“Κι οι συντρόφοι τους φτύνανε και τους σταυρώναν…”
Γράφει ο εικόνομιστ
Πέμπτη, 17 Νοέμβρη 2016, 43η επέτειος της εξέγερσης του Πολυτεχνείου.
Στην ουρά της πορείας μικρό μπλοκ του ΣΥΡΙΖΑ, μια μέρα μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης Ομπάμα
Οργή προκάλεσε στους διαδηλωτές που είχαν ήδη φτάσει στην αμερικάνικη πρεσβεία και παρακολουθούσαν την πορεία, η εμφάνιση του μπλοκ του “κριού” της εφαρμογής της εξοντωτικής και ληστρικής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του ΔΝΤ και του κεφαλαίου, του μνημονιακού ΣΥΡΙΖΑ.
«Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ ενωμένο δυνατό» και «Το Πολυτεχνείο ζει ζήτω οι Αμερικανοί» ήταν δύο από τα συνθήματα που ακούστηκαν.
Στις αποδοκιμασίες των συγκεντρωμένων (“προδότες”, “πουλημένοι”, “στον Ομπάμα να πάτε…” κ.ά.) οι διαδηλωτές απάντησαν με το -προκλητικό στην περίσταση…- σύνθημα: “Ούτε σε ξερονήσια -Ούτε σε φυλακές -Ποτέ τους δε λυγίσανε οι κομμουνιστές”!
Το πρόβλημα είναι ότι στο μπλοκ της ουράς της πορείας, συμμετείχαν και πασόκοι που το 1989, ως γνωστόν, υποδέχτηκαν την συγκυβέρνηση Τζαννετάκη με το παλιό αντικομμουνιστικό σύνθημα της ακροδεξιάς: “Αλήτες, προδότες, κομμουνιστές”. Μύλος…
Στιγμιότυπα υπάρχουν στα σχετικά βίντεο.
Πάντως, μάλλον κάπως αλλιώς το εννοούσε ο ποιητής…
Κι οι συντρόφοι τούς φτύνανε και τους σταυρώναν
Κι αυτοί, γαλήνιοι, το δρόμο παίρνουνε π’ άκρη δεν έχει
Χωρίς το βλέμμα τους να σκοτεινιάσει ή να λυγίσει.Όρθιοι και μόνοι μες στη φοβερή ερημία του πλήθους.
(Η τελευταία στροφή από το συγκλονιστικό ποίημα του Μανόλη Αναγνωστάκη
“Μιλώ”, που μελοποίησε έξοχα ο Μίκης Θεοδωράκης)
Δεν μπορώ να καταλάβω, γιατί αμαυρώνετε το ποίημα του Αναγνωστάκη συνδέοντάς το μ αυτόν τον χώρο?
Αυτοί, δεν έχουν συντρόφους, ούτε είναι κανενός σύντροφοι. Μόνο συνεργάτες έχουν!