Δήλωση των εκπροσώπων
των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ–ΚΙΝΗΣΕΩΝ–ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ Π.Ε. στο Δ.Σ της ΔΟΕ
Γιώργου Γαλάνη και Mιχάλη Μιλτσακάκη:
ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΟ ΚΑΙ ΨΕΥΔΕΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ ΤΟΥ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ-ΠΑΜΕ ΤΗΣ 25/10/2015
Για μια ακόμη φορά το ΠΑΜΕ και ο Ριζοσπάστης «ανακάλυψαν» τον εχθρό του εργατικού κινήματος και τη μήτρα της «απεργοσπασίας» στις Παρεμβάσεις του Δημόσιου τομέα και ιδιαίτερα της εκπαίδευσης.
Με ψεύδη και συκοφαντίες στα όρια της επιστημονικής φαντασίας, επιχειρούν για μια ακόμη φορά να «δικαιώσουν» την απόλυτα λάθος γραμμή του ΠΑΜΕ και του ΚΚΕ στο εργατικό κίνημα και στην συγκρότηση των μετώπων.
Δε διστάζουν μάλιστα να τσουβαλιάσουν τις Παρεμβάσεις και το ρεύμα του ανεξάρτητου ταξικού συνδικαλισμού με την ΠΑΣΚ, τη ΔΑΚΕ και το ΜΕΤΑ, δυνάμεις με τις οποίες το ΠΑΜΕ ψηφίζει από κοινού τα τελευταία χρόνια όλες τις πανεργατικές απεργίες, κάνοντας έτσι το «λαγό» του γραφειοκρατικού- κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Με τις προτάσεις διαμαρτυρίας που κάθε φορά καταθέτει διαμορφώνει το «αγωνιστικό» πρόγραμμα των υποταγμένων ομοσπονδιών ΑΔΕΔΥ και ΓΣΣΕ δίνοντας «αγωνιστικό» «αριστερό» άλλοθι και νομιμοποίηση και κυρίως αναποτελεσματικότητα στους αγώνες.
Τα μέλη του ΠΑΜΕ και οι εργαζόμενοι θα πρέπει να αναρωτηθούν πώς γίνεται κάθε φορά οι Παναγόπουλοι και οι παρατάξεις του κυβερνητικού υποταγμένου συνδικαλισμού ΠΑΣΚ, ΔΑΚΕ, ΜΕΤΑ να ψηφίζουν τον….«αγωνιστικό» σχεδιασμό του ΠΑΜΕ, αν σε αυτόν δεν εξυπηρετούνται και οι συστημικές-μνημονιακές και τελικά εργοδοτικές τους στρατηγικές, καθώς αυτό το αγωνιστικό σχέδιο δεν προκύπτει από την πίεση των κάτω.
Πως γίνεται τα τελευταία χρόνια οι γραφειοκράτες να υιοθετούν και να υπερψηφίζουν την «ταξική» γραμμή του ΠΑΜΕ;
Γιατί αυτή η γραμμή δεν μπόρεσε να ανατρέψει τις αντιλαϊκές πολιτικές και το κυριότερο να αμφισβητήσει την ηγεμονία του ρεφορμισμού και της γραμμής του Σύριζα;
Γιατί δεν μπόρεσε αυτή η γραμμή να συσπειρώσει ευρύτερες δυνάμεις σε ένα ενιαίο μέτωπο ενάντια στις πολιτικές της κυβέρνησης, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των μνημονίων;
Ας γίνουμε όμως συγκεκριμένοι:
Το άρθρο του Ριζοσπάστη ψευδώς αναφέρει ότι οι Παρεμβάσεις στην ΑΔΕΔΥ τάχα ψήφισαν λευκό για την απεργία στις 12/11, για να ενισχύσουν με αυτό το γκεμπελίστικο τρόπο τον ισχυρισμό ότι οι Παρεμβάσεις προωθούν την «αγωνιστική …απεργοσπασία».
Οι Παρεμβάσεις κατέθεσαν και ψήφισαν τη δική τους αγωνιστική πρόταση η οποία περιελάμβανε Πανεργατική Απεργιακή Κινητοποίηση και καταλήψεις Υπουργείων με την πρώτη εξαγγελία κατάθεσης του ασφαλιστικού και των υπόλοιπων νομοσχεδίων (μισθολογικό κλπ) και άμεση απεργιακή κλιμάκωση στη συνέχεια, σε συνδυασμό και με άλλες αγωνιστικές δράσεις αν η κυβέρνηση δεν τα αποσύρει.
Υπογράμμισαν πρώτα απ’ όλα ότι είναι ανάγκη το εργατικό κίνημα να κατονομάσει και να αναμετρηθεί με όλους τους μνημονιακούς νόμους καθώς και με τις αιτίες που δημιουργούν αυτή την κατάσταση.
Οι συνδικαλιστικές δυνάμεις να πουν ξεκάθαρα ποιους έχουν οι εργαζόμενοι απέναντί τους: Κεφάλαιο, Ευρωπαϊκή Ένωση, ΔΝΤ, ΕΚΤ, την κυβέρνηση και όλο το πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετούν, την ανάγκη σύγκρουσης με όλο το μαύρο μέτωπο τώρα, χωρίς μισόλογα και αυταπάτες, χωρίς μεταθέσεις στο απροσδιόριστο μέλλον.
Οι Παρεμβάσεις ψήφισαν στην ΑΔΕΔΥ και στη ΔΟΕ την πρόταση του ΠΑΜΕ για το συλλαλητήριο στις 22 Οκτώβρη, ως έναν σταθμό στη λογική και στο σύνολο της πρότασης που καταθέσαν, ενώ το ΠΑΜΕ αρνήθηκε να ψηφίσει οτιδήποτε άλλο σε αυτή την κατεύθυνση.
Είναι φανερό ότι η γραμμή «αρκετά ματώσαμε», «να βγάλει ο λαός τα συμπεράσματα του», «πας μη ΠΑΜΕ βάρβαρος», «συμβολικές κινήσεις διαμαρτυρίας και ακτιβισμοί τηλεοπτικού χαρακτήρα» δεν μπορούν να ανατρέψουν το 3ο μνημόνιο και την συνολική επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ -ΑΝΕΛ.
Σε άλλο σημείο του άρθρου του Ριζοσπάστη αναφέρεται:
« Αλλά και στο ΔΣ της ΔΟΕ, ο εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είπε ότι θα έπρεπε η απεργία να είχε γίνει νωρίτερα, πριν ψηφιστούν τα μέτρα και ότι τώρα είναι «κατόπιν εορτής», σαν να μην έχει μπροστά του ο λαός ένα βουνό από μέτρα, με κυριότερα αυτά στο Ασφαλιστικό… Αλλη μια καραμπινάτη περίπτωση προσκλητηρίου σε …αγωνιστική απεργοσπασία από τις δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αφού παρουσιάζει στους εργαζόμενους χωρίς κανένα νόημα τη συμμετοχή τους στην απεργία στις 12 Νοέμβρη».
Πέρα από τη λαθροχειρία και την αθλιότητα να αναφέρεται ο εκπρόσωπος των Παρεμβάσεων στην ΔΟΕ ως εκπρόσωπος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ενώ το ΠΑΜΕ γνωρίζει πολύ καλά ότι οι Παρεμβάσεις δεν είναι κομματική παράταξη- ο άγνωστος συντάκτης Π. του Ριζοσπάστη δεν αναφέρεται στο ότι οι Παρεμβάσεις ΠΕ κατέθεσαν την ίδια πρόταση που πρότειναν οι Παρεμβάσεις στην ΑΔΕΔΥ. Στην ίδια συνεδρίαση οι Παρεμβάσεις δήλωσαν ότι θα στηρίξουν με όλες τους τις δυνάμεις, παρά το γεγονός ότι κατέθεσαν άλλο αγωνιστικό σχέδιο, την απεργία στις 12 Νοέμβρη.
Ούτε βέβαια μας λέει αν τα χιλιάδες κενά και οι χιλιάδες άνεργοι αναπληρωτές θα πρέπει να περιμένουν τον «αγωνιστικό» σχεδιασμό του ΠΑΜΕ και των ΓΣΕΕ ΑΔΕΔΥ της 12ης Νοέμβρη.
Είναι φανερό ότι το ΠΑΜΕ δεν ενδιαφέρεται για την ανατροπή των μέτρων και της καπιταλιστικής επίθεσης. Συνεχίζει με την ίδια αποτυχημένη συνταγή των τελευταίων χρόνων για κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας και όποτε έχουμε εκλογές μετατροπή της διαμαρτυρίας σε ψήφους ( στις τελευταίες ήταν λιγότεροι) και υπόσχεται ανατροπές τη….δευτέρα παρουσία της λαϊκής εξουσίας.
Η ταύτιση της στρατηγικής με την ταχτική εξοβελίζει κάθε πολιτική διεκδίκηση του σήμερα στο μέλλον. Επομένως το εργατικό κίνημα πρέπει να παλεύει μόνο για τα μικρά (χωρίς να τα υποτιμούμε) και στην καλύτερη περίπτωση να αντιστέκεται με μορφές και περιεχόμενο διαμαρτυρίας.
Η πολιτική πρόταση του ΠΑΜΕ στο εργατικό κίνημα συμπυκνώνεται στο ότι «δεν μπορούν οι εργαζόμενοι τώρα», «δεν είναι τώρα κατάλληλη η στιγμή», «δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις», γιατί κανείς άλλος δεν είναι ίδιος με εμάς. Με βάση τον παραπάνω συλλογισμό καταλήγει στο ότι «δεν υπάρχουν άλλες δυνάμεις για συμμαχία και συνεργασία πλην των δυνάμεων του ΠΑΜΕ».
Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ έχουν ενσωματώσει στην πολιτική τους γραμμή την ήττα και αυτήν προσπαθούν να διαχειριστούν. Από τα ερείπια της να πάρουν ότι μπορούν, από την καταστροφή να επιβιώσουν, από την ηττοπάθεια να επιβεβαιώσουν την ορθότητα της.
Έχοντας αυτό ως περιεχόμενο προσπαθούν να διαχειριστούν την σοβαρή υποχώρηση του εργατικού κινήματος και οδηγούνται σε λογικές καθαρότητας και άρνησης της κοινής δράσης. Από κοντά και η αντίληψη της μοναδικότητας: οι μόνοι στο εργατικό κίνημα που απεργούν και αγωνίζονται, οι μόνοι που δρουν και παλεύουν, όλοι οι άλλοι απεργοσπάστες. «Εμείς του ΠΑΜΕ οι μόνοι συνεπείς». Μεταφυσική αντίληψη και εργαλεία για την κατανόηση της πραγματικότητας και της καπιταλιστικής κρίσης.
Οι εργαζόμενοι, η αγωνιστική, αντικυβερνητική, αντιΕΕ, αντιΕυρώ αντιμνημονιακή πτέρυγα του κινήματος (και πολλά μέλη του ΠΑΜΕ ) συνειδητοποιούν ότι το εργατικό κίνημα δεν θα έχει καμία νίκη χωρίς ένα ευρύ πανεργατικό-πανκοινωνικό- παλλαϊκό μέτωπο, χωρίς απεργιακές μορφές διάρκειας, χωρίς συντονισμό, χωρίς κοινή ενωτική δράση στη βάση ενός αγωνιστικού πλαισίου (διαγραφή του χρέους, παύση πληρωμών, έξοδο από ΕΕ Ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών), για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών κυβέρνησης, ΕΕ , ΔΝΤ, ESM.
Στο συλλαλητήριο στις 22/10 στην Κέρκυρα δεν υπήρχε ούτε ένα άτομο των παρεμβάσεων!!! ούτε ως αντιπρόσωπος…… Η απορία μη συμμετοχής εκφράστηκε έντονα από πολλούς και για τους δαςκάλους, μιας και ο συλλογος διδασκόντων στην πρωτοβάθμια ( σημειώνω ότι ΑΝΤΑΡΣΥΑ – ΣΥΡΙΖΑ σε κοινή παράταξη!!!!!!!!!) είχε πάρει απόφαση συμμετοχής. Όντως ο κόσμος έχει πάρει χαμπάρι το τι συμβαίνει, ποιοι είναι αυτοί που αγωνίζονται και ποιοι πηδούν από τον καναπέ, φωνασκούν ρίχνοντας επαναστατικές κορώνες και μετά συνεχίζουν την επαναστατική διαδικασία στη βαθιά πολυθρόνα. Είστε απαράδεκτοι…………….
Τέτοια σεντονιάδα, για να κατανοήσουμε το αυτονόητο…Ολα τα στραβά καρβέλια το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ τα κάνουν.
Οι συντάκτες της “απάντησης στο ΠΑΜΕ” υπέθεσαν πως κανείς δεν θα μπεί στον κόπο να διαβάσει το “συκοφαντικό και ψευδές δημοσίευμα του Ριζοσπάστη – ΠΑΜΕ” γι’ αυτό και όποιος το διαβάσει με έκπληξη διαπιστώνει πως σε τίποτα από όσα αναφέρονται στο “συκοφαντικό και ψευδές δημοσίευμα του Ριζοσπάστη – ΠΑΜΕ” δεν δίνεται απάντηση και μάλλον η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί τους. Κρίμα για την αλήθεια και για ότι υποτίθεται πως αγωνίζονται και για ότι εκπροσωπούν οι “Παρεμβάσεις”…
Για να προλάβω εύκολες απαντήσεις: Δεν είμαι μέλος του ΚΚΕ, δεν ψηφίζω ΚΚΕ, δεν είμαι “ανένταχτος”…
Επειδή διάβασα και εγώ το δημοσίευμα του ριζοσπάστη, βρίσκω πολύ εύστοχη την απάντηση των “Παρεμβάσεων”. ΠΟΥ δεν είναι εύστοχη η απάντηση των Παρεμβάσεων φίλε μου;
Και εγώ ανένταχτος είμαι, δεν ψηφίζω ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αλλά την αλήθεια τη λέω.
τι καταλαβαίνεις από αυτό που διαβάζεις, σε προδίδει… Το “δεν είμαι «ανένταχτος»” το κατάλαβες ως “είμαι ανένταχτος”…
H κατηγορία (“συκοφαντία” κλπ) είναι 4 λέξεις όλες κι όλες:
“ΨΗΦΙΣΑΤΕ ΛΕΥΚΟ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ”
Αμα αναγκάζεσαι να καταφεύγεις σε σεντονιάδες για να την αντικρούσεις, μάλλον την έχεις χεσμένη τη φωληά σου, και το παιχνίδι χαμένο…….
“αγωνιστικού πλαισίου (διαγραφή του χρέους, παύση πληρωμών, έξοδο από ΕΕ Ευρώ, εθνικοποίηση των τραπεζών), για την ανατροπή των αντιλαϊκών πολιτικών κυβέρνησης, ΕΕ , ΔΝΤ, ESM.”
Aυτό δεν είναι το μεταβατικό της ΑΝΤΑΡΣΥΑ;
Σε παρακαλώ μην καπελώνεις το κίνημα… , γιατι τώρα τελευταια ούτε σε αυτούς βγαίνουν οι ψήφοι ουτε καν από τα μέλη τους.
Ντροπή, αντί να κανετε αυτοκριτική στη θέση σας για το ΣΥΡΙΖΑ κα πως τον βγάζατε λάδι στο κίνημα, ξαναγίνεστε ουρά και ούτε καν απεργία δεν ψηφίζετε. Φαντάζομαι πόσο θα την προετοιμάσετε και αυτή και όποιες άλλες κάθε κλάδος, κάθε σωματείο ψηφίσει στο χώρο του…
Την αυτοκριτική σας για τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να την κάνετε εσείς. Έφτασε στο σημείο να πει ο Κουστούμπας ότι άμα βγούμε από το ευρώ σήμερα θα είναι χειρότερα, δικαιώνοντας έτσι το ΣΥΡΙΖΑ και την ελληνική αστική τάξη. Λοιπόν ντροπή.
Μια ζωή στα ψεύτικα διλήμματα παίζετε:
1. Σας λένε καπιταλισμό με ευρώ ή καπιταλισμό με δραχμή και απαντάτε το β’ (όποιον διαφοροποιείται από την καπιταλιστική δραχμή τον καταγγέλετε σχεδόν ως …φιλοΕΕ!)
2. Σας λένε ΝΑΙ στο μνημόνιο Γιούνκερ και σια (και όχι στο αντίστοιχο του Τσίπρα) ή ΟΧΙ στο μνημόνιο Γιούνκερ και σια (:προτιμήστε τις δικές μας αριστερές 48 σελίδες) και απαντάτε το β’ (όποιον λέει ΟΧΙ σε ΟΛΑ τα μνημόνια τον καταγγέλετε ως …συνοδοιπόρο της Μέρκελ!)
Να μιλήσει κανείς για μειωμένη αντίληψη της πραγματικότητας ή για απλό και συνειδητό προβοκάρισμα;
Η αστική τάξη έχει διαστρωμάτωση και επιμέρους συμφέροντα. Το ηγεμονικό κομμάτι αυτή τη στιγμή είναι το τραπεζικό κεφάλαιο το οποίο κερδοσκοπεί από την ιδιωτικοποίηση του δημόσιου χρέους. Δανείζεται ευρώ από την ΕΚΤ με σχεδόν μηδενικά επιτόκια και δανείζει την νότια ευρώπη με επιτόκια του 4-5 ή 6% ενώ ταυτόχρονα την Γερμανία τη δανείζει σχεδόν με μηδενικά επιτόκια (επειδή υποτίθεται οτι αποτελεί ασφαλή τοποθέτηση). “Το δημόσιο χρέος γίνεται ένας από τους πιο δραστικούς μοχλούς της πρωταρχικής συσσώρευσης. Σαν με μαγικό ραβδί προικίζει το μη παραγωγικό χρήμα με παραγωγική δύναμη και το μετατρέπει έτσι σε κεφάλαιο” (Marx, Κεφάλαιο, Τόμος Ι, σ. 779).
Για να λειτουργήσει όμως αυτό το σύστημα θα πρέπει καταρχήν το κράτος να έχει αποποιηθεί το εκδοτικό δικαίωμα σε εθνικό νόμισμα. Το ευρώ είναι ακριβώς το αίμα, τα νεύρα και τα οστά του καπιταλισμού προκειμένου να μετακυλίσει στις πλάτες των εργαζομένων τις συνέπειες από την δράση του νόμου της πτωτικής τάσης του ποσοστού κέρδους, της βασικής αιτίας των καπιταλιστικών κρίσεων.
Αποτελεί λοιπόν στρατηγική επιλογή το ευρώ για τον ελληνικό καπιταλισμό , αχίλλειο πτέρνα που θα πρέπει η εργατική τάξη να σημαδεύει.
Επίσης ακριβώς επειδή το ευρώ αποτελεί τη “μαύρη τρύπα” που απορροφά με το βαρυτικό της πεδίο όλη τη δυναμική της κοινωνίας είναι και ένα ζήτημα που εύκολα ζημώνεται στον κόσμο. Βιωματικά πλέον όλοι έχουν καταλάβει οτι ευρώ=μνημόνια.
Όποιος τέλος λέει οτι εξοδος από το ευρώ σημαίνει εθνική καταστροφή είτε είναι ξεδιάντροπος λακές του συστήματος είτε φυγομάχος που φοβάται την οργή του συστήματος.
Προσπαθείς να με πείσεις ότι η ελληνική αστική τάξη (για την ακρίβεια οι βασικότεροι πυλώνες της) για σήμερα έχουν επιλέξει την παραμονή στο ευρώ; Μα αυτό είναι προφανές ρε φίλε, αλλιώς κάτι μορφώματα που ποντάρανε στο πλαν μπι της δραχμής τύπου ΛΑΕ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ κλπ όχι μόνο δε θα τα αφήνανε να μείνουν εκτός Βουλής, αλλά θα τους αναθέτανε και πιο ενεργό ρόλο. Προς το παρόν τα κρατάνε ρεζέρβα…
Αυτό από πού κι ως πού καθιστά την δεύτερη εναλλακτική του κεφαλαίου (δηλ. την καπιταλιστική Ελλάδα της δραχμής) φιλολαϊκή εκδοχή διαχείρισης του καπιταλισμού (ή για να το πω αλλιώς, από πού κι ως πού υπάρχουν φιλολαϊκές μορφές διαχείρισης του καπιταλισμού); Γιατί προσπαθείτε κι εσείς με τις όποιες δυνάμεις σας να στιμώξετε τον λαό να στοιχηθεί για άλλη μια φορά κάτω από τις σημαίες του ταξικού του εχθρού;
Μου είναι δύσκολο να σε παρακολουθήσω για τους εξής λόγους : 1. H αστική τάξη έχει αποδείξει οτι δεν έχει πλαν-μπί , παραλίγο να διώξουν τον Βαρουφάκη επί αισχάτη προδοσία γιατί σκέφτηκε τα IOU σαν προσωρινή λύση στο capital control. 2. Η επιλογή του ευρώ δεν είναι “για σήμερα”, είναι στρατηγική επιλογή του κεφάλαιου. 3. Γιατί θα χρειαστεί η αστική τάξη την ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν θελήσει να μας γυρίσει στο ευρώ ; 4. Δεν είπα ότι η δραχμή είναι φιλολαϊκό μέτρο, αντίθετα πιστεύω οτι στο τέλος της διαδρομής των μνημονίων είναι κούρεμα καταθέσεων και Grexit- ή πιό σωστά ένα δεύτερο ευρώ για την ευρωπεριφέρεια.
Αυτό που έγραψα στο σημείωμα είναι ποιός είναι ακριβώς ο ρόλος του ευρώ. Αν έχεις κάποια διαφωνία ας την εκφράσεις πάνω σε αυτά που είπα και όχι σε πράγματα που δεν είπα και που δεν πρόκειται να πώ, π.χ. για “φιλολαϊκά” (άκου όρος ) μέτρα. Είναι το ευρώ μηχανισμός απόσπασης πρόσθετης υπεραξίας ή όχι ;
Kανένας Καπιταλισμός δεν είναι λύση, είτε εντός ΕΕ, είτε εκτός.
Οτιδήποτε προβάλλεται σαν “λύση” εντός Καπιταλισμού είναι κλιμάκωση προς το χειρότερο.
Οι αστοί επιδιώκουν να φορτώνουν δικές τους εναλλακτικές επιλογές στην αριστερά, ώστε να πληρώνει αυτή το πολιτικό κόστος της επιδείνωσης της οικονομικής κατάστασης, και να εμφανίζονται μετά αυτοί σαν “σωτήρες”. Ολη η μεταπολεμική ιστορία της Ελλάδας είναι μια πολλαπλή επανάληιψη αυτής της μανούβρας: Πλαστήρας, Παπατζής Α’, Παπατζής Β’, Παπατζής Γ’, “Πρώτη φορά Αριστερά”.
Αργεντινοποίηση με κάποιους δοσίλογους – πράκτορες για Κυβέρνηση, και την α.τ. να έχει το πραγματικό κουμάντο, τον έλεγχο των επιχειρήσεων κλπ., δηλαδή την ΕΞΟΥΣΙΑ, θάταν μια έξοχη “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ” για το ξέπλυμα Αντίδρασης/ΕΕ.
Υπάρχουν πολλά κωθώνια στην “Αριστερά” πρόθυμα να γίνουν μαριονέτες σε τέτοιες μανούβρες, που καμαρώνουν κι από πάνω!
Με το κάζο, που έπαθαν λιβανίζοντας το τΣύριζα, τα “δημοψηφίσματά” του, τις “αριστερές συνιστώσες” του κλπ. δεν έβαλαν μυαλό.
Αρα θάχουμε και συνέχεια.
Το ΚΚΕ, με τη σκληρή γραμμή τους τσουβάλιασε για τα καλά….
Συνοπτικά:
Αφού κάηκαν οι “αριστεροί” μας από την “ΑΡΙΣΤΕΡΗ” ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ, για να μην παραδεχτούν το λάθος τους μας προτείνουν τώρα ένα ακόμη μεγαλύτερο λάθος, την “ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ” ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ.
Μόνοι σας τσουβαλιάζεστε και λυσσάτε, γιατί υπάρχει ένα Κόμμα, που δεν τσιμπάει. Κακό του κεφαλιού σας.