Άγγελος Χάγιος
Για όσους έζησαν και συμμετείχαν στο αντιδικτατορικό κίνημα ήταν απρόσμενο και, τελικά, συγκλονιστικό ιστορικό γεγονός ότι κάθε 17 Νοέμβρη, σε όλα τα 45 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, πραγματοποιούνται μεγάλες συγκεντρώσεις και πορείες σε όλες τις πόλεις της Ελλάδας με αποκορύφωμα την μεγάλη πορεία στην Αθήνα που καταλήγει στην Αμερικάνικη Πρεσβεία.
Πορείες και κινητοποιήσεις που ανανεώνουν τα συνθήματα του Πολυτεχνείου ΨΩΜΙ–ΠΑΙΔΕΙΑ–ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ – ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ. Με τις επίκαιρες λαϊκές και νεολαιίστικες διεκδικήσεις για τα κοινωνικά και δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, ενάντια στο ρατσισμό και το φασισμό.
Η εμπειρία, ωστόσο, είναι πολύ συγκεκριμένη. Το Νοέμβρη του 1973 στο Πολυτεχνείο, στις γειτονιές της Αθήνας, στις καταλήψεις στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης, Πάτρας και Ιωαννίνων οι μαχόμενες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, και όχι γενικά ο λαός, τόλμησαν και σήκωσαν το ανάστημα τους απέναντι στον φόβο και την ηττοπάθεια. Μέσα από την εμπειρία τους πήραν απόφαση να δώσουν τη δική τους λύση. Δεν περίμεναν ούτε τον Καραμανλή ούτε τις «δημοκρατικές δυνάμεις». Ούτε την «Ευρώπη» ούτε τις ΗΠΑ όταν εκλεγεί Δημοκρατικός Πρόεδρος. Δεν συγκινήθηκαν από τα «δημοκρατικά» η «εθνικά αντιδικτατορικά μέτωπα» με συμφωνίες κορυφών που πρότειναν οι αριστερές ηγεσίες στα αστικά κόμματα με στόχο κυβερνήσεις αποκατάστασης είτε της προδικτατορικής «δημοκρατίας» είτε μιας «νέας δημοκρατίας» μέσα στο ίδιο συστημικό πλαίσιο.
Η εικόνα πρωτόγνωρη, συγκλονιστική και εκρηκτική. Σπίθα και πυροκροτητής ήταν μια μαζική φοιτητική κινητοποίηση που γρήγορα εξελίχτηκε σε νεολαιίστικο ξεσηκωμό και με τη μαζική συμμετοχή ενός αγωνιστικού εργατικού και λαϊκού δυναμικού, κλιμακώθηκε σε εξέγερση με ευρύτατη λαϊκή αποδοχή και συμπαράσταση και με ενεργό, πλέον, συμμετοχή των δυνάμεων της αριστεράς.
Το σύνθημα ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ συνδέθηκε άρρηκτα με το ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ ΈΞΩ οι ΗΠΑ ΚΑΙ το ΝΑΤΟ και ενεργοποίησε μια αυθεντική ενωτική δυναμική στον κόσμο του αγώνα που επιδρούσε και στις οργανώσεις. Αυτή η πολιτική και μαζική κλιμάκωση της εξέγερσης κλόνισε συνθέμελα τη στρατιωτική φασιστική δικτατορία, τον σκληρό αντικομμουνιστικό πυρήνα του στρατού και του βαθέος μετεμφυλιακού κράτους και απείλησε το ίδιο το αστικό καθεστώς και τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές συμμάχους του.
Είναι γεγονός ότι μετά την βάρβαρη επίθεση και δολοφονική καταστολή στο Πολυτεχνείο, ακόμα και οι αγωνιστές είχαν μια γεύση ήττας. Σε λίγους μήνες, όμως, τα πράγματα άλλαξαν.
Ακριβώς κάτω από την απειλή μιας βαθύτερης ανατροπής κατέρρευσε η χούντα. Το λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα επέβαλε, στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης ιδιαίτερα, σημαντικές κοινωνικές και δημοκρατικές κατακτήσεις, οι οποίες αποτελούν ακόμα και σήμερα καρφί στο μάτι των αντιδραστικών αστικών κέντρων, ΜΜΕ και ιδιαίτερα των ακροδεξιών νοσταλγών της δικτατορίας.
Στα 45 χρόνια από τον ηρωικό Νοέμβρη εκδηλώθηκαν-χωρίς επιτυχία- αλλεπάλληλες και επίμονες προσπάθειες αστικών κύκλων και δυνάμεων, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, της πρεσβείας των ΗΠΑ, με κυβερνητικές απαγορεύσεις, κρατική καταστολή και ιδεολογική τρομοκρατία, ώστε να υπονομευτεί το κύρος της εξέγερσης, να καταργηθεί ιδιαίτερα η πορεία στην αμερικάνικη πρεσβεία. Θύματα της καταστολής το 1980 δύο νεκροί, ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής και η νέα εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου. Οι συστημικές δυνάμεις έδωσαν και δίνουν σκληρή ιδεολογική πολιτική μάχη για να αλλοιωθεί το πραγματικό περιεχόμενο της εξέγερσης του Πολυτεχνείο από τα πολιτικά του χαρακτηριστικά, το αντιαμερικάνικο-αντιιμπεριαλιστικό περιεχόμενο, τα εξεγερσιακά και επαναστατικά του στοιχεία.
Η ακροδεξιά, οι φασίστες και ναζιστές, ιδιαίτερα της ΧΑ, πρωτοστατούν στην άθλια επίθεση. Προσπαθούν να βγουν από τη χωματερή της Ιστορίας που τους έστειλε το αντιδικτατορικό και μεταπολιτευτικό λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα. Με το θρασύδειλο ύφος τους δηλώνουν ανοιχτά ότι νοσταλγούν τη χούντα και τον δικτάτορα Παπαδόπουλο. Είναι απόλυτα συνεπείς στο ρόλο του μπράβου του συστήματος.
Αυτός ήταν ο ρόλος και της στρατιωτικής δικτατορίας την οποία επέλεξε το μαύρο αστικό μέτωπο για να αντιμετωπίσει το εργατικό κίνημα σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και έξαρσης των κοινωνικών και πολιτικών αγώνων. Την χούντα που προώθησαν και στήριξαν και οι ΗΠΑ-ΝΑΤΟ προκειμένου να περάσουν τα ιμπεριαλιστικά και πολεμικά σχέδια τους σε βάρος των λαών της περιοχής. Και όπως όλοι οι μπράβοι αμείβονται για τις υπηρεσίες τους, έτσι και η χούντα των συνταγματαρχών βούτηξε με χέρια και πόδια μέσα στην διαφθορά. Ακριβώς διότι ακολούθησε πολιτική πλήρους στήριξης των πολυεθνικών μονοπωλίων, των τραπεζιτών, των εργολάβων και βιομηχάνων, με δημόσιες χρηματοδοτήσεις, με φοροαπαλλαγές αλλά και με σκληρή καταστολή κάθε εργατικής και λαϊκής διεκδίκησης.
Οι αγωνιστές που επιμένουν και σήμερα ανατρεπτικά, ανεξάρτητα από διαφορετικές απόψεις, θεωρούν ότι η πιο επικίνδυνη παραχάραξη του ιστορικού γεγονότος της εξέγερσης είναι η μετατροπή του σε μουσειακό μύθο και ‘εθνική γιορτή’, για κατανάλωση και εκποίηση στο χρηματιστήριο της αστικής πολιτικής. Είναι γεγονός ότι ο Νοέμβρης δεν έγινε για τη δυναστεία του Καραμανλή, του Παπανδρέου και του Μητσοτάκη. Δεν έγινε για τον Τζαννετάκη, το Σημίτη, την ‘ισχυρή Ελλάδα’ του χρηματιστήριου, για τις αγορές, τις ιδιωτικοποιήσεις, το ΔΝΤ, το ΕΥΡΩ και την ΕΕ.
Δεν έγινε, βέβαια, ούτε για τους Τσίπρα, Καμμένο, Κοτζιά, την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, την πιο φιλοαμερικάνικη της μεταπολίτευσης. Που εφαρμόζει την πολιτική κεφαλαίου –ΕΕ και δυσφημεί την ιστορία και τις ιδέες της Αριστεράς. Με αυτούς η πορεία δεν απαγορεύεται, απλώς δεν επιτρέπεται η προσέλευση σε αυτήν. Με το όργιο αστυνομοκρατίας, κάθε χρόνο, και τη μετατροπή της Αθήνας σε κατεχόμενη ζώνη από τις σιδερόφρακτες δυνάμεις καταστολής.
Στο Πολυτεχνείο και γενικά στο αντιδικτατορικό κίνημα πρωτοστάτησαν οι δυνάμεις της αριστεράς. Από την πρώτη στιγμή δημιουργήθηκαν πλήθος από ομάδες αντίστασης στη χούντα. Χιλιάδες αγωνιστές, ιδιαίτερα νέοι, και όλες οι οργανώσεις του κινήματος και της αριστεράς μπήκαν στην παρανομία. Ξεκίνησαν -μικρές στην αρχή και πολλαπλασιάστηκαν στη συνέχεια- πράξεις αντίστασης και ηρωικής πάλης ενάντια στο καθεστώς των συνταγματαρχών.
Και επειδή στις μέρες μας είναι επίκαιρο το ζήτημα της ενότητας και της κοινής δράσης της αριστεράς, είναι αξιοσημείωτο ότι στο αντιδικτατορικό κίνημα της νεολαίας και πιο συγκεκριμένα μέσα στο τριήμερο του Πολυτεχνείο του ’73 επιτεύχθηκε η ενότητα δράσης της αριστεράς στη πολλαπλότητά της. Αυτό έγινε με ανατρεπτική και όχι κοινοβουλευτική λογική. Με διαδικασία συνελεύσεων των φοιτητών, των μαθητών και των εργαζομένων και σε συνθήκες εξέγερσης. Με πρωτοπόρο ρόλο των πιο ριζοσπαστικών επαναστατικών τάσεων που υπήρχαν σε όλα τα ρεύματα του κινήματος και της αριστεράς. Κόντρα στις ηγεσίες που επέμεναν να παραμείνει η διαμαρτυρία σε φοιτητικά αιτήματα, σε αντίθεση με τη γραμμή της απαγκίστρωσης από το Πολυτεχνείο και της ‘κλιμάκωσης στις γειτονιές’, κατόρθωσαν να συμβάλουν ώστε να πολιτικοποιηθεί και να εξελιχθεί μια φοιτητική κινητοποίηση στη μεγαλειώδη εξέγερση που ακόμα δεν έχει κατορθώσει η αστική τάξη να ξεριζώσει από τη συλλογική ιστορική μνήμη.
Συστηματική κι επίμονη ήταν και παραμένει η εκστρατεία συκοφάντησης της μαχόμενης αριστεράς, της ίδιας της εξέγερσης και των αγωνιστών της από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό συστημικών κέντρων. Εκμεταλλεύονται το γεγονός ότι ορισμένοι αγωνιστές του αντιδικτατορικού κινήματος σχετίστηκαν με κορυφές της ολιγαρχίας σε επιχειρηματικές δραστηριότητες και οικονομικά σκάνδαλα. Άλλοι έγιναν υπουργοί του ΠΑΣΟΚ ή βουλευτές που ψήφισαν και ψηφίζουν τα μνημόνια στη σειρά. Κάποιοι, επίσης, συμμετέχουν, μέσω του ΣΥΡΙΖΑ, σε κυβερνητικές, βουλευτικές και άλλες κρατικές θέσεις και ψηφίζουν, εφαρμόζουν και διαχειρίζονται την αντιλαϊκή ευρωμνημονιακή πολιτική. Προωθούν, επίσης, για λογαριασμό της αστικής τάξης την αμερικανονατοϊκή στρατηγική στη Μεσόγειο και τα Βαλκάνια.
Ε, λοιπόν, όλοι αυτοί δεν σηματοδοτούν πλέον το Πολυτεχνείο, την εξέγερση και τους αγωνιστές της. Είναι δεκάδες χιλιάδες οι αγωνιστές του Νοέμβρη που στάθηκαν όρθιοι και επιμένουν με αξιοπρέπεια και συνέπεια στη μάχη της ζωής. Που συμμετέχουν στους αγώνες, συνδικαλιστικούς και πολιτικούς, με συλλογικό και σεμνό τρόπο. Δίνουν το δικό τους τόνο, χωρίς φανφάρες, στις πορείες για το Πολυτεχνείο, τα τελευταία χρόνια και στο μαζικό κίνημα των συνταξιούχων πλέον.
Αυτή η αντιδραστική εκστρατεία έχει αποτύχει. Η λάμψη της εξέγερσης είναι παντοτινή!
Το Πολυτεχνείο στοιχειώνει τους αστούς, τους συμμάχους και τα παπαγαλάκια τους, διότι τρέμουν στην σκέψη μιας σύγχρονης εξέγερσης της νεολαίας και των εργαζομένων που θα απειλήσει το σάπιο και καταπιεστικό σύστημα τους.
Στα τελευταία χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης και της αντεργατικής επιδρομής, στις διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις του Νοέμβρη κυριαρχούν τα συνθήματα του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος ενάντια στα μνημόνια, την επιτροπεία, την κοινωνική καταστροφή και τον κοινοβουλευτικό ολοκληρωτισμό που προωθούν οι ελληνικές κυβερνήσεις, η ΕΕ και το ΔΝΤ. Βροντοφωνάζονται τα συνθήματα ενάντια στην φασιστική απειλή, τον πόλεμο και τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις στην περιοχή.
Οι αγωνιστές του αντιδικτατορικού κινήματος εκφράζουν, συχνά, την εμπιστοσύνη τους στις αστείρευτες δυνάμεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος και ιδιαίτερα της νεολαίας. Γιατί οι νέοι και οι νέες δεν αντέχουν αυτή την κατάσταση στη ζωή, στο σχολείο,στη δουλειά και την ανεργία. Γιατί δεν μπορούν να βλέπουν φίλους και συμμαθητές, παιδιά προσφύγων και μεταναστών, χωρίς φαγητό, ρούχα και εκπαίδευση. Γιατί θέλουν να ξαναδούν το χαμόγελο στους γονείς τους. Γιατί θέλουνε μια ζωή ελεύθερη και ωραία. Χωρίς φτώχεια, δυστυχία και δάκρυα.
Στη σημερινή Ελλάδα, της κοινωνικής καταστροφής και της νεολαιίστικης γενοκτονίας, προβάλει, μειοψηφικά ακόμα, μια ελπιδοφόρα ανυπότακτη τάση στη νέα γενιά, η οποία αντλεί έμπνευση από την εξέγερση του Νοέμβρη αλλά και από το μεγαλείο της ΕΑΜίτικης και ΕΛΑΣίτικης παράδοσης.
Με αυξανόμενη την πεποίθηση, ότι όλα μπορούν να αλλάξουν, αν ο λαός αποφασίσει να συγκρουστεί με αυτό που καταστρέφει την ζωή του. Όταν η εργατική τάξη και η νεολαία ταχθούν με τον συλλογικό αγώνα μπορεί να ανατραπεί η πολιτική και το σύστημα που εξαθλιώνει τον λαό μας. Με το δικό τους ενωτικό πολιτικό κίνημα ρήξης και ανατροπής της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας και ένα σύγχρονο επαναστατικό πολιτικό υποκείμενο μπορούν να κάνουν πράξη τα αιτήματα του Νοέμβρη.
Δημοσιεύθηκε στην ειδική έκδοση της εφημερίδας Documento, “Τα αιρετικά, 20+4 μαρτυρίες πρωταγωνιστών για την εξέγερση του Νοέμβρη 1973”, 18.11.2018
“Δεν συγκινήθηκαν από τα «δημοκρατικά» η «εθνικά αντιδικτατορικά μέτωπα» με συμφωνίες κορυφών που πρότειναν οι αριστερές ηγεσίες στα αστικά κόμματα με στόχο κυβερνήσεις αποκατάστασης είτε της προδικτατορικής «δημοκρατίας» είτε μιας «νέας δημοκρατίας» μέσα στο ίδιο συστημικό πλαίσιο.”
Γιατί δεν μιλάει συγκεκριμένα ο Χάγιος?
Γιατί για παράδειγμα δεν αναφέρει την ΕΑΔΕ των τυχοδιωκτών του “εσωτερικού”, που το 73, λίγο πριν το “Πολυτεχνείο”, καλούσαν τον Ελληνικό λαό να ψηφίσει Μαρκεζίνη? “Πρέπει να είμαστε ευέλικτοι πολιτικά!”, λέγανε τότε, “όχι μονοκόμματοι!”……
Νομίζετε ότι η συνεργασία “ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ”, είναι κάτι πρωτοφανές? Για όσους ξέραμε τι εστί οπορτουνισμός στη πράξη, τι βούρκο κουβαλάνε μέσα τους αυτοί οι “τύποι”, ήταν ένα απλό deja vu!
Αν τους “κράξατε” (και) φέτος στην πορεία του Πολυτεχνείου, μην έχετε τύψεις….
Ϊσως γιατί η γραμμή ενότητας με τα αστικά κόμματα, τον αστικό πολιτικό κόσμο εν γένει, ήταν γραμμή εξίσου του ΚΚΕ.
Λαθραναγνώστη μην με βάλεις να βάλω αποσπάσματα, άστο να πάει στον διάολο, κάνε το κορόιδο.
Κώστας
Για βάλε, ντε!
Μην κάνεις ….το κορόϊδο!
Το ΚΚΕ ένας ήταν με την αντιδικτατορική ενότητα και ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΕ το δημοψήφισμα του 73 καλώντας, μεταξύ άλλων, σε ΟΧΙ. Έκανε τα πάντα για να σταματήσει το Πολυτεχνείο, πριν και κατά την διάρκεια, και για να το βάλει σε καλούπια στενά αντιδιδακτορικά, δεν ξέρω αν προσπαθούσε να το κάνει και αμιγώς φοιτητικό, μου φαίνεται λίγο άδικο να το πούμε. Διακίνησε προβοκατορολογικές απόψεις ή σκιές για το πως ξεκίνησε και στην Π08 και σε πολύ πιο επίσημα ντοκουμέντα.
Το να λες πως το ΚΚΕ δεν ήταν με την αντιδικτατορική ενότητα, άρα έβαζε θέμα 1.πολιτειακού 2. εξόδου από το ΝΑΤΟ σαν ΤΑΥΤΙΣΜΕΝΑ χρονικά και ποιοτικά με την ανατροπή της χούντας, σημαίνει πως μια τέτοια γραμμή προέκυπτε από το 8ο συνεδρίου του ΚΚΕ (ας πούμε πως υπήρχε ΚΚΕ και 8ο συνέδριο το 1961 βέβαια γιατί το ΚΚΕ είχε διαλυθεί από το 57) . Όχι ότι άλλαξαν και πολλά στο 9ο Συνέδριο βέβαια, επανέρχομαι, άλλαξε το στυλ προς το αριστερότερο, ο τόνος προς το αντιιμπεριαλιστικότερο. Το 9ο Συνέδριο το ακολούθησε το Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ και ο Μαλάμης κατά των καταλήψεων του 79 οπότε αν έγινε αριστερή στροφή στο 9ο αλίμονο στις δεξιές στροφές !!
Δεν είχε βέβαια έναν Κύρκο να γράψει περί συμμετοχής στις εκλογές του Μαρκεζίνη και έχετε ρίξει όλο το βάρος σε αυτό, ενώ δεν ήταν καν ριστική απόφαση του ΚΚΕ εσ αλλά η άποψη της δεξιάς του πτέρυγας λίγο πριν, και για να προκαλέσει, την διάσπαση του, νομίζω καλοκαίρι του 1973. Που δεν σημαίνει βέβαια πως το ΚΚΕ εσ δεν το χρεώνεται όπως και, κυρίως όσα είπε ο Παρτσαλίδης, ΓΓ της ΚΕ του, για να γυρίσει ο βασιλιάς και την στάση του στο αντιδικτατορικό κίνημα και το Πολυτεχνείο. Η ιστορία του ΚΚΕ εσ και της διάσπασης του το 73, είναι κάτι που ενδιαφέρει ελάχιστους άλλωστε, αλλά θα βοηθούσε ξέρεις να μπαίνουν ορισμένα πράγματα σε ένα ορισμένο πλαίσιο και να μην τα διογκώνει η μια ρεβιζιονιστική που λέγανε τότε, ρεφορμιστική πτέρυγα κατά της άλλης. Επίσης δεν είναι ιστορικά έντιμο να ανακαλύπτετε μια δήθεν αγεφύρωτη στρατηγική διαφορά με ένα κόμμα με το οποίο έναν χρόνο μετά, ΚΑΤΕΒΗΚΑΤΕ ΜΑΖΙ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ. Και γιατί όχι δηλ σε όλα τα άλλα θέματα επί χούντας, δηλ την ενότητα με τα αστικά κόμματα, πολιτειακο, ΝΑΤΟ, προβοκατορολογία, προσπάθεια να σταματήσει η κατάληψη στις 14.11 και κατοπιν περιορισμού σε αντιδικτατορικό επίπεδο και προσπάθεια να μην πάει μέχρι το τέλος αλλά να γίνει απαγκίστρωση, και προβοκατορολογία κατοπιν για το Πολυτεχνείο το ίδιο. Είχατε ακριβώς την ίδια γραμμή με το ΚΚΕ εσ αλλά μάλλον άλλη εκτίμηση για το αν θα γίνουν “εκλογές” από την χούντα. Επίσης, το είπα στην αρχή, αναγνωρίσατε, έμπρακτα, το δημοψήφισμα του 73. Φαντάζομαι το έκανε και το ΚΚΕ εσ αλλά με σένα μιλάω και για σας έχω πηγούλα. Είναι αλήθεια τόσο διαφορετικό το δημοψήφισμα του Παπαδόπουλου από τις εκλογές του ?
Τώρα λες θες πηγούλες.
Κάποια πράγματα θα τα πάρω από μπροσούρα της Α/συνέχεια για τα 20χρονα του Πολυτεχνείου και κατά την γνώμη μου ότι καλύτερο γράφτηκε ποτέ, μαζί με το κείμενο του Τζιαντζή. Αν βέβαια θελήσεις να μου πεις πως μια πολιτική οργάνωση έγραφε … ψέματα για το τι έλεγε το ΚΚΕ στα έντυπα του εν μέσω χούντας, με ημερομηνίες κυκλοφορίας εντύπου του ΚΚΕ, καλοδεχούμενη κάθε ένδειξη πολιτικού πανικού. Άλλωστε έρχεται συνέχεια από πηγούλα που δεν θα αμφισβητήσεις
«Η επικείμενη επανάσταση θα έχει υποχρεωτικά αντιιμπεριαλιστικό – δημοκρατικό χαρακτήρα με άμεσο στρατηγικό καθήκον του σημερινού αγώνα την ανατροπή της φασιστικής διχτατορίας και την εγκαθίδρυση μιας ανανεωμένης και διευρυμένης δημοκρατίας στη χώρα μας».
«Ο λαός βλέπει πως αν οι αγώνες του είναι άμαζοι και ασυντόνιστοι, αυτό οφείλεται στην άρνηση της ηγεσίας του πολιτικού κόσμου να συνεργαστεί μ’ ένα ελάχιστο αντιδιχτατορικό πρόγραμμα» (Νέος Κόσμος, 1 Γενάρη 1972).
«Η αντιδιχτατορική πάλη δεν επιτρέπεται, τουλάχιστον στις πρώτες φάσεις της, να ταυτίζεται απόλυτα με την πάλη για την πραγματοποίηση του προγραμματικού αντιιμπεριαλιστικού σταδίου της επανάστασης…Τέτοια έλλειψη εμπιστοσύνης και απελπισία δείχνει η αδιανόητη θέση για επάνοδο του βασιλιά…Φυσικά οι κομμουνιστές παρόλο που είναι πάντα υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας δεν έχουν κανένα λόγο να βάλουν αυτή τη στιγμή ζήτημα οριστικής κατάργησης της βασιλείας» (Νέος Κόσμος, τεύχος 4, Απρίλης 73).
«Είναι αναμφισβήτητο ότι η πολιτική αυτή της ενότητας από τη στιγμή που αποβλέπει σε προσωρινή συμμαχία με μια μερίδα του πολιτικού κόσμου του μεγάλου κεφάλαιου αντιπροσωπεύει ένα συμβιβασμό αλλά τέτοιο που συμφέρει σ’ όλους τους συμβαλλόμενους» (Δ. Σαρλής, Νέος Κόσμος, τεύχος 1, Γενάρης 73).
«Οι προσπάθειές μας για συνεργασία στην πάλη ενάντια στη διχτατορία πρέπει να είναι συνεχείς, επίμονες και να επεκταθούν και σε άλλα στελέχη των αστικών κομμάτων. Οι προσπάθειες αυτές πρέπει να εκφράζονται … και με ανάλογη δημιουργική κριτική για την τέτοια ή άλλη στάση τους». (Απόφαση της 17ης ολομέλειας για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα).
«Ο αντικομμουνισμός, οι αυταπάτες που σπέρνουν οι γνωστοί ηγέτες των αστικών κομμάτων σχετικά με την απομάκρυνση της χούντας από ενέργεια της Ουάσιγκτον, η άρνησή τους για συνεργασία αποτελούν βέβαια σοβαρούς λόγους που δυσκολεύουν την ανάπτυξη του αντιδιχτατορικού αγώνα … Το ΚΚΕ θεωρεί ότι άμεσα χρειάζεται η συσπείρωση όλων ανεξαιρέτως των δυνάμεων που αντιτίθενται στη διχτατορία» (Νέος Κόσμος, τεύχος 4, Απρίλης 73).
«Η ΚΕ του ΚΚΕ … καλεί όλους τους αντιπάλους της χούντας, άντρες και γυναίκες, να εκδηλώσουν την αντίθεσή τους προς το στρατιωτικοφασιστικό καθεστώς με οποιοδήποτε προσιτό τρόπο και μορφή (με ψηφοδέλτιο του ΟΧΙ, με σκισμένο, με σβησμένο, με άκυρο ψηφοδέλτιο, με άδειο φάκελο ή με αποχή) …» (ανακοίνωση για το δημοψήφισμα – φάρσα του 1973).
Το πιο συγκλονιστικό ντοκουμέντο όμως είναι της ΚΕ του ΚΚΕ το 1976 όπου λέει πχ
Για την αρχη της κατάληψης εδώ
Τετάρτη μεσημέρι άρχισαν στο Πολυτεχνείο γενικές συνελεύσεις. Στο προαύλιο συνεχιζόταν συγκέντρωση εκατοντάδων φοιτητών που φώναζαν αντιδικτατορικά συνθήματα. Η αστυνομία είχε περισφίξει το Πολυτεχνείο. Σπουδαστές τους επιτίθενται, πετώντας νεράντζια. Στο Πανεπιστήμιο συνεχίζεται η Παμφοιτητική συγκέντρωση (στη Νομική). Κάποιος πετάει την είδηση ότι στο Πολυτεχνείο γίνονται γεγονότα και καλεί όλους να πάνε εκεί. Τα στελέχη της Α/Ε (ακολουθώντας τη γραμμή αποφυγής απρογραμμάτιστων ενεργειών) αντιτάσσονται και, για μια στιγμή, καταφέρνουν να συνεχιστεί η συγκέντρωση. Αλλά, σε λίγο, και άλλος (γνωστός αριστεριστής τώρα) ξαναρίχνει, με «δραματικό» τρόπο το σύνθημα, λέγοντας πως η αστυνομία χτυπάει τους σπουδαστές του Πολυτεχνείου και ζητάει η συνέλευση να πάρει θέση. Στελέχη της Α/Ε ανησυχούν. Ξεκινούν αρκετές εκατοντάδες φοιτητών για το Πολυτεχνείο, μαζί τους γνωστά συνδικαλιστικά στελέχη της Α/Ε. Από τον ίδιο τον τρόπο που έγινε το ξεκίνημα, είναι φανερό ότι δεν υπήρξε κάποιο γενικότερο σχέδιο οργανωμένης παράταξης (ούτε των αριστεριστών). Το ξεκίνημα αυτό ήταν γέννημα της γενικής ατμόσφαιρας ξεσηκωμού, που ζητούσε κάτι περισσότερο και το εύρισκε σ’ ένα συντονισμό του αγώνα. Και η ατμόσφαιρα αυτή δημιουργούνταν κύρια: Από τη μια μεριά, από εντυπώσεις εκείνων που πέρναγαν από το Πολυτεχνείο και έβλεπαν μέσα συγκεντρωμένους και σε αναβρασμό τους σπουδαστές και απέξω την αστυνομία. Από την άλλη μεριά, από ανεύθυνα συνθήματα αριστεριστών, – οργανωμένων και, περισσότερο, ανοργάνωτων, με αριστερίστικες τάσεις φοιτητών, – που γενικά και αόριστα, χωρίς σχέδιο, πρόβαλαν τις πιο «δυναμικές» μορφές.
Η ΚΟΑ και το Γραφείο του ΚΣ της ΚΝΕ είδαν καταρχήν την κατάληψη σαν μια επικίνδυνη περιπλοκή στην ανάπτυξη της αντιχουντικής πάλης. Η σκέψη τους ήταν κυρίως να πάρουν μέτρα για την άμεση απαγκίστρωση των φοιτητών από το Πολυτεχνείο και για εξέλιξη της εκδήλωσης σε αντιδικτατορικές διαδηλώσεις προς μια ή περισσότερες κατευθύνσεις.
Για την τελευταία παράγραφο της απόφασης της ΣΕ, για το αν θα λέει δηλ για την αντιδικτατορική ενότητα το βλέπουμε εδώ
Στην πρώτη Συνεδρίαση, το μεσημέρι της Παρασκευής, μετά από θυελλώδεις συζητήσεις και διαπληκτισμούς, η ΣΕ καταλήγει στην πασίγνωστη πια ανακοίνωση που καθόρισε το χαρακτήρα της εκδήλωσης σαν αντιφασιστικής-αντιιμπεριαλιστικής εκδήλωσης. Υπήρξε ιδιαίτερα σοβαρή διάσταση για την τελευταία παράγραφό της, κυρίως από αντίθεση των αριστεριστών. Αντιπροσωπεία της Γραμματείας διάβασε το κείμενό της στους δημοσιογράφους, χωρίς την παράγραφο αυτή. Τελικά, όμως, στον πομπό, υστέρα από συμφωνία μελών Α/Ε και ΡΦ, το κείμενο διαβάστηκε μαζί με αυτή την παράγραφο, που έλεγε: «Πιστεύοντας ότι αυτή τη στιγμή του αγώνα εκφράζουμε τη θέληση όλου του ελληνικού λάου για ενότητα, καλούμε όλες τις αντιδικτατορικές-αντιστασιακές δυνάμεις και όλα τα δημοκρατικά αντιδικτατορικά κόμματα ν’ αγωνιστούν μαζί μας. Να κάνουν κοινό πρόγραμμα, βασισμένο οπωσδήποτε στις αρχές της λαϊκής κυριαρχίας και της εθνικής ανεξαρτησίας, με βασικό στόχο την ανατροπή της δικτατορίας».
Για το οτι το ΚΚΕ ήθελε να εκτονωθεί η κατάληψη, αυτό που μπορούμε να πούμε στο στυλ της Νομικής το βλέπουμε εδώ
Το μεσημέρι της Παρασκευής, λίγα λεπτά πριν από τη συνεδρίαση της ΣΕ, ο τότε Γραμματέας ΚΝΕ του Πολυτεχνείου συναντά μέλος της ΣΕ και του ανακοινώνει ότι λίγο πριν η καθοδήγηση του έβαλε ζήτημα για το πως θα κατορθώσουν να φύγουν από το Πολυτεχνείο.
Με όλο τον ενθουσιασμό που υπάρχει ακόμα, παρά την τεράστια μαζικότητα, ακόμα, παρά τις αυταπάτες, οι μάζες των εγκλείστων δεν «τραβάνε με κλειστά μάτια», δεν «αριστερίζουν», βάζουν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, το ερώτημα: «Τι λέει η ΣΕ, τι κάνουμε από δω και πέρα». Οι μάζες αναζητούσαν ενστικτώδικα ηγεσία. Αλλά η ΣΕ δεν αποφασίζει. Τα μέλη της έχουν έντονα την αίσθηση ότι πρέπει να παρθεί μια πρωτοβουλία για απαγκίστρωση, αλλά ταυτόχρονα ζουν έντονα το ηρωικό κλίμα των στιγμών κι είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν τη θυσία των «ελεύθερων πολιορκημένων». Ωστόσο, ήταν φανερό πως μια απόφαση για αποχώρηση δεν θα σήμαινε ηττοπάθεια. Και, τέλος, γύρω από αυτό το πρόβλημα υπήρχαν δυνατότητες να κλειστεί μια συμφωνία ανάμεσα στα μέλη της ΚΝΕ, του ΡΦ, τους ανεξάρτητους, αλλά και ένα μέρος αριστεριστών. (Ορισμένοι «αριστεριστές», κάτω από την πίεση της λογικής των πραγμάτων, γίνονταν συνετοί και συνεργάζονταν).
Είναι μια ιστορική επιτυχία του ΚΚΕ ότι έχει καταφέρει να συζητάμε μονίμως για την Π08, ένα κείμενο που βγήκε από την Α/ΕΦΕΕ, μάλλον μη εκφράζοντας σίγουρα καν τους 7/32 μέλη της ΣΕ από την μεριά της, αλλά την ΚΝΕ και το ΚΚΕ, και έλεγε πως δημοσιεύετε με επιφύλαξη. Επίσης, έντεχνα, δεν ξεκαθαρίζει αν προβοκάτορες είναι οι πρώτοι καταληψίες το μεσημέρι της Τετάρτης ή κάποιοι όντως προβοκάτορες. Τα λέει όμως το ΚΚΕ όλα ξεκάθαρα τον Μάη του 76, μετά την χούντα, εν μέσω νομιμότητας, χωρίς πίεση κλπ Δεν συζητάμε όμως για μια τέτοια κυνική καφρίλα το 76 αλλά για την π08. Λαθος μας και μπράβο σας.
Το σημείωμα αυτό, πλέον δεν είναι σχόλιο, ξέφυγε από κάθε έκταση και μάλλον χρηστικότητα. Θα δώσει και την ευκαιρία στους πονηρούς πολιτικάντηδες, πχ τον ένας, που ζήτησε πηγές, να ξεφύγει. Εγώ απλά να πω πως η αναλυτική αποτίμηση της στάσης του ρεφορμισμού στον αντιδικτατορικό αγώνα δεν ακυρώνει την αξία ύπαρξης όρων συμμαχίας και κοινής δράσης μαζί του που όπως η ίδια η εξέγερση αποδεικνύει είναι και εφικτή και απολεσματική άρα και επιθυμητή. Δεν ακυρώνει την συμμετοχή του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ στον αντιδικτατορικό αγώνα και στο Πολυτεχνείο και την ύπαρξη ρηγμάτων απέναντι στον συμβιβασμό στο εσωτερικό τους που αιμοδότησαν καίρια την επαναστατική αριστερά στις διασπάσεις του 79 και του 89
Η μπροσούρα της Ασυνέχεια https://athens.indymedia.org/post/1354024/
Η απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ το 76 http://www.kke.gr/istoria/ekthesh_kai_symperasmata_gia_ta_gegonota_toy_noembrh_1973#a31
Το κείμενο του Κ Τζιαντζή από το οποίο δεν πήρα τίποτα αλλά αξίζει να διαβαστεί από όλους, να διαβάζετε κάθε χρόνο https://www.kommon.gr/theoria/item/955-minymata-apo-ton-antidiktatoriko-agona-tou-kosta-tziantzi
Κώστας
Εντελώς ασυνάρτητο….
Θυμίζει μελάνι σουπιάς τη στιγμή που βρίσκεται σε δύσκολη θέση και προσπαθεί να ξεφύγει!
Εντελώς ασυνάρτητο λέει ο λαθραναγνώστης ενώ το μεγαλύτερο μέρος απ οσα έχω γράψει είναι από κείμενα του ΚΚΕ πριν και μετά την χούντα. Πηγούλες ζητήσατε, σας έφερα κανά χιλιάρι πιστεύω λέξεις, αν 1793 είναι όλες που λεει ο γνωστός κολλητός σας που μετράει τις λέξεις για να προσφέρει και αυτός κάτι και τον ευχαριστούμε, και το βάλατε στα πόδια όπως προέβλεψα. Εσύ λαθραναγνώστη τουλάχιστον αυτό έκανες. Συνέχισε έτσι. Για να δούμε και τον ένας που ζήτησε και τις πηγούλες.
Ξανασυνοψίζω τι αποδείξανε οι πηγούλες του ΚΚΕ μήπως και ο ένας είναι πιο γενναίος και απαντήσει
1) το ΚΚΕ έλεγε πως η ανατροπή της δικτατορίας δεν ταυτίζεται με την ανατροπή του βασιλιά, δηλ του μετεμφυλιακού κράτους και την έξοδο από το ΝΑΤΟ
2)το ΚΚΕ αναγνώρισε την μια από τις 2 διαδικασίες της φιλελευθεροποίησης, και την μόνη που τελικά έγινε, δηλαδή το δ/ψα
3)το ΚΚΕ ειχε την εξής στάση για το Πολυτεχνείο
α)να μην γίνει
β)να είναι φοιτητικό μόνο
γ)να είναι αντιχουντικό μόνο
δ)να μην πάει μέχρι το τέλος
Κώστας
Η χούντα, δεν ήταν αστικό κόμμα.
Απ ότι καταλαβαίνω, δεν ξέρεις τι εστί ΕΑΔΕ και ποιός ήταν ο βίος και η πολιτεία της.
Λαθραναγνώστη δεν γνωρίζω αν το έγραψες έχοντας διαβάσει το σχόλιο μου με τις πηγές στις 03:25. Εκεί είναι η ουσία γιατί παραθέτω τις θέσεις του ΚΚΕ και αποδεικνύω πόσο κοντά ήταν με του ΚΚΕ εσ.
Νομίζω πως έχω διαβάσει πολλά πράγματα για την εποχή και για την ιστορία του ΚΚΕ εσ, λόγω έμμεσης πολιτικής καταγωγής απο την Β Πανελλαδική, αν και αγέννητος. Αλλά και ότι δεν ξέρω λαθραναγνώστη τουλάχιστον γκουκγλάρω και δεν γράφω 2 φορές κοτσάνες. Η ΕΑΔΕ, με το Α να σημαίνει Αντιδικτατορική δεν είχε σχέση με την συνεργασία με την χούντα ή τις εκλογές της.. Είναι κείμενο του Κύρκου, και απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ εσ το 74 με τίτλο Στόχοι του Έθνους και είναι γραμμή συνεργασίας με την ΝΔ στα προτυπα του Ιστορικού Συμβιβασμού του ΙΚΚ Προφανώς είχε σχέση και με την στάση του ΚΚΕ εσ έναν χρόνο πριν έμμεση, μέχρι και με την διάσπαση του το 1973 λίγο πριν το Πολυτεχνειο. Ως πρόταση ενότητας με την ΝΔ για να μην ξαναγίνει χούντα δύσκολα ήταν πρόταση αναγνώρισης της χούντας, των εκλογών της ή του δημοψηφίσματος της, όπως έκανε το ΚΚΕ, μάλλον και το ΚΚΕ εσ. Ήταν η μια από τις 2 προγραμματικές προτάσεις εκφυλισμού και ενσωμάτωσης του κκ μεταπολιτευτικά, η άλλη ήταν του ΚΚΕ, το Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς του ΚΚΕ,
κατά τα πρότυπα του Κοινού Προγράμματος με τον Μιτεράν στην Γαλλία. Βέβαια η καταραμένη ιστορική εντιμότητα με αναγκάζει να πω πως το 74 ΠΑΣΟΚ, δεν υπάρχει, όπως και στην Ιταλία σημαντικό ΣΚ. Δεν γνωρίζω αν είχε ιδρυθεί, αν οι στόχοι του Έθνους βγήκαν μετά τις 3/9, αλλά σίγουρα δεν ήταν κόμμα εξουσίας. ¨Οταν άρχισε το ρεύμα και το εσ με το ΠΑΣΟΚ ήταν, όπως και σεις. Καμία διαφορά δηλ επί της ουσίας και μεταπολιτευτικά, όπως και πριν όπως απέδειξα στις 03:25.
Επίσης να προσθέσω μια πηγούλα και πάλι από την απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ το 76. Είπα πως δεν νομίζω το ΚΚΕ να προσπαθούσε να κρατάει την εξέγερση σε φοιτητικά πλαίσια. Με διαψεύδει εδώ
Η κάποια ταλάντευσή μας, η κάπως μονοκόμματη προβολή, επί ένα διάστημα της γραμμής για τα φοιτητικά μόνον αιτήματα και μια ορισμένη αδράνεια, επειδή έλλειπε η ενιαία καθοδήγηση, δεν μας επιτρέψαν να επιλέξουμε την πλειοψηφία στη νέα ΣΕ από οπαδούς ΚΝΕ – Α/Ε.
Συνοψίζοντας γιατί΄έγραψα πάρα πολλά και θα κάνετε τα κορόιδα
1) το ΚΚΕ δεν έβαζε σαν στόχο της αντιδικτατορικής πάλης το πολιτειακό και να φύγουμε από το ΝΑΤΟ αλλά να γυρίσουμε στο Σ του 1952 ¨Οπως και το ΚΚΕ εσ.Η αντιιμπεριαλιστική γραμμή του Πολυτεχνειου, το ότι πάμε 45 χρόνια μετά στην Αμερικάνικη Πρεσβεια είναι αποτέλεσμα και κεκτημένο της εξέγερσης παρά και ενάντια το ΚΚΕ και το ΚΚΕ εσ. Η εξέγερση ανέτρεψε την γραμμή του ΚΚΕ και του ΚΚΕ εσ
2)Το ΚΚΕ αναγνώρισε την φιλελευθεροποίηση, δήθεν, του 1973 στο δημοψήφισμα. Λογικά το έκανε και το ΚΚΕ εσ που χρεώνεται και τον Κύρκο για εκλογές Μαρκεζίνη
3)ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ έκαναν τα πάντα για να μην γίνει το Πολυτεχνείο και για να το καθηλώσουν σε φοιτητικά, το πολύ αντιχουντικά πλαίσια και για να μην πάει μέχρι το τέλος.
4) ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ κατέβηκαν μαζί στις προβοκατόρικες εκλογές του Καραμανλή στις … 17 Νοεμβρίου 1974. Δεν συμμετείχαν στην πορεία του Πολυτεχνείου στις 15 Νοεμβρίου 1974. Το ΚΚΕ δεν συμμετείχε στον πρώτο εορτασμό του Πολυτεχνείου, αν το χωράει ανθρώπου νους Το ΚΚΕ όταν το ΚΚΕ εσ έλεγε πως θα πάει με τον Καραμανλή για το στερέωμα και το βάθεμα στης δημοκρατίας προς τον σοσιαλισμό, κατέβηκε μαζί του στις εκλογές!!. Σε λίγο βέβαια ΚΚΕ και ΚΚΕ εσ ήταν κανονικά στις δημοκρατικές δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και η ΕΑΔΕ έμεινε μια ελληνοποίηση του Μπερλινγκουέρ
Κώστας
Πάντως η εποχή Μπερλινγκουέρ άφησε καλό κινηματογράφο. Μη τα μηδενίζουμε όλα.
Το σχόλιό σου, το διάβασα, ή μάλλον προσπάθησα να το διαβάσω, αλλά το μόνο που κατάλαβα είναι ότι αποτελεί μια συρραφή αντιΚΚΕ αφηγημάτων μαζί με αποσπάσματα, όντως από ντοκουμέντα του ίδιου του ΚΚΕ, αλλά τελικά, χωρίς νόημα.
Το ΚΚΕ, όντως ήθελε μια αντιδικτατορική συνεργασία ΚΑΙ των αστικών δυνάμεων. Η διαφορά του ΚΚες, ήταν ότι μόλις (νόμισε) ότι βρήκε την ευκαιρία, δεν δίστασε να προκρίνει συνεργασία με τη χούντα στα πλαίσια μιας κυβέρνησης “μαϊμού” δημοκρατικής. Φυσικά, μεταξύ των άλλων, στην νέα αυτή “δημοκρατική πραγματικότητα” που προωθούσε το “εσωτερικό”, δεν υπήρχε καμία θέση για το ΚΚΕ. Τον ρόλο του κομμουνιστικού κόμματος, θα τον έπαιζαν αυτοί. Οι αναθεωρητές γνώριζαν πολύ καλά την υποκρισία της “δημοκρατικής Ευρώπης” και ήξεραν ότι αν παρουσιάζονταν στους Ευρωπαίους, έστω και το παραμικρό πρόσχημα, αυτοί θα αναγνώριζαν σαν δημοκρατική οποιαδήποτε κυβέρνηση ακόμα κι αν πίσω απ αυτή βρίσκονταν η χούντα.
Το ΚΚΕ από την άλλη, ζητούσε αντιδικτατορική συνεργασία με τις θεσμικές αστικές δημοκρατικές δυνάμεις.
Ποιό είναι το μεμπτό σε αυτή τη περίπτωση και πως εξισώνεται η πρόταση του ΚΚΕ με αυτή του “εσωτερικού”?
Λες ότι η ΕΑΔΕ, “δεν είχε σχέση με την συνεργασία με την χούντα ή τις εκλογές της.” Το έχω ξαναγράψει στην “Παντιέρα”, ότι οι ….”ινστρούχτορες” του εσωτερικού, είχαν έρθει στο σπίτι μου να προπαγανδίσουν την πρότασή τους και η μητέρα μου και η αδερφή της, η θεία μου, τους διώξανε κακήν κακώς.
Λες ότι “το ΚΚΕ αναγνώρισε την φιλελευθεροποίηση, δήθεν, του 1973 στο δημοψήφισμα.” Δεν ξέρω αν καταλαβαίνεις τι γράφεις, αλλά ήταν ποτέ δυνατόν μέσα στη χούντα, το ΚΚΕ να προτείνει αποχή? Όποιος δεν πήγαινε να ψηφίσει, αλίμονό του!
Εγώ βλέπεις, είμαι κάπως μεγαλύτερος σε ηλικία και έχω προσωπικά βιώματα. Δεν τα διαβάζω στο γκουγκλ……τουλάχιστον όχι όλα…
Λαθραναγνώστη λες να είχε 100% συμμετοχή το δ//σμα ? Επίσης αν αυτό είναι το θέμα το ΚΚΕ δεν θα καλούσε και σε ΟΧΙ αλλά μόνο σε άκυρο και δεν θα καλούσε και σε αποχή όπως έκανε.
Κατά τα άλλα διαφωνούμε, εγώ συμφωνώ με το Πολυτεχνείο πως έξοδος από το ΝΑΤΟ-διώξιμο του βασιλιά και πτώση της χούντας έπρεπε να μπαίνουν ταυτισμένα.
Ο καθένας να έχει την άποψη του με μια προυπόθεση. Να λέμε πως η εξέγερση επέβαλλε στο ΚΚΕ την αντιιμπεριαλιστική γραμμή πάλης αλλα εσύ να λες πως κακώς, το ΚΚΕ είχε δίκιο και όχι η εξέγερση.
Κατάντησε εύκολο να αντιπαρατίθεσαι με το ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο και την χούντα εν γένει, έχει δίκιο ο κολλητός σας ο λεφτ
Κώστας
Αντιιμπεριαλιστική γραμμή, έξοδος από το ΝΑΤΟ, λαοκρατία……
Βρε, είσαστε καλά? Ξέρετε πως ήταν η Ελληνική κοινωνία εκείνη την εποχή?
Κονφορμιστική σε βαθμό αηδίας, φοβισμένη, ο καθένας κοίταγε την πάρτη του – μη σου πω ότι κάρφωνε και τον γείτονα…..
Ήταν αδύνατον να αντέξει αυτά τα συνθήματα. Αυτά τα συνθήματα του Πολυτεχνείου, ποτέ δεν έφτασαν στ αυτιά του κόσμου απ ευθείας. Μόνο σαν προπαγάνδα της χούντας, του στυλ “ακούστε τι λένε οι αλήτες” και ο κόσμος έφριττε και κατέβαζε ακαριαία το ρελέ της επικοινωνίας. Κι όσοι καταλαβαίναμε τι γίνεται και τι αντέχει ν ακούσει ο κόσμος, προσπαθούσαμε να πείσουμε ότι αυτά είναι ψεύτικη προπαγάνδα της χούντας και προβοκάτσιες. Κι αυτό, για να μπορέσουμε να κρατήσουμε τ αυτιά του κόσμου ανοιχτά για τα απλά πράγματα. Την απλή αστική δημοκρατία και να μην σε αρπάζει ο ασφαλήτης του σπουδαστικού καθώς πηγαίνεις σπίτι σου….
Παιδιά, είστε εντελώς αλλού….!!!
Η αναφορά στην ανακοίνωση του Συντονιστικού στους 350 ΚΥΠατζήδες του Ρουφογάλη, ήταν εντελώς ρεαλιστική. Όσοι πήγαμε έστω και για λίγο το πολυτεχνείο εκείνες τις μέρες, δυο τρία πράγματα είχαμε σαν οδηγίες απ τους γονείς μας. Σε κανέναν δεν λες το όνομά σου, σε κανέναν δεν λες που μένεις….
1ον: Εγώ δεν ισχυρίστηκα ότι είναι «εύκολο να αντιπαρατίθεσαι με το ΚΚΕ για το Πολυτεχνείο και την χούντα εν γένει», άρα, αν έχω κάπου δίκιο, δεν μπορεί να έχω σε κάτι που ουδέποτε υποστήριξα. Ψιλά γράμματα και δύσκολα για τους καημένους τούς ultras, αλλά κάποτε, διάολε, πρέπει να μπορέσουν τουλάχιστον να τα συλλαβίζουν…
2ον: Εκείνο το οποίο ισχυρίστηκα (και, φυσικά, έχω δίκιο) είναι ότι ο λαθραναγνώστης είναι εκείνος προς τον οποίο είναι εύκολο να αντιπαρατεθεί κανείς, μια και είναι εκείνος που έγραψε το απαντητικό σχόλιό του (19/11/2018 at 11:47) όπως θα το έγραφε κάποιος που θα συνερχόταν μόλις από βαριά νάρκωση ύστερα από οκτάωρη χειρουργική επέμβαση για τριπλό μπαϊπάς!
3ον: Η σημαντικά βελτιωμένη απάντησή του (19/11/2018 at 17:59) στο κατηγορητήριό σου αποδεικνύει ότι ο λαθραναγνώστης μάλλον είναι απλώς τεμπέλης και, επιπλέον, ότι δεν αντιλαμβάνεται τις ευθύνες που αναλογούν σε έναν καθημερινό εδώ άτυπο αλλά οπωσδήποτε εκπρόσωπο του ΚΚΕ.
4ον: Το ξύπνημα «τού Κόμματος» από την παγερή αδιαφορία Του* για το τι ξεστομίζει εδώ ο λαθραναγνώστης και όποιος άλλος τού μοιάζει στην πολιτική (και ηθική) ανεπάρκεια επαφίεται στον κομματικό πατριωτισμό (με την καλή έννοια) τού κάθε ένα** Κουκουέ…
* ;-) :-)
** ;-) :-)
Να προσθέσω ακόμα, ότι την περίοδο της χούντας, οικογενειακώς, μάλλον προς το “εσωτερικό” κλείναμε. Οι διαφοροποιήσεις ήρθαν μετά…..
……αλλά το να έρθει κάποιος, που τον ξέρεις από παλιά, στο σπίτι σου και ούτε λίγο ούτε πολύ να σου πει να υποστηρίξεις την κυβέρνηση του Μαρκεζίνη, ε αυτό ξεπερνάει τα όρια…!!
Στο δημοψήφισμα το 73, οι δικοί μου ψήφισαν ΟΧΙ, όχι επειδή ήθελαν τον βασιλιά – μην τρελαθούμε τελείως…..Από αντίδραση στη χούντα το κάνανε. Εγώ ήμουνα μικρός, αλλά καταλάβαινα τι γινότανε.
Δεν βλέπεις, Λαθραναγνώστη; “….είτε μιας «νέας δημοκρατίας»….” το πρόγραμμα της “Νεας Δημοκρατίας” εννοεί ντε, σαν πρώτη φάση του πρώτου σταδίου της “Ενιαίας Επαναστατικής Διαδικασίας”.
Προφανώς ο Χάγιος συμφωνεί με το 19ο Συνέδριο του ΚΚΕ.
Αλλά ..διαφωνεί με το 9ο!
Που όμως, συμφωνώντας με εκείνο ζήτησε να γίνει κομματικό μέλος!
Κι όσο για το τσουβάλιασμα, που κάνει, της ευρωκομμουνιστικής “ΕΑΔΕ”, του Μπάμπη, με το ….9ο(!), ….άστα!
Ε, εν τάξει. Είναι ένα άρθρο κατάλληλο για την εφημερίδα “Ντοκουμέντο” και απευθύνεται στην αριστερά εν γένει.
….κάτι σαν τζατζίκι με ολίγον σκόρδο, όπως σερβίρεται στα life style ρεστωράν, για να μην βρωμάει σκορδίλα το στόμα των life style πελατών τους…..
Ο “Ένας” και “Λαθραναγνώστης” τα βάζουν με το Χάγιο και τον κατατροπώνουν με το πληκτρολόγιο. Ακράτητοι οι κομμουνιστές του ιντερνετικού κουτσομπολιού δε συγχωρούν έναν αγωνιστή που γράφει για το Πολυτεχνείο με βάση την εμπειρία του και κάνει θεωρία εκ του ασφαλούς.
Αν θέλεις μια πιο ολοκληρωμένη άποψή μας -γιατί το άρθρο αυτό του Χάγιου είναι μια σύντομη μαρτυρία για μια επετειακή έκδοση αστικής εφημερίδας και όχι πολιτική ανάλυση – για τη στάση της αριστεράς από τη μεταπολίτευση και δόθε, μέχρι το 1989 περίπου, διάβασε προσεκτικά την εισήγηση με θέμα “Η αριστερά μετά τη μεταπολίτευση”. Εκεί θα δεις και για τη γραμμή για ΕΑΔΕ, και για την “νέα δημοκρατία” και την “πραγματική αλλαγή” και συνολικά για τη στάση του ΚΚΕ εσωτερικού και του ΚΚΕ απέναντι στο ΠΑΣΟΚ.
Διάβασε εδώ: https://neoprogrammakomma.home.blog/2018/11/13/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%AE%CE%B3%CE%B7%CF%83%CE%B7%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CE%BF%CF%85%CE%BD%CE%B9%CF%83%CF%84/
Μαρτυρίες σαν του Άγγελου και του Σήφη, συγκαταλέγονται ανάμεσα στις πλέον πολύτιμες για εκείνη την εποχή. Φωτίζουν υποτιμημένες πλευρές, μιλούν με ΒΙΩΜΑΤΙΚΗ γλώσσα (κάτι που πλέον πρέπει να καθιερωθεί οργανίκά στο κίνημα ως ο τρόπος να μιλάμε και να γράφουμε γενικά τα διάφορα κείμενα, απαντούν στην ξεφτιλισμένη προσπάθεια συκοφάντησης του Πολυτεχνείου την τίγκα στα ψέματα που εφαρμόζουν καπιταλιστές, εθνικιστές, καθεστωτικά ΜΜΕ.
ΕΡΩΤΗΣΗ ΚΡΙΣΕΩΣ
Ας υποθέσουμε ότι σήμερα, απόψε, τώρα γίνεται δικτατορία. Τι σύνθημα-πολιτική κατεύθυνση θα έριχνε προς τις «μαχόμενες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, και όχι γενικά [τ]ο λαό» προκειμένου να τις συνεγείρει ο σύντροφος Χάγιος; Εμπρός για τη σοσιαλιστική επανάσταση και τη δικτατορία τού προλεταριάτου;
Για να βλέπω χεράκια!
Για σοσιαλισμό θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται λόγος. Στον όρο “δικτατορία του προλεταριάτου” πολλοί δεν πιστεύουμε ούτε μέσα στην αριστερά, οπότε χέστο.
Φίλε Γιώργο Λυγκουνάκη και αφοσιωμένε οπαδέ τού σοσιαλισμού –σε αντίθεση με μένα που, σαν ρεφορμιστής, αλληθωρίζω προς τον καπιταλισμό, ;-) :-)
Εντάξει, για τη δικτατορία τού προλεταριάτου η απάντησή σου γίνεται δεκτή ως έγκυρη. Για το σοσιαλισμό, όμως, μού τα μπέρδεψες. Εγώ δεν ρώτησα αν «[γ]ια σοσιαλισμό θα πρέπει […] να γίνεται λόγος» για να μου απαντάς μέσα στην καλή (σοσιαλιστική) χαρά: «Για σοσιαλισμό θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνεται λόγος».
Επαναλαμβάνω την ερώτηση ως προς το σοσιαλισμό (βοηθώντας λίγο με χρήση bold στοιχείων) και περιμένω ακριβή απάντηση ακριβώς σε αυτό που ρώτησα:
Ας υποθέσουμε ότι σήμερα, απόψε, τώρα γίνεται δικτατορία. Τι σύνθημα-πολιτική κατεύθυνση θα έριχνε προς τις «μαχόμενες δυνάμεις του λαού και της νεολαίας, και όχι γενικά [τ]ο λαό» προκειμένου να τις συνεγείρει ο σύντροφος Χάγιος; Εμπρός για τη σοσιαλιστική επανάσταση […];
Μμμμ, δεν είμαι οπαδός της σοσιαλιστικής επανάστασης ως στιγμής στο χρόνο. Θεωρώ την επανάσταση ως αέναη εσωτερική και υλική διαδικασία επανανοηματοδότησης και άρα μιλάω για επανάσταση με ορίζοντα το σοσιαλισμό.
Κάπως καλύτερα. Και για να μη φάμε όλη τη βδομάδα κι εσύ κι εγώ με αυτό το παιχνίδι τών ερωταπαντήσεων, ας το κλείσω από τη μεριά μου:
Ανεξάρτητα από το αν ο ευρύτερος ή βαθύτερος πολιτικός λόγος εκείνων που θα απευθύνονταν στις «μαχόμενες δυνάμεις τού λαού και της νεολαίας» με σκοπό τη δραστηριοποίησή τους εναντίον αυτής τής υποθετικής χούντας θα περιείχε ή δεν θα περιείχε αναφορές σε σοσιαλισμό, το σύνθημα που θα έπρεπε να πέσει είναι το κάτω η χούντα. Πράγμα που με τη σειρά του σημαίνει αντικειμενικά πως θα συμπαρατασσόσουν με οποιαδήποτε αντιχουντική δύναμη, χωρίς να απαιτείς να είναι και σοσιαλιστική. Γιατί, βλέπεις, όταν έχεις να κάνεις με χούντες, το πρώτο-πρώτο βήμα για να ανοίξει ο ορίζοντας για το σοσιαλισμό είναι ακριβώς να πέφτουν οι χούντες! Elementary, my dear Lygounakis!
Για να έλθω και στο άρθρο τού Χάγιου (που ήταν εξ άλλου και η αφορμή για να κάνω την παραπάνω ερώτηση κρίσεως), παίρνοντας υπ’ όψη μου και το αντι-ΚΚΕ σφοδρό κατηγορητήριο του φίλου μας του Κώστα:
Αυτή η αναγκαιότητα-προτεραιότητα φαίνεται να «έπνιγε» κατά περιόδους και περιστάσεις την αντιδικτατορική πολιτική τού ΚΚΕ στα χρόνια τής πραγματικής χούντας (τα ντοκουμέντα που καταθέτει ο Κώστας το δείχνουν αυτό καθαρά). Από την άλλη, αυτή ακριβώς η αναγκαιότητα-προτεραιότητα δεν ανιχνεύεται ούτε κατ’ ελάχιστον στη σκέψη τού Χάγιου (τού παίρνει ολοκληρωτικά τα μυαλά η εξέγερση και δεν βλέπει τίποτε άλλο μπροστά του). Εξ αυτών τών δύο κακών, εγώ προτιμώ το πρώτο ως μικρότερο. (Μην ακούς εκείνους τους κουφιοκεφαλάκηδες αριστερούς που καταγγέλλουν «επί μονίμου βάσεως» και «από θέσεις αρχής» –τρομάρα τους!– την τακτική τής επιλογής τού μικρότερου κακού. Στην πολιτική, μέρα παρά μέρα καλείσαι να επιλέγεις το μικρότερο κακό. Ρώτα και τον Λένιν, αν δεν πιστεύεις εμένα! ;-) )
Όχι, έχω κουραστεί πλέον από αυτή τη λογική. Βαρέθηκα να προσπαθούν να με κάνουν ουρά άλλοι. Το είδαμε στο ΠΑΣΟΚ (από πολιτική καταγωγή, εγώ ήμουν αγέννητος), αποδείχτηκε και στο ΣΥΡΙΖΑ δε δουλεύει έτσι.
Άλλωστε και σήμερα χούντα ζούμε. Τι λάχανα, τι μπρόκολα.
ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ
1793 λέξεις χρειάστηκε ο ultra σε όλα Κώστας μας για να ‘‘θάψει’’ το ΚΚΕ με αφορμή μεν την τακτική του στα χρόνια τής χούντας και ειδικότερα την προσέγγιση της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, αλλά «εφ’ όλης τής ύλης» δε. Προσωπικά, «πεθαίνω» για να δω πόσες λέξεις θα χρειαστούν ο ένας και ο λαθραναγνώστης για να τον βάλουν στην ‘‘επαναστατική’’ γωνίτσα του (δηλαδή εκεί που ανήκει: στο περιθώριο).
Για να τους «τσιγκλήσω» λίγο, αλλά και για να τους ωθήσω να σκεφτούν έξω από τον ΑΟΠ (= Αυτόματος Πιλότος Αντίδρασης) που ακολουθούν οι οπαδοί τού ΚΚΕ όταν την πέφτουν «στο Κόμμα», ας τους πω ότι εγώ –που δεν είμαι οπαδός «τού Κόμματος» και δεν προβλέπεται να γίνω στο ορατό μέλλον, μια που επίσης στο ορατό μέλλον δεν προβλέπεται να αλλάξει μυαλά και καθοδήγηση–, ας τους πω, λοιπόν, ότι εγώ, ειδικά για την περίπτωση του Πολυτεχνείου, μπορώ να τον ‘‘θάψω’’ τόσο βαθιά που να αισθανθεί τη ζέστη τού εξωτερικού πυρήνα τής γης (γύρω στα 2.900 μ. βάθος δηλαδή) με δύο (2) μόνο λέξεις!
Για να δούμε τι θα δούμε… ;-) :-)
ΣΥΝΤΟΜΟ ΣΧΟΛΙΟ (ΣΤΑ ΓΕΡΜΑΝΙΚΑ) ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΟΥ ΛΑΘΡΑΝΑΓΝΩΣΤΗ ΣΤΟ ΚΑΤΗΓΟΡΩ ΤΟΎ ΚΩΣΤΑ ;-) :-)
Τράβηξε ένα τετράφαρδο σεντόνι ο Κώστας (19/11/2018 at 11:47) με μία ντοκουμενταρισμένη κριτική προς το ΚΚΕ για τα περσινά ξινά σταφύλια τής χούντας, που είναι πολιτικά λανθασμένη (αλλά σε τελική ανάλυση) και πάντως όχι αβάσιμη.
Και «απάντησε» (ο Θεός να μας φυλάει από τέτοιες «απαντήσεις» θα ‘λεγε ο Μεγάλος) ο λαθραναγνώστης με ένα κωμικοτραγικό σχόλιο (19/11/2018 at 11:47) που, μοιραία, προκαλεί ακατάσχετους κλαυσιγέλωτες (ιδίως σε μένα που είχα ελπίσει –ο μπούφος!).
Δεν μπορώ να κατανικήσω τον πειρασμό να σχολιάσω με τη σειρά μου το σχόλιό του, «κλέβοντας» την ατάκα τού Βίσμαρκ για τους τρεις καθηγητές και προσαρμόζοντάς την στον λαθραναγνώστη και το κόμμα του:
Drei Lathranagnosten, KPG verloren!