει καλύτερες συνθήκες στην Ιταλία ή την Ουγγαρία, τις ΗΠΑ και την Βραζιλία. Επίσης το βλέπουμε και στην Ελλάδα, όλοι εσείς της υποτιθέμενης αντίθεσης στον ιμπεριαλισμό χωρίς κοινωνικές αναφορές τι φέρατε ? Την ΛΑΕ στο 0,28% και να γλύφει τα ναζιστοκάναλα, τον Λαφαζάνη να είναι ο μοναδικός αποχωρήσας του ΣΥΡΙΖΑ το 15 που η ιστορία δεν θα του πιστώσει πως έφυγε, άφησε υπουργεία κλπ, και την συμμετοχή σας, ως ristart κλπ, στις εθνικιστικές ακροδεξιές συγκεντρώσεις που βάζανε φωτιά για να κάψουν ανθρώπους ζωντανούς σε κοινωνικά στέκια αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.
Ο όγκος του υλικού δηλ είναι τεράστιος, είναι ιστορικός, είναι εμπειρικός, είναι καθημερινός και πρακτικός αλλά και θεωρητικός, προκύπτει απο παντού. Και αυτό το από παντού συμπυκνώνεται τελικά στην συλλογική λαική σοφία και κουλτούρα της αριστεράς, όπως το αποτύπωσαν σε λόγια και νότες ο Φώντας Λάδης, ο Θάνος Μικρούτσικος και η Μαρια Δημητριάδη
Δεν έχουμε διάλογο με την ακροδεξιά φίλε, δεν ξέρω αν το λες καλοπροαίρετα από την παροιμιώδη σου αγραμματοσύνη περί της αριστεράς και όντως το πιστεύεις αλλά είμαστε άλλοι κόσμοι.
https://www.youtube.com/watch?v=ceQIwMw7YKI
Κώστας
Τι πλάκα έχεις, ρε Κώστα! Κανονικά, η Παντιέρα έπρεπε να σε πριμοδοτεί με ένα πεντάευρο κάθε φορά που βάζεις σχόλια τόσο διασκεδαστικά! (σύντροφε διαχειριστά, τσοντάρω τα δύο).
Ποιος μίλησε, βρε κατακαημένε, για …συγγένεια αριστεράς και ακροδεξιάς και μου το αμολάς;;; Νομίζεις ότι θα πείσεις κάποιον πως ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο;;; Βρε κατακαημένε, ούτε ο Nezard δεν θα το έχαφτε! Ακόμα και στη συκοφαντία δεν μπορείς να επιστρατεύσεις μια στοιχειώδη εξυπνάδα;;; Εντάξει, δεν διαθέτεις από δαύτη, γνωστό αυτό. Χάθηκε ο κόσμος να δανειστείς από κάπου για λίγο; Ούτε γι’ αυτό δεν σου κόβει;;;
Μπα;;; Αποκλειστικό σου κριτήριο είναι η χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης, ακόμα κι αν αυτή είναι πρόσκαιρη;;; Τότε, τι μας υμνείς εδώ την έξοδο από την ευρωζώνη και την ΕΕ (μέχρι και την επανάσταση);;; Πιστεύεις ότι σε οποιοδήποτε από αυτά τα σενάρια η ελληνική εργατική τάξη (και κάθε εθνική εργατική τάξη οποιασδήποτε χώρας μέλους τής ευρωζώνης και της ΕΕ) θα …καλοπεράσει για κάποιο διάστημα (σύντομο λέει ο Λαπαβίτσας, εγώ λέω απροσδιόριστο);;; Να πας να σε δει κάνας γιατρός! Εναλλακτικά, να πας να ρωτήσεις τους μπολσεβίκους τού 1917 που ξεκίνησαν για τον εμφύλιο 10 και γύρισαν τρεις (κι ο ένας ανάπηρος)!!!
Κατά τα άλλα, ήσουν σαφέστατος (εδώ αξίζεις δεκάευρο): ναι στο ευρώ και στην ΕΕ, αν η διάλυση (που εσύ ως Αριστερά είσαι ανίκανος να κάνεις) προέλθει από τον Σαλβίνι, τον Τζόνσον ή τη Λεπέν. Να πείσεις και την ΑΡΑΝ να μας το βγάλει αυτό ως επίσημη θέση τής οργάνωσης. Έχουμε να κάνουμε κάτι γέλια! Μα κάτι γέλια!!!
Εκεί, εκεί, στη Β´ Εθνική! Μαζί με τον Τσακαλώτο, τον Μηλιό, τον Λαπατσιώρα, τον Σταύρου, τον Λάσκο και τον Δημοσθένη Παπαδάτο-Αναγνωστόπουλο!!! Α! Και τον Γιάνη!!!
ΥΓ Ανανεώνω τις λύσεις που σου έχω προτείνει, απλώς αλλάζοντας κάπως τη σειρά: να πας να αυτοκτονήσεις, να πας να γίνεις καλόγερος –ή και να γίνεις αναρχικός 100%!
ΥΓ2 Βρε κατακαημένε, εντάξει, με την ΕΕ είσαι αναποφάσιστος («δεν ξέρω», «δεν απαντώ», «εξαρτάται», «θα δείξει», «άλλο», «αφήστε με στον πόνο μου»). Μα ούτε και για πάρτη μου δεν μπορείς επί τέλους να πάρεις μια οριστική απόφαση αν θα αφήσεις ή θα βγάλεις τα εισαγωγικά από το όνομά μου;;; Τέτοια αποφασιστικότητα σε επαναστάτη είχαμε να δούμε από τότε που μας άφησε ο Μεγάλος!!! Φτου σου, να μη σε ματιάσω!!!
Για την ακρίβεια λεφτ όχι απλά δεν θα μίλαγες στην αριστερά για να υπερασπίζεσαι τον Βελόπουλο (αν διαλυότσν η δεξιά και έπαιρνε την θέση της), το πιθανότερο θα ήταν να έτρωγες ξύλο
Ξέρω ξέρω, να ποιοι είναι οι φασίστες, άντε ντε, σε μάθαμε κακομοίρη, σε πήραμε χαμπάρι, βάλε άλλη μάσκα
Κώστας
Κώστα, έχει πολύ μεγάλη πλάκα (μέχρι δακρύων) να παρατηρεί κανείς το πώς ορισμένα από τα σχόλια που αφήνεις στην Παντιέρα από καιρό σε καιρό αποκαλύπτουν φαντασμαγορικά τον απίθανο συνδυασμό τυφλού φανατισμού, πολιτικής αγραμματοσύνης και μιας σκέψης ανίκανης να δει πέρα από τη μύτη της που έχει εγκατασταθεί στο μυαλό σου. Τέτοια είναι και αυτά που έγραψες εδώ με αποκορύφωμα το 11/07/2019 at 23:57. Τι αποκαλύπτεται τώρα;
1) Είδες γραμμένο το όνομα του Σαλβίνι και έπαθες αμόκ. Ακριβώς όπως οι ταύροι στην αρένα που βλέπουν το κόκκινο πανί. Φαντάζομαι ότι θα νιώσεις πολύ υπερήφανος που σε πιστώνω με τόσο γενναία αντιφασιστική ορμή. Δεν θέλω να στο χαλάσω, αλλά είμαι υποχρεωμένος να σου θυμίσω ότι οι ταύροι, εκτός από γενναίοι, είναι και βλάκες. Γι’ αυτό και καταλήγουν να τους σέρνουν τα άλογα νεκρούς.
2) Ρώτησα εγώ τον San Rocco αν θα τον χάλαγε μια διάλυση της ΕΕ με πρωτοβουλία Σαλβίνι (ακόμα περιμένω την απάντησή του…) κι εσύ έβγαλες το συμπέρασμα ότι είπα «τι Μόντι; χίλιες φορές ο Σαλβίνι!». Τσίου, τσίου!
3) Ακόμα δεν έχεις κατανοήσει αυτό που είπε ο Μαρξ ότι ο άνθρωπος είναι ελεύθερος να παίζει τα χαρτιά του, αλλά δεν έχει την ελευθερία να επιλέγει τα χαρτιά που θα βρεθούν στα χέρια του. Πού πας ρε Καραμήτρο;;;
4) Αδυνατείς να καταλάβεις τη διαφορά μεταξύ τού να λέει κάποιος «επιδιώκω κάτι πάση θυσία» και του να λέει κάποιος άλλος «επιδιώκω κάτι μεγαλύτερη θυσία». Το πρώτο είναι στοιχειώδης λογική σκέψη. Το δεύτερο καθαρή ανθρώπινη βλακεία.
5) Φαίνεται ότι κατενόησες μόλις τώρα πως το να σου κόψουν το πόδι είναι μικρότερο κακό από το να σου κόψουν το κεφάλι. Συγχαρητήρια! Προάγεσαι με βαθμό «Άριστα». Στα νήπια.
6) Δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα στο κεφάλι σου (όπως και ο Γιώργος Λυγκουνάκης) αν στην τελική θέλεις τη διάλυση της ΕΕ. Μη σε πιάνει άγχος, έχεις καιρό. Στα νήπια είσαι ακόμα.
7) Όχι, δεν είσαι στα νήπια! Υποβιβάζεσαι και πάλι στα προνήπια. Διότι δεν έχεις αντιληφθεί ότι οι Μπόρις Τζόνσον αυτού τού κόσμου πάντα θέλουν να τσακίζουν την εργατική τάξη. Είτε μέσα είτε έξω από την ΕΕ. Το ζήτημα για τις εθνικές εργατικές τάξεις είναι να αποφασίσουν αν το πεδίο τής ΕΕ είναι ευνοϊκότερο ή δυσμενέστερο για τη δική τους επιδίωξη να τσακίσουν τις εθνικές αστικές τάξεις (ξέρω, ξέρω, δεν έχεις αποφασίσει ακόμα, είσαι δίβουλος· κανένα πρόβλημα –άλλωστε, τώρα που ξαναγύρισες στα προνήπια, έχεις ακόμα περισσότερο καιρό να αποφασίσεις).
8) Σε ξαναγυρνάω στα νήπια. Μόλις έκανες το πρώτο βήμα για να γνωρίσεις τη διαλεκτική: αρχίζεις και φοβάσαι μην τρελαθείς. Δικαίως φοβάσαι. Από μια άποψη η διαλεκτική είναι σχιζοφρένεια.
9) Για να την αποφύγεις, πρέπει να την περάσεις (κι αυτό διαλεκτική είναι –αλλά είναι για το Δημοτικό· εσύ είσαι ακόμα στα νήπια).
10) Το τι θα εύχεσαι είναι δικό σου θέμα (είσαι ελεύθερος να παίξεις τα χαρτιά σου –ξαναθυμίζω τον Κάρολο). Τα χαρτιά όμως που βρίσκονται στο χέρι σου είναι ένας ρήγας (πόλεμος) και μια ντάμα (επανάσταση). Στο ίδιο φύλλο! Από πάνω ο ρήγας, από κάτω η ντάμα. Όταν βαριούνται, αλλάζουν στάση.
Κλείνοντας επαναλαμβάνω: να πας να γίνεις καλόγερος[*]. Για πολιτική δεν κάνεις. Για την επανάσταση, που τόσο αγαπάς να αγαπάς (πλατωνικά, όμως: μόλις πας να την πάρεις τηλέφωνο, να συναντηθείτε, να κάνετε την πράξη, τρέμεις σαν φυλλαράκι στη Χαλκιδική) δεν το συζητάω καν!
ΥΓ Αυτό το περί σεμνότητας είναι αντιδιαλεκτικό και δεν το έπιασα.
[*] Εναλλακτικά: να γίνεις 100% αναρχικός –ή και να αυτοκτονήσεις (με την πολιτική έννοια).
Όλη μου τη ζωή ήθελα τη διάλυση της ΕΕ. Από παιδί έβλεπα τη σημαία της δίπλα στη γαλανόλευκη και έβραζα. Είχα επίσης και ψευδαισθήσεις ότι επειδή υπάρχουν πολύ συντηρητικοί συμπολίτες μας που δε γουστάρουν την ΕΕ, θα μπορούσε κάποτε να υπάρξει κάποιας μορφής συμπόρευση.
Αυτές οι ψευδαισθήσεις σταδιακά μου λύθηκαν από τους αγανακτισμένους και μετά. Όπως μου το είχε θέσει παλιός σύντροφος από τους “τσοβολικούς” του ΔΗΚΚΙ, άνω των 70 χρονών τώρα, που ούτε κομμουνιστή τον λες ούτε τίποτα, ένας κλασσικός πρασινοφρουρός ήταν: “Αυτό που θες να κάνεις να ανακατέψεις αριστερούς με πατριδοκάπηλους & εθνικιστές ΔΕΝ πρόκειται να δουλέψει. Μπορεί αυτά τα δύο αρχικά να φαίνονται ότι πάνε μαζί, αλλά κάπου στη πορεία διαχωρίζονται”.
Περάσαν κάποια χρονάκια μέχρι να πειστώ, αλλά η πραγματικότητα με έπεισε. Τελικά η λύση είναι απλή, πας με τους αριστερούς, πας με τους δεξιούς ή πας σπίτι σου.
Τώρα όσον αφορά την ΕΕ, όντως ανησυχώ από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά ευτυχώς δεν αναλογεί στο πολιτικό μου μέγεθος να αποπειραθώ να το λύσω. Θα κινηθώ μέσα στο πλαίσιο που θα καθορίσουν οι εξελίξεις.
Ρε Γιώργο, έλεος! Γράφω εγώ ότι, όπως και ο Κώστας, δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα στο κεφάλι σου αν θέλεις τη διάλυση της ΕΕ. Και μου απαντάς, προφανώς διαφωνώντας με το συμπέρασμά μου:
Όλη μου τη ζωή ήθελα τη διάλυση της ΕΕ. Από παιδί έβλεπα τη σημαία της δίπλα στη γαλανόλευκη και έβραζα.
Και μετά, αφού παρεμβάλεις τη διήγηση με τον τσοβολικό –που δεν πολυκατάλαβα τι σχέση έχει με το ζήτημα από αριστερή σκοπιά (= πού διευκολύνεται ο ταξικός αγώνας σε κάθε χώρα; μέσα ή έξω από την ΕΕ;)–, στο τέλος καταλήγεις:
Τώρα όσον αφορά την ΕΕ, όντως ανησυχώ από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά ευτυχώς δεν αναλογεί στο πολιτικό μου μέγεθος να αποπειραθώ να το λύσω. Θα κινηθώ μέσα στο πλαίσιο που θα καθορίσουν οι εξελίξεις.
Τι συμπέρασμα να βγάλω εγώ και κάθε ανθρωπάκος που σε διαβάζουμε;;; Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει είναι αυτό που ήδη έγραψα κει με το οποίο διαφωνείς. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, μη νομίσεις ότι το έβγαλα επειδή έριξα τα χαρτιά ή επειδή έτσι μου άρεσε, όπως με την Amstel. Για δες τι έγραψες πριν από δυο μόλις ημέρες (12/07/2019 at 16:30):
Η διάλυση της ΕΕ αυτή τη στιγμή, αν γίνει, θα είναι με αντιδραστικούς όρους, αλλά μπορεί σε περιπτώσεις τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πάρουν κάτι ανακουφιστικό της μιζέριας στην αρχή. Το μετά είναι το ανησυχητικό, όχι μόνο για έναν κάποιας μορφής γενικευμένο πόλεμο, αλλά και για την περιβαλλοντική καταστροφή η οποία διαφαίνεται βέβαιη.</em
Γιώργο, βάλε μια τάξη στους συλλογισμούς σου. Κανείς δεν σου ζητάει να λύσεις το πρόβλημα μόνος σου. Μαζί με άλλους θα το λύσεις (κι αυτό, μόνο αν θέλεις να συμμετάσχεις σε συλλογικό αγώνα, με το ζόρι δεν γίνεται). Αλλά, αδερφέ, πρέπει να αποφασίσεις: ποιους άλλους; Κι αυτό, το να αποφασίσεις, είναι δική σου ατομική ευθύνη.
Ε, πάρ’ την, ντε!
Δεν διαφώνησα με αυτό που είπες, ο αντιευρωπαϊσμός μου πράγματι έχει πέσει κατακόρυφα μετά από αυτά που βλέπω, γιατί πράγματι υπάρχουν και χειρότερα.
Σου είπα ότι άνθρωποι που δεν κατατάσσουμε τους εαυτούς μας ντε και σώνει στην “αριστερά” ανησυχούμε. Σου είπα επίσης ότι έρχεται μια στιγμή που πρέπει να επιλέξεις που θα είσαι με τους αριστερούς, με τους δεξιούς ή σπίτι.
Εγώ θέλω να είμαι με την αριστερά, πήρα οριστικά αυτή την απόφαση στα 17 μου και δεν θα αλλάξω τώρα. Όμως, επειδή μετά από 15 χρόνια έχω αποκτήσει εμπειρία, θεωρώ ότι για να έχει αποτέλεσμα αυτό, θα πρέπει να πάμε μαζί με άλλους ανθρώπους που έχουν αιτήματα μέσα σε αυτή τη κοινωνία.
Όχι με τους δεξιούς, αυτοί πλην εξαιρέσεων δε θα’ ρθουν, και δε θα έρχονταν Ό,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΚΑΝΑΜΕ, αλλά με άλλους. Και φυσικά ο δικαιωματισμός είναι κατακερματισμός και άρνηση της ταξικότητας, αλλά τη ταξικότητα την έχει αρνηθεί η ίδια η ελληνική κοινωνία. Αν δεν έχουν πειστεί ως τώρα μετά από όλα όσα έχουν γίνει, και δεν έχουν πειστεί, τότε τίποτα δε μπορεί να τους πείσει.
Θα πειστούν ίσως μόνο με το παράδειγμα, να μπουν όσοι κομμουνιστές-αναρχικοί έχουν μείνει μπροστά και οι υπόλοιποι από πίσω.
Εντάξει Γιώργο, δεκτό (“δεν διαφώνησα με αυτό που είπες”). Για να αποφεύγονται τέτοιες παρανοήσεις, καλό θα ήταν να γράφεις πιο προσεκτικά.
Η αποδόμηση των συλλογικών ταξικών ταυτοτήτων έχει βαθύτερα αίτια. Όμως, ο αριστερίστικος δικαιωματισμός, που εν μέρει είναι και (λάθος) απάντηση σε αυτή την αποδόμηση, έχει βάλει κι αυτός το χεράκι του. Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι η κατάσταση και η Αριστερά, δηλαδή εμείς, πρέπει να σπάσει το κεφαλάκι της για να δει πώς θα “πουλήσει” την ιδέα τής μαζικής συγκρότησης κοινωνικών υποκειμένων σε “δύστροπους” πελάτες.
Από την αναρχία μακριά! Μόνο για κανένα από κοινού πέσιμο σε φασίστες. Μέχρι εκεί. Κατά τα άλλα, μακριά και “αγαπημένοι” (= πολιτικοί αντίπαλοι –αντίπαλοι, όχι εχθροί). Σε κάθε κοινωνική επανάσταση, αν και όποτε γίνει, θα έχεις και από μία Κρονστάνδη. Νομοτελειακά. Και οι Κρονστάνδες τελειώνουν πάντα μ’ έναν νικητή. Δεν θα βγάλουμε τα ματάκια μας με τα ίδια μας τα χεράκια ώστε ο νικητής να είναι η αναρχία –κάτι που, και πάλι, όπως και τότε, θα σημαίνει το τέλος τής επανάστασης!
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ
Ρε Γιώργο, έλεος! Γράφω εγώ ότι, όπως και ο Κώστας, δεν έχεις ξεκαθαρίσει μέσα στο κεφάλι σου αν θέλεις τη διάλυση της ΕΕ. Και μου απαντάς, προφανώς διαφωνώντας με το συμπέρασμά μου:
Όλη μου τη ζωή ήθελα τη διάλυση της ΕΕ. Από παιδί έβλεπα τη σημαία της δίπλα στη γαλανόλευκη και έβραζα.
Και μετά, αφού παρεμβάλεις τη διήγηση με τον τσοβολικό –που δεν πολυκατάλαβα τι σχέση έχει με το ζήτημα από αριστερή σκοπιά (= πού διευκολύνεται ο ταξικός αγώνας σε κάθε χώρα; μέσα ή έξω από την ΕΕ;)–, στο τέλος καταλήγεις:
Τώρα όσον αφορά την ΕΕ, όντως ανησυχώ από την εξέλιξη των πραγμάτων, αλλά ευτυχώς δεν αναλογεί στο πολιτικό μου μέγεθος να αποπειραθώ να το λύσω. Θα κινηθώ μέσα στο πλαίσιο που θα καθορίσουν οι εξελίξεις.
Τι συμπέρασμα να βγάλω εγώ και κάθε ανθρωπάκος που σε διαβάζουμε;;; Το μόνο συμπέρασμα που μπορεί να βγει είναι αυτό που ήδη έγραψα κει με το οποίο διαφωνείς. Το οποίο, παρεμπιπτόντως, μη νομίσεις ότι το έβγαλα επειδή έριξα τα χαρτιά ή επειδή έτσι μου άρεσε, όπως με την Amstel. Για δες τι έγραψες πριν από δυο μόλις ημέρες (12/07/2019 at 16:30):
Η διάλυση της ΕΕ αυτή τη στιγμή, αν γίνει, θα είναι με αντιδραστικούς όρους, αλλά μπορεί σε περιπτώσεις τα φτωχά λαϊκά στρώματα να πάρουν κάτι ανακουφιστικό της μιζέριας στην αρχή. Το μετά είναι το ανησυχητικό, όχι μόνο για έναν κάποιας μορφής γενικευμένο πόλεμο, αλλά και για την περιβαλλοντική καταστροφή η οποία διαφαίνεται βέβαιη.
Γιώργο, βάλε μια τάξη στους συλλογισμούς σου. Κανείς δεν σου ζητάει να λύσεις το πρόβλημα μόνος σου. Μαζί με άλλους θα το λύσεις (κι αυτό, μόνο αν θέλεις να συμμετάσχεις σε συλλογικό αγώνα, με το ζόρι δεν γίνεται). Αλλά, αδερφέ, πρέπει να αποφασίσεις: ποιους άλλους; Κι αυτό, το να αποφασίσεις, είναι δική σου ατομική ευθύνη.
Ε, πάρ’ την, ντε!
“Όλη μου τη ζωή ήθελα τη διάλυση της ΕΕ. Από παιδί έβλεπα τη σημαία της δίπλα στη γαλανόλευκη και έβραζα.”
Λυγκουνάκης Patriot!!!!
Λαθραναγνώστη αν και δεν χρειάζεται δικηγόρο ο Λυγκουνάκης, εμείς στις καταλήψεις κατεβάζαμε την σημαία της ΕΕ μαζί με την ΚΝΕ και την ελληνική την αφήναμε
Κώστας
Ναι είμαι πατριώτης, θεωρώ. Δεν είμαι εθνικιστής, πάντα θεωρώ.
Πέραν του υποκειμενικού, δε πιστεύω ότι αυτό που ξεκίνησε μέσα στη κρίση με τη Σπίθα και κατόπιν με ΕΠΑΜ, Άρδην και τέτοιους χώρους,να χαρακτηρίζεται ένας χώρος ως “πατριωτικός”, λες και όλοι οι άλλοι είναι απάτριδες, ήταν πολιτική αρρώστια.
Πιστεύω ότι είναι πολιτική αρρώστια ήθελα να πω.
Και γιατί, ρε λαθραναγνώστη, είναι κακό αυτό που μας είπε ο Γιώργος Λυγκουνάκης και το ειρωνεύεσαι; Μας το εξηγείς λίγο, γιατί δεν το καταλαβαίνω;
1. Που είδες εσύ λαϊκή/ταξική ενότητα; Μόνο στη φαντασία σου. Αυτό που υπάρχει είναι εσωκομματική ενότητα (κι αυτό συζητήσιμο). Ούτε καν μεταξύ κομμουνιστικών κομμάτων δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα.
2. Ακόμη κι αν υπήρχε λαϊκή/ταξική ενότητα, θα μπορούσε να προβάλλει αντίσταση απέναντι στο παγκοσμιοποιημένο κεφάλαιο; Με τίποτα. Διότι ο κάθε λαός αγωνίζεται εντός εθνικών ορίων, άρα ο εχθρός είναι στο απυρόβλητο.
3. Θα μπορούσε να υπάρξει διεθνιστική αλληλεγγύη μεταξύ των λαών ώστε να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά η επέλαση του πολυεθνικού κεφαλαίου; Με Τίποτα. Ο κάθε λαός έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και τα δικά του προβλήματα. Δεν ενδιαφέρεται να λύσει προβλήματα άλλων λαών. Βλέπουμε για παράδειγμα τι έγινε με τα κίτρινα γιλέκα, που ξεσηκώθηκαν απέναντι στην πολιτική τους ηγεσία, η οποία είναι ανήμπορη να ικανοποιήσει εθνικά φιλολαϊκά αιτήματα αφού λογοδοτεί σε ευρωπαϊκούς θεσμούς που έχουν χαράξει και επιβάλλει υπερεθνική πολιτική ικανοποιώντας τις ανάγκες του διεθνοποιημένου κεφαλαίου για μεγαλύτερη ανταγωνιστικότητα/κερδοφορία.
Συνεπώς η μόνη ταξική μάχη που μπορούν να δώσουν οι λαοί είναι εντός των εθνικών τους ορίων. Στο Έθνος τους, αφού πρώτα το απελευθερώσουν. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Ο λαός έχει πεζούλια στον τόπο του που τα πότισε με ιδρώτα και αίμα. Και θα τα υπερασπιστεί. Είναι λοιπόν η εθνική κυριαρχία προαπαιτούμενο για να υπάρξει πεδίο ταξικής πάλης. Η αντίθετη άποψη είναι οπορτουνισμός. Η μάχη για εθνική κυριαρχία είναι ταυτόχρονα και ταξική μάχη. Διότι η παγκοσμιοποίηση είναι επιλογή του κεφαλαίου, κομμένη και ραμμένη στα μέτρα του, είναι το προνομιακό πεδίο που του επιτρέπει να ισοπεδώνει τους λαούς χωρίς αντίσταση. Αυτή είναι η αναπόφευκτη μάχη του μέλλοντος.
Avir Πότε θα καταλάβεις ότι η εθνική Γαλλική ηγεσία ΔΕΝ είναι ανήμπορη για άσκηση φιλολαϊκής πολιτικής επειδή λογοδοτεί στις Βρυξέλλες, ΑΛΛΑ ΕΠΕΙΔΗ ΛΟΓΟΔΟΤΕΙ ΣΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ;
Αβίρ πότε θα καταλάβεις ότι Ο ΣΕΒ (Συνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων), διαμορφώνει την πολιτική της ελληνικής κυβέρνησης για τα εργασιακά, μέσω των πολιτικών που προτείνει στην Κομισιόν για τηνΕλλάδα και αυτή αποδέχεται;;;
Ποιός είναι αβίρ αυτές τιςμέρες που ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΚΟΜΙΣΙΟΝ εξαγγέλει μέτρα επαναφοράς του υποκατώτατου, νέαςμείωσης μισθών και συντάξεων, κατάργησης των όπιοιων κλαδικώνσυμβάσεωνυπάρχουν, επεκτασης του ωραρίου εργασίας; Για πες αβίρ ποιός είναι; Να σου πω ΝΑ ΜΗΝ ΚΟΥΡΑΖΕΣΑΙ; Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ Ε Λ Λ Η Ν Ω Ν ΒΙΟΜΗΧΑΝΩΝ! Το 25% του ελληνικού ΕΘΝΟΥΣ το 1/4 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗΝ ΕΕ στρεφεται εναντιον του 75% του ελληνικού έθνους και των μεταναστών εργατών! Αυτό γίνεται ΣΕ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ αβίρ!
Για αυτό και η επιδιωκόμενηη ενότητα αναχαίτισης της εξαθλίωσης και της βαρβαρότητας, είναι ΤΑΞΙΚΗ/ΛΑΪΚΗ και ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ!
Λίγο απλοϊκή η σκέψη σου. Ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός λειτουργεί με βάση κάποιους κανόνες ανταγωνιστικότητας οι οποίοι αποφασίζονται υπερεθνικά από τα θεσμικά όργανα των καπιταλιστών, Βρυξέλλες κλπ. Εκτός από τους εθνικούς ανταγωνισμούς στην Ευρώπη, έχουμε και τους ανταγωνισμούς των ηπείρων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επομένως αν η Γαλλία εν προκειμένω έχει έλλειμμα ανταγωνιστικότητας το οποίο αντικατοπτρίζεται στους οικονομικούς δείκτες και τους δημοσιονομικούς στόχους που θέτουν τα υπερεθνικά θεσμικά όργανα, δεν λογοδοτεί στο εθνικό κεφάλαιο αλλά στα υπερεθνικά θεσμικά όργανα.
Γι αυτό ο Μακρόν πήγε στην Διεθνή Οργάνωση Εργασίας στη Γενεύη να πει τον πόνο του και μίλησε για «καπιταλισμό που τρελάθηκε» ζητώντας δέσμευση σε συγκεκριμένη κοινωνική ατζέντα που θα ισχύει για όλη την ΕΕ.
https://www.google.com/search?q=%CE%BA%CE%B1%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C+%CF%80%CE%BF%CF%85+%CF%84%CF%81%CE%B5%CE%BB%CE%AC%CE%B8%CE%B7%CE%BA%CE%B5&ie=utf-8&oe=utf-8
Αυτό δεν μπορεί να γίνει σε εθνικό επίπεδο, λόγω των ανταγωνισμών που προανέφερα. Και φυσικά δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό σε ευρωπαϊκό επίπεδο λόγω της ανισόμετρης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Γι αυτό είπα στο προηγούμενο σχόλιο μου ότι η ΕΕ είναι το προνομιακό πεδίο του κεφαλαίου, αφού οι λαοί δεν έχουν τρόπο να αμυνθούν σε υπερεθνικό επίπεδο, μόνο ΕΘΝΙΚΑ αποκτώντας την ανεξαρτησία τους και τα όπλα που τους δίνει η εθνική οικονομία όπως η νομισματική πολιτική, οι δασμοί, ο έλεγχος κεφαλαιακών ροών κλπ. Φυσικά για καπιταλισμό μιλάμε πάλι αλλά καπιταλισμό που θα μπορεί να ελέγξει σε μεγάλο βαθμό ο λαός με πίεση στο εθνικό κεφάλαιο (που θα έχει πρόσωπο και διεύθυνση) και φυσικά με ζωντανή τη σοσιαλιστική προοπτική (που θάφτηκε εντός ΕΕ).
Πάμε στο επόμενο.
Εξήγησα στο αρχικό μου σχόλιο για ποιο λόγο το ταξική/λαϊκή ενότητα, όπως η αριστερά την εννοεί, είναι μια μπούρδα. Εξήγησα επίσης ότι ακόμη κι αν υπήρχε κάτι τέτοιο δεν μπορεί να επηρεάσει αποφάσεις που λαμβάνονται υπερεθνικά.
Εξήγησα επίσης ότι η μάχη για εθνική κυριαρχία είναι ταυτόχρονα και ταξική, αφού προφανέστατα το εθνικό κεφάλαιο ευνοείται από τη συμμετοχή της χώρας σε υπερεθνικούς οργανισμούς ενώ ο λαός αφοπλίζεται. Συνεπώς η εθνική ενότητα που αναφέρω έχει την έννοια της παλλαϊκής ενότητας ενάντια στην ΕΕ, ενάντια δηλαδή στα ζωτικά συμφέροντα του εθνικού καπιταλισμού. Δεν είμαι κομπλεξικός, δεν χαρίζω το Έθνος σε κανένα κεφάλαιο και σε καμία ακροδεξιά (όργανο του κεφαλαίου). Το έθνος είναι ο λαός. Τα λαϊκά στρώματα που αναδεικνύονται σε εθνική τάξη είναι ο τρόμος του κεφαλαίου. Γι αυτό τα εθνικά κράτη, μέσω ανίερων συμμαχιών, πρέπει να μεταβληθούν σε χώρους, οι λαοί σε άμορφες μάζες, χωρίς ιστορική μνήμη και εθνική ταυτότητα, χωρίς δικαιώματα σε γη, τροφοσυλλέκτες μετανάστες ανάλογα με τις ανάγκες του κεφαλαίου (αυτός είναι ο κοσμοπολίτικος διεθνισμός που δυστυχώς πολλοί αριστεροί στηρίζουν τελώντας σε σύγχυση).
Avir, douze points! Σαν επιβράβευση για το πολύ ωραίο κλείσιμο του σχολίου σου (τελευταία παράγραφος), παραθέτω ένα απόσπασμα από κατοχικό άρθρο τού Γληνού (στην παράνομη ΚΟΜΕΠ τής εποχής) για το ίδιο θέμα. Σε επιβεβαιώνει απόλυτα και σε ισχυροποιεί στον καλό αγώνα που δίνεις εδώ απέναντι στους κουφιοκεφαλάκηδες που βλέπουν διεθνισμός και διαβάζουν αεθνισμός!
Τα λέμε
Ο λόγος στον σ. Γληνό:
Επειτα, πρέπει να κατανοήσουμε βαθειά την έννοια του εθνικού αγώνα. Σήμερα μιλάμε για Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, για εθνικό εργατικό απελευθερωτικό μέτωπο, για εθνικόν αγώνα. Μα την έννοια εθνικός την έχουνε κατατρίψει και της έχουνε δώσει άλλη σημασία στα περασμένα. Σήμερα με την έννοια εθνικός, δεν σκεπάζουμε τα συμφέροντα μιας ολιγαρχίας, μιας μικρής μερίδας του λαού, που εκμεταλλευότανε την έννοια αυτή για να προσδώσει γενικό χαρακτήρα σ’ εκείνο που ανταποκρινότανε μόνο στα προνόμια και τα συμφέροντά της. Σήμερα, η έννοια εθνικός σημαίνει παλλαϊκός. Σήμερα, που συνειδητοποιούνται όλα τα στρώματα του λαού, έθνος και λαός τείνει και πρέπει να συμπέσουν. Δεν μπορεί να είνε εθνικό ό,τι δεν είνε παλλαϊκό. Και εθνικό απελευθερωτικό μέτωπο σημαίνει παλλαϊκό απελευθερωτικό μέτωπο. Και εθνικός αγώνας για τη λευτεριά σημαίνει παλλαϊκός αγώνας για τη λευτεριά και για σήμερα και για αύριο και για πάντα.
ε μα αναγκαζόμαστε να λέμε και να ξαναλέμε τα αυτονόητα.
Πολύ καλό το αποσπασμα του Γληνού όσο και αν το λέρωσε και το προβόκαρε και αυτό ο “λεφτ” πανικόβλητος που είδε πως ακόμα και εν μέσω κατοχής οι κομμουνιστές ήταν κατά της “εθνικής” ενότητας.
Κώστας
Μπα, το έχει “λερώσει” και ο Μπρέζνιεφ, με το “Παλλαϊκό Κράτος”.
Μερικά πράγματα “λερώνονται” πολύ εύκολα…..
Φίλε ένας,
Μπα; Ώστε, εκτός από τον Μπρέζνιεφ (συ είπας, είναι μεγάλη κουβέντα και δεν την ανοίγω), κι εγώ το …”λέρωσα”;;; Προφανώς ως …”λέρα”;;;
Ορέος!
Το ΚΚΕ λιβανιζε για δεκαετίες τον Μπρέζνιεφ κ το παλλαϊκό κρατος ένας. Εκτίθεται.
Ηταν πολύ λεπτή η ειρωνία μου και τουλάχιστον εσύ έπιασες την κουβέντα, που μπορούσε να ανοίξει. Προφανώς και δεν θεωρώ τον Μπρέζνιεφ, ούτε κι εσένα ….”λέρες”! Οπως και το “Παλλαϊκό Κράτος”, που δεν ήταν καθόλου αβάσιμος ισχυρισμός, έστω κι αν ήταν ευεπίφορςο σε παρερμηνείες και, θα πρόσθετα, και λίγο “βιαστικός”. Αλλά δεν αντέχω την φορμαλιστική σκέψη: Το ίδιο πράγμα μπορεί να το πει ο Γληνός (που είναι “in”, για την μικροαστική αριστερά – δεν έχω καταλάβει γιατί, αλλά δεν έχω την αξίωση να τα καταλαβαίνω όλα) αλλά όχι …ο Μπρέζνιεφ (κι ο Στάλιν…) και πόαο μάλλον άλλοι, υπομείονες, όπως η αφεντομουτσουνάρα μου.
Και μην νοιώθεις μειονεκτικά, σαν (κατα κρίση μου αγαθή) συνεπής ρεφορμιστής.
Κι ο Αλλιέντε ένας ρεφορμιστής ήταν, αλλά όλοι τον σεβόμαστε.
Φίλε ένα,
Εντάξει. Πάντως, δεν θα ήταν άσχημη ιδέα, άλλη φορά που θα θέλεις να ειρωνευθείς λεπτά να υπολογίζεις κι εμάς τούς κάπως χοντροκέφαλους…. ;-) :-)
Μην έχεις άγχος για το «ρεφορμιστής». Ουδέν πρόβλημα. Για να καταλάβεις, ένα από τα αγαπημένα μου μότο είναι η γνήσια λενινιστική ατάκα τού Τενγκ: άσπρη γάτα, μαύρη γάτα, αρκεί να πιάνει ποντίκια.
Bonus: Ένα καθ’ όλα λενινιστικό τραγούδι από το χωριό Φιλώτι τής Νάξου:
Κι όπως τον έβρω τον καιρό, ετσί τονε, ετσά τον αρμενίζω
Τα λέμε (λενινιστικά πάντα, δηλαδή και ρεφορμιστικά άμα λάχει!)
Ένας δεν καταλαβαίνω τι εννοείς. Αν πρόκειται για την δήθεν ταξική αριστερή κριτική στο ΕΑΜ από το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια δεν θα με βρεις μαζί σου. Ειδικά αφού μιλάμε και για απόσπασμα στον αντίποδα του πνεύματος Λιβάνου κλπ για το οποίο πνεύμα άλλωστε πιο δόκιμο είναι να κατηγορούμε το ΚΚΕ και όχι το ΕΑΜ
Και με τον Μπρέζνιεφ με μπερδεύεις, περίπου υπόδειγμα σοσιαλισμού θεωρείτε την περίοδο του
Κώστας
Συνέχισε το θλιβερό “ποίμα” σου. Μέχρι ο (αυτο)εξευτελισμός σου να γίνει τέλειος….
Ο επίσης συστημικός καπιταλιστικός όρος του απατηλού διπόλου “έθνος vs παγκοσμιοποιηση” ποιός είναι καλέ; είναι ο όρος “εθνολαϊκισμός”! Αλλη μια σπουδαία εφευρεση όχι των εθνικιστικών καπιταλιστικών think tank αλλά των κοσμοπολίτικων καπιταλιστικών think tank!
Συμφωνα με το άλλο καπιταλιστικό στερέωμα, όσοι απορρίπτουν τις υπερεθνικές ενώσεις των καπιταλιστών (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΙΕΘΝΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑ, ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΣΑΓΚΑΗΣ κλπ), είναι ….”εθνολαϊκιστές”! Και θέλουν να ενισχύσουν τον εθνικο απομονωτισμό. Πως απαντάμε σε αυτούς τους κυρίους;
Η άρνηση αγαπητοί των υπερεθνικών ενώσεων του κεφαλαίου, έχει 2 διαμετρικά αντίθετες πλευρές: Από τη μια είναι οι εθνικιστές πάσης φύσεως που ΔΕΝ θέλουν να απορριψουν ΓΕΝΙΚΑ τις υπερεθνικές ενώσεις του κεφαλαίου (πχ την ΕΕ), αλλά θέλουν η ΔΙΚΗ ΤΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ άρχουσα τάξη, να πλασαριστεί καλύτερα και πιο κερδοφόρα ΕΝΤΟΣ της υπερεθνικής ένωσης: Ο Σαλβίνι, Η Λεπέν, ο Τραμπ, ο Ορμπαν ΑΥΤΟ και ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ! Για αυτό ακι μόλις βγούνε κυβέρνηση αφενός τα μαζεύουν και αφετέρου στην πιο ριζοσπαστιή τους εκδοχή (πχ Ορμπαν, Σαλβίνι) λοξοκοιτούν προς Κίνα και Ρωσία, αλλά ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ παράλληλα αντεργατική και αντιλαϊκή πολιτική: Πχ ο Ορμπαν ψήφισε νόμους που επιτρέπουν την μονομερή επέκταση στις 400 ώρες των υπερωριών ανά έτος και την πληρωμή/εξόφληση των δούλων εργαζομένων, σε βάθος ….τριετίας!
Αντίστοιχα οι Αυστριακοί εθνικιστές ψήφισαν νόμους που επεκτείνουν το ωράριο εργασίας στις 12 ώρες ημερησίως! Τόσο φιλολαϊκοί είναι οι εθνικιστές.
Από την άλλη, οι αντικαπιταλιστικές ή/και κομμουνιστικές δυνάμεις απορρίπτουν τις υπερεθνικές ενώσεις του κεφαλαίου, όχι για να επιστρέψουμε στην επίσης βάρβαρη εκμετάλλευση και τα μνημόνια από Ρωσία/Κίνα, αλλά για μια ένωση των λαών σε σοσιαλιστική βάση. Και ναι, το πρωταρχικό ππεδίο είναι το έθνος/κράτος, αλλά το ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟ είναι η αντικατάσταση του βάρβαρου καπιταλιστικού κοσμοπολιτισμού, από την δι-Εθνιστική ένωση!
ΜΕΡΙΚΑ ΚΑΛΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΤΙΕΡΑΣ
Ρε παίδες, ώρες-ώρες δεν σας καταλαβαίνω εντελώς καθόλου! Φιλοξενείτε εδώ τα σχόλια ενός απίθανου και ανεκδιήγητου τύπου (Κώστας), του οποίου η εμμονή να με συκοφαντεί μέσω τερατωδών διαστρεβλώσεων, υπονοούμενων ή και ευθέων κατηγοριών για (ακρο)δεξιό εισοδισμό έχει πάρει πλέον ψυχοπαθολογικές διαστάσεις (ιδίως αν σκεφτεί κανείς ότι αυτό το βιολί το παίζει εδώ και έξι-εφτά χρόνια). Επιπλέον, σύμφωνα τουλάχιστον με τα λεγόμενα του μέλους τής διαχειριστικής σας ομάδας kokkiniotis που του έχει πει –κι όχι μια φορά– ότι ψεύδεται, έχετε πέσει κι εσείς θύματα συκοφαντικών ψευδολογιών από τον ίδιον άνθρωπο. Και τώρα μού κόβετε ένα σχόλιο στο οποίο, προσπαθώντας να αμυνθώ απέναντι στην επίσης συκοφαντική μαντεψιά του ότι θα τον πω φασίστα (προβάλλοντας δηλαδή σ’ εμένα αυτό που συνηθίζει να κάνει ο ίδιος απέναντί μου!) του έλεγα (γράφω από μνήμης):
Ποτέ δεν σε χαρακτήρισα φασίστα ούτε το υπονόησα. Το τι είσαι φαίνεται από 1.000.000 μίλια μακριά: ένας πολιτικός βλάκας. Τίποτε λιγότερο, τίποτε περισσότερο.
Ποιο ήταν το φοβερό παράπτωμα; Ότι χαρακτήρισα απλώς «πολιτικό βλάκα» (ω της ύβρεως!) έναν ξεκάθαρα και απίστευτα κακόπιστο και κακοήθη άνθρωπο που εκτοξεύει εναντίον μου όποτε του καπνίζει πολιτική λάσπη με το τσουβάλι; Δηλαδή, κατά την άποψή σας πώς πρέπει να αμύνομαι απέναντι σε έναν τόσο αισχρό και κατ’ επάγγελμα και κατ’ εξακολούθηση συκοφάντη; Να του λέω κάθε φορά που του τη βιδώνει και βλέπει φαντάσματα «κύριε, σας παρακαλώ, αυτά που λέτε με αδικούν· θα το πω στη μαμά μου»;;;
Για πείτε μου.
Λογοκρισία;Να ξαναζήσουμε τις δικές της Μόσχας;
Η άρχουσα τάξη της παντιερας κόβει και ράβει!!
Σ.Τ., για να μη δημιουργούνται λάθος εντυπώσεις, από “καλοθελητές” ή και επιπόλαιους:
Εγώ δεν μίλησα για καμία λογοκρισία (με την έννοια που το θέτεις). Λογοκρισία δεν είναι το κόψιμο ενός σχολίου όπου εγώ, λόγου χάρη, θα ισχυρίζομαι ότι είσαι υπαρχηγός δικτύου trafficking. Για να μην τρελαθούμε τελείως σ’ αυτή τη χώρα!
Το νόημα του σχολίου μου προς τη διαχειριστική ομάδα τής Παντιέρας ήταν ότι πήραν μια λάθος απόφαση. Δεν τους καταλόγιζα κακές προθέσεις. Τους καταλόγιζα απλώς ότι πήραν μια λάθος απόφαση. Κι εγώ, αν και με έχεις για “σταλινικό”, δεν “κρεμάω” ανθρώπους για μια λάθος απόφαση (το ιδιο έκανε κι ο Λένιν).
Εντάξει;