Παναγιώτης Μαυροειδής
Η υπουργός Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου επισήμανε πρόσφατα ότι:
«το ποσοστό της ανεργίας για πρώτη φορά, μετά τον Σεπτέμβριο του 2011, υποχώρησε κάτω από το 20%, (σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ είναι 19,5%) ενώ, ειδικά την περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η ανεργία έχει μειωθεί κατά περίπου 7 ποσοστιαίες μονάδες».
Ακόμη πιο πανηγυρικά σε ανακοίνωσή του ο ΣΥΡΙΖΑ τονίζει:
«Η πτώση της ανεργίας κάτω από το ποσοστό του 20%, για πρώτη φορά μετά από 7 χρόνια, αποτελεί την πιο ισχυρή ένδειξη ότι η χώρα έχει αλλάξει σελίδα οριστικά και αμετάκλητα (…).Η εξέλιξη αυτή επικυρώνει τη σκληρή και μεθοδική δουλειά που έχει γίνει από την κυβέρνηση για την καταπολέμηση της ανεργίας».
Αποδελτιώνοντας λοιπόν, η κυβέρνηση μας λέει δύο πράγματα, πρώτον ότι η κατάσταση με την ανεργία/εργασία βελτιώθηκε σημαντικά και δεύτερον, ότι αυτό δεν είναι τυχαίο, αλλά οφείλεται στη «σκληρή και μεθοδική» δουλειά της κυβέρνησης.
Πως όμως έχουν τα πράγματα;
Όπως πάντα, στοιχειωδώς σοβαρά συμπεράσματα βγαίνουν μόνο όταν «ανοίγει η εικόνα», τόσο χρονικά, όσο και ευρωπαϊκά (στον οικονομικό χώρο που κυρίως κινείται η Ελλάδα).
Το παρακάτω διάγραμμα εκμηδενίζει πλήρως τους φτηνούς προπαγανδιστικούς ισχυρισμούς ότι η όποια βελτίωση στο ζήτημα της ανεργίας οφείλεται στην ιδιαίτερη πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.
Η διακύμανση της ανεργίας σε όλη την ευρωζώνη και την ΕΕ, σχετίζεται με την εξέλιξη της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και είναι ομοιόμορφη σε όλες τις χώρες. Είναι λογικό, μετά από ένα τεράστιο βύθισμα, να εμφανίζεται κάποια αναιμική ανάκαμψη. Μιλώντας συγκριτικά, στο διάστημα 2015 έως 2018, ο δείκτης ανεργίας στην ευρωζώνη μειώθηκε περίπου 32% στην ευρωζώνη και στην Ελλάδα 26%.
Κάρβουνο λοιπόν ο θησαυρός για το ΣΥΡΙΖΑ…
Εκείνο που δε λέει ο ΣΥΡΙΖΑ, είναι ότι αυτή η μεταβολή συνοδεύεται από τη διατήρηση των θλιβερών, αρνητικών πρωτείων της Ελλάδας, που έχει με διαφορά το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στην ΕΕ με δεύτερη την Ισπανία.
Η κυβέρνηση αρέσκεται να παίζει -πάντα κατά το δοκούν και εντελώς παραπλανητικά- με μεταβολές σε νούμερα, ενώ την ίδια στιγμή, αποφεύγει σαν το διάβολο το λιβάνι, να μιλήσει για την σκληρή πραγματικότητα που λέει ότι οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα (με κάθε μορφή και σχέση εργασίας) στην Ελλάδα είναι 3.840.000, ενώ οι άνεργοι είναι 913.000 άνθρωποι!
Πολύ περισσότερο, η κυβέρνηση αποκρύπτει το γεγονός ότι από το σύνολο των εργαζομένων, αυτοί με μερική απασχόληση είναι 357.000, δηλαδή σχεδόν 1 στους 10 και εδώ δεν συμπεριλαμβάνονται όσοι δουλεύουν με πλήρη αλλά απλά προσωρινή απασχόληση (δίμηνη, τετράμηνη κλπ). Η αυξητική τάση για την μερική απασχόληση, φαίνεται στο παρακάτω διάγραμμα. Βλέποντας τη μεταβολή για το διάστημα 2015-2018, δε βλέπει κανείς κάτι που θα έκανε υπερήφανο το ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνησή του, καθώς η γενική τάση είναι για γενίκευση της μερικής απασχόλησης. Και άλλο κάρβουνο λοιπόν από το ΣΥΡΙΖΑ…
Και τι γίνεται αλήθεια με όσους έχουν τη «δουλίτσα» τους και δεν είναι άνεργοι; Ο δείκτης για το εργατικό κόστος, βαίνει διαρκώς μειούμενος όπως φαίνεται στο γράφημα. Από 107,4 το 2009, βρίσκεται σήμερα στο 90.3, έχοντας μάλιστα μείωση και σε σχέση με την προηγούμενη χρονιά που ήταν 94.1
Πολύ παραστατική όσο και τραγική είναι η εικόνα για την εξέλιξη του μέσου μισθού. Με ανώτατο όριο δεκαετίας τα 1462 ευρώ, βρίσκεται σήμερα στα 1060 ευρώ, ενώ το 2015 ήταν περίπου 1.160 ευρώ. Και άλλο κάρβουνο από τον ΣΥΡΙΖΑ…
Ας μη ξεχάσουμε ωστόσο κάτι πολύ σημαντικό: Μιλάμε για ποσοστά ή/και απόλυτα νούμερα, σε ποιο γενικό πληθυσμό;
Το 2011 η Ελλάδα είχε 11.120.000 κατοίκους, το 2015 είχαν απομείνει λόγω συνέχισης της μετανάστευσης 10.860.000 και από τότε έως σήμερα «εξαφανίστηκαν» άλλοι 120.000 άνθρωποι για να απομείνουν εδώ 10.740.000, βελτιώνοντας έτσι τεχνητά και τη μακάβρια μπακαλική αριθμητική του ΣΥΡΙΖΑ περί ανεργίας.
Έτσι λοιπόν, κα Αχτσιόγλου και λοιποί ψευδολόγοι και θλιβεροί απολογητές μιας άθλιας κοινωνικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, μέρες που είναι και λόγο φονικών πυρκαγιών:
Φτάνει, όχι άλλο κάρβουνο…
