Μια επένδυση “συναισθηματικού χαρακτήρα” ή ένα παραμύθι που δεν πρόλαβε να γράψει ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν

Γράφει ο Γιώργος Μιχαηλίδης

Πληθαίνουν οι ειδήσεις για την “ελληνική μάσκα”. Το “επιχειρηματικό δαιμόνιο” του Έλληνα οδήγησε, όπως διαφημίζουν πανηγυρίζοντας διάφορα ΜΜΕ, στο να μπορεί να στηθεί άμεσα γραμμή παραγωγής στη Λάρισα όπου θα παρασκευάζονται 300.000 μάσκες υψηλής ποιότητας την ημέρα.

Ποιοι είναι οι δύο “δαίμονες” που κατάφεραν να πάρουν φθηνά από δημοπρασία στην Κίνα, μηχανήματα αυτόματης παραγωγής μασκών με τη χρήση μόνο της πρώτης ύλης;

Ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του Συνδέσμου Θεσσαλικών Επιχειρήσεων Βιομηχανιών (Αχιλλέας Νταβέλης (Animus) και Γιάννης Τσερέπας (Lariplast))

Μέσα σε 40 μέρες, λοιπόν, όπως μαθαίνουμε, δύο βιομήχανοι βρήκαν και αγόρασαν τον απαραίτητο εξοπλισμό και έστησαν μια μονάδα που θα λύσει περίπου στο 100% την εγχώρια ζήτηση για μάσκες υψηλής προστασίας, τύπου 2 και 3. Καλές δουλειές, λοιπόν, να τους ευχηθούμε…

Από εκεί και πέρα…

Από την ίδια ιστορία, προκύπτουν τα εξής (λογικά ελπίζω) συμπεράσματα:

1. Το να παρέχεις στον πληθυσμό σου τα απαραίτητα μέσα προστασίας δεν είναι ούτε απαγορευτικά δαπανηρό,

2. Ούτε καθόλου χρονοβόρο,

3. Ούτε απαιτεί κάποιο φαραωνικό έργο σαν το φράγμα του Ασουάν για το οποίο δεν υπάρχει η τεχνογνωσία κι οι υποδομές.

Άρα, γιατί το ελληνικό κράτος, που παραλίγο να φτιάξει διαστημικό σταθμό στην Καλαμάτα, κατάφερε απλά να “διευκολύνει” την συγκεκριμένη επένδυση όπως είπε ο Υπουργός Ανάπτυξης Άδωνις Γεωργιάδης;

Γιατί δεν μπορούσε το ίδιο να στήσει εγκαίρως (ή έστω τώρα) μια αντίστοιχη δημόσια/κρατική μονάδα που να παράγει τα -όπως ξαφνικά μας λένε τώρα- απαραίτητα, καθημερινά μέσα προστασίας για όλους/ες; Μάσκες, γάντια, απολυμαντικά, οινόπνευμα, πλαστικά διαχωριστικά…

Γιατί άφησε τον πληθυσμό της χώρας χωρίς ειδικές προστατευτικές μάσκες στην περίοδο κορύφωσης της πανδημίας και τώρα μας ζητάει να φορέσουμε όλοι και όλες, αν δε θέλουμε να τρώμε πρόστιμα των 150 ευρώ;

Πώς γίνεται τώρα ξαφνικά όλα τα ΜΜΕ να γράφουν ότι οι απλές υφασμάτινες μάσκες προσφέρουν προστασία της τάξης του 20% (ή του 2%) ενώ οι καινούριες ελληνικές (δηλαδή κινεζικές πάλι) θα δίνουν προστασία της τάξης του 95-98%;

Πώς έχει μούτρα και δεν παραιτείται ο Υπουργός Υγείας Κικίλιας που δεν κατάφερε να εξασφαλίσει αυτές τις μάσκες ούτε καν για το νοσοκομειακό προσωπικό και τους έφερνε τις άλλες, του 20% προστασίας;

Σημείωση. Αναφέρεται σε κάποια δημοσιεύματα ότι οι δύο Έλληνες βιομήχανοι δέχτηκαν προσφορά από γερμανική εταιρεία να πουλήσουν τον εξοπλισμό σε διπλάσια τιμή αλλά δεν το έκαναν (ποιος ξέρει γιατί… από πατριωτισμό ίσως)…

Αν όμως το έκαναν; Ή αν το κάνουν; Θα μπορεί η κυβέρνηση να πανηγυρίζει ότι εξασφαλίστηκε η εθνική (που δεν είναι εθνική γιατί είναι ιδιωτική) παραγωγή σε προστατευτικές μάσκες;

Υπάρχει κάτι που να είναι “εξασφαλισμένο” και “εθνικό” όταν ανήκει σε ιδιώτες επιχειρηματίες;

Τέλος, είναι δυνατόν τόσο κρίσιμοι τομείς να είναι ζήτημα κάποιων “δαιμόνιων επιχειρηματιών” που θα αρπάξουν μια ευκαιρία για να θησαυρίσουν, με το κράτος να παίζει τον ρόλο του διευκολυντή, του dealer, του προωθητή της επένδυσης;

Θα έλεγα ότι μια τέτοια ιστορία εκθέτει και καθόλου δεν τιμά αυτούς που κυβερνούν αυτή τη χώρα. Επιπλέον, αποκαλύπτει πολλά για τον καπιταλιστικό τρόπο οργάνωσης της παραγωγής, τα σύγχρονα κράτη και τον ρόλο τους.

Δεν ξέρω αν καταλάβατε αλλά από όσα ισχυρίζονται μαθαίνουμε ότι τα μέσα “ατομικής” προστασίας για το “συλλογικό” καλό είναι κάτι που δυο βιομήχανοι του βεληνεκούς της Λάρισας μπορούν να εξασφαλίσουν αλλά το ελληνικό κράτος όχι. Δεν είναι κάπως μειωτικό αυτό για όσους ζητούν να τους εκχωρήσουμε εξουσία και ισχύ ώστε να φροντίζουν για τα απαραίτητα;

Για να μην κοροϊδευόμαστε, λοιπόν, στην προκειμένη περίπτωση ισχύει αυτό το περίφημο: “Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω…”.

Δεν θέλουν φίλτατοι/ες να δώσουν κατά λάθος κανένα μάθημα στον κόσμο ότι το ιδιωτικό κεφάλαιο είναι άχρηστο για την κοινωνία. Προτιμούν να μην έχουν επάρκεια, να αγοράζουν μάσκες Β’ διαλογής, να πωλούνται οι καλές πανάκριβα παρά να πάρουν την πρωτοβουλία από τα χέρια του ιδιωτικού τομέα.

Αρκετά τους κόστισε ιδεολογικά ο θρίαμβος του υποβαθμισμένου ΕΣΥ πάνω στις απαστράπτουσες ιδιωτικές κλινικές του τίποτα.

Τρία ζήτω για την ιδιωτική πρωτοβουλία, λοιπόν.
Κι εμείς, όπως πάντα, περιμένουμε να μάθουμε την τιμή…

Υ.Γ.
Παρεμπιπτόντως, αν και προσωπικά παρακολούθησα με χλιαρό ενδιαφέρον την όξυνση των παθών ανάμεσα σε Τσιοδρολάτρες και Τσιοδρομάχους το προηγούμενο διάστημα, νομίζω ότι μια έγκυρη επιστημονική φωνή, όπως παρουσιάζεται, θα όφειλε να εξηγήσει σε συγκεκριμένες κατηγορίες εργαζομένων αλλά και στους πολίτες γιατί στη φάση έξαρσης της πανδημίας δεν είχε απαιτήσει να φορούν όλοι/ες μάσκα ενώ τώρα το απαιτεί.

Μήπως πρόκειται για μια έμμεση παραδοχή ότι τόσον καιρό, γνωρίζοντας ότι δεν υπάρχει απόθεμα, έβαζε σε κίνδυνο τους οδηγούς των ΜΜΜ και τους υπαλλήλους των σούπερ μάρκετ;

Μήπως πρόκειται περί μίας υπερβολής τώρα, επειδή προέχει να ξαναπάρει μπρος η οικονομία;

Ας το εξηγήσει. Επιστημονικά πάντα. Αν βγει και πει: “Παιδιά είχα πέσει έξω”, θα του αναγνωρίσουμε το ίδιο δικαίωμα και για την υπόθεση των μαζικών τεστ και του κλεισίματος των πάρκων και άλλων διάφορων…

Έχουμε τεράστια κατανόηση εξάλλου!

Λήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης