Yπερασπίζουμε τις δημοκρατικές και ατομικές ελευθερίες
Όχι στην καταστολή του Κράτους «εξαίρεσης» και Έκτακτης Ανάγκης
Από τις 30/5 ο πολιτικός κρατούμενος Δημήτρης Κουφοντίνας ξεκίνησε απεργία πείνας με αιτήματα: α) Κανονική τακτική άδεια και β) Κατάργηση του αυθαίρετου εισαγγελικού βέτο στη χορηγησή της.
Τα τελευταία περίπου 16 χρόνια, το αστικό κράτος και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί ασκούν μία πολιτική εξαίρεσης στους πολιτικούς κρατούμενους. Με αποκορύφωμα τα τελευταία χρόνια, που ξεκίνησε η εφαρμογή των Μνημονίων, φέρνοντας μαζί της το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης με σκοπό να καταστείλει τις κοινωνικές αντιδράσεις. Από τη φυλάκιση των μελών της «17Ν» το 2002, αλλά και του «ΕΛΑ» αργότερα, ξεκίνησε το όργιο αυθαιρεσίας του κρατικού μηχανισμού, απέναντι κυρίως σε όσους δε λύγισαν τη μέση τους μπροστά στις επιταγές της εξουσίας. Για τις κυβερνήσεις και την «Αντι»-τρομοκρατική, η ομηρία συγγενών και φίλων, οι βασανισμοί, τα ειδικά δικαστήρια (που έχουν προειλημμένη την τελική απόφαση των ισόβιων καθείρξεων πριν καν ξεκινήσει η δίκη), η απομόνωση από τους υπόλοιπους κρατούμενους, αποτελούν τη συνήθη διαδικασία που θα ακολουθηθεί για κάθε σύλληψη για «τρομοκρατία». Αντίθετα, η προστασία για τα πρώην πολιτικά στελέχη του αστικού-μνημονιακού καθεστώτος, που πρόσφεραν για χρόνια τις υπηρεσίες τους σε αυτό, για κάθε εφοπλιστή και ναρκέμπορο, για κάθε δολοφόνο ειδικό φρουρό και χρυσαυγίτη είναι δεδομένη, όπως και οι ανέσεις στις ελάχιστες περιπτώσεις που θα φυλακιστούν.
Ο Δ. Κουφοντίνας βρίσκεται στη φυλακή από το 2002. Όπως προβλέπει ο ίδιος ο νόμος για την άδεια εξόδου των ισοβιτών, ήδη από το 2010 δικαιούται 8ήμερη άδεια κάθε 2 μήνες. Για 7 χρόνια, οι αρμόδιες αρχές του αρνούνταν αυτή τη δυνατότητα, καταπατώντας την ίδια την αστική νομιμότητα, θέτοντας ως προϋπόθεση στην ουσία να υπογράψει μία σύγχρονη δήλωση μετάνοιας. Τελικά, το Νοέμβριο του 2017 θα πάρει την πρώτη του άδεια, για 2 ημέρες, με ασφυκτικούς περιοριστικούς όρους: αυτό έγινε με ομόφωνη απόφαση του Συμβουλίου της φυλακής (διευθυντής, κοινωνική λειτουργός, εισαγγελέας). Στις προηγούμενες αιτήσεις (βάσει νόμου της ΝΔ, που διατήρησε ο ΣΥΡΙΖΑ) ήταν αρκετό το εισαγγελικό βέτο ώστε να ανατρέψει την πλειοψηφία που θα μπορούσε να σχηματιστεί από τον διευθυντή και την κοινωνική λειτουργό.
Ακόμα όμως και αυτή η μικρή ανάσα ελευθερίας (εφαρμόστηκε απλώς η νομοθεσία που ισχύει για όλους ανεξαιρέτως τους κρατούμενους) δεν πέρασε απαρατήρητη. Αντίθετα προκάλεσε τη λυσσασμένη επίθεση τόσο των εκπροσώπων της πρεσβείας των ΗΠΑ και της Μ. Βρετανίας, όσο και σύσσωμου του ελληνικού αστικού-μνημονιακού μπλοκ, των «Μένουμε Ευρώπη», κραυγάζοντας ενάντια στην ίδια την τυπική εφαρμογή των δικών τους νόμων. Άλλωστε, γι’ αυτούς που έχουν αλλεργία στη δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, η ισόνομη μεταχείριση των πολιτικών τους αντιπάλων αποτελεί παραλογισμό. Τραγελαφικό βέβαια είναι το γεγονός να μιλάνε για «δολοφόνους» και «τρομοκράτες» οι θιασώτες των Μνημονίων, που ευθύνονται για χιλιάδες θανάτους, όπως και οι μακελάρηδες του αμερικάνικου και του βρετανικού ιμπεριαλισμού, που έχουν χτίσει τις οικονομικές αυτοκρατορίες τους πάνω σε ωκεανούς από αίμα αθώων.
Από τη μιντιακή επίθεση όμως δεν άργησαν να προχωρήσουν στην παρέμβαση στο παρασκήνιο των δικαστικών μηχανισμών. Έτσι, αυτή τη στιγμή το Συμβούλιο της φυλακής δεν μπορεί να λειτουργήσει, και αυτό γιατί έχουν πραγματοποιηθεί πειθαρχικές διώξεις κατά των δύο εισαγγελέων που ψηφίσαν υπέρ των αδειών. Χωρίς κανένα επιχείρημα, οι πειθαρχικές διώξεις υποχρεωτικά τους οδήγησαν στην παραίτηση. Πλέον εκ των πραγμάτων δεν υπάρχει δυνατότητα λειτουργίας του αρμόδιου Συμβουλίου και διαμορφώνεται ένα τρομοκρατικό κλίμα για οποιονδήποτε νέο εισαγγελέα κληθεί να αποφανθεί για τις αιτήσεις αδειών.
Τίποτα από τα παραπάνω όμως δεν είναι τυχαίο, γι’ αυτούς που παραβιάζουν την ίδια τη νομοθεσία που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει. Οι τελευταίες αποφάσεις, όπως οι περιπτώσεις της καταδίκης με εξοντωτικές ποινές για τους 5 αναρχικούς που καταδικάστηκαν με την νέα δικαστική εφεύρεση ως «ατομικοί τρομοκράτες», η υπόθεση της Ηριάνας και του Περικλή που βρίσκονται ακόμα στη φυλακή, η υπόθεση του βασανισμού του Παναγιώτη Ασπιώτη, όπως και η αίτηση αναίρεσης της αθωωτικής απόφασης του Εφετείου του Τάσου Θεοφίλου, αλλά και πιο πρόσφατα η έκδοση του δημοσιογράφου Τουργκούτ Καγιά στην Τουρκία, σηματοδοτούν ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ένα νέο κύκλο αντιδημοκρατικής αναδίπλωσης. Το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης επανέρχεται στο προσκήνιο, ως αναγκαίο συμπλήρωμα και πρωταγωνιστής του Μνημονιακού καθεστώτος. Ειδικά ενόψει της κατάρρευσης της «εξόδου από τα Μνημόνια», ενός νέου κύκλου χρεοκοπίας και κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, που εγκυμονεί νέους ταξικούς αγώνες.
Καθήκον μας είναι να σταθούμε αλληλέγγυοι στην απεργία πείνας του αγωνιστή πολιτικού κρατούμενου Δημήτρη Κουφοντίνα – και να υπερασπιστούμε το δικαίωμα της τακτικής άδειας για όλους τους κρατούμενους, όσο και το αίτημα κατάργησης του εισαγγελικού βέτο. Το κίνημα αλληλεγγύης και οι αγώνες μας να δώσουν το σύνθημα για την ανατροπή του Κράτους Έκτακτης Ανάγκης, της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, των Μνημονίων και όλων των παλιών και νέων πολιτικών υπηρετών τους. Με την αλληλεγγύη μας, με μαζικούς-ενωτικούς-μαχητικούς αγώνες, με ένα Ενιαίο Ταξικό Μέτωπο, να επιδιώξουμε να μη μείνει κανένας αγωνιστής απροστάτευτος απέναντι στην καταστολή, τις διώξεις και τη φυλακή. Τώρα είναι η ώρα να υπερασπιστούμε πιο μαχητικά από ποτέ τα δημοκρατικά δικαιώματα και τις ελευθερίες που με αγώνα και αίμα έχουν κατακτηθεί. – Να δοθούν οι κανονικές τακτικές άδειες. – Να καταργηθεί το εισαγγελικό βέτο. – Κάτω το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης. Μαχητική υπεράσπιση των δημοκρατικών ελευθεριών.
