Ζήσε για τους άλλους… 2
‘‘Η μόνη ζωή που αξίζει είναι
αυτή που ζεις για τους άλλους’’
Α. Αϊνστάιν
Πολύ
καλά και άγια
τα ‘πε ο θείος Αλβέρτος.
Εάν για άλλους ζει καθένας μας
πλαταίνει κι απλώνεται η ζωή του
τόσο, όσο πιότεροι είναι αυτοί οι άλλοι
τείνοντας προς το άπειρο και την αθανασία
μέσα απ’ το πανανθρώπινο εμείς.
Εάν σαν άτομα είμαστε θνητοί
αθάνατος ο άνθρωπος
σαν είδος.
Όμως,
εάν το όποιο τούτο μικρό ή μεγαλύτερο εμείς
δεν σε καταλαβαίνει και σε αμφισβητεί
κι αντί με βάγια κλάδους κι ωσαννά,
μαζί σου να ‘ναι στο πλευρό σου,
εν μέσω αδίστακτων ληστών
σε οδηγεί στο Γολγοθά,
εκεί να σε σταυρώσει…
είναι ασήκωτος
του μαρτυρίου
ο σταυρός.
Και τότε,
όπως ακόμα και από του Θεού το γιο
βγήκε το ‘‘ηλί ηλί λαμά σαβαχθανί’’,
βγαίνει από τα σπλάχνα σου,
αφού κακό δεν έκανες,
ένα πικρότατο γιατί
προτού να βγει
η ψυχή σου.
Ηλί Ηλί λαμά σαβαχθανί=
Θεέ μου, Θεέ μου γιατί με εγκατέλιπες
ΧρΙστος
