Του Νάσου Θεοδωρίδη
Στο δρόμο προς την 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, μετά την ενθουσιώδη συγκέντρωση των αριστερών οργανώσεων που έλαβε χώρα στο «ΣΤΟΥΝΤΙΟ» τη 19η Δεκέμβρη, είναι απόλυτα εφικτό, όχι μόνο εν όψει εκλογών αλλά κυρίως εν όψει μεγάλων κοινωνικών και κινηματικών αγώνων που μας περιμένουν τα επόμενα χρόνια, να βρεθεί ένας κοινός πολιτικός βηματισμός μεταξύ των δυνάμεων της αντισυστημικής ριζοσπαστικής αριστεράς που να παλεύει στη βάση ενός αντικαπιταλιστικού προγράμματος.
Από το σύνολο των διεργασιών, των δημοσιευμένων κειμένων, των συζητήσεων, καθώς και από την εμπειρία όλης της τελευταίας περιόδου, όπου η ακρίβεια, η υγεία, η παιδεία, ο πόλεμος, οι υποκλοπές, οι παραβιάσεις των δημοκρατικών δικαιωμάτων με όξυνση της καταστολής (δολοφονία Ρομά), ο θεσμοποιημένος ρατσισμός με τις επαναπροωθήσεις προσφύγων στο Αιγαίο κλπ έγιναν κεντρικά θέματα της πολιτικής αντιπαράθεσης, βγαίνουν ορισμένα συμπεράσματα : είναι πλέον ξεκάθαρο ότι έχει διαμορφωθεί ένα μπλοκ δυνάμεων που, στον ένα ή τον άλλο βαθμό, έχουν κοινή πολιτική βάση, συγκλίνουν σε κεντρικά ζητήματα της πολιτικής αντιπαράθεσης, όπως η υπεράσπιση των εργατικών αγώνων στην Ελλάδα, ο πόλεμος στην Ουκρανία και στη χώρα μας (ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός), η στάση απέναντι στην ΕΕ, οι αντικαπιταλιστικές διεκδικήσεις στην οικονομία, η άρνηση του κυβερνητισμού.
Εν όψει της Συνδιάσκεψης, ο συλλογισμός μας οφείλει να ξεκινήσει από την αφετηρία της διαπίστωσης ότι στην Ελλάδα οι κυρίαρχες τάξεις δεν έχουν περιθώριο αναδίπλωσης πίσω από μια ηπιότερη στρατηγική. Η άρχουσα τάξη έχει επιλέξει μια συγκεκριμένη στρατηγική εξόδου από την κρίση, η οποία θα πρέπει να περάσει μέσα από την ακύρωση όλων των κοινωνικών συμβιβασμών και λαϊκών κατακτήσεων των τελευταίων χρόνων. Αυτό σημαίνει ότι στη μεταμνημονιακή (αλλά, κατ’ ουσίαν, ακόμη άκρως μνημονιακή) Ελλάδα, έστω και μια ήπια σοσιαλδημοκρατική μεταρρύθμιση που απλά θα ανέκοπτε την πολιτική των μνημονίων και θα μετρίαζε την ένταση των εφαρμοζόμενων μέτρων, θα αποτελούσε για την αστική στρατηγική ιδεολογική και πολιτική ήττα με παγκόσμιο αντίκτυπο λόγω της δεδομένης πλέον επιλογής της άρχουσας τάξης να συνεχίζει την αφαίμαξη των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων με τη χρήση των μνημονιακών νόμων που παραμένουν σε ισχύ. Ένα τέτοιο ενδεχόμενο ιδίως δεν θα μπορούσε να είναι ανεκτό μέσα στην Ε.Ε, παρά τις λίγες αλλά σημαντικές επιτυχίες που σημειώνει η κυβέρνηση της Ισπανίας, όχι όμως π.χ. και η αντίστοιχη της Πορτογαλίας.
Άρα, η υπέρβαση της κρίσης από τη σκοπιά του κεφαλαίου απαιτεί τη συντριβή των συμφερόντων των εργαζομένων, προκειμένου να διασφαλιστεί η συνέχεια της συσσώρευσης και να ανορθωθεί η καπιταλιστική κερδοφορία. Μοιάζει λοιπόν αδύνατη, υπό τις παρούσες συνθήκες, μια εκδοχή αριστερού κεϋνσιανού συμβιβασμού, όπως αυτή εμφανίστηκε ιστορικά κατά την περίοδο της μαζικής φορντιστικής/ταιηλορικής παραγωγής, με υψηλό ποσοστό απασχόλησης, σταθερή αύξηση μισθών, θεσμούς κοινωνικής πρόνοιας και άλλες μορφές του συμβιβασμού που όμως τώρα είναι ευθέως ανταγωνιστικές προς την αστική στρατηγική. Έτσι, είναι εσφαλμένη η στρατηγική που προτείνουν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ25. Εξάλλου, ο πρώτος είναι πλέον άρρηκτα συνδεδεμένος με τον κυβερνητισμό και έχει απορροφηθεί σχεδόν πλήρως από το αστικό πολιτικό σύστημα.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι στο φόντο της καπιταλιστικής κρίσης κανένα νικηφόρο πολιτικό σχέδιο από την εργατική τάξη που δεν εγγράφει το αντικαπιταλιστικό πρόταγμα στον ορίζοντά του δεν θα έχει πιθανότητα επιτυχίας. Αυτό αυξάνει τις ευθύνες της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, καθώς αυτή πλέον θα πρέπει να αναλάβει τα ηνία, παίρνοντας πρωτοβουλίες ενότητας για να οικοδομηθεί η αντεπίθεση. Επομένως, η δυνατότητα της δημιουργίας ενός ριζοσπαστικού αντικαπιταλιστικού πόλου που θα συνενώνει χωρίς αποκλεισμούς όλες ανεξαιρέτως τις δυνάμεις της επαναστατικής και αντισυστημικής αριστεράς που αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοιες θεμελιώνεται στις πραγματικές κοινωνικές αντιθέσεις και τις όψεις της ταξικής πάλης.
Διότι το καθοριστικό στοιχείο πρέπει να είναι η διακριτότητα του νέου αντικαπιταλιστικού πόλου από το αστικό πολιτικό σύστημα.
Κατά συνέπεια, την πολιτική βάση για ανάπτυξη ενός τέτοιου εγχειρήματος θα την αποτελούν οι πολιτικές οργανώσεις που τοποθετούνται στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά και έλαβαν μέρος στην εκδήλωση της 19ης Δεκέμβρη, οι συσπειρώσεις των κοινωνικών και εργασιακών χώρων, και οι υπαρκτές κοινωνικές αντιστάσεις. Κυρίως όμως το νέο εγχείρημα θα οικοδομηθεί πάνω στους αυτόνομους αγώνες των εργαζομένων.
Για αυτό καταρχήν ήταν και είναι ορθή η απεύθυνση και σε δυνάμεις που ευαγγελίζονται – έστω σε προγραμματικό επίπεδο – τη ρήξη με το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, όπως και τη σύγκρουση με το ευρωπαϊκό οικοδόμημα, ακόμη κι αν δεν έχουν – με τη στενή έννοια – επαναστατικό χαρακτήρα, όπως η ΛΑΕ, άσχετα με το ποιες θα είναι οι οριστικές αποφάσεις της τελευταίας.
Δε χωράει αμφιβολία ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, η Αναμέτρηση, η ΑΡΑΝ, το Κομμουνιστικό Σχέδιο, αλλά και τυχόν αντισυστημικές δυνάμεις που θα ξεκόψουν από το – διαφαινόμενο ως κυρίαρχο – σχέδιο της ηγεσίας της ΛΑΕ για συμπόρευση με το ΜέΡΑ25, πρέπει ενωμένες να δώσουν από κοινού τη μάχη.
Ήρθε η ώρα να παλέψουμε ανοιχτά πλέον σε πολιτικό επίπεδο για την διαμόρφωση ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού πόλου – μετώπου, και η επιλογή αυτή να επικυρωθεί με πανηγυρικό τρόπο από την 5η Συνδιάσκεψη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο Νάσος Θεοδωρίδης είναι δικηγόρος Αθηνών και μέλος του Σοσιαλιστικού Εργατικού Κόμματος (ΣΕΚ) και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Πολύ ουσιαστική παρέμβαση.
Η εμμονή της ΛΑΕ στη συμμαχία με τον Βαρουφάκη, δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο σε μια ευρύτερη συνάντηση.
Οι θέσεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, της Αναμέτρησης, της ΑΡΑΝ και του Κ-Σχεδίου επιτρέπουν μια συμπόρευση που θα βλέπει και πέρα από τις εκλογές
Η Αναμέτρηση η ΑΡΑΝ και το Κ-Σχέδιο αν ήθελαν κάτι πέρα από τις εκλογές δεν θα έφευγαν από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και από διάφορα εργατικά σχήματα που από κοινού υπήρχαν.
Δεν νομίζω ότι άλλαξαν θέσεις. (Δεν το λέω ως κάτι κακό)
Το θέμα είναι ένα κοινό εκλογικό κατέβασμα σε τί βοηθάει. Όταν στην επόμενη απεργία θα υπάρχουν ξεχωριστές λογικές και συγκεντρώσεις.
Το επόμενο αντιφασιστικό κάλεσμα πόσο από κοινού θα γίνει;
Αυτά μόνο επειδή, αν εξαιρέσεις το ΣΕΚ, τα προηγούμενα χρόνια, δηλαδή τα χρόνια της συνύπαρξη μας στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τα κάναμε από κοινού. Γιατί στα νέα ζητήματα – μέτωπα που ανοίγονται δεν δοκιμαστήκάμε ακόμα.
Και όταν μιλάμε για ΛΑΕ δεν είναι μόνο το αριστερό Ρεύμα, είναι και η τραμπουκικη ομάδα που ακούει στο όνομα ΑΡΑΣ. Είναι και η ΑΡΑΣ που θέλει διακαώς συνεργασία με το μερα25. Δύο σε ένα. Και τραμπουκοι, και παραγοντίσκοι που δεν διαφέρουν από την λογική ΣΥΡΙΖΑ
Εγώ νομίζω πως το ΣΕΚ επιχειρεί έναν εξυπνακισμό που δεν πρέπει να περάσει.
Εξηγούμαι.
Η συνεργασία της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς, κωδικοποίηση που επιλέχτηκε στις αρχές του καλοκαιριού του 2022 εννοώντας το “και η ΛΑΕ” δεν μπορεί να γίνει, δια της διολισθήσεως, αντικαπιταλιστικό μέτωπο-πόλος και ξαφνική …δικαίωση του “αποκλεισμός της ΛΑΕ” ενώ σήμερα είναι απόλυτα απομονωμένο
Αν η ηγεσία της ΛΑΕ επιλέξει τον συζητούμενο εκλογικό οπορτουνισμό ας τον κάνει. Εμένα με πειράζει, αν το κάνει και αν δεν το κάνει, και το ότι συντηρεί αυτή την συζήτηση. Θέλει ο κόσμος της Αριστεράς να μυρίζει τα νύχια του και να την καθιστά το κέντρο του κόσμου. Πρέπει να πει τι θέλει, έλεος, σε λιγότερο από 2 μήνες θα προκηρυχτούν οι εκλογές. Αν η πρόταση της για εκλογική συνεργασία της Αριστεράς απευθύνεται στην ριζοσπαστική και αντικαπιταλιστική Αριστερά ώστε αυτή ΚΑΙ ΜΟΝΟ να την υλοποιήσει να το πει. Αν θα το κάνει μόνη της και αυτό να το πει και να ζητήσει μια συγνώμη από την Πρωτοβουλία. Διότι δεν μπορεί να συζητάς δημόσια με τις άλλες δυνάμεις της Πρωτοβουλίας αλλά η καθοριστική συζήτηση να είναι η …. κρυφή με το ΜΕΡΑ 25, απαγορεύεται αυτό το πράγμα από άποψη φυσιογνωμίας και αξιοπιστίας. Πεστο δημόσια και καντο αν το πιστεύεις και μόνη σου. Αλλιώς γιατί είσαι στην Πρωτοβουλία με δυνάμεις που αρνούνται κατηγορηματικά αυτό που έχεις αποφασίσει ?
Αν το πράξει όμως αυτό, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει οι υπόλοιποι να μεταβάλλουν γνώμη για το κοινωνικά αναγκαίο. Αυτό που αντιστοιχεί στο κινηματικό και πολιτικό κεκτημένο και στον λαικό εργατικό νεολαίστικο καημό σε κάθε χώρο είναι η συνεργασία της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς χωρίς αποκλεισμούς. Είναι 2 οι πλευρές που κάνουν την ζημιά στο κοινωνικά αναγκαίο και δεν πρέπει καμία από τις 2 να … πανηγυρίσει και να μην πληρώσει το πολιτικό κόστος.
Μέχρι να ανακοινωθεί πάντως το ΜΕΡΑ-ΛΑΕ που αρκετοί, και ο σ ΝΘ, το θεωρούν τετελεσμένο εγώ θα λέω πως δεν μπορώ να διαννοηθώ ότι θα το κάνουν για τους πολύ σημαντικούς φυσιογνωμικούς λόγους που είπα πριν. Αλλά η γραμμή πρέπει να είναι το ή όλοι ή κανένας.
Κώστας
Κώστα μια διευκρίνηση, όταν λες όλοι ποιους συγκεκριμένα εννοείς;
Μαρίνα εννοώ όλοι που εμπλέκονται στην συζήτηση, οσοι στηρίζουν Πρωτοβουλία που έκανε την εκδηλωση στο Στούντιο και όλη η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Κώστας
Από τον χώρο της ΛΑΕ έχουμε τις αποφάσεις της συνδιάσκεψης της και τις δηλώσεις των στελεχών. Όλοι τους μιλάνε για εκλογική συνεργασία με το ΜΕΡΑ25 και δηλώνουν ότι θα ήθελα σε αυτή τη συνεργασία όλη την εξωκοινοβουλευτική αριστερά.
Αυτές οι τοποθετήσεις νομίζω δημιουργούν ένα συγκεκριμένο πλαίσιο.
Το θέμα δεν είναι αν μπορεί να βρεθεί ένα πλαίσιο συνεργασίας της ΑΝΤΑΡΣΥΑ με ΑΡΑΝ, Αναμέτρηση και Κ-Σχέδιο στη βάση του αναγκαίου για την κοινωνία.
ΑΩ να είσαι ακριβής. Δεν υπάρχουν οι αποφάσεις, τα κείμενα και οι τοποθετήσεις που λες.
Υπάρχει το “συνεργασία της ρ και αντ αριστεράς με την κοινοβουλευτική αριστερά. Και οι προτάσεις του ΜΕΡΑ 25 και η διάχυτη φημολογία και το ότι το Ξεκίνημα, που μας λέγαται θα κάνετε … αντικαπιταλιστικό πόλο μαζί του, δηλώνει μάλλον θετικό. Υπάρχει το ότι η ΛΑΕ αρνείται να πει πως μόνη της δεν προχωράει αν και τον Νοέμβρη όταν φτιάχτηκε η Πρωτοβουλία περίπου το έλεγε πως μόνη της δεν προχωράει.
Επίσης υπάρχει το ότι το ΝΑΡ λέει όχι στην συνεργασία με την ΛΑΕ έτσι κι αλλιώς. Γιατί λέει πως δεν πρέπει να υπάρχει αυτό που λένε το ΣΕΚ, το Κ Σχέδιο, η ΑΡΑΝ και η Αναμέτρηση δηλ Ενωτική Κίνηση της Ριζοσπαστικής και Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς
Εγώ λοιπόν καλώ ΑΡΑΝ Κ Σχέδιο Αναμέτρηση να προστατέψουν την πολιτική τους ακεραιότητα και αν η ΛΑΕ προχωρήσει, που δεν το έχει ακόμα ανακοινώσει ούτε εκείνη ούτε το ΜΕΡΑ 25 οπότε σε καλώ να μην μιλάς γι αυτούς, να μην δικαιώσουν την τραγικά πολιτικά απομονωμένη πολιτική γραμμή του ΝΑΡ. Το κοινωνικά αναγκαίο είναι το αριστερό ριζοσπαστικό μέτωπο κατά του ιμπεριαλισμού και του νεοφιλελευθερισμού, σε αυτό πρέπει εξ ορισμού να είναι και δυνάμεις από αυτό που λέμε ρεφορμιστική αριστερά αρκεί να είναι σε αυτό που πλέον, από τα χρόνια της Γένοβα και του antiglobal λέμε ριζοσπαστική αριστερά. Δηλ να μην έχουν ντε και καλά σαφή καταγωγή από την επαναστατική αριστερά όπως δεν έχει η μισή ΛΑΕ. Αν η ΛΑΕ κάνει αυτό που λες ότι το έχει ανακοινώσει, αλλά δεν το έχει, τότε οριακά επαρκείς είναι οι δυνάμεις της Πρωτοβουλίας. Το ΝΑΡ δεν χωράει αν δεν αποτιμήσει δημόσια ως λάθος την γραμμή της εκλογικής παρέμβασης στην βάση του “αντικαπιταλιστικού μετώπου”. Αν το ΣΕΚ βρει στις χαζομάρες της ΛΑΕ το κόλπο να μην διαλυθεί ότι έχει απομείνει από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ οι υπόλοιποι δεν έχουν κανέναν λόγο να … γυρίσουν σε ένα χρεοκοπημένο και τελειωμένο πολιτικό σχέδιο που ψάχνει σανίδα σωτηρίας και δεν βρίσκει.
Επίσης καλώ το ΝΑΡ και την ΛΑΕ στο κοινωνικά αναγκαίο. Την πολιτική και εκλογική συνεργασία της ριζοσπαστικής αριστεράς πάνω στο κινηματικό και πολιτικό κεκτημένο της 8ετίας και σε κοινή δράση, με οικοδόμηση συλλογικοτήτων από τα κάτω, σε κάθε πεδίο παραγωγής και αναπαραγωγής με την κοινοβουλευτική αριστερά
Κώστας
Μια μικρή διόρθωση: ήθελα να γράψω πως χωρίς την ΛΑΕ η Πρωτοβουλία είναι, ανεπαρκής, έγραψα το αντίθετο. Οριακά επαρκής είναι με την ΛΑΕ χωρίς το ΝΑΡ
Κώστας
Κώστα οριακά επαρκής η πρωτοβουλία με την ΛΑΕ η οποία ως όλον, δηλαδή ως ΑΡΑΣ και αριστερό ρεύμα θέλει συνεργασία με το μέρα 25; Τότε, η πρωτοβουλία ειναι κανονικά επαρκής σύμφωνα με την λογική σου, αν πάει και με τον ΣΥΡΙΖΑ! Μπράβο Κώστα
Να διαβάζεις αυτά που λέει κάποιος ωστε να μην του χρεώνεις ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο από αυτό που λέει
Κώστας
Κώστα μου, αυτό που λες λέω! Ανεπαρκής η πρωτοβουλία με το ΝΑΡ, οριακά επαρκής με την ΛΑΕ η οποία γουστάρει το μερα25, ε, θα γίνει επαρκέστατη αν πάει με μερα25 και ΣΥΡΙΖΑ.
Ανώνυμε μου ξαναέγραψες ΑΚΡΙΒΩΣ το αντιθετο από αυτό που λέω σαν να το έγραψα εγώ.
Που λέω πως η Πρωτοβουλία μαζί με το ΝΑΡ είναι ανεπαρκής ? Το ακριβώς αντίθετο λέω σε επαναλαμβανόμενα σεντόνια. Επίσης που έγραψα για … ΜΕΡΑ 25 ? Το ακριβώς αντίθετο έγραψα, πάλι σε επαναμβανόμενα σεντόνια.
Η επαναληψη της παρεξήγησης αρχίζει να εξαντλεί την καλή μου πίστη και αρχίζει να δείχνει πως δεν υπάρχει παρεξήγηση αλλά το κάνεις επίτηδες.
Υπάρχει και παλαιοκομμουνιστικός όρος γι αυτό
Κώστας
Κώστα έγραψες αυτο: “Μια μικρή διόρθωση: ήθελα να γράψω πως χωρίς την ΛΑΕ η Πρωτοβουλία είναι, ανεπαρκής, έγραψα το αντίθετο. Οριακά επαρκής είναι με την ΛΑΕ χωρίς το ΝΑΡ.
Κώστας”
Δεν σε παρεξήγησα
Αυτο βεβαίως το έχω πει, είναι ΑΚΡΙΒΩΣ το αντίθετο από αυτό που εώς τώρα μου χρέωνες.
Η υπόλοιπη Πρωτοβουλία χωρίς την ΛΑΕ, αν πάει με το ΜΕΡΑ να μην κατέβει, είναι ανεπαρκής. Με την ΛΑΕ αλλά χωρίς το ΝΑΡ να κατέβει, είναι οριακά επαρκής. Χωρίς την ΛΑΕ με το ΝΑΡ, που είπε ο σ ΑΩ, να μην κατέβει γιατί πρέπει να κατεβουν δυνάμεις που συμφωνούν με την ενιαία κάθοδο της ριζοσπαστικής και αντικαπιταλιστικής αριστεράς
Τι μου έχεις χρεώσει τόσες ώρες ? Το ΑΝΤΙΘΕΤΟ, πως λέω η Πρωτοβουλία να κατέβει με το ΜΕΡΑ 25 και …τον ΣΥΡΙΖΑ
Κώστας
Είσαι ο ορισμός του πολιτικισμου, του τακτικισμου και στο βάθος του κοινοβουλευτικο κρετινισμου
Στις αρχές του 2000 ο Συνασπισμος ήταν στα ορια της εκλογικής επιβίωσης.Πιέζονταν δε ιδεολογικα,πολιτικα και οργανωτικα απο το σημιτικό πασοκ.Επιβιωσε( κ μεγαλουργησε) κανοντας αριστερη στροφη με το ελλ κοιν φορουμ και μετεπειτα με τον συριζα .Εβαλε φρεσκο κινηματικο αίμα ελκυστικο για τους νεους και άφθερτο πολιτικα.Σκεφτομαι λοιπον μηπως τωρα σαν φάρσα ο πιεσμενος Βαρουφακης προσπαθησει να επιβιώσει μέσω μιας ανάλογης συμμαχιας.Πρόθυμους θα βρει Πολιτικά το αριστερο ρευμα και η Αναμετρηση είναι πολιτικά κοντά στο Μερα 25.Απο εκει και πέρα οποιαδηποτε αλλη συνεργασία θα μου κάνει αρνητικη εντύπωση
Νομίζω ότι πολύ κοντά στο ΜΕΡΑ 25 βρίσκονται το αριστερό ρεύμα και η ΑΡΑΣ (ΛΑΕ), όπως και τουλάχισοτν η μισή Αναμέτρηση. Εάν μιλήσωμε με πολιτικούς όρους, μπορούμε να πούμε ότι όλες αυτές οι δυνάμεις, είναι το ανάλογο του ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Μια σοσιαλδημοκρατία με κάποιο αριστερό πρόσημο. Εως εκεί.
ΑΡΑΝ, Κ ΣΧΕΔΙΟ, η υπόλοιπη Αναμέτρηση, νομίζω ότι επιδιώκουν κάτι πιο λαικό και πολιτικά πιο προωθημένο από μια επαναφορά του ΣΥΡΙΖΑ του 2012. Το ΣΕΚ πάντα όπου βλέπει το μικροκομματικό του συμφέρον.
Το ΚΚΕ συνιστά μία κομμουνιστική δύναμη όμως και αυτή με σοσιαλδημοκρατική πρακτική και συνθηματολογία. Παρομοίως, σε μία όμως πιο γόνιμη και ελπιδοφόρα κομμουνιστική στόχευση και πρακτική, το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Γενικά, το μέγα πρόβλημα είναι πως η σοσιαλδημοκρατική νοοτροπία, πρακτική και πολιτική στόχευση, ηγεμονεύει στο σύνολο σχεδόν του λαού και της εργατικής τάξης. Η πολύ μεγάλη πλειοψηφία, σκέφτεται πως θα την βγάλει, άντ πως θα την παλέψει λίγο καλύτερα, βελτιώνοντας την θέση της. ΑΥΤΟ ΛΕΓΕΤΑΙ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗ.
Ακόμα και τα αιτήματα που θέτουν τα σωματεία ταξικά και μη, αλλά και οι πολιτικές δυνάμεις κομμουνιστικές και αριστερές, είναι και αυτά μεταρρυθμιστικού δηλαδή σοσιαλδημοκρατικού χαρακτήρα. Το να θέτεις στόχους όπως λόγου χάρη ριζική μείωση του χρόνου εργασίας στο μισό με αύξηση των μισθών και επαναφορά όλης της φιλοεργατικής νομοθεσίας που καταργήθηκε το 2009, κατανοείται ως ουτοπικό και γραφικό, και απο τον κόσμο και από τους ενεργά πολιτικοποιημένους.
Ετσι, το δίπολο πρακτικά σήμερα είναι ή λές κάτι εφικτό αλλά εντελώς σοσιαλδημοκρατικό που ούτε και αυτό το πιστεύει ο κόσμος και δεν οικοδόμησες ποτέ τιποτα παρα μόνο ΣΥΡΙΖΑ, , ή λές κάτι που κατανοείται ως απογειωμένο, αλλά εάν είσαι λαικός, θεωρητικά καταρτισμένος και πεισματάρης, μπορείς κάτι να οικοδομήσεις.
Αδέρφια, όχι άλλες “αριστερές στροφές” και συναφείς “μεγαλουργίες”!
Γκώσαμε!