Δημήτρης Δεσύλλας
Στη νέα προσπάθειά μας για σύγχρονη επαναστατική Αριστερά, βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την παγκόσμια ανάπτυξη κυρίως τριών (3) ανταγωνιστικών, έως εχθρικών πολιτικών ρευμάτων.
Πρώτο: Η σκύλα του φασισμού είναι ξανά γκαστρωμένη και γεννάει αδιάκοπα νέα τέρατα. Το Ισπανικό VOX μαζί με τον Στιβ Μπάνον στήνουν φασιστική διεθνή σε όλη τη Λατινική Αμερική. Το Γερμανικό AfD πήρε υπερδιπλάσιο ποσοστό ψήφων από την αριστερή Die Linke στις πρόσφατες Γερμανικές εκλογές. Τα φασιστικά Ιταλικά Αδέλφια (Φρατέλι Φασιστέλι) είναι τώρα πρώτη πολιτική δύναμη στην Ιταλία κ.ο.κ.
Δεύτερο: Επανακάμπτει γοργώς και ησύχως, διεθνώς και κυρίως στην Ευρώπη, μια μεταλλαγμένη υπερσυντηρητική – νεοκεϋνσιανική σοσιαλδημοκρατία, χωρίς “κράτος πρόνοιας”, αλλά με νέες δυνατότητες πολιτικής – εκλογικής ενσωμάτωσης της εργατικής και λαϊκής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης.
Τρίτο: το αστικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί τη βαθύτερη ιδεολογική ηγεμόνευση και πολιτική ενσωμάτωση των αγώνων για τα πολύμορφα δικαιώματα, πριμοδοτώντας έναν ακίνδυνο κινηματικό δικαιωματισμό αποσυντονισμένων συλλογικοτήτων και κατακερματισμένων ατομικοτήτων.
Απέναντι σε αυτά τα ρεύματα, ξαναπαίζεται το στοίχημα για το αν θα υπάρξει και ποια Αριστερά, διεθνώς και στη χώρα μας. Γι’ αυτό, στη νέα προσπάθεια μας, για μαζική και σύγχρονη Αντικαπιταλιστική – Επαναστατική – Κομμουνιστική Αριστερά, θεωρώ αναγκαίο να αντλήσουμε βαθύτερα πολιτικά διδάγματα από τη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου μας, ουσιαστικά συμπεράσματα από τη σισύφεια πορεία της Ελληνικής Αριστεράς. Συγκεκριμένα:
• Το 1944, το μεγαλειώδες, παλλαϊκό και πλειοψηφικό ΕΑΜ (με νου – καρδιά – οργανωτή του το ΚΚΕ), στο όνομα της αντιφασιστικής – εθνικής ενότητας, πήρε τα τοξικά υπουργεία του Γ. Παπανδρέου και κατέληξε στη Βάρκιζα και μετά στα ξερονήσια.
• Το 1964, η μεγάλη ΕΔΑ, από αξιωματική αντιπολίτευση με 24,5% το 1958, στο όνομα της δημοκρατικής – αντιβασιλικής ενότητας, κατέληξε ως ουρά του Γ. Παπανδρέου, στον αφοπλισμό – ευνουχισμό του λαϊκού κινήματος, στη χούντα του 1967 και ξανά στα ξερονήσια.
• Το 1981, ο μεταπολιτευτικός ριζοσπαστισμός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, στο όνομα του “μεγάλου αθροίσματος των δημοκρατικών δυνάμεων ΚΚΕ και ΠΑΣΟΚ”, όπως έλεγε ο Χ. Φλωράκης, κατέληξε ως ουρά του Ανδρέα Παπανδρέου, στη λεηλασία του αριστερού κόσμου από το ΠΑΣΟΚ της αστικής δικομματικής εναλλαγής και της διακωμώδησης της περίφημης “αλλαγής”.
• Το 1989, το κοινό πόρισμα ΚΚΕ – ΕΑΡ και ο ενιαίος μεγάλος Συνασπισμός “της Αριστεράς και της Προόδου”, στο όνομα της κάθαρσης του βρώμικου Κοσκωτά, οδήγησε στις άθλιες “παρά φύσιν” συγκυβερνήσεις Τζανετάκη και Ζολώτα και κατέληξε στον πολιτικό εξευτελισμό και την εκλογική περιθωριοποίηση της Αριστεράς. Κυρίως έγινε το σκαλοπάτι για την αυτοδυναμία του πιο βρώμικου Έλληνα πολιτικού, του Κώστα Μητσοτάκη!
• Το 2015, το παλλαϊκό αντιμνημονιακό κίνημα του 2010 -2012, ποντάρισε πολιτικά και εκλογικά στο “κυβερνητικό πείραμα” του ΣΥΡΙΖΑ, στο όνομα της άμεσης ανακούφισης από τα Μνημόνια – εντός της ΕΕ.
Πώς κατέληξε;
α) στη μετατροπή του μεγαλειώδους 61,3% ΟΧΙ στο Δημοψήφισμα σε κατάπτυστο ΝΑΙ στο 3ο και χειρότερο Μνημόνιο έως το 2060 (που ψηφίστηκε στη Βουλή από πέντε κόμματα και 222 βουλευτές),
β) σε νέα λεηλασία, παρ’ όλα αυτά, από τον ΣΥΡΙΖΑ του κόσμου της Αριστεράς και
γ) κατέληξε κυρίως στη μεγάλη αυτοδυναμία – πανδημία (με 39,5%) και του γιου του Μητσοτάκη. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, την πρώτη φορά ως τραγωδία και τη δεύτερη ως φάρσα!
Δεν επρόκειτο για “μεγάλη προδοσία”, όπως λένε τώρα εκ των υστέρων και χωρίς αυτοκριτική, ο Π. Λαφαζάνης και ο Γ. Βαρουφάκης, αλλά για μεγάλη χρεωκοπία της γραμμής “όχι στο Μνημόνιο – ναι στο Ευρώ και την ΕΕ”.
Ας πάρουμε πολύ σοβαρά υπόψη ότι στις επόμενες διπλές εκλογές του 2022, ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ και το ΜέΡΑ 25 θα απλώσουν ξανά τις “απόχες” εκλογικής λεηλασίας του κόσμου της Αριστεράς, με τα έωλα συνθήματα “να φύγει η δεξιά” (που τη διόγκωσε ο ΣΥΡΙΖΑ με την πολιτική του) και “όχι στη χρεοδουλοπαροικία”. Ενώ είναι γνωστό ότι ο Γ. Βαρουφάκης υπόγραψε τη συμφωνία του Γιούρογκρουπ της 20/2/2015 (πρόπλασμα του 3ου Μνημονίου) και κυρίως ότι θα πληρώνει όλο το χρέος, σε όλους τους πιστωτές, εις το διηνεκές – Ad infinitum! Δηλαδή χρεοδουλοπαροικία “εις το τετράγωνον”!
ΕΡΩΤΗΜΑ: Υπάρχει κάποια κοινή ρίζα, μια κοινή αιτία για όλη αυτή την τραγωδία, την συνεχή και την αέναη σισύφεια πορεία της Αριστεράς;
Βεβαίως και υπάρχει. Είναι το γεγονός ότι η Αριστερά στη χώρα μας, πάρα τους μεγάλους αγώνες της και τις αμέτρητες θυσίες της (που εμείς τιμάμε), σε όλες τις κρίσιμες καμπές της ταξικής πάλης και της ανόδου του λαϊκού κινήματος, φοβόταν την αναμέτρηση με τον ταξικό αντίπαλο. Πάντοτε στο όνομα πλατειών μετώπων, ευρύτερης ενότητας, άμεσων στόχων ανακούφισης και “ενδιάμεσων” πολιτικών λύσεων, διεχώριζε τη στρατηγική από την τακτική. Υπέτασσε τη στρατηγική στην τακτική και τον τακτικισμό. Έπαιρνε διαζύγιο από το επαναστατικό πρόγραμμα και από τα αυθεντικά εργατικά και λαϊκά συμφέροντα. Ερωτοτροπούσε, ερωτευόταν και ενίοτε παντρευόταν τους πολιτικούς και ταξικούς αντιπάλους της. Αυτοί όμως αποδείχνονταν πάντα και με συνέπεια όχι απλώς άπιστοι εραστές, αλλά βάρβαροι θύτες.
• ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η Αντικαπιταλιστική – Επαναστατική Αριστερά στη χώρα μας, θα γίνει μεγάλη, ελκυστική και πραγματικό αντίπαλο δέος στην αστική πολιτική, μόνον όταν θα ενωθεί με τον σκοπό της. Τον σκοπό της που είναι η εργατική αντικαπιταλιστική επανάσταση και η σύγχρονη κομμουνιστική κοινωνία, με την πλήρη απελευθέρωση του κοινωνικού ανθρώπου. Στο στρατηγικό και ευγενικό αυτό καθήκον οφείλουμε να συμβάλουμε, με αναβαθμισμένο τρόπο και με όλες μας τις δυνάμεις ως ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οργανώσεις – συνιστώσες της και αγωνιστές -στριες της.
Κείμενο βασισμένο στην τοποθέτηση του Δημήτρη Δεσύλλα στο ΠΣΟ της ΑΝΤΑΡΣΥΑ (17/10/21)
“ανταρσία”, “ανατρεπτική”, “ανυπάκουη”….
από φραμπαλάδικη φρασεολογία καλά πάμε. Τηγανίτα δε βλέπουμε!
Δυό μεγάλα φάουλ από μέρους του Δημήτρη του Δεσύλλα.
α) “”Επανακάμπτει…μια υπερσυντηρητική – νεοκεϋνσιανική σοσιαλδημοκρατία, χωρίς “κράτος πρόνοιας”, αλλά με νέες δυνατότητες πολιτικής – εκλογικής ενσωμάτωσης της εργατικής και λαϊκής διαμαρτυρίας και αγανάκτησης.””
Που την είδε την… νεοκευνσιανή σοσιαλδημοκρατία ο Δ.Δεσύλλας;
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι νεοκευνσιανός;
Είναι ο Μελανσόν νεοκευνσιανός;
Είναι το Die Linke της Γερμανίας νεοκευνσιανοί;
Για …επενδύσεις μιλάνε οι άνθρωποι, παιδιά, για αξιοποίηση της Δημόσιας Περιουσίας μέσω funds κλπ.
Να μου πείτε ότι είν’ ο Κόρμπυν νεοκευνσιανός, άντε να το δεχτώ.
Αλλά το Die Linke νεοκευνσιανισμός;
Σε κυβέρνηση μαζί με το SPD ήταν τόσα χρόνια στο κρατίδιο του Βερολίνου. Ξέχασε ο κόσμος; Τι είναι, χρυσόψαρα;
Και αν δεν έχει ΚΑΜΙΑ, έστω συμβολική, μεταρρύθμιση να προτείνει ο νεοκευνσιανισμός, τότε τι νεοκευνσιανισμός είναι;
β) “”Το αστικό πολιτικό σύστημα επιχειρεί τη βαθύτερη ιδεολογική ηγεμόνευση και πολιτική ενσωμάτωση των αγώνων για τα πολύμορφα δικαιώματα, πριμοδοτώντας έναν ακίνδυνο κινηματικό δικαιωματισμό αποσυντονισμένων συλλογικοτήτων και κατακερματισμένων ατομικοτήτων””.
Πάντα αναρωτιόμουνα γιατί στην Αριστερά όλοι μιλούν τόσο γενικόλογα κι αφηρημένα.
Ποιές είναι οι “αποσυντονισμένες συλλογικότητες” ή οι “κατακερματισμένες ατομικότητες”;;
Οι ΛΟΑΤΚΙ που διεκδικούν την καθιέρωση του πολιτικού γάμου ομόφυλων ζευγαριών;
Ή οι ίδιοι που παλεύουν χρόνια τώρα, αδικαίωτα, για την τεκνοθεσία σε ομόφυλα ζευγάρια;
Οι συλλογικότητες των Τρανς ατόμων που παλεύουν για νόμιμη επέμβαση διόρθωσης φύλου, σε όποια ηλικία αποφασίσει ένα Τρανς άτομο, είναι κι αυτοί “κατακερματισμένες ατομικότητες”;;
Οργανώσεις φτιάχνουν οι άνθρωποι, παιδιά, για να παλέψουν.
Που τις είδατε τις “κατακερματισμένες ατομικότητες”;;
Ηλία προφανώς και σέβομαι το δικαιωμα του καθε καταπιεσμενου να αγωνιζεται για αυτονόητα θέματα αυτοδιαθεσης,δικαιωμάτων και ελευθεριών.Ουτε τα θεωρω δευτερεύοντα σε σχεση …με την προλεταριακη επανασταση ,την ταξικη παλη κλπ.Όμως έχει σημασία πως το παλεύει κάποιος .Αν καποιοι το παλευουν μαζι με την αγωνιζομενη κοινωνία ,το κίνημα κλπ έχει καλώς.Τωρα αν κανουν πορεια για τα δικαιωματα ή την περηφανεια τους νε χορηγό την αμερικανικη πρεσβεια( καλη ωρα οπως το gay pride) τότε εχουμε θεμα.Αν για να περασουν τον γαμο ιδίου φύλλου στηριζουν ψηφιζουν Συριζα η κιναλ δηλαδη την μνημονιακη καταστροφη όλων μας τοτε εχουμε θέμα.Και αληθεια σε τι διαφερουν οι εν λόγω απο τον λουμπεν νεοδημοκρατη που ψηφιζει για να πηγαινει καλα το ( οποιο) μαγαζακι του; Επειδη ο Δεσσυλας είναι πολιτικος και το λεει κομψα εγω υα το εθετα σκληρότερα: Όσοι στον ” αγωνα” για επιμερους δικαιωματα περνανε στην απεναντι οχθη για να παρουν παραχώρηση για την πάρτη τους είναι liberal παρτάκηδες…
Συμφωνώ απόλυτα, με την παρατήρηση πως αυτό κάνουν οι πάντες στην Ελλάδα, από τους εκπροσώπους των ΛΟΑΤΚΙ μέχρι τους εκκλησιαστικούς παράγοντες…
Γενικά η χώρα έχει γεμίσει κακομοίρηδες.
Οπότε, Θοδωρε, αν κατάλαβα καλά, στηρίζεις τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα “υπό προϋποθέσεις”.
“Αν έρθουν μαζί με την αγωνιζομενη κοινωνία…”, λες.
Από που κι ως που οι ΛΟΑΤΚΙ στέκονται ξεχωρα απ’την αγωνιζομενη κοινωνία;;
Δεν είναι εργαζόμενοι οι περισσότεροι/ες;;
Δεν ανήκουν σε συνδικάτα; Που ζουν, στον Αρη;
Μετά μας λες:
“”Αν για να περασουν τον γαμο ιδίου φύλλου στηριζουν/ ψηφιζουν Συριζα ή ΚΙΝΑΛ, δηλαδη την μνημονιακη καταστροφη όλων μας τοτε εχουμε θέμα.””
Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί κάποια ΛΟΑΤΚΙ άτομα ψηφίζουν/ στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ ή ΚΙΝΑΛ για να πετύχουν τον Πολιτικό Γάμο ή την Τεκνοθεσια για ομοφυλα ζευγάρια;
Μήπως επειδή μέχρι σήμερα η, τάχα μου, “Αντικαπιταλιστικη” Αριστερά τους αντιμετώπιζε με καχυποψια, για να μην πω με ομοφοβια;
Πήγε η Αριστερά της Ανατροπής να τους προσεγγίσει και αυτοί αρνήθηκαν;
Και στο κάτω-κατω εκατομμύρια εργαζόμενοι ψήφισαν/ στήριξαν ΣΥΡΙΖΑ στις δύο τελευταίες εκλογές.
Τους θεωρείς όλους αυτούς ότι έχουν “περάσει με την απέναντι πλευρά”;;
Ή μόνον οι ΛΟΑΤΚΙ το έπαθαν αυτό;
Γιατί αν είναι έτσι τότε η τεράστια πλειοψηφία της εργατικής τάξης “έχει περάσει με την απέναντι πλευρά”.
Το ότι οι ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ του Gay Pride ενδεχομένως να δέχτηκαν χορηγίες από την αμερικανική πρεσβεία, όπως λες, αυτό σημαίνει ότι η ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα είναι ξεπουλημενη;
Σοβαρά τα γραφείς αυτά, Θοδωρε;;
Σοβαρά γραφω Ηλία .Στηριζω τα δικαιωμστα τον Λοατκι χωρις καμμια προυπόθεση.Το ίδιο νομιζω και εκτος των τειχων αριστερά.Λεω οτι οι αγώνες τους ειναι πραγματικα απελευθερωτικοί οταν συνδεονται με ευρυτερα αιτήματα και το κίνημα γενικότερα.Τελος δεν το λέω επιθετικά αλλα αυτο το ενδεχομένως για το gay pride τι το λες; Επισημος χορηγός ήταν η πρεσβεία των ΗΠΑ.Όσο για το αν πειραζει η όχι να έχεις χορηγο την αμερικανικη πρεσβεία ή καποιος να συμμετεχρι σε ένα τετοιο event ,νομιζω η κουβέντα προσβαλλει και τους δυό μας.Αυτα χωρίς διάθεση πολεμική αφου δεν πιστευω οτι διαφωνουμε στα χοντρα γράμματα.
Θεόδωρε η σύγκριση με τον λούμπεν που ψηφίζει ΝΔ για το μαγαζάκι του δεν θα μπορούσε να είναι πιο άτοπη
)αυτός που κοιτώντας το μαγαζάκι του ψηφίζει ΝΔ το κάνει ΕΝΑΝΤΙΟΝ των άλλων μικρών επιχειρηματιών για να τους πάρει μερίδιο αγοράς και να κλείσουν. Επίσης, αν έχει εργαζόμενους, το κάνει και εναντίον τους. Ο ¨ΛΟΑΤΚΙ θέλει ίσα αστικά δικαιώματα που δεν στρέφονται κατά κανενός, ίσα ίσα, συμφέρει όλη τον λαό να τα πάρουν. Διότι όταν μέλη του λαού είναι σε θέση τυπικής-θεσμικής ανισότητας έναντι άλλων μελών του λαού αυτό δεν είναι καλό για το κίνημα, την αλληλεγγύη, την αριστερά.
Επίσης αυτός με το μαγαζάκι του ψηφίζει κατι με …ρητά εκφρασμένο στόχο να κλείσουν τα μαγαζάκια. Αντίθετα τα κόμματα που αναφέρεις συχνά αποδίδουν στους ΛΟΑΤΚΙ δικαιώματα. Υπάρχει δηλ ανάμεσα τους και κάποια διαφορά στοιχειώδους εξυπνάδας
Κώστας
Κώστα εννοώ οτι όπως ο μεσος ελευθερος επαγγελματίας ψηφίζει ΝΔ και ας γινει σταχτη η κοινωνια με τα μνημονια αρκει να έχω ησυχία και να δουλεύω ετσι κάποιος Λοατκι ψηφιζει συριζα και ας φανε μνημόνιο οι υπόλοιποι αρκει να πάρω εγώ τον γάμο ή δεν ξερω εγω τι.Τους θεωρώ το ίδιο παρτακηδες .Τωρα αν λόγω διαδρομών συναισθηματικά μας είναι πιο συμπαθής ο δεύτερος τότε ας είναι.Πάντως θεωρώ οτι η λογική είναι η ίδισ
Θεόδωρε το να απαντάς για να μην απαντήσεις δεν προωθεί την συζήτηση και αποδεικνύει το αδιέξοδο σου και το δίκιο του συνομιλητή σου.
Οι ΛΟΑΤΚΙ ζητάνε αστική ισότητα, οι άλλοι που λες ζητάνε μερίδιο αγοράς σε βάρος άλλων και υποτίμηση της θέσης της εργατικής τάξης.
Οι μεν δηλ ζητάνε κάτι προοδευτικό ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ. Καλύτερα βέβαια να συνδεθεί και με μια ευρύτερη προοπτική ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής. Οι δε ζητάνε κάτι αντιδραστικό ΑΠΟ ΜΟΝΟ ΤΟΥ
Ατυχής σύγκριση, όλοι το βλέπουμε, κι εσύ το βλέπεις αλλά δεν το λες, πάμε πάρακάτω
Κώστας
Εγώ επιμένω πως και μόνο που ο ιδιώτης στρέφεται στο κράτος του για να κλαφτεί, όποιος κι αν είναι και ό,τι κι αν ζητάει, αυτό είναι εξάρτηση και υποτέλεια. Φτάνει που το έχουμε και το πληρώνουμε, όχι να παρακαλάμε κι όλας!!!
Κώστα εχεις το δίκιο οσο αναφορά στο αστικό δικαίωμα αλλά θαρρώ πως έχω το δίκιο όσο αναφορά στον κυνισμο του να ψηφιζει/ στηριζει κανεις οχι με αναφορα στο ταξικο/ λαικο συμφερον αλλα σε ενα ( εστω δικαιο ) αιτημα μιας ιδιαιτερης ομαδας.Αλλιως θα μπορουσα κ εγω πχ να δηλωνω αριστερος ή ακτιβιστης κ να ψηφιζω ΝΔ για να μου περασει γιοφυρι απο το χωριο αίτημα δικαιο που δεν θιγει κανεναν.Ας είναι αφου διαφωνουμε πολιτισμένα κατι κερδίζουμε
Θεόδωρε πάλι κάνεις συγκρίσεις που δεν πατάνε πουθενά.
Το να ψηφίσει ένα χωριό για το γιοφύρι του με όρους Μαυρογιαλούρου είναι πελατειακό δίκτυο και δάνειο πολιτικής του 19ου αι. Βέβαια αν το κάνει δεν φταίει το χωριό αλλά ο Μαυρογιαλούρος και όσες πολιτικές δυνάμεις τον άφησαν να το κάνει και δεν εγγυήθηκαν το γιοφύρι μέσα σε μια ευρύτερη προοπτική
Το να ψηφίσουν οι χωρικοί και οι αγρότες πανελλαδικά για την κατακόρυφη βελτίωση της ζωής τους είναι θεμιτό, δεν κάνει κακό σε κανέναν και κάνει καλό σε όλον τον λαό, επιταχύνει τις μεταφορές και μειώνει τα κόστη, αμβλύνει την αντίθεση χωριού-πολης κλπ κλπ
Οφείλω να ομολογήσω πως η δεύτερη παρομοίωση που έκανες είναι καλύτερη από την πρώτη στην οποία παρομοίαζες κάτι αντιδραστικό με κάτι προοδευτικό. Τώρα παρομοίωσες κάτι προοδευτικό με ένα πελατειακό δίκτυο που κάνει ρουσφέτι.
Προτείνω να κάνεις τρίτη απόπειρα μπας και το πετύχεις
Κώστας
Kώστα αφήνω την τρίτη απόπειρα δεν μου φταίνε οι υπόλοιποι σε τίποτα να τους πρήζω.Τουλάχιστον κατάλαβε ο ένας τον άλλο.
Δε μας λέει τίποτα καινούργιο η τοποθέτηση του σ. Δεσύλλα, μία από τα ίδια που αναφέρουν τα ηγετικά στελέχη της ΑΝΤΑΡΣΥΑΣ και κυρίως του ΝΑΡ.
Βέβαιο ότι η ΑΝΤΑΡΣΥΑ εδώ και χρόνια είναι σε διάλυση, οι πολιτικές διαφορές του ΝΑΡ – ΣΕΚ απέναντι στο εργατικό κίνημα είναι μέχρι αγεφύρωτες, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ αν αντέξει οργανωτικά και πολιτικά θα μείνει ένα εκλογικό μέτωπο.
Αυτό που χρειάζεται σήμερα είναι μια ενότητα και κοινή δράση της αριστεράς, των εργαζομένων, των συνδικάτων, της μαχόμενης νεολαίας απέναντι στην ΝΔ και την ανατροπή της… Μια μαρξιστική οργάνωση που θα τίθεται και θα ζυμώνεται στον κόσμο της εργασίας για την σοσιαλιστική οργάνωση της κοινωνίας….
Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα….
Ποιας αριστεράς; Και ποιών συνδικάτων ενότητα και κοινή δράση; Των εργοδοτικών συνδικάτων αλά πασκε και δακε; Ενότητα κ κοινή δράση με τον συνδικαλιστικό ΣΥΡΙΖΑ; Ενότητα κ κοινή δράση με τις πασκε κ δακε; Που και οι τρεις τους ξεπούλησαν πχ την απεργία δασκάλων κ καθηγητών;
Όχι Θανάση Α, η δική σου αντίληψη έχει χρεοκοπήσει οριστικά κ αμετάκλητα. Τράβα μόνος σου εφόσον το πιστεύεις.
Καμία ενότητα κ κοινή δράση με πασκε, δακε, κ ΣΥΡΙΖΑ . Είναι κρατικοί, εργοδοτικοί συνδικαλιστές.
Τεράστιος Δεσύλλας για άλλη μια φορά!!! Πάντα αιχμηρός και καυστικά σύγχρονος, ότι κι αν γράφουν τα και …καλά ενωτικά σχόλια που συνήθως ακολουθούν (για να φύγει η …Δεξιά, βεβαίως – βεβαίως, χωρίς να κατανοούν ότι συστημική δεξιά πολιτική ακολουθεί και ο Τσίπρας και ο Βαρουφάκης, να μην πω για την οσφυοκαμψία του ΚΚΕ…). Για τα Σωματεία γελάμε, αν δεν υπάρχει σαφής καταδίκη του χυδαίου εργοδοτικού συνδικαλισμού αλά ΓΣΕΕ που …τα παίρνει από τα διάφορα ΕΣΠΑ και δεν προκηρύσσει ΜΙΑ ΑΠΕΡΓΙΑ!!!
Ενότητα για την “Ενότητα”, δώσαμε – δώσαμε, ευχαριστώ δεν θα πάρω!!!
ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ΔΡΑΣΗΣ της αριστεράς και των συνδικάτων για να φύγει η κυβέρνηση της ΝΔ…
Και βέβαια χρειάζεται ενότητα αν νομίζετε ότι η “επαναστατική -ριζοσπαστική” αριστερά (με τις λιγοστές δυνάμεις…) μπορεί να αποτελέσει δύναμη ανατροπής είστε γελασμένοι, όσο ότι έχει δώσει πραγματικά δείγματα για ενότητα…
ΧΤΥΠΑΜΕ ΜΑΖΙ – ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΧΩΡΙΑ….
Χτίζουμε το ενιαίο μέτωπο και την μαρξιστική οργάνωση για τον κομμουνισμό που απαιτεί ολάκερη η ανθρωπότητα….
Οκ μόνος σου φίλε
Μακάρι να μπορούσα να συμμεριστώ την αισιοδοξία είτε μιας αντικαπιταλιστικής κομμουνιστικής γραμμής, που κόμμα, μέτωπο και συνδικάτο γίνονται ένα και πάμε στην σοσιαλιστική επανάσταση, είτε την άλλη που μπαίνει στην κουβέντα του Ενιαίου Μετώπου από κόμματα και Συνδικάτα για να ρίξουμε την δεξιά και να κάνουμε επαναστατικό κόμμα. Αλλά η λαική ψυχολογία δεν είναι αυτή, δεν έχουν ακροατήριο, είτε η μια είτε η άλλη. Ο κόσμος, οι εργαζόμενοι, η νεολαία, οι γυναίκες, οι φυλακισμένοι,, οι ΛΟΑΤΚΙ, οι κάτοικοι που δεν έχουν πράσινο, οξυγόνο, πολιτισμό και ελευθερους χώρους, οι άνθρωποι που βλέπουν την Ελλάδα από τις πρώτες χώρες στον κόσμο στην καταστροφή και στο θανατικό και Δεξιά και Αριστερά να αδιαφορούν θέλουν άλλα πράγματα. Ούτε να διώξουν την ΝΔ ούτε τον επαναστατικό παράδεισο, δεν τα καταλαβαίνουν αυτά, αυτά είναι των επαγγελματιών της πολιτικής. Θέλουν αλλαγές στην ζωή τους σήμερα και να τις νιώθουν, να τις έχουν επιβάλλει οι ίδιοι με το κορμί τους
Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια λογική που να λεει συλλογικότητες μάχης παντού και ένας μεγάλος ενιαίος κομματικός φορέας που να ολοκληρώνει το πρόγραμμα που θα δίνει κατεύθυνση στους αγώνες σε ένα πρόγραμμα τοπικό, εθνικό, ευρωπαικό. παγκόσμιο, ριζοσπαστικό, οικοσοσιαλιστικό, μεταρρυθμιστικό, φεμινιστικό, αντιρατσιστικό, αντικατασταλτικό, οραματικό, σημερινό, πλατύ και στενό, μίνιμουμ και μάξιμουμ, εκλογικό και μη, με έτοιμα νομοσχέδια για σήμερα και με προοπτική έξω από τις καπιταλιστικές σχέσεις εκμετάλλευσης και εξουσίας
Εγώ καλώ όλους τους καλούς συντρόφους δεκαετιών να μην κουράζονται
Να στρατευτούν έστω στις συλλογικότητες, στις Πρωτοβουλίες, στα σχήματα. Να τις κάνουν τόσο ανοιχτές αυτές τις Πρωτοβουλίες που να μπορεί να είναι ο κάθε ένας που θέλει να αγωνιστεί και που όντως αγωνίζεται και τόσο οχυρωμένες που κανείς να μην μπορεί να κάνει πολιτικά κομματικά παιχνίδια. Και αν δεν μπορούν να συμβάλλουν στην υπόθεση του πολιτικού φορέα να μην κουράζονται, να μην καίνε ανθρώπους για μέτωπα και κομματικούς φορείς που είναι στο χαρτί γιατί δεν ενδιαφέρεται ο κόσμος
Κώστας