Γράφει ο Σταύρος Μανίκας
Σήμερα, οι καπιταλιστές και τα τσιράκια τους, ΕΕ, ΔΝΤ και κυβέρνηση ,μας δείχνουν με τον πιο ωμό τρόπο, πως δε θα κάνουν ούτε βήμα πίσω, από το στόχο τους, που δεν είναι άλλος από την αφαίμαξή των εργατών, την υποτίμηση της εργατικής δύναμης, την απαξίωση της ίδιας της εργασίας και της ίδιας της ζωής τους. Η «ανάπτυξη» που σχεδιάζουν περιλαμβάνει στρατιές εργαζομένων – ομήρων στα σκλαβοπάζαρα των νέων αγορών.
Το μεγάλο τους όπλο εναντίον της εργατικής τάξης είναι η ανεργία.
Δημιουργώντας ένα τεράστιο όγκο ανέργων, έστησαν τις προϋποθέσεις ώστε να πάει κάποιος να δουλέψει με ελάχιστο μισθό κάτω από τις χειρότερες συνθήκες ασφάλειας και υγιεινής με οποιοδήποτε ωράριο τους επιβληθεί. Με το μεγάλο λοιπόν όπλο της ανεργίας βυθίζουν το οικοδόμημα των μισθών και των εργατικών σχέσεων το οποίο όλοι θεωρούσαμε στέρεο και δεδομένο.
Οι διαθέσεις των καπιταλιστών εκφράζονται σ αυτά που είπαν στο παρελθόν διάφοροι οικονομολόγοι υποστηρικτές τους. Να θυμίσουμε τον βενετσιάνο καλόγερο Ορτες που έλεγε πως «η αφθονία των αγαθών για ορισμένους είναι ίση με την έλλειψη για τους άλλους» και αυτό είναι για τον καπιταλισμό ο γενικός φυσικός νόμος του κοινωνικού πλούτου. Δηλαδή για να υπάρξει ο μεγάλος πλούτος των λίγων , πάντα πρέπει να συνοδεύεται από την καταλήστευση του αναγκαίου πλούτου που χρειάζεται όμως για την επιβίωση των πολλών. Επίσης ο άγγλος προτεστάντης Τάουνσεντ έλεγε πώς «φαίνεται να είναι φυσικός νόμος το γεγονός (!!!!) πως οι φτωχοί είναι απρονόητοι.» Είμαστε απρονόητοι, για τους καπιταλιστές, γιατί δεν γεννηθήκαμε με ένα χρυσό κουτάλι στο στόμα και είναι φυσικός νόμος εμείς να κάνουμε τις πιο βρώμικες ,τις πιο κουραστικές ,τις πιο άθλιες δουλειές χωρίς το ανάλογο αντάλλαγμα για να μπορούν αυτοί να επιδίδονται ανενόχλητοι σε «ανώτερους προορισμούς».
Αυτά ακριβώς βλέπουμε και ζούμε και σήμερα:
•Την συγκυβέρνηση του κεφαλαίου, της τροϊκας και της Ε.Ε., να οξύνει όλο και πιο πολύ τις αντιθέσεις στο πεδίο του ταξικού πολέμου.
•Να πετάει εκατομμύρια εργαζόμενους στην ανεργία και την πείνα,
•να πετσοκόβει (καταληστεύει) μισθούς και συντάξεις,
•να ανατρέπει δικαιώματα και κατακτήσεις,
•να καταργεί με νόμους τις Συλλογικές Συμβάσεις,
•να χαρίζει τον πλούτο που εμείς παράγουμε στα αφεντικά.
Για να τα πετύχει όλα αυτά έχει παρατάξει απέναντι στην τάξη μας, απέναντι στον λαό όλες τις φάλαγγες της:
Επιστρατεύει τα ΜΑΤ, τους δικαστές και τα Μ.Μ.Ε. για να τρομοκρατήσει και να καθυποτάξει. Ακονίζει τις ξιφολόγχες των φασιστικών συμμοριών, και τους ρίχνει πάνω στο εργατικό κίνημα, όταν τα βρίσκει σκούρα. Ταυτόχρονα πριμοδοτεί προκλητικά με φορολογικές ελαφρύνσεις και άλλα κίνητρα τους εργοδότες, για να ξεπεράσουν την κρίση τους και να δημιουργήσουν τους νέους όρους της εκμετάλλευσής μας, με νέα μνημόνια και πολυνομοσχέδια.
Επισφαλή εργασία
Η επισφάλεια είναι ένα από τα όπλα τους σαν μέσο ελέγχου και πειθάρχησης των εργαζομένων από την αστική τάξη. Χρησιμοποιούν την εργασιακή ανασφάλεια για να εξαναγκάσουν τους εργαζόμενους να αποδεχθούν την ένταση της εκμετάλλευσης και την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων. Έχουν οφέλη απ αυτή την στρατηγική και είναι τα εξής : είναι η υποτιθέμενη καταπολέμηση της ανεργίας και η μείωση της στα στατιστικά χαρτιά. Δημιουργούν δηλαδή την εικόνα ενός αστικού κράτους που αγωνίζεται για την απασχόληση, ενώ απορρυθμίζουν στην πραγματικότητα τις εργασιακές σχέσεις.
Με την κλιμάκωση της καπιταλιστικής επίθεσης η τάση για επισφαλή εργασία έγινε κανόνας και οι εργαζόμενοι με συμβάσεις μερικής απασχόλησης , αυξήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Η εφαρμογή των ευέλικτων μορφών απασχόλησης οδήγησε με όρους εξαθλίωσης την συμμετοχή στην αγορά εργασίας και με δεδομένο την υψηλή ανεργία και την έλλειψη οργάνωσης και δυναμικής απάντησης του εργατικού κινήματος , οι εργαζόμενοι υποχρεώθηκαν να αποδεχτούν κάθε είδους συμβάσεις μερικής απασχόλησης.
•Οι επισφαλείς εργασιακές σχέσεις επιβάλλονται ως αποτέλεσμα του αρνητικού συσχετισμού δυνάμεων μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας.
•Περιορίζουν την πρόσβαση των εργαζόμενων σε υλικά αγαθά και υπηρεσίες που είναι αναγκαία για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους.
Όλες σχεδόν οι εξελίξεις στο αστικό τους δίκαιο που αφορά τα εργατικά δικαιώματα ,χαρακτηρίζονται από νομοθετικές παρεμβάσεις των καπιταλιστών στην κατεύθυνση πλήρους εφαρμογής της ευελιξίας. Η απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και η εφαρμογή ευέλικτων μορφών εργασίας είναι ο κανόνας – και ισχύει για όλες τις χώρες, και τις οικονομικά ισχυρές της Ευρωπαϊκής Ένωσης: οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις αποτελούν παντού το καλύτερο γι αυτούς μέσω για την αύξηση της κερδοφορίας και την κατάργηση των συλλογικών διεκδικήσεων των εργαζομένων.
Μια λύση υπάρχει για τους εργάτες και τον φτωχοποιημένο λαό:
Η ανατροπή του καπιταλισμού και των άθλιων εκπροσώπων του. Η πολιτική τους και μπορεί και πρέπει να ανατραπεί.
Κι αυτό θα γίνει μόνο μέσα από έναν ενιαίο και παρατεταμένο αγώνα διάρκειας όλων των εργαζομένων. Πιάνοντας το νήμα των αγώνων της τάξης μας από το παρελθόν, να στηρίξουμε και να οργανώσουμε την αντεπίθεση. Όχι κάθε κλάδος χωριστά, όχι κατακερματισμένα και διασπασμένα. Με μαζικότητα, με κοινή δράση, με συντονισμό, δύναμη και αποφασιστικότητα ενάντια στην επίθεση και τον αντίπαλο. Με όλες τις ταξικές δυνάμεις μαζί Κόντρα στον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό της υποταγής και ήττας, να ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα έχοντας οδηγό την εργατική και λαϊκή εξουσία και τελικό στόχο την αταξική κοινωνία, την ανθρώπινη χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο:
•άμεσες αυξήσεις στους μισθούς και στις συντάξεις για αξιοπρεπή διαβίωση που το όριο της ,το βάζουμε εμείς με κατάργηση όλων των περικοπών που μας επέβαλλαν με τα μνημόνια τους. Με κεντρική αιχμή την διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, παλεύουμε για βασικό μισθό αναγκών για να ζούμε με αξιοπρέπεια, και όχι τα προεκλογικά ξεροκόμματα που μας πετάνε. Για την άμεση κατάργηση του μισθού γαλέρας για τους νέους κάτω των 25 ετών, των ατομικών συμβάσεων, της ελαστικής εργασίας, του θεσμού της ενοικίασης εργαζομένων, της ανασφάλιστης και μαύρης εργασίας.
•Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με πλήρη εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα. Άμεσα παλεύουμε για 35ωρο- 7ωρο-5ήμερο, χωρίς μείωση μισθών, σαν ένα πρώτο βήμα για την αύξηση των θέσεων εργασίας. Αύξηση του χρόνου διακοπών και μείωση των ορίων συνταξιοδότησης.
•Κανένας εργαζόμενος απλήρωτος. Να καταργηθεί το αίσχος της απλήρωτης εργασίας με αυστηρές ποινές στους εργοδότες, φτάνοντας μέχρι και την δήμευση των περιουσιακών τους στοιχείων.
•Επίδομα ανεργίας χωρίς προϋποθέσεις ίσο με το βασικό μισθό για όλο το διάστημα της ανεργίας. Πλήρης ιατροφαρμακευτική ασφαλιστική κάλυψη των ανέργων και πρόσβαση τους σε όλες τις κοινωφελείς υπηρεσίες. Επίδομα σ’ όλους τους εργαζόμενους των επιχειρήσεων που κλείνουν, ίσο με τον προηγούμενο μισθό τους.
•όχι στις ιδιωτικοποιήσεις. Να καταργηθεί το ΤΑΙΠΕΔ. Δημόσιες υπηρεσίες που να υπηρετούν τα σύγχρονα εργατικά δικαιώματα και τις κοινωνικές ανάγκες. Δημόσια, δωρεάν και ποιοτική περίθαλψη και υγεία, παιδεία, πολιτισμός και αθλητισμός για την κοινωνική πλειοψηφία.
•Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων. Να επιστραφούν άμεσα όλες οι εργατικές εισφορές που καταληστεύτηκαν από τα ασφαλιστικά ταμεία. Μόνο δημόσια, καθολική και υποχρεωτική κοινωνική ασφάλιση. Κατάργηση της εργατικής εισφοράς. Να πληρώσουν κράτος-τράπεζες-εργοδότες.
