Ο Λαός Δεν ξεχνά!
Τις Αγωνίστριες Τιμά!
Έφυγε από τη ζωή την Κυριακή 5 Μάη 2024, ανήμερα του ΠΑΣΧΑ, η αγωνίστρια Πόπη Κάππου, σύζυγος του κομμουνιστή Κώστα Κάππου πάνω στο σώμα του οποίου είχε γραφτεί ανεξίτηλα ένα μέρος της Ιστορίας της αντίστασης του ελληνικού λαού και των κομμουνιστών ενάντια στην αμερικανοκίνητη στρατιωτική δικτατορία.
Σεμνή αγωνίστρια η Πόπη Κάππου, όρθωσε ανάστημα στους δικτάτορεςκαι πάλεψε για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων από τα κολαστήρια της Ασφάλειας, της ΕΣΑ, του Μπογιατίου και της Μπουμπουλίνας.
Ο Λάμπρος Τόκας, συγγραφέας του βιβλίου “ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ”, αποχαιρετά την Πόπη Κάππου σημειώνοντας μεταξύ άλλων:
“Τη συντρόφισσα Πόπη, τη γνώρισα για πρώτη φορά την Άνοιξη του 1974, στο καφενεδάκι, απέναντι από το κτίριο της Γενικής Ασφάλειας Αθηνών, όταν αγωνιζόταν- μαζί με άλλες μανάδες από “ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ”- για την απελευθέρωση του συζύγου της και όλων των πολιτικών κρατουμένων.
Παραμένουν βαθιά χαραγμένες στη μνήμη μου, οι μέρες της Άνοιξης το 1974, όταν οι πολικοί κρατούμενοι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν ξαφνικά από την Ασφάλεια της οδού Μεσογείων στο Μπογιάτι, χωρίς να λένε στους συγγενείς των ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΟΥ ΦΛΕΒΑΡΗ (μητέρες, συζύγους κλπ) που βρίσκονται.
Κάποια από εκείνες τις μέρες, πήγαμε με τη συντρόφισσα Πόπη στην Ένωση Ανταποκριτών Ξένου Τύπου στην οδό Ακαδημίας και καταγγείλαμε στη διεθνή κοινή γνώμη, την εξαφάνιση από τα όργανα της χούντας του Κώστα Κάππου και άλλων πολιτικών κρατουμένων.”
Στις 4 Ιουνίου του 1974, η Πόπη Κάππου είχε συντάξει επιστολή καταγγελίας για την τύχη του συζύγου της Κώστα Κάππουκαι τα βασανιστήρια που αυτός υφίστατο.
Ανάμεσα στα άλλα, στη δραματική αυτή επιστολή ανέφερε:
“4-6-74
Διαμαρτυρία
Στις 16 του Φλεβάρη στις 10 η ώρα το πρωί συνελήφθη από τα όργανα της Ασφάλειας ο σύζυγός μου Κών/νος Κάππος και από τότε του παρέχουν στέγη στα μπουντρούμια τους.
Η συντροφιά του στους δύο μήνες ήταν η απομόνωσις και τα τέσσερα σύντομα επισκεπτήριά μου. Στο διάστημα αυτό οι συνεχείς ανακρίσεις, οι ταλαιπωρίες, τα βασανιστήρια δεν έλειψαν ούτε μέρα με συνέπεια να υποστεί σοβαρόν κλονισμόν της υγείας του.
Σε συνεχείς ερωτήσεις μου προς τους Αρμοδίους πού βρίσκεται η Υπόθεσις και γιατί κατηγορείται ο άνδρας μου οι απαντήσεις τους ήταν και είναι ότι βρίσκονται στις προανακρίσεις και ότι συγκεντρώνουν στοιχεία. «Είναι σας παρακαλώ δυνατόν μετά από δύο μήνες ταλαιπωριών και καταπιέσεων να βρίσκεται ακόμα στην προανάκριση;».
Στο πέμπτο επισκεπτήριο μου απηγορεύθη να τον ξαναδώ, με την αιτιολογία ότι δεν είναι τακτοποιημένος και εντάξει απέναντι στην Υπηρεσίαν της Ασφάλειας.
Η καθημερινή μου επίσκεψη για το φαγητό συνεχίσθηκε 15 ημέρες, και ακριβώς στις 30 του Απρίλη δεν εδέχθησαν φαγητό, διότι μαζί με άλλους Πατριώτες μετεφέρθη σε μέρος που δεν ξαίρουν να μου πουν. Από πληροφορίες βρίσκεται στο Μπογιάτι σε Στρατιωτική Μονάδα και υποβάλλεται στα πιο απάνθρωπα βασανιστήρια, η φάλαγγα, το συρματόσκοινο, τα ηλεκτροσόκ και πόσα άλλα φρικτά μέσα είναι η καθημερινή δουλειά επάνω στα σώματα των Ελλήνων αγωνιστών. Η μεταφορά από το Μπογιάτι των φοιτητών και όλων των κρατουμένων είχεν ξανά ως τόπος την Ασφάλειαν.
Ο μόνος που δεν επέστρεψε είναι ο άνδρας μου και ανησυχώ καθώς και όλοι οι συγγενείς μου πού βρίσκεται και γιατί δεν μου τον παρουσιάζουν, ανησυχώ για την υγείαν και την ζωήν του, βρίσκεται στα χέρια ανθρώπων που δεν διστάζουν να του κάνουν το χειρότερο κακό.
Απαιτώ να τον παρουσιάσουν και να τον επισκεφθώ το συντομώτερον, να μεταφερθή σε νοσοκομείον και να εξετασθεί από γιατρούς δικούς μου, η εξαφάνισις του επί ένα μήνα και πλέον δεν είναι τυχαία, άλλοι ουσιώδεις λόγοι υπάρχουν που τον κρατούν μακριά μου και ας μην προσπαθούν οι αρμόδιοι να δικαιολογηθούν λέγοντας ότι η Στρατιωτική Δικαιοσύνη και η πολιτεία τον προστατεύη.
Ζητώ να σταματήσει το γρηγορώτερον ο βασανισμός του και οι ανακρίσεις, να δοθή τέρμα στην όλη του ταλαιπωρία που τόσο θέτει την ζωήν του σε μεγάλο κίνδυνον και που οδηγούν στην τέλεια εξόντωσιν του, που υπεύθυνη για την κρατησίν του και τον βασανισμόν του θεωρώ τους Αρμοδίους της Γενικής Ασφάλειας.”
Πέμπτη 09/05/2024 – 15:11
ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε η πολιτική κηδεία της αγωνίστριας Πόπης Κάππου (ΦΩΤΟ)
https://www.902.gr/eidisi/politiki/363743/se-klima-sygkinisis-pragmatopoiithike-i-politiki-kideia-tis-agonistrias-popis
Σε κλίμα συγκίνησης πραγματοποιήθηκε η πολιτική κηδεία της αγωνίστριας Πόπης Κάππου το μεσημέρι της Πέμπτης στο Νεκροταφείο του Ζωγράφου.
Για το «ύστατο αντίο» παρευρέθηκαν εκ μέρους του ΚΚΕ ο Θέμης Γκιώνης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και η Διαμάντω Μανωλάκου, μέλος της ΚΕ και βουλευτής του Κόμματος. Επίσης ο Στέλιος Μπενετάτος, Περιφερειακός Σύμβουλος Αττικής με τη «Λαϊκή Συσπείρωση», ο Σίμος Πολυχρονάκης, αντιδήμαρχος Καισαριανής και ο Σπύρος Χαλβατζής, αντιπρόεδρος του ΣΦΕΑ.
Η Πόπη Κάππου, σύζυγος του Κώστα Κάππου που υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, στάθηκε πάντα στο πλευρό του αλύγιστη, περνώντας μαζί του όλα τα δύσκολα χρόνια της δικτατορίας, πρωτοστατώντας στις κινητοποιήσεις για την απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων.
Θερμά ήταν τα λόγια της Αλέκας Παπαρήγα για την συναγωνίστριά και για λίγο καιρό γειτόνισσά της Πόπη.
Στάθηκε ιδιαίτερα στην δεκαετία του 1970 και τα χρόνια της δικτατορίας όπου μαζί πάλεψαν για την οργάνωση της δράσης των οικογενειών πολιτικών κρατουμένων και εξόριστων, «στην προσπάθεια να συγκεντρώνουμε πληροφορίες για τις συλλήψεις και τα βασανιστήρια των αγωνιστών και να αποτρέψουμε εν πάση περίπτωση τα χειρότερα», όπως ανέφερε.
Σημείωσε πως η Πόπη, «συνειδητά δημιουργούσε χώρο για να μπορεί να δρα ο σύζυγός της Κώστας Κάππος ως στέλεχος του Κόμματος αλλά φυσικά είχε τη δική της συνείδηση, τις απόψεις, τη δική της προσωπικότητα, υπηρετώντας πάντα τις ανάγκες της οικογένειας με τα δικά της θέλω, τα πιστεύω της, είχε τη δική της κριτική σκέψη, μια γυναίκα μέσα από τα πρωτοπόρα τμήματα του λαού».
Στην συνέχεια αναφέρθηκε σε μερικά περιστατικά που ανέσυρε αυτές τις ημέρες στη μνήμη της με αφορμή τον θάνατο της Πόπης Κάππου.
Το πρώτο από αυτά ήταν μετά τις συλλήψεις τον Φλεβάρη του 1974, όταν οργανώθηκε μια συλλογική κινητοποίηση στο υπουργείο δημόσιας τάξης: «Αρχικά είχαμε πει να μην εμφανιστούμε όλοι μαζί αλλά να φανεί σαν κάτι τυχαίο πχ. ο ένας να ζητάει κάποιο πιστοποιητικό κλπ. Εγώ μάλιστα κρατούσα μια σακούλα που είχε μέσα κόκαλα από αρνί φαγωμένο και ματωμένα ρούχα του Μήτσου του Γόντικα. Εκεί, η Πόπη είχε φέρει και τον γιό της Θανάση που φώναζε “Ο Κάππος πέθανε”… Ήταν τότε που όντως ο Κώστας είχε υποστεί φρικτά βασανιστήρια και δεν ξέραμε πραγματικά αν ζει, σε τι κατάσταση είναι». Στην συνεχεία εξήγησε πως έτσι υπήρχε ο κίνδυνος να τους «βουτήξουν» πριν κάνουν την ζητούμενη συλλογική εμφάνιση.
Ακόμη αναφέρθηκε και στην τελευταία συνάντηση που είχαν, όταν η ίδια η Πόπη συναισθανομένη την χειροτέρευση της υγείας της ζήτησε το Κόμμα να παραλάβει την βιβλιοθήκη του Κώστα Κάππου.
Ο γιος της Πόπης, Θανάσης Κάππος στον επικήδειο λόγο του τόνισε μεταξύ άλλων για την μητέρα του πως ήταν «σκληρή και δοτική στον ίδιο βαθμό, ήξερε και δεν έκανε πίσω». Αναφέρθηκε στη σχέση με τον πατέρα του όταν τον έψαχνε ζωντανό ή νεκρό, στα 15ώρα ταξίδια για να τον δει στη Λέρο.
«Είχε τσαγανό και ένταση που έχει ο άνθρωπος που συμβαδίζει με το δίκιο. Η Πόπη για όλο το κόσμο που ξέρει να δίνει όχι και να ζητάει», σημείωσε.