Παναγιώτης Μαυροειδής
Δε θα αργούσε. Οι φυτείες μίσους βγάζουν τη σοδειά τους.
Λιπάνθηκαν καλά με τους πάνω από ένα εκατομμύριο νεκρούς Ιρακινούς, στρατιώτες και κυρίως αμάχους, σε ένα πόλεμο που κήρυξε ο Μπους στο όνομα του Θεού (μην το ξεχνάμε!) και προς εύρεση των όπλων μαζικής καταστροφής του Σαντάμ Χουσεΐν που δε βρέθηκαν και δεν υπήρχαν ποτέ.
Ποτίστηκαν με το αίμα των Λίβυων αμάχων, που έρευσε και ρέει ακόμη, στην δολοφονική επιχείρηση της Γαλλίας και των άλλων χωρών μελών του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, που κομμάτιασαν το δεύτερο κοσμικό κράτος μετά το Ιράκ.
Φούντωσε ο σπόρος και θέριεψαν οι βλαστοί του μίσους, με τους 700.000 νεκρούς στη Συρία και τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων προσφύγων στο μακελειό της διάλυσης της τρίτης και τελευταίας κοσμικής αραβικής χώρας, που δημιουργούν οι βομβαρδισμοί των ΗΠΑ, της Γαλλίας και της Ρωσίας.
Έφτιαξαν τους Ταλιμπάν, για να νικήσουν τους Σοβιετικούς, αλλά κυρίως για να ακυρώσουν τα δημοκρατικά κοινωνικά βήματα στο Αφγανιστάν, να ελέγξουν τη χώρα και τον πλούτο της. Τα τέρατα όμως, γεννούν μόνο τέρατα και στον κόσμο των τεράτων δεν ισχύουν τα στοιχειώδη που τηρούνται και στην πιο βάρβαρη ανθρώπινη κοινωνία. Ο άνθρωπος –λένε οι ανθρωπολόγοι- δε βιάζει τη μάνα του, ακόμη και αν είναι εγκληματίας δολοφόνος. Στα τερατο-γεννήματα των σχολών της CIA, ο κανόνας δεν τηρείται. Οι Δίδυμου πύργοι μας το έδειξαν…
Δημιούργησαν από κοινού με τις φριχτές πετρελαιομοναρχίες του κόλπου και με τη στήριξη της Τουρκίας το φασιστικό έκτρωμα του Ισλαμικού κράτους, ως δύναμη κρούσης κατά το δοκούν, για τον έλεγχο και την αποσταθεροποίηση της περιοχής, ώστε να είναι οι υπερ-αντλαντικοί και ευρωπαίοι προστάτες οι μόνοι επικυρίαρχοι, μοιράζοντας πλούτη και αγορές. Αλλά το τζίνι όταν βγήκε από το μπουκάλι, τερατώδης διασταύρωση του μίσους που τράφηκε στους αιχμάλωτους, ταπεινωμένους και βασανισμένους κρατούμενους του Αμπού Γκράιμπ και των ποταμών δολαρίων για μισθοφόρους, απέκτησε τη δική του φρικιαστική δυναμική.
Γονατίζουμε σιωπηλοί μαζί με τους αγαπημένους των νεκρών στο Παρίσι. Όπως και αυτών του μοιραίου ρωσικού αεροπλάνου στη χερσόνησο του Σινά.
Όπως κάναμε τις προάλλες και με τα εκατοντάδες αδέλφια μας και καλούς συντρόφους και συντρόφισσες στην Άγκυρα, που δολοφόνησε ο Ερντογάν, μέσω του ISIS που στηρίζει.
Θρηνούμε μαζί με τους ανθρώπους στις μαρτυρικές πόλεις της Συρίας, αλλά και στα προσφυγικά κέντρα της Βηρυτού, του Αμάν, της Τουρκίας.
Μας τυλίγει η συντριβή για τα δεκάδες νεκρά παιδιά στη θάλασσα του Αιγαίου, δηλαδή στα σύνορα της ΕΕ που φυλάει από τους ανθρώπους η ελληνική κυβέρνηση, δολοφονώντας τους.
Δεν κλαίμε όμως μαζί με τους μακελάρηδες Ολαντ, Ομπάμα Μέρκελ, Πούτιν!
Αυτούς τους δείχνουμε.
Τους κατονομάζουμε ως ενόχους, ως υπαίτιους, ως δολοφόνους.
Απαιτούμε να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και βομβαρδισμοί στη Συρία και σε κάθε περιοχή.
Να αποτρέψουμε τον εξανδραποδισμό χωρών και λαών, στο όνομα του πετρελαίου, των δολλαρίων, των πολυεθνικών.
Να σώσουμε τους πρόσφυγες.
Ο εσμός των πολεμοκάπηλων του σύγχρονου καπιταλιστικού κόσμου, με τα νέα άμφια της Σταυροφορίας μίσους, παριστάνει τον ανήξερο και τον λυπημένο.
Γνωρίζουν ωστόσο καλά το αποτέλεσμα της ανθρώπινης μετάλλαξης την οποία επιβάλλουν. Στις κοινωνίες της ζωώδους συμπεριφοράς που εκτρέφουν, του πολέμου όλων εναντίον όλων, της λογικής ‘’ο θάνατος σου, η ζωή μου’’, η αντίδραση στο διάχυτο φόβο που τις διακρίνει, είναι είτε η φυγή είτε η επιθετικότητα.
Τη φυγή, την υποταγή, την αντιπροσωπεύουν οι υποτακτικές ολιγαρχίες και αστικές τάξεις των χωρών της Μέσης Ανατολής, που σφάζουν τους λαούς τους μαζί με τις φονικές μηχανές του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ.
Την επιθετικότητα, τυφλή και άναρχη ενάντια σε αθώους και αμάχους, επιχειρούν να την εκφράσουν τα υπερ-αντιδραστικά φασιστικά δημιουργήματα τύπου ΙSIS.
Φυσικά και δε διαλέγουμε.
Αντίθετα, αγωνιζόμαστε για την ανατροπή του φρικιαστικού διπόλου, αρνούμενη αυτή την ανθρωπολογική μετάλλαξη. Απαιτώντας ένα κόσμο της ειρήνης, της αδελφοσύνης, της συμβίωσης των λαών, με ανατροπή της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, της ιμπεριαλιστικής βαρβαρότητας και βίας.
Δυστυχώς το τέρας εξαπλώνεται, και θέλει όλο και περισσότερο αίμα, τα ευχολόγια δεν αρκούν για να εξανθρωπιστεί,
Αυτοκαθορισμός: Όταν ο Παναγιώτης Μαυροειδής πάει να σώσει τα άσωστα της ιδεολογικής ασυναρτησίας..
Μας κάνεις πιο λιανά αυτό το βαρύγδουπο περί “ιδεολογικής ασυναρτησίας”;
13/11/2015. Το ρήμα συγκλονίζομαι έχει την τιμητική του
Συγκλονίστηκαν πρωθυπουργοί, συγκλονίστηκαν υπουργοί εξωτερικών, συγκλονίστηκαν πολίτες, συγκλονίστηκε σύσσωμη η Ευρώπη κι ο κόσμος ολάκερος από το πολλαπλό χτύπημα στην καρδιά της πολιτισμένης συγκλονιστικής πρωτεύουσας! Αφού εξόπλισαν και ενίσχυσαν με συγκλονιστικά όπλα τους τζιχαντιστές προκειμένου να χτυπήσουν τους απανταχού “αντί Δημοκρατικούς”, τώρα νιώθουν την ανάσα της απειλής στο σβέρκο τους. Όχι δε μας χαροποιεί το πολύνεκρο πολλαπλό χτύπημα στο Παρίσι! Αντιθέτως! Νιώθουμε αποσβολωμένοι γι αυτό που θα επακολουθήσει. Μας τρομάζουν οι συγκλονιστικές τρομοκρατικές ενέργειες που θα παρθούν για να χτυπήσουν την τρομοκρατία. Μας τρομάζει η ρατσιστική βία που θα εξαπολύσουν οι συγκλονισμένοι προς οτιδήποτε διαφορετικό. Μας τρομάζουν οι απανταχού της γης φασίστες που για μια ακόμη φορά θα επενδύσουν στο φόβο! Μας τρομάζουν τα τείχη που θα ανορθωθούν για να τον κλείσουν απ’ έξω. Μας τρομάζει ένας θεσμοθετημένος περιορισμός των ανθρώπινων ελευθεριών. Μας τρομάζουν οι μελλοντικοί πνιγμένοι στα νερά της Μεσογείου. Μας τρομάζει η συγκλονιστική υποκρισία της πολιτισμένης Δύςης. Μας τρομάζουν οι διαστάσεις μιας ακόμη εξαγώγιμης και δια ροπάλου επιβαλλόμενης δημοκρατίας.
Βάψανε τα μνημεία –σύμβολα των χωρών τους με τα χρώματα της Γαλλίας για να δείξουν την οδύνη τους. Μια οδύνη που εκφράζεται μόνο όταν οι νεκροί είναι στους δρόμους μιας πλούσιας φωταγωγημένης και “πολιτισμένης” Δυτικής πρωτεύουσας! Όταν όμως τα νεκρά παιδάκια ανασύρονται κάτω από τους τόνους σκόνης των σωρών των σπιτιών που βομβάρδισαν οι συγκλονισμένοι, εκεί μακριά στους “απολίτιστους” είναι παράπλευρες απώλειες! Όταν τα πτώματα ξεβράζονται στο Αιγαίο είναι ανεπιθύμητοι μετανάστες και δε τους αξιολογούμε, ούτε τους καταμετρούμε, γιατί βλέπετε είναι και πολλοί. Αυτοί συγκλονίζονται κι εμείς παρακολουθούμε τις εξελίξεις γεμάτοι αηδία, οργή και αγανάκτηση, με το βλέμμα θολό απ’ το τεράστιο ΓΙΑΤΙ! Γιατί δε ξεσηκωνόμαστε; Γιατί;
Τελικά η “Αραβική Ανοιξη” που επαγγελόσασταν τι έγινε; Μόνο “Αραβική Ανοιξη” δεν ήταν.
Εξαιρετικό κείμενο.
Αναφέρομαι στην πολιτική του πλευρά.
Επιτελους να τελειώνουμε με την αθώωση των ιμπεριαλιστών δολοφόνων,΄που διαλύουν χώρες και σκοτώνουν λαούς, στο όνομα των ίσων αποστάσεων με καθεστώτα τύπου Ασαντ
Επιτέλους, καλή η αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, αλλα πρέπει να μιλήσουμε για τον ιμπεριαλισμό και να παλέψουμε ενάντια στους πολέμους του