Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα
Ανταρσία σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο
Σας καλούμε στη νέα συνέλευση της Αντικαπιταλιστικής Ανατροπής στην Αθήνα, Ανταρσία σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο, η οποία θα γίνει τη Δευτέρα 4 Μαρτίου, στις 19:00, στο Παιδαγωγικό του ΕΚΠΑ, στο κτίριο του Νέου Χημείου, Ναυαρίνου 13α όπου θα συζητήσει και θα οργανώσει τη δράση της σχετικά με τα ζητήματα που έθεσε και πήρε τις πρώτες αποφάσεις της στη συνέλευση στις 15 Φεβρουαρίου.
Δελτίο τύπου – Απόφαση Συνέλευσης
Μαζική συνέλευση πραγματοποίησε η πλειοψηφία του δυναμικού της “Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας”, την Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου, τρίτη σε σειρά μετά τις 11/1 και 25/1.
Το εκλεγμένο συντονιστικό παρουσίασε σχέδιο κειμένου διακήρυξης, καθώς και πλαίσιο αρχών συλλογικής, δημοκρατικής λειτουργίας της Κίνησης, στη βάση της συζήτησης και των συμπερασμάτων των προηγούμενων συνελεύσεων.
Κατά τη συζήτηση αναδείχθηκαν όλες οι αναγκαίες πλευρές παρέμβασης της αντικαπιταλιστικής κίνησης στην Αθήνα, έναν επί της ουσίας μητροπολιτικό δήμο.
Αναπτύχθηκαν τα πεδία παρέμβασης που προκρίνει η Κίνηση και κατατέθηκαν προτάσεις πάλης για κρίσιμα ζητήματα στις γειτονιές της πόλης: την υποτίμηση της εργασίας και της ζωής των εργαζομένων, τη μέριμνα για τους φτωχοποιημένους κατοίκους, την υποβάθμιση περιοχών επί δεκαετίες εγκαταλειμμένων από τη διοίκηση, τους ελεύθερους, κοινόχρηστους χώρους και χώρους πρασίνου, την κατοικία, που πλήττεται έντονα από την «τουριστικοποίηση» εκδιώκοντας τους κατοίκους από τις περιοχές του κέντρου, το κρίσιμο ζήτημα του προσφυγικού – μεταναστευτικού, την πολιτιστική κληρονομιά και τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, τον αθλητισμό, την ιδιαίτερη καταπίεση των γυναικών, το κοινωνικό ζήτημα των τοξικοεξαρτημένων, την εγκατάλειψη και εκμετάλλευσή τους για επίθεση σε αδιαπραγμάτευτες ελευθερίες όπως το Πανεπιστημιακό Άσυλο, τον ειδικό ρόλο της νεολαίας και πλήθος άλλων θεμάτων.
Από τις τοποθετήσεις και τις παρατηρήσεις στο σχέδιο κειμένου διακήρυξης, ενισχύθηκε το αντικαπιταλιστικό και αντιδιαχειριστικό πολιτικό στίγμα της πρότασης προγραμματικής διακήρυξης, η οποία ψηφίστηκε στο τέλος με συντριπτική πλειοψηφία.
Εκτεταμένη συζήτηση έγινε για τις αρχές λειτουργίας της Κίνησης, το δημοκρατικό τρόπο λήψης αποφάσεων και τη συλλογική λειτουργία και εκπροσώπησή της. Δριμεία ήταν η κριτική για πραξικοπηματικές ενέργειες μερίδας συντρόφων της “Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας”, που δημιούργησαν τετελεσμένα, αγνοώντας τη συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου που στελέχωσε και στήριξε τόσα χρόνια την Κίνηση, μην αφήνοντας περιθώριο και χώρο συνύπαρξης στην Κίνηση.
Έχοντας κάνει επίπονες προσπάθειες για αναστροφή αυτής της κατάστασης, οι οποίες, δυστυχώς, παραμένουν αναπάντητες, οδηγούμαστε στη συγκρότηση νέας δημοτικής κίνησης στο Δήμο της Αθήνας, με τον τίτλο ”Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα – Ανταρσία σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο”, για να παρέμβουμε συνολικά στο δήμο της Αθήνας και τις δημοτικές εκλογές, με το αναγκαίο αντικαπιταλιστικό στίγμα και περιεχόμενο.
Το δυναμικό των αγωνιστριών και αγωνιστών που συγκροτούμε τη νέα αυτή Κίνηση, εκφράζοντας την πλειοψηφία του δυναμικού και των ρευμάτων που μέχρι σήμερα συγκροτούσαν την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», επιλέγουμε να πορευτούμε, μαζί με άλλους αγωνιστές, μέσα από μία νέα Κίνηση στο δήμο της Αθήνας, αλλά δεν απεμπολούμε τη συμβολή και τη δράση μας στη μέχρι σήμερα κοινή μας Κίνηση, συμμέτοχοι σε όλες τις θετικές αλλά και αρνητικές πλευρές παρέμβασης και λειτουργίας της. Και για αυτούς ακριβώς τους λόγους δεν εκχωρούμε σε κανένα το δικαίωμα χρήσης των συμβόλων, του ονόματος και της πολιτικής κληρονομιάς της «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», κάτι που καλούμε να γίνει σεβαστό από όλους.
Με βάση όλη την προηγούμενη εμπειρία και στη λογική μιας επανεκκίνησης τονίστηκε πως δομικό στοιχείο της δράσης της νέας κίνησης αποτελεί η συλλογική λειτουργία και η λήψη αποφάσεων στη βάση της δημοκρατικής, συντροφικής, ουσιαστικής συζήτησης με σύνθεση των απόψεων.
Η Συνέλευση αποφάσισε τη διεύρυνση του υπάρχοντος συντονιστικού καθώς και νέα συνέλευση τη Δευτέρα 4/3, όπου θα οριστικοποιηθούν τα ζητήματα σχετικά με τη συλλογική εκπροσώπηση της κίνησης, μπροστά και στις δημοτικές εκλογές μετά και τις αναγκαίες συναντήσεις και συσκέψεις.
Στην κατεύθυνση αυτή επιμένουμε να επιδιώκουμε την ενωτική έκφραση των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων και αγωνιστών στο Δήμο της Αθήνας, στη βάση πάντα του αναγκαίου πλαισίου, όπως εκφράζεται από τις αποφάσεις μας πολιτικής διακήρυξης και αρχών συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας και εκπροσώπησης. Γι’ αυτό το λόγο και στην παραπάνω βάση καλούμε όλο το δυναμικό που συγκροτούσε μέχρι σήμερα την «Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας», σε κοινή σύσκεψη, μέχρι την ημερομηνία της επόμενης συνέλευσής μας, για να διερευνήσουμε τις δυνατότητες ενιαίας έκφρασης του δυναμικού της Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα.
Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα
Ανταρσία σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο
………………………………………………………………………………………………………………………………………
Κάλεσμα σε κοινή σύσκεψη:
Ως “Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα – Ανταρσία σε κυβέρνηση, ΕΕ, κεφάλαιο” επιμένουμε να επιδιώκουμε την ενωτική έκφραση των αντικαπιταλιστικών δυνάμεων και αγωνιστών στο Δήμο της Αθήνας, στη βάση πάντα του αναγκαίου πλαισίου, όπως εκφράζεται από τις αποφάσεις μας πολιτικής διακήρυξης και αρχών συλλογικής και δημοκρατικής λειτουργίας και εκπροσώπησης.
Γι’ αυτό το λόγο και στην παραπάνω βάση καλούμε όλο το δυναμικό που συγκροτούσε μέχρι σήμερα την Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας, σε κοινή σύσκεψη, μέχρι την ημερομηνία της επόμενης συνέλευσής μας (Δευτέρα 4/3) για να διερευνήσουμε τις δυνατότητες ενιαίας έκφρασης του δυναμικού της Αντικαπιταλιστική Αριστεράς στις δημοτικές εκλογές στην Αθήνα, σε ημέρα, χώρο και ώρα που θα καθοριστούν ύστερα από συνεννόηση.
Θα είναι να μην ξέρει κανείς αν πρέπει να κλαίει ή να γελάει με τα 3, και βλέπουμε γιατί δεν ξέρω τι σκοπεύουν να κάνουν οι οργανώσεις του μλ χώρου, ψηφοδέλτια της ριζοσπαστικής αριστεράς στην Αθήνα.
Το ότι το ένα από τα 3, η Ανυπότακτη Αθήνα, θα εκπροσωπεί ένα ζωντανό δημοκρατικό ανυπότακτο σχήμα κατοίκων που συγκροτείται από τα κάτω εδώ και 3 χρόνια, ενάντια στην καπιταλιστική αναδιάρθρωση του χώρου και κατά της πολιτικής κυβερνήσεων ΕΕ και όχι κομματικά κοινοβουλευτικά παιχνίδια δεν είμαι σίγουρος αν θα είναι αρκετό για να σώσει την αξιοπρέπεια της αριστεράς. Ο κατακερματισμός και το ιδεολογικό χνάρι πίσω από τον συγκεκριμένο που είναι η ηττοπάθεια και η αποδοχή της συντριβής διώχνει κόσμο και από αυτούς που φταίνε λιγότερο. Είναι η περίπτωση της διαίρεσης που φέρνει αφαίρεση στο σύνολο. Υπάρχει κατά καιρούς και η ένωση που φέρνει διαίρεση στο σύνολο αλλά δεν είμαστε σε αυτό τώρα. Το ότι δεν είμαστε σε αυτό τώρα αποδεικνύεται πως ΟΠΟΥ υπάρχουν ενωτικά εγχειρήματα που να στηριζονται πλατιά από την αριστερά (σε υπηρεσιακά της Εκπαίδευσης, στις ΕΙΝΑΠ και ΟΕΝΓΕ, σε φοιτητικούς συλλόγους και όπου αλλού) τα αποτελέσματα είναι καλύτερα.
Σε μια συγκυρία που οι δημοτικές εκλογές είναι, ακόμα, η τελευταία ελπίδα για να βγει ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας από το εκλογικό 2019 ηττημένος αλλά όχι συντετριμμένος ας καλέσουμε, σε ώτα μη ακουόντων, για άλλη μια φορά τους αγωνιστές και τις δυνάμεις της ρ.α να σοβαρευτούν.
Η εικόνα της Αθήνας με τα 3 ψηφοδέλτια θα είναι μια επιδείνωση επί τα χείρω και μια συμβολική συμπύκνωση της, της σάπιας εικόνας του ανεξήγητου διχασμού ΕΝΑΝΤΙΑ και ΜΕΡΑ το 2007. Και θα είναι επι τα χείρω για 3 λόγους. Τότε ήταν 2, τώρα είναι 3. Τότε ήταν στο κεντρικό πολιτικό, τώρα είναι παντού, και στο στοιχειώδες μοριακό πεδίο της γειτονιάς ενώ το τοπίο στην αριστερά όσον αφορά την προγραμματική συμφωνία είναι καλύτερο από τότε με την έννοια πως υπάρχουν όροι για κεντρική συμφωνία σε προγραμματικούς κόμβους, όσο και αν είμαστε μετά την συντριβή και παίζονται λιγότερο. Γιατί όσο παίζονταν μας φαίνονταν “δεξιά και ρεφορμιστικά” πράγματα η ρήξη και η έξοδος από ΟΝΕ και ΕΕ σε σοσιαλιστική κατεύθυνση ή μας φαίνονταν σεχταριστικά και αριστερίστικα πράγματα.Και τρίτον τότε ήταν πριν την συντριβή, κοινωνική και πολιτική, της αριστεράς.
Σε μια συγκυρία λοιπόν που καλεί σε ενότητα στην δράση με περιεχόμενο από το μοριακό πεδίο των κοινωνικών πρακτικών μέχρι το κεντρικό πολιτικό μέτωπο με ένα αντιιμπεριαλιστικό πρόγραμμα και σε ενότητα του επαναστατικού κομμουνιστικού ρεύματος για να έχει η διαδικασία ηγεμονικό, έστω εν δυνάμει, επαναστατικό χνάρι, εμείς έχουμε τις διασπάσεις της αμοιβάδας. Από το διαζύγιο των ΚΚΕ μλ και ΜΛ ΚΚΕ μέχρι τα 3, και βλέπουμε, ψηφοδέλτια στην Αθήνα. Και την νεκρή ακόμα συζήτηση για τις ευρωεκλογές. Είναι πράγματα που πρέπει να τα δούμε όλα μαζί σαν ψηφίδες μιας ενιαίας εικόνας επικράτησης του κατακερματισμού ως έκφραση της μικροαστικού τύπου κομματικής περιφρούρησης στην συγκυρία της ήττας που το έχουμε πάρει απόφαση πως “πρέπει” να γίνει συντριβή. Και μέχρι την συντριβή, μέχρι την όλο και πιο μεγάλη συντριβή το θέμα είναι να αντέξει το κάθε φορά “κόμμα παντος καιρού”.
Κώστας
Για ποια συντριβή μιλάς Κώστα;
Υπάρχει καμιά περίπτωση να φτάσουν όλα αυτά τα θραύσματα στις εκλογές για να συντριβούν;;;
Βρε Γιώργο την προσδιορίζω την συντριβή, κοινωνική και πολιτική της αριστεράς και την περιγράφω σαν ενεργή και όχι ότι θα γίνει στις εκλογές, ειναι η ιστορική φάση που άρχισε το 15.
Και ναι, πιστεύω πως τα 3 μορφώματα που σχολιάζω θα κατέβουν
Κώστας
Εγώ πάλι πιστεύω ότι υπερτιμάς τη διάθεση των ανθρώπων να πετάν χρόνο και χρήμα σε μ…
Το να κατέβουν όλα μαζί τα θραύσματα σε ένα εκλογικό μέτωπο δε θα ήταν και τίποτε καλύτερο. Μέτωπα χωρίς μάζες δεν είναι μέτωπα. Όσο οι ανασυγκολλήσεις γίνονται με δεδομένη την “ιδιαίτερη ταυτότητα” κάθε θραύσματος, κάθε “ενωτική” προσπάθεια θα είναι στείρα. Μόνο η γενναία κ ειλικρινής κατάργηση των ψευδεπίγραφων “ταυτοτήτων” θα μπορούσε να είναι εξωστρεφής και να οδηγήσει σε ριζοσπαστική είσοδο μαζών και άρα σε ανασύνθεση, ανάκαμψη, ανασυγκρότηση, ανασυλλογισμό και ότι καλό “ανά”.
Αλλά τα επιμέρους “υποκείμενα” δεν πρόκειται να εκχωρήσουν την αφόρητη υποκειμενικότητά τους. Την ίδια στιγμή είναι αυταπόδεικτο πια χρόνια και χρόνια ότι αυτές οι επιμέρους “ταυτότητες” δεν έχουν τίποτε ουσιώδες να προσφέρουν και ποσώς δεν απαντούν στις σημερινές ανάγκες. Η καραμπινάτη ευθύνη των ανακυκλούμενων θρυμμάτων για την ανακύκλωση της κρίσης του κινήματος είναι αποδεδειγμένη, δεδομένη. Μαζί παιδεύονται άδικα τόσοι και τόσοι φιλότιμοι αγωνιστικοί άνθρωποι που ανακατεύονται με τα πίτουρα. Όσο πιο γρήγορα θα ήταν κατανοητό, τόσο πιο κοντά θα ήταν το καλό “ανά”.
Αλλά επειδή δεν γίνεται με τίποτε κατανοητό, αναγκαστικά οι όποιες εξελίξεις θα έρθουν εντελώς από αλλού με όποιο άλλο απρόβλεπτο τρόπο.
Δεν ξέρω γιατί η ταξική πάλη θα είχε σήμερα ανάγκη από π.χ 5-6-7-8 “τροτσκιστικά” σχήματα και άλλα τροτσκίζοντα δίκτυα και λοιπά, άλλα στη λαε, άλλα στην ανταρσύα, άλλα μόνα τους, κι άλλα πηγαινοερχόμενα επί τα αυτά. Μόνο διαλυτική ζημιά κάνουν όλα αυτά, και προσφορά σε μαζικό κίνημα και λαϊκές ανάγκες μηδέν. Τα ανάλογα λίγο πολύ ισχύουν δυστυχώς και για τους υπόλοιπους του χωριού.
Πικάπα οι μάζες εισβάλλουν στο προσκήνιο όταν μια πολιτική πρακτική συναντιέται με την υπεράσπιση των συμφερόντων τους. ¨Οχι αν διαλυθούν οι σημερινές οργανώσεις και σχήματα για να φτιάξουν μια άλλη οργάνωση ή σχήματα. Τα εκπαιδευτικά το 98 έγιναν γιατί η ΟΛΜΕ με πρωτοπόρο ρόλο των Παρεμβάσεων είχε μια στάση και οι μαθητές με ηγεμονικό ρόλο της ΚΝΕ κάναμε καταλήψεις. Τα αντιιμπεριαλιστικά του 99 έγιναν γιατί η ΚΝΕ και η εξωκοινοβουλευτική είχαν μια στάση. Το 06-07 έγινε πάνω σε ένα ορισμένο σχέδιο των ΕΑΑΚ για το πανεκπαιδευτικό μέτωπο. Το 08 ξεκίνησε αυθόρμητα με τα καύσιμα του 06-07 και του αντίκτυπου του στους μαθητές αλλά έδωσε το πολιτικό κέντρο της Νομικής όπου ήταν όλη η αριστερά πλην ΚΚΕ και κάποιες άλλες απουσίες από την αριστερά που είχαν εντός του Δεκέμβρη λογική πιο κοντά στης αναρχίας. Το 11 είδε την συνάντηση της (θετικής και όχι φασίζουσας)μικροαστικής έκρηξης με το εργατικό κίνημα και έριξε την κυβέρνηση Παπανδρέου αλλά μέχρι εκεί γιατί τα θραύσματα που λες, δεν είχαν αντιιμπεριαλιστική γραμμή. Το 15 είπαμε ΟΧΙ στην ΕΕ αλλά πάλι τα θραύσματα δεν είχαν αντιιμπεριαλιστική γραμμή. Κάπου εκεί μέσα κάποια θραύσματα είχαν αποφασίσει να στηρίξουν μια πιο μεγάλη πετρούλα της ιμπεριαλιστικής αριστεράς και η άμεση αλλαγή που υποσχέθηκαν όλοι αυτοί ήταν ζωτικό συμφέρον των από κάτω και οι απο κάτω πήγαν εκλογικά προς τα εκεί και είδαμε που φτάσαμε αν και τότε κάποια θραύσματα που λες ήταν λιγότερο κολλημένα σε αυτό που ειρωνικά και κακώς λες ταυτότητες. Βλέπεις πως τα θραύσματα παίζουν ρόλο, καλό ή κακό και σου είπα μόνο για όσα έχω ζήσει εγώ προσωπικά.
Προσπαθώ να καταλάβω πως το φαντάζεστε όλοι οι αντιοργανωτικοί. Να μαζευτούμε να φτιάξουμε ένα κόμμα, άσε το μέτωπο, λες δεν θες, γιατί αν παρατήσουμε τις ταυτότητες πλέον φτιάχνουμε κόμμα. Μην λες λοιπόν για μέτωπα χωρίς μάζες γιατί δεν θες μέτωπο αλλά κόμμα. Και τι να λέμε ? Πρέπει να πούμε κάτι για το κράτος λέω εγώ, για τον ιμπεριαλισμο, τον καπιταλισμό, την εργατική τάξη και την εργατολαική συμμαχία. Τι θα πούμε δηλ, λευκό χαρτί ? ¨Οτι δεν έχουμε τίποτα, κεκτημένα, θέσεις, διαδρομή ? Τι φαντάζεστε, ή τι φαντάζεσαι εσύ, πραγματικά θέλω να καταλάβω. Διαβάζω όλη την ώρα για όχι στα σημερινά κόμματα και οργανώσεις, όχι στις δοσμένες ταυτότητες, όχι στην υπαρκτή αριστερά, πολύ καλό το διαδίκτυο, να έχουμε φαντασία και μέχρι εκεί. Το μυαλό μου πάει στην διεθνή συζήτηση της αριστεράς, στο φαινόμενο και την συζήτηση του left populism. Κάπως έτσι, πάνω σε μια ενδιαφέρουσα ήπια αντιιμπεριαλιστική οικοσοσιαλιστική πλατφόρμα και έναν συνδυασμό αρχηγισμού και συμμετοχής στο μοριακό πεδίο ο Μελανσόν έχτισε έναν ενδιαφέρον ρεφορμιστικό πόλο στην γαλλική κοινωνία γιατί συνδέθηκε με ανάγκες των εργαζομένων και της νεολαίας στην γαλλική συγκυρία. Να μας πει όμως κάποιος που φλυαρεί εναλλακτικά ότι θέλω κάτι τέτοιο πχ, να ξέρουμε να απαντήσουμε. Και αν είναι κάποια τέτοια η λύση εντός της αριστεράς έντιμες απογοητευμένες φιγούρες σαν τον Μελανσόν υπάρχουν πολλες, κάντε αυτά που εκανε ο Μελανσόν. Βγάλτε καλέσματα στο ίντερνετ και καλέστε σε αυτοοργάνωση κλπ, όπως την εννοεί τέλος πάντων που σηκώνει κουβέντα. ¨Οταν το έκανε αμέσως ανταποκρίθηκε κόσμος, μαζικά, βασικά κατά δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες γιατί απάνταγε στην γαλλική συγκυρία. Οσοι πιστεύετε πως κάποια τέτοια είναι και εδώ η λύση κάντε το και κάντε το και πολύ στα πιο αριστερά αν αυτό θέλετε, αλλά μην το λέτε σε όσους δεν το πιστεύουν. Αυτοί έχουν απαντήσεις δεκαετιών για τα 5 που είπα πριν (κράτος, ιμπεριαλισμό κλπ) και έχουν βιωμένη ενσώματη εμπειρία πως οι απαντήσεις τους μετράνε, για το καλύτερο ή το χειρότερο .
Επίσης ΠΟΤΕ οι εξελίξεις δεν έρχονται από εντελώς αλλού. Ποτέ δεν υπάρχει καθαρός αυθορμητισμός στην κοινωνική εξέλιξη και την ταξική πάλη, πάντα υπάρχει πολιτική παρέμβαση πριν, κατά την διάρκεια και μετά, ακόμα και αν είναι πολιτική μη παρέμβαση, της απουσίας και της αστοχίας και της αμηχανίας. Από το Πολυτεχνείο μέχρι τα κίτρινα γιλέκα ότι έχει ζωγραφιστεί από τους τεχνολογους του αντιπολιτικού κέντρου σαν αυθόρμητο και ακηδεμόνευτό έχει μια πολύ πιο σύνθετη ιστορία να διηγηθεί.
Κώστας
Κώστα μου, εγώ όπως καταλαβαίνεις θα ενδιαφερόμουνα για κεντρικοπολιτικές ζημώσεις για μέτωπο, κόμμα ή ό,τι προκύψει, μόνο εάν μαζευόμασταν η επόμενη γενιά, μέχρι 45 χρονώ μαξ και ξεκινάγαμε από λευκό χαρτί.
Σόρρυ, αλλά εις ό,τι με αφορά δε δίνω ούτε μισή ευκαιρία πλέον στους ανθρώπους που μας καθοδήγησαν ως εδώ. Αλλιώς μέχρι δημοτικές, αν υπάρχει διάθεση (που ούτε εκεί υπάρχει και είναι φανερό).
“Αυτοί έχουν απαντήσεις δεκαετιών για τα 5 που είπα πριν (κράτος, ιμπεριαλισμό κλπ) και έχουν βιωμένη ενσώματη εμπειρία πως οι απαντήσεις τους μετράνε, για το καλύτερο ή το χειρότερο”. Δλδ αν κατάλαβα καλά αυτό που λες, μας λες ανοιχτά ότι υπάρχουν άνθρωποι που ενώ γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πως όλα αυτά τα χρόνια λένε ΜΑΛΑΚΙΕΣ, υπερασπίζονται συνειδητά το δικαίωμα τους να τις λένε και ότι οι υπόλοιποι θα πρέπει αυτό να το σεβαστούμε. Ε όχι ρε Κώστα!!! Υπάρχει και κάτι που λέγεται αυτοκριτική στη ζωή, ειδικά αν από τη στάση σου κρίνονται και οι ζωές των γύρω σου πέρα από τη δική σου. Εκτός κι αν έχεις αντίληψη εντελώς ιδιωτική και απλώς λες τη γνώμη σου τύπου καφενείο οπότε σαν καφενείο σε αντιμετωπίζουν και δικαίως.
Γιώργο είναι αρκετά παράξενο να βάζεις τα λόγια μου εντός εισαγωγικών και μετά να μου λες άλλα φορτώνοντας το σε εμένα. Εγώ λέω πως οι απαντήσεις μετράνε, παίζουν ρόλο και ανέφερα και τα βασικά γεγονότα που παίξανε ρόλο στα 21 χρόνια μου στο κίνημα. Εσύ λες πως είπα ότι λένε μαλακίες. Για παράδειγμα το 99 κάποιοι λέγανε πως υπάρχει ιμπεριαλισμός και κάποιοι λέγανε πως υπάρχει μοναξιά. Θεωρώ πως κάποιοι δικαιώθηκαν και κάποιοι όχι και όποιος μου πει έλα να κάνουμε κάτι αλλά με λευκό χαρτί θα του πω πως δεν με αφορά. Είμαι με αυτούς που λέγανε πως έχει σημασία να πολεμήσουμε και να σαμποτάρουμε την νατοική μηχανή. Δεν καταλαβαίνω γιατί αυτό είναι “μαλακίες” ή καφενείο. Ήταν θετική η αρνητική τελικά η μεταβολή του 99 στην Γιουγκοσλαβία ? Ήταν καλό ή κακό που καταργηθηκε ο νόμος Κοντογιαννόπουλου το 91 ? Ήταν καλό που νικήσαμε το 07 για το 16 ? Θα πάμε με λευκό χαρτί ή θα λέμε κάτι για αυτά ? Είχε δίκιο το ΕΑΜ και γιατί έχασε ? Ήτανε δίκαιος ο αγώνας του ΔΣΕ και γιατί έχασε? Έκανε καλά ο Λένιν που διέσπασε την Β Διεθνή ? Το 56 ήτανε καλό ή κακό ? Ήτανε καλό που κατέυρευσε η ΕΣΣΔ ? Κατέρρευσε ή ανατράπηκε ? Τι ήταν αυτό που κατέρρευσε η ανατράπηκε ? Υπάρχει κίνημα νεολαίας ως τέτοιας ? Τι ήταν το 68 ? Τι απέγιναν και γιατί τα διάφορα Μπάαθ και ΠΑΣΟΚ ? Θα καταπολεμήσουμε τον ρατσισμό την ξενοφοβία τον σεξισμό και την πατριαρχία ή αυτά τα λένε οι κεντρώοι ? Θα παλέψουμε για εθνική ανεξαρτησία ή αυτά τα λένε οι ακροδεξιοί ? ¨Ολες οι απαντήσεις σε όλα τα θέματα αυτά είναι όλες ΜΑΛΑΚΙΕΣ όπως μου τις λες με κεφαλαία ? Όταν θα μαζευτείτε οι μέχρι 45 Γιώργο θα πείτε τίποτα για όλα αυτά ?
Μπορείτε να μαζευτείτε όσοι θέλετε να κηρύξετε τον λόγο του Θεού Ήλιου και να τον κηρύξετε. Εγώ πως η ιστορία και η θεωρία του μαρξισμού, του κομμουνιστικού κινήματος, του εργατικού κινήματος και της αριστεράς, των εθνικοαπελευθερωτικών αγώνων και των αγώνων της νεολαίας, των αγώνων των γυναικών και των gay και για την απελευθέρωση της φύσης απο τον καπιταλισμό δεν μετράνε πουθενά και πως φέραμε γενικά όλοι τα πράγματα εώς εδώ, αδιαφοροποίητα χωρίς εξειδίκευση των ευθυνών και εξήγηση τους δεν πρόκειται να συμφωνήσω. Τα φέραμε όλοι εδώ, και αυτοί που τα έφεραν και αυτοί που δεν τους σταματήσανε ? Όχι Γιώργο, δεν είναι έτσι
Μαζευτείτε λοιπόν, βάλτε και έναν στις πόρτες να ζητάει ταυτότητα για να βλέπει μην τυχόν και κάποιος είναι 46 χρονών αφού αυτή η καρικατούρα νομίζετε πως είναι το να βγει μπροστά η νεολαία και προχωράτε. Χωρίς θέσεις, χωρίς ιστορία, χωρίς κεκτημένα, χωρίς ταξική και ιδεολογική ιδιοτέλεια, χωρίς τίποτα.
Ένα νέο ΠΟΤΑΜΙ θα φτιάξετε. ¨Οποιος πάει με λευκό χαρτί δεν μπορεί παρά να αναμασήσει σαν αυτονόητα τα αυτονόητα του κράτους, του ιμπεριαλισμού και της αστικής στρατηγικής
Γιώργο αυτοκριτική που από τα 16 μου χρόνια αφιέρωσα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου στην κοινωνική χειραφέτηση, την αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα δεν κάνω, από μένα είναι ΟΧΙ
Κώστας
Κώστα καταρχάς δε σε κατηγόρησα ούτε σου έβαλα λόγια στο στόμα που δεν είπες. Εγώ είπα αυτά που είπα ερμηνεύοντας σε, τα έχω πει και κατάμουτρα σε ορισμένους και παίρνω ολοστρόγγυλη την ευθύνη της στάσης μου. Δε θα σου τα έλεγα καν αν δεν αναρωτιόσουν:”Προσπαθώ να καταλάβω πως το φαντάζεστε όλοι οι αντιοργανωτικοί”. Πάνω σε αυτό σου απάντησα. Και για μένα μετά από 17 χρόνια στο κίνημα προφανώς η απάντηση μου μετράει.
Παρακάτω έθεσες αλυσίδα κοινών ερωτημάτων στα οποία εάν ξεκινούσαν μαζικές διεργασίες και με καλούσαν να τοποθετηθώ θα απαντούσα ξεκινώντας:”Κατά τη γνώμη μου…”. Δε με ενδιαφέρει πλέον άμεσα η συμφωνία στις περισσότερες από αυτές τις ερωτήσεις γιατί τι να το κάνω αν σε 10 χρόνια δεν υπάρχει Ελλάδα (ή και πλανήτης); Ή μήπως θα μου δώσουν απάντηση για αυτό που πιστεύω πως είναι ο θάνατος ενός ολόκληρου οικονομικού, πολιτικού και κοινωνικού παγκόσμιου συστήματος εξουσίας που απειλεί να πάρει και τη ζωή (όχι μόνο την ανθρώπινη) μαζί του στο τάφο;
Μετά έθεσες το ερώτημα ουσίας για μένα, η απάντηση στο οποίο συμπυκνώνει όλη τη μαζεμένη μου οργή και αποκρυσταλλώνει τη τοποθέτηση μου: “Τα φέραμε όλοι εδώ, και αυτοί που τα έφεραν και αυτοί που δεν τους σταματήσανε ?”. Η απάντηση μου είναι ΝΑΙ-ΝΑΙ-ΝΑΙ και φταίω ΚΑΙ ΕΓΩ που τα έβλεπα και δεν έλεγα τίποτα γιατί θεωρούσα ότι οι σύντροφοι ξέρουν καλύτερα, και αυτός είναι ο πυρήνας της αυτοκριτικής μου.
Γι’ αυτό δεν πρόκειται ποτέ να ξανασυνεργαστώ με τους ίδιους ανθρώπους στο τιμόνι. Θέλουν να παραδώσουν και να κάτσουν στα πίσω καθίσματα; Καλώς αλλά ως εκεί. Και όχι Κώστα θεωρώ πλέον τελεσίδικο ότι οι περισσότεροι (με κάποιες εξαιρέσεις που απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα) δεν έχουν και ούτε είχαν ποτέ καμία ταξική ιδεολογική ιδιοτέλεια. Προσωπική φιλοσοφική ιδιοτέλεια είχαν και έχουν. Τώρα αν εσύ θεωρείς ότι υπερβαίνεις τις ανάγκες για κατάθεση αυτοκριτικής τότε η μόνη κριτική που θα σου ασκήσω είναι ότι ίσως θα έπρεπε να ξανασκύψεις πάνω στη διαλεκτική σου.
Για αυτό, σουμάροντας τα παραπάνω θεωρώ πως δεν μπορεί να υπάρξει συνεργασία ανάμεσα σε κάποιον που σκέφτεται σαν εμένα και σε κάποιον που σκέφτεται σαν εσένα. Κάποια πλευρά από τις δύο θα πρέπει να υποχωρήσει και εγώ δεν πρόκειται να υποχωρήσω πλέον. Γι’αυτό μέχρι δημοτικές αν υπάρχει διάθεση σα γείτονες, αλλά ούτε εκεί είμαι αισιόδοξος, απλά δε βλέπω τη διάθεση από την άλλη πλευρά.
Γιώργο εγώ με τα 21 χρόνια στο κίνημα αποδεικνύω την σημασία της οργανωμένης πάλης με παραδείγματα.
Εσύ με τα 17 χρόνια απλά εκφράζεις έναν αφορισμό και την αφόρητη γοητεία της πολιτικής κατάθλιψης.
Χάλια είναι τα πράγματα στο κίνημα και την αριστερά, ποιος λέει το αντίθετο ? Να μην τα κάνουμε χειρότερα είναι ένα καθήκον που μας πέφτει, που μας αναλογεί, που δεν είναι κανένας βερμπαλισμός να πούμε πως θα το φέρουμε σε πέρας, και με τον τρόπο που σκέφτεσαι δεν θα κάνουμε ούτε αυτό.
Θα μπορούσα να είχα και 21 μήνες, εφόσον θα αποδείκνυα αυτό που λέω και εσύ όχι πάλι δίκιο θα είχα και πάλι άδικο θα είχες. Είναι και κοινοί αρκετοί από τους αγώνες που λέω γιατί μας χωρίζουν μόνο αυτά τα 4 χρόνια, πες μου που έχω άδικο, σε ποιον δεν έπαιξε ρόλο η αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα με τις ιδεολογικές της ρίζες η κάθε έκφραση, την πολιτική της πρακτική, τα στελέχη και τα μέλη της Ανέφερα και θετικές όψεις στην δράση της ΚΝΕ, κάποτε, μπας και καταλάβεις πως έχεις υποπέσει σε μια λογική που σε ακυρώνει και ως αγωνιστή εσένα προσωπικά αλλά τίποτα.
Επίσης έχω χάσει την ελπίδα πως δεν θα πεις κάτι εντελώς άλλο από αυτά που λέω σαν να μου το χρεώνεις. Μιλάς για μέλη και στελέχη ΕΝΤΟΣ μιας οργάνωσης, πως είχες ευθύνη ως μέλος για αυτά που κάνανε τα στελέχη. Το προσυπογράφω και ενώνω την φωνή μου με την δική σου, αν και εκεί υπάρχει μια ιεράρχηση, ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα.
Δεν προσυπογράφω όμως την ισοπέδωση των οργανωμένων δυνάμεων μεταξύ τους. Άλλη η ευθύνη της επαναστατικής αριστεράς που δεν απέτρεψε την ρεφορμιστική από το να μας φέρει εδώ, άλλη η ευθύνη της ρεφορμιστικής που μας έφερε εδώ. Άλλο η επαναστατική αριστερά με το τι συνεπάγεται η στράτευση σε αυτήν σε πολλαπλό κόστος και άλλο τα επαγγελματικά απαράτ της ρεφορμιστικής που αντιγράφουν το κράτος Επίσης άλλη η ευθύνη εντός της ρεφορμιστικής αριστεράς για αυτούς που ηττήθηκαν και γι αυτούς που είχαν εξαρχής ένα φιλοιμπεριαλιστικό σχέδιο ή ένα φιλοιμπεριαλιστικό σχέδιο μασκαρεμένο σε φλύαρα επαναστατικό σχέδιο. Άλλη η ευθύνη όσων έλεγαν πως η ΕΣΣΔ είναι σοσιαλιστικός παράδεισος ή ότι δεν είναι γιατί πρέπει να γίνει ανοιχτά καπιταλιστική και άλλη όσων διαχωρίζονταν από τα αριστερά. Άλλη η ευθύνη του Μαδούρο αν τα πουλήσει και άλλη αν περάσει το πραξικόπημα χωρίς να τα πουλήσει.. Άλλη η ευθύνη της επαναστατικής αριστεράς από του Μαδούρο.
Δεν θέλω λοιπόν λευκά χαρτιά αλλά καταλογισμό και εξήγηση των ευθυνών για τα “λάθη” και τις ήττες για να μην επαναληφθούν και να μην είναι αιωνίως καβάλα στο άλογο οι υπεύθυνοι για τα “λάθη” και τις ήττες. Γιατί πρέπει κάποτε, αντιοργανωτικοί φίλοι και σύντροφοι Γιώργο και πικάπα, να αρχίζετε να την ψυλιάζεστε την δουλειά πως είστε η χαρά και ο καλύτερος φίλος του καρεκλοκένταυρου γραφειοκράτη, του τύπου που απεχθάνεστε δηλ.
Κώστας
Κοίτα ίσως έχεις δίκιο σε ένα πράγμα, ότι πλέον έχω τεράστια καχυποψία απέναντι σε καθετί μυρίζει οργάνωση και ιεραρχική σχέση. Δε σου είπα ότι η αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα δεν έπαιξαν πάντοτε ρόλο. Ούτε προφανώς ισοπεδώνω τον παλιό Συνασπισμό με ο,τιδήποτε άλλο.
Από παλιά όμως θεωρούσα ότι χρειαζόμαστε αλλαγή νοοτροπίας. Από παλιά πίστευα πως ο διαχωρισμός ανάμεσα σε μέλη και στελέχη δε γεφυρώνεται. Απλά τότε πίστευα ότι, για παράδειγμα, η κατάργηση των θέσεων επαγγελματικών στελεχών θα μπορούσε να αλλάξει εντελώς το ΚΚΕ. Πλέον δεν έχω αυταπάτες για κάτι τέτοιο. Ο άλλος, είτε στο ΚΚΕ, είτε εξωκοινοβουλευτικός, δεν είναι ανάγκη να είναι έμμισθο στέλεχος για να γίνει βαρίδι. Μπορεί μέσω της φιλοσοφίας να λανσάρεται επαγγελματικά. Μπορεί να προωθείται επιστημονικά. Μπορεί στη τελική να συγγράφει και να πουλάει βιβλία. Ή ακόμη μπορεί απλά να προβάλει τον εγωισμούλη του.
Το ότι έχω γυρίσει τη πλάτη πολιτικά σε μια συγκεκριμένη κατηγορία ανθρώπων δε σημαίνει ότι έχω γυρίσει τη πλάτη στο κίνημα, στο οποίο ακόμη μετέχω. Αλλά για εκλογές με τους ίδιους όρους όχι. Σε αυτό είμαι πράγματι ισοπεδωτικός, εκτός κι αν δω αυτοκριτική και ΈΜΠΡΑΚΤΗ αλλαγή στάσης σε όλα τα επίπεδα (πιο πιθανό θεωρώ να δω το Χριστό να κατεβαίνει στη Γη με το άρμα με τα πύρινα άλογα).
Θα μου πεις ρε φίλε και τι προτείνεις. Δική μου ΑΙΣΘΗΣΗ είναι ότι μόνο ως πρόσωπα μπορούμε να κάνουμε τη διαφορά, πείθοντας με την έμπρακτη προσωπική μας στάση τον περίγυρο του ο καθένας ότι είμαστε η αλλαγή που ευαγγελιζόμεθα. Σε επόμενο πολιτικό χρόνο μπορούμε να έρθουμε σε σύνδεση μεταξύ μας επί προσωπικού πάντα και να διερευνήσουμε τις δυνατότητες συνεργασίας η οποία μπορεί να πάρει τη μορφή κόμματος, μετώπου, δικτύου ή ό,τι άλλο βγει. Το ιδεολογικό προφίλ του κάθε αγωνιστή, ειλικρινά πλέον με ενδιαφέρει δευτεροτριτευόντως.
Για παράδειγμα, εγώ δε βλέπω πλέον το ΚΚΕ και τη ΚΝΕ. Βλέπω μια, μεγαλούτσικη ακόμα, ομάδα συνδικαλιστών με σχέσεις μεταξύ τους. Κάποιους τους θεωρώ χρήσιμους και κάποιους άχρηστους, όπως παντού. Το ίδιο, σε μικρότερο μέγεθος, στις εξωκοινοβουλευτικές ομάδες. Το ξέρω ότι μπορεί να διαφωνείς, το ξέρω ότι μπορεί οι ΚΚΕδες σχολιαστές να μπουν και να αρχίσουν πάλι τις οπαδικές μπιχτές, αλλά εγώ εκεί έχω καταλήξει, για όσο μετράει η γνώμη μου.
Πικαπα δυστυχώς εχεις μια νευρωσικη σταση απέναντι στην αριστερη πολιτικη αποκρυσταλλωση.
Απο πουθενα δεν βγαινει και δεν τεκμηριωνεις οτι η ακινησια του κινηματος οφειλεται στις κομματικες αποκρυσταλλωσεις.
Ειναι εξισου πιθανον να φταιει και να μην φταιει καθολου..αναλογα τις διαθεσεις του καθενα. Γιατι δεν βλεπω καθολου επιχειρηματα. Οποτε τι ειδος αντιπαραθεση μπορει να γινει;
Μονο ισοπεδωτικη κριτικη.
Τι διαφορα εχει δηλαδη αυτο απο την κριτικη του κκε οτι ολοι οι αλλοι ειναι οπορτουνιστες;
Απλως εσυ τους αποκαλεις ανικανους βλακες εκτος τοπου και χρονου (που εσυ και το κκε εισαι εντος)
ΥΓ η μαζικη πολιτικη γινεται στις μαζες. Βγες λοιπον στο αμφιθεατρο η στην εργατικη συνελευση και πες τα δικα σου να δουμε τι απαντηση θα παρεις απο την βαση.
Μιας και φτάσαμε στις ψυχιατρικές κρίσεις, κάποιος ενδεχομένως θα μπορούσε βασίμως να πει ότι κάποιοι να εξασκούν ψυχοθεραπεία νομίζοντας πως κάνουν κίνημα. Δεν πάει έτσι, δεν είναι αυτή επιχειρηματολογία. Εξ αρχής είπα ότι τα θραύσματα οφείλονται στο στρατηγικό πρόβλημα (ξεκινώντας από το πρώτο ιστορικό θραύσμα) και όχι το αντίστροφο. Θυμάσαι; Ποτέ δεν ισχυρίστηκα ότι τα θραύσματα δημιουργούν το στρατηγικό πρόβλημα. Ωστόσο είναι σαφές ότι επιτείνουν τη σύγχυση, παρατείνουν την παράλυση και δεν αποτελούν μαγιά για τη λύση. Άλλη επιχειρηματολογία δεν χρειάζεται, παρά να ρωτήσεις τις μάζες. Οι μάζες δεν βρίσκονται στα αμφιθέατρα γιου νοου…ούτε στις αυτοαναφορικές πορείες. Αυτά.
Καλά και τα αμφιθέατρα, μη τα μηδενίζουμε, σε λίγο δε θα υπάρχουν ούτε αυτά, θα υπάρχουν μόνο ιδιωτικά κολέγια για γκόλντεν.
Εγώ ένα ερώτημα έχω:
Αν υποθέσουμε ότι η πρώην ενωμένη «Ανταρσία στις γειτονιές τής Αθήνας» είχε την πολιτική εξουσία σε όλη τη χώρα, ποιοι θα ήταν σήμερα Λαϊκοί Επίτροποι (= Υπουργοί) και ποιοι στα γκουλάγκ;
Από οτι καταλαβαίνω το ΣΕΚ κρινει οτι του φτανουν τα κουκιά να εκλέξει δημοτικο συμβουλο οπότε δεν χρειάζεται πια τους υπόλοιπους που του είναι βαρίδια.Μην ξεχναμε οτι η εν λόγω οργανωση εχει απο χρόνια τακτικη τα κονε με κυβερνητικα κομματα κρατικους συνδικαλιστες κ αλλα εξαρτηματα του καθεστωτος στο όνομα βεβαια ευγενων σκοπων(αντιρατσισμος αντιφασισμος ,εργατικοι αγωνες) .
Δυστυχώς Κώστα, δεν μηδενίζω προσπάθειες και προθέσεις, αλλιώς θα είχα ξεμπλέξει εύκολα!. Όταν όμως διαπιστώνω ότι βαδίζουν λάθος, αυτό σημαίνει ότι (πλην ΚΚΕ) ενεργούν πέραν του μηδενός, προς το αρνητικό του άξονα. Όταν μου λες ότι τα θραύσματα έριξαν την κυβέρνηση, οκ,- τότε καταλαβαίνω ότι βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη και τζάμπα η συζήτηση. Ας το πάω όμως λίγο ακόμη. Δεν σου έλειπε ο αντ-ιιμπεριαλισμός, ούτε κάτι ένα μόνο συγκεκριμένο. (Χαρακτηριστική ήταν η περίπτωση του πως νομίζεις ότι το κίνημα ήταν σε θέση να αναλάβει τη διακυβέρνηση και να διεξάγει “νίκη”, το 2012, ή το 2015). Και πολλά ακόμη, δε θα τελείωνα… Σου λείπει η στρατηγική, άρα και η τακτική και βέβαια η σοβαρή διεθνής διασύνδεση.
Η λειτουργία αυτή τη χώρου επιτείνει τη σύγχυση, ενώ αλίμονο λειτουργεί συμπληρωματικά με τη συριζική απάτη στην απαξίωση της έννοιας της αριστεράς ως δρόμο και ελπίδα. Τα “καλύτερα παιδιά”, εθίζονται τελικά στο να βολοδέρνουν αγωνιζόμενα χωρίς ουσιαστική ελπίδα, ή ακόμη χειρότερα, με λάθος ελπίδες….Η αξιοσημείωτη αδιαφορία για τη λαϊκότητα, η αλλιώς η αυτο-αναφορικότητα, κορυφώνεται μάλιστα στα τροσκίζοντα θραύσματα που βρίσκονται παντού. Θάλεγε κανείς πως ο χώρος συνολικά αναζητεί έναν άλλο λαό, αυτός δεν του κάνει.
Όταν λέω ότι οι εξελίξεις θα έρθουν από εντελώς αλλού, εννοώ είτε από εντελώς αντιδραστική κατεύθυνση, είτε από μια ακόμη εντελώς πολιτικάντικη κυριολεκτικά οπορτουνιστική απάτη. Η ταξική πάλη περιλαμβάνει και αυτούς τους δρόμους που αναγκαστικά παίρνουν κεφάλι όταν οι “καλοί” δεν ευδοκιμούν.
Η προσωπική μου αυτοκριτική δεν θάβγαζε κάτι. Προφανώς αρκετά πιο δυσκίνητος και λόγω ηλικίας, η σοβαρότερη εμπλοκή θα προϋπέθετε ότι θα συναντούσα αρκετούς που θα διατύπωναν με σαφήνεια την ανάγκη ενός μαζικού και λαϊκού υποκειμένου ως αντικείμενο τωρινό και όχι του κάποτε – και θα έθεταν την ριζοσπαστική αλφαβήτα του. τολμώντας τις αρνήσεις των τωρινών αρνήσεων. Οι θετικές εξειδικεύσεις και οι επικοινωνίες που έχω προσπαθήσει είναι διαχρονικά υπέρ-αρκετές, συγκρινόμενες με τις μηδαμινές μου δυνατότητες.
Όμως αυτές είναι οι υπαρκτές δυνάμεις. Η αποστασιοποίηση από αυτές, όταν (πλην ΚΚΕ) αποδεδειγμένα και διαχρονικά βαδίζουν αρνητικά, είναι το πρώτο απαραίτητο βήμα. Η άρνηση εξ άλλου. είναι αυτό από το οποίο ξεκινάμε.
“Όταν λέω ότι οι εξελίξεις θα έρθουν από εντελώς αλλού, εννοώ είτε από εντελώς αντιδραστική κατεύθυνση, είτε από μια ακόμη εντελώς πολιτικάντικη κυριολεκτικά οπορτουνιστική απάτη. Η ταξική πάλη περιλαμβάνει και αυτούς τους δρόμους που αναγκαστικά παίρνουν κεφάλι όταν οι “καλοί” δεν ευδοκιμούν”.
Εγώ πάντως μιλώντας για Ελλάδα, δε θα απέκλεια να μη συμβεί ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά να καταρρεύσει η κατάσταση σε πλήρη έλλειψη επικρατούντος πολιτικού αφηγήματος, πλήρη υποκειμενισμό και ιδιώτευση, ζούγκλα και χάος. Βασικά αυτό ζούμε τα τελευταία 2-3 χρόνια, μια αποτυχημένη χώρα που καταρρέει μέσα στη χάβρα, και έχουμε να δούμε πάρα πολλά βαδίζοντας σε αυτόν το δρόμο.
Σκέψου απλά τις νέες γενιές ψηφοφόρων που έρχονται και σε συντριπτικό βαθμό δεν θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα γιατί απλώς δεν τους ενδιαφέρει. Πιο πολιτικό αφήγημα να στηθεί πάνω στους αδιάφορους; Όχι, απλά τα αφεντικά σε λίγα χρόνια θα επιβάλλονται με την ισχύ και μόνο, χωρίς πολιτική κάλυψη. Αυτό δεν τους βολεύει, θα προτιμούσαν να έχουν μια ιδεολογική δικαιολογία, αλλά θα πορευτούν με ό,τι έχουν.
Όσο για μας θα αντιδράμε σποραδικά ανάμεσα στα αφεντικά αλλά και στρεφόμενοι ο ένας του άλλου, χωρίς συνοχή και ιδεολογία, πάνω στη λογική ο θάνατος σου η ζωή μου. Και αυτό διαφαίνεται ήδη αρκετά καθαρά στην ελληνική κοινωνία.
Μάλλον έχεις δίκιο – καταρχήν. Αντικειμενικά δυσχερής γεωπολιτική θέση, αρνητική ιστορική έως φοβική εμπειρία των εγχώριων πολεμικών συμφορών και αρκετά άλλα τοπικά χαρακτηριστικά συντείνουν σε αυτά.
Αυτά όμως εφόσον δούμε τα πράγματα μόνο από την εσωτερική δυναμική τους. Αλλά το Ελλαδιστάν δεν είναι μόνο του στο κόσμο σε κενό χώρο. Εξωτερικά γεγονότα το πιθανότερο θα ενεργοποιήσουν εξελίξεις, που αργά η γρήγορα θα κινητοποιήσουν εγχώριες δυνάμεις. Αλλά βέβαια και πάλι η πρόγνωση δεν είναι αισιόδοξη.
Ε όχι, αρκετά έχω, δε θέλω να ζήσω και πόλεμο με την ελπίδα να ξυπνήσουμε.
Οι “εξελίξεις” θάρθουν από την εργατική τάξη, που αγωνίζεται:
https://youtu.be/xXAgczNdo-0
…ενάντια στα αφεντικά και στους μπράβους τους:
https://www.902.gr/eidisi/ergatiki-taxi/182702/sti-mahi-gia-synedrio-horis-paremvaseis-apo-tin-ergodosia-kai-mpravoys
Oι ..σαρανταπεντάρηδες(!) με τα …”λευκά χαρτιά”(!!) …έχουν καιρό!
Ωραίοι οι αγώνες και κλασσικές αξίες αλλά μπορείς να μας ορίσεις την εργατική τάξη;
Στο έχει απαντήσει ο Λένιν από το ~1900!
Και ο ορισμός είναι σαφέστατος.
Άσε το Λένιν που δεν είναι εδώ να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Εσύ πως την ορίζεις. Και αν ήταν τόσο σαφής δε θα υπήρχε καμία διαφωνία τώρα πάνω στα “αυτονόητα”.
ΚΡΕΟΝΤΑΣ απο ΚΟΛΩΝΟ
Οι “εξελίξεις” δεν θάρθουν απο την” αντιπαράθεση” δεξιων και “αριστερών γραφειοκρατων, εξω απο τα ξενοδοχεία πολυτελείας παλεύοντας για το μοίρασμα καρεκλών. Το φαινόμενο διαμάχης μεταξύ επαγγελματιών συνδικαλιστών έστω και “αριστερών” με επαγγελματίες του είδους που ανήκουν σε ΠΑΣΚ-ΔΑΚΕ, είναι κατάντια.
Μακάρι να δίνονταν τέτοιες μάχες και με πολύ ξύλο μάλιστα εξω απο τα κάτεργα του επισιτισμού-τουρισμού, που αφού ξεζουμίζουν τους εργάτες, τους απολύουν τους κλέβουν και σηκώνουν και χέρι επάνω τους. Εκει πρέπει να προσανατολισθούμε οσοι θέλουμε να έχουμε ή να λέμε οτι έχουμε ταξική αναφορά. Ας κλείσουμε τα σύγχρονα κολαστήρια για παραδειγματισμό. Κάθε τέτοια ενέργεια εργοδότη πρέπει να βρίσκει μαζική-δυναμική αποφασιστική αντιμετώπιση απο το ταξικό κίνημα. Κάθε εργοδότης και κάθε μπράβος να ξέρει οτι θα έχει να κάνει με μια οργανωμμένη δύναμη που θα βγει νικητρια σε ολα.
Τώρα με τα γνωστα κομπρεμί σας, βάλτε 5 βγάλτε 3, το συνέδριο “σας” θα γίνει. Και όπως πάντα θα είσαστε νικητές.
Καληνύχτα και καλό ξημέρωμα.
Κρέοντα, εντάξει, θεωρώ την αντίδραση σου υπερβολική, αυτό που θέλω να πω είναι ακριβώς πως εργατική τάξη δεν είναι τα σωματεία-σφραγίδες που, με τη φυσιολογική ροή των πραγμάτων, έχουν απομείνει. Ο κόσμος δε γουστάρει πια.
Και όταν κάποιος πλέον πετά μια “εργατική τάξη” θέλω απαντήσεις. Θεωρεί ας πούμε εργαζομένους όπως στον επισιτισμό εργάτες ή εργάτες είναι μόνο στη φάμπρικα; Ποιους εκπροσωπεί κατά την αντίληψη του άμεσα ένα κομμουνιστικό κόμμα; Μπορεί να υπάρξει δημοκρατικός συγκεντρωτισμός έξω από τον πάρα πολύ σκληρό εργατικό πυρήνα; Μπορεί να γίνει σοσιαλιστική επανάσταση σε μια μη ανεπτυγμένη βιομηχανικά χώρα;
Ποιό “συνέδριό σας”;
Το “συνέδριό σας” το διοργανώνει ο Καραγεωργόπουλος, αυτός, που έδιωξαν οι εργάτες από το ΕΚ της Πάτρας κλωτσηδόν. Κάπως έτσι θα ξεσκουμπιστεί και από την ΟΙΥΕ, μαζί με τους ένοπλους μπράβους του. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Οσο έχει τη βιομηχανία παραγωγής “αντιπροσώπων”-μαϊμούδων, τους μπάτσους και τα δικαστήρια παραδίπλα δικά του, το παιχνίδι θα είναι σικέ και οι εργάτες δεν πρόκειται να σηκώσουν ποτέ κεφάλι. Θα τους “εκπροσωπούν” οι μαϊμούδες της εργοδοσίας!
Και θα είναι καταδικασμένοι στον ρόλο του “εξεγερμένου” και με πολύ ξύλο, όπως λέτε, καρπαζοεισπράκτορα, που θα του “συμπαρίσταται” περιπαιχτικά ο κάθε ….”καλός”(!) Καραγεωργόπουλος!
Ολα χρειάζονται, και το ξεβράκωμα-ξωπέταμα των εργατοπατέρων είναι από τα πρώτα, για να ανασυνταχτεί το εργατικό κίνημα.
Ακόμη κρατάνε οι κρυφοί έρωτες του εξωκυνοβουλίου με την “ΓΣΕΕ”;
Ανώνυμε ανόητε κ ανυπαρκτε, οι ταξικές δυνάμεις “του εξωκοινοβουλιου”, ήδη από τη δεκαετία του ’90 μέχρι κ σημερα, παλευουν σταθερά κ κατά του κρατικου/εργοδοτικου συνδικαλισμού.
ΟΙ εργατικές δυνάμεις πχ του ΝΑΡ μαζι με πλήθος ανένταχτων εργαζομένων, έβαλαν απο τα μέσα της δεκαετίας του ’90 προταση στα σωματεία για διοργάνωση ξεχωριστής απο την γσεε (δλδ πασκε/δακε) πρωτομαγιατικης συγκέντρωσης. Και οι ξεχωριστές απο τον εργοδοτικο συνδικαλισμο απεργιακές συγκεντρώσεις, πάλι ειναι μια λογική που εισήχθη στο εργατικό κινημα απο τις δυνάμεις του ΝΑΡ. Μαθε γιατί γίνεσαι ρόμπα.
Οι εργατικές δυνάμεις του ΝΑΡ(μαζί με αυτές όλης της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, του ΕΕΚ, της αναρχίας) φτιάξαν επίσης και το “Συντονιστικό Πρωτοβάθμιων” που για χρόνια έπαιζε μπάλα ο ΣΥΡΙΖΑ και που όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε κεντρική πολιτική δύναμη και δε το χρειάζοταν πια, κατέρευσε και έπρεπε να ξαναστηθεί μετά από χρόνια από την αρχή.
Αντε γιατί δεν είμαστε όλοι χθεσινοί εδώ…
Lenin with attitude πολύ ορθά δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ που είναι εκτός ΣΥΡΙΖΑ σήμερα ήταν στον Συντονισμό Πρωτοβάθμιων διαμορφώνοντας με τις άλλες τάσεις που εκφράζονταν εκεί και λίγο πολύ αναφέρεις το κοινωνικοπολιτικό φάσμα που πρωταγωνίστησε στην οργανική ένωση της μικροαστικής έκρηξης των πλατειών με το εργατικό κίνημα. Την ωρα που το ΠΑΜΕ και το ΚΚΕ περιοφρουρούσε την Βουλή και άφηνε το κράτος ανενόχλητο να δολοφονεί μέλη του.
Κώστας
“….το κοινωνικοπολιτικό φάσμα που πρωταγωνίστησε στην οργανική ένωση της μικροαστικής έκρηξης των πλατειών με το εργατικό κίνημα.”
“Έμπλεξε ο γάιδαρος με τη γίδα” που λένε και στο χωριό μου….
Επειδή ακριβως δεν είμαστε χτεσινοι, κρίνουμε αυτά που γράφεις ανώνυμε κκε, ως ανοησίες κ ψευδη.
Ο συντονισμός πρωτοβαθμιων είχε κ εργατικές δυνάμεις του σύριζα, οι οποίες μετα το ’15 χαιρέτησαν κ φυγανε απο τον σύριζα. Αιντε
“Είχατε φτιάξει συνδικαλιστικό μέτωπο με τον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι το 2014 που το διαλύσανε οι συριζαίοι”
“Ανοησίες και ψέμματα. Αυτοί μετά το 15 φύγαν από το ΣΥΡΙΖΑ”
Είστε απολαυστικοί.
Ανώνυμε, κάνε έναν κόπο να διαβάσεις τις θέσεις των σωματείων του ταξικού ρεύματος και πάψε τα δήθεν πέρι “κρυφούς έρωτες” με τη ΓΣΕΕ.
Ανακοίνωση του Σωματείου Βιβλίου-Χάρτου για το συνέδριο της ΟΙΥΕ: http://pandiera.gr/%CE%BC%CE%B5-%CE%B1%CF%86%CE%BF%CF%81%CE%BC%CE%AE-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%85%CE%BD%CE%AD%CE%B4%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BF%CE%B9%CF%85%CE%B5/
Έ παιδιά, καλά όλα τ’ άλλα, αλλά “διαζύγιο” ΚΚΕ(μ-λ) και Μ-Λ ΚΚΕ δεν υπάρχει γιατί δεν υπήρξε “γάμος”! Συμβίωση υπάρχει, ακόμη και ποιος ξέρει για πόσο ακόμη, στα πλαίσια της ΛΑ-ΑΑΣ. Δεν είναι το κίνημα και ζωή μόνο εκλογές είναι κι άλλα πολύ πιο σοβαρά πράγματα και τουλάχιστον αυτές οι δύο οργανώσεις δεν υποκρίνονται ούτε τις ενωμένες, ούτε φανφαρόνιζαν όπως άλλοι το 2009 ότι προχωράνε στην ενότητα της Αριστεράς μιλώντας για κοσμογονίες και ένα σωρό άλλα για να μην μπορούν 10 χρόνια μετά όχι στις εκλογές αλλά ούτε καν στις διαδηλώσεις να κατέβουν μαζί και περιφέρουν τη ταμπέλα του παντού! Όσο απέμειναν δηλαδή από την κοσμογονία του 2009! Για μια δύσκολη προσπάθεια μιλούσαν και μιλούν τα “μλ” που θα έχει και σκαμπανεβάσματα και δεν το κρύβουν κάτω από κανένα χαλί ενότητας. Ανοιχτά τα λένε όλα είτε έχουμε εκλογές είτε όχι.
Όταν θα αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε για το πως η Αριστερά και το κομμουνιστικό κίνημα θα ξαναγίνουν κομμάτι του εργατικού και λαϊκού κινήματος και όχι από τα πάνω σωτήρες μέσω εκλογών τότε θα αρχίσουν να αλλάζουν τα πράγματα και στην αριστερά!
Μια καλη προσπαθεια να εκμεταλλευτεί την διαθεση του κοσμου που κατεβηκε στο δρομο ηταν το επαμ. Πεταξε τις ταμπελες και απευθύνεται ξεκαθαρα με βαση τα προβληματα. Ξερω οτι για λιγο δεν καταφερε να μπει στην βουλη αλλα δεν καταλαβαινω γιατι δεν ακουγεται πλεον.ισως γιατι δεν μπορεσε να διατηρηρησει τα μελη του οπως τα αλλα μαγαζακια της αριστερας (σκευτομαι πχ το κκε) με φαντασιες περι επαναστασης. Ισως γιατι οσοι ενεπλακησαν δεν ειχαν γενικα πολυ καλη σχεση με το γραφειοκρατισμο που απαιτει η συντηρηση ενος πολιτικού μαγαζιου. Ισως ηταν δηλαδη πιο αγνοι (οχι ολοι φυσικα….) Θελω να καταληξω δηλαδη οτι με απλα λογια αυτο που προσπαθει να ψελισει ο πικαπα εχει ηδη γινει…θα ηταν περιεργο το αντιθετο, ειναι φανερο στον πιο ασχετο οτι τα μαγαζακια και τα μαγαζια της αριστεράς ακολουθουν λαθος πορεια, απλα δεν αρκει να το λεμε, πρεπει να δοκιμαζουμε διαφορα, και αυτο ηδη εγινε και απετυχε, συνεπως για αλλη μια φορα το προβλημα δεν ειναι οργανωτικο.!!!!!
ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΦΤΑΙΕΙ!!!!
Όχι βέβαια!. Το μόνο σίγουρο που ΔΕΝ προσπαθώ να ψελλίσω είναι η απόρριψη του μαρξισμού η του δίπολου δεξια-αριστερα. Όσο για το οργανωτικό είναι και πολιτικό, το λέγανε από τα παλιά κ ισχύει. Νομίζω ότι οι όποιες θετικές προτάσεις των ψελλισμάτων μου, δυο μήνες τώρα είναι ιναφ ις ιναφ δεδομένου ότι παραμένουν χωρίς ουσιώδη απόκριση.
Και πάλι ευχαριστώ την παντιερα για τη φιλοξενία, με μια υποσημείωση; Δε γνωρίζω για πιο ακριβώς λόγο η παντιερα διαθέτει πόρους για να φιλοξενήσει μια τέτοια σχολιογραφία. Πάντως νομίζω ότι γνωρίζει πως θα απαιτούνταν πολύ περισσότερα “εκ της διευθύνσεως” για να είναι ένας τέτοιος διάλογος παραγωγικός. Ευχές.
Απο παλια εχουν ειπωθει τα παντα και φυσικα ειναι δικαιωμα μας να επικαλουμαστε επιλεκτικα οτι γουσταρουμε, αλλο αν αυτο παταει στο σημερα η οχι, ειναι θεμα γουστου τελικα, και οτι αγαπατε,δενθα τα χαλασουμε τωρα…ομως, η πιο καταλληλη απαντηση στην συγκυρια των πλατειων και της χρεοκοπιας της χωρας ηταν το επαμ. Συνεπως παντα κατα την γνωμη μου οποιος επικαλεται και υποστηριζει οτι εκφραζει το νεο πρεπει να απαντησει γιατι θα περπατησει κατι αλλο αφου δεν περπατησε το επαμ που ηταν οτι πιο καταλληλο για να περπατησει σε οσους πρωτοβγηκαν στο δρομο.