.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


235 υπογραφές για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα


Με το παρακάτω κείμενο, 225 αγωνιστές και αγωνίστριες της κομμουνιστικής αριστεράς απευθύνουν πρόσκληση για ανάληψη πρωτοβουλιών και σχεδιασμό βημάτων που θα οδηγήσουν στη συγκρότηση σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος. Με τη δημόσια αυτή δήλωση και κάλεσμα, ξεκινάει μια διαδικασία. Το κείμενο αυτό είναι στη διάθεση όλων όσων έχουν κοινούς προβληματισμούς και θέλουν να συμμετέχουν, και ανοιχτό για την υπογραφή όσων συναγωνιστών/στριων το επιθυμούν (υπογραφές μπορούν να σταλούν στο mail της «Πρωτοβουλίας Διαλόγου», neoprogrammakomma@gmail.com):

1. Εμείς που συνυπογράφουμε αυτό το κείμενο, αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα του κομμουνισμού ως πραγματικού κινήματος «που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων», αλλά και ως στρατηγικού στόχου για μια κοινωνία καθολικής απελευθέρωσης και δημιουργικής ζωής χωρίς εκμετάλλευση, φτώχεια, καταπίεση και αλλοτρίωση, χωρίς τάξεις και κράτος:

• υποστηρίζουμε ως ύψιστης προτεραιότητας ζήτημα την ανάληψη πρωτοβουλίας για την πραγματοποίηση συγκεκριμένων βημάτων που θα οδηγήσουν στη συγκρότηση ενός σύγχρονου κομμουνιστικού προγράμματος και κόμματος,

διακηρύσσουμε την απόφασή μας να συστρατευθούμε, προκειμένου να επιδιώξουμε την υλοποίηση αυτής της πρωτοβουλίας από κοινού με όσους και όσες αναγνωρίζουν τις δικές τους θέσεις, τους δικούς τους αγώνες και αγωνίες στο γράμμα και στο πνεύμα αυτού του κειμένου.

2. Για μας το κόμμα δεν είναι αυτοσκοπός• είναι, όμως, κρίσιμη μορφή πολιτικής πρωτοπορίας της ίδιας της εργατικής τάξης ως επαναστατικού κοινωνικού υποκειμένου, απαραίτητη, όχι ασφαλώς και αρκετή, προκειμένου αυτή να διαδραματίσει τον απελευθερωτικό της ρόλο. Σε τελική ανάλυση, για μια σύνθετη εργατική τάξη, όπως αυτή των δικών μας καιρών, η οργάνωσή της σε κόμμα, σε συνδυασμό ασφαλώς με τη διαμόρφωση ενός συνεκτικού αντικαπιταλιστικού μετώπου και μιας αντικαπιταλιστικής πτέρυγας χειραφέτησης στο εργατικό κίνημα, δεν αποτελεί απλά επιλογή, αλλά μονόδρομο για το ριζικό μετασχηματισμό του αυθόρμητου σε συνειδητό στην προοπτική της κομμουνιστικής χειραφέτησης.

Θεωρητική ταυτότητα ενός τέτοιου κόμματος, ενός σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος, δεν μπορεί παρά να είναι αυτή του μαρξισμού, διαμέσου του οποίου αναλύεται με ριζοσπαστικό πνεύμα ο καπιταλισμός στον 21ο αιώνα σε διεθνές και εγχώριο επίπεδο. Πρόκειται για έναν δημιουργικά αναπτυσσόμενο μαρξισμό, που, τροφοδοτούμενος από τις εξελίξεις της επιστήμης, της τεχνολογίας και του πολιτισμού της νέας εποχής, αξιοποιεί και αναπτύσσει τον πλούτο των κλασσικών χρόνων του, αντιμετωπίζοντας κριτικά τις εσωτερικές εντάσεις του, τις θετικές κορυφώσεις, αλλά και τις δραματικές καταλήξεις του εργατικού και κομμουνιστικού κινήματος μέχρι τις μέρες μας.

Η πρόταση για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό κόμμα και πρόγραμμα, αναμετριέται με τα ερωτήματα που αφορούν τη σημερινή εποχή της υπεραντιδραστικής κοινωνικής και πολιτικής τομής στον καπιταλισμό, με την καθολική επιβολή της καπιταλιστικής κυριαρχίας σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής, τη νέα βάρβαρη επιδρομή στον κόσμο της εργασίας, τα ιδιαίτερα και εξελισσόμενα χαρακτηριστικά του κόσμου της εργασίας, την επίθεση σε καταχτημένες ελευθερίες, το ρατσισμό και νεοφασισμό, αλλά και την αυξανόμενη πολεμική απειλή.

Κεντρικό ζητούμενο της προσπάθειάς μας είναι η διαμόρφωση των όρων για την εργατική επανάσταση στην εποχή μας, με κομμουνιστικό περιεχόμενο, μέσα από την εξέλιξη και τον μετασχηματισμό του εργατικού και λαϊκού αγώνα, που είναι ο μόνος δρόμος για να βελτιωθεί ουσιαστικά η ζωή της εργατικής τάξης και του λαού. Αναζητούμε σε αυτή την κατεύθυνση την απαιτούμενη επαναστατική τακτική.

Κοινωνική βάση ενός Κόμματος Κομμουνιστικής Απελευθέρωσης, καθώς και της επανάστασης, είναι η πλειοψηφική, αν και πολυσύνθετη, σύγχρονη εργατική τάξη.

Οργανωτική αρχή λειτουργίας του σύγχρονου κομμουνιστικού κόμματος, στη συγκρότηση του οποίου φιλοδοξεί να συμβάλει η πρωτοβουλία μας, αναγνωρίζεται αυτή της εργατικής δημοκρατίας, συνδυασμού ελεύθερης συζήτησης, συλλογικής απόφασης στη βάση της πλειοψηφίας και συνειδητής, χωρίς εξαίρεση, πειθαρχίας στην εφαρμογή των δημοκρατικά διαμορφωμένων αποφάσεων. Η εργατική δημοκρατία ως οργανωτική αρχή λειτουργίας είναι αυτή που θεωρεί οργανικά συναρθρωμένες, και όχι αντιπαρατιθέμενες, την ελευθερία και την πειθαρχία, τη δημοκρατία και τη συγκέντρωση δυνάμεων.

3. Οι ως τώρα προσπάθειες, καθώς και οι απαντήσεις που δόθηκαν, παρά το θετικό τους φορτίο, δεν μπόρεσαν να υπερβούν τα όριά τους και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις των καιρών. Προκειμένου, η δική μας προσπάθεια να συμβάλει σε ένα θετικό αποτέλεσμα, δεσμευόμαστε να τοποθετήσουμε τις θέσεις μας στη δημιουργική βάσανο της αυτοκριτικής και κριτικής εξέτασης και της συλλογικής επεξεργασίας.

4. Η πρωτοβουλία μας δεν απευθύνεται σε όποιους και όποιες μιλούν αφηρημένα και αόριστα για κομμουνισμό. Βαδίζοντας στα χνάρια των νικηφόρων εργατικών και απελευθερωτικών επαναστάσεων και επαναστατικών γεγονότων, με κορυφαία όλων τη Ρώσικη επανάσταση, αντλούμε πείρα και αισιοδοξία από τις καλύτερες στιγμές τους και τη συνεισφορά τους στον αγώνα και τις καταχτήσεις της εργατικής τάξης σε «Ανατολή» και «Δύση», σε όλο τον κόσμο.
Στεκόμαστε επαναστατικά κριτικά -απορρίπτοντας τη στείρα νοσταλγική ή/και τη μηδενιστική προσέγγιση- απέναντι στην αντεπαναστατική εξέλιξη των μετεπαναστικών κοινωνιών στην ΕΣΣΔ και την Ανατολική Ευρώπη, που εν τέλει οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

Εντοπίζουμε την αποτυχία των ποικίλων εκδοχών αναζήτησης ενός «καπιταλισμού με ανθρώπινο πρόσωπο» ή ενός «σοσιαλισμού με αγορά», που οδήγησαν σε ήττα και ενσωμάτωση του εργατικού κινήματος στην αστική πολιτική.

Υπερβαίνουμε ανατρεπτικά τις μετα-μαρξιστικές ιδέες που αποσυνδέουν το πρόταγμα του κομμουνισμού από την επιστημονική ανάλυση του καπιταλισμού και της οικονομίας του, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνουν την πολιτική δράση και την κομματική οργάνωση ως κρίσιμων προϋποθέσεων για την επιτυχία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού εγχειρήματος.

5. Σχεδιάζουμε και προωθούμε:

συγκρότηση τοπικών και εργασιακών πρωτοβουλιών διαλόγου και οργάνωσης των αγωνιστών και των δυνάμεων με στόχο την ίδρυση κομμουνιστικού κόμματος

– μέσα από τις πρωτοβάθμιες πρωτοβουλίες, με εκπροσώπους που θα καθοριστούν από αυτές, ανάδειξη πανελλαδικής συντονιστικής επιτροπής

– απόφαση των τοπικών πρωτοβουλιών για προετοιμασία πανελλαδικής συνδιάσκεψης στο πρώτο τρίμηνο του 2020, που θα εκτιμήσει/αξιολογήσει τη συγκέντρωση δυνάμεων με παράλληλη συγκρότηση επιτροπής θέσεων για αυτήν.

Στην πορεία αυτή, συμβάλουμε στον αναγκαίο ευρύτερο διάλογο με ρεύματα διαφορετικού προσανατολισμού με τα οποία επιδιώκουμε την κοινή δράση στο κίνημα και τα πολιτικά μέτωπα και μάχες της περιόδου.

Αντιλαμβανόμαστε αυτή μας την πρωτοβουλία σε στενή συσχέτιση με τις μεγάλες πολιτικές μάχες της περιόδου, όπου η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά καλείται να αναμετρηθεί με όρους εργατικής αντικαπιταλιστικής πολιτικής και κομμουνιστικής προοπτικής, σε όλα τα πεδία.

Κεντρικό ζήτημα για μας αποτελεί η πάλη για απόκρουση και ανατροπή, κυρίως μέσα από εργατικούς αγώνες και ανασυγκροτημένο εργατικό κίνημα, της πολιτικής της κυβέρνησης της ΝΔ, την καταδίκη του νέου αστικού διπολισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ χωρίς λογικές ουράς προς τον δεύτερο, την ήττα συνολικά της πολιτικής του κεφαλαίου.

Η μάχη αυτή θα κριθεί στην αντιπαράθεση με την επιδρομή του κεφαλαίου στις κοινωνικές ανάγκες, την πολύπλευρη μάχη ενάντια στον εθνικισμό, τον νεοφασισμό και την πολεμική απειλή, που αναθερμαίνουν το ΝΑΤΟ και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί πόλοι, καθώς και οι αστικές τάξεις της περιοχής, μαζί και η αστική τάξη στην Ελλάδα, ιδιαίτερα μέσω των αντιπαραθέσεων για τις ΑΟΖ και τις εξορύξεις σε αυτές. Στην αναμέτρηση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ως βασικού πυλώνα οργάνωσης και επιβολής των συμφερόντων του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, με στόχο την έξοδο και διάλυσή της σε αντικαπιταλιστική, σοσιαλιστική κατεύθυνση και την ανάδειξη των δυνατοτήτων για μια νέα εποχή του κομμουνισμού στην Ελλάδα και όλο τον κόσμο.

Πρωτοβουλία Διαλόγου για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

Ιανουάριος 2020

Υπογράφουν:

1. Αγαπητός Θανάσης, δάσκαλος, περιφερειακός Σύμβουλος Κεντρικής Μακεδονίας, μέλος ΔΣ Β’ Συλλόγου ΠΕ και ΕΔΟΘ/ΝΤ ΑΔΕΔΥ Θεσσαλονίκης
2. Αγναντόπουλος Σωτήρης, νέος εργαζόμενος – ιδιωτικός υπάλληλος, Θεσσαλονίκη
3. Αδαμόπουλος Δημήτρης, εργαζόμενος στον επισιτισμό, φοιτητής Φυσικού ΕΚΠΑ, Αθήνα
4. Αδαμόπουλος Νίκος, συνταξιούχος ΟΤΑ, Κολωνός
5. Αθανασόπουλος Τάκης, συνταξιούχος, Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Ζωγράφου
6. Αμπάτης Διονύσης, Χημικός, Αγία Βαρβάρα
7. Αναστούλης Παύλος, βιβλιοϋπάλληλος, μουσικός, Δημοτικός σύμβουλος Βύρωνα, Βύρωνας
8. Άντζελ Αλβέρτος, γιατρός, Αθήνα
9. Αντωνίου Αγγελική, ιδιωτική υπάλληλος, Τρίπολη
10. Αντωνόπουλος Παύλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Δάφνη
11. Αρβανίτης Γιάννης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Πάτρα
12. Βαγιωνάκη Μερόπη, Δικηγόρος, Χανιά
13. Βαϊτσος Γιάννης, μισθωτός μηχανικός, Αθήνα
14. Βάσιλα Αγγελική, πολ. μηχανικός, εργαζόμενη στο ΤΕΕ, Δημοτική Σύμβουλος Ν. Ιωνίας Αττικής
15. Βασιλάκης Παναγιώτης, Τοπογράφος Μηχανικός, Γλυφάδα
16. Βασιλειάδης Δημήτρης, ελεύθερος επαγγελματίας, μέλος της “Λαϊκής Συνέλευσης Δυτικών Συνοικιών” και του “Συντονισμού Συλλογικοτήτων Θεσσαλονίκης”
17. Βαφειάδης Μιχάλης, αρχιτέκτονας, Αθήνα
18. Βέβης Ηρακλής, φοιτητής Φυσικού ΕΚΠΑ, Αθήνα
19. Βλάχος Κώστας, γεωπόνος, ελεύθερος επαγγελματίας, μέλος της Γενικής Συνέλευσης του ΓΕΩΤΕΕ Ηπείρου-Ιονίων Νήσων, Λευκάδα
20. Βουρεκάς Θόδωρος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Αθήνα
21. Βραζιώτης Δημήτρης, νέος μισθωτός γεωπόνος, Αθήνα
22. Βρατσίστας Γεώργιος, γεωπόνος – ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της Γενικής Συνέλευσης του ΓΕΩΤΕΕ Ηπείρου-Νήσων, Άρτα
23. Βρεττός Θοδωρής, εργαζόμενος στον επισιτισμό, Πάτρα
24. Γαϊτανή Μαρία, αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, Χαϊδάρι
25. Γαϊτανίδου Άννα, ψυχολόγος, Αθήνα
26. Γενηκομσίου Φάνης, ιδιωτικός υπάλληλος, Λάρισα
27. Γεωργάκη-Κόλλια Ειρήνη, αδιόριστη εκπαιδευτικός πρωτοβάθμιας, Γιάννενα-Θεσσαλονίκη
28. Γιαναράκης Γιάννης, χημικός, μισθωτός σε βιομηχανική επιχείρηση, πρώην περιφερειακός σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας, Χαλκίδα
29. Γιδιάρης Βασίλης, φοιτητής ηλεκτρολόγος ΤΕΙ Πάτρας, Πάτρα
30. Γκεμιτζόγλου Δήμητρα, ιδιωτική υπάλληλος, Καλλιθέα
31. Γκιόκας Άγγελος, αγρότης, Δυτική Αττική
32. Γκόβας Δημήτρης, συνδικαλιστής βιβλιοϋπάλληλος, Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Γαλάτσι
33. Γρόλλιος Γιώργος, πανεπιστημιακός, καθηγητής παιδαγωγικού ΑΠΘ
34. Δάρας Δημήτρης, ελεύθερος επαγγελματίας, Αμφίκλεια
35. Δέση-Λουκά Χριστίνη, νέα εργαζόμενη μηχανικός στη μελέτη-κατασκευή, Αθήνα
36. Δεσύλλας Δημήτρης, συνταξιούχος, πρ. ευρωβουλευτής, Ν. Ιωνία
37. Διαμαντής Δημήτρης, ηλεκτρολόγος στον κλάδο ενέργειας, Αλεξανδρούπολη
38. Δινοπούλου Βαγγελίτσα, αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, Αθήνα
39. Δούρος Απόστολος, νοσηλευτής, Αθήνα
40. Δραγανίγος Αντώνης, ηλεκτρολόγος μηχανικός εργαζόμενος στη ΜΟΔ, Αθήνα
41. Δράκου Εύη, μαθήτρια, Κερατσίνι
42. Δώδου Λήδα, ιστορικός, Θεσσαλονίκη
43. Ζαμπουλάκης Νίκος, δάσκαλος, μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Ηρακλείου Κρήτης, Γεν. Συμβούλιο ΑΔΕΔΥ, Ηράκλειο
44. Ζησιμόπουλος Γιάννης, εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση, πρόεδρος ΣΙΕΛ Αχαΐας, Πάτρα
45. Ζιόβας Γιώργος, ηθοποιός, ποιητής, Αθήνα
46. Ζιώζια Ηρώ, νέα δικηγόρος, Πειραιάς
47. Ζούπα Στέλλα, εργαζόμενη, επιμελήτρια-διορθώτρια, Αθήνα
48. Ζουρμπάκη Μάχη, αυτοαπασχολούμενη γιατρός, Περιστέρι
49. Ζουρτσάνος Σπύρος, τραπεζοϋπάλληλος, Ηλιούπολη
50. Ηλίας Νίκος, ασημουργός, μέλος ΔΣ Σωματείου Μετάλλου Ιωαννίνων, Γιάννενα
51. Ηλιόπουλος Δημήτριος, συνταξιούχος καθηγητής πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα
52. Θάνου Ειρήνη, νέα ερευνήτρια, Αθήνα
53. Θεοφιλόπουλος Γιώργος, φοιτητής πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα
54. Θωμοπούλου Δήμητρα, ιδιωτική υπάλληλος – νοσηλεύτρια, Πύργος
55. Ιωαννίδου Γιώτα, εκπαιδευτικός, πρ. μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ, Ανθούσα
56. Ιωαννίδου Κατερίνα, αδιόριστη δασκάλα, Θεσσαλονίκη
57. Ιωαννίδου Νότα, φοιτήτρια λογοθεραπείας ΤΕΙ Πάτρας, Πάτρα
58. Ιωσηφίδης Γιώργος, συνταξιούχος ΟΤΕ, Πρωτοβουλία Διαλόγου για το κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Καματερό
59. Κακαρούμπας Βασίλης, συνταξιούχος Εκπαιδευτικός, Πάτρα
60. Καλαμπαλίκης Κώστας, ιδιωτικός υπάλληλος, μέλος της «αγωνιστικής παρέμβασης ιδιωτικών υπαλλήλων Ιωαννίνων», Γιάννενα
61. Καλαμπαλίκης Χρήστος, φοιτητής Μαθηματικού ΕΚΠΑ, Αθήνα
62. Καλαμπόκας Κώστας, μαθητής, Πεύκη
63. Καλιαμπάκος Σωτήρης, γιατρός, μέλος ΔΣ Ιατρικού Συλλόγου Αθήνας
64. Καλουδάς Χρήστος, φοιτητής ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη
65. Καλουδιώτης Βαγγέλης, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μέλος Δ.Σ ΣΜΤ-παράρτημα Πάτρας
66. Καλούση Εύα, μαθήτρια, Κερατσίνι
67. Καμηλάκης Μανώλης, μέλος Κεντρικής Διοίκησης Συνδικάτου Επισιτισμού Τουρισμού Ξενοδοχείων Αθήνας, μέλος ΔΣ Σωματείου Εργαζομένων Χίλτον
68. Κανέλλος Γρηγόρης, Οδηγός ΟΣΥ (αστικά λεωφορεία Αθήνας), μέλος ΕΑΣ, Αθήνα
69. Κανέλλος Κωνσταντίνος, Οδηγός ΟΣΥ (αστικά λεωφορεία Αθήνας), μέλος ΕΑΣ, Αθήνα
70. Κάνιστρα Άννα, άνεργη, Πατήσια
71. Καντερές Βασίλης, ιδιωτικός υπάλληλος, Πάτρα
72. Καραβασίλης Θανάσης, φοιτητική Εστία-φιλοσοφική σχολή ΕΚΠΑ, Αθήνα
73. Καραλή Αιμιλία, διδάκτωρ Φιλοσοφίας ΕΚΠΑ, συγγραφέας, εκπαιδευτικός, Αθήνα
74. Καράμπαλη Κυριακή, φοιτήτρια αρχιτεκτονικής Πολυτεχνείου Κρήτης, Χανιά
75. Καράμπαλης Σπύρος, αυτοαπασχολούμενος, Λευκάδα
76. Καραμπέλη Μαρία, ειδικευόμενη γιατρός, Αθήνα
77. Καραμπέλης Γιώργος, αυτοαπασχολούμενος, Πάτρα
78. Κασκαβέλης Σπύρος, ιδιωτικός υπάλληλος, Πάτρα
79. Κασμιρίδης Γιώργος, γιατρός, Αθήνα
80. Κατής Δημήτρης, εργαζόμενος τυπογράφος, Κολωνός
81. Κατράδη Ελένη, νέα εργαζόμενη στον κλάδο τηλεπικοινωνιών-πληροφορικής, Αθήνα
82. Κατσαράκη Θεοδώρα, φοιτήτρια Φυσικού ΕΚΠΑ, Αθήνα
83. Κάτσαρης Παναγιώτης, γεωπόνος, πρόεδρος Σωματείου Εραζομένων ΕΛΓΟ Δήμητρα, Καλαμάτα
84. Καυκαλάς Σήφης, μηχανικός, ιδ. Υπάλληλος, Πατήσια
85. Κερούλης Μανόλης, αγρότης, Λασίθι
86. Κεφαλληνός Παναγιώτης, συνταξιούχος ΟΤΑ, Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Κολωνός
87. Κηπουρός Αντώνης, νέος εργαζόμενος, Θεσσαλονίκη
88. Κοιλάκου Σύλβια, εργαζόμενη μηχανικός, μέλος ΔΣ ΕΚΑ, Αθήνα
89. Κοκκινοβασίλης Πολυδεύκης, οικοδόμος, μέλος Δ.Σ Ένωσης Οικοδόμων Αγρινίου, Αγρίνιο
90. Κόκκορης Μάκης, λογιστής, Περιστέρι
91. Κόλλιας Μπάμπης, εργάτης οικοδομής, Θήβα
92. Κοσίνας Χρήστος, βιολόγος, μεταπτυχιακός, περιφερειακός σύμβουλος Δυτικής Ελλάδας, Πάτρα
93. Κοσμοπούλου Όλγα, γιατρός Γεν. Νοσοκ. Νίκαιας, μέλος ΔΣ ΕΙΝΑΠ, Αθήνα
94. Κρασάκης Δημήτρης, ηλεκτρολόγος μηχανικός, μεταπτυχιακός, Πάτρα
95. Κυπριώτης Λάμπρος, μισθωτός λογιστής, Καισαριανή
96. Κυριακόπουλος Μάνθος, αναπληρωτής δάσκαλος, μέλος ΔΣ ΣΕΠΕ Ρεθύμνου
97. Κωστογιάννη Μυρτώ, μαθήτρια, Πρέβεζα
98. Λαθήρας Γιάννης, χημικός, δημοτικός Σύμβουλος Νεάπολης-Συκεών Θεσσαλονίκης
99. Λαμπρόπουλος Χάρης, ιδιωτικός υπάλληλος, Ν. Ιωνία
100. Λιαμπότης Σωτήρης, οικοδόμος, μέλος συνδικάτου οικοδόμων Θεσπρωτίας και «πρωτοβουλίας αγώνα ενάντια στις εξορύξεις» Ηπείρου, Ηγουμενίτσα
101. Λιανός Αλέξανδρος, φοιτητής πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα
102. Λιάσκος Αλέξης, υπάλληλος ΔΟΥ Θήβας, Θήβα
103. Λιβιτσάνος Γεράσιμος, δημοσιογράφος, Αθήνα
104. Λουλούδα Χριστίνα, ιδιωτική υπάλληλος – γραφίστρια, Γαλάτσι
105. Μαγκλάρας Κωνσταντίνος, φοιτητής νομικής ΔΠΘ, Κομοτηνή
106. Μακρής Μάκης, ιδιωτικός υπάλληλος, Πειραιάς
107. Μακρυγιάννης Στέφανος, πρόεδρος ΣΕΠΕ Ροδόπης, Κομοτηνή
108. Μαλτέζου Θεανώ, συνταξιούχος, Αθήνα
109. Μαμουνάς Κώστας, ηλεκτροτεχνίτης, Αθήνα
110. Μανάβης Νίκος, δημοσιογράφος-ελαιοπαραγωγός, περιφερειακός σύμβουλος Βόρειου Αιγαίου, Μυτιλήνη
111. Μανίκας Σταύρος, εργαζόμενος ΟΣΥ (αστικά λεωφορεία), μέλος ΕΑΣ, Δραπετσώνα
112. Μανιφάβας Αποστόλης, ιδιωτικός υπάλληλος, Αθήνα
113. Μαρίνης Στέλιος, μαθηματικός-εκπαιδευτικός, Ν. Σμύρνη
114. Μαρκόπουλος Γιώργος, οδοντίατρος, Ελληνικό-Αργυρούπολη
115. Μαρλαφέκας Δημήτρης, οικοδόμος, Ηλιούπολη
116. Μάρρα Ερσίλντα, νέα εργαζόμενη στον επισιτισμό-τουρισμό, Κέρκυρα
117. Μασούρας Ιάσων, εκπαιδευτικός, μέλος Δ.Σ ΣΙΕΛ Αχαΐας, Πάτρα
118. Μαστοροδήμου Βάλια, ψυχολόγος, Παλλήνη
119. Ματσούκας Χρήστος, εκπαιδευτικός, Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής
120. Μαυροειδής Παναγιώτης, μισθωτός Μεταλλειολόγος Μηχανικός, Αθήνα
121. Μέλλιος Γιάννης, γεωπόνος, μισθωτός σε βιομηχανία αγροτικών προϊόντων, Λαμία
122. Μένου Κική, εργαζόμενη σε ΜΚΟ, Αθήνα
123. Μηνακάκης Βασίλης, επιμελητής-διορθωτής εκδόσεων, Αθήνα
124. Μητροπάνου Μυρσίνη, φοιτήτρια, μέλος της ΕΑΑΚ, Γιάννενα
125. Μηχαηλίδου Καλλιόπη, λογοθεραπεύτρια, Βέροια
126. Μιλτσακάκης Μιχάλης, δάσκαλος, δημοτικός σύμβουλος Καισαριανής
127. Μιχαηλίδης Γιώργος, ιστορικός, Αθήνα
128. Μιχαηλίδου Ελένη, αυτοαπασχολούμενη, Αιγάλεω
129. Μιχαλοπούλου Ελένη, επικ. καθηγήτρια πανεπιστημίου Λίβερπουλ, μέλος Εκτ. Επιτρ. Ομοσπονδίας Πανεπιστημιακών Μεγ. Βρετανίας
130. Μονιάκη Χρυσούλα, εργαζόμενη, μέλος ΔΣ Πανελλήνιου Συλλόγου Υπαλλήλων στην ΕΛΣΤΑΤ, Αθήνα
131. Μόσχος Τάσος, διοικητικός υπάλληλος Πανεπιστημίου Αιγαίου, Μυτιλήνη
132. Μούστος Αλέξης, φοιτητής χημικός μηχανικός ΑΠΘ, Καρδίτσα
133. Μούστος Φώτης, φαρμακοϋπάλληλος, Καρδίτσα
134. Μπακόλας Δημήτρης, γεωπόνος-ιδιωτικός, υπάλληλος, μέλος ΔΣ συλλόγου Γεωπόνων Ιωαννίνων και της Γενικής Συνέλευσης του ΓΕΩΤΕΕ Ηπείρου-Νήσων, Γιάννενα
135. Μπαχτή Άννα, εκπαιδευτικός, Πόρτο Ράφτη
136. Μπελεζώνης Θόδωρος, συνταξιούχος εργαζόμενος στο μέταλλο, Πάτρα
137. Μπικάκη Μαρία, συνταξιούχος τραπεζοϋπάλληλος, μέλος της Ανοικτής Επιτροπής Αγώνα εργαζόμενων και συνταξιούχων Εθνικής Τράπεζας, Βύρωνας
138. Μπινιώρης Νίκος, μέλος ΓΣ ΠΟΕ-ΟΤΑ, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Δήμου Παιανίας
139. Μπιτσάκη Χαρά, χημικός – εργαζόμενη στον Τουρισμό, Χανιά
140. Μπίτσιου Μαρία Ματώ, φοιτήτρια λογοθεραπείας ΤΕΙ Πάτρας, Πάτρα
141. Μπόμπου Παναγιώτα, εργαζόμενη γραφίστρια, Κολωνός
142. Μπούγου Πένυ, μαθήτρια, Βριλήσσια
143. Μπουλούτα Άννυ, ιδιωτική υπάλληλος, Μαρούσι
144. Μπουντόλος Γιάννης, ιδιωτικός υπάλληλος, Καρδίτσα
145. Νάνος Βαγγέλης, γεωπόνος ιδιωτικός υπάλληλος, πρόεδρος Σωματείου Γεωπόνων ιδιωτικών υπαλλήλων Ηπείρου, μέλος ΔΣ Εργατικού Κέντρου Πρέβεζας, μέλος του ΔΣ ΓΕΩΤΕΕ Ηπείρου-Νήσων, μέλος ΔΣ της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συλλόγων Γεωπόνων, Πρέβεζα
146. Νέζου Λίνα, νέα εργαζόμενη στον επισιτισμό-τουρισμό, Γιάννενα
147. Νίκα Γεωργία, αυτοαπασχολούμενη, Δημοτική Σύμβουλος Αγ. Αναργύρων -Καματερού, Καματερό
148. Νίκας Κώστας, εργάτης μετάλλου, Αιγάλεω
149. Νικολιδάκη Φλώρα, μέλος κίνησης «ΔιΕΕξοδος», Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Πετράλωνα
150. Νίκου Παναγιώτης, εργαζόμενος σε ΜΚΟ, Δημοτικός Σύμβουλος Ζωγράφου
151. Νίτης Νίκος, οικοδόμος, μέλος συνδικάτου οικοδόμων Μαγνησίας, Βόλος
152. Νταβαρίνου Χριστίνα, άνεργη εργάτρια, εργαζόμενη σε 8-μηνο κοινωφελές πρόγραμμα, Γαλάτσι
153. Ξηρουδάκης Νίκος, μέλος Σ.Ε. pandiera.gr, Ν. Σμύρνη
154. Οικονομάκης Γιώργος, πανεπιστημιακός, καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών, Αθήνα
155. Οικονόμου Ανδρέας, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, Πάτρα
156. Παϊζης Στάθης, φοιτητής ηλεκτρολόγος ΤΕΙ Αθήνας, Αθήνα
157. Παναγόπουλος Δημήτρης, συνταξιούχος ΟΤΕ, Ηλιούπολη
158. Παναγόπουλος Λευτέρης, τεχνολόγος γεωπόνος, Αίγιο
159. Πανδή Εύη, δημόσιος υπάλληλος, Αθήνα
160. Παπαδημητρίου Μαριάννα, γιατρός, Αθήνα
161. Παπαδοπούλου – Σενή Κατερίνα, φοιτήτρια, Αγρίνιο
162. Παπαλέξης Αντρέας, ηλεκτρολόγος μηχανικός, Αθήνα
163. Παπαμακάριος Μιχάλης, μισθωτός λογιστής, Περιστέρι
164. Παπανικολάου Θανάσης, άνεργος ηλεκτρονικός μηχανικός, περιοδικά εργαζόμενος στα ΜΜΕ, μέλος της Αριστερής Παρέμβασης Τεχνικών, Τρίκαλα
165. Παπανικολάου Νίκος, Οικονομολόγος, Παλαιό Φάληρο
166. Παπανικολάου Πάνος, γιατρός ΓΝ Νίκαιας, Γεν. Γραμμ. ΟΕΝΓΕ, Δημοτικός Σύμβουλος Περιστερίου
167. Παπάς Αθανάσιος, νοσηλευτής, Αθήνα
168. Παπαστεφανάτος Στάθης, συνταξιούχος χημικός, Αθήνα
169. Παπαχρόνης Θοδωρής, νέος εργαζόμενος στην ιδιωτική εκπαίδευση, γραμματέας ΣΕΦΚ, Αθήνα
170. Παρασκευάς Σωτήρης, τεχνικός, εργαζόμενος στο ΑΤΤΙΚΟ νοσοκομείο, πρ. μέλος ΔΣ σωματείου ΑΤΤΙΚΟΥ Αθήνα
171. Παράσχης Δημήτρης, Οικοδόμος, Αιγάλεω
172. Πασπάτη Ιωάννα, γιατρός, Αθήνα
173. Πατρίκαλου Εύα, γιατρός στο Γ. Νοσοκομείο Τρικάλων, εκλεγμένη αντιπρόσωπος στην Αντιπροσωπεία του Π.Ι.Σ., Τρίκαλα
174. Παυλάκης Χαράλαμπος, πρόεδρος Συνδέσμου Σιδηροδρομικών Θεσσαλίας, Βόλος
175. Παυλόπουλος Γιώργος, δημοσιογράφος, μέλος Σ.Ε. εφημερίδας ΠΡΙΝ, Αθήνα
176. Πελεκούδας Νίκος, υπ. Διδάκτορας Κοινωνικής Πολιτικής, Ιδιωτικός υπάλληλος, Αθήνα
177. Περεντίδης Θοδωρής, περιφερειακός σύμβουλος Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, Ορεστιάδα
178. Πιαγκαλάκης Γιώργος, πολιτικός μηχανικός, περιφερειακός σύμβουλος «Ανυπόταχτης Κρήτης», Χανιά
179. Πολιτάκος Κώστας, ιδιωτικός υπάλληλος, Πρωτοβουλία Διαλόγου για σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα, Πατήσια
180. Πολυζώη Νίκη, εκπαιδευτικός, Περιφερειακή σύμβουλος Στερεάς Ελλάδας, Πρόεδρος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Φωκίδας, Ιτέα
181. Πρεκατές Χρήστος, γιατρός, μέλος ΑΡΣΙ, Τρίκαλα
182. Πυρουνάκης Νίκος, αυτοαπασχολούμενος, Γλυφάδα
183. Ράφτη Ελένη, ιδιωτική υπάλληλος, λογίστρια, μέλος ΔΣ Ένωσης Λογιστών Ελεγκτών Περιφέρειας Αττικής (ΕΛΕΠΑ), Άγιος Δημήτριος
184. Ράφτης Νίκος, μαθητής, Κερατσίνι
185. Ρέππα Ντίνα, δασκάλα, δημοτική σύμβουλος Δ. Αθήνας
186. Ρέππας Χρήστος, πρόεδρος Συλλόγου εκπ/κών ΠΕ Νήσων Αργοσαρωνικού
187. Ρηγόπουλος Κίμων, ηθοποιός-σκηνοθέτης, Αθήνα
188. Ρηγόπουλος Κώστας, νέος αυτοαπασχολούμενος μηχανικός, Κορινθία
189. Ρίζος Μιχάλης, γιατρός, πρόεδρος Σωματείου Εργαζομένων Αττικού Νοσοκομείου, μέλος ΕΕ ΑΔΕΔΥ, Σεπόλια
190. Ρίζου Ιωάννα, φοιτήτρια Νομικής ΕΚΠΑ, Αθήνα
191. Ροζάνα Υρώ, εργαζόμενη στο ειδικό πρόγραμμα ΟΑΕΔ για νέους πτυχιούχους, Αθήνα
192. Σαλάπας Γιάννης, νέος εργαζόμενος στον επισιτισμό-σπουδαστής ΙΕΚ, Αθήνα
193. Σαουσοπούλου Ελίνα, νέα εργαζόμενη στον κλάδο τρόφιμα-ποτά, Αθήνα
194. Σαρηπανίδου Αντιγόνη, νέα εργαζόμενη μηχανικός στον κλάδο μετάλλου, Βόλος
195. Σέτζας Χρήστος, δάσκαλος στην ιδιωτική εκπαίδευση, Θεσσαλονίκη
196. Σεφερλής Γιάννης, πολιτικός μηχανικός, Πύργος
197. Σιδέρης Λευτέρης, ψυκτικός, Περιστέρι
198. Σιούλας Παναγιώτης, πολιτικός μηχανικός, μέλος της διοίκησης του Παραρτήματος Θεσσαλίας του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, Λάρισα
199. Σκοπέτου Νίκη, φοιτήτρια ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη
200. Σμήλιος Ηλίας, δάσκαλος, δημοτικός Σύμβουλος Αμπελοκήπων- Μενεμένης, γραμματέας Ζ΄ Συλλόγου ΠΕ Θεσσαλονίκης
201. Σμυριλίου-Ζέρβα Μυρτώ, Βιολόγος, Πάτρα
202. Σουρτζής Φώτης, εκπαιδευτικός δευτεροβάθμιας, Α΄ Αθήνας
203. Σπυρόπουλος Πέτρος, μαθητής, Μαρούσι
204. Σπυρόπουλος Στάθης, μαθητής, Μαρούσι
205. Στεφούδης Μόρφης, συνταξιούχος, αγωνιστής της ΕΔΑ και της νεολαίας Λαμπράκη, Θεσσαλονίκη
206. Τάκη Βούλα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός, μέλος του Χώρου Αλληλεγγύης Γυναικών, Θεσσαλονίκη
207. Ταλαχούπης Νίκος, οικοδόμος, μέλος ΔΣ Συνδικάτου Οικοδόμων Λάρισας
208. Τάταλας Πέτρος, νέος εργάτης, Θεσσαλονίκη
209. Τζαβέλλας Νικόλαος, δασολόγος, μέλος της Αριστερής Πρωτοβουλίας Γεωτεχνικών, Τρίκαλα
210. Τζαμουράνης Γιώργος, τοπογράφος μηχανικός, Καλαμάτα
211. Τζαμουράνης Δημήτρης, μισθωτός μηχανικός, πρόεδρος Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, Αθήνα
212. Τζήκας Χρήστος, πανεπιστημιακός, καθηγητής παιδαγωγικού ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη
213. Τζιώλιας Βαγγέλης, φοιτητής, Καρδίτσα
214. Τζώτζης Βασίλης, ηλεκτρολόγος μηχανικός, Φλώρινα
215. Τουλγαρίδης Κώστας, δάσκαλος, περιφερειακός σύμβουλος Αττικής, Ανατολική Αττική
216. Τριχιάς Κώστας, νέος εργαζόμενος μηχανικός στη μελέτη-κατασκευή, Αθήνα
217. Τσάμης Χρήστος, οικοδόμος, μέλος του συνδικάτου οικοδόμων Κέρκυρας και της περιφερειακής κίνησης «Αντικαπιταλιστική Αριστερά στα Ιόνια», Κέρκυρα
218. Τσολάκης Βασίλειος, ιδιωτικός υπάλληλος, τεχνικός Η/Υ, εργαζόμενος στον επισιτισμό και σε ιδιωτική επιχείρηση, Τρίκαλα
219. Τσόλης Γιώργος, ειδικευόμενος γιατρός, Πειραιάς
220. Φαλάρα Αρετή, ειδικευόμενη γιατρός ΓΝ Νίκαιας, Αθήνα
221. Φουκαράκης Μιχάλης, Τοπογράφος Μηχανικός, Ηράκλειο Κρήτης
222. Φραγκαλιώτη Μπέττυ, φυσικός, εργαζόμενη στην ιδιωτική εκπαίδευση, Αθήνα
223. Φώτη Αλεξάνδρα, νέα Δικηγόρος, Αθήνα
224. Χάγιος Άγγελος, συνταξιούχος μισθωτός μηχανικός, Χαϊδάρι
225. Χάγιος Φώτης, μηχανικός, μισθωτός σε κατασκευαστική εταιρεία, Χαλκίδα
226. Χαϊκάλης Σπύρος, συμβασιούχος εργαζόμενος στο ΕΛΚΕΘΕ, Αθήνα
227. Χαιρέτη Ειρήνη, αναπληρώτρια δασκάλα, Ηράκλειο Κρήτης
228. Χαλιμούρδα Αντιγόνη, εκπαιδευτικός, μέλος Δ.Σ. ΕΛΜΕ Βοιωτίας, Αλίαρτος
229. Χαρχαρίδη Βίκυ, εργαζόμενη στο ειδικό πρόγραμμα ΟΑΕΔ για νέους πτυχιούχους, Αθήνα
230. Χατζηδάκης Διονύσης, πολιτικός μηχανικός, μέλος ΣΜΤ Ηρακλείου Κρήτης
231. Χατζηπαυλίδης Χάρης, εργαζόμενος φοιτητής, Θεσσαλονίκη
232. Χονδρογιάννης Χρήστος, βιολόγος, διδάκτωρ πανεπιστημίου Πατρών, Πάτρα
233. Χουλιαράς Βασίλης, αυτοαπασχολούμενος, Βόλος
234. Χριστοπούλου Βασιλική, αναπληρώτρια εκπαιδευτικός, Αθήνα

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 51.46% ( 48
Συμμετοχές )



74 σχόλια στο “235 υπογραφές για ένα σύγχρονο κομμουνιστικό πρόγραμμα και κόμμα

  1. Avir

    Βαδίζοντας στα χνάρια των νικηφόρων εργατικών και απελευθερωτικών επαναστάσεων και επαναστατικών γεγονότων…

    Νικηφόρες επαναστάσεις υπήρξαν μόνο όταν η αριστερά αγκάλιασε το έθνος και η εργατική τάξη έγινε εθνική. Η εθνική ενότητα δεν είναι ενότητα με το κεφάλαιο, όπως κάποιοι βλακωδώς επαναλαμβάνουν. Εθνική ενότητα σημαίνει παλλαϊκή ενότητα. Το κεφάλαιο δεν έχει εθνικότητα και δεν έχει το δικαίωμα να την επικαλείται. Δυστυχώς αυτό το δικαίωμα του το παραχωρούν κάποιοι κουφιοκεφαλάκηδες που απαξιώνουν έννοιες ιερές για κάθε λαό, όπως η εθνικότητα και η πατρίδα. Τις ρίζες δηλαδή του λαού. Την ιστορία και τον πολιτισμό από τα οποία αντλεί δύναμη.
    Το ΕΑΜ όταν κάλεσε σε εθνική ενότητα, η δεξιά δεν ανταποκρίθηκε. Για ποιο λόγο; Για τον ίδιο λόγο που αν η σημερινή αριστερά καλέσει σε εθνική ενότητα με πρόταγμα την έξοδο από ΕΕ – ΝΑΤΟ, διαγραφή χρέους και εθνικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, η δεξιά του κεφαλαίου θα βρίσκεται απέναντι μαζί με ιμπεριαλιστές και τοκογλύφους (και κάτι άλλους-δεν τους ξέρεις). Έτσι θα ξεχωρίσει η ήρα από το στάρι.
    Τόσο απλό είναι.
    Αλλά και τόσο μπερδεμένο, για κάποιον που δεν είναι ταξικά συνειδητοποιημένος.

    Reply
    1. Ανωνύμως

      Λίγα αυτονόητα πράγματα:
      Όταν μια επανάσταση είναι εθνικοαπελευθερωτική, τότε υποκείμενο είναι το έθνος. Δηλαδή η εργατική τάξη (ή άλλες καταπιεζόμενες κοινωνικές κατηγορίες) βάζουν το αίμα και η αστική τάξη βάζει την πολιτική ηγεμονία.
      Όταν μια επανάσταση είναι εργατική/σοσιαλιστική τότε η εργατική τάξη και τα σύμμαχά της στρώματα βάζουν και την πολιτική ηγεμονία και όλα.

      Εθνικό συμφέρον, ως γνωστό, είναι στο συμφέρον της κυρίαρχης τάξης και όποιος νομίζει ότι μπορεί σε συνθήκες αστικής εξουσίας να επιβάλει η εργατική τάξη το συμφέρον της ως εθνικό, οδηγείται με ακρίβεια στην ήττα ή/και στην ενσωμάτωση.

      Όταν το ΕΑΜ κάλεσε σε εθνική ενότητα η Ελλάδα βρισκόταν υπό την κατοχή του Τρίτου Ράιχ και η αστική κυβέρνηση στο Κάιρο, οπότε το παράδειγμα μάλλον είναι λίγο άκαιρο (εκτός κι αν είναι κανείς με τη θεωρία της εξάρτησης και θεωρεί ότι ο χαρακτήρας της επανάστασης στην Ελλάδα είναι εθνικοαπελευθερωτικός). Η αδυναμία του ΔΣΕ να ανασυγκροτήσει τις δυνάμεις του ΕΑΜ, οφείλεται σε ένα βαθμό και στον τρόπο που συνέδεε το ΕΑΜ το εθνικό με το ταξικό.

      Δικό μου συμπέρασμα: Προφανώς και δεν αφαιρείς από την επαναστατική πολιτική στοιχεία της πραγματικότητας όπως το εθνικό αίσθημα ή ο πατριωτισμός, αλλά το μέτωπο, η συμμαχία, το πολιτικό πρόγραμμα καθορίζονται από τα ταξικά κι όχι από τα εθνικά συμφέροντα.

      Reply
      1. San Rocco

        To EAM ΕΠΑΝΑΝΟΗΜΑΤΟΔΟΤΗΣΕ ΥΠΟ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ πολιτική, οργανωτική, στρατιωτική ηγεμονία, την έννοια της Εθνικής ενότητας. Οπως γνωρίζουμε όλοι και όλες, η Ελλάδα βρέθηκε ΥΠΟ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΟΧΗ.

        Το προπολεμικό ελληνικό κράτος καταλύθηκε, και ανασυγκροτήθηκε ως κατοχικό δωσιλογικό ελληνικό κράτος, υπό γερμανική διοίκηση. Ολα τα ελληνικά καπιταλιστικά κόμματα διαλύθηκαν και επανασυγκροτήθηκαν ως δωσιλογικά, εθνικιστικά, ναζιστικά.

        Μόνο το ΕΑΜ (και το ΚΚΕ, η ΕΛΔ, το Αγροτικό Κόμμα κλπ στο πλαίσιο του ΕΑΜ),υπήρξε η ουσιαστική εθνικοαπελευθερωτική πολιτική και στρατιωτική δύναμη.

        Σήμερα, το ελληνικό καπιταλιστικό έθνος/κράτος χαίρει άκρας υγείας, έχοντας ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ εκχωρήσει τμήμα της κυριαρχίας του στην υπερεθνική καπιταλιστική ολοκλήρωση της ΕΕ. Το ελληνικό καπιταλιστικό πολιτικό σύστημα (καπιταλιστικά κόμματα, καθεστωτικά ΜΜΕ, κλπ) ηγεμονεύει δια μέσω της εθνικής ενότητας επί της οποίας κυριαρχεί απόλυτα. Δεν μπορείς σε τέτιες συνθήκες να επανανοηματοδοτήσεις την φράση “εθνική ενότητα” με περιεχόμενο που να εξυπηρετεί τον ελληνικό λαό. Σήμερα αλλά και στο ορατό μέλλον, η εθνική ενότητα , έχει ταξικό πρόσημο και αυτό είναι καπιταλιστικό

        Reply
        1. Θεοδωρος Σαμιωτακης

          Θα διαφωνησω με το σημειο που λες οτι το ελληνικο κρατος εχει εκχωρησει μερος της κυριαρχιας του.Αυτο συνεβαινε μεχρι το Καστελοριζο.Μετα εκχωρησε ολη την νομοθετικη εξουσια και ολη την δημοσια περιουσια του. Αρα μετα βιας ειναι κρατος.Μονο αστυνομια εχει και καποια υποτυπωδη διοικησηΑν δεις κ δηλωσεις ευρωπαιων δεν λενε “.the greek government”…
          Λενε “. The greek authorities”Aρχες εχει κ η Χαβαη κυβερνηση δεν εχει..Ο δε πρωθυπουργος δεν μπορει να αποφασισει σχεδον τιποτα.Αυτο δεν το λεω για να βγαλω μελι την ντοπια ελιτ που ειναι για κρεμασμα το λεω για να ξερουμε που παταμε και που βρισκομαστε.Επισης δεν το λεω για να κατσουμε στα αυγα μας. Ισα ισα πιστευω οτι οι διεκδικητικοι αγωνες οπως τους ξεραμε ψοφησαν γιατι να ζητησουμε τι; και απο ποιον; Τιποτα δεν μπορει να βελτιωθει και αν δεν ξεσηκωθουμε θα γινουν πραγματα που δεν θα αναστρεφονται αναιμακτα.Και ισως ηδη να ειναι αργα..

      2. Avir

        Οι απόψεις αυτές φίλε ανήκουν στην σημερινή αριστερά που εκφυλίστηκε, ενσωματώνεται και αποσυντίθεται. Εδώ υπάρχει μια πρόταση για το μέλλον, που είναι μία από τα ίδια, από 225 άτομα και πάνω σε αυτό τοποθετούμαι. Επανάσταση που δεν πηγάζει από την αγάπη για την πατρίδα δεν υπάρχει. Ο αγώνας για σοσιαλισμό είναι συγχρόνως και εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας. Είναι αστείο να ισχυριζόμαστε ότι μια φτωχή καπιταλιστική χώρα είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη. Πόσω μάλλον η χώρα μας που είναι αποικία και με τη βούλα. Πάρε κι ένα άσμα που τραγουδήθηκε στην παρισινή κομμούνα, από τους απεργούς του Σικάγου, στην οκτωβριανή επανάσταση κλπ
        Ιερή αγάπη για την Πατρίδα…

        Allons enfants de la Patrie

        Le jour de gloire est arrivé
        Contre nous de la tyrannie
        L’étendard sanglant est levé
        Entendez vous dans les campagnes
        Mugir ces féroces soldats
        Ils viennent jusque dans vos bras,
        égorger vos fils, vos compagnes

        Aux armes citoyens!
        Formez vos bataillons!
        Marchons, marchons,
        Qu’un sang impur abreuve nos sillons.

        Amour sacré de la Patrie
        Conduis, soutiens nos bras vengeurs!
        Liberté, Liberté chérie!
        Combats avec tes défenseurs.
        Sous nos drapeaux, que la victoire
        Accoure à tes mâles accents,
        Que tes ennemis expirant
        Voient ton triomphe et notre gloire!
        Aux armes citoyens! Formez vos bataillons!
        Marchons, marchons,
        Qu’un sang impur abreuve nos sillons.

        Reply
      3. πικάπα

        Υπάρχουν κάποια όρια των “αληθειών”, όπου η ¨εφαρμογή” τους γίνεται δογματισμός. Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε, αλλά το 1882 ο Έγκελς διαπίστωνε πως η εργατική τάξη της Αγγλίας συμφωνούσε στο μοίρασμα της λείας από τον τρίτο κόσμο. Μα διόλου δε μας χρειαζόταν Εγκελς, ούτε Μαρξ, για να δούμε την ενσωμάτωση των εργατικών στρωμάτων στη δύση ως και σήμερα – όσο και την απελπιστική αδυναμία χειραφέτησης στον τρίτο κόσμο. Θα ήταν βολικό να ψέξουμε τη σοσιαλδημοκρατία και τους πολιτικάντηδες, ωστόσο θα ήταν απατηλό. Αλλά ακόμη και τα τραγικά της Γερμανίας στον πρώτο παγκόσμιο και τα μετέπειτα, και χίλια μύρια πριν και μετά, έγιναν γιατί έτσι κατανόησε πλειοψηφικά η γερμανική εργατική τάξη το συμφέρον της. Το να λέμε πως δεν το κατανόησε σωστά, αλλά εμείς θα της εισάγουμε τη συνείδηση, ωραία, να συμφωνώ πως είναι σωστό κι έχουμε δίκιο, ωστόσο αυτομάτως διαχωριζόμαστε έτσι από το πλειοψηφικό της σώμα, που δεν ξέρει το δίκιο της.

        Όλες αυτές οι αντιφάσεις δείχνουν πως ανεξάρτητα τι λάθος νομίζουν και τι σωστό εμείς νομίζουμε, φαίνεται πως το “ανηγμένο” αντικειμενικό υλικό συμφέρον επί του πεδίου όπως σχηματοποιείται στην γυμνή πράξη του (και όχι η ψευδής συνείδηση) φέρνει σε αντικειμενική αντιπαλότητα ή διαιρεί τα κυριαρχούμενα στρώματα ανά τον πλανήτη. Έτσι ώστε ως και σήμερα, ο διεθνισμός παραμένει σχεδόν κενό γράμμα στην πράξη, με δραματικές συνέπειες. Θα μπορούσε να γίνει αλλιώς, και να είναι προς συμφέρον όλων, έτσι πιστεύουμε και δίκαιο έχουμε. Θα μπορούσε, ναι, εάν, αλλά μέχρι το εάν, υπάρχει το ποιος ζει, ποιος καλοζεί κι ποιος πεθαίνει. Για να γίνει αυτό που θα μπορούσε, χρειάζεται μεθόδευση, που πάντως δεν συνάδει καθόλου με το δογματισμό που βλέπω να κυκλοφορεί. Η συζήτηση είναι μεγάλη, και λέγεται πολιτική, μέχρι και τα όρια του πολιτικαντισμού. Δυστυχώς.

        Reply
        1. Ανώνυμος

          Η συνέντευξη καυκαλα έχει πολύ ιστορικό στοιχείο , πληροφορίες και ενημέρωση για πράγματα που δεν ήξερα

      1. Γιώργος Λυγκουνάκης

        Πες στο σύντεκνο να κόψει το τσιγάρο

        Reply
  2. Ody

    Το πιο δυσκολο και διαχρονικα πιο διφορουμενο σημειο της ιστοριας του κομμουν. κινηματος περιεχεται στη φραση του κειμενου ”ως στρατηγικου στοχου για μια κοινωνια…χωρις ταξεις και ΚΡΑΤΟΣ.
    Το κομ. κινημα δεν εχει ΚΑΜΙΑ εμπειρια απο τετοια κοινωνια.Εκτος ισως απο την Κομμουνα του Παρισιου,τα σοβιετ του17-18 στη Ρωσια και της Ουγγαριας του 1919.Οι κομουνες της μαοικης Κινας θελουν κι αλλη διερευνυση.
    Νομιζω οτι το ζητουμενο ειναι να συνυπαρχει ο στοχος της ανατροπης του κεφαλαιου και του κρατους ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ. Δηλαδη εγω αισθανομαι οτι ειμαι και με το ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, ΟΠΛΑ, ΔΣΕ ,αλλα και κατα του κρατους.Δηλ. κατα των ηγεσιων αλλα υπερ των εργατικων μαζων ως τετοιες.Αντιφαση;; Συνεχιζουμε.

    Reply
    1. San Rocco

      Το κομμουνιστικό κίνημα έχει λαμπρές σελίδες, έχει κ μαύρες σελίδες. Απόλυτα φυσιολογικό όταν μιλάμε για ένα διεθνές κ μαζικό κίνημα που κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, έφτασε να πάρει και την εξουσία σε πολλές χώρες της γης.

      Το αφύσικο είναι, είτε να μένουμε στις λαμπρές σελίδες αποκρύπτοντας τις μαύρες , είτε να το μηδενίζουμε.

      Οι λαμπρές σελίδες γράφτηκαν όταν κατάφερε κ ενέπνευσε εργατική τάξη κ τον υπόλοιπο λαό.Οι μαύρες σελίδες γράφτηκαν όταν πήρε την εξουσία όπου μαζί με τις πολλές θετικές κατακτήσεις για τον λαό που επέφερε , άσκησε γραφειοκρατική πολιτική που τελικά οδήγησε στην καπιταλιστική παλινόρθωση.

      Κομβικά ζητήματα που τελικώς λύθηκαν προς όφελος της νέας άρχουσας τάξης της κρατικής κομματικής γραφειοκρατίας κ της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Ποια ήταν κατά την γνώμη μου αυτά; Α. Το ζήτημα του κράτους, β. Το ζήτημα του ποιος κυβερνά και πως κυβερνά μια επαναστατημένη χώρα.

      Στο μέγα ζήτημα του κράτους , η συντριπτική πλειοψηφία του κομμουνιστικου κίνηματος απάντησε εργαλειακα, ίσαμε το τέλος : Αντελήφθη το κράτος σαν ένα ουδέτερο σύνολο μηχανισμών που αρκεί να καταλυθει η καπιταλιστική μορφή του κ να πάρει εργατικό χαρακτήρα κ όλα οκ. Διαψεύστηκε. Έγινε το αντίθετο : καταλύθηκε το καπιταλιστικό κράτος , έγινε το εργατικό κράτος κ βαθμιαία μέσα από την σύμπλεξη κόμματος κ κράτους, αναδύθηκε η νέα άρχουσα τάξη: η κρατική /κομματική γραφειοκρατία. Σε αυτό , σε αυτή την γραφειοκρατική μετάλλαξη συνέβαλλε τα μέγιστα η καπιταλιστική περικύκλωση της ΕΣΣΔ ; Βεβαίως. Όμως δεν ήταν μόνο αυτή η αιτία. Η ίδια η αναγκαιότητα ύπαρξης μετεπαναστατικά μιας μορφής κράτους αλλά κ μιας γραφειοκρατίας (κυβέρνηση, υπουργεία , κλπ) που θα διοικεί, είναι αυτή που θα σέρνει κ στο μέλλον , στις νέες νικηφόρες επαναστάσεις , θα σέρνει μαζί της κ το πλαίσιο που θα επιτρέπει την επανεμφάνιση ταξικών διαιρέσεων κ ανάδυσης της τότε κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας ως τη νέα άρχουσα τάξη.

      Αυτή η αντίφαση είναι που πρέπει υπό την εμπειρία του 20ου αιώνα να μελετηθεί επιστημονικά, κοινωνικά κ πρακτικά. Πώς δηλαδή η αναγκαιότητα δυστυχώς της ύπαρξης εργατικού κράτους (δηλαδή κανονικού ΚΡΑΤΟΥΣ μην κοροιδευομαστε) κ η αναγκαιότητα κεντρικής διοίκησης , δεν θα οδηγήσει πάλι σε ανάδυση νέας άρχουσας τάξης με την εργατική τάξη κ τον λαό πάλι στην απέξω κ υπό.

      Και εδώ, ο μονοκομματισμος είναι ολέθριο πράγμα. Η συνταγμστοποιηδη του καθοδηγητικού ρόλου του εκεί κ τότε κκ ή όπως αλλιώς θα λέγεται, επίσης ολέθριο πράγμα για τον κομμουνισμό. Η υπαγωγή των εργατολαικων θεσμών στον έλεγχο του κόμματος κ του κράτους επίσης ολέθριο αντικομμουνιστικό βήμα.

      Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν . Μόνο κάποιες ασφαλιστικές δικλείδες ανάσχεσης της γραφειοκρατίας. Κ φυσικά, η νίκη των επαναστάσεων σε αρκετές χώρες . Ουτοπία; Μπορεί. Σαμάτις ομως υπάρχει άλλη λύση πια; Ο καπιταλισμος θα καταστρέψει άνθρωπο κ πλανήτη. Ο υπαρκτός κατέρρευσε μεταλλασσομενος σε καπιταλισμό. Ο συνδυασμός μορφών οργανωμένης άμεσης δημοκρατίας κ κεντρικής διοίκησης/σχεδιασμού, η ελευθερία λόγου κ έκφρασης , η νίκη των επαναστάσεων σε αρκετές χώρες, η πολιτισμική χειραφέτηση , ίσως αυτή την φορά αποδειχθούν μη αναστρέψιμες . Ειδωμεν

      Reply
      1. Σ.Τ.

        Βλέπετε έχετε το πρόγραμμα του Τρότσκι πριν από ;100 χρόνια…αλλά το διαστερευλωνετε όσο δεν παει…τόση εξέλιξη πια;

        Οι γραφειοκράτες είναι μια κάστα προνομιούχα, η οποία ανέλαβε την διεύθυνση της κοινωνίας για λογαριασμό του εργατικου-λαιου κράτους ελλείψει άμεσης δημοκρατίας και σε συνθήκες εμφυλίου πολέμου και εχθρικής εισβολής είκοσι ξένων στρατών. ….ο Στάλιν μετέτρεψε αυτο το προσωρινό σύστημα διοίκησης σε κρατικό θεσμο. Το έκανε αυτό όταν εξασφάλισε την αδρανοποίηση των σοβιέτ, του μοναδικού ως τα τωρα θεσμού άμεσης δημοκρατίας που ταιριάζει στην κομμουνιστική εξουσια.

        Αυτό το πράγμα δεν δούλεψε και ήταν αντιπαραγωγικο. Όχι όμως ότι ήταν εκμεταλλευτικο με την στενή έννοια που δίνει ο μαρξισμός στην λέξη.

        Reply
        1. San Rocco

          Σ. Τ. , στο 1/3 των σχολίων σου αναπαράγεις λαθεμένες καπιταλιστικές αντιλήψεις για το εθνικό, στο άλλο 1/3 στηρίζεις το ΚΚΕ κ στο άλλο 1/3 δηλώνεις τροτσκιστής. Κ μέσα σε όλα αυτά, δεν έχεις διαβάσει γρυ από τις θέσεις του ΝΑΡ, αλλά, λες ότι … διαστρεβλώνουν κιόλας, τις θέσεις του Τρότσκι, που μάλλον ούτε αυτόν τον έχεις διαβάσει, αλλά δηλώνεις τροτσκιστής !

          Νομίζω πως όλα αυτά δηλούν την κραυγαλέα σύγχυση που έχεις.

          Α. Το ΝΑΡ είναι κομμουνιστική οργάνωση. Ούτε τροτσκιστική, ούτε μουλου, ούτε τριτοδιεθνιστικη. Απλά ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΗ. Οκ αδερφέ; Αν ψάχνεις προσωπολατρεία είτε σε σταλινισμό, είτε σε τροτσκισμό, είτε σε μαζική έκδοση, κλπ, ΔΕΝ σου κάνει το ΝΑΡ.

          Β.Το ΝΑΡ που λες, απορρίπτει δομικές τροτσκιστικες θέσεις όπως αυτή πρυι “κρατικού καπιταλισμού”, όπως κ αυτή περί “εκφυλισμένου εργατικού κράτους” που προσπάθησαν κ απέτυχαν να αναλύσουν τον λεγομενο υπαρκτό .

          Διάβασε τις θέσεις του ΝΑΡ κ μετά συζητάμε.

        2. Σ.Τ.

          Το κκ Κίνας είναι η πρωτοπόρα, υγιής δύναμη και καθοδηγεί την λαϊκή οικονομία στα ανοίγματα στον καπιταλισμό. Σκέψη Μαο Τσε Τουνγκ, σκέψη φενγκ σούι πινγκ πονγκ.
          Η.Γ.
          Ο Τρότσκι δεν έχει σχέση με τον ‘κρατικο καπιταλισμο’ Ο Τρότσκι δεν ήταν αριστεριστης. Δεν έκανε επιφανειακή κριτική όπως ο san rocco . Σε προκαλώ να βρεις ΕΝΑ εδάφιο που να λέει ότι η ΕΣΣΔ ήταν καπιταλιστική. Η κριτική του Τρότσκι ήταν ειλικρινής έγκαιρη και to the point . Ο Τρότσκι επιβεβαιώθηκε ότι η ΕΣΣΔ θα έμενε στάσιμη, και ότι θα μετατρεπόταν σε κανονικό σοσιαλισμό αν η πλειοψηφία των συνειδητών εργατών κατανοούσε την απάτη Στάλιν, η θα επευτε πάλι στον καπιταλισμό, όπως και έγινε. Το βασικό πρόβλημα της ΕΣΣΔ ήταν ότι σαν σοσιαλιστικό σύστημα απέτυχε να κινητοποιεί όλες τις λαϊκές δυνάμεις στην οικοδόμηση.

      2. ΦΦ1917

        Ο “πλουραλισμός” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που αποστρέφεται μονοκομματισμούς λες και αυτό είναι το μέγιστο των προβλημάτων την οδήγησε στις 3 μεγάλες πόλεις να κατεβαίνει με διαφορετικό ψηφοδέλτιο.
        Ο ίδιος “πλουραλισμός” ήταν εκείνος που στην ΔΕΘ χώρισε τις οργανώσεις και τα κόμματα της ΑΝΤΑΡΣΥΑ σε 3(!) διαφορετικές πορείες.
        Είναι ο ίδιος “πλουραλισμός” που έβλεπε ελπίδα για φιλολαϊκές πολιτικές από την πλευρά του ΝΑΡ και ιστορικές αλλαγές στην Ευρώπη από πλευράς ΣΕΚ για τον ΣΥΡΙΖΑ.
        Εν ολίγοις όπου θέλετε συγκλίνετε και όποτε σας συμφέρει πετάτε το μπαλάκι στην άλλη οργάνωση.
        Αλλά το κύριο είναι πως 10 χρόνια συνοδοιπόροι και δεν μπορείτε να κάνετε τα στοιχειώδη,είστε τόσο αφελής ότι στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού όπου θα υπάρξουν αυξημένα και επιτακτικά καθήκοντα θα τα βγάλετε πέρα?
        Δεν νομίζω Τάκη…

        Όσο για το κείμενο και το ιμετασιόν ΚΚ που προσπαθείτε να φτιάξετε εδώ και χρόνια?
        Απλά πρόχειρο και βεβιασμένο χωρίς ουσιαστική απεύθυνση από και προς την εργατική τάξη,όπως δείχνουν οι ιδιότητες από τα ονόματα που υπογράφουν και φυσικά χωρίς να πείθετε κανέναν.
        Από εσάς για εσάς με λίγα λόγια,λες και θα αλλάξει κάτι ουσιαστικά με όλο αυτό το επικοινωνιακό σόου που κάνετε αυτό το διάστημα.
        Κρίμα και πάλι κρίμα.

        Reply
  3. Ody

    Τη διακυβερνηση της κοινωνιας θα την αναλαβουν τα Εργατικα συμβουλια.Αυτα θα προκυπτουν απ τις λαικες συνελευσεις στις οποιες θα συμμετεχουν και τα κομματα.Εκπροσωποι ανακλητοι.Στρατος και αστυνομια οχι επαγγελματικοι[πολιτοφυλακες].Επιστημη και τεχνολογια στην υγεια-παιδεια-παραγωγη κ.λ.π.Μεχρι εκει φτανω.Αν ενα κομμα κομμουνιστικο περιεχει αυτα στο προγραμμα του τοτε δινει ελπιδα και οχι εναν εκ των προτερων χαμενο αγωνα.

    Reply
    1. Σ.Τ.

      Και αν τα συμβούλια αυτά αποτελουνται από ακροδεξιούς και αποφασίσουν να κάνουν ‘πολεμο’ με τα άλλα τα αριστερά συμβουλια, τότε τι κάνει η κεντρική κυβερνηση; Θα μείνει αμέτοχη.

      Reply
      1. Θεοδωρος Σαμιωτακης

        Θα σου απαντουσα ,με κινδυνο να φανω εξυπνακιας, οτι αν τα συμβουλια απαρτιζονται απο ακροδεξιους εχουμε φαει τετοια ηττα. που λιγη σημασια εχει αν θα τους αφησουμε να κανουν τα δικα τους η θα παρεμβει η κυβερνηση να τους μακελεψει.Θα ψηφιζα το δευτερο ( για λογους ευχαριστησης).Βεβαια αγγουρια σοσιαλισμο θα φτιαχναμε αφου μετα η κυβερνηση αφου θα ειχε παρει φορα θα μακελευε κ τιποτα ψιλοδιαφωνουντες.Γενικα παροτι 45 χρονων τα ψαχνω χωρις να εχω κατασταλαξει.Για αυτο που ειμαι σιγουρος ειναι οτι κινημα δεν γινεται απο τα πανω αν το κομμα επιτελειο καθοδηγει και μανιπουλαρει βοδια.Χρειαζεται κ απο τα κατω μορφωση κ συνειδηση.Συγνωμη την φρασεολογια δεν εχει ιχνος επιθετικοτητας απλα δεν ηθελα να παραθεσω ξυλινα τσιτατα…

        Reply
        1. San Rocco

          Και πολύ καλά κάνεις Θόδωρε που δεν θες να παραθέτεις τσιτάτα. Και εγώ το ίδιο. Με τα τσιτάτα και την τσιτατολογία, πήγαμε κατά διαόλου: Τεμπέλιασε η σκέψη, επαναπαυθήκαμε στην και καλά επιβεβαίωση της αντίληψής του ο καθένας βάσει του κάθε φορά βολικού νομιμοποιητικού τσιτάτου ενός κλασικού, και πήραμε διεθνώς αλλά και στην ελλάδα, τα παπάρια μας.

          Συμφωνώ: Ενα νέο κομμουνιστικό κόμμα, θα πρέπει να ρίξει το βάρος στην προσπάθεια ταξικής οργάνωσης και αυτοοργάνωσης της εργατικής τάξης και του λαού. Και συμφωνώ επίσης πως η απάντηση στο ερώτημα του σ.τ. είναι πάνω κάτω αυτή που δίνεις: Αν φτάσουμε στο σημείο σε μια μελλοντικά επαναστατημένη κοινωνία να υπάρχουν ακροδεξιές πολιτικές αντιλήψεις που να κερδίζουν λαϊκές συνελεύσεις και εργατικά συμβούλια, τότε θα έχουμε αποτύχει. Ναι, μπορείς να καταστείλεις με τα όπλα και την στρατιωτική βία αυτή την μελλοντική σκοταδιστική αντίδραση. Αλλά θα έχεις ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Με την καταστολή ως κύριο ή έστω βασικό τρόπο κυβέρνησης, ο δρόμος για την ανάδυση νέας άρχουσας εκμεταλλεύτριας τάξης μέσα από τα σπλάγχνα των επαναστατικών πολιτικών δυνάμεων, θα είναι απλά, θέμα χρόνου.

      2. San Rocco

        Μιας κ όπως λες έχεις διαβάσει Τρότσκι, αποδέχεσαι τις θέσεις του Τρότσκι κλπ, αγαπητέ σ.τ., τοτε θα πρέπει να έχεις μια απάντηση στο ερώτημα που έθεσες.

        Reply
  4. San Rocco

    Δυσκολα θα ευοδωθεί αυτή η προσπάθεια για νέο κομμουνιστικό κόμμα. Οι στρατηγικές αντιφάσεις που αποκαλύφθηκαν από την πρώτη νικηφόρα έφοδο στον ουρανό των καταπιεσμένων κατά τον 20αιωνα δεν έχουν ακόμα αποτιμηθεί ουσιαστικά. Το ΝΑΡ έχει κάνει κατά την γνώμη μου, μακράν την καλύτερη αποτίμηση από άλλες δυνάμεις του κομμουνιστικού κινήματος όπως το ΚΚΕ, οι υπόλοιποι μλ κ οι Τροτσκιστες.

    Ωστόσο κ αυτή η αποτίμηση του ΝΑΡ είναι ανεπαρκεστατη. Η βασική αιτία για αυτό είναι πως δεν τολμησε ακόμα ούτε το ΝΑΡ, να αγγίξει ουσιαστικά τα δύο βασικά επίδικα των στρατηγικών αντιφάσεων των κομμουνιστικών κομμάτων που τα οδήγησαν στην καπιταλιστική ενσωμάτωση κ τον υπαρκτό στην καπιταλιστική μετάλλαξη κ τη διάλυση.

    Α. Η εργαλειακη αντίληψη των κκ για το κράτος με κορυφαίο εν ζωή παράδειγμα το κκ Κίνας κ το κκ Βιετνάμ ,που οδήγησε τα κυβερνητικά κκ στην απορρόφηση τους από το κράτος. Που οδήγησε το εργατικό και καλά κράτος στην αποκοπή του από την κοινωνία κ σταδιακά στην ανάδυση νέας άρχουσας τάξης της κρατικής /κομματικής γραφειοκρατίας , με εκμεταλλευόμενη ταξη την εργατική τάξη.

    Β. Το πώς κυβερναται μια επαναστατημένη χώρα: μονοκομματισμος, μονοπροσωπη διεύθυνση , έλεγχος των εργατολαικων θεσμών από το κκ και το κράτος, όλα αυτά κ άλλα πολλά που θεωρήθηκαν από το κυρίαρχο ρεύμα εντός του μαρξισμού κ από την συντριπτική πλειοψηφία των κομμουνιστικών κομμάτων ως το α κ το Ω της εργατικής /λαϊκής εξουσίας, αποδείχθηκαν τελικά, ο ασφαλέστερος δρόμος προς μια νέα ταξική διαίρεση της κοινωνίας κ τελικά προς την καπιταλιστική παλινόρθωση.

    Γ. Η ίδια η ιεραρχική δομή ενός οποιουδήποτε κομμουνιστικού κόμματος, με την π.ε. ή την κ.ε. να είναι το μοναδικό ουσιαστικά όργανο που συζητά κ αποφασίζει για την πολιτική αυτού του κόμματος , ενώ λύνει ορισμένα ζητήματα αποτελεσματικότητας , δημιουργεί άλλα ακόμα πιο σοβαρά προβλήματα εμποδίων στην ταξική κ κοινωνική χειραφέτηση. Αυτό είναι ένα δομικό χαρακτηριστικό όλων των ειδών των κομμουνιστικών κομμάτων κ οργανώσεων , που αν δεν αλλάξει , θα ναρκοθετησει ευθύς εξαρχής το κόμμα κομμουνιστικής απελευθέρωσης.

    Reply
  5. πικάπα

    Η ανθρώπινη ιστορία δε μετράται με το μέτρο της ζωής μας. Τα ίδια πράγματα, με άλλα ονόματα, παλεύονται χιλιάδες χρόνια. Η εσχατολογία δεν είναι μετάβαση.
    Όσο υπάρχουν τόσα τρομακτικά ισχυρά κράτη, το κράτος είναι αναγκαστική μορφή κοινωνικής οργάνωσης. Ο σοσιαλισμός, αν υπάρξει, που κι αυτός δεν έχει προκαθοριστεί πως ακριβώς, θα είναι ένα ιστορικό πλανητικό στάδιο, αναγκαστικό πριν τον κομμουνισμό, αν αυτός υπάρξει. Οι τρομακτικές αλλαγές που χρειάζονται για να υπερισχύσει τυχόν “σοσιαλιστικό στρατόπεδο”, θα πρέπει να υπερβούν τρομακτικές αντιπαλότητες και αντιφάσεις. Η κρατική οργάνωση και ειδικότερα η κρατική ισχύς προκύπτει αδήριτος καταναγκασμός επ αόριστο. Με αυτή την έννοια, το όποιο γειωμένο “κομμουνιστικό σχέδιο” θα είναι αναγκαστικά και επ αόριστο σοσιαλιστικό. Η κρίσιμη ουσιώδης επεξεργασία που απαιτείται είναι για το πως ασκείται η λαϊκή εξουσία, αντί της ολιγαρχίας. Λαϊκή κρατική εξουσία, αλλά αποτελεσματική η ισχύς και το βαθύ κράτος. Γιατί χωρίς αυτά δεν ζεις. Ώστε “τα πράγματα θα χειροτερέψουν, πριν καλυτερεύσουν”. Οι αντιφάσεις είναι καταναγκαστικές και ψυχοφθόρες, χωρίς καμιά εγγύηση.

    Δεν είναι λοιπόν χωρίς ρεαλιστική εξήγηση ότι η πιο ριζοσπαστική νεολαία συσπειρώνεται γύρω από αντιεξουσιαστές και υπερ-μετα-διεθνιστές. Η νεολαία δεν θέλει τέτοιες ψυχοφθόρες αντιφάσεις και για αυτό ακολουθεί “μετα-μαρξιστικές ιδέες που αποσυνδέουν το πρόταγμα του κομμουνισμού από την επιστημονική ανάλυση…, ενώ ταυτόχρονα απαξιώνουν την πολιτική δράση και την κομματική οργάνωση ως κρίσιμων προϋποθέσεων για την επιτυχία ενός σύγχρονου κομμουνιστικού εγχειρήματος”.
    Ούτε είναι χωρίς ρεαλιστική εξήγηση ότι ο λαός αναθέτει στο ρεφορμισμό: Η πολεμική που εγείρει η καθαυτό σοσιαλιστική αξίωση είναι τρομακτική.
    Καταλήγοντας, όλη αυτή η υποκειμενιστική φιλοδοξία για Ελληνική κομμουνιστογέννεση δεκατριών κομμουνιστικών στη δεδομένη πλανητική κατάσταση, περισσότερο μοιάζει με ελληνοπρεπείς μεγαλοϊδεατισμούς ότι θα δώσουμε τα κομμουνιστικά μας φώτα του πολιτισμού στον κόσμο. Αλλά όποιος θέλει να είναι κομμουνιστής πλέον του ΚΚΕ, το καλύτερο να κάνει τη καρδιά του πέτρα και να είναι σοσιαλιστής. Σε πολιτικό επίπεδο, το κενό και το ζητούμενο στον Ελλαδικό χώρο είναι η δημιουργία ενός μαζικού και λαϊκού καθαυτό σοσιαλιστικού κόμματος. Εάν αυτό υπήρχε, θα μιλούσαμε αλλιώς. Αλλά και πάλι, διεθνώς…(που πα ρε καραμητρο??)

    Reply
  6. Ody

    Ο SAN ROCCO βαζει σωστα τα θεματα.Δεν υπερτιμω τις εργατικες μαζες.Αλλα ειναι και λαθος οτι οι εργαζομενοι θελουν κρατος σωνει και καλα.Αγαπουν οι πιο πολλοι τον τοπο που ζουν αλλα δεν ειναι ανορθολογιστες εθνικοπατριωτες.Οι φιλοκρατικες υστεριες ειναι της αστικομικροαστικης ταξης.Αν ξεκιναει ενα κομμουνιστικο κομμα με την απαισιοδοξη ,αντιουμανιστικη θεση οτι η εργατικη ταξη δεν μπορει να αυτοκυβερνηθει τοτε ο αγωνας ειναι απο πριν χαμενος.Εκτος αν οι αναρχικοι , ειναι πραγματι το πιο αισιοδοξο[ επαναστικα] ρευμα, γιατι πιστευουν οτι οι προλεταριοι μπορουν να αυτοκυβερνηθουν.Συνεχιζουμε…

    Reply
    1. San Rocco

      Τεράστιο το θέμα που σωστά θέτεις ody. Δυστυχώς ναι, πιστεύω ότι η εργατική τάξη και ο λαός, η επαναστατημένη εργατική τάξη και ο επαναστατημένος λαός, δεν μπορούν μόνο, να αυτοκυβερνηθούν. Δυστυχώς. Μακάρι, να λέω ψέματα.

      Το κράτος ΔΕΝ είναι μόνο όργανο καταπίεσης στα χέρια της ΕΚΑΣΤΟΤΕ άρχουσας τάξης. Δεν είναι μόνο ένα σύνολο μηχανισμών διοίκησης και εποπτείας μιας χ κοινωνίας. Είναι οποσδήποτε όλα αυτά. Αλλά είναι ΚΑΙ κάτι ακόμα: Το κράτος είναι παράλληλα/ταυτόχρονα ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ μιας κοινωνίας. είναι δε στον καπιταλισμό, δλδ εδώ και καμία 500αριά χρόνια πια, ο βασικός τρόπος δια-μεσολάβησης των προσωπικών/οικονομικών/δικαιικών/πολιτικών θεμάτων τους, που γνωρίζουν οι καταπιεσμένοι. Στο κράτος προσφεύγουν για σύνταξη, στο κράτος προσφεύγουν για διαιτησία ανάμεσα σε αλληλοσυγκρουόμενα ΓΕΝΙΚΏΣ συμφέροντα κοινωνικών ομάδων και ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑΞΙΚΩΣ ΑΛΛΗΛΟΣΥΓΚΡΟΥΟΜΕΝΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ, στο κράτος για ασφάλεια, το κράτος ορίζει και περιφρουρεί τα συνορα της χ χώρας, το κράτος οργανώνει το εξωτερικό εμπόριο, κλπ κλπ. ΑΥΤΟ το 3ο χαρακτηριστικό του κράτους είναι, που το καθιστά απρόσβλητο από προσπάθειες υπέρβασής του, εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Το κράτος αποτελεί ακόμα και στην εποχή μας, τον πιο αποτελεσματικό τρόπο οργάνωσης των ταξικών κοινωνιών.

      Συνεπώς, η προσπάθεια οργάνωσης μιας επαναστατημένης κοινωνίας ΕΞΑΡΧΗΣ πάνω σε μια ΜΗ κρατική βάση, είναι κατά την γνώμη μου, αδύνατη. Διότι ακόμα και αν εξαφανιστεί από την κοινωία ηη καπιταλιστικήη άρχουσα τάξη, θα παραμείνουν ακόμα εν ζωή ΟΛΑ τα υπόλοιπα που καθιστούν δυστυχώς ΑΝΑΓΚΑΙΑ την ύπαρξη μετεπαναστατικά μιας μορφής κράτους: Η εγωιστική αντίληψη του “πρώτα το ατομικό ΄συμφέρον ή αντε το συμφέρον της πόλης μου, του κλάδου μου, του χωριού μου κλπ”, θα καθιστά αναγκαίο έναν μηχανισμό ρύθμισης αυτών τωνεπιμέρους αλλά σοβαρών διενέξεων.. Θα παραμείνει η ανάγκη ενιαίας φύλαξης των συνορων. Θα παραμείνει η ανάγκη για κεντρική οργάνωση του εξωτερικού εμπορίου. Θα παραμείνει η ανάγκη για κεντρική χρηματοδότηση των ασφαλιστικών ταμείων, για σχεδιασμό της οικονομίας κλπ.

      Ε΄ν για όλα τα παραπάνω μπορεί να απαντήσει θετικά μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης ΜΗ κρατική, βεβαίως και να το συζητήσουμε, έστω και δυστυχώς θεωρητικά, μιας και δεν υπάρχει κάποιο υλικό ανάλογο παράδειγμα.

      Ποιές ασφαλιστικές δικλείδες για την μη εμφάνιση της τότε κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας ως τη νέα άρχουσα τάξη μπορούν να υπάρξουν;

      α. Από σημερα αγώνας όχι μόνο για την οργάνωση της εργατικής τάξης και του λαού, αλλά ΚΑΙ για την αυτοοργάνωση τους, μέσα από λαϊκούς και εργατικούς θεσμούς (σωματεία, επιτροπές αγώνα, λαικές συνελεύσεις κλπ) που θα είναι ανεξάρτητοι από τον έλεγχο κάθε κομμουνιστικής ή άλλης πολιτικής δύναμης (του ΝΑΡ, ή του μελλοντικού ΚΚΑ, του ΚΚΕ, των τροτσκιστών, των μλ, των αναρχικών κλπ). Τα κόμματα και γενικά οι πολιτικές δυνάμεις, συμμετέχουν σε αυτούς τους θεσμούς, παλεύουν την αντίληψή τους με διαδικασίες ΒΑΣΗΣ, και το μοναδικό όργανο λήψης και υλοποίησης αποφάσεων είναι η ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ. ΑΥΤΗ είναι μια βαθιά εκ-παιδευτική διαδικασία για όλους: Οργανωμένους και ανένταχτους.

      β. Δεν υπάρχει ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ καμία πολιτική ή κομματική πρωτοπορία. Κ Α Μ Μ Ι Α ! Ούτε το ΝΑΡσήμερα συνιστά κάποια πρωτοπορία, ούτε το ΚΚΕ, ούτε ΚΑΝΕΝΑΣ. Η ίδια η έννοια της “πολιτικής πρωτοπορίας”, έπρεπε ΗΔΗ α έχει απορριφθεί από τις υπάρχουσες κομμουνιστικές πολιτικές δυναμεις. ΔΕΝ έχει γίνει και αυτό είναι, αρνητικό. Η έννοια της πρωτοπορίας, ΕΚΑΝΕ ΜΕΓΑΛΗ ΖΗΜΙΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ στους κομμουνιστές: Τους μπόλιασε σταδιακά με ένα είδος τεμπελιάς αρχικά: Αφού είμαι ντε φάκτο πρωτοπορία και αφού βασίζομαι ως κόμμα σε μια ντε φάκτο πρωτοπόρα θεωρία, γιατί να αναπτύξω τον μαρξισμό παραπέρα; Ε, να τα αποτελέσματα. Δεκαετίες πίσω ο μαρξισμός από τον συγχρονο καπιταλισμό και τις αντιφάσεις του.

      Επίσης η πρακτική εφαρμογή της έννοιας “πρωτοπορία”, μπόλιασε τους κομμουνιστές με ένα είδος σνομπαρίας απέναντι στον υπόλοιπο λαό. Ή στην καλύτερη περίπτωση ένα είδος “ΔΕΝ-ΣΑΣ-ΚΑΤΑΝΟΩ”. Με τραγικά αποτελέσματα πάλι.

      Οταν δε, πάρει την εξουσία ένα ΚΚ που ντε φάκτο θεωρει τον εαυτο του “πρωτοπορία” (και αυτό θεωρούν και σήμερα ΟΛΕΣ οι κομμουνιστικές πολιτικές δυναμεις για τον εαυτό τους, από τα μουλου και τους τροτσκιστες, μέχρι το ΝΑΡ, το ΚΚΕ, το Κ-ΣΧΕΔΙΟ, την ΑΡΑΝ/ΑΡΑΣ/ΑΡΙΣ και κλπ, κλπ), ΠΩΣ λές θα συμπεριφερθεί απέναντι στην πολιτική διαφωνία; Οπως πάνω-κάτω συμπεριφερθηκε το κομμουνιστικό κίνημα καθ όλη την διάρκεια του 20ου αιώνα: Με διαπομπεύσεις, κυνηγι μαγισσών, καταστολή και στο βάθος… άστο καλύτερα.

      Για αυτό, ΧΤΕΣ έπρεπε να έχει απορριφθεί ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ έννοια πολιτικής πρωτοπορίας”. Καλύτερα να αποδεικνύεσαι στην κοινωνία και να σε παραδεχθεί η ίδια ως πρωτοπόρο (ή μαγκα, ή τιτανοτεράστιο), παρά να αυτολιβανίζεσαι εσύ ότιι είσαι και να μη στο αναγνωρίζει και κανένας.

      Σε όλα και για όλα αυτά θα κριθεί και το νέο κομμουνιστικό κόμμα: ΑΝ αλλάξει την κάκιστη σε αυτά τα πεδία κομμουνιστική παράδοση, θα φέρει όντως κάτι νέο και καινοτόμο και πρωτοπόρο. Αλλιώς θα είναι μια καρικατούρα και φυσικά, θα αποτύχει.

      Reply
    2. San Rocco

      Αγαπητέ ody , αυτά που γράφω και που δυστυχώς αποδεικνύουν την αναγκαιότητα μετεπαναστατικά της ύπαρξης μιας μορφής κράτους, όπως και το αναπόφευκτο τόση αυτής της αναγκαιότητας όσο κ της αναγκαιότητας ύπαρξης ενός διευθυντική/διοικητικού κοινωνικού στρώματος, τα γράφω ΕΧΟΝΤΑΣ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΙ πόσο επικίνδυνη κ αντικομμουνιστική είναι αυτή η αναπόφευκτη ανάγκη!

      Και αυτό δυστυχώς απεδειχθη μόνο στον 20 αιώνα. Απεδείχθη δηλαδή πως το όνειρο των καταπιεσμένων όλων των προηγούμενων αιώνων για μια δική τους εξουσία εναντίον της εξουσίας των κάθε ιστορική περίοδο εκμεταλλευτών τους , είναι ένα όνειρο που έγινε πράξη στον 20 αιώνα. Και γινόμενο πράξη ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΓΝΩΣΤΗ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, έδειξε και τα όρια αυτού του ονείρου: Με το κράτος και μια κεντρική διεύθυνση της κοινωνίας, μπορείς ΝΑΙ να τσακίσεις το υπάρχον ταξικό εκμεταλλευτικό κοινωνικό σύστημα. Αλλά πάλι με το κράτος και την κεντρική διοίκηση οικονομίας κ κοινωνίας, θα οδηγηθείς σε μια νέα ταξική διαίρεση της κοινωνίας κ στην ανάδυση μέσα από σένα κ την σύμπλεξη σου με το κράτος, μιας νέας άρχουσας εκμεταλευτριας τάξης. Αυτό έχει τον χαρακτήρα νομοτέλειας .

      Συνεπώς τι; Μόνο η από σήμερα εκπαίδευση όλων μας των ταξικά και κοινωνικά καταπιεσμένων σε πολιτικές διαδικασίες, νοοτροπίες, θεωρία κ πράξη που θα απορρίπτει κεφάλαιο και κρατική διαμεσολάβηση , και μόνο ο συνδυασμός της κεντρικής εργατικής/λαϊκής εξουσίας με αμεσοδημοκρατικές τοπικές διαδικασίες , μπορεί να αποτελέσουν μηχανισμό αντιρροπησης απέναντι στους μηχανισμούς του εργατικού κράτους που θα τείνουν να αυτονομουνται πάντα από την κοινωνία.

      Reply
  7. Τάκης

    Τάκης
    Αναπαράγω την πρώτη παράγραφο,την θεωρώ πολλή σημαντική.
    Εμείς που συνυπογράφουμε αυτό το κείμενο αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα του κομμουνισμού ως πραγματικού κινήματος (που καταργεί την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων) αλλά και ως στρατηγικού στόχου για μια κοινωνία καθολικής απελευθέρωσης ,και δημιουργικής Ζωής,χωρίς εκμετάλλευση,φτώχεια,καταπίεση,αλλοτρίωση,χωρίς τάξεις και κράτος
    Τάκης

    Reply
    1. Left G700

      Και για ποιους ακριβώς λόγους τη θεωρείς «πολύ σημαντική», Τάκη;

      Reply
    2. San Rocco

      Όχι ι.α.. Δεν τα λες καλά. Μ-Λ κομμουνιστικό κόμμα δηλώνει ή δήλωνε μέχρι προχτές το κινέζικο, κ το βιετναμέζικο που έφεραν κ οαγθωσαν το καπιταλισμό στις χώρες που διοικούν μοναρχικα δλδ μονοκομματικα εδώ κ δεκαετίες. Άσε τις σκιαμαχιες. Δεν έχει καμία σημασία πια ο όρος μαρξισμός λενινισμός. Καμία για την επανάσταση κ τον κομμουνισμό.

      Να πω επίσης πως σε Κίνα κ Βιετνάμ, έχουν προσαρμόσει τον μαρξισμό σαν κρατική /καπιταλιστική απολογητική θεωρία, έχοντας εφεύρει κάτι παπαριές μα κάτι παπαριές, ο Θεός να μας φυλάξει από αυτά τα κ.κ. Παπαριές του στυλ “στον σοσιαλισμό υπάρχει και είναι λογικό, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, διότι είναι απομεινάρι από τον καπιταλισμό κ αυτό το λέει ο …Μαρξ”!!!! Τετια χρήση του μαρξισμού κάνουν οι Κινέζοι κ οι Βιετναμέζοι κομμουνιστές για να …δικαιολογήσουν κ να αποκρύψουν από το εκεί πόπολο, τον καπιταλιστικό χαρακτήρα των χωρών τους!!!

      Για αυτό σας λέω: ο κομμουνισμός έχει φθαρεί σε πολύ μεγάλο κομμάτι των εργατικών τάξεων της γης, ως ένα ακόμα ταξικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Κ για αυτό ευθύνονται πρωτίστως τα κρατικά /κυβερνητικά κκ του 20ου αιώνα. Ναι ο υπαρκτός είχε πολλές κατακτήσεις : παιδεία, υγεία, πρόνοια , εργασία. Δεν είχε όμως εργατολαικη εξουσία. Για αυτό κ δεν ήταν σοσιαλισμός.

      Reply
      1. Γιώργος Λυγκουνάκης

        Το ότι ο όρος μαρξιστής-λενινιστής είναι παρωχημένος είναι θέση του ΝΑΡ; Μήπως είναι λίγο υπερβολικό; Δε λέω ότι εγώ είμαι μαρξιστής-λενινιστής αλλά μου φαίνεται κάπως υπερβολικό..

        Reply
        1. San Rocco

          Αυτό που λέω είναι ότι, οι περισσότεροι κομμουνιστές πρέπει να ξεκολλήσουν από την θρησκευτική μανία του να επιδείξουν τις λέξεις σαν εξαπτέρυγα .

          Αυτή την στιγμή, 1.200.000.000 άνθρωποι, ζουν σε συνθήκες βάρβαρου ολοκληρωτικού καπιταλισμού εφάμιλλου κ σε ορισμένα ζητήματα πιο πρωτοπόρου , με το καπιταλισμό στην δύση: του κινεζικού.Κ όμως, το κόμμα που επί 5 τουλάχιστον δεκαετίες οικοδομεί σταδιακά αυτόν τον βάρβαρο καπιταλισμο, λέγεται κομμουνιστικό, έχει ή είχε μέχρι πρόσφατα θεωρία του τον μαρξισμο/-λενινισμο, έχει σύμβολα του κράτους της κόκκινη σημαία , το αστέρι κ το σφυροδρέπανο .

          Για αυτό οι λέξεις σήμερα θέλουν υλιστική κ όχι θρησκευτική προσέγγιση.δηλαση επανανοηματοδοτηση.

  8. Ι.Α

    μια ειλικρινή ερωτηση

    ολοι οι υπογραφοντες ειναι μελη και στελεχη του ναρ. Αυτο σημαινει οτι το ναρ δεν μπορει να φερει σε περας το καθηκον της δημιουργιας κομ προγραμματος και κομματος ?

    επισης με ανακουφιση ειδα οτι το κειμενο δεν περιεχει ουτε μια αναφορα στον Λένιν. Αυτο το βρισκω θετικο γιατι το μοναδικο μαρξιστικο-λενινιστικο κομμα στην ελλαδα ειναι το ΚΚΕ

    Reply
    1. Θεοδωρος Σαμιωτακης

      Απο τα ονοματα που βλεπω δεν ειναι ολοι μελη του Ναρ οι υπογραφοντες.Καποιος πιο ειδικος θα απαντησει στην ερωτηση σου αλλα σιγουρα δεν ειναι Ναριτες οσοι υπογραφουν το κειμενο

      Reply
      1. ΦΦ1917

        Η συντριπτική πλειοψηφία είναι μέλη και γνωστά στελέχη του ΝΑΡ όμως,και αυτό από μόνο του λέει πολλά.
        Λέει πολλά από το γεγονός πως ένα τόσο “βαρυσήμαντο” ζήτημα ξεκινάει από υπογραφές και μάλιστα ζητάει σε κάθε ενδιαφερόμενο να το κάνει μέσο e-mail.
        Εγώ βέβαια σε χώρους δουλειάς,φοίτησης,μάθησης καθώς και σε μια σειρά από ομάδες ή φορείς όπου κυριαρχεί η αγωνιζόμενη και μη μάζα δεν είδα κάποια οργανωμένη απεύθυνση.
        Να μοιραστούν κείμενα ή μπροσούρες,να γίνουν εκδηλώσεις,ομιλίες και συζητήσεις καθώς και να υπάρξει ένα εντατικός κύκλος ζύμωσης με κόσμο που ενδιαφέρεται.
        Που προφανέστατα θα έπρεπε να είχε και μια χρονική διάρκεια όλη αυτή η διαδικασία όχι έτσι ψιλό-ξαφνικά βγάζουμε ανακοίνωση και βουρ για κόμμα.

        Τόσο “σύγχρονο” και “πρωτοπόρο” αυτό το ΚΚ που θα γίνει από εμάς για εμάς μέσω e-mail.

        Επίσης τι σόι ΚΚ είναι αυτό που a priori καθορίζει λειτουργίες π.χ. εργατική δημοκρατία ειλικρινά δεν το καταλαβαίνω.
        Να φανταστώ ότι όλως “τυχαίως” στο ζήτημα του σταδίου του καπιταλισμού θα πεταχτεί…ο ολοκληρωτικός καπιταλισμός?
        Αφήστε που αν η “σύγχρονη” εργατική τάξη και το κίνημα είχαν ανάγκη ένα τέτοιο κόμμα αυτό θα ανάβλυζε από τις διαδικασίες σε σωματεία,φορείς και συλλόγους και προφανώς δεν θα περίμενε “από τα πάνω” και προκαθορισμένα να τους υποδείξει ποιος τι και γιατί.

        Reply
        1. ΑΩ

          Ο φιφής είναι ειδικός ναρολόγος με πλήρη κατάλογο; Οι ναρίτες είναι τόσο μεγάλες φίρμες; Ή απλά λέει ότι να ναι;
          Το τελευταίο φυσικά.
          Γιατί επί της ουσίας δεν μπορεί να πει τίποτα.
          Λίγο στεγνή η γραμμή.

          Έτσι για την ιστορία, για να μαθαίνει κι ο Φιφής, εδώ το ΚΚΕ καταξιώνει για ένα ΚΚ την ηλεκτρονική συλλογή υπογραφών, αναγγέλλοντας 2 σάιτ παρακαλώ για την υπόθεση. Έτσι ανακουφισμένοι μπορούν και οι υπόλοιποι να χρησιμοποιούν το μέιλ χωρίς να οπορτουνίζουν:

          “ΠΡΟΤΑΣΗ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ ΚΚΕ ΓΙΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ
          Συλλογή υπογραφών στήριξης στο διαδίκτυο

          Στη διεύθυνση katargisimnimonion.kke.gr ή km.kke.gr

          Κάλεσμα σε όλους τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα και τους μαζικούς φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος, καθέναν και καθεμιά που θέλει να συμβάλει στην κατάργηση των μνημονίων και των δανειακών συμβάσεων, να στηρίξουν έμπρακτα την πρόταση νόμου του Κόμματος, απευθύνει το ΚΚΕ. Σ’ αυτήν την κατεύθυνση, δημιουργήθηκε και ήδη λειτουργεί στο διαδίκτυο ιστοσελίδα για τη συλλογή υπογραφών στήριξης της πρότασης νόμου, στη διεύθυνση katargisimnimonion.kke.gr ή km.kke.gr”

          https://www.rizospastis.gr/story.do?id=7080280

        2. ΦΦ1917

          ΕΙΣΑΙ ΣΟΒΑΡΟΣ???
          Συγκρίνεις το νομοσχέδιο για την κατάργηση των μνημονίων με τη δράση για τη δημιουργία ενός Κομμουνιστικού κόμματος?
          Είναι το ίδιο πράγμα δηλαδή η συσπείρωση του κόσμου για την κατάργηση ενός νομοσχεδίου με την ίδρυση ενός ΚΚ που υποτίθεται έχει “ανάγκη” το κίνημα?
          Για να σου απαντήσω,επειδή μάλλον είσαι πονηρός ή δεν κατανοείς τα βασικά,βεβαίως το ΚΚΕ συλλέγει υπογραφές για την κατάργηση των βάσεων,την κατάργηση πολλών αντεργατικών νόμων όπως αυτός που παραθέτεις και τα σχετικά.Το έκανε και θα το κάνει.Δεν είναι εκεί το κώλυμα.
          Το ΚΚΕ από την άλλη όμως για το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δεν άφησε χώρο για χώρο εργασίας και μάθησης που να μην διακίνησε την θέση του με πλούσια κουβέντα,αντιπαράθεση και ζύμωση στις μάζες.
          Ξέχασες φυσικά να αναφέρεις τι γράφει στο τέλος της ανακοίνωσης του ο Ρ:

          “Στους δεκάδες φορείς του εργατικού λαϊκού κινήματος που στηρίζουν την πρόταση νόμου του ΚΚΕ, προστέθηκαν χτες το Σωματείο Εργαζομένων Καζίνου – Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Επαρχίας Θήβας και η Διοικούσα Επιτροπή του ΤΕΕ.”

          Αν πιάνεις έστω και αμυδρά την ειδοποιό διαφορά,ακόμα και αν είχε βάση το σκεπτικό σου…

          Άλλο όμως είναι το να βάζεις κάθε δυνατό μέσο που έχεις στο κίνημα προκειμένου να αντισταθείς και άλλο να προκαθορίζεις λειτουργίες ενός ΚΟΜΜΑΤΟΣ ζητώντας υπογραφές με την ιδιότητα του καθενός.
          Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό είναι δικό σου/σας πρόβλημα.
          Θλιβερή απάντηση ΑΩ ειλικρινά περίμενα κάτι καλύτερο…

        3. ΑΩ

          Προσπαθώντας για το καλύτερο, ρωτάω αν η πρόταση προς τα σωματεία είχε και απεργία ή μόνο με το νομοσχέδιο και τα μέιλ θα καταργούνταν τα μνημόνια;

        4. ΦΦ1917

          Ήταν πρόταση νόμου αγαπητέ και αυστηρή προεκλογική δέσμευση του ΚΚΕ για τις εκλογές της 25ης Γενάρη.
          Για την απεργία δεν κάνεις πρόταση σαν κόμμα ούτε την καθορίζεις εσύ από τα πάνω,οι ίδιοι οι εργαζόμενοι είναι εκείνοι που μέσα από το σωματείο ή τον συντονισμό σωματείων αποφασίζουν αν,πότε και πως θα γίνει η απεργία.

    2. pavel

      Για να λυθούν οι απορίες σας (καλοπροαίρετες και κακοπροαίρετες):
      Α. Το 40% των υπογράφωντων δεν είναι μέλη του ΝΑΡ. Όσοι γνωρίζουν μπορεί να το δούν καλύτερα…
      Β. Οι ιδιότητες είναι πολλές, με μεγάλο τμήμα εργατών, εργαζόμενων σε παραδοσιακούς και νέους κλάδους της καπιταλιστικής οικονομίας, αγρότες, πανεπιστημιακούς, εκπαιδευτικούς, κ.α. Η σύνθεση είναι οπωσδήποτε σημαντική και ταξικά καλή. Όποιος διαβάσει προσεκτικά και τις ιδιότητες θα το δει (όποιος δεν θέλει να το δει, απλά μπορεί να λέει μια αυθαίρετη εκτίμηση).
      Γ. Το κείμενο δεν λέει για τον Λένιν, όπως δεν λέει και για πολλά άλλα, διότι δεν είναι ένα προγραμματικό κείμενο, ούτε ιδρυτικό κείμενο, είναι αυτό που λέει, κείμενο-πρόσκληση, ένα κάλεσμα και μια δημόσια δήλωση προθέσεων ότι όσι το υπογράφουν (και πολλοί ακόμα) παίρνουν την πρωτοβουλία να ξεκινήσουν μια διαδικασία.
      Δ. Κόμμα για να φτιαχτεί θέλει πολλά πράγματα. Δεν θα φτιαχτεί ούτε το Μάρτη, ούτε τον Ιούλη, ούτε… Το κείμενο λέέι με σαφήνεια ότι το Μάρτη μέσα από μια πανελλαδική συνάντηση θα αρχίσει να οργανώνεται ο διάλογος για τα κρίσιμα και προγραμματικά περιεχόμενα μιας τέτοιας προσπάθειας. Ψυχραιμία.
      Ε. Στο κείμενο υπογράφουν ενδεικτικά, συμβολικά κάποιοι αγωνιστές/στριες. Δεν υπογράφει όλο το ΝΑΡ, ούτε όλη η ν.Κ.Α., ούτε όλοι συμμετέχουν στην “Πρωτοβουλία Διαλόγου” και τις συσκέψεις της. Δήλωση, αρχική είναι.
      ΣΤ. Οι υπογραφές θα συνεχιστούν μέχρι το Μάρτιο. Όποιος ενδιαφέερατι μπορεί να υπογράψει. Όποιος έχει να κάνει κριτική, να συμβάλλει, να διαφωνήσει, να αντιπαρατεθεί, ευπρόσδεκτος, για αυτό αρχίζει ο διάλογος.
      Η. Το ΝΑΡ ως οργάνωση προσέρχεται σε αυτο το διάλογο και τη διαδικασία με την Προγραμματική του Διακήρυξη, την καταθέτει ως προγραμματική συμβολή (σε αυτή λέει και για το Λένιν για να μην ανησυχούν κάποιοι…)

      Reply
      1. κομσομόλος

        Αφήνω μία πραγματικά καλοπροαίρετη ερώτηση.

        Από την μία στο κείμενο αφήνονται (σκόπιμα θα πω εγώ) μερικές δημιουργικές ασάφειες:

        1) “Για μας το κόμμα δεν είναι αυτοσκοπός• είναι, όμως, κρίσιμη μορφή πολιτικής πρωτοπορίας της ίδιας της εργατικής τάξης ως επαναστατικού κοινωνικού υποκειμένου, απαραίτητη, όχι ασφαλώς και αρκετή, προκειμένου αυτή να διαδραματίσει τον απελευθερωτικό της ρόλο”
        Σχόλιο: Δηλαδη θέλουμε κόμμα αλλά και δεν θέλουμε; Χρειαζεται αλλα και δεν χρειαζεται;

        2) “Αναζητούμε σε αυτή την κατεύθυνση την απαιτούμενη επαναστατική τακτική”
        Σχόλιο: Δηλαδή το ΝΑΡ δεν εχει θέση για την επαναστατική τακτική;

        3)”Η εργατική δημοκρατία ως οργανωτική αρχή λειτουργίας είναι αυτή που θεωρεί οργανικά συναρθρωμένες, και όχι αντιπαρατιθέμενες, την ελευθερία και την πειθαρχία, τη δημοκρατία και τη συγκέντρωση δυνάμεων”
        Σχόλιο: Πέρα από τους βερμπαλισμούς, κατάλαβε καποιος την έννοια της εργατικής δημοκρατίας και την διαφορά της απο τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμο;

        Από την άλλη όμως λες ότι το ΝΑΡ αφενός αποτελεί ήδη το 60% του σώματος (και το άλλο 40% είναι προφανώς καλά μπετοναρισμένοι οπαδοί του) και επίσης “ως οργάνωση προσέρχεται σε αυτο το διάλογο και τη διαδικασία με την Προγραμματική του Διακήρυξη, την καταθέτει ως προγραμματική συμβολή”.

        Άρα έχουμε ένα θολό κάλεσμα το οποίο δεν έχει ούτε ξεκάθαρο πρόγραμμα, ούτε αρχές λειτουργίας ούτε βασικό πλαίσιο μίνιμουμ συμφωνιών για συμμετοχή. Εγώ θα πώ ότι είναι δόλωμα προς ανένταχτους αλλά και τις κοντινές σας οργανώσεις να τσιμπήσουν σε κάτι το οποίο από έξω φαίνεται ρευστό και διαμορφώσιμο αλλά στην ουσία μέσα του έχει την απόλυτη πρωτοκαθεδρία και πρωτοβουλία των κινήσεων το ΝΑΡ και η νΚΑ. Άρα στην ουσία καλείτε για άλλη μία φορα σε μία λίγο πολύ στημένη διαπάλη μεταξύ οργανώσεων, μεταξύ των οποίων είναι πρόδηλο ότι (ιδιαίτερα και με τις τελευταίες αποχωρήσεις από την ΑΝΤΑΡΣΥΑ) υπάρχουν χάσματα τα όποια τουλάχιστον όσον αφορά στην δημιουργία κόμματος είναι αγεφύρωτα.

        Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος καταλήγω στις εξής ερωτήσεις:
        1) Αφού είναι προφανές ακόμα και στον πιο ανυποψίαστο οτι είναι μια πρωτοβουλία του ΝΑΡ, γιατί το βαφτίζετε “πρωτοβουλία διαλόγου” η οποία έχει μια επίφαση αποστασιοποίησης από τις υπάρχουσες οργανώσεις;

        2) Αν έρθει η κάθε οργάνωση με τις δικές της προγραμματικές διακυρήξεις όπως κάνει το ΝΑΡ, και γίνει για νιοστή φορά το ίδιο παιχνίδι του κόψε-ράψε και τις συνδιαμόρφωσης γραμμών, αυτό με ποιό τρόπο θεωρείς ότι θα είναι προωθητικό για την υπόθεση της εργατικής τάξης στην Ελλάδα;

        3) Όταν το ΚΚΑ μετά από τόσα χρόνια είναι κάτι το οποίο είχε καταντήσει αστικός θρύλος στους κόλπους της εξωκοινοβουλευτικής-και μη- αριστεράς, γίνεται να το φέρνετε εν τέλει εις πέρας με ένα κείμενο βιαστικό, ασαφές και γενικόλογο, το οποίο μπορεί να χωρέσει μέσα 20 διαφορετικά άτομα τα οποία να μην συμφωνούν πουθενά μεταξύ τους; Γίνεται να ζητάτε ονόματα και υπογραφές σε ένα αρχικό αόριστο κείμενο το οποίο αφού μπει η γραμμή του ΝΑΡ πάνω του μέσω της “διαπάλης”, εν τέλει να εκφράζει εντελώς διαφορετικές μάζες με το τελικό πρόγραμμα που θα διαμορφωθεί; Επειδή την υπογραφή μας προσέχουμε που την βάζουμε, νομίζω πως πλην ΝΑΡ δύσκολα θα μαζέψει κόσμο δεδομένου οτι ειναι φανερό πως το τελικό αποτέλεσμα θα έχει πολύ διαφορετική μορφή.

        4) Στην εποχή των ηλεκτρονικών ψηφοφοριών σε ΑΕΙ-ΤΕΙ ελέω της “υπεραντιδραστικής ΝΔ” και των ηλεκτρονικών φακελωμάτων που μεταξύ άλλων έχουν ώς στόχο την αποστέωση των μαζικών κινηματικών και πολιτικών διαδικασιών, πόσο προωθητικό θεωρείς η πρωτοβουλία για την δημιουργία του “κομματος της εργατικής ταξης vol. 35” να έρχεται μέσω της απλής συλλογής ηλεκτρονικών υπογραφών; Συγνώμη για τη συνδικαλιά, αλλά πόσο διαφέρει από την αθρόα ηλεκτρονική εγγραφή μελών που κάνουν τα αστικά κόμματα τύπου i-syriza, χωρίς πολιτική διαπάλη και συμφωνία;

        Reply
      2. ΦΦ1917

        Το υπόλοιπο 40% είναι να φανταστούμε νΚΑ και άντε μερικοί δικοί σας ανένταχτοι,έτσι για τα μάτια του κόσμου. Αλλά ναι ουδεμία σχέση με το ΝΑΡ…
        Θέλετε κατά τα άλλα να μην σας κάνει κριτική κανένας.

        Ιδρυτικό κείμενο μπορεί να είναι αλλά καταπιάνεται με ό,τι φαίνεται πιασάρικο στο φιλοθεάμων κοινό (ΕΣΣΔ,υπαρκτός σοσιαλισμός) ή καλύτερα ότι είναι στην ατζέντα του ΝΑΡ αυτό το διάστημα (ΑΟΖ κτλπα).
        Όσο για τη σύνθεση το ξέρετε ότι και τα δυνατά σας να βάλετε αυτή κινείται στα όρια στρωμάτων που αντικειμενικά έχουν μικροαστικές ταλαντεύσεις.
        Μην μπερδεύεσαι βρε Pavel ματάκια έχουμε και βλέπουμε.
        Όσο για τις ηλεκτρονικές συμμετοχές τι να πω ο φίλος κομσομόλος τα έβαλε σταράτα και όμορφα παρακάτω,κρίμα δηλαδή η χολή σας για το ΣΕΚ που οργάνωνε μέλη διαδικτυακά.
        Μη σκάτε στα χνάρια του κινείστε.

        Reply
        1. Γιώργος Λυγκουνάκης

          Μια χαρά είναι η οργάνωση μέσω ίντερνετ, είναι στο πνεύμα της εποχής.

        2. ΑΩ

          Ούτε ολομέλεια του ΝΑΡ είναι, ούτε ιδρυτικό κείμενο. Φφ τζάμπα το κουράζεις είναι φανερό ότι το μόνο που έχεις να πεις είναι ότι η πρωτοβουλία δεν αξίζει γιατί δήθεν το είναι αναξιόπιστο, λέει ψέματα κλπ.
          Επί της ουσίας τίποτα.
          Για όλα τα θέματα το ίδιο βιολί: μην το διαβάσετε, τα λέει το ΝΑΡ που είπε, που έκανε….
          Ακόμα και τη σημαντική διεθνιστική πρωτοβουλία της κοινής ανακοίνωσης ΝΑΡ και ΕΜΕΠ τα μέλη του ΚΚΕ που σχολιάζουν στην παντιέρα την έβγαλαν λάθος γιατί το ΕΜΕΠ είναι “ρεφορμιστικό”…. Για το περιεχόμενο της ανακοίνωσης δεν έχει γραμμή

        3. ΦΦ1917

          To EMEΡ μέχρι πρότινος ήταν στο συνασπισμό του φιλοκουρδικού Δημοκρατικού Κόμματος των Λαών (HDP),το οποίο είναι πάνω κάτω σαν τον δικό μας ΣΥΡΙΖΑ πριν το 15′,πιστό στις αρχές του δημοκρατικού σοσιαλισμού και του ρεφορμισμού.
          Για εντελώς διαδικαστικά ζητήματα αποχώρησε το 14′ αλλά συνέχισε να στηρίζει τους υποψηφίους του HDP και να είναι σε κινηματική συμπόρευση μαζί του. Αυτό από μόνο του αποδεικνύει μια σειρά από αυταπάτες.
          Στην δε κοινή σας ανακοίνωση υπάρχουν συγκεκριμένα ζητήματα τα οποία είναι αμφίσημης σημασίας και προκαλούν ερωτηματικά για το πως αντιμετωπίζετε τις γεωπολιτικές καταστάσεις στο σήμερα. Ειλικρινά όμως δεν έχω όρεξη να γράφω σεντόνια αναλύοντας τα.
          Ωστόσο πρόσεξε ότι μιλάμε για το ΝΑΡ και όχι για το πως διαφέρει ή τοποθετείται το ΝΑΡ σε σχέση με το ΚΚΕ.
          Για αυτό του/σας γίνεται η κριτική,η οποία και βάσιμη και δικαιολογημένη είναι.
          Τα υπόλοιπα που λες είναι για εσωτερική κατανάλωση και να διασκεδάζεις τις εντυπώσεις.

          Αααα για πολλοστή φορά οργανωτική σχέση,πόσο μάλλον μέλος,με το ΚΚΕ δεν έχω οπότε σε παρακαλώ κόψε την πρόκληση για πολλοστή φορά.

        4. kokkiniotis

          Εννοείται ότι η έγκριση ενός σχολίου κατά κανένα τρόπο δε σημαίνει ότι υιοθετούνται όσα ενδεχομένως ανακριβή, πολιτικά άστοχα ή ψευδείς πληροφορίες περιέχονται σε αυτό.

        5. ΦΦ1917

          1.https://en.wikipedia.org/wiki/Peoples%27_Democratic_Party_(Turkey)

          2.https://en.wikipedia.org/wiki/Labour_Party_(Turkey)

          “The Labour Party (EMEP) had been a member of the Peoples’ Democratic Congress and had participated in the establishment of the HDP in 2012. However, the EMEP released a statement on 17 June 2014, announcing a split with the HDP.[6] The split was attributed to the restructuring of the Kurdish nationalist Peace and Democracy Party into a local-only party under the new name Democratic Regions Party (DBP), while the BDP’s parliamentary caucus would be integrated into the HDP. This would, in turn, require the HDP’s constitution to be altered in order to ensure greater compliance and conformity with the ideology of the BDP. This caused the EMEP to formally announce their secession from the HDP, but stated that they would continue their participation with the HDK. Despite the split, the Labour Party endorsed the HDP presidential candidate Selahattin Demirtaş for the 2014 presidential election and also announced that they would not be running in the June 2015 general election.”

          Υπάρχει κάποια ανακρίβεια σχετικά με τα δρώμενα και τα γεγονότα που παρέθεσα άνωθεν και αν που συγκεκριμένα?
          Εάν το “πολιτικά άστοχα” αγγίζει τον χαρακτηρισμό μου για την ιδεολογία του HDP και την κοινή ρεφορμιστική βάση που έχει με τον ΣΥΡΙΖΑ ή το “διαδικαστικά” για το διαζύγιο ΕΜΕΡ και HDP,θα ήθελα συγκεκριμένα να επισημανθεί.
          Θα επιθυμούσα βέβαια kokkiniotis την ίδια ευαισθησία κάθε φορά που φίλοι ή μέλη του ΝΑΡ επιρρίπτουν ανυπόστατες κατηγορίες στο ΚΚΕ ή σε άλλο κινηματικό χώρο.

        6. Left G700

          Φίλε kokkiniotis,

          Τώρα που σε πέτυχα:

          Είχα παρακαλέσει πριν από κάμποσες μέρες να με πληροφορήσετε για τους κωδικούς υπογράμμισης (ξέρεις: το αντίστοιχο με για τα πλάγια, για το μπολντ, για διαγραφή). Το αίτημά μου παράπεσε (αλλά ακόμα κι αν αγνοήθηκε, κακία δεν κρατάω, το ξέρουν κι οι πέτρες). Συνεπώς, το ανανεώνω.

        7. San Rocco

          Το υπόλοιπο 40% είναι ανένταχτοι σύντροφοι κ συντρόφισσες. Ούτε μέλη του ΝΑΡ , ούτε της ΝΚΑ .

        8. κομσομόλος

          Τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ στις εκλογές έχουν να πω εγώ χοντρικά 50% μέλη της ΚΝΕ και του ΚΚΕ και 50% ανένταχτους αγωνιστές (λογικά φιλοΚΚΕ). Άρα είναι ανεξάρτητα ψηφοδέλτια, δεν ειναι ψηφοδέλτια του ΚΚΕ.

          Τι, οχι;

    3. Αλέξης

      Κατά δήλωσή του είναι το ΚΚΕ κόμμα μαρξιστικό-λενινιστικό, όπως και το ΚΚΕ (μ-λ), αλλά και το Μ-Λ ΚΚΕ. Νομίζω ότι και 2-3 οργανώσεις ακόμα δηλώνουν ότι είναι μαρξιστικές-λενινιστικές, όπως και το καταστατικό του ΑΚΕΛ, του ΚΚ Πορτογαλίας (στηρίζει κυβέρνηση μνημονίων) και άλλα κόμματα. Με κάθε ειλικρίνια το σημειώνω…

      Reply
      1. ΦΦ1917

        Ναι και μετά ξύπνησες. Να ήξερες καημένε προβοκάτορα πόσα κόμματα δηλώνουν μαρξιστικά-λενινιστικά και είναι κυνηγημένα ανά την υφήλιο για αυτή τους την “στάμπα”.
        Προφανώς και η τοποθέτηση σου ως μαρξιστή-λενινιστή δεν σε καθορίζει για πάντα ως τέτοιον.
        Η δήλωση όμως ιδίως στην αρχή των βημάτων του κάθε εγχειρήματος είναι τουλάχιστον προαπαιτούμενη για να κινηθείς στην αντίστοιχη βάση.
        Στο “σύγχρονο” και μεταμοντέρνο ΚΚ του ΝΑΡ κάτι τέτοιο αποσιωπάται με αριστουργηματική δεξιοτεχνία.
        Τι σε απασχολεί εσένα αν το ΚΚΕ είναι ή δεν είναι,όταν έχετε σαν οργάνωση κατακρεουργήσει κάθε έννοια του λενινιστικού κόμματος νέου τύπου?
        Και ρωτάω έχει “παλιώσει” ο μαρξισμός-λενινισμός ή είναι ντε μοντέ για να τραβήξεις κοσμάκη που έχει φάει αβαβά την κάθε αστική αρλούμπα?
        Γιατί εγώ βλέπω να σημειώνει σχολιασμό,ένα υποτίθεται, κείμενο έναρξης διαλόγου ελαχίστων παραγράφων και για τον υπαρκτό σοσιαλισμό και την ΕΣΣΔ,άρα μήπως είναι κάτι πιο βαθύ που σας λερώνει?

        Reply
        1. Γιώργος Λυγκουνάκης

          Είναι ντεμοντέ ο μαρξισμός-λενινισμός. Τώρα θέλουμε σύνθεση ιδεολογιών. Και ζήτω το μεταμοντέρνο.

        2. Left G700

          Μόνο το μεταμοντέρνο; Ζήτω και η Lady Gaga, ζήτω κι ο Άρης, ζήτω κι ο Άρης Πετρούπολης!

          Γουστάρεις; Έλα, που κάνεις ότι ντρέπεσαι. Αφού σε βλέπω. Τα έχεις δώσει όλα! Λίγο ακόμα και θα πας στο γήπεδο από σήμερα! :-)

        3. Left G700

          Ε, εντάξει! Ζήτω κι ο Παναγόπουλος! :-)

        4. Αλέξης

          ΦΦ το να αποκαλείς κάποιον προβοκάτορα επειδή απλώς έγραψε 2 γραμμές σχόλια δείχνει πόσο λενινιστής είσαι;
          Αν είναι έτσι, τότε ναι, εμείς δεν είμαστε…
          Τι να σου πω; Με μαρξισμό-λενινισμό συνεργαστήκατε με τον Γ. Ππανδρέου σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Με μαρξισμό-λενινισμό είχατε και πρόγραμμα για “νέου τύπου ανάπτυξη” στα πλαίσια του καπιταλισμού, με μαρξισμό-λενινισμό κάνατε 2 κυβερνήσεις με ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, με μαρξισμό λενινισμό εκστασιαζόσασταν από την περεστρόϊκα, με μαρξισμό λενινισμό δεκάδες ακόμα… Άρα τι να κουβεντιάζουμε τώρα; Το αν είναι επαναστατικός ο μαρξισμός σου, αν έχεις καταλάβει κάτι από τον μεγάλο Λένιν, δεν φαίνεται από τα άρθρα του καταστατικού σου, ούτε από τις δηλώσεις σου.
          Για να μην παίζουμε τις κολοκυθιές, και επειδή -κατά δήλωσή σου-είμαστε και προβοκάτορες (άλλη μια πολύ μαύρη πρακτική και ιστορικά καταδικασμένη αντίληψη των μαρξιστικών-λενινιστικών κομμάτων όπως τα εννοείς εσύ, με πρακτορολογία, χαφιεδολογία, προβοκατορολογία) εμείς με τον Μαρξ και το έργο του είμαστε, με το Λένιν και το έργο του και την επαναστατική πολιτική του πράξη είμαστε. Εσύ;

        5. ΦΦ1917

          Με τον Γ.Παπανδρέου ποιος έκανε κυβέρνηση εθνικής ενότητας είπαμε?
          Αυτά τα βλέπουν οι διαχειριστές ή τους χτυπάει επιλεκτικότητα μόνο στους φίλους του ΚΚΕ που υποτίθεται ότι “ψευδολογούν” ή κάνουν “άστοχη πολιτική κριτική”?

          Άκου Αλέξη που πέρα από την τσιτατολογία σου δεν μπαίνεις στον κόπο για αντιπαράθεση με επιχειρήματα,για όλα όσα εκ των υστέρων και εκ της βολής σου κρίνεις με απόλυτο και δογματικό τρόπο το ίδιο το ΚΚΕ έχει απαντήσει επισταμένως. Έχει γίνει αυτοκριτική και μέσα από την πείρα το ΚΚΕ τουλάχιστον έχει αποφύγει πολλές μπανανόφλουδες τα επόμενα χρόνια όταν κάποιοι,σαν εσένα λογικά,που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια και το αλάνθαστο τρώγανε διαφόρων ειδών “τούμπες”. Αλλά για αυτό τσιμουδιά…

          Αν ωστόσο δεν μπαίνεις στον κόπο να μελετήσεις είναι μάλλον επειδή χαλάνε την σούπα σου/σας για να έχετε να λέτε τα ίδια και τα ίδια.
          Δεν είναι τυχαίο ότι ακόμα η συζήτηση περιστρέφεται γύρω από το 89′.
          Γιατί αν θεωρείς πως το κομμουνιστικό κίνημα είχε πάντοτε συμπεράσματα για το που,πως και γιατί πρέπει να κινηθεί είσαι πολύ γελασμένος.
          Θα μπορούσα με την ίδια ακριβώς λογική που είσαι εμφορούμενος να αρχίσω να αραδιάζω επιχειρήματα περί προσκόλλησης κάποτε στη ΓΣΕΕ,σύμπλευση στο κίνημα με τον ΣΥΡΙΖΑ,μπροσούρες ΝΑΡιτών που εκθειάζονταν η Περεστρόικα,ρεφορμιστικών αυταπατών της οργάνωσης σου και πολλά άλλα.
          Θα μπορούσα ακόμα να σε ρωτήσω για το αν το πρόβλημα σου ήταν η συγκυβέρνηση του ΣΥΝ (κυρίως κάτω από την πίεση των δεξιών στελεχών που τους έριχνε άσφαιρα πυρά η οργάνωση σου και τα έβρισκε ωραιότατα στο κίνημα αργότερα) που σε ώθησε να αναθεωρήσεις τον Ιμπεριαλισμό,τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό,το υποκείμενο της επανάστασης,την μη-σοσιαλιστική φύσης της ΕΣΣΔ (σε μάρανε η Περεστρόικα κατά τα άλλα) και πολλά ακόμη.
          Ωστόσο επειδή μου αυτοχαρακτηρίζεσαι με διάφορα κοσμητικά προς επίρρωση της όποιας “ανωτερότητας”,”επαναστατικότητας” ή δεν ξέρω εγώ τι άλλο που ουδέποτε ξεστόμισα καλό θα ήταν να διαβάζεις προσεκτικά τι έγραψα και γιατί.
          Αναιρείς την προσήλωση του ΚΚΕ (όπως και των δύο οργανώσεων του μαοϊκού χώρου) στον μαρξισμό-λενινισμό (δικαίωμα σου) αφού έχεις διαβάσει άρθρα και καταστατικά (που ειλικρινά δεν σε πιστεύω αλλά λέμε τώρα) και το επιχειρηματολογείς με την στάση ορισμένων εργατικών κομμάτων που έχουν επιλέξει λαθεμένες πολιτικές και τους έχει γίνει φανερή και σκληρή κριτική.
          Μάλιστα νομίζεις ότι μονάχα 2-3 (ίσως και άλλα συμπληρώνεις μετά) δηλώνουν τέτοια και αφού έχουν τις αντίστοιχες πολιτικές στάσεις μάλλον είναι κάτι παρωχημένο,οπότε όποιος κάνει κριτική στο αναδυόμενο κόμμα του ΝΑΡ για την απουσία μαρξισμού-λενινισμού είναι μάλλον ρεφόρμα και κολλημένος σε παρωχημένες ιδεολογικές στάμπες.
          Και η παράνοια πάει σύννεφο…
          Καλό θα ήταν να δεις και καμιά άλλη προσέγγιση των ζητημάτων του περιβόητου 89′ και για το ποιος δικαιώθηκε/δικαιώνεται πολιτικά.

          1) http://kokkinosfakelos.blogspot.com/2016/10/1_17.html
          2) http://kokkinosfakelos.blogspot.com/2016/10/2_18.html

        6. kokkiniotis

          Γράφε τις απόψεις σου και άσε κατά μέρος τη διαχείριση. Αρκετά σου έχει χαριστεί.

        7. San Rocco

          Ντοιιιιινγκ!!! Μπροσούρα του ΝΑΡ που εκθειάζει την περεστροικα!!! Για φερτο μας φφ μου !

          Μάλλον μπροσούρες -και μάλιστα πολλεεεεες- του ΚΚΕ που εκθειάζουν την περεστρόικα ήθελες να γράψεις , αλλά μπερδεύτηκες .

        8. Αλέξης

          Α. Με τον Γεώργιο Παπανδρέου έκανε κυβέρνηση εθνικής ενότητας το ΕΑΜ με απόφαση της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Η κυβέρνηση αυτή οδήγησε τη χώρα μετά την απελευθέρωση και μέχρι το Δεκέμβρη. Υπουργεία είχε το ΚΚΕ και διαχείριση έκανε.
          Β. Για το υπόλοιπο σχόλιό σου δεν καταλαβαίνω τι θέλεις να πεις, δεν μπορώ να σου απαντήσω κάτι, πραγματικά. Αν θέλεις να πεις ότι το ΚΚΕ έκανε την αυτοκριτική του και αποκήρυξε αυτά τα λάθη του, τότε σημαίνει ότι από τα 101 χρόνια ύπαρξής του “σωστή” γραμμή είχε κανα 2-3 χρόνια τη δεκαετία 1930, 3 χρόνια (ΔΣΕ) τη δεκαετία 1940 και τα τελευταία 10 (;) χρόνια; Όλα τα άλλα χρόνια είχε-κατά την αυτοκριτική-λαθεμένες θέσεις, οπορτουνιστική απόκλιση, στρατηγικά προβλήματα, κλπ
          Γ. Δεν τσιτατολόγησα ούτε σε μια γραμμή, δεν σε πιάνω…
          Δ. Για το περιβόητο 1989, άστο καλύτερα, δεν δικαιολογήται με τίποτα, δεν μπορεί να παρουσιαστεί αλλιώς από αυτό που ήταν: μια γραμμή και μια πράξη ταξικής συνθηκολόγησης και υποταγής. Επίσης εδώ μιλάμε για το μέλλον, για την ανάγκη πρώτα απ΄ όλα ενός νέου προγράμματος της κομμουνιστικής απελευθέρωσης, δεν μιλάμε εμείς για το 1989… Αλλά…

        9. ΦΦ1917

          Εσύ σε ποιο χώρο ήσουν προηγουμένως να ρωτήσω εγώ?
          Γιατί βλέπω μια εντελώς ανεπαρκέστατη και κυριολεκτικά προβοκατόρικη λογική του τύπου: ΤΑ ΛΑΘΗ ΔΙΚΑ ΣΑΣ-Η ΕΠΟΠΟΙΙΑ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
          Συγγνώμη κιόλας αλλά αν θες να μιλάς για την κληρονομιά του κομμουνιστικού κινήματος να μάθεις ότι μέσα σε αυτή υπάρχουν νίκες,λάθη,απογοητεύσεις και έφοδοι στον ουρανό. Δεν είναι όλα ρόδινα,ούτε η πείρα που έχεις στο σήμερα ήταν δεδομένη στις εκάστοτε στιγμές.

          Αν θες λοιπόν να πλιατσικολογήσεις την ιστορία και να μου παρουσιάζεις επιλεκτικά ότι σου κατεβαίνει για κριτική στον μαρξισμό-λενινισμό (από τα γεννοφάσκια του ΣΕΚΕ) ξέχωρα από τις εκάστοτε συνθήκες συγγνώμη αλλά είμαι ο πλέον ακατάλληλος για στείρους μονολόγους.
          Από το 1917 έως το 1989 ό,τι λάθος και σωστό συνέβη το καρπωνόμαστε παρέα,από το 89′ και έπειτα ο καθένας είναι υπεύθυνος για την στάση και τα πεπραγμένα του.
          Εντάξει τώρα?

          Επίσης βγάλε κανένα επαρκές συμπέρασμα για την Γιάλτα και μάθε μετά να πιάνεις στο στόμα σου τον ηρωικό αγώνα του ΔΣΕ.
          Άλλωστε οι αντάρτες του ΔΣΕ δεν περίμεναν μεταβατικά διαχειριστικά προγράμματα σαν τα δικά σου για να εξεγερθούν και ήταν οι ίδιοι ακριβώς που εκτίμησαν λάθος καταστάσεις τα προηγούμενα χρόνια και γεύτηκαν την απογοήτευση στο πετσί τους.
          Για τον Αλαβάνο του ΜΑΡΣ,τους ανανεωτικούς του ΣΥΝ και τα παρακλάδια τους που ήσουν σε ιδιόμορφη κινηματική σύμπλευση να φανταστώ ούτε λόγος.
          Εσύ εδώ και 30 χρόνια είσαι σπαθί στο κίνημα ε,ούτε λόγος για κριτική πόσο μάλλον για αυτοκριτική…
          Ρίξε και καμιά ματιά στην ριμάδα την ιστορία,έλεος δηλαδή.

          Σαν Ρόκο αναφέρομαι στην μπροσούρα “Μια συζήτηση που δεν έγινε” των Κοτζιά και Μπατίκα,πρωτεργατών στην ίδρυση του ΝΑΡ.

        10. ΑΩ

          Δηλαδή πώς εξηγείς ότι το ΚΚΕ, με στελέχη της ηγεσίας Παπαρήγα, Κουτσούμπα, Γόντικα, Μαΐλη κλπ, ίδρυσε το ΣΥΝ -που οδήγησε στο ΣΥΡΙΖΑ- με το σοσιαλδημοκρατικό “Κοινό Πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ”, μπήκε με το ΣΥΝ σε δυο αστικές κυβερνήσεις το 1989-90, συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές το 1990 και στις βουλευτικές (μονοεδρικές) το 1989-90, στήριξε τη γραμμή Γκορμπατσόφ που διέλυσε την ΕΣΣΔ;
          Κάποιο “λάθος” και κακή ενημέρωση έφταιγε; Το μετέπειτα ΝΑΡ; Ο Κοτζιάς που έμεινε στο ΝΑΡ 5 μήνες (μέχρι Μάη 1990);
          Πόσο μαρξιστής πρέπει να είσαι για να μην δεχτείς στις Προγραμματικές Κατευθύνσεις του 13ου συνεδρίου του ΚΚΕ να μπει ολόκληρο κεφάλαιο “σοσιαλισμός και αγορά”;
          Η παρουσία του αμερικάνου πρέσβη Σωτήρχου, η ομιλία του πρωθυπουργού Κων/νου Μητσοτάκη -ένα μήνα μετά τη δολοφονία Τεμπονέρα!- θα έπρεπε να προειδοποιεί για τις εξελίξεις…
          Αλλά η ηγεσία του ΚΚΕ που ήταν “αδιάλλακτη” κατόπιν εορτής, έγινε κριτής και κρίνει.
          Μάθε από την ιστορία ΦΦ…
          https://www.youtube.com/watch?v=ySbGJsYbDUk

        11. ΦΦ1917

          Δεν είμαι εγώ να σου τα εξηγώ αυτά ούτε να γράφω σεντόνια για να αποδείξω κάτι.
          Υπάρχει το ξαναλέω για ακόμη μια φορά ανάλυση και αυτοκριτική από μεριάς ΚΚΕ για τα εν λόγω ζητήματα και απάντηση σε κάθε σου ερώτημα,το να κάνω κόπι πέιστ είναι μάλλον αδιάφορο.

          Επίσης δεν καταλαβαίνω τον πόνο σας για την ΕΣΣΔ όταν η οργάνωση σου παρέβλεπε την σοσιαλιστική της φύση και έβρισκε ιδιόμορφες καπιταλιστικές σχέσεις χωρίς βέβαια να είναι καπιταλισμός.
          Αφού για εσάς ήταν λυμένο το ζήτημα γιατί σας πιάνει ο πόνος για την Περεστρόικα?

          Ωστόσο κάνεις μια αναφορά στο 13ο συνέδριο που στο τσακ δεν έβγαλε ΓΓ τον Δραγασάκη και θες ειλικρινά να σου εξηγηθούν τα προφανή για το τι συσχετισμούς είχε να αντιμετωπίσει το ταξικό κίνημα μέσα στο ΚΚΕ?
          Αυτό από μόνο του τα λέει όλα!

          Σοβαρά τώρα έστω ότι έχεις (που δεν έχεις) απόλυτο δίκιο σε όσα προσάπτεις στο ΚΚΕ,30 χρόνια μετά και μέσα από συσσωρευμένη πείρα πως δικαιολογείς την συνεργασία σου με τον ΣΥΡΙΖΑ σε διάφορα μέτωπα (πρωτοβάθμια και κίνημα γενικότερα,φοιτητικά,δημοτικά σχήματα με αποκορύφωμα την εκλογή το 14 δημάρχου στο Χαλάνδρι από δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ,στήριξη περήφανης διαπραγμάτευσης και δημοψηφίσματος) ή τις διαχειριστικές λογικές που αναβλύζουν στο μεταβατικό σας πρόγραμμα?

          Οι ανανεωτικοί και απόγονοι τους δεν σας χαλάγανε τόσα χρόνια στο κίνημα?
          Δεν σας χαλάνε οι ευρωκομμουνιστικές ομάδες που συνεργαζόσαστε/συναργαζόσταν?
          Καταλαβαίνω το γαρ πολύ του μαρξισμού,γεννά παραφροσύνη…

  9. San Rocco

    Και τα κκ Κίνας κ Βιετνάμ που κυβερνούν εφαρμόζοντας τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό, μλ κόμματα δηλώνουν ακόμα, ή δήλωναν πριν λίγα χρόνια. Καμία λέξη δεν κερί πια κάτι από μόνη της. Ούτε καν η λέξη κομμουνισμός, πόσο μάλλον η φράση μαρξισμος-λενινισμος. Για αυτό φρόντισαν τα κομμουνιστικά κόμματα .

    Και οι μεταμοντέρνες αφηγήσεις παιδί του καπιταλισμού κ του υπαρκτού “σοσιαλισμού” είναι . Ας σταματήσουν να κοροϊδεύουν τον εαυτό τους κ τους άλλους, όσοι κομμουνιστές πιστεύουν πως δεν ευθύνονται τα κομμουνιστικά κόμματα για την έλευση του μεταμοντέρνου. Ευθύνονται κ παραευθυνονται. Οι διαψεύσεις του λεγόμενου υπαρκτού που αντί να εμβαθυνεται ο κομμουνισμός, είχαμε την ανάδειξη νέας άρχουσας τάξης. Η ενσωμάτωση των περισσότερων δυτικών κκ στην εθνική ενότητα υπό των καπιταλιστικών τάξεων (χαρακτηριστικός ο υπονομευτικος ρόλος του Γαλλικού κκ στον Μάη του 68 εναντίον των εξωτερικών/χειραφετητικη κοινωνικών τάσεων κ διαδικασιών ), η αποτυχία τελικά του Μάη του 68 , και οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις σε κοινωνία κ οικονομία , όλα αυτά οδήγησαν στον μηδενισμό, τον κυνισμό, τον κατακερματισμό. Δλδ στο μεταμοντέρνο.

    Reply
    1. San Rocco

      Το σωστό “Καμία λέξη δεν ΛΕΕΙ πια κάτι από μόνη της. Ούτε καν η λέξη κομμουνισμός, πόσο μάλλον η φράση μαρξισμος-λενινισμος. Για αυτό φρόντισαν τα κομμουνιστικά κόμματα…”.

      Εχει μεγάλη σημασία να τονίσουμε τον σημαντικό και αρνητικό ρόλο που έπαιξαν διεθώς τα κομμουνστικά κόμματα, στην δυσφήμιση της λέξης ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ. Η κρατική/κυβερνητική πρακτική τους στο πλαίσιο του λεγόμενου υπαρκτού σοσιαλισμού, η αντίστοιχη πρακτική στις χώρες της δυτικής Ευρώπης, όπως και το σημερινό αίσχος των ΚΚ ΚΙΝΑΣ και ΒΙΕΤΝΑΜ που οικοδμούν με όλα τα συμβολα του κομμουνισμού στην θέση τους, έναν άγριο ολοκληρωτικό καπιταλισμό, απετέλεσαν ΤΙΣ ΑΙΤΙΕΣ εκμηδένισης του κομμουνισμού ως χειραφετητική έννοια και πρακτική.

      Και απετέλεσαν και μία εκ των βασικών αιτίων ανάδυσης του μεταμοντερνισμού, σε συνδυασμό με τις καπιταλιστικές αναδιερθρώσεις σε κοινωνία και οικονομία: Θα χρειαστούμε καιρό ακόμα, φρέσκες χειραφετητικές θεωρήσεις και πρακτικές, τοπικής και διεθνούς εμβέλειας για να ανασυγκροτηθεί ένα νέο κομμουνιστικό κκινημα σε αντίθεση τόσο με τον καπιταλισμό, όσο και με την εξουσιαστική/κρατικιστικη φύση των μέχρι τώρα κομμουνιστικών κομμάτων και οργανώσεων.

      Δεν μπορούμε να αποφύγουμε την ιεραρχία εντός ενός κομμουνιστικού κόμματος. Μπορούμεόμως να την αμβλύνουμε σημαντικά, κάτι που δεν έχει γίνει ούτε στο ΝΑΡ, ούτε πολύ πολύ περισσότερο σε τροτσκιστές, μουλου και ΚΚΕ.

      Δεν μπορούμεεπίσης να αποφύγουμε τον κρατικό τρόπο οργάνωσης της μετεπαναστατικής κοινωνίας. Μπορούμε όμως να τον συνδυάσουμε με τον αμεσοδημοκρατικό τρόπο οργάνωσης που αναγκαστικά έχει και θα έχει τοπική βάση.

      Reply
  10. Ι.Α

    κι εγω με ειλικρινεια απαντω

    δεν ειναι απαραιτητο καποιο κομμα που ομνυει στον μαρξισμο-λενινισμο να τιμα αυτον τον τιτλο
    ειναι ομως σιγουρο οτι ενα καλεσμα για συγκροτητηση ΚΚ που δεν αναφερει τον λενινισμο να ειναι αποτυχημενο απο τη γεννηση του

    Reply
  11. Ανώνυμος

    Αστεία η αντιπαράθεση ναριτών-κκεδών για το “κόμμα της εργατικής τάξης”. Φυσικά, η ίδια η εργατική τάξη απέχει από κάθε αντίστοιχη συζήτηση, αποστασιοποιείται από το ΠΑΜΕ και -δυστυχώς- αδιαφορεί πλήρως για τις πρωτοβουλίες της επαναστατικής Αριστεράς.
    Αυτό είναι προφανές και δεν αλλάζει επειδή βρήκε το ΝΑΡ 2 οικοδόμους και 5 σερβιτόρους να υπογράψουν.
    Δύο δρόμοι υπάρχουν με αυτό το δεδομένο
    1. είτε απορρίπτουμε τη μορφή του κόμματος και ψάχνουμε το επόμενο μεγάλο αριστερό μαγαζί για να στηρίξουμε εκλογικά
    2. Είτε ψάχνουμε δρόμο για τη δημιουργία του κόμματος που θα προκύψει οργανικά από την κίνηση των πρωτοπόρων κομματιών της εργατικής τάξης, άρα θα έχει και κάποια στοιχειώδη μαζικότητα. Αυτό σημαίνει επιμονή, σύνθεση απόψεων -και όχι απριορι διακηρύξεις για τον “ολοκληρωτικό καπιταλισμό”- και δουλειά για να πατήσουν σε πραγματικές βάσεις μέσα στην κοινωνία όλες οι προσπάθειες της Αριστεράς.

    Reply
    1. San Rocco

      Δε νομίζω ότι είναι σωστή η άποψη περί αντιπαράθεσης ΝΑΡιτών κ κκεδων για το κόμμα της εργατικής τάξης. Διότι καταρχάς το ΝΑΡ δεν επιδιώκει να φτιάξει ΤΟ κόμμα της εργατικής τάξης. Επιδιώκει να φτιάξει νέο κομμουνιστικό κόμμα που θα εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

      Από κει κ πέρα, η συζήτηση έχει ανοίξει: προβληματοποιειται κ η ίδια η έννοια του κόμματος , ως μια έννοια, μορφή κ πρακτική που με βάση την εμπειρία του 20ου αιώνα απεδειχθη πως εμπεριέχει από σήμερα τόσο στοιχεία χειραφέτησης της εργατικής τάξης από τον καπιταλισμό , όσο κ στοιχεία υποταγής της σε μια νέα ταξική διαίρεση της κοινωνίας, αν αυτό το κομμουνιστικό κόμμα πάρει την εξουσία.

      Β. Ναι, η υπόθεση ενός νέου κομμουνιστικού Κόμματος δεν είναι ευθύνη μόνο του ΝΑΡ, ούτε κ μπορεί να γίνει μόνο από το ΝΑΡ. Όμως δεν μπορεί να γίνει κ.με την συζήτηση κ την ενότητα όπως τη μάθαμε. Διότι η συζήτηση κ η ενότητα όπως τη μάθαμε θα γίνει παλι με όρους κοπτοραπτικης, με όρους φραξιων κ διαπραγματεύσεων των ηγεσιών μεταξύ τους άρα πάλι ο κόσμος , τα μέλη στην απέξω .

      Και ναι, η ανάλυση για τον ολοκληρωτικό καπιταλισμό είναι μια από τις δυνατές θέσεις του ΝΑΡ που θα ήθελα να αποτελεί κ θέση ενός νέου κομμουνιστικού κόμματος.

      Reply
    2. pavel

      Ανώνυμε, ακριβώς με το σημείο 2 που γράφεις κινείται η όλη προσπάθεια. Το κόμμα θα προκύψει από κίνηση της τάξης, για αυτό δεν βαφτίζουμε κόμμα το ΝΑΡ ή την πρωτοβουλία που παίρνουμε. Η πρωτοβουλία αυτή έχει το χαρακτήρα α. να εκφραστεί η αν’αγκη, να δηλωθεί η πρόθεση μια τέτοιας διαδικασίας, β. να προετοιμάσει το έδαφος, να εκκινήσει διεργασίες και να θέσει προτάσεις για το περιεχόμενο μια τέτοιας διαδικασίας. Το κείμενο υπογραφών αυτό ακριβώς προβάλλει: Να οργανωθεί ο διάλογος ώστε να μπορεί να γίνει σύνθεση (για τη ν οποία μιλάς). Δεν υπάρχουν απριόρι διακηρύξεις, που το είδες αυτό. Το ΝΑΡ θα καταθέσει τη γνώμη του, δεν είναι προαπαιτούμενη η συμφωνία με αυτή, αλλιώς δεν θα συμμετείχε και δεν θα άνοιγε μια τέτοια διαδικασία, θα έλεγε “έχω πρόγραμμα” και θέσεις-ελάτε. Επίσης η διαδικασία για μια ανώτερη κομμουνιστική οργάνωση-αυτός είναι ο άμεσος στόχος-που θα συμβάλλει στη δημιουργία κόμματος, απαιτεί πράγματι-και σχεδιάζουμε-δουλειά στην τάξη και άπλωμα στην κοινωνία για να έχει πραγματικές βάσεις μια τέτοια προσπάθεια.
      Συμφωνούμε ακριβώς λοιπόν με το σημείο 2 που έγραψες.

      Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *