Μάης 1968: Ρωγμή από το Μέλλον
Ένα βιβλίο περιήγησης στα οδοφράγματα και τις απεργίες, την πολιτική και τους αγώνες για χειραφέτηση
Κυκλοφορεί τη Δευτέρα 2 Απριλίου 2018 από τις εκδόσεις ΚΨΜ
1968. Λίγο πριν, λίγο μετά. Στη Γαλλία του Μάη, στις ΗΠΑ και την Ιαπωνία, στη Γερμανία και την Ιταλία, στο Μεξικό και το Βιετνάμ. Μια ριζοσπαστική ρωγμή που διακόπτει την ευφορία της «χρυσής τριακονταετίας» και ξαναφέρνει στο προσκήνιο ξεχασμένες λέξεις, ξορκισμένα φαντάσματα. Στις ίδιες τις μητροπόλεις του δυτικού κόσμου.
Ένα ορμητικό ποτάμι αμφισβήτησης αλλά και αναζήτησης πέρα από τα «ιερά και τα όσια» του υφιστάμενου συστήματος, που τροφοδοτείται από πολλούς χείμαρρους: φοιτητικούς, εργατικούς, αντιπολεμικούς, πολιτισμικούς, αξιακούς, θεωρητικούς. Ένα ποτάμι πρωτότυπο αλλά και αντιφατικό, με καινοτόμα στοιχεία αλλά και όρια.
Ένα κύμα που δοκιμάζει και τους «πάνω» και τους «κάτω». Και τους θεματοφύλακες της κρατούσας τάξης πραγμάτων και όσους τοποθετούνται απέναντί της. Που θέτει ερωτήματα, γεννά προβληματισμούς, αλλά δεν χωρά εύκολες απαντήσεις, προκατασκευασμένα συμπεράσματα.
Μάης 1968 – Ρωγμή από το μέλλον: Ένα ιστορικό, πολιτικό αφήγημα για μια κορυφαία καμπή που όλα δείχνουν ότι ερχόταν κυρίως από το μέλλον και εξακολουθεί να προκαλεί.
Φιλοδοξία του νέου αυτού βιβλίου για τον Μάη ΄68 είναι να αποφεύγει τα τετριμμένα μονοπάτια και τους εύκολους χαρακτηρισμούς. Πρόθεση του συγγραφέα είναι να δώσει στον αναγνώστη τη δυνατότητα να σχηματίσει γνώμη, γνώμη ουσιαστική. Γι’ αυτό στηρίζεται κυρίως σε πηγές και κείμενα της περιόδου εκείνης (του 1968 ή λίγο πριν και λίγο μετά), τα οποία απηχούν καλύτερα την ατμόσφαιρά της. Αποφεύγει σκόπιμα υστερότερες καταθέσεις και μελέτες, οι οποίες, όπως είναι λογικό, επηρεάζονται από το κλίμα της εποχής που γράφονται και απηχούν την οπτική του γράφοντος κατά τη στιγμή εκείνη και όχι το βίωμα, την εμπειρία, την οπτική του τη στιγμή που συνέβησαν τα γεγονότα.
Το βιβλίο βεβαίως έχει οπτική. Οπτική που αναδύεται από τον τρόπο με τον οποίο εκτίθενται τα γεγονότα και παρατίθενται τα χωρία από τις πηγές, από τις συσχετίσεις τους, από τους σχολιασμούς και, κυρίως από τα ερωτήματα ή τους προβληματισμούς που διατυπώνονται. Ερωτήματα που ερεθίζουν τη σκέψη, γονιμοποιούν την αναζήτηση, απαιτούν τον διάλογο, μπορούν να συνεισφέρουν σε μια νέα συνάντηση χειραφετητικής θεωρίας και ριζοσπαστικής πράξης. Και πάντως δεν χωρούν σε κάθε λογής «βολικές» απόψεις, που ξεμπερδεύουν με τον «Μάη» εύκολα και γρήγορα. Δεν του αξίζει κάτι τέτοιο…
Πηγή: kapsimi.gr
Réformes = chloroforme; Ναι, μπορεί να συμβεί και έτσι (ως γνωστόν, όλα γίνονται εκτός απ’ τού σπανού τα γένια –sorry από τους εβέσθητους για τη ‘‘ρατσιστική’’ παροιμία ;-) :-) ). Να μας πουν όμως και οι επιζώντες τής γενιάς τού Μάη τού ’68 τι κάνουμε όταν και η révolution αποδεικνύεται illusion!
Άντε να σας δω, γεροντάρες μου! :-)
Ονειρώξεις καλοζωϊσμένων μικροαστών-μεσοαστών νεοσσών.
Τον “μάη ’68” τον περιγέλασαν οι πατεράδες μας!
Ηταν μόλις 19 χρόνια μετά το Δεύτερο Αντάρτικο και οι μνήμες ήταν ζώσες, όπως άλλωστε και οι παρανομίες, ο “509”, τα “πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων”, και τα ξερονήσια, που δεν είχαν προκάνει να ερημώσουν.
Τι να μας πεί εμάς ο …”μάης” των μικροαστών;;;!!!!
Ώπα ρε “ένας”… Ένας Γάλλος “κολλημένος” σαν και εσένα θα μπορούσε να πει “Τι να μας πει εμάς το Πολυτεχνείο”, “μερικοί φοιτητές έκαναν 3 μέρες φασαρία” και άλλα τέτοια. Λίγο σεβασμό σε μια ιστορία που έδωσε -και ηττήθηκε- ένα κίνημα με πλατιά συμμετοχή εκατοντάδων χιλιάδων εργατών, απεργίες και καταλήψεις δεν βλάπτει. Και πού΄ σαι: Κοίτα μην περιγελάσουν εσένα τα παιδιά σου…
Μίλησε ΕΝΑΣ που έχει διάβασε τις επαναστασεις κ τις εξεγέρσεις στα βιβλία και όμως όχι, θέλει να ειρωνευεται και να βριζει λαϊκά εξεγερτικα κινήματα.
Μορφή vs περιεχόμενου:
Ο Μάης του 68, “ήθελε” να έχει όλα τα χαρακτηριστικά, τη “γκλαμουριά” μιας επανάστασης, αλλά ήταν πολύ προσεχτικός, ώστε να μην…..είναι επανάσταση!
ΑΝΑΔΙΑΤΥΠΩΣΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΑΠΕΥΘΥΝΣΗΣ
Réformes = chloroforme; Ναι, μπορεί να συμβεί και έτσι (ως γνωστόν, όλα γίνονται εκτός απ’ τού σπανού τα γένια –sorry από τους εβέσθητους για τη ‘‘ρατσιστική’’ παροιμία ;-) :-) ). Να μας πουν όμως και οι υποστηρικτές τού επαναστατικού (και μόνο) δρόμου τι κάνουμε όταν και η révolution αποδεικνύεται illusion!
Άντε να σας δω, επαναστάτες μου! :-)
Βλέπω ότι διάφοροι “σίγουροι” απαξιώνουν ένα μεγάλο κίνημα στην καρδιά της καπιταλιστικής Ευρώπης, σε μια αναπτυγμένη δυτική χώρα. Ένα κίνημα που εκτός όλων των άλλων είχε εκατομμύρια απεργούς εργάτες, καταλήψεις των μεγάλων εργοστασίων-κέντρων της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης όπως η Ρενώ και η Πεζώ, τεράστια συλλαλητήρια, μαχητικές πορείες υπεράσπισης του Βιετναμέζικου λαού και της Κουβανικής Επανάστασης. Ένα κίνημα με όρια φυσικά-τα όρια της εκεί και τότε αριστεράς και των πολιτικών δυνάμεων-που συγκλόνισε συθέμελα μια χώρα και ανησύχησε πάρα μα πάρα πολύ την αστική τάξη και τις αστικές πολιτικές δυνάμεις…
Και τέλος: ας δούμε πρώτα τι λέει το βιβλίο, μπορεί να συμφωνείτε… Τέτοια μισκοαστική ανησυχία να βάλετε μια έυκολη ταμπέλα και ένα προκατασκευασμένο συμπέρασμα;