Πρόβλημα στάθμευσης στους Αμπελόκηπους; Μάλλον μια εικόνα από το (όχι πολύ μακρινό) παρελθόν. Κι όμως η κρίση έδωσε “λύση” σε κάποιο από τα πολλά προβλήματα του Δήμου μας:
Αδυναμία συντήρησης του δεύτερου αυτοκινήτου πολλών οικογενειών, σε αρκετές περιπτώσεις ακόμη και του πρώτου και σε κάποιες ακόμη και των ίδιων των ιδιοκτητών (που εγκατέλειψαν την περιοχή, επιστρέφοντας στο χωριό ή την πατρίδα τους οι μετανάστες) και χωρίς κάποιο σχετικό έργο, το πρόβλημα φαίνεται σε κάποιο βαθμό να έχει λυθεί…
Πού το σκεφτήκαμε μες στο κατακαλόκαιρο, που οι Αμπελόκηποι κι όλη η πόλη είναι σχεδόν άδεια από κόσμο και αυτοκίνητα;
Δυστυχώς η παρούσα αναφορά στο ζήτημα της στάθμευσης των αυτοκινήτων δεν αποτελεί προϊόν δημιουργικής αναζήτησης για τα προβλήματα του Δήμου μας μες στην καλοκαιρινή ραστώνη. Δυστυχώς η εδώ ενασχόλησή μας με το ζήτημα προκλήθηκε από τη “θαυματουργή” παρέμβαση της αστυνομίας, παραμονή Δεκαπενταύγουστου, σε μια γειτονιά του Δήμου μας…
Τα γεγονότα…
…όπως τα περιγράφει ο εκ των “παθόντων”, δημοτικός σύμβουλος της “ΑΝΥΠΑΚΟΗΣ” Ηλίας Σμήλιος σε σχόλιό του, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
ΕΞΟΥΣΙΑ: ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑ – ΕΥΘΥΝΟΦΟΒΙΑ – ΑΝΑΛΓΗΣΙΑ – ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ!
14 Αυγούστου, 11.30-1.30 το μεσημέρι, τι πιο λογικό από το να βρίσκεται κανείς σε κάποια παραλία. Κι αν πάντως για τους γνωστούς κι ευνόητους λόγους τα τελευταία χρόνια δεν είσαι στην παραλία, δεν επιλέγεις να ξοδέψεις δυο ώρες από τη ζωή σου “κρατούμενος” σ’ ένα αστυνομικό τμήμα….
Σ’ ένα δρομάκι των Αμπελοκήπων (οδός Ειδομένης, 4μ. πλάτος) έρχεται ένα περιπολικό της υποδιεύθυνσης τροχαίας (Μαργαροπούλου) κι αρχίζει να γράφει όλα τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα.
Όπως και αρκετοί άλλοι διαμαρτυρόμενοι κάτοικοι, κατεβαίνω και προσπαθώ να εξηγήσω στην αστυνομικό (που την ίδια ώρα, ενώ δηλ. είμαι παρών και μπορώ να το πάρω, γράφει το δικό μου αυτοκίνητο…) ότι λόγω των ειδικών συνθηκών του συγκεκριμένου δρόμου έχει γίνει παρέμβαση στο Αστυνομ. Τμήμα της περιοχής από το Δήμαρχο κι εμένα (με την ιδιότητα του δημοτικού συμβούλου) για να μην γράφουν κάθε λίγο και λιγάκι όλα τ’ αυτοκίνητα, μετά από καταγγελίες του “τρελού της γειτονιάς”.
“Υπάρχει καταγγελία κι εγώ είμαι υποχρεωμένη να γράψω”, η σταθερά επαναλαμβανόμενη απάντηση, αδιαφορώντας φυσικά για τις συνθήκες (κρίση του οργάνου;;;) αλλά και την πρόταση να μιλήσει με το Α.Τ. ή το Δήμαρχο (που ήταν στην άλλη άκρη του τηλεφώνου) για να της επιβεβαιώσουν τα λεγόμενά μου. Είχε και πρόταση: “Ας λύσει το ζήτημα ο Δήμος, ώστε στην επόμενη καταγγελία να μην σας γράψουμε”, είπε, αδιαφορώντας και πάλι για κάποιους που όχι το πρόστιμο των 80 ευρώ δεν έχουν να πληρώσουν μα ούτε ίσως και να φάνε… (Ξαναθυμίζω δεν έγραφαν καμιά Mercedes παρκαρισμένη έξω από κάποιον οίκο κομμωτικής στην Τσιμισκή αλλά 5-6 αυτοκινητάκια σ’ ένα δρομάκι των Αμπελοκήπων).
Και ναι μεν το τηλέφωνο για τη διευκρίνιση της ζητήματος δεν μπορούσε να το κάνει, αλλά πολύ εύκολα την ίδια ώρα “κάλεσε ενισχύσεις” και μετά από λίγο εμφανίστηκαν μοτοσυκλετιστές αστυνομικοί που μου ζήτησαν να τους ακολουθήσω στο τμήμα γιατί, λέει, “απείλησα τους συναδέλφους τους ότι δεν θα τους αφήσω να φύγουν αν δεν σβήσουν τις κλήσεις”.
Σ’ αυτό δε τον “σαράντα καντάρια μαγκιά” φορτωμένο “διάλογο” με ένα από τους ρόμποκοπ της ΔΙΑΣ ακούστηκε και το αμίμητο ότι πρέπει να προσέχω πώς μιλώ “σε μια γυναίκα και μάλιστα ένστολη”, χωρίς μάλλον να πολυκαταλαβαίνει την απάντησή μου ότι αν τη πρόσβαλα με τα λόγια μου ως προσωπικότητα ήμουν διατεθειμένος να της ζητήσω συγνώμη ενώ το ένστολη με αφήνει αδιάφορο…
Μ’ αυτά και μ’ αυτά βρέθηκα σ’ ένα περιπολικό που με μετέφερε στο Α.Τ. Αμπελοκήπων, όπου τελικά μου εξήγησαν ότι πρόκειται για προσαγωγή κατά την οποία θα γίνει εξακρίβωση στοιχείων και θα εφεθώ ελεύθερος.
Στην παρατήρηση δε (κατόπιν τηλεφωνικής υπόδειξης του δικηγόρου) ότι η εξακρίβωση στοιχείων θα μπορούσε να γίνει και στο σημείο του γεγονότος, χωρίς δηλ. την προσαγωγή μου στο Α.Τ. και την κατ’ αυτόν τον τρόπο στέρηση της ελευθερίας μου, η απάντησή τους κεραυνοβόλα: “Κάνε μας μήνυση”…
Κι έτσι, μες στο κατακαλόκαιρο, δυο ώρες από τη ζωή μου αναλώθηκαν σ’ ένα Α.Τ. να περιμένω να έρθει ένα μήνυμα από τη Γ.Α.Δ.Θ. ότι “δεν υπάρχει καταδικαστική απόφαση εις βάρος μου”. Ή πιο απλά γιατί έτσι το θέλει Η ΕΞΟΥΣΙΑ…
Και λίγα λόγια για την ουσία…
Η οδός Ειδομένης, ένας μικρός δρόμος στην παλιά Επτάλοφο, δεν αποτελεί εξαίρεση στο χάρτη των Αμπελοκήπων. Πολλοί τέτοιοι δρόμοι υπάρχουν και υπό αυτή την έννοια πολλές πιθανότητες παρόμοια προβλήματα να δημιουργηθούν.
Είναι προφανές ότι όλοι θα θέλαμε μια γειτονιά όμορφη, γεμάτη πάρκα και φαρδείς καταπράσινους πεζόδρομους. Αλλά στους Αμπελόκηπους (ελέω της αντιπαροχής και της “οικιστικής πολιτικής” του εθνάρχου Κ. Καραμανλή) η οικοδόμηση κάθε μέτρου γης πριν από δεκαετίες, με πολυκατοικίες χωρίς πυλωτές και καμιά πρόβλεψη για χώρους στάθμευσης των (λιγοστών τότε) αυτοκινήτων, καθιστά μάλλον κάθε τέτοιο σχέδιο όνειρο απραγματοποίητο.
Καλώς ή κακώς, μ’ άλλα λόγια, το αυτοκίνητο είναι αναγκαίο στη σύγχρονη εποχή και θα συνεχίσει στον ένα ή στον άλλο βαθμό να χαλά την όποια όμορφη εικόνα θα μπορούσαν να έχουν τα στενά στην πλειοψηφία τους δρομάκια του Δήμου μας. Κακώς σίγουρα αλλά δυστυχώς χωρίς προς το παρόν να μπορούμε να το αποφύγουμε σε κάποιες περιπτώσεις όπως αυτή της οδού Ειδομένης, τα αυτοκίνητα είναι ανάγκη να σταθμεύουν ακόμη και στα πεζοδρόμια (χωρίς φυσικά να κλείνουν εισόδους πολυκατοικιών και να εμποδίζουν τη διέλευση των πεζών) γιατί αλλιώς θα ήταν αδύνατη η διέλευση των οχημάτων και ειδικά των μεγάλων όπως αποριμματοφόρα, αθενοφόρα κ.ά.
Το ζητούμενο δεν είναι να φορτώνονται και με πρόστιμα της τροχαίας οι φτωχοί (ή φτωχοποιημένοι) κάτοικοι του Δήμου μας, που δεν έχουν άλλωστε κάποια άλλη λύση να επιλέξουν, αλλά να παρθούν εκείνα τα βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα μέτρα που θα βελτιώσουν την εικόνα της γειτονιάς μας και τη ζωή των ανθρώπων σ’ αυτήν.
Θεωρούμε ότι το Δημοτικό Συμβούλιο Αμπελοκήπων-Μενεμένης πρέπει άμεσα να συζητήσει το θέμα και:
-να καταγράψει με τη συνδρομή των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου όλα τα στενά δρομάκια των Αμπελοκήπων που υπάρχουν παρόμοιες μ’ αυτές της οδού Ειδομένης συνθήκες και τις πιθανές προτάσεις βελτίωσης της κατάστασης
-να ζητήσει από την τροχαία και τις αστυχομικές αρχές να διαγράψουν τις κλήσεις που επιβλήθηκαν και να απαιτήσει να σταματήσουν τέτοιου τύπου “επιχειρήσεις”, αντί του απόλυτα αναγκαίου για το Δήμο μας ελέγχου της παράνομης στάσης και στάθμευσης σε κεντρικούς δρόμους, γωνίες, ράμπες κ.ά. σημεία που καθιστούν την κυκλοφορία σε ώρες αιχμής μαρτύριο για αυτοκίνητα και πεζούς.
Και το σημαντικότερο: Επειδή όσο αναγκαίο και αν είναι το αυτοκίνητο σήμερα στη ζωή μας, δεν πρέπει να μας στερεί την όποια δυνατότητα υπάρχει για μια πιο όμορφη, πιο ανθρώπινη γειτονιά, θα πρέπει να ανοίξει με σοβαρούς όρους η συζήτηση για την ανέρευση και τη δημιουργία δημοτικών χώρων ελευθερης στάθμευσης σε κάθε γειτονιά και τη ρύθμιση γενικά του ζητήματος με τέτοιον τρόπο ώστε να γίνεται σεβαστό αυτό ακριβώς το δικαίωμα των κατοίκων.
