«Άκρως Απόρρητο: Οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ, 1944-1952»
Συνέντευξη του συγγραφέα του βιβλίου Νίκου Παπαδάτου στην Παντιέρα
Γράφει ο Νίκος Ξηρουδάκης
Ο ιστορικός ερευνητής, καθηγητής και συγγραφέας Νίκος Παπαδάτος, παραχώρησε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική συνέντευξη στην Παντιέρα, με την αφορμή της έκδοσης του βιβλίου του “Άκρως Απόρρητο: Οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ, 1944-1952» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις ΚΨΜ.
Απαντώντας στις ερωτήσεις της Παντιέρας, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Νίκου Ζαχαριάδη, το ρόλο που διαδραμάτισε στο ελληνικό αλλά και το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα καθώς και την προσωπική του πορεία, τον τρόπο με τον οποίο καθαιρέθηκε και πώς αντιμετωπίστηκε στη συνέχεια. (Βίντεο ντοκουμέντο από τη δεύτερη κηδεία του Ν. Ζαχαριάδη που δημοσίευσε η Παντιέρα, μπορείτε να δείτε εδώ: Βίντεο από τη δεύτερη κηδεία του Νίκου Ζαχαριάδη στην Αθήνα).
Αναφέρθηκε σε ιστορικά πρόσωπα που σφράγισαν το ελληνικό κομμουνιστικό κίνημα και παρουσίασε συνοπτικά μια ανατομία του διεθνούς πλαισίου μέσα στο οποίο επιχειρήθηκε η ελληνική «έφοδος στον ουρανό» και, ειδικότερα, των πολιτικών σχέσεων μεταξύ ΕΣΣΔ και ΚΚΕ κατά την κρίσιμη περίοδο 1944-1952.
Μίλησε για τον Βασίλη Μπαρτζιώτα, τον Φάνη της παρανομίας που διετέλεσε Γραμματέας της ΚΟΑ (Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας) κατά την κρίσιμη περίοδο 1943-1946. Αναφέρθηκε μάλιστα σε μια άγνωστη μέχρι σήμερα επιστολή του προς τους Χαρίλαο Φλωράκη και Κώστα Λουλέ για την αντιμετώπιση που είχε ο Νίκος Ζαχαριάδης.
Είπε για τη γνωριμία του με τον διεθνώς πολυβραβευμένο λογοτέχνη, αγωνιστή και συγγραφέα Αλέξη Πάρνη, επιστήθιο φίλο του Νίκου Ζαχαριάδη, στον οποίον έδωσε τον προσωπικό του φάκελο που τον ανακάλυψε στα ρωσικά κρατικά αρχεία.
Απάντησε σε ερωτήσεις για την στάση που τήρησε το διεθνές κέντρο σε σχέση με το δεύτερο αντάρτικο, για τον ρόλο που διαδραμάτισε ο σοβιετικός αντισυνταγματάρχης Ποπόφ στην Ελλάδα και την ενδεχόμενη επιρροή του στην απόφασή του ΕΑΜ-ΚΚΕ να συμμετάσχει στην κυβέρνηση Γ. Παπανδρέου. Για την υποδοχή και την αντιμετώπιση που είχε ο Πέτρος Ρούσσος στη Σόφια κατά την επίσκεψή του εκεί ενόσω εξελίσσονταν στην Αθήνα οι συγκρούσεις του Δεκέμβρη του 1944.
Αναφέρθηκε επίσης στις προκλήσεις της έρευνάς του αυτής, τα αναπάντητα ερωτήματα και τις τεχνικές δυσκολίες που αντιμετώπισε.
Απάντησε σε ερώτηση για θεματολογικά ανάλογο βιβλίο του Ν. Μαραντζίδη και μίλησε για πολλά άλλα ενδιαφέροντα με έναν γλαφυρό και χειμαρρώδη λόγο που σίγουρα αξίζει να παρακολουθήσετε.
Η συζήτησή μας με τον καθηγητή Νίκο Παπαδάτο φιλοξενήθηκε στο χώρο του βιβλιοπωλείου και των εκδόσεων ΚΨΜ, τις οποίες και ευχαριστούμε.
Τη συνέντευξη από την Παντιέρα πήρε ο Νίκος Ξηρουδάκης την Τετάρτη 13 Μάρτη 2019.
Δείτε περισσότερα για το βιβλίο εδώ: Βιβλίο ντοκουμέντο: «Άκρως Απόρρητο», Οι σχέσεις ΕΣΣΔ-ΚΚΕ 1944-1952
Καλή ακρόαση!
Τι συμπεράσματα μπορεί να βγάλει κάποιος πια απο όλη αυτή την ιστορία και ακούγοντας προσεκτικά την συνέντευξη του Νίκου Παπαδάτου;
1. ΠΟΤΕ ξανά κομμουνιστική Διεθνής η οποία να αναγνωρίζει ένα κόμμα ΗΓΕΤΗ των υπόλοιπων Κ.Κ. ΚΑΝΕΝΑ κ.κ. και ΚΑΝΕΝΑ οργανο μιας ενδεχόμενης νέας Διεθνούς, δεν έχει το δικαίωμα να επεμβαίνει καθ οιοδήποτε τρόπο, στα εσωτερικά άλλου Κ.Κ.
Η ΕΣΣΔ και η Κομιντέρν, επαναοηματοδοτησαν τον προλεταριακό διεθνισμό, σε υπεράσπιση των κρατικών συμφερόντων της ΕΣΣΔ. Ανεβασαν/διόρισαν ηγεσίες. Ο Ζαχαριάδης ΔΙΟΡΙΣΤΗΚΕ γραμματέας απο την ΕΣΣΔ δια μέσω της Κομιντέρν. Και όπως διορίστηκε, έτσι και καθαιρέθηκε. Ζόφος.
2. Το τεράστιο εθνικοαπελευθερωτικό αλλά ΚΑΙ ταξικό ΕΑΜικό κίνημα, συντρίφτηκε τόσο από το ότι η Ελλάδα έγινε πεδίο γεωπολιτικών συγκρούσεων ανάμεσα σε ΕΣΣΔ και καπιταλιστικών χωρών, όσο και γιατί η ΗΓΕΣΙΑ του ΕΑΜ και του ΚΚΕ τότε, του Ζαχαριάδη συμπεριλαμβανομένου, και σε αντίθεση με την πολιτική τωνΕΑΜ Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας, υποτάχθηκε στην ΕΣΣΔ και τις γεωπολιτικές της επιδιώξεις και δεν πήραν όταν ο λαός ήθελε και ήταν με το μέρους τους, την εξουσία.