Καμιά συμμετοχή της χώρας μας.
Όχι στην νατοϊκή κλιμάκωση της σύγκρουσης και τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς.
Η κρίση στην Ουκρανία έχει ανοίξει την προοπτική για ένα νέο πόλεμο στην Ευρώπη.
Στη πραγματικότητα, πρόκειται για μια άδικη ιμπεριαλιστική αντιπαράθεση ανάμεσα στις ΗΠΑ και τους Ευρωπαίους συμμάχους τους με τη Ρωσία. Η εργατική τάξη όχι μόνο δεν έχει να κερδίσει κάτι από τη νίκη της μιας ή της άλλης πλευράς αλλά, αντίθετα, θα πληρώσει το κόστος αυτής της σύγκρουσης.
Η σημερινή κρίση είναι αποτέλεσμα της προσπάθειας επέκτασης του ΝΑΤΟ και της ΕΕ προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη με στόχο να προεκτείνουν την ισχύ του Δυτικού ιμπεριαλισμού βαθύτερα στην Ευρασία.
Η Ρωσία απάντησε με συγκέντρωση στρατιωτικών και ναυτικών δυνάμεων στα σύνορα με την Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ, και υπό την προεδρία Μπάιντεν, προωθούν τα συμφέροντα των πολυεθνικών και του αμερικάνικου κεφαλαίου, οξύνοντας τον ανταγωνισμό κύρια με τη Κίνα αλλά και με τη Ρωσία, δημιουργώντας πολλαπλές μορφές επιθετικών συμμαχιών στον Ειρηνικό και στην Ευρώπη.
Κομμάτι των αντιδραστικών ανταγωνισμών είναι η σημερινή Ρωσία. Η Ρωσία δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των λαών. Απεναντίας αναπτύσσει έναν άγριο καπιταλισμό, χρησιμοποιώντας το μεγαλορωσικό εθνικισμό ως ιδεολογικό στήριγμα στο εσωτερικό της και τη τεράστια στρατιωτική ισχύ για τη διατήρηση της κυριαρχίας της στην «αυλή της».
Το κυρίως θύμα ενός πολέμου θα ήταν ο λαός της Ουκρανίας. Την Ουκρανία την κυβερνάνε, με ωμό αυταρχισμό, αντίπαλες συμμορίες ολιγαρχών που έχουν συγκεντρώσει όλο τον πλούτο και πότε κοιτάνε προς την Ανατολή και πότε προς τη Δύση, για τα δικά τους συμφέροντα, ενώ την ίδια στιγμή ο λαός, κυριολεκτικά, πεινάει.
Να φύγουν όλοι οι στρατοί από την περιοχή. Ο ουκρανικός λαός δεν χρειάζεται ούτε το ΝΑΤΟ, ούτε την ΕΕ, ούτε τη Ρωσία. Χρειάζεται αλληλεγγύη για να ξεσηκωθεί κόντρα στους ιμπεριαλιστές και στη ντόπια άρχουσα τάξη για να οικοδομήσει το δικό του μέλλον.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση, συμμετέχει στην κλιμάκωση φροντίζοντας παράλληλα κάθε χώρα μέλος της ΕΕ την διαφύλαξη των συμφερόντων και των δικών της πολυεθνικών.
Το ίδιο κάνει και η ελληνική κυβέρνηση. Η Ελλάδα εμπλέκεται όλο και περισσότερο στους επικίνδυνους και επιθετικούς αμερικανο-ΝΑΤΟϊκούς σχεδιασμούς. Σ’ αυτό το πλαίσιο εντάσσονται και τα νέα θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα την ίδια στιγμή που διαλύεται η υγεία, η παιδεία, κάθε έννοια του κράτους πρόνοιας. Ιδιαίτερα, η Αλεξανδρούπολη έχει μετατραπεί σε αμερικανονατοϊκό προγεφύρωμα εκθέτοντας σε μεγάλους κινδύνους το λαό.
Το καθήκον μας στην Ελλάδα είναι να συνεχίσουμε τη σύγκρουση με τη «δικιά μας» κυβέρνηση.
Για να μην υπάρξει καμιά εμπλοκή της χώρας μας στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και ανταγωνισμούς.
Για να φύγουν οι βάσεις, το ΝΑΤΟ, τα πυρηνικά. Διάλυση και όχι επέκταση του ΝΑΤΟ.
Ενάντια στους πολεμικούς εξοπλισμούς, για αυξήσεις στους μισθούς τα μεροκάματα, τις συντάξεις. Για να δοθούν λεφτά για την υγεία, την παιδεία, την πρόνοια.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ στηρίζει την ημέρα αντιιμπεριαλισιτκής δράσης αριστερών οργανώσεων και συλλογικοτήτων και θα πάρει πρωτοβουλία για την ανάπτυξη ενός δυνατού αντιπολεμικού κινήματος για να σταματήσουμε τις πολεμικές απειλές για να γκρεμίσουμε αυτό το σύστημα που γεννά πολέμους, φτώχεια και δυστυχία.
Στην Αθήνα η ΑΝΤΑΡΣΥΑ συμμετείχε στη συγκέντρωση που έγινε στο μετρό Ευαγγελισμός, Σάββατο 19.02 στις 12 το μεσημέρι και στην πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία.
Το κείμενο αναφέρεται στην “ημέρα αντιιμπεριαλιστικής δράσης αριστερών οργανώσεων… “.Αν πρόκειται για μαζικό κάλεσμα αγωνιστικής δράσης,δεν καταλαβαίνω ειλικρινά,τι γυρεύει εκεί ο ορισμός “αριστερών”,εκτός από το στόχο,να αποκλείση κόσμο,που δεν ανήκει ιδεολογικά στην αριστερά ή ανήκε κάποτε,αλλά έχει απομακρυνθεί.Σήμερα η αριστερά είναι τόσο απαξιωμενη στην αντίληψη των μαζών,που να υποστηρίζεται κ να γίνεται πλατιά αποδεχτό,ότι η διάκριση ανάμεσα στις έννοιες δεξιά κ αριστερά έχει πια καταργηθεί.Φυσικά δεν είναι έτσι.Η πολιτική ιδεολογία κάθε ατόμου ή οργάνωσης φαίνεται καθαρά από τις πολιτικές θέσεις που υποστηρίζει κ τις πολιτικές επιλογές που κάνει.Τι σκοπό υπηρετεί λοιπόν η ταμπέλα κ τι χρειάζεται σε κάποιον,που είναι κ φαίνεται κάτι; Γιατί όποιος δεν είναι κ δε φαίνεται,το μόνο που καταφέρνει,είναι,να ξεγελά τον εαυτό του κ να απομακρύνει τον κόσμο.Στηρίζω κάποιες πολιτικές θέσεις κ όποιος συμφωνεί,συμμετέχει,τόσο απλό! Όλα τα άλλα είναι περιττά κ επιζήμια για το κίνημα.