Θοδωρής Μαράκης
Στο Ριζοσπάστη 31 Μάρτη – 1 Απρίλη 2018 διαβάζουμε την κριτική του ΚΚΕ στην κριτική του ΝΑΡ («Πριν») για τις θέσεις του ΚΚΕ στο θέμα του πολέμου. Ο τίτλος του άρθρου: «Πασιφιστικός αφοπλισμός του εργατικού κινήματος ή αποφασιστικός αγώνας;»
Το κύριο σημείο της κριτικής του ΚΚΕ προς το ΝΑΡ εστιάζεται στη παρακάτω θέση:
«Εξαντλώντας τη θέση του στο σύνθημα της “αποτροπής του πολέμου”, το ΝΑΡ προσπαθεί υποκριτικά να αποφύγει το φλέγον ερώτημα: “Τι κάνει” σε περίπτωση πολέμου, και πιο συγκεκριμένα –με βάση τα τωρινά δεδομένα– σε περίπτωση στρατιωτικής εισβολής. Μια τέτοια γραμμή [σ.σ.: όπως αυτή του ΝΑΡ] καταδικάζει το εργατικό κίνημα να βρεθεί απροετοίμαστο, βορά στους αστικούς σχεδιασμούς. Το οδηγεί σε σίγουρη ήττα, σε μια περίοδο όξυνσης του αγώνα αλλά πιθανότατα και της καταστολής. Σημαίνει παραίτηση στην πράξη από την ιδεολογική και οργανωτική προετοιμασία της εργατικής τάξης, που θα έχει ως αποτέλεσμα να συρθεί απλά ουρά της αστικής τάξης».
Συνεχίζει παρακάτω να ρωτά:
«Θα πει τελικά το ΝΑΡ τι θα κάνει σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής και με ισχυρή πιθανότητα εισβολής; Σε περίπτωση επιστράτευσης; Η μήπως τα αποκλείουν όλα αυτά ακόμη και ως ενδεχόμενα; Το “Δίκτυο Σπάρτακος”, μάλιστα, αποτυπώνοντας τις απόψεις του ευρύτερου “χώρου”, λέει: “Δεν πολεμάμε για βραχονησίδες και πετρέλαια”».
Όμως τα ερωτήματα που τίθενται πιο πάνω ισχύουν όχι μόνο για το ΝΑΡ και άλλες οργανώσεις της Αριστεράς αλλά και για το ΚΚΕ, το οποίο παρότι θέτει τα ερωτήματα στην πραγματικότητα δεν τα απαντά! Στην καλύτερη περίπτωση οι «απαντήσεις» του γεννούν ερωτήματα παρά ξεκαθαρίζουν την εικόνα.
***
Για να βρούμε κάποια άκρη σ’ αυτό το σύνθετο θέμα, καλό είναι να ξεκινήσουμε με μια αναφορά από τον ίδιο τον Λένιν (το 1914, σε σχέση με τον α’ παγκόσμιο πόλεμο):
«Αφού ο πόλεμος άρχισε, είναι αδιανόητο να τον αποφύγεις. Πρέπει να πας στον πόλεμο και να κάνεις τη δουλειά του σοσιαλιστή».
(Άπαντα, Τόμος 26, σελ. 35)
Πώς προσεγγίζει το ζήτημα το ΚΚΕ; Πώς βοηθάει το εργατικό κίνημα και ιδιαίτερα τη νεολαιίστικη πρωτοπορία να σχηματίσει καθαρή εικόνα των καθηκόντων του;
Γράφει:
«Ο αγώνας όμως σε Ελλάδα και Τουρκία για το απαραβίαστο των συνόρων απαιτεί την αποφασιστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και στις δύο χώρες. Το ΝΑΡ βλέπει μόνο την αστική τάξη να πρωταγωνιστεί και τους λαούς στη γωνία».
«Αποφασιστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και στις δύο χώρες…» – πολύ σωστά. Όμως, για να έχουμε «αποφασιστική παρέμβαση», «για το απαραβίαστο των συνόρων», κλπ, οι λαοί «σε Ελλάδα και Τουρκία» θα πρέπει πρώτα να έχουν συμφωνήσει για τα όρια των συνόρων, να έχουν κοινή άποψη για τα κυριαρχικά δικαιώματα κλπ. Συγκεκριμένα δηλαδή να υπάρχει συμφωνία για τα χωρικά ύδατα, αν θα είναι 6 ή 12 μίλια, για την υφαλοκρηπίδα, για την ΑΟΖ, για τον εναέριο χώρο, για το Κυπριακό! Έχουν; Δεν νομίζουμε!
Το ΚΚΕ, προτού καλέσει τους λαούς να παρέμβουν, πρέπει πρώτα να έχει προτάσεις πάνω σε όλα τα σχετικά θέματα, προτάσεις που να τις απευθύνει στις αριστερές οργανώσεις και τα κινήματα του Τουρκικού λαού, και αφού επιτευχθεί συμφωνία πάνω σ’ αυτά, στη βάση αυτής της συμφωνίας να καλέσει μαζί με την τουρκική Αριστερά και τα κινήματα, κοινές δράσεις και κοινούς αγώνες, για να γίνει πραγματικότητα η «αποφασιστική παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα».
Η φιλία των λαών και η συνεργασία δεν χτίζεται αφηρημένα, αλλά πάνω σε υλικές βάσεις, πάνω στη βάση κοινών συμφερόντων. Ποια είναι αυτά τα κοινά συμφέροντα;
«Το ΚΚΕ υποστηρίζει ότι οι λαοί δεν έχουνε τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους, και με αυτήν την έννοια υπερασπιζόμαστε τη σταθερότητα των συνόρων…»
Αυτό είναι γενικά σωστό, αλλά πολύ αφηρημένο! Δεν απαντά στα συγκεκριμένα ζητήματα και διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο χώρες: Αιγαίο, υφαλοκρηπίδα, γκρίζες ζώνες, χωρικά ύδατα, ΑΟΖ, Κύπρος.
Ας μην ξεχνάμε πως εδαφικές διαφορές είχαν οδηγήσει στο παρελθόν σε πολέμους ανάμεσα σε χώρες του (αν)υπαρκτού σοσιαλισμού: Σοβιετική Ένωση και Κίνα, Κίνα και Βιετνάμ, Βιετνάμ και Καμπότζη, κ.α!
«Απλά» οι λαοί έχουν την δυνατότητα, καθοδηγούμενοι από τη διεθνιστική Αριστερά (και όχι την «πατριωτική Αριστερά») να συνεννοηθούν και να συνεργαστούν για την από κοινού αξιοποίηση του πλούτου, πέρα από σύνορα και κυριαρχικά δικαιώματα. Κάτι που οι άρχουσες καπιταλιστικές τάξεις δεν μπορούν να κάνουν. Η λαϊκή παρέμβαση είναι απαραίτητη, διαφορετικά οι πόλεμοι είναι αναπόφευκτοι και οι λαοί θα παραμείνουν ουρά του Ιμπεριαλισμού, των επιδιώξεων της αστικής τους τάξης.
Η Αριστερά στους δύο λαούς, πρέπει να παρέμβει, να υιοθετήσει κοινές θέσεις πάνω στα προβλήματα που χωρίζουν τις δύο χώρες, να προβάλει και να προτείνει αυτές τις θέσεις στα εργατικά κινήματα, να αναπτύξει κοινούς αγώνες, να συγκρουστεί με την δική της άρχουσα τάξη η οποία θα είναι σίγουρα απέναντι και να θέσει το στόχο της ανατροπής της, σαν το μόνο τρόπο να υιοθετηθούν οι προτάσεις της και να γίνει πραγματικότητα η ειρήνη!
Με άλλα λόγια η «αποφασιστική παρέμβαση», η «φιλία και η συνεργασία των λαών», μπορούν να χτιστούν μόνο πάνω στη βάση της πάλης για το σοσιαλισμό, και της προοπτικής μιας σοσιαλιστικής ομοσπονδίας της Ελλάδας της Τουρκίας και της Κύπρου στα πλαίσια του ευρύτερου στόχου μιας σοσιαλιστικής ενωμένης Ευρώπης.
***
Πώς αντιμετωπίζει το ΚΚΕ αυτό το θέμα; Γράφει ο αρθρογράφος:
«Το ΚΚΕ δεν αδιαφορεί ούτε για το απαραβίαστο των συνόρων, ούτε για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα. Γι’ αυτό και επιδιώκει να πρωταγωνιστήσει στη λαϊκή πάλη. Ούτε αδιαφορεί γενικά για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της χώρας, τα κοιτάσματα πετρελαίου κλπ. Αδιαφορεί γι’ αυτά μόνο όποιος θεωρεί δεδομένο ότι, είτε έτσι είτε αλλιώς, θα τα εκμεταλλεύεται κάποιο εγχώριο μονοπώλιο ή κάποια “ExxonMobil”, μια λογική που ουσιαστικά διευκολύνει τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου υπό την ομπρέλα ΝΑΤΟ-ΗΠΑ.
»Αδιαφορεί για όλα αυτά, τελικά, όποιος δεν σκοπεύει να παλέψει για την εργατική εξουσία που θα στηριχτεί στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και θα τις αξιοποιήσει στο έπακρο για τη λαϊκή ευημερία.
«Λιποταξία από την ταξική πάλη ή ο λαός πρωταγωνιστής στον αγώνα ενάντια στην εξουσία του κεφαλαίου;
»…ώστε η αστική εξουσία, που έστειλε τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται, να μην βγει “αλώβητη” από τον πόλεμο και να μην επιστρέψουμε στον αντιλαϊκό βάλτο της ιμπεριαλιστικής “ειρήνης” και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.
»Το ΚΚΕ καλεί από τώρα σε δυσπιστία απέναντι στην αστική κυβέρνηση που διεξάγει τον πόλεμο και επισημαίνει ότι “επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης πρέπει και μπορεί να είναι η λαϊκή εξουσία”. Καλλιεργεί δηλαδή από σήμερα τους όρους ώστε η αγανάκτηση να στραφεί σε αυτούς που οφείλονται για το σφαγείο των λαών».
Και όλα τα παραπάνω καταλήγει να τα ενισχύει με ένα απόσπασμα από τον Λένιν:
«Η άρνηση της στρατιωτικής υπηρεσίας, η απεργία ενάντια στον πόλεμο κτλ, δεν είναι παρά ανοησία, ανίσχυρο και άνανδρο όνειρο άοπλου αγώνα ενάντια στην εξοπλισμένη αστική τάξη».
(Άπαντα, τόμος 26 σελ 41)
Δεν ξέρουμε τι κατάλαβε ο αναγνώστης από την παράθεση των παραπάνω θέσεων του ΚΚΕ, αλλά εμείς μάλλον μπερδευτήκαμε. Πώς, δηλαδή, θα συνδυαστεί η υπεράσπιση των «κυριαρχικών δικαιωμάτων» (πράγμα που σημαίνει πως το ΚΚΕ καλεί τα μέλη του να πολεμήσουν για να τα υπερασπίσουν) με την «κοινή πάλη των λαών Ελλάδας-Τουρκίας».
Σ’ αυτό το βασικό ερώτημα, του πώς θα συνδυαστεί η κοινή πάλη των λαών με την υπεράσπιση (φυσικά και από τις δύο πλευρές) των «κυριαρχικών δικαιωμάτων», η απάντηση του αρθρογράφου είναι:
«Όποιος ζητάει από το ΚΚΕ περισσότερες και πιο λεπτομερείς “διευκρινίσεις” για τη δράση του, μόνο αφελής ή πονηρός είναι…».
***
Ο Λένιν σε αντίθεση με το ΚΚΕ έδινε στα γραπτά του «περισσότερες και πιο λεπτομερείς ”διευκρινίσεις” για τη δράση του» και δεν έβλεπε σ’ αυτό πονηριά και αφέλεια!!
Μελετήστε σύντροφοι του ΚΚΕ τα γραπτά του Λένιν (στον τόμο 26 των Απάντων του) και θα το διαπιστώσετε! Θα καταλάβετε τι σημαίνει το: «Πρέπει να πας στον πόλεμο και να κάνεις τη δουλειά του σοσιαλιστή».
Τι σημαίνει αυτό για το θέμα της φιλίας και της συνεργασίας των λαών, για το θέμα των συνόρων και των κυριαρχικών δικαιωμάτων;
Ο Λένιν μας δίνει «πιο λεπτομερείς διευκρινίσεις»:
«Το σοσιαλιστικό κίνημα δεν μπορεί να νικήσει μέσα στα πλαίσια της πατρίδας. Δημιουργεί νέες ανώτερες μορφές συμβίωσης των ανθρώπων, όπου οι νόμιμες ανάγκες και οι προοδευτικές τάσεις των εργαζομένων μαζών κάθε εθνότητας θα ικανοποιηθούν για πρώτη φορά σε μια διεθνική ενότητα με τον όρο ότι θα εκμηδενιστούν οι σημερινοί εθνικοί φραγμοί.
Στις προσπάθειες της σύγχρονης αστικής τάξης να διαιρέσει και να χωρίσει τους εργάτες με υποκριτικές επικλήσεις για “υπεράσπιση της πατρίδας” οι συνειδητοί εργάτες θα απαντήσουν με νέες και επανειλημμένες προσπάθειες για την πραγματοποίηση της ενότητας των εργατών των διαφόρων εθνών στον αγώνα για την ανατροπή της κυριαρχίας της αστικής τάξης όλων των εθνών».
Μετά από αυτά, ας πάμε σε αυτά που μας λέει ο αρθρογράφος:
«Το ΚΚΕ δεν αδιαφορεί για το απαραβίαστο των συνόρων κλπ. Γι’ αυτό και επιδιώκει να πρωταγωνιστήσει στη λαϊκή πάλη».
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Μπέρδεμα!
Το «δεν αδιαφορεί» σημαίνει ότι το ΚΚΕ πάει στον πόλεμο. Κατανοητό, αφού «όλοι θα πάνε», αφού ο πόλεμος είναι πια η πραγματικότητα που οι άνθρωποι ζουν καθημερινά… Το «γι’ αυτό επιδιώκει να πρωταγωνιστήσει στη λαϊκή πάλη» πώς κολλάει;
Εμείς λέμε ότι: Η λαϊκή πάλη στη αρχή του πολέμου θα έχει αμβλυνθεί γιατί θα έχει επικαλυφθεί από το κύμα του εθνικισμού. Σ’ αυτό το κύμα του εθνικισμού το ΚΚΕ λέει πως θα επιδιώκει να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο – μαζί δηλαδή με τους εθνικιστές όλων των αποχρώσεων και η πατριωτική/εθνικιστική Αριστερά!!
Σ’ αυτές τις συνθήκες η διεθνιστική Αριστερά θα πηγαίνει κόντρα στο ρεύμα. Τότε δεν θα μιλάμε για λαϊκή πάλη αλλά για πάλη μια μειοψηφίας, της συνειδητής πρωτοπορίας, η οποία θα είναι απομονωμένη από τα βασικά ρεύματα στις λαϊκές μάζες και την κοινωνία. Αλλά θα συνεχίζει να παλεύει προπαγανδιστικά ενάντια στον πόλεμο, να εξηγεί τις αιτίες του πολέμου και γενικά δεν θα υποστέλλει τα ζητήματα της ταξικής πάλης. Θα παλεύει ενάντια στη «δική μας άρχουσα τάξη» εξηγώντας υπομονετικά αυτά τα καθήκοντα στις λαϊκές μάζες.
Το ΚΚΕ τι θα κάνει; Θα ακολουθήσει μια παρόμοια πολιτική; Θα πρωταγωνιστήσει σ’ αυτή την προσπάθεια; Η απάντηση, όπως αναφέραμε πιο πάνω, είναι:
«Όποιος ζητάει από το ΚΚΕ περισσότερες και πιο λεπτομερείς “διευκρινίσεις” για τη δράση του, μόνο αφελής ή πονηρός είναι….»
***
Σε περίπτωση που το πολεμικό επεισόδιο έχει διάρκεια, μετατραπεί σε πόλεμο με πολλούς νεκρούς, τραυματίες και πληγωμένους είναι βέβαιο ότι το κύμα του εθνικισμού θα καταλαγιάσει και τα ταξικά προβλήματα θα έρθουν στην επιφάνεια ιδιαίτερα οξυμένα.
Τότε θα έχουμε την παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα και την ένταση της ταξικής πάλης. Ο πόλεμος θα δημιουργήσει μύρια δεινά σε φαντάρους και σε λαό. Το ΚΚΕ θα πρωταγωνιστήσει στην αντίδραση των φαντάρων στις συνθήκες ζωής στο στρατό; Ενάντια στις αυθαιρεσίες και τα προνόμια των αξιωματικών; Ενάντια στην απόκρυψη των τροφίμων και την ακρίβεια; Για εργατικό και κοινωνικό έλεγχο στις επιχειρήσεις που έχουν να κάνουν με την επιβίωση του λαού; Για ειρήνη χωρίς προσαρτήσεις;
Αυτά τα ερωτήματα και άλλα πολλά που έχουν να κάνουν με τα οξυμένα προβλήματα που θα προκύψουν σαν αποτέλεσμα του πολέμου, δεν είναι «λεπτομερείς διευκρινίσεις» από «αφελείς και πονηρούς». Είναι τα ζητήματα τα οποία αποτελούν τη βάση πάνω στην οποία πρέπει να παλέψει το εργατικό-λαϊκό κίνημα για «να μην βγει “αλώβητη “η αστική εξουσία, που έστειλε τους λαούς να αλληλοσκοτώνονται» για να έχουμε «επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης», τη «Λαϊκή εξουσία».
Είναι αλήθεια ότι δεν είναι δυνατό να γνωρίζουμε από σήμερα την ακριβή μορφή των εξελίξεων. Αλλά μπορούμε να μιλήσουμε για το τι κάνουμε σε περίπτωση πολέμου σε γενικές γραμμές, έτσι ώστε να προετοιμαστούν τα μέλη και τα στελέχη της Αριστεράς και του κινήματος για να αντιμετωπίσουν τις ισχυρές κοινωνικές πιέσεις που αναπόφευκτα θα δεχθούν.
Είναι σωστό αυτό που επισημαίνει ο αρθρογράφος, ότι: «ο αγώνας του εργατικού κινήματος, σε τέτοιες συνθήκες έχει και διαφορετικές φάσεις και συγκεκριμένη κλιμάκωση. Ούτε η γενικότερη κατάσταση ούτε η κατάσταση του λαού είναι ίδια πριν το πόλεμο, στο ξεκίνημα ενός πολέμου, στην εξέλιξη και τη διάρκειά του».
Ωστόσο στην ανάπτυξη του άρθρου, στην απάντηση στο ερώτημα που θέτει στο ΝΑΡ: «πώς πρέπει να σταθεί κανείς στην περίπτωση που τελικά ο πόλεμος δεν αποτραπεί», το άρθρο του ΚΚΕ περιορίζεται στο ξεκίνημα του πολέμου, όπου δηλώνει ότι το ΚΚΕ θα πάει στον πόλεμο. Μετά… κενό!
Δεν βλέπουμε πουθενά να παίρνει καθαρή θέση ότι κατά την εξέλιξη και τη διάρκεια του πολέμου οι πρωτοπόροι δεν αναστέλλουν την ταξική πάλη στο όνομα της υπεράσπισης της πατρίδας αλλά αντίθετα προσπαθούν να την οξύνουν με τελικό στόχο την ανατροπή της άρχουσας τάξης.
Αυτά είναι που το ΚΚΕ θεωρεί μάλλον «πιο λεπτομερείς διευκρινήσεις»… Στην πραγματικότητα αυτά είναι κρίσιμα ζητήματα τα οποία έχουν να κάνουν με το μεταβατικό πρόγραμμα που οδηγεί τη συνείδηση και την δράση των μαζών στο «επιστέγασμα και έπαθλο», όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο αρθρογράφος, της Λαϊκής Εξουσίας.
Κατά συνέπεια ο αρθρογράφος πράττει αυτό για το οποίο κατηγορεί το ΝΑΡ ότι:
«…κρύβει πίσω από αντικαπιταλιστικές γενικολογίες μια γραμμή που στέκεται σε πασιφιστικά καλέσματα, χωρίς την παραμικρή επεξεργασία για τα συγκεκριμένα καθήκοντα ώστε να στραφεί η εργατική τάξη ενάντια στον πραγματικό της αντίπαλο, που είναι η τάξη που την εκμεταλλεύεται»
Σε κανένα σημείο στην πορεία του άρθρου του στελέχους του ΚΚΕ δεν προτείνονται συγκεκριμένα καθήκοντα «στην εξέλιξη και στη διάρκεια» του πολέμου,
«ώστε να στραφεί η εργατική τάξη ενάντια στον πραγματικό της αντίπαλο, που είναι η τάξη που την εκμεταλλεύεται…»
Εκτός και αν τα συγκεκριμένα καθήκοντα για το ΚΚΕ αρχίζουν και τελειώνουν με:
«Το ΚΚΕ δεν αδιαφορεί ούτε για το απαραβίαστο των συνόρων, ούτε για την εδαφική ακεραιότητα και τα κυριαρχικά δικαιώματα». Κλπ, κλπ…
Οπότε, όπερ έδει δείξαι…
Υ.Γ. Δεν συμφωνούμε με την κριτική του ΚΚΕ προς το ΝΑΡ
Το ζουμί τού άρθρου όπως το καταλαβαίνω εγώ:
Ο αρθρογράφος επιχειρεί να στριμώξει το ΚΚΕ πάνω στη βάση τού (πραγματικού) γεγονότος ότι στην περίπτωση των ελληνο-τουρκικών διαφορών και στο ενδεχόμενο πολέμου με πρωτοβουλία τής Τουρκίας δεν προβάλλει τη γραμμή τού ατόφιου λενινιστικού επαναστατικού ντεφαιτισμού, όπως ο Λένιν τον εμπνεύστηκε στις παραμονές τού Α’ ΠΠ, κομμένο και ραμμένο δηλαδή για έναν πόλεμο, το χορό τού οποίου έσυραν οι μεγάλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις τής εποχής. Παραλείποντας ένα σωρό ‘‘ζητηματάκια’’ που προκύπτουν σε σχέση και με το λενινιστικό πνεύμα αλλά και, ίσως και κυρίως, με το χαρακτήρα μιας ελληνο-τουρκικής σύρραξης στις μέρες μας, μπορεί να μας δώσει μια απάντηση στο παρακάτω ερώτημα;
Καλά, το ΚΚΕ δεν προτείνει την εν είδει copy paste εφαρμογή τού επαναστατικού ντεφαιτισμού, σύμφωνοι. Μπορεί να μας υποδείξει κάποια πολιτική ή και κινηματική συλλογικότητα της Αριστεράς που το κάνει, παραθέτοντας και τα σχετικά πειστήρια;
Νύχτωσε κι ακόμα να φανεί ο κ. Μαράκης, να μας διαφωτίσει…
τιτλοφορείς το άρθρο “αντιπαράθεση κκε-ναρ” αλλά κάνεις μονόπαντα κριτική στο κκε (προσπαθείς τουλάχιστον…) αποδεχόμενος ως αυτονόητο ότι …το ναρ δεν έχει πρόταση για το τι κάνουμε σε πείπτωση πολέμου!
Φοβεροί είστε!
Καλά τώρα, παίρνετε στα σοβαρά τον Μαράκη?
Άντε πάλι τα ίδια! Τι το μεμπτό είχε το σχόλιο που έστειλα νωρίτερα και το κόψατε;
Ήθελα να ’ξερα: Εσείς οι τέσσερις που μέχρι στιγμής (Πέμπτη, 17 Μαΐου 2018 13:01) έχετε «ψηφίσει» «κάτω τα χεράκια» για το παραπάνω σχόλιό μου δεν ντρεπόσαστε καθόλου; Τι ακριβώς αποδοκιμάζετε; Τη δικαιολογημένη διαμαρτυρία μου για το αναίτιο κόψιμο ενός σχολίου; Το απολύτως λογικό και «νόμιμο» αίτημά μου να μου δοθεί κάποια εξήγηση; Και ανάποδα: Τι ακριβώς επιδοκιμάζετε; Το κόψιμο σχολίων «επειδή έτσι μας αρέσει»; Την παντελή αδιαφορία να αιτιολογηθεί το κόψιμο –κάτι που, εκτός άλλων, υποδηλώνει και το ότι δεν μπορεί να εφευρεθεί έστω και μια κάποια στοιχειωδώς νομιμοφανής βάση;
Για λύπηση είστε. Κι επειδή κατά πάσα πιθανότητα θα δηλώνετε και «αντισταλινικοί», για γέλια και για Πρώτο Βραβείο υποκριτικής…
εγω αποδοκιμαζω την παρουσια σου στο σαιτ.
ΟΚ. Θεμιτό και αναφαίρετο δικαίωμά σου. Πες μας όμως και τους λόγους, όπως είναι και αντίστοιχη υποχρέωσή σου.
Είμαι όλος αυτιά.
Δε μου πέφτει βέβαια κανένας λόγος,αλλά έχω την εντύπωση,ότι το συγκεκριμένο σχόλιο ήταν ένα,κατά κάποιον τρόπο,πείραγμα.Πέραν από κει,δε νομίζω,ότι έχει ούτε νόημα ούτε θέση.
Τι έγινε, ρε ανώνυμε ‘‘δημοκράτη’’; Πέρασε μια μέρα, πέρασε κι άλλη μια, κι ακόμα δεν κατόρθωσες να μας εξηγήσεις για ποιους λόγους «αποδοκιμάζεις την παρουσία μου στο σάιτ»; Τόσο μεγάλα είναι τα «εγκλήματά» μου σε βάρος τού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, που δεν βρίσκεις λόγια να τα περιγράψεις; Γιατί δεν προσπαθείς να βρεις αυτούς τούς έξι που συμφωνούν μαζί σου, να μαζευτείτε όλοι μαζί, μπας και μπορέσεις να βρεις το θάρρος; Εφτά με έναν θα είσαστε, ρε συ, τι φοβάσαι; Φοβούνται οι επαναστάτες;
ΟΡΘΗ ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ ΣΧΟΛΙΟΥ
Τι έγινε, ρε ανώνυμε ‘‘δημοκράτη’’; Πέρασε μια μέρα, πέρασε κι άλλη μια, κι ακόμα δεν κατόρθωσες να μας εξηγήσεις για ποιους λόγους «αποδοκιμάζεις την παρουσία μου στο σάιτ»; Τόσο μεγάλα είναι τα «εγκλήματά» μου σε βάρος τού εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος, που δεν βρίσκεις λόγια να τα περιγράψεις; Γιατί δεν προσπαθείς να βρεις αυτούς τούς έξι που συμφωνούν μαζί σου, να μαζευτείτε όλοι μαζί, μπας και μπορέσεις να βρεις το θάρρος; Εφτά με έναν θα είσαστε, ρε συ, τι φοβάσαι; Φοβούνται οι επαναστάτες –και μάλιστα με τόσο ευνοϊκό συσχετισμό δυνάμεων;
Ευτυχώς left, που ανακαλύφθηκαν τα κομπιούτερς και δεν καταστρέφονται τόσα πολλά δέντρα προκειμένου να βρίσκεις χαρτί για να γράφεις,.
Η διατύπωση,ότι “οι λαοί δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν μεταξύ τους”,άσχετα με το ποιος το λέει,συνιστά μια αφελή εξιδανίκευση.Ολόκληρο το ζωικό κ φυτικό βασίλειο,από την απαρχή του ισορροπεί ανάμεσα στην αλληλεξάρτηση κ τον ανταγωνισμό..Σε άλλες,πρωτόγονες εποχές οι λαοί έρχονταν σε σύγκρουση μεταξύ τους για ζωτικό χώρο κ φυσικούς πόρους,όχι απαραίτητα για την απληστία των αρχουσών τάξεων,αλλά από υπέρμετρη αύξηση του πληθυσμού τους κ περιβαλλοντικές μεταβολές.Αυτά,όσον αφορά στην προϊστορία.Στην εποχή μας υπάρχει κάποια συνεργασία ανάμεσα στους λαούς,αυτό που λέμε αλληλεξάρτηση,ισότιμη ή ανισότιμη,αναλόγως.Επομένως οι λαοί σήμερα έχουν να μοιράσουν εκτός των άλλων κ την παγκόσμια παραγωγή.Οι μαρξιστές θεωρούμε,ότι οι αστικές τάξεις είναι από χαραχτήρα επιθετικές κ οι λαοί ειρηνικοί.Αυτό όμως ισχύει στο πλαίσιο της σχετικότητας που διαμορφώνεται στη βάση του καπιταλιστικού κοινωνικού-οικονομικού συστήματος κ δεν οφείλεται στο ήθος των ατόμων που αποτελούν αστικές τάξεις κ λαούς.Την επιλογή ανάμεσα στην “αρετή κ την κακία” την καθορίζει ένα σύνολο παραγόντων για τον κάθε άνθρωπο κ όχι ειδικά η κοινωνική του τάξη.Η περίφημη εντιμότητα της εργατικής τάξης καθορίζεται κ διαμορφώνεται από τη θέση της σε κοινωνία κ παραγωγή κ για την πλειονότητα,τουλάχιστον των ατόμων δεν είναι μια απόλυτα συνειδητή επιλογή.Στην τέχνη έχει παρουσιαστεί αρκετές φορές η απότομη μεταβολή χαραχτήρα,όταν παρουσιάζονται δυνατότητες ανέλιξης.Δεν πρέπει να τα ξεχνούμε αυτά κ να οδηγούμαστε σε ψευδαισθήσεις σχετικά με την ανθρώπινη φύση.Εμείς αποσκοπούμε στην αλλαγή του κοινωνικο-οικονομικού συστήματος,έτσι που να στηρίζονται τα θετικά στοιχεία στον άνθρωπο κ να είναι ακριβώς δίκαιη η κατανομή των αναγκαίων αγαθών ανάμεσα σε άτομα κ λαούς,στο πλαίσιο της αλληλεγγύης κ όχι του ανταγωνισμού.
Well said, Αναστασία. Well said…
Είναι γενικά αποδεκτό,ότι υπάρχουν αντιθέσεις μέσα στο λαό.Είναι λοιπόν επόμενο,να υπάρχουν αντιθέσεις κ ανάμεσα στους λαούς.Η μαρξιστική θεωρία είναι διεθνιστική,συνεπώς αντιμετωπίζει αυτές τις αντιθέσεις κ τη διευθέτησή τους με βάση τις αξίες της ισοτιμίας,της αλληλεγγύης κ της δικαιοσύνης.Όμως η δικαιοσύνη έχει υποχρεωτικά κ μια υποκειμενική διάσταση.Ο καθένας ξεκινά με αφετηρία τη δική του θέση κ δίκιο.Η αντίληψη των “ίσων αποστάσεων” είναι το ίδιο άτοπη με την αντίληψη της “ουδετερότητας”.Η θέση κ το καθήκον των πολιτικών οργανώσεων των εθνικών κρατών είναι η προάσπιση των δικαίων κ των συμφερόντων του δικού τους λαού,κατά την έννοια που η θέση του κάθε δικηγόρου είναι δίπλα στο δικό του εντολέα.Αλλιώς δεν προσφέρουν ούτε στο λαό τους ούτε στον εαυτό τους ούτε στην υπόθεση του διεθνούς δικαίου κ του διεθνισμού.
και τωρα λεφτ700 ξαναπες της μπραβο για τα μαργαριταρια που εγραψε. ρε λογοκριτη σε παρακαλω μη με κοψεις
Φίλε μου LVF,
Αν ήθελα να πω «μπράβο» στην Αναστασία και γι’ αυτό το σχόλιο, θα το έκανα. Ο λόγος για να το κάνω θα ήταν ότι και σε αυτό το σχόλιό της λέει σωστά πράγματα. Ο λόγος για να μην το κάνω είναι ότι σε αυτό το σχόλιό της υπάρχουν και προβληματικά σημεία. Βγάλε τα συμπεράσματά σου (θα ήμουν ευτυχής αν έβγαζες έστω και ένα: ότι δεν μιλάς με κανένα 15χρονο…).
Δες, όμως, τώρα τα χάλια σας (εσάς τών ultra διεθνιστών):
Σε προηγούμενα σχόλια της Αναστασίας, εκεί από όπου απουσιάζουν weak spots, το «μαύρισμα» έχει πάει σύννεφο. Τώρα, σε αυτό, που όντως σηκώνει νερό, κυρίως εξ αιτίας τού παραλληλισμού των καθηκόντων ενός εργατικού κόμματος σχετικά με την υπεράσπιση του δίκιου τού έθνους στο οποίο ανήκει με αυτά ενός δικηγόρου που είναι υποχρεωμένος να προσπαθεί να βγάζει λάδι με κάθε τρόπο ακόμα και τον μεγαλύτερο εγκληματία, οι αποδοκιμασίες είναι θεαματικά λιγότερες! Καθόλου καλό σημάδι για τα μυαλά που κουβαλάτε, για τις γνώσεις που έχετε, καθώς και για τις πραγματικές διαφορές σας από τους ultra γαύρους (βάζελους, χανούμια, μπαόκια κ.λπ.)…
Τα λέμε
αυτη η ταυτιση που κανεις – εγω ο τροτσκιστης και ολοι οι αλλοι στο ιδιο το τσουβαλι – ειναι απαραδεκτη. εγω θα χρεωθω την συμπεριφορα τους;
Για το σινάφι σου μιλάω. Κι εσύ ανήκεις στο τροτσκιστικό σινάφι, έτσι δεν είναι; Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να ξέρω αν υπάρχουν και μερικά κουσούρια τού σιναφιού σου που εσύ δεν τα έχεις.
εδω σε αυτο το κουβεντολοι που χουμε ανοιξει ΔΕΝ υπαρχει αλλος τροτσκιστης. γιατι χρεωνεις στον τροτσκισμο τον οποιονδηποτε διαφωνησε με την αναστ. τι αυθαιρεσιες ειναι αυτες. οΤρο. ελεγε να μαθετε να σκεφτεστε. εσυ ολο διαβαζεις και γραφεις και δεν σου μενει χρονος να σκεφτεις. παω τωρα να διαβασω τι εγραψες στο αλλο θεμα το σοβαρο
Ρε φίλε, δεν λες να το πάρεις απόφαση ότι δεν μιλάς με κανένα 15χρονο; Με δεδομένο ότι οι τροτσκιστές έχετε καταφέρει να βάλετε στο (τρύπιο) βρακί σας ΑΝΤΑΡΣΥΑ και ΝΑΡ είναι ηλίου φαεινότερο ότι το μαύρισμα των σχολίων τής Αναστασίας έχει σαν κύρια αιτία αυτό που καταγράφεται σε πολλά από τα σχόλιά της: την αμφισβήτηση του διαστρεβλωμένου, δογματικού και τυφλού διεθνισμού που διακατέχει το σύγχρονο τροτσκισμό. Άσε λοιπόν την εξατομίκευση και μην πας να κρυφτείς πίσω από αυτήν. Όλοι οι τρότσκες έχετε την ίδια βίδα.
1. δεν εχω ΚΑΜΙΑ σχεση με οκδε – σεκ – ανταρσυα 2. εισαι σταλινικος ψυχακιας βλεπεις παντου τροτσκιστες 3. τα ιδια κανατε και παλια. οποιον διαφωνουσε τον εκτελουσατε σαν τροτσκιστη 4. δεν μιλας καθολου πολιτικα. ολο αφορισμους και προσβολες. εχεις πολυ χαμηλο πολιτικο επιπεδο . να τα βρασω τα βιβλια που διαβασες 5. η αναστ. κορη σου ειναι η βαφτιστηρα σου;
Εγώ αναφέρθηκα στο τυπικό καθήκον ενός δικηγόρου,στα καθήκοντα που θεωρητικά περιλαμβάνει το επάγγελμά του.Η Δικαιοσύνη δεν ορίζει,βέβαια την παρουσία δικηγόρου,για να βγαίνουν λάδι οι εγκληματίες όπως δεν επιβάλλει κ εισαγγελέα,για να καταδικάζονται ναι κ καλά εις θανατον ή ισόβια οι κατηγορούμενοι,όπως έλεγε ένα ανέκδοτο.Η παρουσία κ του ενός κ του άλλου είναι επιβεβλημένη κ αιτιολογημένη στο πλαίσιο της νομικής επιστήμης,που αναγνωρίζει τη διττή όψη της δικαιοσύνης.Άλλο οι στρεβλώσεις κ στρεψοδικίες της κοινωνικής πραγματικότητας.Ξεκαθάρισα,ότι οι διαφορές πρέπει να διευθετούνται στη βάση των αξιών κ των αρχών του μαρξισμού.Όσο για το “μαύρισμα” τώρα,οφείλω να δηλώσω προς κάθε κατεύθυνση,ότι πέφτει στο κενό,επειδή δε βάνω υποψηφιότητα κανενός είδους.Γράφω για το διάλογο κ μόνο.Έτσι κι αλλιώς είμαι κατά της εκλογικής διαδικασίας κ υπέρ της κλήρωσης,όσον αφορά στα δημόσια αξιώματα.Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση,να πλησιάσομε,σε ένα βαθμό έστω, μια κοινωνία ισοτιμίας.Οι επιλογές αποφασιστικής σημασίας να παίρνονται μέσα στα λαϊκά όργανα,από το σύνολο των πολιτών,με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες.Στο αντεπιχείρημα,ότι αυτά δε γίνονται στο σημερινό,περίπλοκο κόσμο μας,απαντώ “να είμαστε ρεαλιστές κ να ζητούμε το αδύνατο”.
κι αν ο ελλην. λαος εκει στις αμεσοδημοκρατικες διαδικασιες αποφασισει οι ομοφιλοφ. φυλακη γιατι ειναι ανωμαλοι και οι μεταναστες στη θαλασσα γιατι ειναι παρανομοι τι κανουμε;
Δηλαδή εσύ ισχυρίζεσαι,ότι ο λαός δεν έχει το απαραίτητο επίπεδο,για να μπορεί να παίρνει σωστές αποφάσεις; Λοιπόν,να ξεκαθαρίσω,ότι δεν αναφέρομαι στο τώρα.Σήμερα ούτε λαϊκά όργανα έχομε,ούτε λαϊκή κυριαρχία,οπόταν κ η θέληση του λαού δεν περνά.Ό,τι αποφάσεις κ να πάρει,πάνε στο σκουπιδοντενεκέ.Άρα λοιπόν μη φοβάσαι.Όταν ο λαός παρει την τύχη του στα χέρια του με τον αγώνα του,θα έχει διαπαιδαγωγηθεί μέσα από την πάλη κ θα είναι ο μόνος κατάλληλος κ αρμόδιος,να αποφασίζει για τη ζωή του.Κάποτε ο λαός θεωρούνταν ανάξιος,να έχει με οποιονδήποτε τρόπο, λόγο στα κοινά.Σήμερα θεωρείται άξιος,να εκλέγει εκπροσώπους κ άρχοντες,που να αποφασίζουν για πάρτη του κ να κυβερνούν.Θεωρείται όμως ανάξιος,να παίρνει ο ίδιος αποφάσεις για τον εαυτό του.Με ποια λογική; Ένα κράτος εκλεγμένων αντιπροσώπων κ αξιωματούχων γίνεται σταδιακά κράτος εκλεκτών.Το λέει η ίδια η λέξη.Δημοκρατία όμως είναι η εξουσία των πολλών,δλδ της “μάζας”,όπως λένε οι κομμουνιστές.Σήμερα θεωρείται γενικά αυτονόητο,ότι ούτε δημοτικός σύμβουλος γίνεται,χωρίς τουλάχιστον ένα πανεπιστημιακό πτυχίο.Αν δεν είναι αυτή η αριστοκρατία,τότε ποια είναι; Και φυσικά οι λαϊκοί άνθρωποι είναι ακατάλληλοι για πολιτικά αξιώματα,αφού αυτά απαιτούν δεξιότητες κ ικανότητες τέτοιες,ώστε να υπηρετούνται τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας.Ο λαός είναι κατάλληλος μόνο για να ζητιανεύει ρουσφέτια κ να ελπίζει σε ψίχουλα.
σου εχω γραψει πιο κατω τι προτεινω ειλικρινα και χωρις ειρωνια. ενταξου καπου μαρξιστικα εστω και στο κκε.
Ναι,αλλά δε ζητώ συμβουλή.Ζητώ αντίλογο κ επιχειρήματα.
δεν ξερω να πληκτρολογω. γραφω με το 1 δαχτυλο. δεν μπορω να ανταπεξελθω σε αυτο που μου ζητας. ειναι τεραστιο θεμα . συγγνωμη και καλη τυχη
Εεεεε, χμμμμμ…….!!!
δεν λεω ψεμματα. παντως εχει πλακα το σχολιο σου. εμενε κατι τετοια το φιλαρακι ο λογοκριτης μου τα εκοβε
Δεν είναι τόσο εξωπρσγματικό,όσο φαίνεται.Πρώτον,έχει ήδη γίνει πραγματικότητα μια φορά,στην αρχαία Αθήνα.Δεύτερον (κ σημαντικότερο), στην Κούβα οι εκλογές διεξάγονται στα λαϊκα όργανα (Δημοτικές Συνελεύσεις κ άλλους μαζικούς φορείς) κ μπορεί να βάνει υποψηφιότητα όποιος θέλει.Δε θα μπορούσε αυτό το σύστημα να μετεξεληχτεί έτσι,που να μεταφερθεί εξουσία από τους εκλεγμένους εκπροσώπους στα λαϊκά όργανα κ ταυτόχρονα η εκλογή εκπροσώπων να γίνει κλήρωση; Τι παραπάνω λέω από το Λένιν,που είπε “όλη η εξουσία στα σοβιέτ”; Ή ήταν πιο “ρεαλιστικό” το όραμα του Μαρξ της “αταξικής κοινωνίας”, που στο κάτω-κάτω ποτέ μέχρι τότε δεν είχε κ ούτε μέχρι κ σήμερα έχει υλοποιηθεί;
δεν διαφωνει κανεις. απλα εδω και 200 χρονια οι αριστεροι μαλωνουμε για το ΠΩΣ θα φτασουμε εκει
Εγώ έχω την εντύπωση,ότι οι μαρξιστές δεν έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα με την εκλογή εκπροσώπων μέσω ψηφοφορίας,από την παρισινή κομμούνα μέχρι σήμερα.Αποθέωση της δημοκρατίας θεωρούν τους “αιρετούς κ ανακλητούς” αξιωματούχους.Όμως έχει διαπιστωθεί (πρόσφατα είδα μιαν αναφορά σε σχέση με την Κούβα),ότι το πολιτικό σύστημα διαμορφώνεται σταδιακά έτσι,που να γίνεται όλο κ πιο δύσκολη,όλο κ πιο σπάνια η ανάκληση ενώ συγχρόνως οι αιρετοί εδραιώνουν λίγο το λίγο την εξουσία τους απέναντι στη μάζα.Οπόταν η δημοκρατία οδηγείται σε αριστοκρατία-ολιγαρχία.Το πρώτο βήμα λοιπόν είναι,να δούμε το θέμα κ να μελετήσομε τη δυνατότητα της κλήρωσης,όχι βέβαια μόνο σαν διαδικασία επιλογής εκπροσώπων,αλλά σαν ένα ζήτημα αξιών,αρχών,θεσμών κ συνολικά δομής του πολιτεύματος.”Η αρχή είναι το ήμισι του παντός”,καθώς λένε.
Εδώ μπήκαν δυο εξαιρετικά σοβαρά ζητήματα κ δεν είναι σωστό,να περάσουν στο ντουκ.Για το πρώτο: Ο λαός δεν έχει τίποτα ενάντια στους ομοφυλόφιλους.Πρόβλημα έχει το λεγόμενο κατεστημένο,δηλ. το πλέγμα κοινωνικών σχέσεων,που περιβάλλει τα (ανήθικα) συμφέροντα της άρχουσας τάξης,τα στηρίζει κ επωφελείται.Ο λαός,το πολύ,να σατιρίζει κάποια παράξενα καμμώματα,που νομίζω,ότι δε συνδέονται υποχρεωτικά με την οοφυλοφιλία,αλλα είναι ένα είδος αλλοτρίωσης εξ αιτίας της κοινωνικής πίεσης μέσα στο σύστημα.Ορισμένοι ομοφυλόφιλοι μπορεί να γίνονται βέβαια κάποιες φορές “ενοχλητικοι”,μέχρι κ επιθετικοί.Αλλά αυτό είναι άλλο.
Για το πρώτο παραλειψα να συμπληρώσω,ότι το “κατεστημένο” στρέφεται ενάντια,όχι μόνο στους ομοφυλόφιλους,αλλά κ κάθε κοινωνική συμπεριφορά που απειλεί να ξεσκεπάσει την ψεύτικη ηθική του κ τις πραγματικές σκοπιμότητες που αυτή υπηρετεί.Ας θυμηθούμε σχετικά κ το έργο του Λόρκα.
Για το δεύτερο ζήτημα: Είναι τυπική αντίθεση αναμεσα στους λαούς.Άνθρωποι που δεν έχουν καμιά σχέση με το φασισμό κ το ρατσισμό,έχουν διατυπώσει μια κριτική μαζί με μια ολόκληρη επιχειρηματολογία,για τη θέση των ανοιχτών συνόρων,την αποδιοργάνωση που προκαλεί η μαζική,ανεξέλεγκτη μετακίνηση ανθρώπων στις χώρες υποδοχής κ προέλευσης,τις συνέπειες (θετικές ή αρνητικές;) για τα λαϊκά κινήματα.Ούτε ΕΝΑ αντεπιχείρημα δεν έχει υπάρξει από την άλλη πλευρά.Μόνο επίθεση με αφορισμούς κ δαιμονοποίηση.Ο διάλογος απουσιάζει παντελώς.Αυτη η πολιτική συμπεριφορά μοιάζει ανεξήγητη.Λένε μέχρι κ για διαπλοκή με συμφέροντα του κεφαλαίου.Εγώ πάντως δε θέλω εδώ να μπω στη διαδικασία της επιχειρηματολογίας.Είναι πολλοί που πρέπει να το κάνουν κ υπάρχουν πολλές ευκαιρίες γι’ αυτό.Περιμένομε,να το δούμε.Θέλω μόνο να πω τη μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω.Αυτές οι μαρξιστικές οργανώσεις βρίσκουν μια βολική υπεκφυγή στη θέση των ανοιχτών συνόρων,γιατί είναι σε απροθυμία -όχι μόνο αδυναμία,γιατί τότε δε θα απέφευγαν την τοποθέτηση του προβλήματος στις σωστές του διαστάσεις,το αντίθετο!- να αναλάβουν τις ευθύνες τους σαν πρωτοπορία των λαϊκών κινημάτων,να οδηγήσουν τους λαούς στην πάλη,ενάντια στο διεθνές καπιταλιστικό-ιμπεριαλιστικό σύστημα.
Συμπληρωματικά να εξηγήσω,ότι το παράδειγμα με το δικηγόρο το χρησιμοποίησα,γιατί είναι πολύ χαραχτηριστικό.Ας φανταστούμε,πόσο αστείο θα ήταν,να αρχίσει ένας δικηγόρος να απαριθμεί τα σφάλματα κ τις παραλείψεις του πελάτη του ή να επισημαίνει τα σημεία που δικαιολογούν κ δικαιώνουν τον αντίδικό του.Μα δεν είναι η δική του αρμοδιότητα!
ρε αναστ. ειλικρινα σου μιλαω εισαι πολυ μπερδεμενη. μονο η ενταξη σε μια μαρξιστικη οργανωση θα σε βοηθησει. δεν θα σε σωσει αλλα θα σου διδαξει καποια βασικα που δεν θα τα μαθεις στους αμεσοδημοκρατικους κυκλους που συναναστρεφεσαι
Μόνο η στάση του ΚΚΕ είναι σωστή, στο ζήτημα του πολεμου
φυσικά δεν ξεχνάμε ποιο είναι το ΚΚΕ και τι λάθη έχει κάνει, και μάλιστα λογικά είναι έτοιμο με τις απόψεις που σε άλλα θέματα έχει (επίκαιροποιημςνος σταλινισμός,) να τα ξανακάνει δοθείσης ευκαιρίας γι’αυτό και επαγρύπνηση.
Λοιπόν παίρνουν μερική την κριτική του Λένιν στον Κάουτσκι (οπως διατυπώνεται συγκεκριμένα στο βιβλίο η προλεταριακή επανάσταση και ο αποστάτης Κάουτσκι έκδοση Σ.Ε. -Χ.1986, σελίδα.54-66), κάνει κάτι τερατώδεις αφαιρέσεις και την μεταφέρουν στην εποχή μας.
Αυτό είναι κολοσσιαίο και τραγικά γελοίο λάθος.