79 σχόλια στο “Βιβλίο ντοκουμέντο: «Άκρως Απόρρητο», Οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ, 1944-1952”

1. Ανώνυμος 07/03/2019 at 10:33

   Ο μεγαλειώδης αγώνας του εαμ/ελας ηττήθηκε διότι πιάστηκε στην μέγγενη της μοιρασιάς του κόσμου κ διότι η ελληνική ηγεσία υποτάχθηκε στην κρατική πολιτική που ασκούσε η εσσδ.

   Οι καπιταλιστικες χώρες γούσταραν τους γερμανοτσολιάδες Έλληνες εθνικιστές δωσίλογους. Τους γούσταρε κ το ελληνικό κεφαλαιο όπως γούσταρε κ τους Γερμανούς ναζι. Κ για αυτό έπραξαν όπως έπραξαν.

   Η τραγωδία ειναι όμως οτι, κ η ΕΣΣΔ το ’44 ήθελε ειρηνική συνύπαρξη με το αγγλικό κ το αμερικανικο κεφαλαιο κ υποχρέωσε το ελληνικό μεγαλειώδες αντιστασιακο κινημα να ακολουθήσει την γραμμή της καζερτας/βαρκιζας. Μπορούσε το εαμ/ελας να πάρει την εξουσία παρακούοντας κομμάτια της κρατικής πολιτική της εσσδ;

   Ναι μπορούσε, αν δει κανεις οτι σε σύνολο 7.500.000 κατοίκων της χώρας, ΕΑΜ, ΕΛΑΣ,ΕΠΟΝ είχαν συνολικα 1.800.000 μέλη κ ακόμα μεγαλύτερο κύρος. Κ ανταρτικο έμπειρο στρατό. Κ λαϊκή αυτοδιοίκηση εν ισχύ. Αλλα, ήθελε άλλη πολιτική απο το κκε οσον αφορούσε την κρίσιμη θέση για τον προλεταριακο διεθνισμό, τον οποίο τον ταύτιζε με την άνευ όρων υποστήριξη της κρατικής πολιτικής της εσσδ. Η οποί κρατική πολιτική της εσσδ το ’40–’50 που εξετάζουμε ήθελε να μην πάρει το εαμ/ελας την εξουσία.

   Reply ↓
   1. San Rocco 07/03/2019 at 13:28

      Κ δυστυχώς η κρατική πολιτική της ΕΣΣΔ, δεν ηθελε επαναστασεις στην Ευρώπη. Η προσπάθεια ειρηνικής συνύπαρξης με τον καπιταλισμό, αποτελεί ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του ’30, ακρογωνιαίο λίθο της εξωτερικής πολιτικής της ΕΣΣΔ.

      Για αυτό κ τα λαϊκά μέτωπα απιτελουσαν ΚΑΙ συμμαχία του λαού με …προοδευτικα κομμάτια των καπιταλιστών. Για αυτό κ το όριο τους ήταν ο δημοκρατικος αντιφασισμος αποσυνδεδεμένος πλήρως απο τον σοσιαλισμό.

      Για αυτό κ η μη υποστήριξη εκ μέρους της εσσδ της προσπαθειας για επανάσταση στην Ισπανία το ’36, η μη υποστήριξη κ η αποθάρρυνση του ελληνικού εαμ/ελας απο το να πάρει την εξουσία. Η ενθάρρυνση επίσης του γαλλικού κ του ιταλικού κ.κ. Στο να συμμετάσχουν οργανικά σε κυβερνήσεις εθνική καπιταλιστικής ενότητας, κλπ.

      Όλα αυτά απο τα μέσα της δεκαετίας του ’30 ήδη τιθονται ως γραμμή απο την εσσδ κ ωθουνται τα κ.κ. Να την ακολουθήσουν. Η όλη αυτή αντίληψη δλδ η κατανόηση των κρατικών συμφερόντων της εσσδ ως συμφέρον των υπολοιπων εργατικών τάξεων (λάθος), η συνακόλουθη υποταγή των κ.κ. σε αυτά τα κρατικά συμφέροντα κ τις σκοπιμότητες που εμπεριείχαν (άλλο τραγικό λάθος) οδήγησαν σε απανωτές ήττες. Αυτη η δομική αντίληψη που χαρακτηριζε τις σχεσεις εσσδ κ κ.κ. διεθνως, η οποία θεμελιώθηκε απο την σταλινική τάση, συνέχισε αναλλοίωτη κ μετά το ’56. Απλά, άλλαξε ο μανωλιος. Κ οσα κκ την αμφισβήτησαν δυστυχώς το έκαναν απο τα δεξιά πχ κκ Ισπανίας, Ιταλίας.

      Reply ↓
2. Σ.Τ. 07/03/2019 at 13:37

   Οι Αλβανοί και οι Γιουγκοσλάβοι παράκουσαν τον Στάλιν και έκαναν του κεφαλιού τους με αποτέλεσμα ο Στάλιν να τους θεωρήσει εχθρούς (για άλλη μια φορά η σταλινική μετριότητα βλέπει παντού εχθρούς) και αυτοί να αναζητήσουν αλλού συμμαχίες. Την υπέρτατη συμμαχία, με ΗΠΑ, Βρεττανία δεν την διακυνδινευε ΜΕ ΤΊΠΟΤΑ.
   Η Ελλάδα επέλεξε να μείνει ως το τέλος η πιστότερα και τιμιότητα σύμμαχος των συμμαχων ρωσια-βρεττανια-ηπα. (Εδώ βλέπουμε τον γνωστό ελληνικό ραγιαδισμο ξεκινώντας από την εποχή της άλωσης και της τουρκοκρατίας )
   Ο Ζαχαριάδης έβγαλε πράκτορες τους Σιάντο Πλουμπίδη Ιωαννίδη αλλά εναλλακτική πρόταση δεν είχε….σήμερα οι περισσότεροι πίνουν νερό στο όνομα του…..είχε φροντίσει να καλλιεργήσει το προφίλ του σταλινικού, την εποχή βέβαια που αυτό κάπου μετρούσε.

   Reply ↓
3. Σ.Τ. 07/03/2019 at 13:40

   Υ.Γ.
   Ακούω τα κοράκια (σαν άλλος Πόε) να κραυγάζουν
   ΠΛΑΣΤΟ ΠΛΑΣΤΟ…ΚΡΑ ,,,ΚΡΑ…

   Reply ↓
   1. λαθραναγνώστης 07/03/2019 at 14:29

      Όχι. Τα κοράκια λένε, ότι όταν κανείς έχει το ακαταλόγιστο, μπορεί να λέει ότι θέλει και να τον αντιμετωπίζουν με κατανόηση>

      Reply ↓
4. μαλι μαδι 07/03/2019 at 14:39

   Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά τα λέμε-όλοι-70 χρόνια μετά… Θέλει μια πιο διαλεκτική και μια πιο πραγματική προσέγγιση, με απόλυτη γνώση των συνθηκών εκείνης της περιόδου. Δεν ήταν εύκολο ούτε για το ΚΚΕ ούτε για το κίνημα στην Ελλάδα να πει και να κάνει το ένα ή το άλλο…
   Από τα ντοκουμέντα (διάβασα σχεδόν όλο το βιβλίο…) βγαίνουν εικόνες, σχέσεις, συμπεράσματα, σημαντικές πτυχές.
   Βγαίνει και η αγωνία του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος να υπερασπίσει τους αγώνες του, τόσο του ΕΑΜ/ΕΛΑΣ, όσο και του ΔΣΕ, κόντρα σε θεούς και δαίμωνες. Δεν ήταν όλα μονοσήμαντα και υπολογισμένα. Δείχνει και την προσπάθεια του ΚΚΣΕ και των λαϊκών δημοκρατιών να βοηθήσουν, άλλες φορές άμεσα και με αιματηρές θυσίες (οικονομικές, όχι και μικρό πράγμα μετά από έναν καταστροφικό πόλεμο για όλους τους λαούς, ιδίως τον Σοβιετικό), άλλες φορές έμμεσα.
   Τέλος, δείχνει τις μεγάλες αντιφάσεις και τα μεγάλα ερωτήματα που τέθηκαν μπροστά στο διεθνές επαναστατικό κίνημα και απαντήθηκαν όπως απαντήθηκα. Δεν χρειάζεται, δεν χρειαζόμαστε μια ατελείωτη λαθολογία, αλλά να μάθουμε από τα λάθη για να μην τα ξανακάνουμε.
   Αυτά σε πάρα πολύ γενικές γραμμές, χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες και βαθύτερα ζητήματα…
   Διαβάστε το πριν αρχίσει μια ατελείωτη συζήτηση με εκτιμήσεις και παγιωμένες αντιλήψεις που όλοι έχουμε…

   Reply ↓
   1. Left G700 07/03/2019 at 19:29

      ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ

      ++++++++++++

      Douze points!!!

      Reply ↓
5. San Rocco 07/03/2019 at 16:46

   Απο την μελέτη κ αυτου του βιβλίου, εξάγεται πιο τεκμηριωμένο, το παρακατω συμπέρασμα:

   Δεν ευθύνεται καθόλου μα καθόλου ο εθνικοαπελευθερωτικος χαρακτήρας του εαμ / ελας για το οτι χάθηκε η επανάσταση. Ισα-ίσα ο εθνικοαπελευθερωτικος χαρακτήρας συνέβαλε στο να γιγαντωθει το εαμ / ελας. Ευθύνεται το γεγονός ότι, η ηγεσία του κκε κ του εαμ/ελας απεδεχθη την εθνική ενότητα με το καπιταλιστικό τμήμα του εθνους, την οποία εθνική ενότητα με το καπιταλιστικό τμήμα κάθε εθνους, προωθούσε ΗΔΗ απο τα μέσα του ’30 η ΕΣΣΔ ως επίσημη κρατική της πολιτική. Κ αυτήν επεβαλλε κ στα κ.κ.

   Αντιθετως, οι αλβανοι κ οι Γιουγκοσλάβοι εκαμαν κ αυτοί εθνικοαπελευθερωτικο αγώνα, αλλα απέρριψαν και πολύ σωστά, την εθνική ενότητα κ την πίεση της εσσδ. Κ πήραν την εξουσία.

   Reply ↓
6. Left G700 07/03/2019 at 16:46

   ++++++++++++

   Douze points!!!

   Reply ↓
7. San Rocco 07/03/2019 at 17:26

   Σύμφωνα πάντα με τα νέα ντοκουμέντα που φέρχει στο φώς το πολύ καλό βιβλίο του Νίκου Παπαδάτου, ο Ζαχαριάδης προσπάθησε να συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα. ΚΑΙ τα κρατικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ που δεν ήθελε να τα σπάσει με Μεγ. ΒΡετανία και ΗΠΑ και ως εκ τούτου, ΔΕΝ ήθελε να πάρει στην Ελλάδα το ΕΑΜ την εξουσία, αλλά ΚΑΙ τα συμφέροντα του λαού και του ΕΑΜ στην Ελλάδα.

   Για αυτό και άργησε πχ, να καταδικάσει το ΕΑΜ Γουγκοσλαβίας και τον Τίτο, όπως τον πίεζε αφόρητα η ΕΣΣΔ να κάνει. Σημειωτέον:

   Τα κρατικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ ντύνονταν με τον μανδύα του “προλεταριακού διεθνισμού” και με τον μανδύα του “σωστού μαρξισμού”, ενώ όποιο ΚΚ ΥΠΕΡΕΒΑΙΝΕ την αντίληψη της υποταγής στα κρατικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ, χαρακτηρίζονταν απο την ΕΣΣΔ ως “αντισοβιετικό” κόμμα, ως “πράκτορες” κλπ. Ετσι πχ έγινε και με το ΕΑΜ και το ΚΚ της Γιουγκοσλαβίας. Σε αντιθεση με την ΕΣΣΔ πήρε την εξουσία. Ε, λίγα χρόνια μετά, έφαγε καταγγελία και υπονόμευση απο την ΕΣΣΔ (1947-48).

   Από την άλλη, τα καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπη και οι ΗΠΑ, έκαναν τα πάντα, για να τσακίσουν τα εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα που τους αμφισβητούσαν και πήγαιναν στον σοσιαλισμό (Ελλάδα, Ισπανία). Εκαναν τα πάντα για να τα υπονομεύσουν. Η ΕΣΣΔ με την τακτική του Πόντιου Πιλάτου και της ενσωμάτωσης των ΚΚ στην εθνική ενότητα, συνέβαλε σε αυτή την πρακτική.

   Reply ↓
8. San Rocco 07/03/2019 at 17:31

   Κατανόηση λοιπόν και όχι ανάθεμα ή αγίασμα αυτής της περιόδου:΅

   ΕΤΣΙ κατανόησαν τότε οι κομμουνιστές και τα ΚΚ στην μεγάλη τους πλειοψηφία τον διεθνισμό: Ως υποταγή και άκριτη αποδοχή της εξωτεριής πολιτικής της ΕΣΣΔ, των σκοπιμοτήτων αυτής, των κρατικών της συμφερόντων. Το κακό είναι, πως ΕΤΣΙ πήγε η ιστορία αυτή, ίσαμε το τέλος, μέχρι την κατάρρευση αυτων των καθεστώτων το 1989-91. ΑΥΤΟ είναι και η κατάντια στο κομμουνιστικό κίνημα: Ενα κίνημα που πάλεψε για να είναι οι λαοί όλης της γης ευτυχισμένοι, καταστράφηκε ΚΑΙ από την ταύτιση του διεθνισμού, με τα κρατικά συμφέροντα μιας επαναστατημένης χώρας και τις σκοπιμότητες αυτών.

   Reply ↓
9. κόκκινος ονειροπόλος 08/03/2019 at 00:11

   φίλε Ρόκο, να μην βιάζεσαι…
   η τακτική του Λαϊκού Μετώπου στην Ισπανία, ήταν σε γενικές γραμμές ότι η τακτική των κομμουνιστών στη πρώτη φάση ανάπτυξης των λαϊκών δημοκρατιών. Απλώς εκει δεν σας βολεύει να αναπαράγετε την ίδια συλλογιστική: ΟΤΙ ΤΟ ΚΚΣΕ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ, γιατι τελικά τα κομμουνιστικά κόμματα πήραν την εξουσία στις λαϊκές δημοκρατίας στη δεύτερη φάση ανάπτυξής τους, σε αυτή δηλαδή που κυριαρχούσε η σοσιαλιστική επανάσταση, η εκτεταμένη σοσιαλιστική εθνικοποίηση όλης της παραγωγής και το τσάκισμα όλων των αντεπαναστατικών στοιχείων και κομμάτων στα κρατικά οργανα, τη κυβέρνηση κτλ….

   Στην Ισπανία οι κομμουνιστές δεν τα κατάφεραν να πάρουν την εξουσία γιατι νίκησε ο Φράνκο,. Και ο Φράνκο νίκησε επειδή ΜΟΝΟ οι κομμουνιστές πολεμούσαν με συνέπεια τους φασίστες, ενώ οι “δικοί σου¨”, οι αντισοβιετικοι πάσης φύσεως, λέγανε ΔΗΜΑΓΩΓΙΚΑ “ΠΡΩΤΑ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΜΕΤΑ ΠΟΛΕΜΟΣ” , λες κι αυτα δεν είναι αλληλένδετα Δεν νίκησε ο Φράνκο επειδή δεν στήριζε η ΕΣΣΔ την Ισπανία. Ισα-ισα επειδή η ΕΣΣΔ με νύχια και με δοντια ενίσχυε την Ισπανία κόντρα σε θεούς και δαίμονες, ο Φράνκο δεν επικράτησε από το Νοέμβρη του 1936, αλλά μετά από 3 χρόνια τεράστιων μαχών, στις οποίες ΠΡΩΤΟΣΤΑΤΗΣΕ ΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ.

   Αν προσέξει κανεις το κειμενό σου θα δει οτι απλώς αραδιάζεις το αφήγημά σου..

   Η Γιουγκοσλαβία λοιπόν ακολούθησε το δρόμο της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και ΓΙ ΑΥΤΟ ήρθε σε σύγκρουση με την ΕΣΣΔ. ΤΑ ΓΡΑΦΕΙ ΚΑΙ Ο ΓΚΕΒΑΡΑ στα κειμενα που σ’ αρέσει να μνημονεύεις ως …επιχείρημα σε βάρος της ΕΣΣΔ, πλην ομως της ΕΣΣΔ των ρεβιζιονιστών, που σημειωτέον δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα βρει με τη Γιουγκσολαβία.

   Περίεργο που έπρεπε το επαναστατικό ΚΚΕ του Ζαχαριάδη να κλείσει τα μάτια στα αίσχη του Τίτο. Στην τελική, αν ήταν επαναστατική η Γιουγκοσλαβία, όπως μας λες, τότε αυτή δεν έπρεπε να φερθεί μπαμπέσικα, και να κλείσει τα σύνορα στους ελληνες αντάρτες. Δεν έπρεπε να φερθεί μπαμπέσικα και να τα βρει αμέσως με…το ΝΑΤΟ, ολη τον αστικο αντεπαναστατικό εσμό της Ελλάδας. Τι κάθομαι και λέω τώρα, ε; Τα αυτονόητα!

   Η Γιουγκοσλαβία εφτασε στο σημείο να στηρίζει εμμέσως πλην σαφώς την εισβολή των γιάνκηδων στην Κορέα. Αυτα τα ξέρεις;Για δες ποια ήταν η θέση της στον ΟΗΕ. H CIA τότε με επίσημα κείμενα τής που πλέον εχουν αποχαρακτηριστεί έστησε ολόκληρα συνέδρια πρωην αποστατών των κομμουνιστικών κομμάτων, τότε πρακτόρων της για να στηρίξει το ντεμέκ “ουδέτερο” ρεύμα του Τίτο στην Ευρώπη σε Βερολίνο και Παρίσι. Κατα τα άλλα, να έχεις υπόψη σου ότι ο κόκκινος στρατός απελευθέρωσε το Βελιγράδι. Αν λοιπόν η ΕΣΣΔ ήθελε σώνει και ντε υποτακτικά πιόνια όπως υπενίσσεσαι και δεν βασιζόταν στην ισότιμη φιλία των λαών κτλ…., τοτε μάλλον ο Τίτο δεν θα είχε επικρατήσει.

   Καποιοι εχουν μεγάλο θράσος να κατηγορούν την ηγεσία του ΚΚΕ το 44-45, όταν το 2015 έτρεξαν σαν χάνοι πίσω από ένα..δημοψήφισμα, παίζοντας το παιχνιδάκι της αστικής τάξης. ΚΑλύτερα θα ήταν να είναι πιο σεμνοι στις κρίσεις τους, γιατι οι δικές τους ηγεσίες, μετρήθηκαν και βρέθηκαν λειψές σε κρίσιμες στιγμές πολύ πρόσφατα. Κι αν εσεις ειχατε το καθήκον να αναμετρηθείτε με έναν Τσίπρα, αυτοι είχαν να αναμετρηθούν με μια βρετανική αυτοκρατορία, αφού είχαν ήδη αναμετρηθεί με τους ναζί. αλλα μεγέθη, όπως, καταλαβαίνεις. Αλλα επειδή ακριβώς ειναι άλλα μεγέθη, να προσεχουμε τις κρίσεις μας…

   Reply ↓
   1. San Rocco 08/03/2019 at 02:26

      Φίλε ονειροπόλε, απαντάς σε ΑΛΛΑ και πέρα από αυτά που θέτει ωςε ντοκουμέντα το βιβλίο.

      Α. Εδώ δεν συζητάμε το ΠΟΙΕΣ επιλογές έκαναν αλβανία και Γιυογκοσλαβία ΜΕΤΑ την ρήξη με την εσσδ που την προκάλεσε η ΕΣΣΔ. Συζητάμε, ότι ΣΕ ΑΝΤΙΘΕΣΗ με την πολιτικη της ΕΣΣΔ τα ΕΑΜ της Αλβανίας και της γιουγκοσλαβίας, ΔΕΝ απεδέχθησαν την αντίληψη της εθνικής ενότητας με το καπιταλιστικό τμήμα τους έθνους τους και ΠΗΡΑΝ την εξουσία. Ενώ το ελληνικό ΕΑΜ αποδεχόμενο και πιεζόμενο ΚΑΙ απο την πολιτική της ΕΣΣΔ, έκανε άλλες επιλογές τις οποιες και πλήρωσε πανάκριβα. Να συζητήσουμε και αυτά που θέτεις, βεβαίως, αλλά μην τα μπλέκεις.

      Β. Τι σχέση έχει επίσης το δημοψήφισμα του ’15 με το θέμα που συζητάμε; Εδώ συζητάμε το ΤΙ και ΓΙΑΤΙ έγινε ό,τι έγινε την δεκαετία του ’40 στηνΕλλάδα. Αλλο θέμα το 2015. Να το συζητήσουμε; οκ. Αλλά μην τα μπλέκεις ούτε και εδώ, διότι άκρη δεν θα βγει.

      Reply ↓
      1. ... 10/03/2019 at 10:06

         Β. Παντού κολλάει ένας Μύθος! Ήταν τόσο σημαντική η μνημόνευση περί δημοψηφίσματος για να κατανοήσει κανείς την τύφλα, παράλυση και αφασία “κόκκινων ονειροπόλων”. Δεν έτυχε να αντιληφθούν καν εκείνη την περίοδο τον έντονο οργασμό καθυπόδειξης του ΝΑΙ σύμμωμα από το κεφάλαιο, εγχώρια αστική τάξη, ούτε την υπονόμευση του ΟΧΙ για μια αμελητέα οριακή διαφορά, από τα καλόπαιδα διεκδίκησης της κυβέρνησης, που μόλις πριν το Δημοψήφισμα είχαν παρουσιάσει κανονικότατο Μνημόνιο (και εφαρμόσει χωρίς πολλά πολλα το προηγούμενο, πόσο μάλλον το επόμενο).

         ΚΑΤΟΡΘΩΝΕΙ όμως ο κοκ. ονειρ. Να “ΔΕΙ” πως τα ΟΧΙ μέχρι τέλος έπαιξε το παιχνίδι της αστικής τάξης, όπως και πως το Ακυρο (απλή καταγραφή που απέτυχε – δεν έπεισε τον ίδιο τον κόσμο του) ήταν “η συνεπής ταξική θέση, με συνεισφορά”.

         Λαλημένοι από τα Ζαχαριαδοφάσκια τους, πόσο μάλλον άλλων ακόμη πιο αισχρών.

         Reply ↓
   2. λαθραναγνώστης 08/03/2019 at 07:59

      Πολύ καλή η επιχειρηματολογία σου ονειροπόλε, αλλά το να προσπαθείς να ανασκευάσεις τον νομιμοποιητικό μύθο του Σαν Ρόκκο, είναι χαμένη υπόθεση.

      Reply ↓
   3. Κώστας 10/03/2019 at 14:03

      Κόκκινε ονειροπόλε η στάση της όποιας δύναμης στηρίζεις (δεν έχω καταλάβει) και δεν στήριξε το ΟΧΙ στην ΕΕ το 2015 δεν είναι και πολύ διαφορετική από την στάση της ηγεσίας του ΚΚΕ το 44-45. Αυτό βέβαια είναι άδικο για το τότε ΚΚΕ, το να το βάζουμε με το σημερινό ΚΚΕ ή άλλες δυνάμεις που κηρύττουν την ειρήνευση με τον ιμπεριαλισμό και τον καπιταλισμό γιατί το ΚΚΕ τότε είχε παίξει τον ρόλο του ώστε να υπάρχει το ΕΑΜ και να έρθουν τα πράγματα και η ταξική πάλη σε σημείο να παιχτούν στρατηγικά διλήμματα. Το ΚΚΕ και όσοι άλλοι συναχτήκατε με τον Τσίπρα το καλοκαίρι του 2015 στην γραμμή της αστικής τάξης, Τσίπρα, ΚΚΕ, μερίδας του εξωκοινοβουλίου και του ιμπεριαλισμού δηλ το “ΟΧΙ στο ΟΧΙ μέχρι το τέλος” είστε πολύ χειρότεροι. Είστε παιδιά όχι του ηρωισμού, του αγώνα, της αυτοθυσίας, του ΕΑΜ ΕΛΑΣ ΕΠΟΝ και του ΔΣΕ αλλά είστε τα παιδιά της Βάρκιζας και του Λιβάνου, του 20ου Συνεδρίου, της ενότητας των αντιδικτατορικών δυνάμεων στο Πολυτεχνείο, της Π08 και του 89.

      Οπότε Κόκκινε Ονειροπόλε εγώ δεν έχω αντίρρηση να πηδάς από το 45 στο 15. Βάρκιζα στηρίζεις και το 45, Βάρκιζα και το 15. Μάλιστα στηρίζεις Βάρκιζα το 45 όχι γιατί ψάχνεις να βάλεις τις επιλογές του ΚΚΕ στο πλαίσιο τους για να κριθούν σωστά και όχι μικρόψυχα, ούτε γιατί ορθά δεν θεωρείς το Γη και Ελευθερία επιτομή μιας ιστορικά δίκαιης αποτίμησης της ισπανικής επανάστασης, αλλά γιατί στηρίζεις την Βάρκιζα σήμερα. Γιατί διάλεξες πλευρά στο ελληνικό Μαιντάν το 2015 και δεν ήταν η πλευρά του λαού. Δεν ήταν η πλευρά αυτού του έστω 20% που ψήφισε για να βγούμε από την ΟΝΕ και την ΕΕ ή έστω του άλλου 20% που ψήφισε ακόμα και αν αυτό δυνητικά δημιουργούσε θέματα για την θέση της χώρας στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Ψάχνεις λοιπόν να μην αδικήσουμε τα χ στελέχη του 44-45 όχι από το ορθό και θεμιτό κίνητρο να μην τα αδικήσουμε αλλά γιατί έχεις την ανάγκη πάντα και παντού να δικαιολογείς τον συμβιβασμό. Δικαιολογείς τον συμβιβασμό άνευ όρων και μάχης το 15 και προφανώς θα δικαιολογήσεις και τον συμβιβασμό του 45 που είναι κατόπιν μάχης, απερίγραπτων θυσιών και αγώνα από το τότε επαναστατικό ΚΚΕ

      Κώστας

      Reply ↓
      1. Σ.Τ. 10/03/2019 at 20:48

         Hint——–οι cult αναφορές σε Σοστακόβιτς και Ισπανία ,

         Reply ↓
         1. Σ.Τ. 10/03/2019 at 21:05

            Εσύ παντιέρα συνέχιζε να λογοκρινεις όσα μηνύματά μου κρίνεις . Λίγη ντροπή ρε.
         2. kokkiniotis Post author10/03/2019 at 23:33

            Σχόλια που ταυτίζουν ρεύματα της αριστεράς με βασανιστές της Μακρονήσου ή τα χαρακτηρίζουν ως φασιστικά δεν θεωρούμε ότι ενδιαφέρουν τους αναγνώστες της Παντιέρας. Οι πολιτικές απόψεις δεν λογοκρίνονται, όπως εύκολα διαπιστώνει καθένας.
         3. Σ.Τ. 11/03/2019 at 00:32

            Όσο δεν με προσβάλλουν, δεν προσβάλλω. Όταν μου επιτίθονται προσωπικά και όχι πολιτικά, απαντώ ανάλογα. Η μονομερής λογοκρισία από μεριάς σας είναι φυσικα πολιτική πράξη. Κατανοήστε το.
         4. kokkiniotis Post author11/03/2019 at 01:01

            Καθόλου μονομερής, σε διαβεβαιώ. Έπίσης, όταν με προσβάλλει ένας πχ αριστερός, δεν μπορώ να προσβάλω όλη την αριστερά.
         5. Σ.Τ. 11/03/2019 at 11:39

            Όχι όλη, όχι ολη.
      2. Γιώργος Λυγκουνάκης 10/03/2019 at 22:35

         Και λίγους βάζεις στο 20/20. Αν το πάμε έτσι υπήρχαν και ανάλογα ποσοστά και στην αποχή.

         Εγώ πιστεύω ότι οι 2 στους 3 που ψήφισαν ΌΧΙ ή δεν ήρθαν καν ήταν έτοιμοι δυνητικά για σύγκρουση. Επίσης πιστεύω πως και κάποιοι από το ΝΑΙ πλέον θα έχουν αναθεωρήσει, έχει αλλάξει άρδην η κατάσταση απ’το ’15.

         Reply ↓
10. San Rocco 08/03/2019 at 02:33

    Γ. Επίσης βρε ονειροπόλε, γράφεις ότι “…τελικά τα κομμουνιστικά κόμματα πήραν την εξουσία στις λαϊκές δημοκρατίας στη δεύτερη φάση ανάπτυξής τους, σε αυτή δηλαδή που κυριαρχούσε η σοσιαλιστική επανάσταση, η εκτεταμένη σοσιαλιστική εθνικοποίηση όλης της παραγωγής και το τσάκισμα όλων των αντεπαναστατικών στοιχείων και κομμάτων στα κρατικά οργανα, τη κυβέρνηση κτλ….”.

    ΠΩΣ την πήραν σε αυτές τις χώρες τα ΚΚ την εξουσία; Με επανάσταση; ΟΧΙ! Την πήραν επειδή ο Κόκκινος Στρατός απελευθερωσε αυτές τις χώρες (του μετέπειτα ανατολικού μπλοκ) απο τους ναζί. ΕΤΣΙ την πήραν.

    Αντιθέτως, σε Γαλλία, Ιταλία, Ελλάδα που ειδικα στην ελλάδα υπήρχαν και ισχυρά εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα με ηγεμονική δύναμη τα ΚΚ, σύμφωνά πάντα ΚΑΙ με τα ντοκουμέντα του βιβλίου του Ν. Παπαδάτου (για τηνΕλλάδα μιλώντας τουλλάχιστον), τα λαϊκά μέτωπα συνειδητά είχανοροφή τονδημοκρατικό αντιφασιστικό αγώνα και την δημοκρατική μεταπολεμική καπιταλιστική ανασυγκρότηση αυτών των χωρών. ΑΥΤΗ την πολιτκή είχε η ΕΣΣΔ για αυτές τις χώρες.

    Reply ↓
    1. μαλι μαδι 08/03/2019 at 09:49

       Μπορούμε να βγάλουμε αρκετές εκτιμήσεις, ωστόσο σχετικοποίησε κάποιες απολυτότητες…
       Και το Βελιγράδι το απελευθέρωσε ο Κόκκινος Στρατός. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε επαναστατική κατάσταση ή ότι το γιουγκοσλάβικο αντάρτικο δεν έπρεπε ή δεν πήρε την εξουσία με επαναστατικό τρόπο…
       Επίσης και το ΚΚΕ και γενικά το ελληνικό κίνημα (δες τα πλήθος ντοκουμέντα του βιβλίου) δεν υποτάσσονταν γραμμικά και αυτόματα στην γραμμή της ΕΣΣΔ. Αντίθετα, βλέπουμε τις αγωνιώδεις προσπάθειες και το ΄44-΄45 και φυσικά με δραματικό τρόπο το ΄47-΄49 για στήριξη που απαιτεί η ηγεσία του ΚΚΕ και την “ενόχληση” του ΚΚΣΕ απέναντι στους “έλληνες συντρόφους”.
       Επίσης, το διεθνές κομμουνιστικό και επαναστατικό κίνημα και οι αγωνιστές σε μια σειρά χώρες, μετά το 1947 έχουν να λύσουν πολύπλευρους γρίφους και καθήκοντα. Να κατοχυρώσουν τη νίκη. Απειλείται η Πολωνία και αναμένουν οι Σοβιετικοί και οι σύμμαχοί τους προβοκάτσιες στην Αλβανία, τη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία. Τι θα έκαναν; Εγώ δεν λέω έυκολα τι θα έκανα στη θέση τους τότε… Φυσικά, κρίνοντας σήμερα,η στάση τους τελικά δημιούργησε μεγάλες δυσκολίες και εμπόδια στον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ. Αλλά…

       Reply ↓
       1. Γιώργος Λυγκουνάκης 08/03/2019 at 11:57

          Εύκολη η απάντηση και την έχουν δώσει σχεδόν όλοι από…το ΕΕΚ μέχρι το ΕΠΑΜ, αλλά και το ΚΚΕ.

          Καταδικάζουν τη Βάρκιζα, ίσως στο μόνο πράμα συμφωνούν.

          Reply ↓
11. κόκκινος ονειροπόλος 08/03/2019 at 09:16

    Μπα τα μπλέκω, ε; Απλως δεν περπατάει το αφήγημά σου σε συνδυαστική σκέψη :-). Εκτος αμα απομονώνεις τα γεγονότα και βέβαια τα παραποιείς λιγάκι εως πολύ.

    Ωστε πήραν την εξουσία στις λαϊκες δημοκρατιες τα κομμουνιστικά κόμματα γιατι τους βοήθησε η ΕΣΣΔ; Τι μου λες. Αυτο λέω κι εγώ. Και στην Ισπανία θα έπαιρναν την εξουσία οι κομμουνιστές, στη δεύτερη φάση ανάπτυξης της λαϊκοδημοκρατικής επανάστασης, αν δεν υπήρχαν διασπαστικές τάσεις στο μέτωπο από τους αναρχικούς και ευθεία υπονόμευση από τη πλειοψηφία της ηγεσίας των σοσιαλιστών.

    Οσον αφορά τους γάλλους που ολοι τους έχουν στο πυρ το εξώτερον. Σου ειπα και πριν κάτι. Ο κοκκινος στρατός πέρασε απο το Βελιγράδι. Αυτος απελευθέρωσε τη Γιουγκοσλαβία. Ο κοκκινος στρατός, όμως, δεν πρόλαβε να περάσει από το Παρίσι.

    Εγιναν λάθη στη Γαλλία; Ου….τηρουμένων των αναλογιών έγινε ότι και εδώ στην Ελλάδα με την εξης διαφορα.Η Γαλλία απελευθερώθηκε από στρατιωτικές δυνάμεις των αμερικανών και των βρετανών, όχι από τους παρτιζάνους. Οι παρτιζάνοι λοιπόν δεν μπορούσαν να αναμετρηθούν άμεσα με το μηχανοκίνητο στρατό των αμερικανών που είχε πιάσει τις καίριες θέσεις σε ολη την Γαλλία.

    Υπήρξαν λάθη; Ναι! Ενα απ’ αυτά ήταν ότι οι γαλλοι παρτιζάνοι ενδεχομένως θα μπορούσαν να βρεθούν εξαρχης σε περιοχές υψιστής σημασίας, κατι που δεν συνειδητά έκαναν κατά την απόβαση των αμερικανων.Πήγαν στην αντίθετη πλευρά. Η εντολή γι αυτη τη κίνηση δόθήκε από την ηγεσία του κόμματος γύρω από τον Ντυκλό.

    Ενα αλλο σημαντικό λάθος είναι ότι όταν μπήκαν στην κυβέρνηση -υπενθυμίζω ΤΟ κομμουνιστικό κόμμα ήταν το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ πέραν όλων των άλλων κομμάτων στη Γαλλία και ΝΑ αναφέρω ότι ΤΟ ΓΑΛΛΙΚΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ ήταν το μεγαλύτερο κόμμα στη Γαλλία από το λαϊκομετωπικό παρελθόν του 1937-

    δεν πήραν μέτρα απαλλοτρίωσης των περιουσιών και της παραγωγής όλων των γάλλων συνεργατών του ναζισμού, όπως έγινε στην ΙΣπανία του 36. Δεν πήραν δηλαδή τα απαραίτητα μέτρα που θα ενίσχυαν μια προλεταριακή έφοδο στο μέλλον.

    Αλλα δεν τα πήραν, όχι γιατί ήταν σοσιαλδημοκράτες, αλλά γιατί η ηγεσία εκεινη τη στιγμή βλέποντας τι γινόταν στην Ελλάδα, δεν ήθελε να ρισκάρει πυροδότηση εμφυλίου, ενεργώντας οπορτουνιστικά.

    Αυτα ειναι τα δεδομένα φιλε και οι συσχετισμοί. Να μη λέμε λοιπόν ό,τι θέλουμε. Προσεξε σε πόσες αντιφάσεις έχεις πέσει ήδη.

    Τέλος, τα ντουκουμέντα που λες στο βιβλίο του Ν. Παπαδατου μπορει να ειναι σημαντικά, βάζω ομως στοίχημα ότι δεν αντιβαίνουν ούτε μια φορά την επίσημη εκπεφρασμένη πολιτική της ΕΣΣΔ στα δημόσια ντοκουμέντα της Κομινφόρμ και της Διεθνούς παλιότερα. Βλέπεις οι κομμουνιστές ότι έλεγαν επίσημα, έλεγαν και στα απόρρητα εγγραφά τους.

    Προσεχε λοιπόν, μη βιάζεσαι :-)

    Reply ↓
    1. Γιώργος Λυγκουνάκης 08/03/2019 at 09:36

       Πάντως με το σκεπτικό σου και τα κίτρινα γιλέκα τώρα στη Γαλλία θα έπρεπε να γυρίσουν σπίτια τους για να μη πυροδοτηθεί εμφύλιος.

       Reply ↓
       1. Ανώνυμος 08/03/2019 at 20:25

          με το δικό μου σκεπτικό, θα πρέπει πρώτα πριν κατηγορήσω τον άλλον για κάτι, να ξέρω τι μου λέει φιλε Γιώργο.
          Το γαλλικό κομμουνιστικό κόμμα είναι το κόμμα των 70.000 μαρτύρων, το κόμμα που έδωσε τους περισσότερους νερούς στο θυσιαστήριο της λευτεριάς στην Ευρώπη, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκόσμιου Πολέμου.

          Αυτα που κανουν οι γάλλοι τώρα δεν ειναι τίποτα μπροστά στις συγκρούσεις και τις απεργίες που έκαναν οι γάλλοι κομμουνιστές όταν βγήκαν από την κυβέρνηση μεταπολεμικά, μιλάμε για καταλήψεις εργοστασίων, εκτροχιασμό τραίνων κ.ο.κ., διώξεις στελεχών, μελών, ο Ντυκλό στη φυλακή κ.ο.κ
          αν ξαφνικά με έναν μαγικό τρόπο κατέληγες στο Παρίσι εκεινη την εποχή, μάλλον θα νόμιζες οτι γινεται επανάσταση.

          Reply ↓
          1. Γιώργος Λυγκουνάκης 08/03/2019 at 21:18

             Αλλά δεν έγινε και κατόπιν το Γαλλικό ΚΚ ενσωματώθηκε.

             Και χωρίς να θέλω να γίνω εικονοκλάστης, καλοί οι ήρωες αλλά η αποτυχία παραμένει αποτυχία.
    2. Αντώνης Ζ. 08/03/2019 at 09:55

       Τα ντοκουμέντα είναι όντως συγκλονιστικά. Δεν αντιβαίνουν την γραμμή του κομμουνιστικού κινήματος φυσικά, γιατί είναι τα επίσημα ντοκουμέντα ΤΟΥ κομμουνιστικού κινήματος της εποχής εκείνης. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι να αναγνώσει κανείς σήμερα τις λεπτομέρειες, τις πλευρές και τις αντιφάσεις, να δει τη χρονική και πολιτική αλληλουχία των εξελίξεων μέσα από την κίνηση και την αλληλεπίδραση των κομμάτων και των αγώνων της περιόδου εκείνης. Αυτό μας προσφέρουν τα ντοκουμέντα. Γιατί την εξέλιξη της ιστορίας στις γενικές της απολήξεις την ξέρουμε (δυστυχώς) μετά από 70 χρόνια. Μελετάμε συνεχώς το παρελθόν, όχι για να επιβεβαιώσουμε όσα ξέρουμε, αλλά για να φωτίσουμε πιο πολύ τις εξελίξεις, τις αντιφάσεις, τις δυνατότητες. Για να είμαστε έτοιμοι την επόμενη φορά!

       Reply ↓
       1. San Rocco 08/03/2019 at 13:24

          Τα ντοκουμέντα του βιβλίου που είναι τα ντοκουμέντα των κ.κ. Κ του σοβιετικού κράτους, αντιβαίνουν:

          Α. Την επίσημη μυθολογία των κ.κ. Οτι δλδ η εσσδ ήθελε την επανάσταση στην Ευρώπη. ΔΕΝ την ήθελε.

          Β. Την επίσημη μυθολογία πολλών εναπομεινάντων κ.κ. Οτι δλδ η περίοδος ’30-’56, ειναι η επαναστατική περίοδος της εσσδ, σε σχέση με την μετά την δεξιά στροφή του ’56. Λάθος: Οι βάσεις για την ειρηνική συνύπαρξη με την “δημοκρατική” εκδοχή του καπιταλισμού, είχαν ΗΔΗ τεθεί απο το ’30 με το δημοκρατικό αντιφασιστικο όριο που έθεσαν κομιντερν κ εσσδ στα λαϊκά μέτωπα.

          Γ. Την άλλη επίσημη μυθολογία οτι και καλά, ο εθνικοαπελευθερωτικος χαρακτήρας του ΕΑΜ ήτα αυτος που το εμπόδισε να πάρει την εξουσία. Μπαρμπουτσαλα παιδες! Τα ΕΑΜ γιουγκοσλαβιας κ Αλβανίας που είχαν εξίσου εθνικοαπελευθερωτικο χαρακτήρα, την πήραν την εξουσία, αντιβαινοντας την κρατική πολιτική της εσσδ. ΤΙ δεν είχαν; υποταγή στην εθνική ενότητα δεν είχαν, την οποία είχε το ελληνικό ΕΑΜ κ τα ΕΑΜ Γαλλίας κ Ιταλίας.

          Η αληθεια ειναι επαναστατική, όσο κ αν πονάει. Αν έχουμε μια ελπίδα να μην ξαναγίνουν τα θδια ή παρόμοια λάθη, πρέπει να μην την φοβόμαστε.

          Reply ↓
    3. San Rocco 08/03/2019 at 11:15

       Εμ την αντιβαίνουν την ιστορία έτσι όπως την έμαθες ονειροπολε! Ποια συνδυαστικη αγαπητέ μου;

       Το να μιλάει το βιβλίο με ντοκουμέντα για τη δεκαετία του ’40 κ εσύ να απαντάς με το….δημοψηφισμα του ’15 ειναι ….συνδυαστικη (!!!)??

       Η ίδια η κομιντερν με την συμμαχία με την αστική τάξη μπρος στον κίνδυνο του φασισμού έβαλε ως ταβάνι των λαϊκών μετώπων τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις ΕΝΤΟΣ κ ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ του καπιταλισμού ήδη από το ’30. Εξ ου κ η πολιτική του κκ Γαλλίας

       Reply ↓
       1. κόκκινος ονειροπόλος 08/03/2019 at 20:17

          ρόκο…για απάντησέ μας:

          εντός του συστήματος ήταν η απαλλοτρίωση όλων των γαίων των τσιφλικάδων που είχαν συνεργαστεί με τους πραξικοπηματίες-στασιαστές του Φράνκο (δηλαδή η συντριπτική πλειοψηφία) και ο διαμοιρασμός στους αγρότες και εργάτες γης με υπουργό γεωργίας τον ισπανό κομμουνιστή Ουρίμπε;
          Που τα χεις δει ακριβώς αυτά τα “συστημικά”:

          εντός του συστήματος ήταν η απαλλοτρίωση όλων των εργοαστασίων των καπιταλιστών που είχαν συνεργαστεί με τους φασίστες ή τα είχαν εγκαταλείψει και η εθνικοποίηση της πολεμικής βιομηχανίας, καθώς και των τραπεζών;
          Περίεργο…αυτό ειναι συστημική θέση;

          Μαλλον δεν τα ξέρεις καλά Ρόκο.

          Η αστική τάξη, στη συντριπτική της πλειοψηφία ΠΗΓΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ,
          δεν πήγε με τους κομμουνιστές εντός του Λαϊκού Μετώπου,
          εκτός αν νομίζεις οτι το φασιστικό μόρφωμα ήταν διαταξικό, εξωταξικο και δεν ξερω-γω-τι, ενάντια στην αστικη τάξκη.
          για την ακρίβεια ο φασισμός ΕΚΦΡΑΖΕΙ με τον πιο κυνικο τρόπο, τα συμφέροντα της αστικης τάξης.

          Τα επίσημα ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΕΝΑ ντοκουμέντα του κομμουνιστικού κινήματος ειναι γνωστά, κυκλοφορούν ευρέως. ΒΡΕΣ ΜΑΣ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ανάμεσα σε αυτά και στα διαβαθμισμένα, απόρρητα κτλ…

          ΜΙΑ…
          σε προκαλώ :-)

          Reply ↓
          1. San Rocco 09/03/2019 at 01:43

             Αγαπητε Ονειροπολε:

             Α. Το πρόγραμμα των λαϊκών μετωπω έτσι όπως καθορίστηκε απι την κομιντερν, ήταν προγραμμα με όριο τον δημοκρατικό αντιφασισμο, εντός καπιταλιστικού συστήματος. Αυτο καθόρισε κ την αντίστοιχη τακτική των κ.κ.

             Β. Στην Ισπανία όπως γνωρίζουμε, ατμομηχανή των κατειλλημενων εργοστασίων απο τους εργάτες κ των κατειλλημενων γαιών απο τους γαιοκτήμονες, υπήρξαν η αναρχοσυνδικαλιστικη CNT κ οι αναρχικοί. Η ριζοσπαστικότητα του λαϊκού μετώπου στην Ισπανία καθορίστηκε απο αυτό και από την λυσσα της ισπανικής καπιταλιστικής τάξης η οποία δεν το ήθελε κ έκανε το πραξικόπημα του φρανκο. Μαλιστα, το ισπανικο λαικο μετωπο, κινουνταν διαρκως σαν εκκρεμες αναμεσα στον δημοκρατικο αντιφασισμο κ σε ριζοσπαστικοτερες επιλογες. Αντιθετως στην Γαλλία, εφαρμόστηκε με επιτυχία το πρόγραμμα του λαϊκού μετώπου με τα επίσης γνωστά αποτελέσματα (μωρις τωρεζ γγ της κε του κκγ: “πρέπει να ξέρουμε ποτε να σταματαμε μια απεργία”, αναφερόμενος στην επιλογή ανάσχεσης του αοεργιακου κύματος κατσληψεων εργοστασίων, εκ μέρους του κκγ.

             Αγαπητέ ονειροπολε, άλλο πράγμα το “λίγα λουλούδια κ αιωνια τιμη για τους επαναστάτες που απετυχαν”, κ άλλο πράγμα “θαβουμε τα λάθη μας, δεν τα μελετάμε” γιατί δεν ξέρω κ γω τι.
          2. κόκκινος ονειροπόλος 09/03/2019 at 10:46

             σόρρυ φίλε, αλλα λες τα δικά σου. Το πρόγραμμα του Λαϊκού Μετώπου έχει καθοριστεί στο 7ο Συνέδριο της Διεθνούς. Δεν αναφέρεται σε συμμετοχή των κομμουνιστών σε αστική κυβέρνηση. Ο,τι θες λες.

             Επειδή προφανώς δεν έχεις ιδέα, καλό θα ήταν να ψάξεις να το βρεις και να το διαβάσεις. Το 1934 στην Ισπανία οι σοσιαλιστές εργάτες πήραν τα όπλα ενάντια στην ένταξη του φασιστικού κόμματος της ολιγαρχίας (τη CEDA) στη κυβέρνηση. ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΟΠΛΗ ΕΞΕΓΕΡΣΗ.

             Οι αναρχικοι στο προπύργιό τους, στην Καταλονία απείχαν επιδεικτικά. Ετσι έγινε η γνωστή εξέγερση στην Αστούριας. Η αριστερή πτέρυγα του σοσιαλιστικού κόμματος, που ήταν η μεγαλύτερη σε όγκο και επιρροή, μιλούσε τότε για προλεταριακή επανάσταση. Το σοσιαλιστικό κόμμα τότε, το 1934, ήταν ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΚΟΜΜΑ σε ψήφους στην Ισπανία, παρότι ήταν τρίτο σε έδρες λόγω του καλπονοθευτικού νόμου.

             Το κομμουνιστικό κόμμα μπήκε στη κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου όταν εντάχθηκε και το σοσιαλιστικό κόμμα, όταν ο λαός είχε στα χέρια του τα όπλα και πολεμούσε τους φασίστες και τμήμα της παραγωγής ήταν στα χέρια του. Απλα για να έχεις υπόψη σου, τα γραφεία του κομμουνιστικού κόμματος στη Μαδρίτη ήταν στο απαλλοτριωμένο μέγαρο της CEDA. Αυτή η κυβέρνηση ήταν επαναστατική, δεν ήταν ακόμη δικτατορία του προλεταριάτου, αλλα ήταν μια μεταβατική λαϊκή κυβέρνηση σε αυτή την κατεύθυνση που συσπείρωνε μαζικά τα μικροαστικά στρώματα της υπαιθρου και της πόλης ενάντια στο φασισμο.Μονη της εργατική τάξη δεν μπορούσε να νικήσει τους φασίστες.

             Ο βασικός εχθρος της οικονομικής ολιγαρχίας ήταν το Λαϊκό Μέτωπο και όχι βέβαια οι αναρχικοι στην Ισπανία. Σε ολα τα σχέδια που εκπόνησαν πραξικοπηματίες ο εχθρός κατονομάζεται συγκεκριμένα: ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ, βασικό προπύγιο του εχθρού ΜΑΔΡΙΤΗ.

             Προφανώς δεν ξέρεις τα γεγονότα, οπότε μην το συνεχίζεις γιατί εκτίθεσαι.
             _____________________________________________________

             στη Γαλλία δεν εφαρμόστηκε ΠΟΤΕ με επιτυχία του πρόγραμμα του Λαϊκου Μετώπου. Που τα βρήκες αυτά; Ρε μεγάλε αυτοσχεδιάζεις;

             Στην Γαλλία ποτέ δεν υπήρξε μια αυθεντική κυβέρνηση Λαϊκού Μετώπου. Και αυτά τα γράφανε τότε τα ίδια τα στελέχη του γαλλικού κομμουνιστικού κόμματος.

             Το Λαϊκό μέτωπο στη Γαλλία ανέκοψε προσωρινά την άνοδο του φασισμού μέσα από εκλογές στη κυβέρνηση στη Γαλλία.
             Στο θετικό κλίμα που διαμορφώθηκε απ’ αυτή την ανακοπή, το ΚΚΓ πυροδότητα τις μεγαλύτερες απεργίες που είχαν γινει ποτέ στη Γαλλία οδηγώντας

             α) στη κατοχύρωση του 40ωρου από 48ωρο
             β) στη κατοχύρωση των σολλογικών συμβάσεων
             γ) σε αυξήσεις της τάξης του 15% στα εργοστάσια
             δ) σε καλοκαιρινές άδειες μετ’ αποδοχών.

             Αυτα βέβαια στην πορεία άρχισαν ψαλιδίζονται με πληθωρισμό και άλλα μέτρα. της κυβέρνησης του Μπλουμ και αργότερα των ριζοσπαστών, την αύξηση της ανεργίας, το πόλεμο του χρηματιστικού κεφαλαίου κτλ…

             Το ΚΚΓ όμως δεν μπήκε ποτέ στην κυβέρνηση, ακριβώς λόγω των συσχετισμών που επικρατούσαν. Το ΚΚΓ στήριζε με ψήφο εμπιστοσύνης την κυβέρνηση. Απέσυρε την ψήφο όταν οι ριζοσπάστες ψηφισαν τη Συμφωνία του Μονάχου και άρχισαν αμέσως το ξήλωμα των κατακτήσεων του καλοκαιριού του 1936. 800.000 εργάτες, στη πλειοψηφία τους επιρροές του κομμουνιστικού κόμματος βρέθηκαν στην ανεργία.

             Ελα μου, όμως, που τότε ακόμη και η δεξιά και η ακδροδεξιά και οι σοσιαλιστές ψήφισαν τη κυβέρνηση των ριζοσπαστών. Βλέπει το ΚΚΓ τότε ήταν το μαζικότερο κόμμα στη Γαλλία. Η συνέχεια δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από αυτήν της Ισπανίας

             αυτα…
          3. San Rocco 10/03/2019 at 11:50

             Βρε ονειροπολε, ο,τι θες γράφεις.

             Α. Σαφώς κ η τακτική των λαϊκών μετώπων κ των κ.κ. ήταν η συμμετοχή και η στήριξη αστικών κυβερνήσεων με δημοκρατικό αντιφασιστικο πρόγραμμα. Τα λαϊκά μέτωπα Γαλλίας κ Ισπανίας, αυτο επιβεβαιώνουν.

             Β. Παραθέτεις αυτά τα φιλεργατικα που ψήφισε το λαϊκό μέτωπο Γαλλίας. Αυτο έγραψα κ εγώ. Προοδευτικές μεταρρυθμίσεις εντός καπιταλισμού. Αυτο έκαναν.

             Γ. Το ΓΚΚ συνέβαλε στο να ξεκινήσουν απεργίες οι οποίες εξελίχθηκαν σε καταλήψεις εργοστασίων κ τραβαγαν πιο πέρα απο οικονομικό αγώνα. Τότε ήταν που το γκκ έκανε τα πάντα κ τις σταμάτησε.

             Δ. Το ίδιο συνέβη κ στην Ισπανία. Το Ισπανικό κκ έριξε όλο το βάρος του στην υπεράσπιση του αστικοδημοκρατικου χαρακτήρα της ισπανική δημοκρατίας.

             Όλα τα παραπάνω έγιναν με τις ευχές της ΕΣΣΔ
          4. κόκκινος ονειροπόλος 10/03/2019 at 13:33

             Ρόκο συμφωνούμε ότι διαφωνούμε…
          5. κόκκινος ονειροπόλος 10/03/2019 at 13:47

             εντάξει οκ, οι εργάτες και οι αγρότες στα όπλα, κάτοχοι των εργοστασίων και της γης απλώς υπερασπίζονταν το κοινοβούλιο στην Ισπανία. Οχι δεν υπήρχε επαναστατικη κατάσταση, μετάβαση, τίποτα Μας διαβεβαιώνει ο Ρόκο.

             Οκ εγώ λοιπόν ειμαι με αυτους τους σήκωναν με σθένος το Λάβαρο της Δημοκρατίας στη πρώτη γραμμή του πυρός και έκαναν τα κάτωθι, τσάκιζαν τους φασίστες και τους καπιταλιστές και γαιοκτήμονες συνεργάτες τους,

             εσύ να είσαι με αυτούς που βαπτίζουν διαδηλώσεις σε πλατείες και μάχες δημοψηφισμάτων, επαναστατικες κρίσεις στην Ελλάδα του 2011 και του 2015, δηλαδή
             το κρέας ψάρι :-).

             πάρε και ένα τραγουδάκι φιλοδημοκρατικό,
             Σοστακόβιτς

             https://youtu.be/icDnN70kj20
             αυτός που το ανέβασε προφανώς δεν ήξερε τους συμβολισμούς το λάβαρο της Δημοκρατίας είναι αυτο:
             https://en.wikipedia.org/wiki/Flag_of_the_Second_Spanish_Republic#/media/File:Flag_of_the_Second_Spanish_Republic_(plain).svg
          6. San Rocco 10/03/2019 at 19:08

             Κόκκινε ονειροπόλε, διαβάσε τι γράφω: Πιστεύω πως και σε Γαλλία και σε Ισπανία υπήρχαν επαναστατικές καταστάσεις, όμως η γραμμή της ΕΣΣΔ, της Κομιντέρν και των ΚΚ, είχαν ως όριο τις φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις, ΕΝΤΟΣ καπιταλιστικού πλαισίου.
          7. κόκκινος ονειροπόλος 10/03/2019 at 15:10

             οσον αφορά τη Γαλλία, καμία επαναστατική κατάσταση δεν υπήρχε για να συνεχιστούν οι καταλήψεις των εργοστασίων.
             Οι κατακτήσεις αυτές που ανέφερα παραπάνω δεν ήταν ασήμαντες εκεινη την εποχή. Πρέπει να εισαι πολύ αλαζόνας για να μην καταλαβαίνεις τι είχαν καταφέρει οι κομμουνιστές τότε. Οι εργάτες όμως το καταλάβαιναν , γι αυτό και εγκατέλειπαν μαζικά το σοσιαλιστικό κόμμα και εντάσσονταν στο κομμουνιστικο κομμα. Γι αυτο το κομμουνιστικό κόμμα έγινε πρώτο κομμα στη Γαλλία το 1937.

             Επειδη λοιπόν δεν εχεις ιδέα απο τα γεγονότα. Αμα το ΚΚΓ δεν στήριζε τη κυβέρνηση του Λαϊκου Μετώπου, και δεν ειχε συμμετάσχει στις εκλογές με το Λαϊκό Μέτωπο του Μάη του 1936, απλούστατα στη κυβέρνηση θα ανέβαιναν φασιστικές και κρυφοφασιστικές δυνάμεις το 1936 που θα τσάκιζαν την εργατική τάξη, όπως είχει μόλις γίνει στην Αυστρία με τον χριστιανοδημοκράτη Ντόλφους.

             Αμα οι κομμουνιστές δεν στήριζαν την κυβέρνηση με ψήφο εμπιστσούνης, τα σύνορα στα Πυρηναία δεν θα ήταν ανοιχτά για να μεταφέρονται οπλα στην Ισπανία. Ο ισπανικός εμφύλιος θα είχει τελειώσει το πρώτο χρόνο.

             Κατάλαβες; Επειδή δεν ξέρεις τα γεγονότα, μπορείς να λες ότι θες. Μακάριοι οι πτωχοι τω πνεύματι. Αναζήτησέ τα, ομως, για να καταλάβεις ότι τόσο καιρό οι αστοι ιστορικοι λένε του κόσμου τις μπαρούφες και καποιοι τις αναμασάνε χωρις αιδω
          8. San Rocco 10/03/2019 at 19:06

             Αγαπητε τα ξέρω όλα αυτά που αναφέρεις. ΑΥΤΟ ακριβώς σου λέω και δεν το καταλαβαίνεις: Το όριο της πολιτικής του ΚΚΓ και του ΚΚΙ ήταν το δημοκρατικό αντιφασιστικό μέτωπο και το περιεχόμενο αυτού ήταν οι φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις εντός του καπιταλιστικού πλαισίου.

             Με τα ΑΝ δεν γράφεται η ιστορία, για αυτό και εγώ δεν μιλώ τεκμηριώνοντας κάποιο ΑΝ (γίνονταν διαφορετικά). Μιλώ με βάση τα γεγονότα. Και αυτά, επιβεβαιώνουν ΑΥΤΟ ακριβώς που γράφω απο την αρχή: Τό όριο των δημοκρατι΄κων αντιφασιστικών μετώπων τότε, ήταν ΑΥΤΟ που περιέγραψα: Φιλεργατικές μεταρρυθμίσεις στο καπιταλιστικό πλαίσιο. Και αυτό ηταν η γραμμή της Κομιντέρν και της ΕΣΣΔ.

             Τι άλλο θα μπορούσε να γίνει από την μια και “καλά έκαναν τα ΚΚ διότι θα έρχονταν ο φασισμός” από την άλλη, είναι ένα κακό, κάκιστο δίπολο. Ούτε ξέρουμε ΑΝ το άλλο που θα μπορούσε όντως να γίνει, θα οδηγούσε σε καλύτερες για τον λαό και τον κομμουνισμό εξελίξεις, ούτε φυσικά τεκμαίρεται ότι η γραμμή της ΕΣΣΔ και της Κομιντέρν ήταν η πιο σωστή. Εκ του αποτελέσματος μολώντας, η γραμμή αυτή, περιόρισε τα ΚΚ ΗΔΗ πριν τον Β ΠΠ, στο καπιταλιστικό πλαίσιο.
          9. Κώστας 10/03/2019 at 23:35

             Προβληματίστικα πολύ σ San Rocco απο το κείμενο του rproject που παραθέτεις. Εγώ νομίζω πως απαιτείται μια ψύχραιμη αποτίμηση του ΛΜ που το κείμενο αυτό San Rocco δεν την κάνει.

             Δεν μπορεί να παραθέτει μια τέτοια έκρηξη εργατολαικής αγωνιστικότητας και πριν την παραθέσει να έχει βάλει το

             “Η γαλλική άρχουσα τάξη όμως αξιοποίησε ένα άλλο εργαλείο για να αφοπλίσει την εργατική τάξη. Και μάλιστα στο όνομα της Αριστεράς.”

             Ο σύντροφος δηλ (Κόκκινο Νήμα νομίζω πια και τότε ΚΔ και ΔΕΑ) μάλλον το ρίχνει στην συνωμοσιολογία και δεν διακρίνει την σύγχυση τακτικής στρατηγικής που έκανε τα ΛΜ επιλογή ταξικής συνεργασίας, και αυτο ακριβώς γέννησε και τον ευρωκομμουνισμό μετά από δεκαετίες. Σου λέει πως ΛΜ= ταξική συνεργασία και αν το ΛΜ γίνει ο καταλύτης της όξυνσης της ταξικής πάλης ? Ε δεν έχει αξία, τελικά θα χάσουμε ?

             Ποιο είναι το όριο της τροτσκιστικής αποτίμησης, ΔΕΝ έπρεπε ντε και καλά να νικήσει η αριστερά στις εκλογές με … 57% ??? Όχι, αυτό είναι ένας παραλογισμός, δεν ήταν βέβαιες οι εξελίξεις που ακολούθησαν και το να αρνηθει το ΚΚΙ το 57% όταν οι εργάτες δεν φτιάχνουν σοβιετ και το ίδιο είναι μειοψηφικό στην εργατική τάξη, αυτά είναι εξωγήινα πράγματα

             Ούτε τα είπε όλα για την Ισπανία ο Κεν Λόουτς που δεν μας λέει πως και γιατί το ΚΚΙ μαζικοποιήθηκε μέσα στον εμφύλιο και προσπαθούσε ταυτόχρονα να γίνει το κόμμα της εργατικής τάξης, που δεν ήταν, να αντιμετωπισει τον φασισμό και μοιραία, αντικειμενικά και δεν πάει να έλεγε τα αντίθετα το 7ο Συνέδριο της ΚΔ, μόνο σε δεύτερο χρόνο θα έβλεπε ότι άλλο.

             Όχι ότι έχω ασχοληθεί πολύ με την Γαλλία και την Ισπανία αλλά θυμάμαι από τα φοιτητικά μου χρόνια συντρόφους, σοβαρά παιδιά από την ΑΚ, να την λένε σε κνίτες όλη την ώρα με την Ισπανία, Ισπανία, Ισπανία. Ε, γιατί δεν καθοδηγούσε την νικηφόρα προλεταριακή επανάσταση η CNT να τελειώνουμε ? Το ΚΚΙ είχε επιρροή ένα κλάσμα της επιρροής των αναρχικών, κάντε την ντε την επανάσταση. Και γιατί αφού η συγκυρία ήταν σούπερ επαναστατική μαζικοποιούνται αυτοί που λένε όχι επανάσταση ? Και τι εννοούσε η CNT επανάσταση ή το POUM ? Το έχουμε ψάξει εμείς σαν κομμουνιστές στον 21ο αι, θέλω να πω, είμαστε σίγουροι πως εννοούσαν κάτι που μας καλύπτει ?

             Γι αυτό εγώ λέω να σκύβουμε στα όρια των γραμμών διαλεκτικά, να βλέπουμε και τι έδωσαν και τις ήττες τους, να βλέπουμε και τον υποθετικό λόγο των ηρωικών γραμμών που ΑΝ υλοποιούνταν θα νικάγαμε πως λαική διαθεσιμότητα υπήρχε, οι γραμμές υπήρχαν, ε, για να μην συναντηθούνε με τις μάζες όσο έπρεπε και θέλανε πάει να πει δεν μπορούν σήμερα να κουνάνε δάχτυλο. Αλλιώς θα συμπαθούμε όλοι τον άγγλο σταλινικό του Γη και Ελευθερία που πέρασε στο POUM αν και η ιστορία του 36-39 σημαδέυτηκε από την αντίθετη μετατόπιση δηλ προς το ΚΚΙ, θα αντιπαθούμε τον σταλινικό αξιωματικό που … κλωτσάει αγωνιστές … με την μπότα αλλά δεν νομίζω να βγάζουμε σοβαρά συμπεράσματα έτσι

             Κώστας
          10. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 01:02

              το ΚΚΙσπανίας φίλε είχει 100.000 μέλη πριν την έναρξη της στρατιωτικης ανταρσίας τον Ιούλη του 1936. Μέχρι το Μάρτη του 1937 είχει 300.000. Οι μισοι ήταν μαχητές του λαϊκού στρατού. Η πλειοψηφία ήταν προλεταριοι και ένα μικρότερο ποσοστό φτωχοι αγρότες και ελάχιστοι ελευεροεπαγγελματίες και διανοούμενοι. Υπάρχουν ντοκουμέντα του ΚΚΙ. Ο Κεν Λόουτς ειναι σκέτη προπαγάνδα, αναπαράγοντας τις φαντασιοπληξίες του Οργυοελ.

              είναι δυνατόν αυτοί που πολεμούσαν στη πρώτη γραμμή του πυρός να ήταν…”μικροαστοί”…και όχι επαναστάτες εργάτες; Σκέψουν μόνο αυτό το απλό.

              Οσο για τη καταλανική UGT, μέχρι τον Οκτώβρη του 1937 το μισο βιομηχανικό προλεταριάτο (500.0000) ειχε ενταχθεί σ’ αυτήν. Η καταλανική UGT ελεγχόταν από το PSUC, την καταλανική οργάνωση της 3ης Διεθνούς, το αδελφό κόμμα του PCΕ.
              Ασε τι ακουγες από ΑΚ. Αυτα πλέον που σου λέω τα αποδέχονται όλοι οι σύχρονοι αστοι ιστορικοί, μέχρι και αντικομμουνιστές. Τα ισπανικα αρχεία εχουν ανοιξει. Τα παραμύθια έχουν τελειώσει προ πολλού
          11. San Rocco 10/03/2019 at 19:26

              Επειδή λοιπόν ονειροπόλε γνωρίζω τα γεγονότα και εγώ, παραθέτω έναν σύνδεσμο με κείμενο απολογισμού για την μετά το ’36 και τη νλικη του Λαϊκού Μετώπου στην Γαλλία:

              https://rproject.gr/article/80-hronia-apo-tin-kyvernisi-toy-laikoy-metopoy-sti-gallia-toy-1936-otan-ola-itan-dynata

              Και ορισμένα κομμάτια απο το ιστορικό κείμενο:

              “…Λαϊκά Μέτωπα και ταξική συνεργασία

              «Σήμερα η κατάσταση δεν είναι αυτή που ήταν το 1914… Στην παρούσα φάση, ακόμα κι ένας αριθμός καπιταλιστικών κρατών ενδιαφέρονται να διατηρήσουν την ειρήνη. Έτσι υπάρχει η δυνατότητα για τη δημιουργία ενός πλατιού μετώπου…», αποφαινόταν η Εκτελεστική Επιτροπή της Κομιντέρν τον Απρίλη του 1936. Ήταν πλέον προφανές ότι η Ευρώπη βάδιζε προς ένα δεύτερο μεγάλο πολεμικό σφαγείο. Ο Στάλιν αναζητούσε συμμαχίες ενάντια στον Χίτλερ. Βεβαίως πλέον οι συμμαχίες αφορούσαν όχι επαναστατικά κινήματα, αλλά τις δυο μεγαλύτερες αποικιοκρατικές δυνάμεις του πλανήτη, Γαλλία και Βρετανία, καθώς και άλλες αστικές τάξεις.

              Για να γίνει εφικτή η συμμαχία με αστικά τμήματα, τα Κομουνιστικά Κόμματα θα έπρεπε να απεμπολήσουν το στόχο της σοσιαλιστικής επανάστασης (ανακαλύπτοντας διάφορα ενδιάμεσα «στάδια») και να στηρίξουν τις δικές τους «δημοκρατικές» αστικές τάξεις. Στο 7ο Συνέδριο της Κομιντέρν το 1935 σφραγίστηκε η στρατηγική των λαϊκών μετώπων, για να αντιμετωπιστεί, τάχα, ο φασισμός κι ο πόλεμος.

              Το πείραμα της Γαλλίας

              Οι εξελίξεις στη Γαλλία μετά τις 9/2/1934 έσπρωξαν σε αυτή την κατεύθυνση. Το πολιτικό σκηνικό αντιστράφηκε, οι εργάτες και η Αριστερά ανέκτησαν εν μέρει την αυτοπεποίθησή τους, οι φασίστες απέκτησαν αντίπαλο δέος. Η πολιτική κρίση οξυνόταν. Μόνο από τις αρχές του 1934 έως το Μάιο του 1936 άλλαξαν 7 πρωθυπουργοί. Τον Ιούλιο του 1934, ΣΚ και ΚΚ αποφάσισαν επίσημα να συνεργαστούν και τον Οκτώβρη ο Μορίς Τορέζ, γενικός γραμματέας του ΚΚ, πρότεινε συμμαχία στους Ριζοσπάστες κι έτσι έγινε το Λαϊκό Μέτωπο (ΛΜ).

              Στις 3 Μάη 1936, με σύνθημα «Ψωμί-Ειρήνη-Ελευθερία», το ΛΜ σάρωσε με 57% απέναντι στην ενωμένη Δεξιά και σχημάτισε «Αριστερή κυβέρνηση». Οι εφημερίδες των Σοσιαλιστών και Κομουνιστών διαβεβαίωναν (την αστική τάξη) πως «άρχιζε ειρηνική μεταρρύθμιση του καθεστώτος». Οι εργάτες όμως πήραν τα πάνω τους, ερμηνεύοντας αλλιώς την εκλογική νίκη.

              Τα συνδικάτα μεταλλεργατών πρώτα κάλεσαν σε απεργία ενάντια σε απολύσεις συναδέλφων. Η συμμετοχή έφτασε το 100% κι οι απολύσεις ανακλήθηκαν. Ακολούθησαν απεργίες και καταλήψεις σε εργοστάσια αεροπλάνων, που κέρδισαν την υπογραφή νέας ΣΣΕ και μισθολογικές αυξήσεις.

              Στις 28 Μάη ξεκίνησαν κατάληψη 32.000 εργάτες της Ρενό και την επόμενη μέρα ξέσπασαν καταλήψεις στα περισσότερα εργοστάσια: Σιτροέν και λοιπές αυτοκινητοβιομηχανίες, βιομηχανίες μετάλλου και χάλυβα, χημικών και τροφίμων, κλωστοϋφαντουργίες ακόμα και εστιατόρια, εργαστήρια, εμπορικά καταστήματα, ασφαλιστικές εταιρείες, κομμωτήρια… Οικοδόμοι, ανθρακωρύχοι, λιμενεργάτες, ναύτες, φορτηγατζήδες, εργάτες γης απεργούν και καταλαμβάνουν τους χώρους δουλειάς τους. Οι δημοσιογράφοι καταλαμβάνουν τα τυπογραφεία και παγώνουν την κυκλοφορία των εφημερίδων.

              Δημιουργούνται επιτροπές αντίστασης και συντονισμού κατά τόπους και συνοικίες. Τον Ιούνη του 1936 καταγράφηκαν 12.142 απεργίες και καταλήφθηκαν 8.941 εργοστάσια, περισσότεροι από 1.8 εκατ. απεργοί στο Παρίσι, 6 εκατομμύρια συνολικά.

              Το κίνημα απεργιών και καταλήψεων άρχισε να εξαπλώνεται μέχρι την Αλγερία (γαλλική αποικία) και το Βέλγιο. Τις προηγούμενες εβδομάδες ξεδιπλωνόταν ένα τεράστιο κίνημα στην Ισπανία, με απεργίες και καταλήψεις γης, μετά τη νίκη της εκεί εκδοχής του «Λαϊκού Μετώπου». Για λίγες μέρες η εργατική τάξη στην Ελλάδα βρισκόταν στα πρόθυρα εξέγερσης, με την αστική τάξη να έχει χάσει για λίγο τον έλεγχο στη Θεσσαλονίκη. Εκείνες τις μέρες «όλα ήταν δυνατά»: η διεθνής εργατική τάξη, μετά από χρόνια άμυνας απέναντι στη φτώχεια και τον φασισμό, ένιωθε πως είχε έρθει η ώρα για αντεπίθεση.

              Η κυβέρνηση στη Γαλλία κάλεσε σε αυτοσυγκράτηση, αλλά μάταια. Στη συνέχεια (7 Ιουνίου) κάλεσε εκπροσώπους των εργοδοτών και των συνδικάτων σε διαπραγματεύσεις. Οι εργοδότες υποχρεώθηκαν σε (ιστορικές μέχρι σήμερα) παραχωρήσεις στη Συμφωνία του Ματινιόν: δόθηκαν αυξήσεις 15% στους μισθούς, παραχωρήσεις συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, 15ήμερη πληρωμένη άδεια διακοπών, συλλογικές συμβάσεις εργασίας, 5ήμερη εβδομάδα 40 ωρών εργασίας (αντί 6ήμερη και 48 ώρες), διευκολύνσεις στους αγρότες.

              Οι εργάτες συνέχισαν τον αγώνα. Μέχρι τις 11 Ιούνη ακόμα, η Γαλλία πρακτικά βρισκόταν σε κατάσταση γενικής απεργίας.

              Τελικά, εσπευσμένα, στις 11 Ιούνη η Βουλή ψήφισε το φιλεργατικό πακέτο. Ο γραμματέας του ΚΚΓ Μορίς Τορέζ δήλωνε: «δεν μπαίνει θέμα για την εργατική τάξη και το Κόμμα να διεκδικήσει την εξουσία… Πρέπει να γνωρίζουμε πώς να κλείνουμε μία απεργία ακόμα κι αν δεν έχουν ικανοποιηθεί όλα τα αιτήματα». Κυβέρνηση και ΚΚ έριξαν όλη τους τη δύναμη τις επόμενες μέρες για να σταματήσουν οι απεργίες. Το κίνημα έμεινε χωρίς ηγεσία και υποχώρησε….’.
          12. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 14:22

              Ρόκο τι γνωρίζεις ρε συ τα γεγονότα, αναπαράγεις τροτσκιστικές πηγές, μόνο που ούτε και αυτοι δεν τα γνωρίζουν.

              Λοιπόν, δώσε προσοχή. Το ΓΚΚ μετά τις εκλογές του Μαη ήταν το πρώτο κόμμα στο Παρίσι, έχοντας τη πλειοψηφία στα προλεταριακά προάστια. Οι κομμουνιστές πυροδότησαν τις απεργίες, τις καταλήψεις σε ολα τα βασικά μεγάλα εργοστάσια του Παρισιού. Κι αυτο το έκαναν με σχέδιο.

              Τη πρώτη βδομάδα οι ριζοσπάστες άρχισαν να καλούν τον Μπλουμ σε κατασταλτικά μέτρα, οι βιομήχανοι εμφανίζονταν ανένδοτοι. Ο Μπλουμ αρνούνταν να προχωρήσει σε κατασταλτικά μέτρα. Δυο βδομάδες μετά, οι βιομήχανοι σταμάτησαν την ανένδοτη στάση τους και άρχισαν να ψιθυρίζουν ότι θα δώσουν ψίχουλα για να λήξουν τις απεργίες. Οι σοσιαλιστές συνδικαλιστές άρχισαν την ανοιχτή υπονόμευση μέσα στα εργοστάσια, καλώντας να σταματήσουν οι απεργίες, λέγοντας στους εργάτες ότι κατι ειχαν καταφέρει. Με αυτον τον τρόπο ήθελαν να σταματήσουν την διόγκωση της επιρροής των κομμουνιστών που έλεγαν συνεχίζουμε ΑΝΕΝΔΟΤΟΙ για να πάρουμε σοβαρά πράγματα.

              ΚΑι έτσι εγινε μάγκα μετα από 30-40 μέρες η εργατική τάξη κατέκτησε τα μέτρα αυτα που ανέφερα αναλυτικά κάτω από τη καθοδήγηση των κομμουνιστών, την αταλάντευτη στάση τους.
              .
              Οι τροτσκιστές σου τι κάνουν; Σβήνουν ολα τα γεγονότα της απεργιακής δυναμικής και μας κοτσάρουν ένα τμήμα άρθρου του Τορέζ που ζητάει από συγκεκριμένες απεργιακές επιτροπές να σταματήσουν, εφόσον πλέον έχουν εξασφαλιστεί οι κατακτήσεις. ΕΧΕΙΣ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΡΟΚΟ ΟΤΙ ΣΤΑ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΑ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΣΤΗΚΑΝ ΟΙ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ, ούτε οι τροτσκιστές έχουν.

              Ναι μέσα στη δυναμική της σύγκρουσης μέχρις εσχάτων κάποιοι εργάτες φοβόντουσαν ότι οι καπιταλιστές έλεγαν ψέματα, μόλις έληγε η απεργία, θα γύρναγαν χωρίς αυξήσεις.

              Σε πληροφορώ, λοιπόν, ότι όπου κάποιοι βιομήχανοι τόλμησαν να το κάνουν αυτό, οι κομμουνιστές κάλεσαν ξανά σε απεργίες και οι βιομήχανοι αναγκάστηκαν να εφαρμόσουν τη συνθήκη που αποδέχτηκαν.

              Ασε λοιπόν οτι τα ξέρεις τα γεγονότα…..Από τον Οργουελ, στην Ισπανια για πηγη, καταλήγειςστον Τρότσκι στη Γαλλία…
              Ελα μου ομως που οι τροτσκιστές δεν πρέπει να μιλάνε για τη Γαλλία. Ολη η οργάνωσή τους συμβεμβλημένη με τη 4η Διεθνή. έγιναν απεργοσπάστες το 34, ειναι η λεγομενη κλίκα του Μολινιέ. Ετσι την αποκαλούσε εκ των υστέρων, ο ίδιος ο Τρότσκι

              τα λέμε Ρόκο….ορεβουάρ…
          13. Σ.Τ. 11/03/2019 at 20:23

              ‘αναπαράγεις τροτσκιστικές πηγές, ‘
              Αξία ανεκτίμητη.
          14. San Rocco 11/03/2019 at 21:29

              Κόκκινε ονειροπόλε, ΄λές άλλα ντ άλλων. Τα φιλεργατικά μέτρα που έλαβε η κυβέρνηση του λαϊκού μετώπου ωφέλησαν την εργατική τάξη; Βεβαίως και την ωφέλησαν! Παράλληλα όμως, κινούνταν με σαφήνεια και ΠΡΟΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΩΣ στο καπιταλιστικό πλαίσιο; Σαφώς και αυτό ίσχυε!

              Τι μας λές λοιπόν; Οτι ήταν φιλεργατικά τα κυβερνητικά αυτά μέτρα; Ναι αλλά ΔΕΝ συζητάμε αυτό. Συζητάμε το ιστορικό γεγονός που μας λέει ότι, τα λαϊκά μέτωπα, είχαν ανυπέρβλητο όριο, τον δημοκρατικό αντιφασιστικό αγώνα, εντός του καπιταλιστικού πλαισίου. Και αυτό το όριοο ως πολιτική, το έθεσε η ΕΣΣΔ μέσω της Κομιντέρν.

              Επίσης, ξεκόλλα φίλε, το ψευτοδίπολο “σταλινισμός vs τροτσκισμός” σου κάνει κακό. Το δίπολο αυτό έχει ψοφήσει προ πολλού. Κομμουνιστές σκέτο λοιπόν. Διότι και το σταλινικό ρεύμα του κομμουνισμού και το τροτσκιστικό ρεύμα του κομμουνισμού. κομμουνιστές ήταν και είναι. Απέτυχαν όμως ως πολιτικά ρεύματα. Τέλος, πως το λένε. Ξεκόλλα λοιπόν.
12. Left G700 08/03/2019 at 18:58

    #1920 Κουκουεδισμός – Αριστερισμός

    1√: 1.55, Χ: 3.25, 2: 5.50

    Reply ↓
    1. Γιώργος Λυγκουνάκης 08/03/2019 at 20:15

       Λεφτ, μη μιλάς με κωδικούς, η θεωρητική δε σε καταλαβαίνει

       Reply ↓
       1. Left G700 08/03/2019 at 22:42

          Φίλε Γιώργο,

          Βλέπε την απάντηση που έδωσα στον Μηνά, παρακάτω. Αν δεν παίζεις στοίχημα, να αρχίσεις να παίζεις και θα με καταλάβεις! ;-) :-)

          Τα λέμε

          Reply ↓
    2. Μηνάς 08/03/2019 at 21:01

       Μιλάς με γρίφους…

       Reply ↓
       1. Left G700 08/03/2019 at 22:41

          Φίλε Μηνά,

          Όποιος παίζει στοίχημα με κατάλαβε.

          Τα λέμε

          Reply ↓
13. κόκκινος ονειροπόλος 08/03/2019 at 22:40

    κάτι τελευταίο Ρόκο (απ άλλη κουβέντα)…
    τότε δυστυχώς δεν μπορούσα να απαντήσω και πέρασαν μέρες.

    Κάπου έγραφες ότι η συντριπτική πλειοψηφία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ (και ΚΚΡ-μπ) εκτελέστηκε στις εκκαθαρίσεις;

    Ποια ειναι η ακριβώς η πηγή σου;. Η μόνη πηγή που ξέρω οτι τα γράφει αυτά ειναι ο ίδιος ο Χρουτσόφ στη γνωστή μυστική εκθεση του εικοστού συνεδρίου.

    Αντιθέτως, χωρίς ειδική αναφορά στην Κεντρική Επιτροπή του κόμματος, υπάρχουν πηγές κομματικές επί Στάλιν και αναφορές του ίδιου του Στάλιν που αναφέρουν ότι η συντριπτική πλειοψηφία των μπολσεβίκων μαρτύρησε στα σύνορα της ΕΣΣΔ μέχρι και έξω από τη Μόσχα….στο τιτάνιο έργο της σταθεροποίησης του μετώπου εναντίον της Βέρμαχτ..

    νομιζα οτι θα το καταλάβαινες οτι αναφερόμουν στο Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και όχι στον εμφύλιο.

    Οπως καταλαβαίνεις πρέπει να μας πεις τη πηγή για τα νούμερα των εκτελεσθέντων στη Κεντρική Επιτροπή.

    Για να σε βοηθήσω μόνο, υπήρξαν εκτελέσεις στελεχών πριν τον θάνατο του Στάλιν. Οι εκτελέσεις αυτές έγιναν στο Λένινγκραντ. Επικεφαλής της ομάδας των εκτελεσθέντων ήταν ο Nικολαϊ Βοζνεσένσκι, επικεφαλής του οικονομικού προϋπολογισμού της ΕΣΣΔ και του αντίστοιχου κομισαριάτου (σαν να λέμε υπουργός οικονομικών).Εκτελέστηκε για προδοσία, παράδοση δηλαδή στοιχείων οικονομικών σε…ξένη δύναμη και παραποίηση του ύψους κονδυλίων του προϋπολογισμού προφανώς για …μίζες σε ημέτερους της φράξιας του.

    Αν εννοείς αυτούς, δεν φαίνεται να βγαίνουν τα νούμερά σου στους εκτελεσθέντες της Κεντρικής Επιτροπής.

    Εχουν κατά καιρούς γραφτεί από αστικές πηγές ότι η ομάδα εκεινη επιχείρησε μια μινι περεστρόϊκα στο Λένινγκραντ. Αυτό που είναι σίγουρα γνωστό, όμως, από δημόσια πηγή, είναι ότι πριν τη σύγκρουση με τη Γιουγκσολαβία, τα γιουγκοσλαβικά στελέχη επισκέφτηκαν την κομματική οργάνωση του Λένινγκραντ και όχι την κυβέρνηση στη Μόσχα, προκειμένου να ζητήσουν στοιχεια οινονομικά της…ΕΣΣΔ. Θα το βρεις στη δεύτερη (αν θυμάμαι καλά) επιστολή του ΠΓ του ΚΚΣΕ προς γιουγκοσλάβους συντρόφους.

    Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή είναι ότι ο κατεξοχήν υπεύθυνος για ολα τα αντιδραστικά μέτρα καπιταλιστικής παλινόρθωσης στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 60, ο Κοσίγκιν είχε τον Βοζενσένκι καθοδηγητή. Ο Κοσίγκιν ήταν αρκετά νεαρός και σε χαμηλότερη θέση για να δεχτεί εκκαθάριση τότε….
    η μαγιά, ομως, υπήρχε και εμφανίστηκε ξαφνικά δημόσια…αμέσως μετά το εικοστό συνέδριο, στο οποίο η υπόθεση Λένινγραντ ΜΝΗΜΟΝΕΥΤΑΙ από τον ίδιο τον Χρουτσόφ με μελανά χρώματα.

    τέσπα απολαμβάνω τις αντιπαραθέσεις σε κόσμια πλαίσια και μου αρέσει η επιχειρηματολογία. Θανκς για τη σύγκρουση λοιπόν :-).

    Reply ↓
    1. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 22:15

       ντουρούτι σώσε μας,,,βγάλε μας από το μέτωπο, απ’ αυτή την κόλαση

       δωράκι στον Ρόκο..ειναι απο τη βιογραφία του Ντουρούτι του αναρχικού Αμπελ Παθ::

       Σύντροφε Ντουρούτι: Η κατάστασή μας είναι απελπιστική. Κάνε ό,τι μπορείς για να μας πάρεις από αυτή την κόλαση. Εχουμε πολλές απώλειες και δεν έχουμε κοιμηθεί, ούτε έχουμε φάει επτά μέρες. Είμαστε σωματικά θρυμματισμένοι. Περιμένω την άμεση απάντησή σου. Χαιρετισμοί, Μίρα

       Reply ↓
14. Γιάννης Νέας Ιωνίας 4 08/03/2019 at 22:56

    Τιμή και δόξα στο ΕΕΚ 1982-1989
    διαβάστε τα πεπραγμένα του
    (αν υπάρχουν) για όλη την Ευρώπη
    Πορεία Καρλ Μάρξ 1883-1983
    και όχι μόνο στην Ελλάδα
    (περίοδος του σ ΓΓ Σάββα Μιχαήλ)
    εικόνες έχει ο σ Ν Θεοδοσίου που
    τις φυλάει πεισματικά, ως πότε σ
    Νίκο; Οι σ της ενσωμάτωσης στο
    ΣΥΡΙΖΑ να μη συμμετάσχουν εδώ
    γιατί θα τους βρίσω (εκτός κι αν
    πρόλαβαν και έφυγαν!)

    Reply ↓
15. San Rocco 11/03/2019 at 12:23

    Κόκκινε ονειροπόλε, το ΚΚ Ισπανίας, ήταν ένα μικρό κόμμα με 2-3 δεκάδες χιλιάδες μέλη στις αρχές του πραξικοπήματος του Φράνκο. ΤΟ ΚΚ Ισπανίας, μεγάλωσε σταδιακά.

    Η CNT (αναρχοσυνδικαλιστική εργατική Ομοσπονδία) το ’36 είχε 1.500.000 μέλη και η FAI (Ιβηρική Αναρχική πολιτική Ομοσπονδία) είχε περίπου 200.000 μέλη.

    Το POUM (Εργατικό κόμμα μαρξιστικής ενότητας), τροτσιστικό κομμουνιστικό κόμμα, είχε επίσης μεγάλη δύναμη, αν αι κυρίως στην Καταλωνία.

    Αυτά, για τη ιστορία. Επίσης, οι αναρχικοί πλέμησαν σκληρά. Το επιχείρημα “οι αναρχικοί δεν πολέμησαν” είναι για γέλια και έχει καταρριφθεί από την στιγμή που παρήχθη ως…. “επιχείρημα”.

    Reply ↓
    1. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 19:29

       που πολέμησαν “σκληρά” οι αναρχικοί Ρόκο;;;

       α) στη πολιορκία της Μαδρίτης το Νοέμβρη του 1936 που τα στελέχη της Εθνικής Επιτροπής της CNT εγκατέλειψαν την πρωτεύουσα άρον-αρον, μαζί με τους σοσιαλιστές, ή μήπως στο Casa de Campo το πάρκο πριν την πανεπιστημιόπολη της Μαδρίτης, όπου οι αναρχικοί του Ντουρούτι με την πρώτη ομοβροντία το έβαλαν στα πόδια;
       Μαλλον δεν ξέρεις καν τι ήταν το 5ο Σύνταγμα των 50.000 μαχητών, και πως έσωσε τη Μαδρίτη, έτσι;

       β) στη μάχη της Μάλαγα που ο αναρχικός διοικητής σήμανε υποχώρηση απο τα υψώματα γύρω απο την πόλη, παραδίδοντας τις φυσικες οχυρώσεις της πόλης στο πυροβολικό των Ιταλών

       γ) στην Αραγονία, που επί δυο μήνες οι φασίστες είχαν 15.000 μόνο στρατιώτες για ένα μέτωπο 200 χιλιομέτρων, κι οι αναρχικοι που είχαν τότε 170.000 μέλη δεν έκαναν απολύτως τίποτα παραμένοντας σε οχυρώσεις 40 χιλιόμετρα μακριά από τη Σαραγόσα;

       ΡΟΚΟ ΟΝΤΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΜΕ ΠΟΛΥ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΝΟΙΑ ΣΟΥ. ΤΟ κακό με εσένα είναι οτι εχεις θράσος..

       οι αναρχικοι πολέμησαν “σκληρά” μόνο στις 19 Ιούλη…φουλστοπ.
       Και βέβαια μαζί τους τότε πολέμησαν όλα τα σώματα ασφαλείας: καραμπινιέρι, ασάλτος, Γουάρδια Θιβίλ, στρατιωτικά συντάγματα πιστά στη Δημοκρατία και εννοείται οι καταλανοι κομμουνιστές και η ενιαια σοσιαλιστική νεολαία.

       Reply ↓
       1. Σ.Τ. 11/03/2019 at 20:25

          5ο Σύνταγμα —–hint n2

          Reply ↓
       2. San Rocco 11/03/2019 at 21:19

          κόκκινε ονειροπόλε, ο δογματισμός σου μαζί με την ασχετοσύνη σου, σου έχουν τυφλώσει και τα 2 μάτια.

          Α. Η Αραγωνία και ο Αναρχισμός

          Στις 23 Ιούλη, δύο ταξιαρχίες έφυγαν οπό την Βαρκελώνη για να απελευθερώσουν τη θαραγόθα, στο μέτωπο της Αραγωνίας. Η πρώτη ταξιαρχία αποτελείτο σχεδόν αποκλειστικά από αναρχικούς πολιτοφύλακες και αριθμούσε πάνω από 1000 άντρες. Η δύναμη της αυξήθηκε σύντομα, φθάνοντας τους 8000-10000 άντρες. Ήταν ως τότε η μεγαλύτερη και ισχυρότερη μονάδα του αντιφασιστικού στρατοπέδου. Ήταν όλοι εθελοντές και στην πλειοψηφία τους αναρχικοί, φιλοαναρχικοί και μέλη της CΝΤ.

          Στις αρχές του Αυγούστου, η Ταξιαρχία Durruti βρισκόταν σε απόσταση αναπνοής από την θαραγόθα. Όμως, κάποιος συνταγματάρχης διοικητής της Φρουράς του Μπαρμπάστρο και τώρα «επίσημος», αλλά μάλλον χωρίς συγκεκριμένες αρμοδιότητες διοικητής των δημοκρατικών δυνάμεων στο μέτωπο της Αραγονίας έπεισε τον Durruti να σταματήσει την προέλαση της ταξιαρχίας του, διότι υπήρχε κίνδυνος ν’ αποκοπεί απ’ τις άλλες ταξιαρχίες. Ο Durruti συμφώνησε, αλλά αργότερα επανέλαβε την επίθεση εναντίον της πόλης. Κατά τη διάρκεια της επίθεσης ο Καθεδρικός Ναός έγινε παρανάλωμα του πυρός. Ο Durruti δεν έκρυβε τους σκοπούς του. Πράγματι, φέρεται ότι έκανε το εξής σχόλιο σ’ ένα Ρώσο δημοσιογράφο, λίγο πριν αρχίσει η επίθεση εναντίον της πόλης. «Είναι πιθανό να επιζήσουν μόνο 100 από εμάς, αλλά με αυτούς αυτους τους ΙΟΟ θα μπούμε στη θαραγόθα, θα πλήξουμε το φασισμό και θα ανακηρύξουμε τον ελευθεριακό κομμουνισμό, θα είμαι ο πρώτος που θα μπει. Θα ανακηρύξουμε την ελεύθερη κομμούνα. Δεν θα υποταχθούμε, ούτε στην Μαδρίτη ,ούτε στη Βαρκελώνη, ούτε στον Αθάνια, ούτε στον Κομπάνυς… θα δείξουμε σε σας τους μπολσεβίκους, πώς γίνεται μια επανάσταση».

          Η Σαραγόσα κατελήφθη και η Αραγωνία απαλλάχτηκε από τον φασιστικό ελεγχο. Επιπλέον, με τα λόγια του Χιούιστον. «ο Durruti έθεσε τις βάσεις για την μεγάλη προέλαση στην Αραγωνία, που σταθεροποίησε το μέτωπο και διασφαλισε τις επαναστατικές αγροτικές κολεκτίβες, από τις οποίες Εξαρτάται η τροφοδοσία της Καταλονίας».

          https://www.thepressproject.gr/article/114018/Buenaventura-Durruti-O-anarxikos-igetis

          Β. Για την Μαδρίτη λες και εδώ σαχλαμάρες: Οι αναρχικοι μαζί με τους υπόλοιπους, υπερασπίστηκανε γενναία την ΜΑδρίτη απο τους φασίστες/εθνικιστές του Φράνκο.

          ΥΓ.: Ξεκόλλα από θυμιάματα και λατρείες προσώπων και πολιτικών αντιλήψεων του στυλ “σταλινισμός” ή -για άλλους- “τροτσκισμός”. Τα κρατικά συμφέροντα της ΕΣΣΔ,μπήκαν σε πρώτο πλάνο και η επανάσταση στην Ευρώπη σε εντελώς υποδεέστερη θέση: Η υπεράσπιση των κρατικών συμφερόντων της ΕΣΣΔ, ήταν το νόημα της φράσης “προλεταριακός διεθνισμός”, και όχι η προσπάθεια για επανάσταση στην κάθε χώρα.

          Αυτή η αντίληψη, ηγεμόνευσε στα ΚΚ, τα εκφύλισε και σταδιακά, τα κατέστρεψε.

          Reply ↓
          1. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 21:55

             ποιος κατέλαβε τη Σαραγοσα; χα χα χα
             Η σαραγόσα δεν κατελήφθη ΠΟΤΕ Ρόκο

             Ποιος τα γράφει αυτα; χα χα χα χα

             καλά Ρόκο, άστο…η ταξιαρχία του Ντουρούτι έφτασε στο Μπουχαλαρόθ (40 χιλιόμετρα εξω απο τη Σαραγόσα), εκει εμφανίστηκε ενα μαχητικο σκότωσε καμια ντουζίνα μαχητές και δώθηκε τέλλος σε αυτή τη μεγαλη εκστρατεία που δεν έγινε ποτε…

             δες Αμπελ Παθ…τη βιογραφία του Ντουρούτι

             τελοσπάντων…προφανως παλεύεις να βρεις πηγες της κακιας ωρας
             δεν εχει νοημα αλλο η κουβέντα
          2. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 21:58

             Καλά επιμένεις τώρα ότι οι αναρχικοί κατέλαβαν τη Σαραγόσα;

             Εισαι ανεκδιήγητος φιλε. Δεν εχει νόημα να συζητάει κανεις μαζί σου.
          3. San Rocco 12/03/2019 at 00:10

             Ονειροπόλε της πλάκας, νευράκια; Ξιδάκι! Σου παραθέτω πηγές που μπορείς πανεύκολα να τις βρεις στο διαδίκτυο, χωρίς να κουραστείς..

             Οι αριθμοί σου πάσχουν. Σε κάθε περίπτωση, η CNT υπήρξε μακράν η πιο μαζική πολιτικοσυνδικαλιστική ένωση στην Ισπανία έως και το ’39 με την λήξη του εμφύλιου και την επικράτηση του Φράνκο. Η FAI επίσης, ως πολιτική συλλογικότητα/ομοσπονδία. Οι εφημερίδες τους, συγκαταλέγονταν στις πρώτες σε κυκλοφορία στην Ισπανία.

             Οι μάχες που έδωσε το αναρχικό ρεύμα εναντίον του Φράνκο, των εθνικιστών και για την επανάσταση, είναι πολυάριθμες, σκληρές και ηρωϊκές. Η πολιτική του ανεπάρκεια που είχε σε κομβικά ζητήματα, το εμπόδισε απο το να μπορέσει να συγκροτήσει ένα πολιτικό σχέδιο σύνδεσης του δημοκρατικού αντιφασιστικού αγώνα με την σοσιαλιστική επανάσταση.

             Ξεκόλλα από τα θυμιατά σου.

             Να θυμίσω φυσικά,ότι η ανάρτηση κάτω από την οποία συζητάμε, αφορα το πολύ καλά ντοκουμενταρισμενο βιβλίο του Νίκου Παπαδάτου για τις σχέσεις ΕΣΣΔ και ΚΚΕ.
          4. κόκκινος ονειροπόλος 12/03/2019 at 00:29

             πηγές της πλάκας σύμφωνα με τον Ρόκο:

             Αμπελ Παθ
             Στιουαρτ Κρίστι
             Αντονι Μπίβορ

             ρε Ρόκο, την κατέλαβαν την Σαραγόσα οι αναρχικοί, ναι ή ου;
          5. San Rocco 12/03/2019 at 00:57

             ονειροπόλε, πάρε ακόμα μια πηγή:

             “…Στις 23 Ιουλίου 1936 η «Ταξιαρχία Ντουρρούτι» εξαπέλυσε επίθεση κατά των φασιστών της Αραγωνίας και μέσα σε λίγες ημέρες βρισκόταν έξω από τη Σαραγόσα, όμως ανέκοψε την προέλαση της όταν ο διορισμένος από την Μαδρίτη αρχηγός των δημοκρατικών δυνάμεων στο μέτωπο της Αραγωνίας Βιλάλμπα (Villalba) έπεισε τον Ντουρρούτι ότι υπήρχε κίνδυνος να αποκοπεί απ’ τις άλλες ταξιαρχίες. Η «Ταξιαρχία Ντουρρούτι» επανέλαβε ωστόσο αργότερα την επίθεσή της κατά της πόλης, στην διάρκεια της οποίας έγινε στάχτη ο καθεδρικός της ναός. Σε μια συνέντευξη που είχε δώσει εκείνες τις μέρες στην Έμμα Γκόλντμαν, ο Ντουρρούτι είχε πει: «ίσως επιζήσουν μόνο 100 από εμάς, αλλά ακόμα και τόσο λίγοι θα μπούμε στη Σαραγόσα, θα καταστρέψουμε τον Φασισμό και θα ανακηρύξουμε τον Ελευθεριακό Κομμουνισμό. Θα είμαι ο πρώτος που θα μπει. Θα ανακηρύξουμε την ελεύθερη κομμούνα, δεν θα υποταχθούμε ούτε στην Μαδρίτη ,ούτε στην Βαρκελώνη, ούτε στον Αθάνια, ούτε στον Κομπάνυς και επίσης θα δείξουμε σε σας τους μπολσεβίκους πώς γίνεται μια πραγματική επανάσταση».

             Η Σαραγόσα τελικά απελευθερώθηκε στις αρχές του Σεπτεμβρίου και η «Ταξιαρχία Ντουρρούτι» καθάρισε όλη την Αραγωνία από τους φασιστικούς θύλακες και οργάνωσε παντού την αυτοδιεύθυνση των εργατών και τον κολλεκτιβισμό των αγροτών (τουλάχιστον τα τρία τέταρτα της αραγωνέζικης γης ελέγχονταν τώρα από 450 περίπου κολλεκτίβες). Σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο Pierre van Paasen της εφημερίδας «Toronto Star», ο Ντουρρούτι δήλωσε: «Θέλουμε να τσακίσουμε τον Φασισμό διαπαντός και μάλιστα παρά την θέληση της κυβέρνησης… Καμμία κυβέρνηση σε όλον τον κόσμο δεν είναι διατεθειμένη να πολεμήσει μέχρι θανάτου τον Φασισμό. Κάθε φορά που οι κρατούντες βλέπουν την εξουσία να γλιστράει από τα χέρια τους, καταφεύγουν στον Φασισμό για να την διατηρήσουν. Η φιλελεύθερη κυβέρνηση της Ισπανίας θα μπορούσε προ πολλού να είχε αχρηστέψει τα φασιστικά στοιχεία, όμως αντί να το πράξει συμβιβάστηκε και ακόμα και αυτή την στιγμή υπάρχουν στελέχη της που προσπαθούν να τα βρουν με τους στασιαστές… Εμείς θέλουμε την επανάσταση εδώ και τώρα, όχι μετά από τον επόμενο ευρωπαϊκό πόλεμο. Τρομάζουμε τον Χίτλερ και τον Μουσολίνι πολύ περισσότερο από όσο ολόκληρος ο Κόκκινος Στρατός της Ρωσίας, γιατί δείχνουμε στην εργατική τάξη της Γερμανίας και της Ιταλίας πώς πρέπει να απαντήσει στον Φασισμό… Δεν περιμένουμε βοήθεια από καμμία κυβέρνηση στον κόσμο ολόκληρο… καμμία βοήθεια, ούτε καν από την δική μας… Πάντοτε ζήσαμε σε άθλιους οικισμούς και σε τρύπες, άρα ξέρουμε πώς μπορούμε να επιβιώσουμε για κάποιον καιρό. Δεν πρέπει να ξεχνιέται ότι μόνο εμείς μπορούμε και κτίζουμε, εμείς οι εργάτες κτίσαμε τα παλάτια και τις πόλεις στην Ισπανία και στην Αμερική και παντού. Εμείς λοιπόν οι εργάτες μπορούμε να κτίσουμε άλλα στην θέση τους. Και ακόμα καλύτερα! Σε κάθε περίπτωση εμείς δεν φοβόμαστε τα ερείπια… κουβαλάμε έναν καινούργιο κόσμο εδώ, στις καρδιές μας. Είναι αυτός ο κόσμος που μεγαλώνει αυτήν εδώ την στιγμή». …”.

             https://www.rassias.gr/1087DURRUTI.html
          6. κόκκινος ονειροπόλος 12/03/2019 at 18:58

             καμια Σαραγόσα δεν απελευθερώθηκε ποτέ από τους αναρχικούς, ουτε από τους δημοκρατικούς αργότερα στη μάχη της Μπελτσίτε, παρότι οι τελευταίοι έφτασαν 3 χιλομετρα εξω απο την πόλη

             .Αυτος που τα γράφει αυτά περι απελευθέρωσης της Σαραγόσα ειναι πανάσχετος ή ΤΡΟΛ. Και εσύ βέβαια που τα αναπαράγεις εισαι ακομη πιο θλιβερός γιατι αποδεικνύεται οτι εισαι ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΣ ενώ παριστάνεις τον γνώστη.

             Υπάρχουν βασικά εγχειρίδια βιβλία που οσοι ασχολούμαστε απο μικροι με τον ισπανικο εμφύλιο καταγραφουν τα βασικά γεγονότα ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ, ασχετα με τις ερμηνειες που δινουν οι συγγραφείς σε αυτά.
             Ενα απ’ αυτα ειναι του Χιου Τομας. Yπάρχει του Αντονι Μπίβορ, το πιο πρόσφατο.

             Κατα τα άλλα, ο στρατός του Ντουρούτι έφτασε τελευταίος και καταϊδρωμένος προς το βασικό μέτωπο, στο Mπουχαλαρόθ 40 χιλιομετρα μακριά από τη Σαραγόσα. Πέρασε ενα μαχητικο, σκοτωσε μερικες δεκάδες και σταμάτησε…η εκστρατεία…
             Τα γεγονότα τα περιγράφει μια χαρά ο ίδιος ο Αμπελ Παθ.

             Ο δημοκατικος αξιωματικός Βιγιάλμπα όταν ειδε τη κατάσταση του στρατού του Ντουρούτι, του ειπε, καλύτερα μην συνεχίσεις :-). Και δεν ειχε αδικο :-) ;-)
          7. San Rocco 13/03/2019 at 01:48

             Ο,τι σου καλεί ονειροπολε λωλοστεφανή!
          8. κόκκινος ονειροπόλος 12/03/2019 at 00:44

             και πάλι γκάφα έκανες. Η UGT ήταν μακράν η μεγαλύτερη συνδικαλιστική οργάνωση στην Ισπανία. Το Partido Communista Espana μακράν το μεγαλύτερο κόμμα, μεγαλύτερο και από την FAI, που άντε να είχε 60-70.000 τον Ιούλη του 1936.
             Σε ελάχιστο χρονικό διάστημα η UGT πέρασε υπό την καθοδήγηση των κομμουνιστών.

             Κατα τα άλλα αν προσέξεις εσύ έχεις θυμιατήρι εδώ και δεν ξέρεις και πως να υπερασπιστείς τα απιθανα νούμερα που μας πετάς.

             Αλήθεια τι ήταν το 5ο Σύνταγμα ξέρεις;
             ενα τελευταίο τραγουδάκι αφιερωμένο σε εσένα Ρόκο, που έχεις σίγουρα αυτογνωσία:

             el quinto regimiento
             https://youtu.be/-fzBdOSDsD4
          9. San Rocco 12/03/2019 at 00:59

             Εχεις πρόβλημα με τους αριθμούς ονειροπόλε.
          10. San Rocco 12/03/2019 at 01:17

              Ονειροπόλος,άλλα ντ’ άλλον. Εχεις πρόβλημα με τους αριθμούς. Ψαξτο.

              Αλήθεια, έχεις διαβάσει το βιβλίο του Αμπελ Παζ “Ταξίδι στο παρελθόν”;
16. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 13:54

    μερικές χιλιάδες ρόκο είχε το 1931 το κομμουνιστικό κόμμα. Tον Ιούλη του 1936 είχει 100.000

    Ρόκο ό,τι θες λες…πάρε πηγές λοιπόν και άρχισε το διάβασμα.

    πηγές για να μη λέμε ό,τι μας έρχεται στο νου

    Ισπανικός Εμφύλιος Πόλεμος, 1936-1939, Αντονι Μπίβορ, Εκδόσεις Γκοβόστη 2006. Σελ. 91.

    Διαβάζουμε:
    Η επιρροή του ισπανικού Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν σημαντική για μια οργάνωση, η οποία, όταν είχε ιδρυθεί το 1921, αριθμούσε μόλις μερικές δεκάδες μαχητικούς υποστηρικτές. Μια δεκαετία αργότερα, την εποχή της πτώσης της μοναρχίας, συγκέντρωνε μερικές χιλιάδες μέλη. Στις εκλογές του Νοέμβρη του 1933 είχε λάβει 170.000 ψήφους και την πρώτη έδρα της στα Κορτές. Το πρώτο εξάμηνο του 1936 τα μέλη της από 30.000 είχαν αυξηθεί σχεδόν στις 100.000
    _____________________________

    Η CNT θες να πεις.

    Η CNT είχε 175.000 μέλη στη Βαρκελώνη τον Ιούλη του 1936. Τον Μάη του 1936, στο συνέδριο της Σαραγόσα, εμφάνιζε 140.000 μέλη. Ειχε μείνει μισή μετά απο την ολέθρα τακτική των λεγόμενων επαναστατικών γυμνασίων, δηλαδή ένοπλες καταδρομικές ενέργειες το 1932-1933 και τη σεκταριστική της περιχαράκωση στα επαναστατικά γεγονότα του οκτώβρη του 1934

    Θες αναρχικές πηγες;

    Εμείς οι Αναρχικοί, Μια μελέτη της Ιβηρικής Αναρχικής Ομοσπονδίας (F.A.I), 1927-1937, Stuart Christie, εκδόσεις Αλληλεγγύη

    Διαβάζουμε:
    Μέσα σε αυτό το έντονο υπόβαθρο, έλαβε χώρα το 5ο Εκτακτο Συνέδριο της CNT, στη Σαραγόσα την 1η Μάη 1936. Θα ήταν το τελευταίο κανονικό Συνέδριο της CNT σε Ισπανικο έδαφος, μέχρι το 1977. Συμμετείχαν 649 εκπρόσωποι που αντιπροσώπευαν 982 συνδικάτα, με ένα συνολικό αριθμό μελών 550.595 ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των αντιπολιτευόμενων συνδικάτων των treintista, τα οποία προσκλήθηκαν, σε μια προσπάθεια να λυθούν οι διαφορές μέσα στη Συνομοσπονδία. Υπήρξε μια σημαντική πτώση μελών, ειδικά στην Καταλονία, όπου τα μέλη έπεφταν σταθερά από τον αριθμό ρεκόρ των 321.394 του Αυγούστου του 1931. Η Περιφερειακή της Ανδαλουσίας είχε τους περισσότερους εκπροσώπους, που αντιπροσώπευαν 156.000 εργάτες. Λίγο απίσω από αυτούς βρίσκονταν οι Καταλανοί (140.000), η Λεβάντε (50.000) η Κεντρική Ισπανία (39.000), η Αραγωνία (35.000), η Γαλικία (23.000) και οι Αστούριες (22.731)

    Workers against Work: Labor in Paris and Barcelona during the Popular Fronts, Michael Seidman, University of California Press, Berkley, 27 November 1990.

    To POUM για να μην γράφεις πάλι ότι θες, εμφανιζεται από τον ηγέτη του Νιν να έχει 6.000 στην έναρξη της στρατιωτικής ανταρσίας και να ενισχύεται αργότερα στις 30.000.

    πηγή κάργα αντικομμουνιστική:

    The Spanish Civil War, Revolution and Counterrevolution, Burnett Bolloten. The University Carolina Press, σελ. 405

    Τα νούμερα αυτά ειναι φουλ υπερτιμημένα.Γεγονός΄ενδεικτικό του φουσκώματος είναι ότι το συνδικάτο των πουμιστών, το FOUS μπήκε στη UGT, Η εργατική βάση του παρέμεινε στη UGΤ, οι ηγέτες του POUM του βγήκαν κλωτσηδόν από τη UGT. Η βάση του FOUS πήγε με τους κομμουνιστές του PSUC.

    ΡΕ ΜΗΝ ΚΑΝΕΙΣ ΟΤΙ ΞΕΡΕΙΣ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΑ ΞΕΡΕΙΣ

    ειναι δυνατόν να μας λες ότι η CNT είχε περίπου 1.500.000 μέλη τον Ιούλη του 1936; Που τα βρήκες αυτά; Τι διαβάζεις ρε μεγάλε; Αντικομμουνιστικά βιλία του 60;

    Reply ↓
17. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 14:03

    Θες να σου βάλω σύγχρονη ισπανική βιβλιογραφία Ρόκο;
    π.χ. Ανχελ Βίνιας; Ξέρεις ποιος είναι;

    Αναπαράγεις τη μαύρη προπαγάνδα του Οργουελ, στο “προσκύνημα στη Καταλονία”. Ο Οργουελ αποδεδειγμένα έγινε καταδότης κομμουνιστών στην IRD.

    Μην συνεχίζεις γιατι έχω κι άλλες πηγές αντικομμουνιστικές. Το συγκλονιστικό ξέρεις ποιο ειναι φίλε;

    ΟΤΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΠΗΓΕΣ ΠΛΕΟΝ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΟΥΝ ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ ΠΟΥ ΕΔΙΝΑΝ ΟΙ ΙΣΠΑΝΟΙ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΕΣ α)για την οργανωτική τους συγκρότηση β) για την οργανωτική συγκρότηση των αναρχικών γ) για τη βίαιη κολεκτιβοποίηση, για το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των αγροτών ήθελε ατομικό κλήρο και προτίμησε αγροτικό κλήρο, μόνο 18,5% εντάχθηκε κυρίως με τη βια σε κολεκτίβες, σε συνθήκες τρομοκρατίας από τα αποσπάσματα των αναρχικών πολιτοφυλάκων που περνούσαν από τη ΚΑταλονία στην Αραγονία τέλη Ιούλη, αρχές Αυγούστου κι αντι να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις τους να τσακίσουν τους φασίστες στην Αραγονία έκαναν πλιάτσικο στην αγροτια της Αραγονίας.

    Θες να σου βάλω αναρχικούς ηγέτες να τα περιγράφουν τα γεγονότα αυτά να αρχίσεις να τρελένεσαι με αυτά που αναμασάς τόσα χρόνια ενάντια στο ΚΚισπανίας;

    τελοσπάντων, απ’ οτι βλέπω δεν γνωρίζουν πολλοι τα πραγματικά γεγονότα
    .Καποια στιγμή θα δημοσιοποιηθούν αυτα αναλυτικά.

    Τα λέμε ρόκο :-)

    Reply ↓
18. Κώστας 11/03/2019 at 18:46

    Κόκκινε Ονειροπόλε τι έπαθες με τα νούμερα ?

    Αρχικά δεν είναι “κακό” για το ΚΚΙ να έχει 30000 μέλη στην αρχή του εμφυλίου και άρα να περνάει ακόμα πιο θεαματική μαζικοποίηση. Άρα ο SR αυτό δεν το λέει για να μειώσει το ΚΚΙ

    Τέτοιο νούμερο δίνει και ο υπεράνω υποψίας Βασίλης Σαμαράς του ΚΚΕ μλ όπως και αντίστοιχα νούμερα για τους αναρχικούς (με διαχωρισμό χαλαρών και σκληρών μελών, 2.000.000 και 300.000)

    https://istoriakk.blogspot.com/2015/11/blog-post_18.html

    Ότι η κολλεκτιβοποίηση διαρκούντος του εμφυλίου πολέμου ήταν ανοησία δεν μπορεί κανείς να διαφωνήσει νομίζω. Πάλι στο Γη και Ελευθερία γυρνάω με εκείνη την συνέλευση που ο εκπρόσωπος του ΚΚ προσπαθεί να πει τα αυτονόητα και ο ιδιοκτήτης, ένας κακομοίρης, προσπαθεί να καταλάβει αν οι αντιφασίστες τελικά θα του κάνουν κακό. Αλλά Κόκκινε Ονειροπόλε αυτά ανοίγουν κουβέντα γενικά για τα διοικητικά μέτρα και θα πάμε μακρυά γιατί αυτοί που είχαν γειωμένη απάντηση τότε δεν την είχαν πάντα.

    Κώστας

    Reply ↓
    1. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 19:38

       O Σαμαράς κάνει λάθος φίλε. Το ΚΚΙ έλεγε για 100.000 μέλη τον Ιούλη του 1936. Προφανως ο Σαμαράς δεν είχε πρόσβαση στα αρχεία του κομμουνιστικού κόμματος.
       20 με 30 χιλιάδες το ΚΚΙ ήταν τον Οκτωβρη του 1934, στα επαναστατικά γεγονότα, απ’ τα οποία απείχε επιδεικτικά η FAI.

       Οπως καταλαβαινεις εχουν σημασία τα νούμερα και η δυναμικη και οι σταθμοί της επανάστασης. Η εξέγερση στην Αστούριας εγινε το 1934.

       Reply ↓
    2. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 19:48

       και εννοείται οτι κάνει και λάθος για τους αναρχικούς.
       Ανέβασα αναρχικες σύγχρονες πηγές που παραθέτουν ακριβώς τα νούμερα του Συνεδρίου της Σαραγόσα.
       Μην επιμένετε

       Reply ↓
       1. Κώστας 11/03/2019 at 23:45

          Δεν με ενδιαφέρει Κόκκινε Ονειροπόλε, προφανώς πιστεύω τον Σαμαρά και όχι εσένα. Επίσης δεν “επιμένουμε” για κάτι, αφενός γιατί είμαι ένας, αφετέρου γιατί δεν βλέπω κανέναν άλλον εκτός από εσένα να προσπαθεί να αποδείξει κάτι με όρους θριαμβολογίας. Εγώ απλά θέλω να βλέπω διαλεκτικά και σοβαρά κάποια πράγματα σημεία αποτίμησης της ιστορίας του κομμουνιστικού κινήματος και των επαναστατικών αγώνων. Καταστολείς της επανάστασης οι “σταλινικοί” λένε οι άλλοι, εμείς εμείς οι μόνοι συνεπείς και όλοι οι άλλοι προδότες λέτε εσείς. Όλοι τα κάνατε όλα τέλεια λέτε και όχι μόνο δεν έγινε σοσιαλισμός, λαική δημοκρατία, κάτι τέλος πάντων αλλά έγινε … χουντάρα για 40 χρόνια.

          Κώστας

          Reply ↓
          1. κόκκινος ονειροπόλος 12/03/2019 at 00:26

             Συνδικαλιάρικες πιρουέτες αμφιθεάτρου. Επειδή το 1.500.000 ξεφούσκωσε ΑΠΟΔΕΔΕΙΓΜΕΝΑ σε 500.000 και οι χιλιάδες κομμουνιστές αποκαταστάθηκαν σε όσους ήταν τον Ιούλη του 1936: 100.000, τον Κώστα τον βολεύει να πιστεύει τους 30:000. :-)
             .
             Οποιοσδήποτε αναφέρεται σε ιστορικά γεγονότα φίλε Κώστα, αναφέρεται σε συγκεκριμένες πηγές. Δεν γράφει ο καθένας από το κεφάλι του τα νούμερα. Η πηγή του Σαμαρά ειναι το διτομο του Χιου Τόμας. Θες να σου πω σελίδα;

             Εγώ σου έβαλα πηγή βιβλιου που έχει μεταφραστει στα ελληνικα (του Μπίβορ) που εκδόθηκε στην ελλάδα το 2006 με πολύ περισσότερες πωλήσεις από τον Χιου Τόμας διεθνώς, όταν έχει πέσει ο φρανκισμός στην Ισπανία, τα αρχεία ειναι προσβάσιμα σε ιστορικούς, και όχι το 1971 που εκδόθηκε του Χιου Τόμας στην Ελλάδα.
19. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 20:01

    η πηγή του Σαμαρά είναι ξεκάθαρα ο Χιου Τόμας, βιβλίο του 60 τόσο για την οργανωτική ισχύ των κομμουνιστών, όσο και για τους αναρχικούς. Αν προσέξεις αναφέρεται συνεχώς σ’ αυτόν στο κειμενό του ο Σαμαράς.

    Το νούμερο για τους αναρχικούς (2.000.000) ειναι απο τον ΧΙου Τομας.
    Η πηγή του Τόμας ειναι υποτίθεται αρχεία της κρατικής ασφάλειας, δηλαδη εκτιμήσεις της ασφάλειας πάνω στην οργανωτική ισχύ της UGT και της CNT. Υπάρχουν και άλλοι ιστορικοι του 60 που εχουν αυτή την πηγή. Aμα θες στο βρίσκω και ολόκληρο το απόσπασμα της ασφάλειας.

    Τα πραγματικά νούμερα, ομως των αναρχικών της CNT, δίνονται δημόσια από τους ίδιους στο Συνέδριο στη Σαραγόσα το Μάη του 1936. Ανέβασα πάνω, καθαρά ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΠΗΓΗ, τον αναρχικό Στιούαρτ Κρίστι, που είχε πρόσβαση σε όλο το υλικό των αναρχικών. Ο Κρίστι είχει αποπειραθεί να εκτελέσει τον Φράνκο.

    Reply ↓
20. κόκκινος ονειροπόλος 11/03/2019 at 22:27

    σημειωση: οταν επικρατεί πανικος…ο χρόνος καμια φορά..χάνεται

    οι αναρχικοι του Ντουρούτι δεν ήταν ουτε 3 μέρες στο μέτωπο οταν ζητουσαν απελπισμένα απ’ τον Ντουρούτι να τους απαλλάξει από την κόλαση.

    το καλύτερο βέβαια ειναι πως πέθανε ο Ντουρούτι. Εμαθε ξαφνικα στο γενικό επιτελείο ότι οι δικοι του είχαν γινει λαγοι. Πήρε λοιπόν το αυτοκινητό του με δυο συνοδους και κατευθύνθηκε προς τη Πανεπιστημιούπολη στην οποία είχαν μπουκάρει οι φασίστες, λόγω της ατακτης υποχώρησης των αναρχικών.

    Πολύ πριν φτάσει στην Πανεπιστημιούπολη, στις πρότυπες φυλακές, είδε ενα μπουλούκι αναρχικών. Βγήκε από το αυτοκινητό του και άρχισε να τους φωνάζει να επιστρέψουν στις θέσεις τους. Μόλις επέστρεψε προς το αυτοκινητό του, έφαγε σφαίρα. Προφανώς και δεν ήταν σφαίρα φασίστα, αφού ο Ντουρούτι δεν ήταν σε οπτικό πεδίο βολής των φασιστών. Οι πρότυπες φυλακές ήταν πολύ μακριά από την Πανεπιστημιούπολη.

    . Τη σφαίρα την έφαγε απο δικό του. Τότε ολοι στη Μαδρίτη ειπαν ψευδώς ότι τον Ντουρούτι τον σκότωσαν φασίστες για το καλό της υπόθεσης. Η αλήθεια ειναι, ομως, πως τον σκότωσαν δικοί του.

    Ο Αντονι Μπίβορ για να διασώσει το κύρος των αναρχικών (αν γινεται να διασωθει αυτο), ισχυρίζεται ότι εκπυρσοκρότησε κατά λάθος όπλο του συνοδού του Ντουρούτι.

    Οι τροτσκιστές έλεγαν οτι τον Ντουρούτι τον σκότωσαν…και καλά…οι κομμουνιστές, επειδή…τον έτρεμαν. Αστειότητες. Να μην ακούω για συνωμοσιολογίες και δογματισμούς

    Δογματικοι και στενοκέφαλοι ειναι όσοι ισχυρίζονται οτι ξερουν την ιστορία, και όταν βλέπουν οτι δεν ξερουν τιποτα, επιμένουν κοπιάροντας αστείες πηγές, όπως π.χ. αυτή που ισχυρίζεται οτι οι αναρχικοι του Ντουρούτι κατέλαβαν…τη Σαραγόσα!!!!! χα χα χα

    ΟΤαν η Σαραγόσα δεν κατελήφθη ποτέ απο τους δημοκρατικούς. Αστα να πανε ροκο.

    Reply ↓