Γράφει ο Γιώργος Παυλόπουλος
Συνέχεια της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής, πιο μάχιμη εκλογικά διάταξη των κυβερνητικών στελεχών και, ενδεχομένως, αναθεώρηση και αναπροσανατολισμός ορισμένων συμμαχιών με την ελληνική ολιγαρχία. Αυτά είναι τα τρία στοιχεία που χαρακτηρίζουν τον ανασχηματισμό που αποφάσισε και ανακοίνωσε ο Αντώνης Σαμαράς – ο οποίος, παρά τον ασυνήθιστα μεγάλο αριθμό υπουργών που άλλαξαν, κάθε άλλο παρά σαρωτικός είναι στην πραγματικότητα.
Η επιλογή που έγινε στο οικονομικό επιτελείο είναι, ασφαλώς, το “κλειδί” για την ερμηνεία του ανασχηματισμού. Με την επιλογή του Γκίκα Χαρδούβελη (ο οποίος τα τελευταία χρόνια εργάζεται για λογαριασμό της Eurobank, του Λάτση…), Σαμαράς και Βενιζέλος διασφαλίζουν την εμπιστοσύνη της τρόικα και της μεγαλύτερης μερίδας του ελληνικού κεφαλαίου και ειδικά του τραπεζικού, του οποίου αμφότεροι είναι εκλεκτά “τέκνα”.
Αξίζει να σημειωθεί ότι τόσο ο απερχόμενος όσο και ο νέος υπουργός Οικονομικών (οι υφιστάμενοί τους μένουν ίδιοι) έχουν διατελέσει σε καίριες θέσεις στο παρελθόν και ειδικά επί κυβέρνησης Σημίτη – ο Στουρνάρας ήταν ουσιαστικά υπεύθυνος των διαπραγματεύσεων για την ένταξη στην ΟΝΕ και ο Χαρδούβελης ήταν ο επικεφαλής οικονομικός σύμβουλος του τότε πρωθυπουργού, αλλά και αργότερα του Λουκά Παπαδήμου, ως υπηρεσιακού πρωθυπουργού.
Μάλιστα, στις 4 Δεκεμβρίου 2010, οι δυο τους είχαν δώσει κοινή συνέντευξη στην εφημερίδα Έθνος όπου, απαντώντας στην ερώτηση εάν «ισχύει η εκτίμηση ότι για να αντιμετωπίσουμε σε βάθος χρόνου την κρίση, η ελληνική κοινωνία θα πρέπει να αποδεχτεί ένα επίπεδο ζωής σαν αυτό που είχε προ δεκαπενταετίας», είχαν δώσει ταυτόσημες απαντήσεις: «Σαφώς και θα πρέπει να αποδεχτούμε ένα άλλο επίπεδο ζωής. Το πόσα χρόνια θα πάμε πίσω, θα εξαρτηθεί», είπε ο Στουρνάρας, ενώ ο Χαρδούβελης,ξεκαθάρισε ότι «η επόμενη δεκαετία θα είναι η δεκαετία των ισχνών αγελάδων. Αυτή, όπου θα πληρώσουμε τις υπερβολές του παρελθόντος…».
Ανάλογο είναι και το συμπέρασμα που βγαίνει από τα ονόματα σε άλλα καίρια υπουργεία. Στο Εργασίας μένει ο Βρούτσης, προφανώς ως επιτυχημένος, στο Υγείας πηγαίνει ο… Διόσκουρος του Άδωνι, Μάκης Βορίδης, ενώ το Παιδείας αναλαμβάνει ο Λοβέρδος, ο οποίος την τελευταία πενταετία έχει διατελέσει επικεφαλής και των δύο προηγούμενων υπουργείων, ανοίγοντας τον δρόμο που συνέχισαν ο Βρούτσης και ο Γεωργιάδης!
Με άλλα λόγια: Ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και οι προστάτες τους δεν θεώρησαν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ως μήνυμα ότι χρειάζεται να επιδείξουν μια πιο φιλολαϊκή στάση, προκειμένου να μην εξαφανιστούν από τον πολιτικό χάρτη, μιας και μαζί συγκέντρωσαν κάπου 31%. Αντιθέτως: Προχωρούν ακάθεκτοι στην εκτέλεση του συμβολαίου που έχουν αναλάβει εργολαβικά από την ΕΕ και το ελληνικό κεφάλαιο και δεν θα σταματήσουν εάν δεν το ολοκληρώσουν.
Ταυτόχρονα, όμως, φροντίζουν να είναι πιο έτοιμοι για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών (αν και δεν πρόκειται να τις κάνουν, εάν δεν τους επιβληθεί):
Σε επίπεδο ΝΔ, η λεγόμενη “λαϊκή Δεξιά” παίρνει θέση μάχης (Γιακουμάτος, Ντινόπουλος, αλλά και Βούλτεψη), ενώ οι αποτυχημένοι των πρόσφατων δημοτικών και περιφερειακών εκλογών (δηλαδή Σπηλιωτόπουλος και Κουμουτσάκος) πετάγονται στον κάλαθο των αχρήστων, σαν στυμμένες λεμονόκουπες.
Όσο για τον χώρο του ΠΑΣΟΚ, η μοιρασιά έγινε με κριτήριο την αποτροπή της διάλυσης και της προσωπικής διάσωσης του Βενιζέλου: Έτσι, αφενός διατηρούνται στη θέση τους όλοι οι Παπανδρεϊκοί (Γεννηματά, Χριστοφιλοπούλου), ενώ γίνεται σαφές άνοιγμα στο “σημιτικό στρατόπεδο”, σε μια προσπάθεια να ανακοπεί το ρεύμα προς το Ποτάμι.
Η ουσία είναι ότι κάνουν ό,τι μπορούν για να “μαζέψουν” τις διαρροές από τα δεξιά τους, ενώ δεν προχώρησαν σε καμία κίνηση που να μαρτυρά ότι αισθάνονται απειλή από τα αριστερά τους. Εκτιμούν, όπως όλα δείχνουν, ότι το κίνημα σε αυτή τη φάση είναι ανίκανο να επιφέρει ρωγμές στην πολιτική τους, ενώ φαίνεται να γνωρίζουν από πρώτο χέρι ότι η “μετάλλαξη” του ΣΥΡΙΖΑ όχι απλώς συνεχίζεται, αλλά επιταχύνεται…
