Του Γιώργου Δελαστίκ
Επτά ολόκληρες εκατοστιαίες μονάδες έχασε η ΝΔ στις προχθεσινές ευρωεκλογές συγκριτικά με τις βουλευτικές εκλογές του Ιουνίου του 2012 – από το 29,7% έπεσε στο 22,7%. Εχασε δηλαδή περίπου το ένα τέταρτο του ποσοστού της! Ούτε λόγος φυσικά περί σύγκρισης του ποσοστού της με τις προηγούμενες ευρωεκλογές του 2009, πριν ξεσπάσει στην Ελλάδα η οικονομική κρίση. Από το 32,3% που είχε πάρει τότε έχασε σχεδόν δέκα εκατοστιαίες μονάδες, παρόλο που και το 2009 είχε χάσει πάνω από άλλες δέκα (!) εκατοστιαίες μονάδες σε σύγκριση με τις ευρωεκλογές του 2004 που είχε πάρει 43%. Δεν έχασε όμως μόνο η ΝΔ. Εχασε και ο άλλος κυβερνητικός εταίρος, το ΠΑΣΟΚ. Αυτό μάλιστα έχασε πάνω από το ένα τρίτο (!) του ποσοστού που είχε πάρει στις βουλευτικές εκλογές του 2012: από το 12,3% τον Ιούνιο του 2012 έπεσε στο 8% προχτές. Καλά, εδώ μόνο ως ανέκδοτο μπορεί να θεωρηθεί η σύγκριση με το ποσοστό των ευρωεκλογών του 2009.
Το ΠΑΣΟΚ από τότε έχει καταβαραθρωθεί στα πολιτικά Τάρταρα, χάνοντας πάνω από… 28 (ναι, 28!!!) εκατοστιαίες μονάδες. Εχασε λοιπόν το ΠΑΣΟΚ από τον Ιούνιο του 2012 τέσσερις εκατοστιαίες μονάδες. Με τα δύο κυβερνητικά κόμματα να χάνουν συνολικά κάπου 11 εκατοστιαίες μονάδες από το αθροιστικό ποσοστό τους πέφτοντας από το 42% στο 31%, εύλογο είναι το ερώτημα: γιατί δεν καταρρέει αυτή η κυβέρνηση, αφού δεν εκφράζει πλέον ούτε το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος;
Η απάντηση είναι σαφής: γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κατόρθωσε να προσελκύσει ούτε καν τη μία από αυτές τις 11 μονάδες των ψηφοφόρων ώστε να αυξήσει το ποσοστό του! Ο ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως και έχει κάθε δικαίωμα να καυχιέται ότι όχι μόνο είναι πλέον το πρώτο κόμμα, αλλά και αντέστρεψε πλήρως την κατάσταση. Ενώ δηλαδή στις εκλογές του Ιουνίου 2012 η ΝΔ βγήκε χοντρικά με 3 εκατοστιαίες μονάδες διαφορά πρώτη, στις προχτεσινές ευρωεκλογές ο ΣΥΡΙΖΑ την πέρασε 4 μονάδες. Πρόκειται όντως για πλήρη αντιστροφή.
Μόνο που ο ΣΥΡΙΖΑ πέτυχε αυτή την αντιστροφή μέσω της… στασιμότητας, παραμένοντας απλώς στο ποσοστό του: το 2012 είχε πάρει 26,9% και προχθές πήρε 26,6%. Με το 26,9% του 2012 ήταν 3 μονάδες πίσω από τη ΝΔ, με το οριακά μικρότερο 26,6% που πήρε προχτές πέρασε 4 μονάδες μπροστά από τη ΝΔ! Αλλο πράγμα όμως τα μαθηματικά, άλλο η πολιτική. Με τη διατήρηση του ποσοστού ενός κόμματος βεβαίως και μπορεί να περάσει αντίπαλα κόμματα, δεν μπορεί όμως να δημιουργήσει κλίμα νίκης, κλίμα εφόδου, ανατροπής της υφιστάμενης κυβέρνησης. Μάλιστα βαρύτατο τίμημα για τη συμμετοχή της στη μνημονιακή κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου επί έναν χρόνο κατέβαλε και η ΔΗΜΑΡ του Φώτη Κουβέλη. Αυτή από το 6,3% του Ιουνίου 2012 καταποντίστηκε στις προχτεσινές εκλογές στο… 1,2% χάνοντας πάνω από τα τέσσερα πέμπτα του ποσοστού της – δηλαδή πέντε εκατοστιαίες μονάδες. Από τις 11 μονάδες που έχασαν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ συν τις 5 που έχασε η ΔΗΜΑΡ, σύνολο 16, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πήρε τίποτα τελικά!
Από αυτές τις 16 εκατοστιαίες μονάδες, τις 11 τις πήραν διάφορα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα με μικρή έως ανύπαρκτη απήχηση, τις δυόμισι μονάδες τις πήρε η Χρυσή Αυγή, τη μιάμιση το ΚΚΕ και πάει λέγοντας. Το γεγονός όμως ότι τις απώλειες των κυβερνητικών κομμάτων δεν τις καρπώνεται ούτε κατ’ ελάχιστο η αξιωματική αντιπολίτευση και οι απώλειες αυτές γίνονται ψήφοι για τον «κάθε πικραμένο» αποκαλύπτει σοβαρότατη αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ να προσελκύσει πολιτικά όσους φεύγουν από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι η διαλυτική ήττα της ΔΗΜΑΡ εξουδετέρωσε ολοσχερώς τον πολιτικό σχεδιασμό του Γιώργου Παπανδρέου.
Ο πρώην πρωθυπουργός προωθούσε στελέχη του ΠΑΣΟΚ της εμπιστοσύνης του στη ΔΗΜΑΡ, με στόχο την τοποθέτησή τους σε θέσεις του κρατικού μηχανισμού (διοικητές οργανισμών κλπ.) σε μελλοντική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Είχε πλήρη επίγνωση του γεγονότος ότι θα ήταν απείρως πιο αποδεκτή από τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ ενδεχόμενη κυβερνητική συνεργασία με τη ΔΗΜΑΡ παρά με το «απεχθές ΠΑΣΟΚ του Γ. Παπανδρέου» που μας έβαλε στο ολέθριο μνημονιακό καθεστώς. Η εκλογική συντριβή της ΔΗΜΑΡ όμως κατέστρεψε αυτό το σχέδιο του Γ. Παπανδρέου. Παράλληλα, η ίδρυση του Ποταμιού του Σταύρου Θεοδωράκη αποδείχτηκε αποτελεσματικό φράγμα που εμπόδισε όσους έφευγαν από το ΠΑΣΟΚ να πάνε στον ΣΥΡΙΖΑ, προσφέροντάς τους ένα κεντροαριστερό καταφύγιο. Επιπροσθέτως, αθροίζοντας τα ποσοστά και τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ και του Ποταμιού βλέπουμε ότι οι νέες διαδικασίες ενοποίησης της Κεντροαριστεράς ξεκινούν πλέον από ένα ποσοστό σχεδόν 15% και 850.000 ψηφοφόρους, οι οποίοι καθόλου λίγοι δεν είναι. Τι θα γίνει, βέβαια, θα το δούμε…
Δημοσιεύθηκε στο “Έθνοσ” στις 27/5/2014
