Πραγματοποιήθηκε, την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου, συνεδρίαση της Συντονιστικής Επιτροπής της Πρωτοβουλίας για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση. Μετά από διεξοδική συζήτηση για τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις και τη νέα κατάσταση που διαμορφώνεται για τον κόσμο της εργασίας και τις μαχόμενες δυνάμεις της Αριστεράς, διαμορφώθηκε κείμενο με τις θέσεις και τις επείγουσες πρωτοβουλίες που χρειάζεται να αναληφθούν.
Στα πλαίσια αυτά αποφασίστηκε η διοργάνωση Πανελλαδικής σύσκεψης της Πρωτοβουλίας την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου, στις 11 π.μ στον πολυχώρο Art Garage (Σολωμού 13,3ος όροφος). Δίνουμε στη δημοσιότητα το κείμενο της Σ.Ε. και καλούμε όλους τους αγωνιστές που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία για την Αριστερή Μετωπική Συμπόρευση να πάρουν μαζικά μέρος στην Πανελλαδική σύσκεψη για να καταλήξουμε δημοκρατικά και συλλογικά τα επόμενα βήματα μας.
ΓΙΑ ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΔΗΡΙΤΗ ΑΝΑΓΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΤΑΞΗΣ ΤΩΝ ΜΑΧΟΜΕΝΩΝ ΑΡΙΣΤΕΡΩΝ ΔΥΝΑΜΕΩΝ
Η επιτάχυνση των πολιτικών εξελίξεων διαμορφώνει νέα κοινωνικοπολιτικά δεδομένα. Απαιτεί αφύπνιση με έγκαιρες, μαζικές και κυρίως αποτελεσματικές πολιτικές πρωτοβουλίες από τις δυνάμεις της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Τα έως τώρα δεδομένα, με την επιφύλαξη απρόβλεπτων εξελίξεων από τη δυναμική των πραγμάτων σε πυκνό πολιτικά χρόνο, μπορούν να συνοψιστούν ως εξής:
Οι δανειστές (Ε.Ε και ΔΝΤ) δεν συναινούν ούτε σε μια ελάφρυνση των ρυθμών προώθησης του προγράμματος, ούτε σε μία διαφορετική πολιτική διαχείρισης του χρέους που να εμπεριέχει κάποια μορφή παραχωρήσεων και να το καθιστά διαχειρίσιμο, αδιαφορώντας για την πίεση που η στάση αυτή ασκεί στη συγκυβέρνηση.
Ταυτόχρονα, η φυγή κεφαλαίων από το Χρηματιστήριο και η εκτόξευση των spreads υποδηλώνουν πραγματική αντίδραση του διεθνούς κεφαλαίου σε οποιαδήποτε κατάσταση μπορεί να δημιουργήσει έστω και την εντύπωση της ελάχιστης παρέκκλισης από τα καταστροφικά για τις κοινωνίες μέτρα της ΕΕ. Στόχος η βίαιη, το συντομότερο δυνατόν, υποταγή στο νέο μνημονιακό πρόγραμμα. Η ισοπέδωση κάθε σκέψης, ελπίδας και κυρίως απόπειρας του λαού για άλλο δρόμο πέραν της μνημονιακής κόλασης. Μήνυμα που έχει ως αποδέκτη όχι μόνο την παρούσα κυβέρνηση, αλλά και κάθε επόμενη που αποδέχεται το διεθνές πλαίσιο (του ΣΥΡΙΖΑ συμπεριλαμβανομένου), αλλά και όλες τις άλλες κυβερνήσεις της ευρωζώνης.
Η σκληρή στάση που υιοθετούν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα θα συνεχιστεί την επόμενη περίοδο, όπως και αν διαμορφωθεί το πολιτικό σκηνικό στην Ελλάδα, στο βαθμό που αποτελεί μία επιλογή που οφείλεται σε αντικειμενικούς παράγοντες αλλά και στην πολιτική στρατηγική των ευρωπαϊκών αστικών τάξεων. Στο βαθμό που η κρίση στην Ευρωζώνη συνεχίζεται, μία κατεύθυνση παραχωρήσεων θα ασκούσε πιέσεις για την ελάφρυνση του δημόσιου και του ιδιωτικού χρέους και σε άλλες χώρες της ευρωζώνης, ενώ θα ανέκοπτε την ομαλή εμπέδωση των αναδιαρθρώσεων που αποτελούν το κεντρικό σημείο της αστικής στρατηγικής για την έξοδο από την κρίση.
Η κατάσταση αυτή αναδεικνύει όλες τις ενεργές αντιφάσεις της συνεχιζόμενης οικονομικής κρίσης και της στρατηγικής της εσωτερικής υποτίμησης: κοινωνική καταστροφή, ασταθής αντιστροφή των ρυθμών κερδοφορίας μόνο για τις πολύ μεγάλες επιχειρήσεις, ανοικτές πληγές στην οικονομία που δεν αντισταθμίζονται από το αιματοβαμμένο πρωτογενές πλεόνασμα (διόγκωση του δημοσίου και ιδιωτικού χρέους, μείωση της ζήτησης, κρίση στην αγορά των ακινήτων).
Στα πλαίσια αυτά η κυβέρνηση και κυρίως τα ξένα κέντρα αποφάσισαν να ξεκαθαρίσουν άμεσα το πολιτικό τοπίο. Αναβάλλεται έτσι για λίγο – με την σύμφωνη γνώμη της τρόικας – η επιβολή των νέων προαποφασισμένων μέτρων με την επίσπευση της εκλογής ΠτΔ, ενώ ηίδια προσπαθεί να πουλήσει το προφίλ του «διαπραγματευτή με κοινωνικές ευαισθησίες και εθνική υπευθυνότητα». Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής και οι ενδεχόμενες εξελίξεις, με τον λαϊκό παράγοντα στο περιθώριο, φέρει ένα κυρίαρχα αντιδραστικό στίγμα. Θεωρείται βέβαιο ότι εν όψει και των εκλογών θα κυριαρχήσουν εκ μέρους της και της κυρίαρχης τάξης τα εκβιαστικά διλήμματα περί πολιτικής αστάθειας και εκδίωξης της χώρας από την Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα επιστρατεύονται φωνές για εθνική συνεννόηση, συναινετική εκλογή και συμφωνία για πρόωρες εκλογές εντός του 2015, ως καμουφλαρισμένη εκδοχή των πραγματικών διλημμάτων. Παρά το ότι δεν είναι απίθανο υπό αυτή τη σημαία να επιτευχθεί η συσπείρωση του αναγκαίου για την εκλογή Προέδρου πολιτικού προσωπικού, είναι απίθανο αυτές οι φωνές να κατορθώσουν να συσπειρώσουν ευρύτερες κοινωνικές εκπροσωπήσεις.
Όταν σημαντικό τμήμα του πληθυσμού κινείται στα όρια της εξαθλίωσης και το μεγαλύτερο υπόλοιπο συνειδητοποιεί πως σύντομα θα τους ακολουθήσει, οι εθνο-ενωτικές εκκλήσεις δεν μπορούν να βρουν εύκολα πρόσφορο έδαφος και δεν μειώνουν το μίσος για το χρεοκοπημένο και υπόλογο πολιτικό προσωπικό και τη δυσαρέσκεια για τη μνημονιακή πολιτική που ακολουθείται. Αυτός είναι ο τροφοδότης μιας παρατεταμένης πολιτικής αστάθειας και ρευστότητας. Από την άλλη, παρά τη δυσαρέσκεια, εμφανίζεται μία παρατεταμένη (σχεδόν τρίχρονη) απουσία του λαϊκού παράγοντα από το πολιτικό προσκήνιο. Κάποια σκιρτήματα το τελευταίο διάστημα (κινητοποιήσεις σε πανεπιστήμια, συμμετοχή σε πορεία Πολυτεχνείου, δράσεις για Ρωμανό) αποτελούν σημάδια μιας νέας κινητικότητας, κυρίως τμημάτων της σπουδάζουσας νεολαίας, όμως σε καμία περίπτωση δεν πλησιάζουν την μεγάλη κίνηση μαζών της διετίας 2010-2012.
Μαζί με την αρνητική μετατόπιση των συσχετισμών που έρχεται ως αποτέλεσμα της εφαρμογής των μνημονιακών μέτρων, το κραυγαλέο έλλειμμα μιας πειστικής εναλλακτικής διεξόδου βαραίνει καθοριστικά στην πολιτική συμπεριφορά ευρύτερων λαϊκών στρωμάτων. Σε κάθε περίπτωση, είναι εμφανές ότι κυρίαρχα επιχειρηματικά συμφέροντα και το πολιτικό τους προσωπικό παίζουν τα ρέστα τους με την προεδρική εκλογή. Έτσι, είναι αναγκαίο τις ημέρες που θα γίνουν οι ψηφοφορίες για την εκλογή Προέδρου να παρθούν ευρύτατες ενωτικές πρωτοβουλίες όλης της αριστεράς για λαϊκές κινητοποιήσεις και διαδηλώσεις. Αλλά ακόμα και στη, λιγότερο πιθανή με τα σημερινά δεδομένα, περίπτωση εκλογής Προέδρου, πέρα και ενάντια από κάθε λαϊκή επιταγή, η κινητοποίηση πρέπει να λάβει τη μορφή ενός παρατεταμένου αγώνα ενάντια στο μνημονιακό πολιτικό σύστημα, τις πραξικοπηματικές ενέργειες που θα έχει κάνει απέναντι στην πραγματική λαϊκή βούληση και τη νέα βάρβαρη αντιλαϊκή επίθεση.
Η Αριστερά, σε όλες τις εκδοχές της παρακολουθεί βαρύθυμα τη σύνθετη πραγματικότητα που αναφύεται και αδυνατεί ή δεν θέλει να ξεφύγει από την πεπατημένη που ακολουθεί ο κάθε πολιτικός χώρος.
– Ο ΣΥΡΙΖΑ προσμένει αποκλειστικά στις εκλογές και διολισθαίνει όλο και δεξιότερα. Αν και είναι εμφανές ότι η τρόικα με την στάση της στέλνει σαφές μήνυμα πυγμής για το πώς θα αντιμετωπίσει ακόμα και τις ερμαφρόδιτες προτάσεις του για ρύθμιση του χρέους, ανακούφιση από ακραία φτώχεια κ.λπ. συνεχίζει να δημιουργεί ψευδαισθήσεις στον κόσμο για φιλολαϊκές λύσεις, αυστηρά εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.
Ιδιαίτερα μέσα στο πλαίσιο των τρεχουσών πολιτικών εξελίξεων φαίνεται πιο καθαρά από κάθε άλλη φορά ότι η στρατηγική της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ για «επιθετική διαπραγμάτευση», εντός του πλαισίου της ευρωζώνης και με τη συναίνεση των δανειστών είναι όχι μόνο πολιτικά αδιέξοδη, αλλά και επικίνδυνη.
– Το ΚΚΕ εξακολουθεί να εναντιώνεται σε κάθε μετωπική πολιτική γραμμή και προσπάθεια, απαξιώνει κάθε μεταβατικό πολιτικό αίτημα ως «διαχειριστικό» , ανάγει τη λύση όλων των προβλημάτων του λαού στον απροσδιόριστο ορίζοντα της λαϊκής εξουσίας και θεωρεί αντιπάλους του ακόμη και αριστερές ριζοσπαστικές δυνάμεις που σε βασικά ζητήματα, όπως αυτό της ρήξης και εξόδου από την ΕΕ, κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος, δίνοντας την αίσθηση, στον ευρύτερο αριστερό κόσμο, ότι καλλιεργεί μια σκόπιμη αντιπαλότητα μ’ αυτές.
– Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ οφείλει να πει ειλικρινά και συναγωνιστικά κατά πόσο πραγματικά πιστεύει στην αναγκαιότητα ενός μεταβατικού προγράμματος και ενός αντίστοιχου μάχιμου μετωπικού σχήματος και αν θέλει να αναλάβει τις αναγκαίες δεσμεύσεις. Προς το παρόν η πλειοψηφία της –δείχνει να παλινδρομεί μεταξύ προτάσεων για συγκρότηση ενός ευρύτερου αντικαπιταλιστικού πόλου (που προϋποθέτει την πλήρη αποδοχή του προγράμματος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και απλών εκλογικών συνεργασιών μιας χρήσης.
Στο ενδεχόμενο των εκλογών, η δυναμική των πραγμάτων καθιστά πολύ πιθανή την εκλογική νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και την ανάδειξή του σε πρώτο κόμμα, με ή χωρίς αυτοδυναμία, αλλά και τη δραματική εκλογική συρρίκνωση της πέραν αυτού Αριστεράς. Σε μια τέτοια περίπτωση, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει αυτοδυναμία, ή σχηματίσει κυβέρνηση με κέντρο τον ίδιο, μπροστά στα εκβιαστικά διλήμματα του διεθνούς πλαισίου, το οποίο αποδέχεται, θα βρεθεί άμεσα αντιμέτωπος είτε με την πλήρη ενσωμάτωσή του, οξύνοντας τις εσωτερικές του αντιφάσεις, είτε με την ανάγκη μιας σφοδρής σύγκρουσης για την οποία ούτε είναι προετοιμασμένος, ούτε προετοιμάζει τον κόσμο.
Σε αντίθετη περίπτωση (αποφυγή εκλογών) θα έχουμε σημαντική χειροτέρευση της κατάστασης για τα λαϊκά στρώματα, αλλά και ήττα της δίχρονης στρατηγικής που ακολούθησε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με πιθανές πρώτες αξιόλογες αναταράξεις στο εσωτερικό και την εκλογική του βάση.
Έτσι διαμορφώνεται το πολιτικό τοπίο που πολύ σύντομα θα ξεκαθαρίσει πλήρως και πρέπει ως εκ τούτου από την πλευρά μας να είμαστε προετοιμασμένοι για το ισχυρό ενδεχόμενο των εκλογών στο επόμενο δίμηνο.
Στα πλαίσια αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστηρίξουμε πιο πειστικά, ενωτικά και αποφασιστικά από ποτέ, την αδήριτη ανάγκη για διαμόρφωση ενός μαζικού κοινωνικο-πολιτικού μετώπου των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Σαν προαπαιτούμενο για ένα λαϊκό ρεύμα που θα αμφισβητεί αποτελεσματικά την πρόσδεση της χώρας στην Ευρωζώνη/ ΕΕ και θα ακυρώνει τις πολιτικές της και τα μνημονιακά μέτρα που έχουν εφαρμοστεί. Σαν ελπίδα να ξεπεραστούν ορατές παγίδες και τραγωδίες που απειλούν με συντριβή τον κόσμο της εργασίας, αν δεν αλλάξει η ρότα.
Αυτό πρακτικά σημαίνει να προχωρήσουμε γρήγορα σε μαζικές πολιτικές πρωτοβουλίες που διευκολύνουν την κίνηση των μαζών και απεγκλωβίζουν από το βρώμικο και επικίνδυνο κλίμα που διαμορφώνει ο αντίπαλος. Να σπρώχνουν στην αναζήτηση άλλης πορείας. Να υπερβαίνουν στενοκεφαλιές, δογματισμούς, ιδεοληψίες, ιδιοκτησιακές αντιλήψεις και πρακτικές.
Συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία τώρα ενός αριστερού κεντρικού πολιτικού μετώπου, στη βάση του μεταβατικού προγράμματος που έχουμε διατυπώσει. Είμαστε ανοικτοί σε κάθε συζήτηση για εμπλουτισμό, εκλαϊκευση, συγκεκριμενοποίηση και επιστημονική τεκμηρίωσή του. Αυτό δε σημαίνει ξεχείλωμα σε ένα ανερμάτιστο κατεβατό αιτημάτων και στόχων, ούτε και χρήση του σαν «φύλλου συκής» για κούφιους βερμπαλισμούς.
Οι βασικοί άξονες-κρίκοι αυτού του μεταβατικού προγράμματος είναι
– Η μονομερής καταγγελία των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων και η κατάργηση όλων των μνημονιακών νόμων.
– Η στάση πληρωμών στους δανειστές, η μη αναγνώριση και διαγραφή του χρέους.
– Η έξοδος από το ευρώ, η επιβολή φραγμών στην κίνηση των κεφαλαίων και ο έλεγχος των τιμών.
– Ο δημόσιος κοινωνικός σχεδιασμός της οικονομίας, οι εθνικοποιήσεις όλων των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας χωρίς αποζημίωση, και η λειτουργία τους με εργατικό-λαϊκό έλεγχο.
– Η ριζική αναδιανομή εισοδήματος και πλούτου, υπέρ της εργασίας και σε βάρος του κεφαλαίου.
-Η αναγκαία για την υλοποίηση του προγράμματος ρήξη και έξοδος από την ΕΕ.
Ένα τέτοιο πρόγραμμα οικοδομεί την κοινωνική συμμαχία των εργαζόμενων με τους άνεργους και τα καταστρεφόμενα μικρομεσαία στρώματα της πόλης και της υπαίθρου. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα άμεσης διεξόδου στη σημερινή πραγματικότητα. Η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος μπορεί να αλλάξει ταξικούς συσχετισμούς, κοινωνικές και ιδεολογικές σχέσεις και να διαμορφώσει τους όρους, για βαθύτερες αλλαγές σε σοσιαλιστική κατεύθυνση.
Σε αυτή την κατεύθυνση συνεχίζουμε να δηλώνουμε παρόντες και έτοιμοι να μετέχουμε σε ειλικρινείς και γόνιμες διεργασίες με όσους συμφωνούν σε πολιτική συνεργασία για τη μετωπική συγκρότηση των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων. Στην άμεση διαμόρφωση ενός «οδικού χάρτη» που να περιγράφει με σαφήνεια το χρονοδιάγραμμα διαδικασιών και άλλων ενεργειών για την ολοκλήρωση των απαραίτητων βημάτων οικοδόμησης της πολιτικής συνεργασίας. Με πλήρη δημοσιότητα και ενεργή συμμετοχή όλων όσων θέλουν πραγματικά να συμβάλουν.
Στη διαδικασία αυτής της οικοδόμησης θα συναντηθούμε με δυνάμεις, οι αντιλήψεις των οποίων δεν συνταυτίζονται με τις δικές μας. Δεν σκοπεύουμε να επιβάλουμε τις δικές μας αντιλήψεις ως προϋπόθεση για συνεργασία. Π.χ. είναι απολύτως προφανές για μας ότι το πρόγραμμα αυτό μπορεί να επιβληθεί από μια κυβέρνηση που θα στηρίζεται στη δύναμη του οργανωμένου λαού και των δικών του διακριτών θεσμών. Αν και θα παλέψουμε προκειμένου αυτή η γραμμή να γίνει κατανοητή από όλους όσοι θα συμμετέχουν στην οικοδόμηση ενός πλατιού μετώπου, δεν θέτουμε τη θέση αυτή ως προϋπόθεση.
Στις διεργασίες αυτές επιβάλλεται να εμπλακούν οργανώσεις που έχουν ανοικτά ξεκαθαρίσει πως συμφωνούν με την προώθηση του μεταβατικού προγράμματος και δεν προκρίνουν αντίθετες πολιτικές θέσεις και προγράμματα. Δηλώνουμε εξαρχής ότι δεν σκοπεύουμε να γίνουμε ξανά συμμέτοχοι στην επανάληψη άγονων διαδικασιών χειραγώγησης και υπονόμευσης της μετωπικής συμπόρευσης, που ζήσαμε την τελευταία διετία.
Στη βάση αυτή πιστεύουμε ότι πρέπει να διεξαχθεί ανοιχτή δημόσια συζήτηση που θα καταλήξει σε μια πολιτική διακήρυξη που εκτός από τους βασικούς άξονες κρίκους του μεταβατικού προγράμματος μπορεί και πρέπει να συμπεριλαμβάνει τις κατευθύνσεις της υπεράσπισης και διεύρυνσης των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών του λαού, της υπεράσπισης της φτωχής και μεσαίας αγροτιάς και των μικροαστικών στρωμάτων που καταστρέφονται, της κατοχύρωσης δικαιωμάτων για τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, της επιβολής βαριάς φορολογίας για το κεφάλαιο και κατάργηση της φορομπηξίας για τα λαϊκά στρώματα, της αντιφασιστικής πάλης, της ανάπτυξης της λαϊκής αλληλεγγύης, της διεθνιστικής αλληλεγγύης και συνεργασίας σε ρήξη με τους ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς.
Με αυτή τη λογική προσεγγίζουμε και το ζήτημα των πιθανών κοινοβουλευτικών εκλογών. Στο βαθμό που συμφωνηθεί κοινή μετωπική πορεία (πολιτική διακήρυξη, δέσμη ενεργειών μετωπικής συγκρότησης) αν προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές λόγω αποτυχίας για εκλογή ΠτΔ, μπορούμε να συμφωνήσουμε και σε εκλογική συνεργασία.
Απαραίτητη προϋπόθεση η ρητή δέσμευση των συμμάχων ότι η εκλογική κάθοδος δεν είναι μια «ζαριά και ότι μας κάτσει», δεν είναι μια απλή εκλογική καταγραφή, αλλά έχει μέλλον ως πολιτική συνεργασία και βήμα για τη συνολική διαδικασία οικοδόμησης κοινωνικοπολιτικού μετώπου. Σε κάθε περίπτωση, η ευόδωση μίας κατεύθυνσης εκλογικής συνεργασίας των πολιτικών δυνάμεων που συμφωνούν στους βασικούς άξονες του μεταβατικού προγράμματος έχει θετικά χαρακτηριστικά για την υπόθεση της πολιτικής συνεργασίας των δυνάμεων αυτών και αποκαθιστά ως ένα βαθμό την αξιοπιστία αυτών των πολιτικών δυνάμεων στα μάτια του κόσμου της αριστεράς, αλλά και άλλων πολιτικών ρευμάτων.
Διευκολύνει και μαζικοποιεί τη μετωπική διαδικασία, στο βαθμό που η κοινή εκλογική παρέμβαση εκφέρει ένα ζωντανό πολιτικό λόγο με θετικά προτάγματα που ανταποκρίνονται σε πραγματικές αγωνίες πραγματικών ανθρώπων, συσπειρώνει και εμφανίζει στην πρώτη γραμμή αυθεντικούς εκφραστές δημιουργικών διεργασιών μέσα από τον κόσμο της εργασίας, της ανυπότακτης διανόησης και της νεολαίας.
Γίνεται φανερό, από τα παραπάνω, ότι διαχωριζόμαστε με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο από την πολιτική θέση που υποστηρίζει ότι ούτως ή άλλως δεν πρέπει να επιδιωχθεί συμμετοχή στις εκλογές (πρόωρες ή μη) επειδή αυτή θα αδυνάτιζε την εκλογική δυναμική άλλων αριστερών δυνάμεων και κυρίως την κυβερνητική προοπτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Δεν επιδιώκουμε αυτόνομη κάθοδό μας σαν Πρωτοβουλία σε πρόωρες εκλογές αλλά για τελείως διαφορετικούς λόγους (σκοπός της συγκρότησής μας, βαθμός της συγκρότησής μας, πολιτική μας εμβέλεια κ.λ.π.).
Η συνέχιση των προσπαθειών μας προϋποθέτει αλλά και επιβάλλει την αναβάθμιση της συγκρότησης και λειτουργίας της Πρωτοβουλίας, των τοπικών της Γ.Σ. και κεντρικά μέσω πανελλαδικών διαδικασιών. Προϋποθέτει την αναβάθμισή της σαν πολιτικό ρεύμα (καθιέρωση πολιτικών όρων λειτουργίας, καταμερισμό καθηκόντων και στράτευση).
Σε κάθε περίπτωση εμείς να κινηθούμε με πολιτική ωριμότητα, συλλογικό πνεύμα και ενιαίο σχέδιο. Με αυτοπεποίθηση στη δυναμική της μετωπικής πολιτικής.
Αθήνα 16/12/14
Πρωτοβουλία για την ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΜΕΤΩΠΙΚΗ ΣΥΜΠΟΡΕΥΣΗ
Πηγή:aristerisymporefsi
