του Γιώργου Μητραλιά
Χριστουγεννιάτικες απεργιακές φρουρές, απεργιακά ρεβεγιόν με πλήθος κόσμου σε σιδηροδρομικούς σταθμούς, λιμάνια, διϋλιστήρια και σχολεία,…και το μπαλέτο, μαζί με την ορχήστρα, της Όπερας του Παρισιού να δίνει “απεργιακή” παράσταση με τη Λίμνη των Κύκνων στο δρόμο και μέσα στο κρύο μπροστά σε αλληλέγγυους διαδηλωτές! Μετά από τρεις βδομάδες απεργίας, τα φετινά Χριστούγεννα στη Γαλλία δεν μοιάζουν καθόλου με αυτά που έχουμε συνηθίσει. Και το ίδιο θα συμβεί με την φετινή Πρωτοχρονιά. Και σίγουρα, και με τις πρώτες -τουλάχιστον- βδομάδες του φετινού γαλλικού Γενάρη.
Επειδή, όπως το γράφαμε το βράδυ της πρώτης μέρας του πρωτοφανούς γαλλικού απεργιακού κύματος,
“Η αναμέτρηση της κυβέρνησης Μακρόν με τη γαλλική κοινωνία, που άρχισε την Πέμπτη 5 Δεκεμβρίου 2019, δεν είναι παίξε γέλασε. Μυρίζει μπαρούτι και είναι ξεχωριστή, σαν εκείνες τις σπάνιες που έγραψαν ιστορία στη Γαλλία και στην οικουμένη…”
Σήμερα, σε όλα αυτά μπορούμε πια να προσθέσουμε πως η γαλλική απεργιακή έκρηξη δείχνει να είναι τόσο μεγάλη, ξεχωριστή, ιστορική και κυρίως, τόσο επίφοβη ώστε να προκαλεί αντιδράσεις χωρίς προηγούμενο και μάλιστα σε διεθνές επίπεδο από μέρους των ορκισμένων εχθρών της. Έτσι, βλέπουμε τα ελληνικά αλλά και τα διεθνή ΜΜΕ , να μην λένε λέξη, να την αγνοούν επιδεικτικά και να της επιβάλλουν το πιο πρωτακουστο black-out επί τρεις βδομάδες! O λόγος απλός και ευδιάκριτος: Επειδή προφανώς έχει πέσει παγκοσμίως σύρμα -από τους απανταχού γης “αρμοδίους”- ότι ο υπό εξέλιξη γαλλικός εργατικός ξεσηκωμός βάζει “κακές” και “επικίνδυνες” ιδέες στα κεφάλια των καταπιεσμένων όλου του κόσμου!…
Μάταιος ο κόπος τους. Γιατί; Μα, επειδή κανένα black-out δεν μπορεί να αντέξει μπροστά στο ριζοσπαστισμό, στη μαζικότητα και στη μαχητικότητα των απεργιακών και άλλων κινητοποιήσεων που θα σημαδέψουν τον φετινό γαλλικό Γενάρη. Και αυτό επειδή ακόμα και οι υπουργοί του Μακρόν παραδέχονται πως η αποφασιστικότητα των απεργών δεν έχει κανένα ιστορικό προηγούμενο. Επειδή, παρά τα τρομερά προβλήματα που δημιουργεί αυτή η απεργία στην καθημερινή ζωή των πολιτών, όλες οι δημοσκοπήσεις συμφωνούν ότι οι απεργοί έχουν πάντα την υποστήριξη της γαλλικής κοινωνίας. Επειδή αυτή η κοινωνία ενισχύει με τον οβολό της τα απεργιακά ταμεία, βοηθώντας έτσι να μην νικηθούν οι απεργοί από την πείνα. Επειδή αναπτύσσεται καθημερινά το κίνημα έμπρακτης αλληλεγγύης από διανοούμενους, καλλιτέχνες, πανεπιστημιακούς αλλά και φοιτητές και μαθητές που (αυτο)οργανώνονται σε επιτροπές ενώ συνάμα μετέχουν στις απεργιακές φρουρές.
Κυρίως όμως, επειδή όλες οι απόπειρες της κυβέρνησης Μακρόν να διαιρέσει τους απεργούς και να διχάσει την μαχόμενη εργατική τάξη γνώρισαν παταγώδη αποτυχία. Έτσι, η προ πολλού στημένη και καλά σκηνοθετημένη προσχώρηση των “ρεφορμιστικών” συνδικαλιστικών ηγεσιών της CFDT και Unsa στην πιεστική προτροπή της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των ΜΜΕ για τερματισμό της απεργίας με το πρόσχημα της “χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας” κατάληξε στο πιο διδακτικό φιάσκο: Η βάση, τα μέλη αυτών των δυο συνδικάτων αποδοκίμασαν έμπρακτα τις απεργοσπαστικές ηγεσίες τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν να απεργούν μαζί με τους συναδέλφους τους μέχρι την τελική απόσυρση του επίμαχου νεοφιλελεύθερου νομοσχεδίου για το συνταξιοδοτικό!
Τι συμβαίνει όμως και απέτυχε αυτή τη φορά παταγωδώς η κλασική επιχείρηση διαίρεσης των εργαζομένων, που είχε πετύχει πάμπολλες φορές στο παρελθόν; Συμβαίνει ότι αυτή τη φορά, “η απεργία είναι των απεργών”, ότι διεξάγεται δημοκρατικά και ενωτικά, ότι στις απεργιακές επιτροπές μετέχουν και αποφασίζουν -για τα πάντα- ισότιμα όσοι απεργούν ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι μέλη συνδικάτων! Έτσι, είναι οι απεργοί και οι ενωτικές συνελεύσεις τους που αποφασίζουν και ψηφίζουν στο τέλος της κάθε μέρας απεργίας την συνέχισή της και την επόμενη μέρα! Και δεν εκπλήσσει πια κανέναν το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αναδεικνύονται σε ηγέτες ή εκπροσώπους του απεργιακού κινήματος και των απεργιακών συνελεύσεων απεργοί που είτε δεν είναι συνδικαλισμένοι είτε είναι μέλη των δυο παραπάνω “ρεφορμιστικών” συνδικάτων…
Με δεδομένη την πρωτοφανή ενότητα αυτού του απεργιακού κύματος, δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι τα διάφορα συνδικάτα (CGT, Sud, F.O., CFDT, Unsal) δεν κρατάνε για τα μέλη τους, αλλά αντίθετα μοιράζουν μεταξύ όλων των απεργών (συμπεριλαμβανομένων και των μη συνδικαλισμένων) τα χρήματα που εισρέουν στα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Έτσι, βλέπουμε π.χ. το (μεγαλύτερο) απεργιακό ταμείο της CGT να παραδίδει, υπό τις επευφημίες των απεργών και των υποστηρικτών τους, μια επιταγή 250.000 ευρώ στο (ριζοσπαστικό) συνδικάτο βάσης Sud-Rail για να μοιράσει τα χρήματα μεταξύ των απεργούντων μελών του που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη! Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα διάφορα κινήματα υποστήριξης των απεργών, είτε αυτά συσπειρώνουν διανοούμενους και καλλιτέχνες είτε προσωπικότητες και στελέχη της αριστεράς, καλούν τους πολίτες να προσφέρουν τον οβολό τους όχι σε ένα αλλά σε όλα ανεξαιρέτως τα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Και ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που η γενναιόδωρη ανταπόκριση των πολιτών ξεπερνάει ήδη όλες τις προσδοκίες…
Επειδή λοιπόν το μόνο που έχει αλλάξει μετά από 23 μέρες απεργίας είναι ότι οι απεργοί και οι υποστηρικτές τους πιστεύουν ακόμα περισσότερο ότι θα νικήσουν, κλείνουμε αυτό το δεύτερο κείμενό μας για τη μεγάλη γαλλική κοινωνική έκρηξη αυτού του χειμώνα, με τα ίδια ακριβώς λόγια με τα οποία κλείναμε και το πρώτο κείμενό μας:
“Προσοχή λοιπόν επειδή αυτή η γιγάντια κινητοποίηση της γαλλικής κοινωνίας θα κλιμακωθεί, θα βαθύνει, θα απλωθεί και θα κάνει κάτι ακόμα που μάς ενδιαφέρει -και εδώ στη χώρα μας- άμεσα: Θα βγει αναπόφευκτα έξω από τα γαλλικά σύνορα, ακριβώς όπως συνέβη με όλες τις μεγάλες γαλλικές κοινωνικές εκρήξεις του παρελθόντος! Και βρίσκοντας με το παράδειγμά της μιμητές εκτός συνόρων, θα σημάνει -επιτέλους- το τέλος του ατέλειωτου νεοφιλελεύθερου ευρωπαϊκού χειμώνα και την αρχή μιας νέας εποχής. Της εποχής των μεγάλων απελευθερωτικών κοινωνικών αγώνων που έχουμε ανάγκη όσο και το οξυγόνο…
Η συνέχεια θα είναι συναρπαστική!”
Πηγή: contra-xreos.gr
“Κυρίως όμως, επειδή όλες οι απόπειρες της κυβέρνησης Μακρόν να διαιρέσει τους απεργούς και να διχάσει την μαχόμενη εργατική τάξη γνώρισαν παταγώδη αποτυχία. Έτσι, η προ πολλού στημένη και καλά σκηνοθετημένη προσχώρηση των “ρεφορμιστικών” συνδικαλιστικών ηγεσιών της CFDT και Unsa στην πιεστική προτροπή της κυβέρνησης, της εργοδοσίας και των ΜΜΕ για τερματισμό της απεργίας με το πρόσχημα της “χριστουγεννιάτικης εκεχειρίας” κατάληξε στο πιο διδακτικό φιάσκο: Η βάση, τα μέλη αυτών των δυο συνδικάτων αποδοκίμασαν έμπρακτα τις απεργοσπαστικές ηγεσίες τους και αποφάσισαν να συνεχίσουν να απεργούν μαζί με τους συναδέλφους τους μέχρι την τελική απόσυρση του επίμαχου νεοφιλελεύθερου νομοσχεδίου για το συνταξιοδοτικό!
Τι συμβαίνει όμως και απέτυχε αυτή τη φορά παταγωδώς η κλασική επιχείρηση διαίρεσης των εργαζομένων, που είχε πετύχει πάμπολλες φορές στο παρελθόν; Συμβαίνει ότι αυτή τη φορά, “η απεργία είναι των απεργών”, ότι διεξάγεται δημοκρατικά και ενωτικά, ότι στις απεργιακές επιτροπές μετέχουν και αποφασίζουν -για τα πάντα- ισότιμα όσοι απεργούν ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι μέλη συνδικάτων! Έτσι, είναι οι απεργοί και οι ενωτικές συνελεύσεις τους που αποφασίζουν και ψηφίζουν στο τέλος της κάθε μέρας απεργίας την συνέχισή της και την επόμενη μέρα! Και δεν εκπλήσσει πια κανέναν το γεγονός ότι σε πολλές περιπτώσεις αναδεικνύονται σε ηγέτες ή εκπροσώπους του απεργιακού κινήματος και των απεργιακών συνελεύσεων απεργοί που είτε δεν είναι συνδικαλισμένοι είτε είναι μέλη των δυο παραπάνω “ρεφορμιστικών” συνδικάτων…
Με δεδομένη την πρωτοφανή ενότητα αυτού του απεργιακού κύματος, δεν είναι λοιπόν τυχαίο ότι τα διάφορα συνδικάτα (CGT, Sud, F.O., CFDT, Unsal) δεν κρατάνε για τα μέλη τους, αλλά αντίθετα μοιράζουν μεταξύ όλων των απεργών (συμπεριλαμβανομένων και των μη συνδικαλισμένων) τα χρήματα που εισρέουν στα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Έτσι, βλέπουμε π.χ. το (μεγαλύτερο) απεργιακό ταμείο της CGT να παραδίδει, υπό τις επευφημίες των απεργών και των υποστηρικτών τους, μια επιταγή 250.000 ευρώ στο (ριζοσπαστικό) συνδικάτο βάσης Sud-Rail για να μοιράσει τα χρήματα μεταξύ των απεργούντων μελών του που έχουν μεγαλύτερη ανάγκη! Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα διάφορα κινήματα υποστήριξης των απεργών, είτε αυτά συσπειρώνουν διανοούμενους και καλλιτέχνες είτε προσωπικότητες και στελέχη της αριστεράς, καλούν τους πολίτες να προσφέρουν τον οβολό τους όχι σε ένα αλλά σε όλα ανεξαιρέτως τα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων! Και ίσως είναι και αυτός ένας λόγος που η γενναιόδωρη ανταπόκριση των πολιτών ξεπερνάει ήδη όλες τις προσδοκίες…”
Μη τα λέτε έτσι, οι ΠΑΜΕτζήδες θα πάθουν εμφράγματα…
Για ποιους ακριβώς λόγους θα πάθουν εμφράγματα οι ΠΑΜΕτζήδες, Γιώργο; Μπορείς να μας πεις;
“…Συμβαίνει ότι αυτή τη φορά, “η απεργία είναι των απεργών”, ότι διεξάγεται δημοκρατικά και ενωτικά, ότι στις απεργιακές επιτροπές μετέχουν και αποφασίζουν -για τα πάντα- ισότιμα όσοι απεργούν ανεξάρτητα από το αν είναι ή δεν είναι μέλη συνδικάτων!…
…Και δεν είναι επίσης τυχαίο ότι τα διάφορα κινήματα υποστήριξης των απεργών, είτε αυτά συσπειρώνουν διανοούμενους και καλλιτέχνες είτε προσωπικότητες και στελέχη της αριστεράς, καλούν τους πολίτες να προσφέρουν τον οβολό τους όχι σε ένα αλλά σε όλα ανεξαιρέτως τα απεργιακά ταμεία όλων των συνδικάτων!…”
Γιώργο μου, εντάξει για το πρώτο. Κατανοητό. (Φυσικά, ισχύει και για τους αντι-ΠΑΜΕτζήδεςΑπλώς δεν πολυφαίνεται λόγω συσχετισμού δυνάμεων και επειδή εκείνοι ξέρουν να κρύβουν καλύτερα τις ανισοτιμίες.)
Το δεύτερο, όμως, με την καμία. Γιατί αφορά ανεξάρτητες επιτροπές στήριξης των απεργών. Σε μια τέτοια περίπτωση, θα έβγαινε ποτέ το ΠΑΜΕ να πει “τι μπούρδες είναι αυτές; τα λεφτά πρέπει να πάνε μόνο στα συνδικάτα που συνδέονται με το ΠΑΜΕ”;;;
Τι μπούρδες είναι αυτές;;;
Καλά. Μη φτάσουμε στο σημείο να το δεις κι αυτό. Απλά δε χρειάστηκε ακόμα.
Ναι ρε να πάρει ο διάολος: Ενότητα στην βάση θέλουμε, με την διεύθυνση των αγώνων στους ίδιους τους αγωνιζόμενους ασυνδικαλιστους κ συνδικαλισμενους μέσω των συνελεύσεων.
Ενότητα με κέντρο την βάση , όχι ενότητες με κέντρο στις κορυφές με παρακολουθητή /ακολουθητή την βαση!!
Ενότητα με κέντρο την βάση , όχι ενότητες με κέντρο στις κορυφές με παρακολουθητή /ακολουθητή την βαση!!
______________________________
Να μιλάνε όλοι, ρε συ San Rocco, να μιλάς κι εσύ! Που δεν προλαβαίνει να εμφανιστεί εδώ άρθρο κάποιου στελέχους τού ΝΑΡ κι αμέσως σκας μούρη για να πεις “τι γόνιμο άρθρο!”, “τι ωραία που τα λέει ο σ. Μαυροειδής!”, πόσο δίκιο έχει ο σ. Δραγανίγος”!!!
Ποιον κοροΪδεύεις; Κανέναν. Το πολύ-πολύ τον Γιώργο Λυγκουνάκη!
Δεν φταίω εγώ λεφτ επειδή όντως τα κείμενα στελεχών του ΝΑΡ συμβάλλουν στην ταξική κ κοινωνική χειραφέτηση !
Κοίτα να δεις μια σατανική σύμπτωση, ρε San Rocco! Το ίδιο ακριβώς (μα το ίδιο ακριβώς!) με αυτό που πιστεύεις εσύ για τις κορυφές τής οργάνωσής σου το πιστεύουν και οι βάσεις όοολων τών άλλων σχημάτων τής Αριστεράς για τις δικές τους κορυφές:
Αναμέτρηση
ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Αριστερή Ανασύνθεση (ΑΡΑΝ)
Αριστερή Αντικαπιταλιστική Συσπείρωση (ΑΡΑΣ)
Αριστερή Συσπείρωση
ΔΕΑ
ΕΕΚ
ΕΚΚΕ
ΚΚΕ(μ-λ)
Κόκκινο Νήμα
Κρίση+Κριτική
Λαϊκή Ενότητα (ΛΑΕ)Μ-Λ ΚΚΕ
Ξεκίνημα
ΟΚΔΕ
ΟΚΔΕ Σπάρτακος
ΣΕΚ
Σύγχρονο Κομμουνιστικό Σχέδιο
Συνάντηση για μια Αντικαπιταλιστική Διεθνιστική Αριστερά
Επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΕΚΚ)
______________________________
Μετά από τέτοιες σατανικές συμπτώσεις είναι που γίνεται κανείς φόλα προληπτικός! Τι, ψέματα;
Βασική διαφορά λεφτ είναι ότι εγώ βρίσκω επίσης γόνιμα, και κείμενα μελών/στελεχών κ άλλων αριστερών δυνάμεων, όπως κ ανενταχτων. Ο μητραλιας είναι ένας από αυτούς, ο μπελαντης επίσης , ακόμα κ αυτά με τα οποία διαφωνώ, η ιστοσελιδα αβανγκάρντ επίσης, ο χλιουνακης, κείμενα των αυτόνομων, ο Ρούσης, κλπ.
Το παράξενο θα ήταν να έχει κανείς τη δική σου στάση. Από τσιρλίντερ του ΣΥΡΙΖΑ να βλέπεις σήμερα όργανα του ιμπεριαλισμού και φιλελέ δικαιωματιστές σε κάθε ταξική φωνή ενάντια σε εθνικισμό και ρατσισμό
Δεν νομίζω ότι το http://www.contra-xreos.gr/ έχει σχέση με το ΝΑΡ, εκτός κι αν έχω χάσει επεισόδια.
Εχεις δικιο.Αν δεν κανω λαθος ειναι ιστοσελιδα του Γ.Μητραλια. ανθρωπου σοβαρου που διεθνως απολαμβανει σεβασμο κ εχει αρκετες επαφες για αυτο κ ξερει το γραφει.Πολιτικα ειναι τροτσκιζων (Με αναφορα στο εργο του Μαντελ).
Εδω ειναι νομιζω ανεντακτος.Θυμαμαι οτι στην ιστορια των ευρωπορειων ( Αμστερνταμ, Κολωνια κλπ) ειχε παιξει τεραστιο ρολο.Παντως ΝΑΡ δεν ηταν ουτε ειναι…
Προφανως για σένα τα σωστά σχόλια, όπως δείχνουν σχεδόν όλα τα σχόλιά σου είναι “τι άγονο άρθρο!”, “τι άσχημα που τα λέει ο σ. Μαυροειδής!”, πόσο άδικο έχει ο σ. Δραγανίγος”!!! Ή “είστε φιλελέδες,ισλαμολάγνοι, με τον Σόρος, τον Ερντογάν, τον ιμπεριαλισμό”
Καλή Χρονιά σε όλους.
Το αποτέλεσμα να δούμε αυτών των πραγματικά μοναδικών εξεγέρσεων, απεργιακών κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων σε Γαλλία, Χιλή κλπ. Ας μην ξεχνάμε το κίνημα των πλατειών στη χώρα μας και το αποτέλεσμα: ΣΥΡΙΖΑ, ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και τώρα ΣΥΡΙΖΟΠΑΣΟΚ. Μια “ειρηνική” εναλλαγή για να πετύχει το κεφάλαιο ήρεμα (χωρίς ξήλωμα πεζοδρομίων) όσα έγιναν στη χώρα μας (3ο μνημόνιο, ΤΑΙΠΕΔ, συνδικαλιστικές ελευθερίες κλπ,κλπ,κλπ.)
Ο καπιταλισμός έχει πολλά προσωπεία αλλά δυστυχώς, ένα πρόσωπό .
Σωπάτε! Ένα …κορίτσι! Κάποιος φούρνος θα γκρέμισε! :-)
Καλή Χρονιά και σε σένα, Νούλη!
Καλή χρονιά να έχουμε, αν και δεν μπορείς να έχεις βάσιμες ελπίδες. Όσο για τις κινητοποιήσεις ανά το κόσμο, εντάξει υπάρχουν κάποιοι χαρακτηριστικοί που αν τους πιστέψεις, το παγκόσμιο κίνημα από ώρα σε ώρα θα ανατρέψει τον καπιταλισμό σε όλο σχεδόν τον πλανήτη. Αβάσιμη αισιοδοξία χαρακτηριστική κάποιων τροτσκιζόντων. Η πραγματικότητα είναι ότι οι διάφορες καταστάσεις δεν μπαίνουν καθόλου σε ένα τσουβάλι. Αν θυμηθούμε και τις διάφορες πολύχρωμες “επαναστάσεις”, τι ελπίσανε κάποιοι και τι ήταν αυτές πραγματικά. Ούτε η Χιλή είναι ίδιο πράγμα με τη Γαλλία.
Γαλλία, Βρετανία, Γερμανία, κλπ, συνεχίζουν να αποσπούν πλούτο από τον “τρίτο” κόσμο, ως εκ της θέσεώς τους στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα. Ακόμη και μια πλήρης τρειντγιουνιονιστική νίκη επί των κυβερνήσεών τους, θα ήταν από αδιάφορη ως ακόμη και βλαπτική για τον υπόλοιπο κόσμο. Εάν π.χ. κερδίσουν οι Γάλλοι στο συνταξιοδοτικό, καλό για αυτούς, αλλά εάν αυτός ο ¨εντιμος συμβιβασμός¨ τους με το Γαλλικό θησαυροφυλάκιο θα πληρωθεί από την συνέχιση των απαιτήσεων για αποπληρωμή του Ελληνικού χρέους κλπ, και γενικότερα από την “επιτυχή” (sic) πορεία του Γαλλικού κράτους στον παγκόσμιο καταμερισμό, αυτό δε το λες και ανατρεπτικό ή ελπιδοφόρο κίνημα για άλλους…
Γενικότερα, αν “ξεχάσουμε¨ τον ιμπεριαλισμό, μπορούμε να φανταζόμαστε διάφορα Lost in space. Αντίστοιχη των τροτσκιζόντων είναι και η τρελή χαρά των “αριστερών Brexiteers” . Λες και τυχόν ανάπτυξη της Βρετανίας. έξω από την ΕΕ θα εχάριζε ξαφνικά όλα τα ιμπεριαλιστικά της assets (στην πραγματικότητα είναι μονόδρομος ότι θα βαθύνει την ιμπεριαλιστική της πρόθεση). Είναι καλό να κινείται κάτι, ακόμη και τρειντγιουνιονιστικά, αλλά υπερκείμενοι όλων αυτών είναι οι πλανητικοί ανταγωνισμοί για τους πόρους κλπ-και άρα καθοριστική σημασία θα έχει εάν οι άρχουσες τάξεις καταφέρουν να ενσωματώσουν τους εσωτερικούς υπηκόους, ως συναινώντες στην διεκδίκηση του πλανητικού καταμερισμού έναντι των άλλων. Έτσι, μια συνθηκολόγηση στη Γαλλία που θα ενίσχυε το Γαλλικό κράτος στις πλανητικές του φιλοδοξίες καθόλου δεν θα βοηθούσε τους διωκόμενους στη Χιλή. Από την άλλη, μια βαθειά συνειδητοποιημένη νίκη των απεργών που θα αμφισβητούσε τη θέση του Γαλλικού κράτους στην ιμπεριαλιστική αλυσίδα, θα κόστιζε -σε πρώτη φάση τουλάχιστον- στους ίδιους του Γάλλους. Τα πράγματα δηλαδή είναι άσχημα περιπλεγμένα καθώς το τρομερό έλλειμμα χειροπιαστού και εμπράγματου διεθνισμού μεταξύ των διαφορετικών πατρίδων είναι ο παράγοντας που καθιστά τις καταστάσεις και τα κινήματα αδιέξοδα. Εκτός αν κάτι μου διαφεύγει;
Αλλά καλή χρονιά να έχουμε, χωρίς να ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αυτό!
Κλασσικά πράματα:
https://www.youtube.com/watch?v=G9MnUbdhCa0
Και πάνω απ’ όλα με λιγότερα καψίματα δέντρων!
ποτέ δεν ξέρεις…”Λεωφορεία με φοιτητές και αλληλέγγυους, θα φύγουν από Παρίσι στις 24 Γενάρη το βράδυ για το Λονδίνο, να πάνε μπροστά στη φυλακή που αργοπεθαίνει ο Τζούλιαν Ασάνζ, για ένδειξη συμπαράστασης και διαμαρτυρίας, απαιτώντας την απελευθέρωσή του ιδρυτή των Wikileaks που έχουν βαλθεί να τον ξεκάνουν γιατί άνοιξε τα μάτια του κόσμου σχετικά με τα εγκλήματα των ΗΠΑ και άλλων κυβερνήσεων, στο Ιράκ κλπ.”
http://syspeirosiaristeronmihanikon.blogspot.com/2019/12/blog-post_47.html
Άντε αυτά προς το παρόν, στην υγειά μας.