Πρωτοβουλία για ένα Πολύμορφο Κίνημα στην Ψυχική Υγεία
Στις 30/9/20, παρευρεθήκαμε στο Μικτό Ορκωτό Εφετείο για να παρακολουθήσουμε την εξέλιξη της δίκης των αστυνομικών που βασάνισαν το Χρήστο Χρονόπουλο, άτομο με ψυχιατρική εμπειρία. Υπενθυμίζοντας τα βασικά γεγονότα που εκτυλίχθηκαν το 2007, οι αστυνομικοί κακοποίησαν το Χρήστο Χρονόπουλο κατά την προσαγωγή του στο Α.Τ Καλλιθέας και μετά τον ξυλοδαρμό του, ο ίδιος βρέθηκε με βαριές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις στην Εντατική. Έκτοτε, ζει με τα προβλήματα υγείας που έχουν προκληθεί από τον βασανισμό και με 67% αναπηρία.
Τη δολοφονική αυτή επίθεση ακολουθούν εδώ και χρόνια δικαστικές αναβολές και ατιμωρησία των δραστών. Πιο συγκεκριμένα, η υπόθεση εκδικάστηκε σε πρώτο βαθμό το 2015, όταν οι δύο εκ των τεσσάρων αστυνομικών που κατηγορούνταν, καταδικάστηκαν σε 8 χρόνια φυλάκιση με αναστολή για «βαριά σωματική βλάβη» και «βασανισμό κατά την κράτηση». Οι δύο κατηγορούμενοι, Α. Κόκκινος και Ν. Σούτογλου, άσκησαν έφεση, η εκδίκαση της οποίας παίρνει συνεχείς αναβολές εδώ και πέντε χρόνια. Αξίζει να αναφερθεί ότι οι άλλοι δύο αστυνομικοί που συμμετείχαν απαλλάχτηκαν λόγω παραγραφής, καθώς η κατηγορία γι΄ αυτούς μετατράπηκε σε πλημμέλημα.
Βρισκόμαστε λοιπόν, δεκατρία χρόνια μετά τον εν λόγω βασανισμό, στην αίθουσα της Λουκάρεως και η έφεση που έχουν ασκήσει οι κατηγορούμενοι παίρνει άλλη μια αναβολή, έπειτα από το αίτημα του συνηγόρου του Α. Κόκκινου. Πρόκειται για την έβδομη αναβολή στο Εφετείο. Η έκτη αναβολή είχε δοθεί, όπως είχαμε αναδείξει και σε προηγούμενη ενημέρωση ως Πρωτοβουλία «Ψ», διότι ο συνήγορος υπεράσπισης του Ν. Σούτογλου, Τάκης Μιχαλόλιας, αδερφός του Ν. Μιχαλολιάκου και συνήγορος υπεράσπισης της Χρυσής Αυγής, έπρεπε να παρευρεθεί την ημέρα της εκδίκασης (10/02/2020) στη δίκη της ναζιστικής οργάνωσης.
Επιστρέφοντας, όμως, στην τωρινή απόφαση της έδρας:
Εχθές, 30/9/2020, παρέστη στο δικαστήριο μόνο ο ένας εκ των δύο κατηγορουμένων, ο Ν. Σούτογλου (ο οποίος και, όπως πληροφορηθήκαμε, παραμένει εν ενεργεία).
Ο δεύτερος αστυνομικός, Α. Κόκκινος δεν παρευρέθη στη δίκη. Ο συνήγορός του εμφανίστηκε φέροντας μια ιατρική γνωμάτευση από ιδιώτη γιατρό που βεβαιώνει ότι ο πελάτης του Αριστείδης Κόκκινος «πάσχει από οξεία γαστρίτιδα». Παρά την ύπαρξη της ιατρικής αυτής γνωμάτευσης, ο συνήγορος δε δίστασε να επικαλεστεί έμμεσα και επανειλημμένα την πιθανότητα ο πελάτης του να έχει προσβληθεί από κορωνοϊό, καθώς τέσσερις μέρες πριν από τη δίκη “εκτέθηκε σε συνωστισμό” κατά την ορκωμοσία του γιου του στον Αυλώνα, όπως ανέφερε ο πρώτος. Μην αφήνοντας ανεκμετάλλευτη τη συνθήκη της πανδημίας, μέσω έμμεσων υπαινιγμών, κατάφερε να ισχυροποιήσει το αίτημα για διακοπή της δίκης. Στη συγκεκριμένη συγκυρία, βέβαια, η αίτηση για “διακοπή” σήμαινε την αναβολή της δίκης, μιας και προκύπτει δικονομικά αδυναμία διακοπής της, λόγω “λήξεως της συνόδου” χθες 30/09.
Όσο κωμικά ή/και γελοία μπορούν να μοιάζουν τα επιχειρήματα μέσω των οποίων έγινε εφικτή άλλη μια αναβολή, δυστυχώς δε μας εκπλήσσει η εξέλιξη της δίκης. Μας επιβεβαιώνει ότι ζούμε και υποφέρουμε σε έναν κόσμο που θέτει συνεχώς «σε αναβολή» τις ανάγκες των ψυχικά πασχόντων και των δικαιωμάτων τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι η έφεση αναβλήθηκε για τις 24/02/2020, ημέρα κατά την οποία ο Χρήστος Χρονόπουλος και η οικογένειά του καλούνται πέντε μήνες μετά, για μία ακόμη φορά, να μεταβούν στην Αθήνα, ενώ διαμένουν εκτός Αττικής.
Το κλίμα που επικρατούσε την ώρα της διαδικασίας είναι αντιπροσωπευτικό της κατάστασης που περιγράφεται παραπάνω. Στην αίθουσα του Εφετείου υπήρχαν δύο μεριές:
Από τη μία, οι μπάτσοι και οι συνήγοροί τους εκδήλωναν αντιδράσεις που έβριθαν μιας «άνετης ειρωνείας», γνωρίζοντας ακριβώς τη στήριξη που τους παρέχουν οι δικαστικοί μηχανισμοί.
Από την άλλη, στέκονταν ο Χρήστος με την οικογένειά του στο πίσω μέρος της αίθουσας, διατηρώντας αξιοπρεπή στάση παρά το χρονοβόρο και το άδικο της διαδικασίας.
Για άλλη μια φορά, γίνεται ξεκάθαρο πως η αστική δικαιοσύνη έχει λειτουργήσει καθ’ όλη την πορεία της υπόθεσης τουλάχιστον μεροληπτικά, παίρνοντας αποφάσεις προς όφελος των αστυνομικών και εις βάρος ενός ανθρώπου με ψυχιατρική εμπειρία που δέχτηκε τη βία τους.
Η απόφαση της αναβολής, παρά τα σαθρά επιχειρήματα των συνηγόρων, κάνει από μόνη της ξεκάθαρο ποιος ορίζει το το δίκαιο και το άδικο σε αυτή την κοινωνία, το «φυσιολογικό», το «κανονικό» και αυτό που πρέπει να γίνει.
Εν προκειμένω, εδώ και δεκατρία χρόνια θεωρείται ότι «αυτό που πρέπει να γίνει» είναι να αφήνονται ατιμώρητοι οι αστυνομικοί που κακοποίησαν έναν άνθρωπο, αφήνοντάς τον με 67% αναπηρία. Σε αυτή την περίπτωση, το φυσιολογικό δεν ταυτίζεται με το δίκαιο αλλά ορίζεται από τους ιατρικο-δικαστικούς θεσμούς και το σύμπλεγμα εξουσιών με το οποίο ερχόμαστε αντιμέτωπες/οι κάθε μέρα.
Για τους λόγους αυτούς η υπόθεση του Χρήστου Χρονόπουλου καθίσταται μια υπόθεση που αφορά όλες/όλους όσες/όσους αντιτασσόμαστε στην κοινωνική αδικία και την καταπάτηση των δικαιωμάτων των ψυχικά πασχόντων είτε σχετιζόμαστε με το χώρο της ψυχικής υγείας είτε όχι. Η υπόθεση αναδεικνύει το τραγικό της καθημερινής πρακτικής της αστυνομίας απέναντι στους ψυχικά πάσχοντες, στην οποία ανατίθεται η διαχείριση και εκτέλεση των εισαγγελικών εντολών για ακούσια νοσηλεία. Καθιστά εμφανή τον εξουσιαστικό ρόλο των κρατικών οργάνων έναντι ανθρώπων που αναγνωρίζονται ως «κατώτεροι», «αδύναμοι» ή ως άξιοι μιας λιγότερο αξιοπρεπούς αντιμετώπισης – ρόλος, που, όπως φαίνεται, μπορεί να γίνει και συχνά είναι άκρως κακοποιητικός, χωρίς να υπάρξουν κυρώσεις.
Οι δικές μας απαντήσεις στους κυρίαρχους διαχωρισμούς, την ατιμωρησία και την αδικία, δεν μπορούν παρά να είναι η αλληλεγγύη μας, οι σχέσεις φροντίδας και στήριξης. Η αμφισβήτηση των πρακτικών της κυρίαρχης ψυχιατρικής και ψυχολογίας και της εξουσίας των αστυνομικο-δικαστικών μηχανισμών, δεν μπορεί παρά να προχωρά μαζί με το χτίσιμο αυτών των σχέσεων ανάμεσά μας και με λήπτριες-λήπτες υπηρεσιών ψυχικής υγείας.
Δηλώνουμε τη συμπαράστασή μας στο Χρήστο Χρονόπουλο και την οικογένειά του.
Απαιτούμε:
Άμεση δικαίωση του Χρήστου Χρονόπουλου και καταδίκη των μπάτσων βασανιστών του
Δεν δεχόμαστε άλλες αναβολές στη δίκη – Κάθε επιπλέον δικαιολογία λειτουργεί μόνο υπέρ των κατηγορουμένων-βασανιστών και ξεκάθαρα εις βάρος του ανθρώπου που κακοποιήθηκε και καθηλώθηκε σε αμαξίδιο. Ο Χρήστος και οι δικοί του έχουν ανάγκη από δικαίωση και υποστήριξη στις όποιες πλέον ανάγκες τους.
Θεωρούμε σκόπιμο, κλείνοντας, να δώσουμε -γραπτή έστω- φωνή σε μια φράση του Χρήστου:
«Να ξέρεις, αν σου πούνε ότι τους πείραξα, μην τους πιστέψεις»
