Βίντεο: Ο ΓΓ της ΟΕΝΓΕ, νευροχειρουργός Πάνος Παπανικολάου, στο Kontra24 με την Αναστασία Γιάμαλη, το βράδυ της Δευτέρας 18 Δεκέμβρη 2023 για την μισθολογική αθλιότητα της κυβέρνησης ενάντια στους υγειονομικούς:
Βαθμολογία Αναγνωστών: 85.00% ( 2
Συμμετοχές )
Για την μισθολογική αθλιότητα της κυβέρνησης ενάντια στους υγειονομικούς (Βίντεο)
Εξέγερση του Πολυτεχνείου: 50 χρόνια ψέματα και συκοφαντίες
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, 20/12 στον Πειραιά
Κριτικές - Συζήτηση
Βαθμολογία Αναγνωστών: 85.00% ( 2
46 σχόλια στο “Για την μισθολογική αθλιότητα της κυβέρνησης ενάντια στους υγειονομικούς (Βίντεο)”
Αφήστε μια απάντηση
Είναι σαφής η τακτική των κυβερνήσεων του Κεφαλαίου στο ζήτημα της Δημόσιας Υγείας και ειδικότερα του μισθολογικού όλων των βαθμίδων των νοσηλευτών. Το είπε ξεκάθαρα και η Κεραμιτζού: Τα δημόσια είναι τόπος άσησης/εμπειρίας για γιατρούς/νοσηλευτές. Με δικές τους δαπάνες βεβαίως-βεβαίως, ώστε να αντλούν από εκεί φτηνή και έτοιμη/μάχιμη εργατική δύναμη η έμποροι/νταβατζήδες και εκβιαστές της ιδιωτκής “Υγείας”.
Αν αυξήσει τους μισθούς θα εξαναγκαστούν κι αυτοί σε παράλληλες και μεγαλύτερες αυξήσεις, καθώς θα στενέψει και η “προσφορά” του εφεδρικού στρατού, γιατί λιγότεροι θα εγκαταλείπουν τα δημόσια νοσοκομεία, και άρα σε μεγάλη μείωση κερδών.
Και δυστυχώς, υπάρχουν και κάτι τομάρια (να με συγχωρεί η διαχείριση για την μάλλον επιεική έκφραση…) “γιατροί”, κυρίως δεξιοπασόκοι, που παραμένουν με τους γλίσχρους μισθούς στα δημόσια νοσοκομεία, για να ψαρεύουν ασθενείς-πελάτες και να τους στέλνουν στα ιδιωτικά σφαγεία, με τα οποια είναι (κάτω από το τραπέζι) συμβεβλημένοι. Αυτοί προφανώς και δεν ενδιαφέρονται για αυξήσεις, γιατί ήδη τις έχουν πάρει από αλλού…
Είναι κυρίως νοσηλευτές και γιατροί της “Πανεπιστημονικής” καθώς και αριστερών σχημάτων όπως ο Παπανικολάου, που κρατάνε με αυταπάρνηση τον όρκο του Ιπποκράτη. Και υπάρχουν, ευτυχώς, και λίγοι, αλλά υπαρκτοί, δεξιοί γιατροί στα δημόσια, που διατηρούν την αξιοπρέπειά τους, και αξίζουν την αναγνώριση όλων.
Αλλά η ιδιωτική σαπίλα, που ενθαρρύνεται με την σημερινή πολιτική από τα κυβερνητικά αθύρματα πρέπει να καταγγέλλεται ανοικτά και χωρίς μασημένα λόγια, χωρίς να υπονοώ κάτι εδώ για τον Γ.Γ. και τα άλλα μέλη του Δ.Σ. της Ο.Ε.Ν.Γ.Ε.
Γράψτε και κάτι για την ΠΡΟΕΔΡΟ Ττης ΟΕΝΓΕ την κα Ρέτζιου.
https://www.imerodromos.gr/pame-na-dunamosei-h-allhlegguh-gia-na-mhn-perasei-h-dioxh-ths-proedrou-ths-oenge/
Είναι διεθνώς αναβαθμισμένη σε βασική στρατηγική, και όχι απλά τακτικό μέτρο, η επιλογή της απαξίωσης των υγειονομικών με μιστούς πείνας.
Και στην Αγγλία απεργίες γιατρών. Κάποτε το ΕΣΥ Αγγλίας ήταν η απάντηση του Ιμπεριαλισμού στο Κοινωνικό Κράτος των Σοσιαλιστικών χωρών.
Αλλάζουν οι ταχτικές, ανάλογα με τους συσχετισμούς. Αλλά οι στρατηγικές μένουν μέχρι να λυθεί η βασική αντίθεση.
Φιλε σταλινικε, κοινωνικο κρατος ειχε η Σ.Ε. επι Χουρτσωφ, που τον εχε;τε βγαλει οπορτουνιστη ενω ηταν ο μονος γραφειοκρατης που πιστευε στην σοσιαλιστικη οικοδομηση για αυτο και η ηγεσια του Κ.Κ.Σ.Ε. τον εφαγε.
Ολες οι αλλες περιοδοι για τη Σ.Ε. ηταν περιοδοι κρισης ε;ιτε λογο Τρομοκρατιας ε;ιτε λογω στασιμοτητας οπως με τα δικα σας λογια ηταν η περιοδος Μπρεσνιεφ ή καταρρευσης της οικονομιας οπως ηταν η περιοδος Γκορμπατσωφ οπου ηθελαν να πανε στο Δ?Ν?Τ.,!!!!
Σε παρενθεση, η ηγεσια του ΚΚΕ τον Γκορμπι τον ειχε πλλη ψηλα οσο ηταν εξουσια…
” o μόνος γραφειοκρατης που πιστευε στην σοσιαλιστικη οικοδομηση”?
Καλά διαβαζετε πριν τo ποστάρετε; Εκτός αν το ποστάρετε κατά λάθος
Την μια κατηγορείτε την γραφειοκρατία, την άλλη ο γραφειοκράτης οικοδομούσε τον σοσιαλισμό. Καλά πως τον οικοδομούσε. Μόνος του; Χωρίς άλλους “γραφειοκράτες”:;
Εκτος αν εννοείται πως ήταν πολύ πονηρός και έκρυβε το τι ήθελε να κάνει. (άτομα με διαφορετικές επιδιώξεις που ήθελαν καπιταλισμό που έγραφα σε προηγούμενο ποστ)
Ο Χρουτσέφ ήταν κομμουνισταράς
και δεν θα συνέπλεε με ΣΕΚ-ΑΡΑΝ-ΑΡΑΣ
Για αυτο και έφυγε κλοτσηδών από ΓΓ και μετά από διαδηλώσεις
Y.G.
Πόσο βουλησιαρχικοί μικροαστοί είσαστε πολιτικά;
Pasok-papandreou andreas και πολύ σας είναι.
Ούτε ο Στάλιν, ούτε ο Χρουστσοφ οικοδομησαν σοσιαλισμό. Αυτό που οικοδομησαν μαζί με την υπόλοιπη κρατική κομ/αρχική γραφειοκρατία, ήταν μια χώρα με ταξικο κοινωνικό σύστημα, με άρχουσα τάξη την κρατική κομματική γραφειοκρατία, με εκτεταμένο κοινωνικό κράτος κ αντίστοιχο πλαίσιο ζωής για την εργατική τάξη κσι τους λαούς της ΕΣΣΔ.
Φιλε ΚΚΕ αποφασισε, ο Νικητας οικοδομουσε σοσιαλισμό ή ηταν οπορτουνιστης. Η ΤΟ ΕΝΑ Η ΤΟ ΑΛΛΟ
ΚΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ
Ειναι αντιμαρξιστικο.
Ασε που ειναι και γενικως ανοησια.
“άρχουσα τάξη την κρατική κομματική γραφειοκρατία”
ένα σεμινάριο μαρξισμού fast-track για τον κύριο
Η ερμηνεία του σοβιετικού καθεστώτος ως νέου γραφειοκρατικού κοινωνικού συστήματος.
Η θεωρία του Κ.Καστοριάδη
Η Νέα Τάξη του Μ.Τζίλας.
Η θεωρία της Νομενκλατούρας του Μ.Βοσλένσκυ.
https://www.ilhs.gr/gr/Graf_1.3.htm
Και λιγο φιλοΜαοϊκό Μπετελέμ για τον κύριο
Προς το τέλος, ( όποιος θέλει διαβάζει )
https://www.ilhs.gr/gr/Graf_1.2.htm
Δηλαδή, δεν μας ενδιαφέρει (21/12/2023 at 13:40), που δεν υπάρχει
1) Αυτο που λένε οι αστοί αγορά,
2) Εμπορικές τράπεζες και χρηματιστήριο
3) Οι κυκλικές ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΈΣ κρίσεις του καπιταλισμού,
4) Ατομική ιδιοκτησία,σε μεγάλα μέσα παραγωγής (εργοστάσια π.χ.)κσι σε μικρά μέσα μικρές αγροτικές έκτάσεις δεν μισθωνοταν εργατική δύναμη
5) Που οι εμπορευματοχρηματικές σχέσεις δεν παίζουν πρωτεύοντα ρόλο.
Και τέλος
6) Που συμφωνεί με το γενικό περίγραμμα του ανώριμου κομμουνισμού στην “κριτική του προγράμματος της Γκότα”(Μαρξ). ήμαρτον 3 σελίδες όλες και όλες. Και αυτό δεν το διαβάζετε;
Καλά το πάτε., Σε λίγο θα βγάλετε αντιμαρξιστή και τον Μαρξ. Keep Walking
Λάθος ποστ μεγάλε. ΝΤΑΞΕΙ πριν ποστάρεις κάτι που και που ρίχνε καμία ματιά., Κυρίως που το ποστάρεις. Έχουμε ήδη ένα Thread που του ΄έχετε αλλάξει τα φώτα με τις μη παραδοχές σας τις παραδοξολογίες σας σε θέματα που σχεδόν όλοι οι σοβαροί μελετητές και αρχεία από διαφορετικές πηγές συγκλίνουν σε αρκετά θέματα. Ακόμα και πολιτικά δικοι σας “αντισταλινικοί” κάποια τα παραδέχονται. ,Μην κανετε και άλλο Thread;;άστα βράστα
” ηταν ο μονος γραφειοκρατης που πιστευε στην σοσιαλιστικη οικοδομηση ”
Γραφειοκράτης μόνος του κατά “γραφειοκρατών” έγινε ΓΓ χωρίς την στήριξη της γραφειοκρατείας. Μοναχικός καβαλάρης κατά “σκοτεινών” Κ.Ε. ο Νικήτας (*)
Φαντάζομαι η ίδια γραφειοκρατεία- που για σένα τον πέταξε- ήταν η ίδια που τον έκανε ΓΓ. Α όχι θα ήταν άλλη γραφειοκρατία. από το χωριό που δεν την ξέρουμε. ώρες ώρες προβληματίζομαι αν καταλαβαίνετε το τι γράφετε
Το πρόβλημα για μένα είναι άλλο. Η γενική πολιτική σας άποψη που αντανακλάται σε ένα΄απλό σχόλιο
Μάλλον δεν ψάχνετε για συλλογική ηγεσία για συμμετοχή στις αποφάσεις
αλλά ένα “ηγέτη” τον “μοναχικό καβαλάρη” που θα σου τα λύσει όλα με ένα νόμο και ένα άρθρο Andreas papandreou-laliotis tsipras etc.
Με απλά λόγια Πασοκάρα ολέ
Για να επαλέθω, είδαμε ποσο καλά κατέληξε ο 3ος δρόμος για τον σοσιαλισμό του ΠΑΣΟΚ. Μία χώρα χρεωκοπημένη από πολλές απόψεις. Σε σημείο που πρώην τροστκίζοντες του ΠΑΣΟΚ ή / και κριτικοί κατά ΚΚΕ κατέληξαν να συνεργάζονται ή να είναι στελέχη της ΚΥΒΈΡΝΗΣΗΣ ΝΔ.
Παντού βλεπεις “σκοτεινές συνομωσίες”.
Αρκετές φορές τα πράγματα είναι πιο απλά.
Πως ο Νικήτα μπλοφάροντας με τους πυραύλους παραλίγο να δώσει άλλοθι στον “ειρηνιστή” Κέννεντυ να τινάξει τον πλανητη γη με πυρηνικά στην κρίση της Κούβας.Και πως έφυγε με κλοτσιές ύστερα ΚΑΙ από διαδηλώσεις
Πως έβαλε καπιταλιστικές συνταγές για επιστροφή σε καπιταλισμό σαν νέα ΝΕΠ που τις ολοκλήρωσε ο Κοσσίγκιν. Τον οποίο Κοσσίγκιν τιμά ο Πούτιν
Ο μόνος που τιμάει πολιτικά τον Χρουτσέφ, εκτός από σένα είναι και κάποιοι συγγενείς του. Π.χ.μία δισεγγονη του που γράφει σε κάποιο αμερικάνικο think tank και τις δημοσιεύσεις αναπαράγει κάπου κάπου η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ ή ΤΑ ΝΕΑ
(*)τύφλα να έχει η Πολιτιστική Επανάσταση
https://luben.tv/stream/236590
Εσυ φιλε που βρισκεις πασοκους παντου, για κοιταξου λιγο στον καθρευτη γιατι η Γ.Γ. σας εγλυφε τον Γκορμπατσωφ,
Ο Νικητας φιλε μου ηταν αυτος που απεφυγε τις τρικλοποδιες των συμμαχων του Σταλιν σε Ουγγαρια, αναγκασε τον Ιμπεριαλισμό να αποσυρει τα Πυρηνικά απο την Τουρκια, εδωσε στον κοσμο φαι, στεγη και κυριως Ελπιδα για σοσιαλισμο αλλης φασης απο το σταλινισμο, δηλαδη χωρις ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. Ασημαντο δεν ηταν.
Φιλε ηταν ο Νικητας οπως και να το κανεις η τελευταια ελπιδα του Υπαρκτου να ειναι και σοσιαλισμος. Γιατι φιλε οπως και να το κανουμε, ο Υπαρκτος οταν υπηρχε δεν ηταν σοσιαλισμος.
Υ.Β Η δισεγγονη του Χωρτσεβ (αμερικανιστι) εχει συγγενικη σχεση, οπως και η κορη του Σταλιν….πολιτικη σχεση δεν υπαρχει, και σταματα τις αμερικανιες, ποιοι νομιζεις ειναι αυτοι που σε διαβαζουν;
Πασοκ στη φαντασια σας μονο, ο Γκορμπι οντως εκανε συλλογη τις κολακεις του ΚΚΕ.
Άλλοι έγραφαν τότε πως η ηγεσία δεν κατάλαβαίνε το πνεύμα της Περεστρόικα
Αλλά 57-53 το 1991 με το 64-0 του Χαρίλαου στηνΛάρισα που τελευταία στιγμή κατάλαβε που πήγαινε το πράγμα.
Και το ΚΚΕ παρολα αυτά κρατήθηκε και δεν διαλύθηκε όπως ήθελαν κάποιοι
Για ακούστε τι έλεγε τότε ο Μίμης;
Τα ίδια που ακούμε για ΚΚΕ, Στάλιν κλπ κλπ
https://www.youtube.com/watch?v=8yVyhwFOtaU
Με απλά λόγια ο Γκόρμπι ήταν “δικο σας” παιδί
Και χθεσινός να είσαι με ένα google άνετα μπορούμε να βρεθεί ποιοι ήταν βαστάζοι της πασοκικής σχολής σε δημοτικά συμβούλια, σωματεία, γσεε κ.α. ασχέτως των “ευγενών” κινήτρων
Αυτο που θελει να πει ο φιλο_ΚΚΕ ειναι οτι σαν κκε υποστηριζει την περιοδο Χουρτσωφ αλλα ταυτοχρονα σαν σταλινομαρξιστης την θεωρει οπο4τουνιστικη, σαν πατριωτης ΚΚΕ εχει ψηλα την σ.Αλεκα αλλα σαν σταλινομαρξιστης καταδικαζει της Αγκαλιες της με τον Γκορμπι.
Ειναι αλλοιως να εισαι κκε
Ανώνυμος
21/12/2023 at 16:12, ο Γκορμπατσοφ, ειναι η κρατική κομματική γραφειοκρατία που ανδρωθηκε και ηγεμονευσε επί Στάλιν, στον πλήρη εκφυλισμό της.
Υπάρχει σαφής συνέχεια ανάμεσα στον Στάλιν, τον Χρουτσώφ, τον Μπρεζνιεφ, και τέλος, τον Γκορμπατσοφ! Η συνέχεια αυτή συνίσταται στα εξής:
Α. Απονεκρωση της εργατικής και λαϊκής εξουσίας, μέσω της υπαγωγής όλων των εργατολαικών θεσμών σε Κ. Κ. και κράτος, δηλαδή στο κράτος τελικά.
Οι αποφάσεις λαμβάνονται στα κεντρικά και περιφερειακά κρατικά και κομματικά όργανα. Δηλαδή στα κρατικά τελικά, αφού το ΚΚ ήταν κρατικό κόμμα.
Β. Ηγεμόνευση ήδη από τις αρχές του ’30 ίσαμε το τέλος, της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας ως νέας άρχουσας τάξης στην ΕΣΣΔ με υποτελή τάξη την εργατική.
Η κρατική κομματική γραφειοκρατία, εχρι την συλλογική κυριότητα των μέσων παραγωγής και κατανάλωσης ήδη από τις αρχές του’ 30,ισαμε το τέλος. Κσι θα προωθήσει αυτό το τέλος, με στόχο την ίδιοποίηση σε ατομική βαφή αυτών των μέσων παραγωγης και κατανάλωσης δλδ τον καπιταλισμό.
Γ. Απαγόρευση της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, με μικρές διαφορές.
Ο Γκόρμπι παραδέχθηκε το 2008 στο Αμερικάνικο ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΣΤΗΝ ΚΩΝ/ΛΗ πως στόχος του ήταν να ρίξει τον κομμουνισμό. Οι της “ανανέωσης” τον θεωρούσαν “γενναίο θαραλλέο και ΄έτοιμο από καιρό” όταν έγινε η υποστολη της σημαίας. Με την οποία “ανανεωτική αριστερά” κάποιοι πολύ αριστεροί μετά από 10-15 χρόνια είχαν πάρε-δώσε σε συνδικαλισμό εργατικό κίνημα
Μονά ζυγα δικά λοιπόν δεν γίνεται
Το ΚΚΕ συναντιόταν με το ΚΚΣΕ όπως και με άλλα κομμουνιστικά κόμματα. Τοτε το ΚΚΣΕ είχε ΓΓ τον Γκόρμπι. Ως ΓΓ τον συναντούσε..
“Ο Νικητας φιλε μου ηταν αυτος που απεφυγε τις τρικλοποδιες των συμμαχων του Σταλιν σε Ουγγαρια,”
Αν ήταν ο Στάλιν (δηλαδή ήταν άλλη η πολιτική του κκσε) δεν θα τολμούσαν να τα κάνουν. Όπως είχε γράψει στην πολυαγαπημένη σας “Ελευθεροτυπία” ένας συγγραφέα στα 1996 ο οποιος είχε μιλήσει με πρωην βρεττανό αξιωματούχο που είχε παραδεχθεί πως από το 1954-1956 εκπαίδευαν ούγγρους στην Αυστρία(*)
Ο Στάλιν είχε πεθάνει, οι άλλοι φαίνεται να εδιναν τα σήματα τους για “άλλο σοσιαλισμό” και είπαν οι Δυτικοί να “τεστάρουν” τον Νικήτα. Δεν είναι τυχαίο πως η προσπάθεια για αντεπανάσταση στην Ουγγαρία εκδηλώθηκε την χρονιά του 2Οου συνεδρίου, της λεγόμενης “αποσταλινοποίησης”
25η Φεβρουαρίου 1956,το 20 συνέδριο ΚΚΣΕ, 23 Οκτώβρη του 1956. η αντεπανάσταση στην Ουγγαρία. Είδες πόσο απλά βγαίνουν τα συμπεράσματα αν βάλεις τα γεγονότα σε χρονολογική σειρά;
(*)Εφημερίδα «Ελευθεροτυπία» 23/10/1996.
Το Βιβλίο του Μάικλ Σμιθ, κυκλοφόρησε στην Ελλάδα στις 7 Νοέμβρη 1996
Επίσης για Ουγγαρία 1956 (με παραπομπές)
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=5134232
:
Το χάος υπάρχει στο δικό σας μυαλό.21/12/2023 at 18:41,
Όχι στο δικό μας. Στο δικό μας είναι τακτοποιημένα. Ο Μαρξισμός σαν συνολική θεώρηση δεν έχει πλευρές άλλα στον ένα τομέα και ΄άλλα στον άλλο
\
Η περίοδιος με ΓΓ των Χρουτσέφ ήταν περίοδος υποχώρησης των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής. Αλλά ήταν ακόμα σοσιαλισμός μέχρι και το 1991
Εξυπναδούλες λοιπόν να κάνετε σε κανένα 1ετή φοιτητή.
Αλλά ούτε κεί νομίζω μιας και βλέπω την νεολαία στα πανεπιστλήμια να είναι περισσότερο ταξικά προσανατολισμένη (13+ χρόνια κρίση). σε σχέση με την δική μου περίοδο.
Το μαρτυράει και η 1η θέση της ΠΑΝΣΠΟΥΔΑΣΤΙΚΗΣ 2 συνεχόμενα χρόνια και παρα τα τερτίπια της Κυβέρνησης και της ΔΑΠΝΔΦΚ
Πασοκ Πράσινη Αλλαγή, Ανδρέας που έτρωγε ο κόσμος κρέας, Μιμή, koskota, τσοβόλα δώστα όλα, κλπ κλπ και εμπρός στον δρόμο για να επαναφορά στον νοσταλγικό “πράσινο σοσιαλισμό”.
Ελα φίλε μου του ΚΚΕ, για διάβασε πόσο το ΚΚΕ υποτάχθηκε στο ΠΑΣΟΚ όλη τη δεκαετία του ’80 και πόσο το ΚΚΕ γούσταρε Γκορμπατσοφ και περεστροικα! Και η Αλέκα και ο Κουτσούμπας!
https://narnet.gr/articles/1989-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82
Η κατιουσα του ΚΚΕ εναντια στο Λενιν. Πρα1κτορα1ς ο Λενιν;
https://www.katiousa.gr/istoria/simeion-antilegomenon-80-chronia-apo-tin-ektelesi-tou-nikolai-mpoucharin/
Η ΝΕΠ αποοδιδεται στον οπορτουνιστη Μπουχαριν….και οχι στο Λενιν.
Προσοχη στα αυτογκολ εκεί στο κκεδικο.
Δυσκολες νυκτες παρεα με τον Μπουχάριν .
Ο Λένιν “”στη διαθήκη του σημείωνε πως ο Μπουχάριν ήταν καλός θεωρητικός και “αγαπημένος του κόμματος”, αλλά δεν είχε καταλάβει τίποτε από διαλεχτική. “”
Ατοπημα ! Η διαθηκη ΔΕΝΥΠΑΡΧΕΙ ΕΙΝΑΙ ΕΦΕΥΡΕΣΗΗ ΤΟΥ ΤΡΌΤΣΚΙ.
“”Το γεγονός πως, όπως και οι άλλες εκτελέσεις στις δίκες της Μόσχας, έτσι κι εκείνη του Μπουχάριν στηρίχθηκε αποκλειστικά στην ομολογία του κατηγορούμενου, “”
Δευτερο ατοπημα; της κατιουσας. Δεχεται τα βασανιστηρια.
Ως μοναδικο τεκμηριο ενοχης…απαπαπα.
“”ως συνωμοτική νοούνταν και η εξάπλωση ιδεών αντίθετων στην ακολουθούμενη πολιτική σοσιαλιστικής οικοδόμησης. “”
Συνομωσια η εκφραση αποψης!!!Και αλλο αυτογκολ.
Στο τελος ομως το διορθωνει.
“”ο Μπουχάριν θα κατέληγε να διαφημίζει πίτσες,””
“”Η πολιτική επικινδυνότητα των αντιλήψεων του Μπουχάριν φαίνεται εξάλλου και από το ότι αποκαταστάθηκε το 1988, εν μέσω περεστρόικα.””
Εννοειται οτι αφου τεκμηρια ενοχης δεν παρουσιασαν στις δικες, παιρνουμε; ως τεκμηριο ενοχης οτι αποκατασταθηκε 50 χρονια μετα απο τον Γκορμπατσωφ!!
https://www.katiousa.gr/istoria/simeion-antilegomenon-80-chronia-apo-tin-ektelesi-tou-nikolai-mpoucharin/
Πασοκαρα και η κατιουσα.
Ειχανε θερμανση οι εργατες, δεν πληρωναν κοινοχρηστα,
τους κακομαθαινε ο Νικητας. Στα γκουλαγκ στρωνανε χαρακτηρα στους -40…
https://www.katiousa.gr/afieromata-istoria/100-chronia-ochtovriani-epanastasi/frontida-gia-tin-katoikia-kai-ti-thermansi-ton-ergazomenon-tis-essd/
Έχετε έναν πολύ ωραίο τρόπο να σκέφτεστε στο ΚΚΕ. Μονά ζυγά δικά μας
Το τι είπε ο Γκορμπι το 2008 το θεωρείτε απόδειξη του τι σκεφτόταν και ηθελε και επιχειρούσε, ατομικά και συλλογικά το ΚΚΣΕ, την δεκαετία του 80.
Ότι ο Γκορμπατσώφ ήθελε την κολακεία και τα ζήτω της Δύσης δεν σας περναει από το μυαλό και προτιμάτε μια θεωρία συνωμοσίας για το τέλος της ΕΣΣΔ που πρέπει να εξηγηθεί έξω από τον μαρξισμό και την ανάλυση των καπιταλιστικών σχέσεων στην ΕΣΣΔ
Δηλ εκεί απόλυτη αυστηρότητα που έφτασε σε … κατάρες, στα σόσιαλ, όταν ο άνθρωπος πέθανε
Αν σας πουν, εντάξει ρε σεις, ας μιλήσουμε και για εμάς, στην Ελλάδα, και για το ΚΚΕ που επίσης ήταν γκορμπατσοφικό και έτσι έφτασε στο Κοινό Πόρισμα και στο 89 κλπ λέτε ΑΑΑΑ, δεν έχουν περάσει ακόμα 100 χρόνια ώστε το Κόμμα να αποτιμήσει την περίοδο εκείνη και μην προβοκάρετε και τα ρέστα
Κώστας
@Κώστας
Το 1991 το ΚΚΕ πέταξε τον οπορτουνισμό που πήγε να το διαλύσει
Έκανε και αυτοκριτική στο συνέδριο του. Γι αυτό γύριζε έστω και κριτικά ο Κάππος
Όσο για τον “Γκορμπι” για ρώτα τους 60αρηδες στο ΝΑΡ για το ποιοι έλεγαν πως το Κόμμα(ΚΚΕ) δεν είχε καταλάβει καλά το “πνεύμα της περεστρόικας”:
Μάλλον ήταν το ίδιο πνεύμα όταν κάποιοι που ήταν αντίθετοι στην κυβέρνηση Τζανετάκη έγιναν η πολιτική ουρά στο εργατικό κίνημα με τα “πρωτοπαλίκαρα” του Εναίου ΣΥΝ και της Κυβέρνησης Τζανετάκη. Η πορεία δεν είναι κάτι το απότομο αλλά μία σταδιακή υποχώρηση από τις αρχές του μλ.
Κώστα, ψηφίσατε μνημόνιο.. Όπως είχε πεί και ο “ηγέτης” πως το ΟΧΙ ισοδυναμεί με την ¨”δική του” πρόταση στους θεσμούς-τρόϊκα και με 2-3 εβδομάδες νωρίετρα να ζητάει δάνειο(άρα και το μνημόνιο που συνοδεύει το δάνειο ) από τον ESM
Οι πολιτικοί εκφραστές του οπορτουνισμού(ο Σύριζα ήταν χρόνια σοσιαλδημοκρατία) επέλεξαν από μόνοι τους να αυτοκαταργηθούν στις 5/7/2015.
Δεν νομίζω οι πολιτικές ηγεσίες μεγάλου μέρους του “εξωκοινοβουλίου” να μην καταλάβαιναν πως μέσα στην ΕΕ και μέσα στο ΝΑΤΟ με την αστική τάξη στην εξουσία δεν καταργούνται τα μνημόνια. Απλά παζάρευαν μία “καλύτερη συμφωνία”
Δεν νομίζω να έλεγε λόγια στον αέρα ο Μητσοτάκης ο 1ος όταν χρόνια πριν το Δημοψήφισμα, στην αρχή των μνημονίων, έλεγε πως το Δημοψήφισμα(πρόταση ΣΥΡΙΖΑ) είναι μία ανοησία, η ανυπακοή(ΚΚΕ) είναι το πρόβλημα και πως δεν μπορεί το 8%(ΚΚΕ) να επιβάλει την θέληση του
Να τι κάνει η έλελιψη δημοκρατικού συγκεντρωτισμού, η απομάκρυνση από την μλ-θεωρία η απεύθυνση κυρίως σε μικροαστικά στρωματα τα οποία αποτελούν και την πλειοψηφία των μελών των στελεχών του “εξωκοινοβουλίου” και άρα η απουσία “εναλλακτικής” -εργατικής- πρότασης. Γίνεται πολιτική ουρά των πολιτικών φορέων της αστικής τάξης
Με απλά λόγια το ΚΚΕ εδώ και πάρα πολλά χρόνια δεν έχει τίποτα ούτε από τα “δεξια του” ούτε από τα “αριστερά του”. Το μόνο που έχει μείνει είναι μία τύπου αριστερή σοσιαλδημοκρατία
Όταν οι αντίπαλοι αποδομούν την προπαγάνδα των φιλελέ, αντικομμουνιστών για τα Γκούλαγκ
Δυστυχώς όμως για τους επί γης αντικομουνιστές, είναι πια καιρός που οι πληροφορίες κυκλοφορούν και τα έγγραφα των μυστικών υπηρεσιών της εποχής, αποχαρακτηρίζονται και δημοσιεύονται. Αφορμή γι’ αυτό το κείμενο αποτέλεσαν δυο τέτοια έγγραφα για τα “Στρατόπεδα εργασίας στην ΕΣΣΔ”,
Περισσότερα
https://www.katiousa.gr/apopseis/otan-i-idia-i-cia-apodomei-ton-mytho-ton-gkoulagk/
“Υπάρχει σαφής συνέχεια ανάμεσα στον Στάλιν, τον Χρουτσώφ, τον Μπρεζνιεφ, και τέλος, τον Γκορμπατσοφ! Η συνέχεια αυτή συνίσταται στα εξής:”
Ναι. Το ίδιο η ενίσχυση των σοσιαλιστικών σχέσεων παραγωγής με την αποδυνάμωση τους και η ενίσχυση των καπιταλιστικών. Ε ναι. Και ο Λένιν μπορεί να είναι συνέχεια του Κερένσκι ή των μενσεβίκων (όπως το πάτε). Εξάλλου δεν έκανε τη ΝΕΠ στην οποία αντιδρούσε ο Λέοντας;
Δεν πα να έγραφε ο “ΜΑΥΡΙΤΑΝΌΣ” για ανώριμη βαθμίδα στην Κριτική του για την Γκότα; \
“Ηγεμόνευση ” (πριν ο Λένιν δεν “ηγεμόνευε” με τον έλεγχο των συνδικάτων και η Κροστάνδη ήταν γιορτή)
“κρατική κομματική γραφειοκρατία”(μάλλον θα υπάρχει και ιδιωτική )
Λοιπόν όταν υπάρχει κράτος, υπάρχει γραφειοκρατία.Και τον ρόλο της πρωτοπορίας τον είχε το ΠΚΚ(μπ).
Όσο δυναμώνουν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγης τόσο λιγότερο κράτος(με την έννοια της καταπίεσης των παλι΄πων εκμεταλευτικών στρωμάτων) χρειάζεται
Πριν το 1920;s που οι μπολσεβίκοι αναγκαστικά τοποθετούσαν πρωην αστικά στυρώματα στον κρατικό τομέα λόγω έλλειψης εξειδικευμέων στελεχών, Εκτός αν τότεα ήταν η “καλή μη κομματική” γραφειοκρατεία.
“Απονεκρωση της εργατικής και λαϊκής εξουσίας, μέσω της υπαγωγής όλων των εργατολαικών θεσμών σε Κ. Κ. και κράτος, δηλαδή στο κράτος τελικά”
Μόνο που το κράτος ήταν το εργατικό μισοκράτος(λεπτομέρεια το ποια τάξη έχει την εξουσία ε). ήταν το κράτος των εργατών και συνεργαζόμενων καταπιεσμένων στρτωμάτων.Το οποίο σταδιακά “απονεκρώνεται” από καταπιεστικούς θεσμούς όσο προχωρούν οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής. Να ξαναβάλω ΜΑΡΞ. Μπα βαριέμαι.
Για διάβασε τι έγραφε ο Τζον Ριντ στις 10 μέρες σχετικά με τον αμαξά “Είναι η Πετρούπολη η δική μου Πετρούπολη” είπε ο αμαξάς .Περίεργο πράγμα που ένας τότε σχεδόν αγράμματος άνθρωπος για την “δική του πετρούπολη” καταλάβαινε περισσότερα από σημερινους μορφωμένους που κ΄πανουν κριτικές
“Απαγόρευση της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, με μικρές διαφορές.”
1) Σε διαψεύδει ο ίδιος ο Στάλιν που λογοτέχνες όπως ο Γκόρσκι παρόλο πυ είχαν τις διαφορές με τους μπολσεβίκους, τα βιβλία τους ήταν κανονικά σε κυκλοφορία. Αντίθετα με τον Στάλιν ΓΓ απογειώθηκε η τέχνη, η ποίηση, η λογοτεχνεία, και άλλες τεχνες. Πως απογειωνόντουσαν όλα αυτά αν δεν υπήρχε “ελευθερία έκφρασης”; Για λύσε την Λογική αντίφαση;
Εκτός αν εννοείς τις προπολεμικές περιόδους 1937-1938 του παραλίγο πραξικοπήματος την οποια ακομα και “αντισταλινικοί” την παραδέχονται
Ο Στάλιν φιλελευθεροποίησε το Σύνταγμα(προσχέδιο 1935). Αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω κάποια λόγω Δικών. Στον Διεθνη τομέα είχαμε την αντι-κομιτερν και τον Ισπανικό εμφύλιο.
2) έχουμε “”ελευθερία έκφρασης” στον καπιταλισμό
α)Ε ναι για να πει κάποιος δημοσιογράφος ο τάδε συγκεκριμμένος καπιταλιστής κάνει το τάδε και ας έχει και δίκιο.
Και να δεις για πότε έχει μία αστική αγωγή με αποζημείωση που θα πληρωνουν ακόμα και τα εγγόνια του.
Τυχαίο που οι πολλοί δημοσιογράφοι δεν εχουν περιουσιακά στοιχεία στο όνομα τους αλλά σε ονόματα συγγενών; Γιατί δεν ρωτάς π.χ. τους ΝΑΡιτες που έχουν αρκετούς δημοσιογράφους να σου πουν για την “ελευθερία έκφρασης” στον καπιταλισμό;
β) Ναι υπάρχει “ελευθερία έκφρασης” σε ένα άνεργο, σε ένα φτωχό σε παιδεία υγεία αθλητισμό πολιτισμό. Ούτε καν την ελευθερία να διασχίσεις ελεύθερα τα διόδια Ναι ναι την είδαμε. Στον καπιταλισμό έχουμε την “ελευθερία” να κοιμώμαστε σε παγκάκια και σε γέφυρες και σε πιο συσσίτιο θα πάμε.. Μάλλον για κάποιους μπορεί και να είναι και αυτός ένας τρόπος “έκφρασης ελευθερίας”. Δεν ξέρω, μπορεί και ναι μπορεί και όχι
Είδες τι αντι-επιχειρήματα” βγαίνουν όταν δεν πολυ σκέφτεσαι το τι θα γράψεις; Πως διαψεύεται κάθε επιχείρημα από τη απλή λογική , λίγη μ-λ θεωρία τις καταστάσεις και τα γεγονότα;στην χρονική τους σειρά;
Υ.Γ.
all time κλάσικ
https://filolaiko.blogspot.com/2011/05/2.html
Μέλος του ΚΚΕ που έχεις χρέωση τον σχολιασμό εκ μέρους του ΚΚΕ στην ΠΑΝΤΙΕΡΑ, για διάβασε εδώ:
“… Την ίδια περίοδο έχουμε τις αλλαγές στην Σοβιετική Ένωση, με τον Αντρόποφ αρχικά και μετά με τον Γκορμπατσόφ.
Η περεστρόικα και ο «νέος τρόπος σκέψης» του Γκορμπατσόφ φούσκωσαν τα μυαλά της «ανανεωτικής πτέρυγας» του ΚΚΕ. Η ηγεσία ενθάρρυνε και στήριζε την τάση της ανοιχτής πλέον καπιταλιστικής παλινόρθωσης και υποταγής στον ιμπεριαλισμό.
Εμείς διαχωριστήκαμε από τη στρατηγική Γκορμπατσόφ. Από την αρχή δεν την είδαμε με καλό μάτι. Ψάχναμε μέσα στο θολό τοπίο να δούμε αν υπήρχαν στην ΕΣΣΔ άλλα επαναστατικά ρεύματα ιδεών και άλλες πολιτικές δυνάμεις. Η αναζήτηση αυτή μας οδήγησε σε βαθύτερη μελέτη, κριτική και αυτοκριτική αποτίμηση της ιστορίας μας. Για να κατανοήσουμε, με βάση το μαρξισμό, το πώς διαμορφώθηκε ο εκμεταλλευτικός και αντιδημοκρατικός χαρακτήρας των καθεστώτων αυτών. Στην πορεία απαντήσαμε ως ΝΑΡ και διατυπώσαμε τις θέσεις μας για την ανασυγκρότηση του προγράμματος και του κόμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης.
Πώς υποδεχθήκατε το Κοινό Πόρισμα του ΚΚΕ με την ΕΑΡ;
Όταν επετεύχθη η συμφωνία με την ΕΑΡ, σε πολύ κόσμο ο βασιλιάς φάνηκε γυμνός. Ήδη από πριν υπήρχαν εκτιμήσεις ότι στην κόντρα με το ΚΚΕ Εσωτερικού δεν κυριαρχούσε η ιδεολογική πολιτική αντιπαράθεση διαφορετικών ρευμάτων. Και ότι η σύγκρουση είχε περισσότερο χαρακτήρα για το ποια από τις δυο πλευρές θα επικρατήσει στον χώρο της Αριστεράς. Από τότε πολλοί είχαμε την αντίληψη ότι η ενότητα είναι αναγκαία με βάση ένα ταξικό ανατρεπτικό περιεχόμενο. Ότι, πρωτίστως, χτίζεται από τις μαχόμενες δυνάμεις σε εργατικούς χώρους, σε γειτονιές και στη νεολαία. Ήμασταν αντίθετοι με τη λογική ενός προγράμματος κοπτορραπτικής, προκειμένου να επιτευχθεί η ενότητα για ευκαιριακούς λόγους “κάθαρσης” του πολιτικού συστήματος. Έτσι, για μας ήταν αδιανόητο ότι μπορεί να υπάρχει αριστερός συνασπισμός και αριστερό πρόγραμμα, που δεν βάζει τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα μπροστά. Που δεν συγκρούεται με την αστική πολιτική, χωρίς να θέτει το ζήτημα της αποδέσμευσης από την ΕΟΚ. Που καταλήγει σε διαχείριση της αστικής πολιτικής.
Το Κοινό Πόρισμα, από μια σειρά στελέχη του κόμματος, όχι μόνο αυτούς που αργότερα ιδρύσαμε το ΝΑΡ, καταψηφίστηκε στην Κεντρική Επιτροπή. Το κείμενο περιείχε μια σειρά από κρίσιμα ζητήματα που μας έβρισκαν αντίθετους. Καταρράκωνε τις όποιες αναζητήσεις και ελπίδες να χαράξει το ΚΚΕ ένα άλλο δρόμο. Με μια στρατηγική που θα μπορούσε να απαντήσει με όρους κινήματος στην ερχόμενη λαίλαπα του Θατσερισμού και του Ρεηγκανισμού. Όταν η φάση από τον κεϋνσιανισμό γυρίζει πλέον σε έναν άγριο νεοφιλελευθερισμό, το ΚΚΕ επέλεγε να αφαιρέσει όλες τις ταξικές προεκτάσεις της ανάλυσής του και τις συγκρουσιακές λογικές, υιοθετώντας ένα συντηρητικό πλαίσιο αρχών και ιδεών που εξέφραζε το κοινό Πόρισμα.
Πιστεύετε ότι ο φιλοσοβιετισμός του Κύρκου ήταν ο παράγοντας που έφερε κοντά το ΚΚΕ με την ΕΑΡ και όχι με το ΚΚΕ Εσ. Α.-Α.;
Η πολιτική γραμμή του ΚΚΕ δεν διαμορφώνεται απλά στα συνέδριά του. Γνωρίζαμε ότι συνδέεται με την ένταξή του στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και κυρίαρχα με την ειδική πολιτική σχέση του με το ΚΚΣΕ. Σκέψου ότι στην κατεύθυνση να τα βρούμε με το ΠΑΣΟΚ, την εποχή εκείνη, πίεζαν και οι Σοβιετικοί. Ενώ στη μεταπολίτευση επέμεναν να χαιρετίζουν τις “δημοκρατικές αλλαγές” του Καραμανλή. Το “εσωτερικό” και η ΕΑΡ στήριζαν ανοικτά αυτή την πολιτική. Παρά τις υπαρκτές διαφορές ανάμεσα στο ΚΚΕ και την ΕΑΡ, υπήρχε ουσιαστική σύγκλιση στην αντιμετώπιση των αστικών αναδιαρθρώσεων και γι’ αυτό, από άλλους δρόμους, κινούνταν στο πλαίσιο της διαχείρισης τους.
Θεωρώ ότι η διαχειριστική λογική που επικρατούσε, σε διαφορετικές παραλλαγές, στις ηγεσίες των δύο κομμάτων ήταν αυτή που τους έφερε κοντά. Ήταν και η γενικότερη στρατηγική του κομμουνιστικού κινήματος και η εποχή Γκορμπατσόφ που ευνοούσε τέτοιου είδους εγχειρήματα. Ο κύριος λόγος πιστεύω ήταν η διαχειριστική λογική των δυο πλευρών και οι άλλοι παράγοντες είναι δευτερεύοντες.
Πού εδράζεται η διαφωνία σας σχετικά με την συγκυβέρνηση Τζαννετάκη;
Η συγκυβέρνηση με την Δεξιά δεν ήταν «στιγμιαίο έγκλημα», είχε να κάνει με μια βαθύτερη λογική που επικρατούσε τότε στο ΚΚΕ. Εξάλλου όπως γνωρίζεις, συγκυβέρνηση δεν έγινε μόνο με την Δεξιά. Αμέσως μετά είχαμε την Οικουμενική με ΝΔ και ΠΑΣΟΚ και την κοινή εκλογική κάθοδο με το ΠΑΣΟΚ σε αρκετούς δήμους της χώρας.
Η ρήξη με τον άθλιο ταξικό συμβιβασμό του 1989 ήταν ρήξη με τη γραμμή του «κυβερνητισμού». Με την αντίληψη ότι η «κάθαρση» προηγείται της «αλλαγής» και οι δυο μαζί βέβαια της ανατροπής του αστικού πλαισίου. Η συγκυβέρνηση του ’89 και οι Οικουμενικές κυβερνήσεις θεωρώ ότι ήταν σοκ για την ελληνική κοινωνία, καθώς είχαμε να κάνουμε με έναν ιστορικό συμβιβασμό και σε ιδεολογικό επίπεδο.
Αποτέλεσμα αυτής της “μεγάλης πολιτικής ενότητας” ήταν η ενίσχυση των πιο δεξιών δυνάμεων και η πολυδιάσπαση στην αριστερά. Τριχοτόμηση στο ΚΚΕ, αποστράτευση αγωνιστών, αστικοποίηση στελεχών.
Είναι αλήθεια πως δεν είχαμε αντιληφθεί εγκαίρως και σε βάθος την κρίση του αριστερού κινήματος και ειδικά της κομμουνιστικής Αριστεράς. Γι’ αυτό δεν περιοριστήκαμε σε μια αυτοκριτική τοποθέτηση. Αλλά ήρθαμε σε ρήξη και στη συνέχεια διαμορφώσαμε ένα ρεύμα που έθεσε το ζήτημα της Αριστεράς σε άλλη βάση.
Ως ομάδα πότε συγκροτηθήκατε μέσα στο ΚΚΕ;
Τρεις τάσεις αναζήτησης, δεν θα τις έλεγα ομάδες γιατί δεν ήταν, τρία ρεύματα ιδεών και δράσης συναντήθηκαν στη διαφωνία και τη ρήξη του 89.
Ένα ρεύμα ήταν αυτό που διαμορφώθηκε στον αντιδικτατορικό, κυρίως, αγώνα. Στις αναζητήσεις μας κυριαρχούσε η ανάγκη υπέρβασης της παραδοσιακής γραμμής ήττας της αριστεράς. Με όρους μαζικής πολιτικής γραμμής και κινήματος. Σε αυτό δεν μας κάλυπτε ούτε το τροτσκιστικό ρεύμα, ούτε του μ-λ χώρου. Ωστόσο, κοινή δράση αναπτύσσαμε μαζί τους. Αναζητούσαμε απαντήσεις ενός επαναστατικού ρεύματος σκέψης. Οι αναζητήσεις μας ενθαρρύνθηκαν στο πλαίσιο της ΚΝΕ. Η δημιουργία επαναστατικής κομμουνιστικής οργάνωσης μέσα στη δικτατορία αποτέλεσε τομή. Στην πορεία, βέβαια, οι αντιφάσεις και τα όρια της γραμμής του κόμματος εκφράζονταν με φραγμούς. Για παράδειγμα κάθε προσπάθεια μας για πολιτικοποίηση του μαζικού αγώνα με αιτήματα όπως «κάτω η χούντα», «έξω οι αμερικάνοι», «ρήξη με το καπιταλιστικό σύστημα» δεν υποστηριζόταν από το κόμμα. Η “γραμμή” για το κίνημα ήταν να περιορίζεται στα φοιτητικά αιτήματα.
Σημαντικό ήταν το εργατικό τμήμα της ΚΝΕ. Αυτό επηρεάζονταν από ανάλογους προβληματισμούς που υπήρχαν στις εργατικές δυνάμεις του ΚΚΕ. Μέσα στους οικοδόμους, στους ναυτεργάτες, σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες κ.α. είχαν αναπτυχθεί προβληματισμοί και τάσεις κριτικής στη γραμμή του κόμματος από ταξικές αριστερές θέσεις. Αυτοί αφορούσαν σε θέματα όξυνσης της ταξικής πάλης, κλιμάκωσης των αγώνων απέναντι στην εργοδοσία, αλλά και στις κυβερνήσεις τόσο του Καραμανλή όσο και του ΠΑΣΟΚ. Αυτή την αντίληψη, την πιο συγκρουσιακή, δεν την υιοθετούσε η ηγεσία του κόμματος και προσπαθούσε πάντα να την περιορίσει σε μια κομματικά ελεγχόμενη δράση. Η τακτική συμμαχίας των “δημοκρατικών δυνάμεων” υπονόμευε την κλιμάκωση των αγώνων.
Ουσιαστική συμμετοχή είχε και ένα ρεύμα διανοούμενων στρατευμένο στο επαναστατικό κεκτημένο και στη δημιουργική ανάπτυξη του μαρξισμού. Με σαφή επιλογή υπέρβασης της σοβιετικής γραφειοκρατικής αντίληψης αλλά και αντιπαράθεσης με τον ευρωκομμουνισμό.
Η πορεία, που σχηματικά σου περιέγραψα, δεν ήταν γραμμική. Δεν ήταν κυρίως οργανωτική. Συγκλίναμε ιδεολογικά και πολιτικά. Σε κρίσιμα θέματα κατά καιρούς ανταλλάσαμε σκέψεις. Εκ των πραγμάτων οδηγηθήκαμε σε μια συνολική αναζήτηση. Ανασυγκρότησης στην εποχή μας του σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και πολιτικού υποκειμένου. Δημιουργικής μαρξιστικής ανάπτυξης της αντίληψης για τον κομμουνισμό. Επεξεργασίας μιας σύγχρονης επαναστατικής στρατηγικής και τακτικής. Κριτικής και αυτοκριτικής μελέτης και αποτίμησης της ιστορίας του κινήματος και της κατάρρευσης του “υπαρκτού σοσιαλισμού”. Η αντίληψη για το κόμμα, το μέτωπο και το κίνημα. Στο δρόμο αυτό χωρίσανε οι δρόμοι μας και με συντρόφους που ήμασταν μαζί στη ρήξη του 89. Ο πυρήνας των αναλύσεων και των θεωρητικών προγραμματικών επεξεργασιών αυτών διαμορφώθηκε κυρίως από τα συλλογικά σώματα του ΝΑΡ.
Από αυτές τις θέσεις αντιπαρατεθήκαμε με την “ανανεωτική” τάση και την “εκ δεξιών” κριτική στο κόμμα. Αναφέρομαι στα στελέχη που προσχώρησαν στο ΣΥΝ. Αργότερα αρκετοί από αυτούς αυτομόλησαν στο ΠΑΣΟΚ και στην αστική πολιτική γενικότερα. Αρνηθήκαμε κατηγορηματικά κάθε ιδέα και πρόταση να συμμαχήσουμε, ως νέα γενιά, για να παραμερίσουμε την “παλιά φρουρά” και “να πάρουμε το κόμμα”. Όλοι αυτοί ήταν ήδη μέλη ή στενοί συνεργάτες της ηγεσίας. Μαζί σχεδίασαν και εξαπέλυσαν εκστρατεία κτυπήματος κάθε αριστερής διαμαρτυρίας και τοποθέτησης. Η επίθεση εναντίον μας είχε να κάνει με τον τρόμο τους απέναντι στην άποψη ότι δεν είναι κομμουνιστικό και επαναστατικό το σχέδιο που είχαν χαράξει από κοινού. Η απόφαση της ΚΕ (Δεκέμβρης 89, δημοσιεύτηκε τον Γενάρη του ’90) που “ξεκαθάριζε” με την αριστερή διαφωνία και το ΝΑΡ εγκρίθηκε ομόφωνα από όλη την ηγεσία μαζί και από όλους όσοι μετέπειτα προσχώρησαν στο ΣΥΝασπισμό, ιδιαίτερα εκείνοι που εντάχθηκαν στο ΠΑΣΟΚ και στην αστική πολιτική.
Εκεί που αρχίσαμε να συντονιζόμαστε πιο στενά ήταν η περίοδος που ήρθε η ρήξη, η διαγραφή και η αποχώρηση. Αυτό που έχει ιστορική και πολιτική σημασία είναι η συνάντηση των ρευμάτων που περιέγραψα προηγουμένως. Που συγκρούστηκαν με την άρνηση του ΚΚΕ να συζητήσει για την γραμμή ήττας της κομμουνιστικής αριστεράς και ενσωμάτωσης στην αστική πολιτική σε κρίσιμες περιόδους. Που αντιπαρατέθηκαν από την αρχή με την πολιτική του ενιαίου, με το ΚΚΕ, ΣΥΝασπισμού. Με τη γραμμή αστικής διαχείρισης, που συνιστά η κατάληξη της γραμμής για κυβέρνηση της «αλλαγής» ή των δημοκρατικών δυνάμεων η της κάθαρσης.
Αυτό που κυριάρχησε στο δυναμικό της ρήξης του 89 ήταν η αγωνία για την επανεξόρμηση των απελευθερωτικών κομμουνιστικών ιδεών. Γι αυτό, αν μη τι άλλο, δεν είχαν τότε, ούτε έχουν σήμερα να φοβηθούν τίποτα από την ιστορική έρευνα και αναγκαία κριτική και αυτοκριτική για την επαναθεμελίωση του κομμουνιστικού προγράμματος και την ανασυγκρότηση του αναγκαίου πολιτικού υποκειμένου….”.
https://narnet.gr/articles/1989-%CE%BC%CE%B9%CE%B1-%CF%81%CE%AE%CE%BE%CE%B7-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BC%CE%B5-%CE%BC%CE%B1%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D%CF%82-%CF%8C%CF%81%CE%BF%CF%85%CF%82
Ξεκόλλα δεν είμαι μέλος. Ήμουν μικρός εκείνες τις εποχές
Το εσωτερικού είχε πρότυπο την Εναία Γιουγκοσλαβία και την Ρουμανίαα του Τσαουσέσκου. Μάλιστα η τότε νεολαία του Εσωτερικού διοργάνωναν και εκδρομές στην Γιουγκοσλαβία
Η “αριστερή κριτική” παραπονιόταν πως δεν καταλάβαινε η ηγεσία, το Κόμμα το “πνεύμα της Περεστρόϊκά” Όταν π.χ. το ΚΚ απαλάχθηκε από τον δεξιό οπορτουνισμό στα 1991 και έκανε αυτοκριτική για τις κυβερνήσεις τζανετάκη(“η βρωμικη” χωρίς ΠΑΣΟΚ) , ζολώτα(“η καθαρή” με το ΠΑΣΟΚ μεσα) κάποιοι π.χ. Κάππος γύρισαν πίσω έστω και κριτικά.
Μετα από 20 χρόνια οι επικριτές και τα πρωτοπαλίκαρα της συγκυβέρνησης Τζανετάκη ήταν περιέργως μαζί οι πρώτοι ως πολιτική ουρά των δεύτερων. Σε σημείο που στα 2012 2 μέρες μετά τις εκλογές με το 17% του Σύριζα(την πρώτη εκλογική νίκη των ανανεωτικων από το 1974 σε βάρος του ΚΚΕ) η Λεμποντ Ντιπλοματικ να πανηγυρίζει πως “ο Σταλιν πέθανε” “ανομολογητος ποθος των τάσεων τη αριστεράς το ΚΚΕ να μπει σε νέες ράγες” κλπ
Το πρόβλημα στο ΚΚΕ όπως και ξαναγράφω ήταν κυρίως ο οπορτουνισμός στην βάση( που δεν ισχύει σήμερα). Τυχαία δεν έγιναν στελέχη ανδρουλάκης αλαβάνος λαφαζάνης Η βάση “έγερνε δεξιά”
Τότε υπήρχε
Πασοκάρα ολέ, πρασινος σοσιαλισμός και πράσινα άλογα,, αραβικός σοσιαλισμός(σοσιαλδημοκρατία) Μπαάθ, πράσινο βιβλιάρακι του Καντάφι 3οςδρόμος για τον σοσιαλισμό, διορισμοί στο δημόσιο / ευρύτερο δημόσιο, αναγνωριση έστω εν μέρει της εθνικής αντίστασης, Μεσογειακά Ολοκληρωμένα Προγράμματα, διακοπές και δουλειά στα γκρις άιλαντ, επιθυμία ενός κόσμου κάπου να ξεκουραστεί μετά από τις διώξεις τα τρεχάματα,τα δικά του αλλά και της οικογένειας του, των πατεράδων θείων του και σε συνδυασμό με τις οπισθοχωρήσεις στο Κομμουνιστικό Κίνημα Διεθνώς Περεστρόϊκά Γκλάσνοσκ κλπ κλπ
Ανώνυμος
28/12/2023 at 13:15 , οκ, ήσουν μελος. Και σου έμεινε από το ΚΚΕ η μεθοδολογία που έχει. Και που δεν εξηγεί τίποτα. Και λέει και ψέματα. Λογου χάρη γράφεις: ” ….Η “αριστερή κριτική” παραπονιόταν πως δεν καταλάβαινε η ηγεσία, το Κόμμα το “πνεύμα της Περεστρόϊκά” Όταν π.χ. το ΚΚ απαλάχθηκε από τον δεξιό οπορτουνισμό στα 1991 και έκανε αυτοκριτική για τις κυβερνήσεις τζανετάκη(“η βρωμικη” χωρίς ΠΑΣΟΚ) , ζολώτα(“η καθαρή” με το ΠΑΣΟΚ μεσα) κάποιοι π.χ. Κάππος γύρισαν πίσω έστω και κριτικά….”.
Λες ψέματα ή δεν ήσουν τότε μέλος. Διότι ΑΝ ήσουν, θα ήξερες πως η αριστερή κριτική δλδ το κομμάτι του ΚΚΕ και της ΚΝΕ που μετά συγκρότησε το ΝΑΡ και την ΚΝΕ – ΝΑΡ, ήταν από την αρχή αντίθετο με την περεστρόικα. Διάβασε πχ τα τεύχη του ΠΡΙΝ που τότε κυκκλοφόρησε ως περιοδικό. Διατυπώνει ισχυρές αμφιβολίες για την περεστροικα. Οντας μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, έπρεπε να στρογγυλέυουν τα κείμενα στο ΠΡΙΝ διότι υπήρχε ο γραφειοκρατικός συγκεντρωτισμός. Ε τότε που λές η Παπαργήγα, ο Κουτσούμπας, ο Μαϊλης κλπ, ήταν αναφανδόν υπέρ της Περεστροικα.
Μάλλον έγινες μέλος του ΚΚΕ μετά το ’91 και κατάπιες αμάσητο ότι σου είπαν….
Τότε δεν ήμουν καν ΚΚΕ πόσο μάλλον μέλος.
Παλαιότερα εξ,.αριστερά,με φιλοτροτσκικές και με ουδέτερες ώς και αρνητικές αποψεις για τον Στάλιν
Αλλά μετά ήρθε η κρίση..και έπρεπε να δοθούν απαντήσεις για το ψωμί μας, τη δουλειά μας το ασφαλιστικό μας, στην άνοδο του φασισμού(Πλατείες) πέρα από τα παραμυθάκια του Τρότσκι
Η μεθοδολογία είναι η απλή λογική.που συνδεει γεγονοτα σε συνδυασμο με τη μ-λ θεωρία
Λυπάμαι που δεν την έχετε αλλά δεν μπορω να κανω κάτι για αυτό
Αν δεν μπορείοτε να πείσετε να αλλάξετε τα εργαλεία της σκέψης σας.
Εκτός αν στο δικό σας μυαλό σας φταίει ακόμα και ο Αριστοτέλης.
Πάντως για μένα το να με θεωρείς -αν και δεν ήμουν ούτε είμαι- μέλος του ΚΚΕ είναι τίτλος τιμής.
Ανώνυμος
29/12/2023 at 11:15 , μόνο και μόνο από αυτό το σχόλιο σου, καταλαβαίνουμε όλοι πως πάντα ήσουν ΚΚΕ. Δεν πειράζει, αλλά όχι και να προσπαθείς να πουλήσεις φύκια του στυλ “ήμουν αλλά είδα το φως το αληθινόν”.
Φίλε ΚΚΕ μην εξαπτεσαι. Εκτός από τον λεγόμενο υπαρκτό και τον καπιταλισμό είτε στην σοσιαλδημοκρατική είτε στη νεοφιλελεύθερη εκδοχή του, υπάρχει και η κομμουνιστικη αναζήτηση.
Τα δίπολα που βάζεις ειναι άκυρα. Εμείς λέμε ότι παλεύουμε για τον κομμουνισμό που σημαίνει κατάργηση της φτώχειας, της ανεργίας, της εκμετάλλευσης και ταυτόχρονα ελευθερία έκφρασης στον κόσμο και η εξουσία στους εργατολαικους θεσμούς.
Κσι επειδή χωρίς και κρατική συγκρότηση δεν θα τα καταφέρεις, λέμε ναι στην κρατική συγκρότηση ως αναγκαίο κακό και ταυτόχρονα, όχι στην υπαγωγή των εργατολαικων θεσμών σε κόμμα κ κράτος.
Γνωρίζουμε ότι δεν ξεμπερδεύεις βουλησιαρχικα ούτε με την κρατική συγκρότηση, ούτε με την γραφειοκρατία. Και τα δύο ειναι αναπόφευκτα κακά, διότι θα υπάρχουν ισχυρά καπιταλιστικά κράτη που θα στην πέσουν, διότι ο ίδιος ο κόσμος, οι άνθρωποι έχουν μάθει να διαμεσολαβουν τις υποθέσειςτους μέσω κρατικών θεσμών, διότι η κρατική συγκρότηση ειδικά μεγάλων γεωγραφικών περιοχών και πληθυσμων, αποτελεί εγγυητή της ενότητας τους.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες όμως, για τον ρόλο οποιασδήποτε μορφής κράτους: την ίδια στιγμή που το κράτος είναι ο διαμεσολάβησης και ο εγγυητής που προανέφερα, την ίδια στιγμή, αποτελεί και ο ιδανικό θερμοκήπιο αναδύσης νέας ταξικής διαίρεσης της κοινωνίας, και εκκόλαψης νέας άρχουσας εκμεταλλευτριας τάξης: της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας. Για αυτό κ δεν εξωραιζουμε τον υπαρκτό. Από την εξέλιξη του και την μελέτη των χωρών του ανατολικού μπλοκ βγάλανε αυτά τα συμπεράσματα.
Δεν έκανε κουμάντο η εργατική τάξη εκεί. Αν έκανε πράγματι κουμάντο, δεν θα είχε ανάγκη την κρατική συγκρότηση, ούτε την γραφειοκρατία. Κουμάντο έκανε η κρατική κομματική γραφειοκρατία ΣΤΟ ΌΝΟΜΑ της εργατικής τάξης κ του λαού. Αντ’ αυτού που λέμε.
Για αυτό κ το ανατολικό μπλοκ κατέρρευσε και οι εκεί εργατικές τάξεις σδιαφιρησαν, ή/και γούσταραν που κατέρρευσε.
Διάβασε γμτ..
Μαρξισμός άλλα Μ.Βοσλένσκυ..
Η θεωρία της Νομενκλατούρας
https://www.ilhs.gr/gr/Graf_1.3.htm
(..) Σύμφωνα, λοιπόν, με τις παραπάνω απόψεις του Μ.Βοσλένσκυ
η ταξική φύση του σοβιετικού καθεστώτος διακρινόταν από το γεγονός ότι η πολιτική καθόριζε την οικονομία, οι σχέσεις ιδιοκτησίας πήγαζαν από τις σχέσεις εξουσίας.
Έχουμε, δηλαδή, να κάνουμε με μιαν αντεστραμμένη θεώρηση των κοινωνικών σχέσεων, όπου οι ουσιώδεις και καθοριστικές πλευρές της κοινωνικής ολότητας, οι σχέσεις ιδιοκτησίας, εκλαμβάνονται ως επουσιώδεις και καθοριζόμενες .
Στην ιστορία όμως των ταξικά διαστρωματωμένων κοινωνιών την κύρια επιδίωξη της άρχουσας τάξης αποτελούσε η ιδιοποίηση του υπερπροϊόντος
μέσω της ιδιοποίησης των παραγωγικών δυνάμεων ή τουλάχιστον των καθοριστικών παραγωγικών δυνάμεων.
Η πολιτική εξουσία, το κράτος, αποτελούσε το μέσο, το εργαλείο διά του οποίου η άρχουσα τάξη υποχρέωνε την υπόλοιπη κοινωνία να δεχτεί τις κυρίαρχες σχέσεις ιδιοκτησίας :”το κράτος – δηλώνει ο Φ.Ένγκελς – είναι
γενικά μονάχα η έκφραση σε συμπυκνωμένη μορφή των οικονομικών αναγκών της τάξης που εξουσιάζει την παραγωγή …”38.
Και ο Κ.Μαρξ συμπεραίνει ότι “…η πολιτική εξουσία είναι απότοκη της οικονομικής “39.
Ο σκοπός, λοιπόν, της πολιτικής εξουσίας και η αποστολή του κράτους δεν βρίσκονται μέσα στην ίδια την πολιτική – κρατική εξουσία
αλλά απορρέουν από το πλέγμα των ταξικών αντιθέσεων, οι οποίες εδράζονται στην υλική παραγωγή. Εκτός των πλαισίων του οικονομικού ανταγωνισμού και των αντιθέτων υλικών συμφερόντων μεταξύ της άρχουσας και της αρχόμενης κοινωνικής τάξης (τάξεων) η επιδίωξη της πολιτικής εξουσίας στερείται νοήματος και σκοπιμότητας.(..)
“Μαρξισμός” άλλα Τζίλας..
Η Νέα Τάξη του Μ.Τζίλας.
Επιδόρπιο
https://www.ilhs.gr/gr/Graf_1.3.htm
(..) Ο Μ.Τζίλας υπήρξε αρχικά κομμουνιστής και μάλιστα ηγετικό στέλεχος του Κ.Κ.Γιουγκοσλαβίας ενώ κατόπιν μετεξελίχθη σε δριμύτατο κατήγορο
των σοσιαλιστικών καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και πρακτικής εν γένει.
Στο διεθνώς γνωστό έργο του Η Νέα Τάξη ο Μ.Τζίλας υποστηρίζει την άποψη ότι η πολιτική γραφειοκρατία στη Σοβιετική Ένωση και στα άλλα ομοιογενή καθεστώτα
και κυρίως τα ανώτατα κλιμάκια της κομμουνιστικής κομματικής ιεραρχίας συγκροτούν μια κυρίαρχη εκμεταλλευτική τάξη.
Σχετικά με την ιδιοκτησία που κατέχει η τάξη αυτή ο Μ.Τζίλας κάνει λόγο περί “συλλογικής-μονοπωλιακής ιδιοκτησίας” της γραφειοκρατίας17.
Αντί όμως να αποδείξει ότι η ιδιοκτησία αυτή παρέμενε αποκλειστικά στα χέρια ενός συγκεκριμένου κυρίαρχου στρώματος, της κομματικής γραφειοκρατίας,
αποτελώντας τη βάση της ταξικής του κυριαρχίας ο Μ.Τζίλας καταφεύγει σε συγκεχυμένους και αντιφατικούς ισχυρισμούς επί του θέματος αυτού.
Αφενός, διατείνεται πως η κομματική γραφειοκρατία, ως άρχουσα τάξη, είναι “κλειστή σαν την αριστοκρατία”18.
Αφετέρου, αρνείται την κληροδότηση της ιδιοκτησίας στα πλαίσια του κυρίαρχου στρώματος: κανείς δεν κληρονομεί τίποτε παρά τη φιλοδοξία να ανέλθει σε μιαν ανώτερη βαθμίδα της κοινωνικής κλίμακας.
Επιπλέον δηλώνει ότι “η νέα τάξη …αλλάζει διαρκώς, απλώνεται, διαχέεται στο λαό, στις κατώτερες τάξεις”19.
Αυτή η πασιφανής αντίφαση στους ισχυρισμούς του Μ.Τζίλας καταμαρτυρεί την αδυναμία του να στοιχειοθετήσει την ύπαρξη συλλογικής ιδιοκτησίας στα χέρια της σοβιετικής και των άλλων κομμουνιστικών γραφειοκρατιών.
Επίσης, αποκαλύπτει την αποτυχία του συγγραφέα να διασφαλίσει τη συνάφεια των συλλογισμών του.
Αναφορικά με τις θεωρητικές αδυναμίες της αντίληψης που ανάγει τη σοβιετική γραφειοκρατία σε μια νέα άρχουσα τάξη
θα θέλαμε να κάνουμε ορισμένες ακόμα επισημάνσεις εξετάζοντας τις απόψεις του Μ.Τζίλας.
Μεγάλης θεωρητικής σημασίας πρόβλημα είναι η ανακάλυψη και παρουσίαση του τρόπου με τον οποίο η εν λόγω τάξη διαμορφώνεται και αναδεικνύεται σε κυρίαρχη δύναμη. Στην ιστορία της ανθρωπότητας η εκάστοτε νέα τάξη που επρόκειτο να έλθει στην εξουσία συγκροτούταν κατά κανόνα ως τάξη στα σπλάχνα του παλαιού καθεστώτος, προτού συγκρουστεί μαζί του και το ανατρέψει.
Στην περίπτωση όμως της σοβιετικής γραφειοκρατίας ,ισχυρίζεται ο Μ.Τζίλας, δε συνέβη κάτι τέτοιο.
Πρωταγωνιστής βέβαια της Οκτωβριανής Επανάστασης ήταν το ρώσικο προλεταριάτο, υπό την καθοδήγηση του κόμματος των μπολσεβίκων.
Στην εξουσία όμως ήρθε όχι η εργατική αλλά μια νέα τάξη, ανύπαρκτη πριν την επανάσταση, η κομματική γραφειοκρατία20 .
Γεννάται βέβαια εδώ το εύλογο ερώτημα: από πού προέκυψε αυτή η νέα άρχουσα τάξη, εφόσον δεν υπήρχε πριν την καθεστωτική αλλαγή;
Οι απαντήσεις που δίνει ο Μ.Τζίλας είναι ποικίλες, συγκεχυμένες και αντιφατικές. Κατά μία πρώτη απάντηση, η νέα αυτή τάξη αυτοδημιουργήθηκε.
Κατά μία δεύτερη, “Το κόμμα γεννά την τάξη”· συγκεκριμένα το στρώμα των επαγγελματιών επαναστατών αποτελεί την απαρχή και τις ρίζες της νέας τάξης. Η πλήρης δε διαμόρφωσή της συντελείται ενώ βρίσκεται ήδη στην εξουσία.
Σύμφωνα όμως με κάποιες άλλες δηλώσεις του είναι ο Ι.Β.Στάλιν αυτός ο οποίος δημιούργησε τη νέα άρχουσα τάξη21.
Και αν η παραπάνω άποψη φαντάζει ως μια εξαιρετικά βουλησιαρχική ερμηνεία των κοινωνικών φαινομένων ο παρακάτω ισχυρισμός του Μ.Τζίλας
επιβεβαιώνει το συγκεκριμένο τρόπο σκέψης: “Η νέα τάξη εμφανίσθηκε εξαιτίας αντικειμενικών αιτίων και διά της θελήσεως, της σκέψεως και των πράξεων των ηγετών της”22.
Με άλλα λόγια, παρά τις αντικειμενικές συνθήκες ήταν οι ηγέτες αυτοί που τελικά δημιούργησαν τη νέα τάξη. Αυτό σημαίνει ότι στην περίπτωση ανεπάρκειας βούλησης, σκέψης και πράξεων των πρώτων ηγετών μπορούμε να υποθέσουμε ότι η περιβόητη νέα τάξη ίσως να μην είχε ποτέ συγκροτηθεί.
Η σύνδεση της εμφάνισης μιας νέας κοινωνικής τάξης με τη βούληση και τις πράξεις ξεχωριστών προσώπων αποκαλύπτει την αδυναμία του συγγραφέα
να προσδιορίσει κάποιες αντικειμενικές, ιστορικά νομοτελειακές προϋποθέσεις (συνυφασμένες με ένα νέο τρόπο παραγωγής) σχηματισμού της. (..)
Φίλε μουλου ή κκε το ίδιο είναι, την απάντηση στα γραφόμενα σου, την δίνει ο ίδιος ο Κώστας Κάππος στο βιβλίο του “Κριτική του σοβιετικου σχηματισμούψ, στο οποίο και τεκμηριώνει, ότι, άρχουσα τάξη στην ΕΣΣΔ και τις υπόλοιπες χώρες του υπαρκτού, ήταν η κρατική κομματική γραφειοκρατία, η διευθύνουσα τάξη όπως την ονομάζει.
Προήλθε δε, μέσα από τα σπλάχνα της συμφυσης κόμματος και κράτους κ της απορρόφησης τελικά του κόμματος από το κράτος. Διάβασε κ μην αναμασάς το τίποτα.
Αγαπητό μέλος του ΚΚΕ, για μια ακόμα φορά, γράφεις ένα κατεβατό γεμάτο λάθη:
Α. Ονομάζεις μισό κράτος την ΕΣΣΔ, επειδή ο Μαρξ ονόμασε μισό κράτος την κομμούνα κ γενικότερα, τη δικτατορία του προλεταριατου! Δεν κάθεσαι να δεις Τι πραγματικά συνέβη στην ΕΣΣΔ, αλλά βγάζεις εγκεφαλικά συμπεράσματα “επειδή έτσι γράφουν τα βιβλία και επειδή η ΕΣΣΔ έλεγε ότι είχε σοσιαλισμό”. Αυτή ειναι γενικά η μεθοδολογία του ΚΚΕ και των μουλου και ειναι λάθος.
Β. Η ΕΣΣΔ ήταν κανονικότατο κράτος και όχι μισό κράτος: δεν υπήρχε αιρετοτητα και ανακλητοτητα, ειδικά όσο ανέβαινε η ιεραρχία, δεν έλεγχε η εργατική τάξη τους κρατικούς μηχανισμούς αυτοί την έλεγχαν, δεν ελάμβανε αποφάσεις η εργατική τάξη μόνο εκτελούσε, μια χαρά αδιαφανείς κρατικούς μηχανισμούς είχε, κοπυ πειστ από τα καπιταλιστικά κράτη, που το είδες το εργατικό μισόκράτος; Το είδες μόνο στην φαντασίωση που σου καλλιεργεί το ΚΚΕ και γενικά οι μουλου.
Γ. 70 χρόνια ΕΣΣΔ και εσύ μας φέρνεις την μαρτυρία ενός άμαξα στην Πετρούπολη το 17, για να μας πεις, ότι ήταν εργατικό κράτος ή ΕΣΣΔ! Γιατί δεν μας έφερες και μαρτυρίες από το 1905.
Δ. Ναι ο άνεργος και ο φτωχός χωρίς ελευθερία λόγου, είναι δύο φορές φτωχός, αλλά που να το καταλάβεις…
Σωστός! Αλλωστε, εδώ μπορεί να είμαστε φτωχοί αλλά …έχουμε ελευθερία λόγου!
1) Στα λάθη της Κομμούνας (όπως π.χ. που σεβάστηκαν υπερβολικα κ΄ποιους αστικούς θεσμούς π.χ.την κεντρική τράπεζα) εστίασε ο Λένιν. Τα παράπονα εκεί. Αλλά δεν το γράφεται
2) Για να υπάρχει “δικτατορία του προλεταριάτου” (αντί της “δικταορίας της αστικής τάξης”) δηλαδή η πίεση της εργατικής τάξης στην αστική ή στα υπολείματα της αστικής, δηλαδή εργατικό κράτος χρειάζεται να υπάρχει το μισοκράτος.
Κράτος είναι η καταπίεση της μίας τάξης πάνω στην άλλη. Για αυτο και μισοκράτος (η καταπίεση δεν είναι τόσο έντονη όσο της αστικής στην εργατική). Για να ξαναδιαβάσουμε την καταγωγή της οικογένειας και του κράτους αλλά και τον αντι-ντυριγκ του Έγκελς. Καλά την “Κριτική του Προγράμματος της Γκότα” την αποφεύγεται (διακόσια σχόλια ούτε μία παρατήρηση ) μιας και ο Μαρξ σε 3 σελίδες δίνει το περίγραμμα – πλαίσιο αυτού του εργατικού κράτους, της ανώριμης όπως έγραφε κομμουνιστικής βαθμίδας. Θα αναγκαστείτε να βγάλετε και τον Μαρξ – αντιμαρξιστή
3)70 χρόνια ΕΣΣΔ υπάρχουν οι μαρτυρίες χιλιάδων εργατών. επιστημόνων το πως ζούσαν – έζησαν εκεί.. Χιλιάδες οι μετανάστες στην Ελλάδα. Μπορείς να τους ρωτήσεις. Όπως και εκατοντάδων Ελλήνων που πήγιαναν στην Σοβιετική Ένωση για να θεραπευτουν δωρεάν. Όπως και Ελλήνων που σπούδασαν στον Σοσιαλισμό. Οι τελευταίοι εχουν φτιάξει και σύλλογο. Να πας σε μία συγκέντρωση τους να τους ρωτήσεις. και αυτούς. Μην τα περιμένετε όλα από τους άλλους
Το βιβλίο του Τζον Ριντ δείχνει πως τις αποφάσεις των σοβιέτ, τις αντιλήψεις του λαού τις εφάρμοσαν Λένιν/Στάλιν. Δείχνει την αναγκαιότητα τους και την προσαρμογή τους στις κατάστάσεις της αντεπανάστασης. Η οποία άρχισε σχεδόν αμέσως μετά την κατάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη..
Όπως π.χ. o θεσμός του πολιτικού επίτροπου. Τότε στον στρατό έδινε λόγο στα σοβιέτ και στην συνέχεια του πολιτικου επίτροπου όταν η εργατική τάξη πήρε την εξουσία και στο εργατικό μισοκράτος δηλαδή στον “έλεγχο του κράτους” για τον οποίο φωνάζεται
Κατι πολύ λογικο μιας και οι Μπολεσεβίκοι κόμμα του 5% ίσως και λιγότερο χωρίς πολλά εξειδικευμένα στελέχη είχε ;ανάγκη να επανδρώσει τον μηχανισμό του εργατικοπυ κράτους αναγκαστικά και από μη Μπολσεβίκους αλλά και από την άλλη μεκάποιο τρόπο να τους ελέγχει.
Όταν οι εργάτες ΄’αρχισαν να μορφωνόνται σε μία χωρα με 95% αναλαφαβητισμό(χειρότερο τότε από την Ελλάδα), να συμμετέχουν στα κοινά, να βάζουν φρένο να ελέγχουν περισσότερο τις διευθύνσεις, τότε η μικροαστική μορφωμένη τάξη βλέποντας τον παραμερισμό της άρχισε να φωνάζει για “έλλειψη ελευθερίας” και για “συντριβή της πρωτοπορίας”…
Δεν αμφιβάλω πως για το τότε οι απόψεις ενός αμαξά την μέρα της επανάστασης δεν σας αρέσουν. όπως και οι απόψεις των τότε αγράμματων στρατιωτών παραμονές επανάστασης απαντώντας σε ένα μικροαστό επαναστάτη που είχε κάνει και φυλακή πως “υπάρχουν δύο τάξεις.η αστική μαι η εργατική και όποιος δεν είναι με την μία, είναι με την άλλη”. .
Όπως & να το κανουμε το μικροαστικαριάτο ακολουθεί τα γεγονότα, δεν είναι πρωτοπορία. Τι να κάνουμε που η πραγματική ζωή, ο μαρξισμός, έρχεται σε σύγκρουση με τα θέλω σας;
Δεν γινεται ο Ρηντ να αποκαλειται τροτσκιστης οταν δεν μας βολεβουν αυτα που γραφει και μετα να τον επικαλουμασε. Τα ιδια κανετε και με τον Βολεμπεργκ και με τον Σερζ. Αδιορθωτοι σταλινηκοι απευθυνομενοι σε καταναλωτες κουτοχορτου.
Πότε πρόλαβε και έγινε Τροτσκιστής ΄’οταν πέθανε το 1920 με ζωντανό τον Λένιν και πριν αναλάβει ΓΓ ο Στάλιν;
Άλλο ένα αυτογκόλ. Keep walking
Ρε φίλε, εμείς ασκούμε συντεταγμένη, εμπεριστατωμένη υλιστική και διαλεκτική κριτική από κομμουνιστική σκοπιά για το ΠΩΣ εξελίχθηκε η ΕΣΣΔ και το σύστημα του ονομαζόμενου υπαρκτού στι πέρασμα των δεκαετιών έως και το 1990 που κατέρρευσαν, και εσύ μας φέρνεις τις μαρτυρίες ενός αμαξά, και ενός στρατιώτη από τον Οκτώβρη του ’17, που ΜΟΛΙΣ ΞΕΚΙΝΟΥΣΕ η οκτωβριανή επανάσταση!!! Εχεις επαφή με το περιβάλλον;
Οσο υπάρχει μικροαστικαριάτο η Σοβιετολογία θα βρίσκει και ακροατές και άξιους συνεχιστές. Αλλά οι Λαοί δε μασάνε.
Μεγάλη αλήθεια
Το μικροαστικαριάτο δεν κάνει κριτική στις σχέσεις παραγωγής, στον τρόπο ζωής των εργατών στην συμμετοχή τους στην διοίκηση του εργατικού κράτους
στην αιρετότητα των αντιπροσώπων του στην δυνατότητα του να καθαιρέσουν οι εργάτες ακόμα και την διεύθυνση μιας επιχείρησης
Το μικροαστικαριάτο έχει “ελεύθερη βούληση” είναι διαβασμένο και τα ξέρει. Οι εργάτες είναι απλά χειροκροτητές της “σοφίας” του μικροαστικαριάτου
Γαι το μικροαστικαριάτο δεν παίζουν ρόλο οι μάζες αλλά κυρίως οι φωτεινές προσωπικότητες
Για το μικροαστικαριάτο δεν υπάρχει Δημοκρατικός Συγκεντρωτισμός. Ή μάλλον υπάρχει όταν η δική του άποψη πλειοψηφεί. Όταν υπάρχει έλεγχος από την βάση ή όταν μειοψηφεί είναι “καταπίεση”, “‘ελλειψη ελευθερίας” ,
Να το πω πιο απλά: Θα μπορούσε το μικροαστικαριάτο να συναποφασίζει με σενα, με μένα με τον εργάτη στη Ν/Ζ και με τον μετανάστη εργάτη γης;. Να καταδεχθεί να είναι στο ίδιο τραπέζι μαζί μας; Και να υποχρεώνεται να εφαμόσει τις αποφάσεις της πλειοψηφίας οι οποίες είναι σε αντίθεση με την βούληση του; Όχι απλά δεν θα τις εφαρμόσει αλλά θα μιλήσει για “έλλειψη ελευθερίας” για “καταπίεση” και για “σταλίνικές μεθόδους”;
Δεν είναι τυχαία τα λόγια του Τρότσκι για “καταπίεση της πρωτοπορίας” όταν με ΓΓ τον Στάλιν το ΠΚΚ(μπ) έμπαιναν πάρα πολλοι…εργάτες! Τρότσκι ο “αντιγραφειοκράτης”
“Ελευθερία λόγου” με το α ή β κόμμα να τάζει νομιμοποίηση αυθαιρέτου με μελλοντικούς νόμους αρκεί να ψηφιστει.”Ελευθερία λόγου” όταν υπάρχει κινδυνος με έξωση. “Ελευθερία λόγου” με ύπνο στα παγκάκια ή κάτω από τις γέφυρες Ή με την απειλή πως μπορεί και να καταλήξει σε αυτά..
“Ελευθερία λόγου” με το α ή β κόμμα να τάζει διορισμό ή βόλεμα στο δημόσιο γιατί “καλοπερνάνε” στον ιδιωτικό τομέα με τις τόσες ώρες εβδομαδιαίως
\και το 6ημερο Ενω “φανταστικές διακοπές” περιμένουν στον εργασιακό τομέα εστίασης / τουρισμού Και αν κάποιος διαμαρτυρηθεί,για τις εργασιακές συνθήκες, υπάρχει η “ελευθερία λόγου” της απόλυσης, του “σύρματος” , της “μαύρης λίστας” στους μελοντικούς εργοδότες που από το βιογραφικό θα ρωτήσουν τους παλιούς εργοδότες.
“Ελευθερία λόγου” με την απειλή της απόλυσης ανα πάσα στιγμή. Ειδικά όταν κάποιος συμμετέχει σε απεργίες. “Ελευθερία λόγου” όταν για τον ίδιο λόγο μπορεί και να περάσει από πειθαρχικά σε δημόσιο./ευρύτερα δημόσιο τομέα
“Ελευθερία λόγου” με τους νόμους του αστικού δικαίου που όταν κάποιος πει στα ίσα για τον τάδε ή δείνα μεγαλόσχημο ή “επώνυμο” δεν πα΄να έχει δίκιο κινδυνεύει να πληρώνει αγωγές μέχρι τα γεράματα
“Ελευθερία λόγου”όταν δικοί σου άνθρωποι είναι στο νοσοκομείο αλλά οι εξαντλημένοι γιατροί/νοσηλευτές δεν φτάνουν και δεν προφταίνουν για όλους γιατί δεν γίνονται προσλήψεις. Διαφορετικά υπάρχει και η “ελευθερία λόγου” η “επιλογή”(=αναγκάζεται) να πληρώνει σε ιδιωτικό
Βλέπεις (22/12/2023 at 14:35) .δεν είναι μόνο ο άνεργος Και άλλοι έχουν”ελευθερία λόγου”
Ασχετο, Μιχαλακοπουλος, “ο καπιταλιστης”, απο το 1982.
Ευχες.
https://seisaxthia.com/%ce%bf-%ce%ba%ce%b1%cf%80%ce%b9%cf%84%ce%b1%ce%bb%ce%b9%cf%83%cf%84%ce%ae%cf%82/