.
.

Παντιέρα, ιστότοπος αντικαπιταλιστικής ενημέρωσης

.


Για τη Συρία, τις πολεμικές εξελίξεις και το ρόλο της ΕΕ


nar-apofasi725ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Γραφείου της Π.Ε.
του ΝΑΡ για την Κομμουνιστική Απελευθέρωση

Αγώνας ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολεμική επιθετικότητα και στη διαρκή τρομοκρατική αντιδημοκρατική εκστρατεία κυβερνήσεων – ΕΕ – κεφαλαίου

1. Η προκλητική προσχεδιασμένη κατάρριψη ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από την Τουρκία αναβαθμίζει τον κίνδυνο γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, υπογραμμίζει την εγκληματική παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και των αστικών τάξεων της περιοχής σε βάρος των λαών, που πληρώνουν με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και τραυματίες, εκατομμύρια πρόσφυγες, απερίγραπτη φτώχεια, φόβο και καταπίεση.

Η προσπάθεια των ΗΠΑ, σε συνεργασία αλλά και ανταγωνισμό με τις ηγετικές δυνάμεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης (και ειδικά την Γαλλία), να αναδομήσουν την ευρύτερη περιοχή της Αραβικής Χερσονήσου, της Βόρειας Αφρικής και της Ανατολικής Μεσογείου έτσι ώστε να αποκτήσουν απρόσκοπτη πρόσβαση κι έλεγχο στις ενεργειακές πηγές και ροές, καθώς και στα κρίσιμα «περάσματα» μεταφοράς στρατηγικής σημασίας οδήγησε σε σειρά πολέμων, σε προσπάθεια ανατροπής αντιδραστικών και βαθειά αντιδημοκρατικών καθεστώτων (Λιβύη, Συρία) που δεν εναρμονίζονταν πλήρως με τα νέα σχέδια ΗΠΑ και ΕΕ και που ήταν ανοικτά σε συνεργασία με τους ανταγωνιστικούς ιμπεριαλισμούς της Ρωσίας και της Κίνας, το Ιράν κλπ., που επιχειρούσαν και επιχειρούν να ενισχύσουν τις θέσεις τους στην περιοχή.

Οι κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις των λαών της περιοχής, αντιφατικές λόγω και της δραματικής έλλειψης εργατικού, αντιιμπεριαλιστικού – αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος (που ονομάστηκαν συλλήβδην «Αραβική Άνοιξη») αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, ιδιαίτερα όπου είχαν κοινωνικό και δημοκρατικό περιεχόμενο (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αίγυπτο αλλά και την Συρία στην πρώτη φάση, ενώ στην Τυνησία η σχετικά ισχυρή αριστερή και εργατική παρέμβαση υποχρέωσε σε άλλες επιλογές) ή εξετράπησαν, έτσι ώστε να προωθηθούν τα ιμπεριαλιστικά σχέδια.

Τα αστικά κράτη της περιοχής (σύμμαχοι των αμερικάνικου και ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού), το κράτος τρομοκράτη του Ισραήλ, το αντιδραστικό νέο-οθωμανικό καθεστώς της Τουρκίας, οι υπεραντιδραστικές σκοταδιστικές αραβικές μοναρχίες του Κόλπου όρμησαν σαν τις ύαινες για να προωθήσουν τα αιματοβαμμένα σχέδιά τους σε βάρος γειτονικών χωρών και λαών και πρώτα απ’ όλα του Συριακού, Κουρδικού και Παλαιστινιακού λαού. Όπλισαν, χρηματοδότησαν και αξιοποίησαν πλήθος αντιδραστικών οργανώσεων με αναφορά στον ισλαμικό Ιερό Πόλεμο (Τζιχάντ), συμβάλλοντας στην τερατογένεση του Ισλαμικού Κράτους, που δολοφονεί και τρομοκρατεί τους λαούς της περιοχής κι ευρύτερα.

Δεν λείπουν και οι αντιστάσεις, με πιο εμβληματική σήμερα αυτή των λαών της Ροζάβα, των γυναικών και των ανδρών Κούρδων και άλλων εθνοτήτων, που απελευθέρωσαν το Κομπάνι, η ασίγαστη ηρωική απελευθερωτική πάλη των Παλαιστινίων, των λαών της Τουρκίας, του Λιβάνου κ.ά.

Το εκρηκτικό κουβάρι των αντιθέσεων που έχει συσσωρευτεί στην περιοχή, η πύκνωση της πολεμικής δράσης ηγεμονικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΕΕ – Γαλλία και Ρωσία) και ισχυρών αστικών τάξεων (Τουρκία, Ισραήλ, Ιράν, αραβικές μοναρχίες), η ενεργοποίηση της στρατιωτικής επέμβασης – αλληλεγγύης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (μετά από αίτημα της Γαλλίας, ύστερα από τις δολοφονικές επιθέσεις του ΙSIS στο Παρίσι), η εμπλοκή του ΝΑΤΟ (ύστερα από αίτημα της Τουρκίας) δημιουργούν τρομερά μεγάλο κίνδυνο για γενικότερη πολεμική ανάφλεξη, ενώ ήδη οι λαοί της περιοχής γίνονται τα θύματα ενός πολέμου δίχως τέλος, δίχως σύνορα, δίχως όρια. ΗΠΑ και Γαλλία προωθούν συμμαχία για κλιμάκωση των πολεμικών επεμβάσεων και προετοιμάζουν άμεσα στρατιωτικά κτυπήματα, η Ρωσία ενισχύει την στρατιωτική της παρουσία στη Συρία, ενώ η Τουρκία ξεκαθαρίζει πως θέλει να πάρει μέρος στην αιματοβαμμένη μοιρασιά.

2. Ο πόλεμος, όμως, έχει ήδη μεταφερθεί και στην καρδιά της Ευρώπης. Οι Βρυξέλες και το Βέλγιο, το Παρίσι και η Γαλλία, αλλά και άλλες χώρες της ΕΕ μετατρέπονται σε στρατόπεδα, με δεκάδες χιλιάδες ένοπλους στρατιώτες να περιπολούν. Συγκεντρώσεις απαγορεύονται, απεργίες αναβάλλονται, μετακινήσεις περιορίζονται, φράκτες υψώνονται, ενώ οι κυβερνήσεις, τα ΜΜΕ και οι τηλεοράσεις (και στην Ελλάδα) διαχέουν και εκπαιδεύουν σε ένα απεριόριστο κλίμα φόβου και τρομοκρατίας. Στην Γαλλία πέρασε –με θαυμαστή ομοφωνία Δεξιών και Σοσιαλιστών, αλλά και τη συναίνεση της υποταγμένης Αριστεράς του ΚΚ Γαλλίας- η κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης για τρεις μήνες (και βλέπουμε), η αντιδημοκρατική αναθεώρηση σειράς διατάξεων για την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση συνολικά αξιοποιούν την «Ευρωπαϊκή 11η Σεπτέμβρη» για ένα νέο γύρο διαρκούς τρομοκρατικής εκστρατείας ενάντια στα δημοκρατικά δικαιώματα και ελευθερίες των εργαζομένων, για την εγκαθίδρυση ενός συνολικού καθεστώτος αναίρεσης δικαιωμάτων κερδισμένων με αίμα, ψηφιακής επιτήρησης, φακελώματος και Μεγάλου Αδελφού, αστυνομικής αυθαιρεσίας, ζόφου – φόβου κι ανελευθερίας, εμπέδωσης του κοινοβουλευτικού ολοκληρωτισμού. Στην κατεύθυνση αυτή προετοιμάζονται αλλαγές, όπως η αντιδραστική αναθεώρηση της Συνθήκης Σένγκεν, με ενίσχυση του φακελώματος και παραπέρα εμπόδια στην μετακίνηση.

Αυτά τα μέτρα, που λαμβάνονται με πρόσχημα την δολοφονική τρομοκρατική δράση του Ισλαμικού Κράτους, δεν πρόκειται να αντιμετωπίσουν τις επιθέσεις του, όπως δεν το πέτυχαν και μέχρι τώρα. Εξάλλου, το ISIS αποτελεί γέννημα και θρέμμα του ιμπεριαλισμού, δικό τους παιδί (που έχει όλα τα απαίσια χαρακτηριστικά τους) και αναπτύσσεται μέσα στα κοινωνικά ερείπια που άφησε η ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή (βλ. Σουνίτες) και στα προάστια των απόκληρων, που δημιουργεί ο σύγχρονος ολοκληρωτικός καπιταλισμός στις μητροπόλεις.

Συνολικά, η τρομοκρατική αντιδραστική εκστρατεία στο εσωτερικό της ΕΕ θα συνδυαστεί με κλιμάκωση της πολεμικής εκστρατείας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, σε μια ενιαία επιθετική προσπάθεια του ευρωπαϊκού καπιταλισμού να απαντήσει στην πολύχρονη κρίση που τον μαστίζει. Με νέα αντεργατικά αντιλαϊκά οικονομικά κοινωνικά μέτρα, με υπέρογκες δαπάνες για πόλεμο – επιτήρηση – καταστολή, με απροσπέλαστα τείχη στους πρόσφυγες και τους μετανάστες που δαιμονοποιούνται, με ιδεολογική επίθεση στο διαφορετικό και αξιοποίηση των αντιδραστικών θεωριών περί θρησκευτικών αντιθέσεων, Δύσης – Ανατολής και της αντιισλαμικής υστερίας. Με προσπάθεια εμπέδωσης ενός κλίματος εθνικής και ευρωπαϊκής συναίνεσης και ενότητας, με πραγματικό στόχο όχι κυρίως τους Τζιχαντιστές, αλλά τους ταξικούς αγώνες των εργαζομένων, των ανέργων, της νεολαίας, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Με την πορεία αυτή, η Ευρωπαϊκή Ένωση φανερώνει απροκάλυπτα το πραγματικό της πρόσωπο, μια δύναμη αντιδραστική – αντιδημοκρατική, πολεμοκάπηλη – ιμπεριαλιστική, ρατσιστική, πεδίο επώασης φασιστικών, ακροδεξιών και εθνικιστικών δυνάμεων. Η ανάγκη ρήξης και αποδέσμευσης από την ΕΕ, με εργατικό αντικαπιταλιστικό και διεθνιστικό περιεχόμενο, είναι πλέον επιτακτική για τους λαούς και αποτελεί Λυδία λίθο για την πολιτική και τη φυσιογνωμία της Αριστεράς.

Ακόμα και στην αντισυστημική Αριστερά εμφανίζεται μια σοβαρή υποτίμηση αυτών των εξελίξεων, οι οποίες αντιμετωπίζονται ως ένας τρέχον παροξυσμός ή μια προσωρινή εκτροπή. Δεν λαμβάνεται υπόψη ότι η κρίση της αστικής δημοκρατίας αποτελεί ιστορική τάση, που εκδηλώνεται εκρηκτικά τώρα, ειδικά σε συνθήκες ολοκληρωτικού καπιταλισμού και δομικής καπιταλιστικής κρίσης. Υποβαθμίζεται συχνά η πρόθεση του αντίπαλου για άμεση, μαζική χρησιμοποίηση του νέου τρομοκρατικού αντιδημοκρατικού οπλοστασίου και η δράση, ως προς αυτό, του αστικού μπλοκ εξουσίας στο οποίο «παρατάσσονται» η κυβέρνηση, η συστημική αντιπολίτευση, το κεφάλαιο, το μεταλλαγμένο κράτος-επιτελείο, το «σκληρό κράτος» (αστυνομία, στρατός, μυστικές υπηρεσίες) οι κρατικοί και πολιτειακοί θεσμοί, τα MME, οι μηχανισμοί πολιτιστικής δικτατορίας, η εκκλησία, η δικαιοσύνη, οι υπερεθνικοί θεσμοί, το υποταγμένο συνδικαλιστικό κίνημα κ.λ.π. Παραγνωρίζεται ότι η μάχη για τις λαϊκές ελευθερίες και δικαιώματα αναδεικνύεται σε «αποφασιστικό μέτωπο» της συνολικής ταξικής πάλης.

Η αιματοβαμμένη έκρηξη των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και των πολεμικών επιχειρήσεων, των δολοφονικών επιθέσεων και η κλιμάκωση της τρομοκρατικής εκστρατείας της ΕΕ και των αστικών κυβερνήσεων είναι πλευρά της συνολικής προσπάθειας του κεφαλαίου για να υπερβεί την δομική καπιταλιστική κρίση, που καλά κρατεί από το 2008. Σε αυτές τις συνθήκες, όπως έχει γνωρίσει ήδη ο ελληνικός λαός με την λαίλαπα της μνημονιακής καπιταλιστικής βαρβαρότητας, τα πολυεθνικά πολυκλαδικά μονοπώλια, συνολικά ο καπιταλισμός, γίνεται αμείλικτος, άγριος, «σκοτώνει και την μάνα του» για να ανακάμψει η κερδοφορία του.

Ακριβώς γι΄ αυτό, σήμερα η πάλη για την ανατροπή της βάρβαρης επίθεσης κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ – κυβέρνησης, για την κατάργηση των μνημονίων και των αντιδραστικών αστικών «μεταρρυθμίσεων» πρέπει να συνδυαστεί με την πάλη για ειρήνη και ελευθερία, για απόκρουση και ήττα της αστικής τρομοκρατικής εκστρατείας, των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επεμβάσεων, της Ευρώπης φρούριο και φυλακή για τους λαούς της και τους μετανάστες. Για το δικαίωμα όλων των λαών να αποφασίζουν για τη ζωή τους ενάντια σε Επιτροπείες, προστάτες, δυνάστες ντόπιους και ξένους, ενάντια στην αστική τάξη της χώρας τους. Κι από την άλλη, ο αγώνας ενάντια στον πόλεμο, τον αστικό ολοκληρωτισμό και τον ρατσισμό για να είναι πραγματικά αποτελεσματικός και νικηφόρος πρέπει να έχει αντικαπιταλιστικό, αντιπολεμικό, διεθνιστικό περιεχόμενο, να στρέφεται μετωπικά ενάντια στην κυβέρνηση, την ΕΕ και το ΝΑΤΟ.

Στην μάχη αυτή απαιτείται ένα δυνατό αντιπολεμικό αντιιμπεριαλιστικό διεθνιστικό δημοκρατικό κίνημα, μια ισχυρή μετωπική αντικαπιταλιστική Αριστερά και ένα σύγχρονο επαναστατικό κομμουνιστικό ρεύμα, που θα συμβάλλει στη συνολική επαναθεμελίωση και αντεπίθεση του κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το κεφάλαιο, τον εθνικισμό και τον ιδεολογικό σκοταδισμό.

Μπροστά στις κρίσιμες αυτές στιγμές απαιτείται η πολιτική συνεννόηση, η συνεργασία και η κοινή δράση όλων των μαχόμενων δυνάμεων της Αριστεράς και του κινήματος, αλλά και βήματα στην κατεύθυνση δημιουργίας ενός διεθνιστικού αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού δικτύου στην περιοχή και στην Ευρώπη, με την πρωτοπόρα συμβολή των δυνάμεων της αντικαπιταλιστικής και επαναστατικής Αριστεράς.

3. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ευθυγραμμίζεται επικίνδυνα με την πολιτική της ΕΕ, των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή, ακολουθεί πιστά την πολιτική ΝΔ – ΠΑΣΟΚ, εκφράζει τη «συνέχεια του κράτους» και στα θέματα εξωτερικής πολιτικής, όπως και στο εσωτερικό με τη συνέχιση των μνημονίων και την καταστολή.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, επιδιώκοντας να εξυπηρετήσει και προωθήσει τα συμφέροντα του ελληνικού κεφαλαίου, συνεχίζει σταθερά να λειτουργεί εντός του ΝΑΤΟ, εξωραΐζοντας μάλιστα τον ρόλο του. Οι αμερικανονατοϊκές βάσεις λειτουργούν κανονικά, με την βάση της Σούδας να παίζει ιδιαίτερα κρίσιμο ρόλο, ενώ ο υπουργός Αμυνας Π. Καμμένος υπόσχεται στις ΗΠΑ 2-3 βάσεις ακόμα και ανάπτυξη του χαφιέδικου μηχανισμού με την δημιουργία Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών. Παράλληλα, συνεχίζεται η συμμετοχή ελληνικών στρατιωτικών δυνάμεων σε επεμβατικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

Η κυβέρνηση Τσίπρα υποστήριξε με την ψήφο της την απόφαση του Συμβουλίου των υπουργών Άμυνας της ΕΕ, που, με πρόσχημα τη δολοφονική επίθεση στο Παρίσι, ενεργοποίησε το άρθρο 42, παράγραφος 7 της Συνθήκης της ΕΕ (Συνθήκη του Μάαστριχτ), που προωθεί την στρατιωτική επέμβαση στην περιοχή –και την υποχρεωτική αλληλεγγύη των κρατών μελών της ΕΕ- με θεμελιακό τον ρόλο του ΝΑΤΟ. Αντίστοιχα, υποστήριξε τα αντιδραστικά αντιδημοκρατικά μέτρα που συμφωνήθηκαν στη σύνοδο των υπουργών Εσωτερικών της ΕΕ.

Ξεχωριστή σημασία έχει η στρατηγική (πολιτική, οικονομική και στρατιωτική) συνεργασία με το κράτος μακελάρη του Ισραήλ και με την αιματοβαμμένη χούντα της Αιγύπτου.

Η κυβέρνηση αποδέχεται και υλοποιεί την πολιτική της ΕΕ για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, που έχει γεμίσει με πτώματα το Αιγαίο, διαμορφώνει κέντρα διαλογής και διατηρεί τον φράκτη του αίσχους στον Έβρο, ενώ η κατάσταση των κλειστών συνόρων στην Ευρώπη οδηγεί στο να γίνει η Ελλάδα χώρος κράτησης δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών.

4. Τώρα είναι η ώρα που το εργατικό λαϊκό κίνημα και η μαχόμενη Αριστερά πρέπει να παρέμβουν και να διεκδικήσουν:

– Καμιά συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή. Να κλείσουν άμεσα οι αμερικανονατοϊκές βάσεις, καμία νέα βάση, όχι στη διάθεση ελληνικού εδάφους, αέρος και εξοπλισμού για επεμβάσεις σε άλλες χώρες. Να γυρίσουν όλες οι ελληνικές στρατιωτικές δυνάμεις που βρίσκονται εκτός συνόρων.

– Έξοδος από ΝΑΤΟ και ευρωστρατό, απειθαρχία – ρήξη και αντικαπιταλιστική διεθνιστική αποδέσμευση από την ΕΕ. Διάλυση του επικίνδυνου άξονα Ισραήλ-Ελλάδας-Κύπρου-Αιγύπτου. Άμεση διακοπή κάθε είδους συνεργασίας με το Ισραήλ. Συνεχής διεθνιστικός αγώνας για πλήγματα στο διεθνές πλέγμα του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού (ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΟΟΣΑ, Διατλαντική Εμπορική Συμφωνία ΤΙΡΡ).

– Μηδενική ανοχή στην περιστολή των δημοκρατικών δικαιωμάτων, στο κράτος έκτακτης ανάγκης, στη ξενοφοβία, το ρατσισμό – φασισμό και την τρομολαγνεία. Διαχωριζόμαστε αποφασιστικά από τις αντιδραστικές ιδεολογίες των φυλετικών διακρίσεων και του μίσους μεταξύ των εργαζομένων, στο θρησκευτικό – εθνικό φανατισμό και την τυφλή δολοφονική βία. Συνολικός αγώνας ενάντια στο αστικό μπλοκ εξουσίας, στην τρομοκρατική εκστρατεία και την αντιδημοκρατική επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Αποφασιστική διεκδίκηση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών της εποχής μας, στο πλαίσιο του αγώνα για την απελευθέρωση από τα δεσμά κεφαλαίου και ιμπεριαλισμού.

– Ασφαλής είσοδος, υποδοχή και φιλοξενία προσφύγων και μεταναστών, δυνατότητα μετακίνησης προς τις χώρες προορισμού τους. Να πέσει τώρα ο φράκτης στον Έβρο. Όχι βία και καταστολή, Κατάργηση του Δουβλίνου Ι και ΙΙ, της Frontex, του Ευρωστρατού και των δυνάμεων ταχείας επέμβασης. Όχι στις αποφάσεις της Συνόδου Κορυφής της Ε.Ε. για διαχωρισμό, επιλογή και αριθμητικό όριο των προσφύγων που θα γίνουν δεκτοί στις χώρες της Βόρειας και Κεντρικής Ευρώπης. Όχι ανάπτυξη δυνάμεων της Frontex στο Αιγαίο.

– Όχι στον ιμπεριαλισμό, όχι στις επεμβάσεις, όχι στους βομβαρδισμούς και στους πόλεμους απ’ όπου κι αν προέρχονται (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία, Ισραήλ, Τουρκία, αραβική αστική τάξη). Έξω όλοι οι ξένοι στρατοί από οποιαδήποτε χώρα. Να σταματήσει κάθε είδους τροφοδοσία και συναλλαγή με τον ISIS. Ειρήνη, φιλία και συνεργασία των λαών. Οι λαοί να αποφασίζουν δημοκρατικά για το μέλλον τους, χωρίς νταβατζήδες και επικυρίαρχους, διεκδικώντας την κοινωνική απελευθέρωση.

Αθήνα, 26 Νοέμβρη 2015

image_pdfΛήψη - Εκτύπωση δημοσίευσης


Κριτικές - Συζήτηση

Βαθμολογία Αναγνωστών: 82.50% ( 8
Συμμετοχές )



11 σχόλια στο “Για τη Συρία, τις πολεμικές εξελίξεις και το ρόλο της ΕΕ

  1. Ηλίας Τζ.

    “Οι κινητοποιήσεις και εξεγέρσεις των λαών της περιοχής, αντιφατικές λόγω και της δραματικής έλλειψης εργατικού, αντιιμπεριαλιστικού – αντικαπιταλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος (που ονομάστηκαν συλλήβδην «Αραβική Άνοιξη») αντιμετωπίστηκαν με καταστολή, ιδιαίτερα όπου είχαν κοινωνικό και δημοκρατικό περιεχόμενο (με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την Αίγυπτο αλλά και την Συρία στην πρώτη φάση, …..”

    Από ΠΟΙΟΥΣ “ονομάστηκαν” ….”Αραβική Ανοιξη”;
    Μήπως από τους ίδιους, που ονομάσανε έτσι και κάθε μεταπολεμική ΑΝΤΙΔΡΑΣΤΙΚΗ εξέγερση, αρχίζοντας από την Λ.Δ. Γερμανίας το ’53, την Λ.Δ. Ουγγαρίας το ’56, την Πράγα ’68, τις κατσαρόλες της Χιλής ’73, την “Αλληλεγγύη” του Βαλέσα το ’80, τα γεγονότα του ~’89 -’90 στις σοσ. χώρες αλλά και στην Τιέν Αν Μεν, μέχρι τις πρόσφατες “πολύχρωμες” …”εξεγέρσεις”(!) στις πρώην σοσ. χώρες με κορωνίδα την ….”πλατεία Μαϊντάν” και την…Λιβύη (που “παραδόξως” αλλά όχι ανοήτως κάνει γαργάρα η ανακοίνωση….);
    Μήπως από τους ΥΠΟΚΙΝΗΤΕΣ, τους αντιδραστικούς ωφελουμένους και τους ΘΛΙΒΕΡΟΥΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥΣ ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΥΣ τους;
    Ε;

    Και ΠΟΤΕ και από …ΤΙ συγκεκριμένα “στράβωσε” η …”προοδευτική” …”Συριακή Ανοιξη” κατα τους αρειμανίους “αριστερούς” μας της ΠΕ;
    Αν δεν κάνω λάθος η “Δύση” (όλη η χορωδία, μαζί και οι “αριστεροί ψάλτες…) από την πρώτη στιγμή, σαν κουρδισμένη, ομόφωνα την υποστήριξε. Λάθος έκανε (έκαναν);

    Αυτοκριτική δεν υπάρχει στο ρεπερτόριο της ΠΕ/ΝΑΡ-ΚΑ;

    Reply
    1. Ανώνυμος

      Έχεις γράψει κανένα βιβλίο να αγοράσουμε; Με ενδιαφέρει πολύ αυτή η συνωμοσιολογία και δεν τη βρίσκω πουθενά!

      Reply
    2. Ανώνυμος

      Έχεις γράψει κάποιο σύγγραμμα; Με ενδιαφέρει πολύ αυτή η σταλινική συνωμοσιολογία για τη Μέση Ανατολή και δεν τη βρίσκω πουθενά πια! Ίσως επειδή τα ΚΚ εκεί φρόντισαν να χάσουν και τον τελευταίο οπαδό τους μετά από 50 χρόνια επαναλαμβανόμενων «προοδευτικών συνεργασιών» :/

      Reply
    3. Πότε;

      Καλά όλα τα άλλα είναι πιο παλιά και δεν τα έζησα. Αλλά οι φοιτητές στην πλατεία Τιέν Αν Μεν γιατί ήταν αντιδραστική εξέγερση; δηλαδή πότε έπαψε να είναι προοδευτικός κοινωνικός σχηματισμός η Κίνα; Ή μήπως είναι ακόμα; Δεν τολμώ να πω κομουνιστική ή σοσιαλιστική χώρα, λέω απλά προοδευτική δεν μου ήρθε κάποια άλλη λέξη.

      Reply
  2. alfonso

    Για τον Ηλία Τζ. και το κόμμα του, φυσικά η Τιεν Αν Μεν ήταν σχέδιο του ιμπεριαλισμού και της αντίδρασης, μιας και οι σχέσεις με το ΚΚ Κίνας καλά κρατούν… Τώρα, όλα τα άλλα που βάζει στο μίξερ… αραδιάζοντας γεγονότα και ταυτίζοντας τα πάντα, δεν υπάρχει τρόπος να απαντηθούν σοβαρά.
    Αλήθεια, το Κομμουνιστικό Κόμμα Εργατών Τυνησίας που πρωτοστάτησε μαζί με με συνδικάτα και δημοκρατικές οργανώσεις στην εξέγερση κατά του δικτάτορα της Τυνησίας λάθος έκανε; Δεν έπρεπε να συμμετάσχει στους αγώνες για την ανατροπή του δικτατορικού καθεστώτος;
    Δεν μας τα λέει καλά ο “δεξιός ψάλτης” του Περισσού…

    Reply
  3. el quinto regimiento

    γεια σου ρε μεγάλε σεκταρ Ηλ. Τζ. μεγάλε συνωμοσιολόγε…
    Ωστε ετσι, ε, ο,τι εγινε εκει κάτω από τη Τυνησία, την Αίγυπτο, την Υεμένη, ακόμη και τη Συρία στα πρώτα της (δικιο εχει το ΝΑΡ σε αυτή του την ανακοινωση) ήταν πράκτορες αποσταθεροποίησης!!

    Αποσταθεροποίησης ποιων σταθερών κεκτημένων; Α, ναι μωρέ κάτι τυραννικών καθεστώτων που τα ειχαν βρει μια χαρα με τους ιμπεριαλιστές και ξεπουλούσαν μπιρ παρά το πλούτο των χωρών τους στους ιμπεριαλιστές (βλέπε περίπτωση αερίου στην αίγυπτο) —θα σας βάλω βιβλιογραφία μετά για την περίπτωση του αερίου, μια παλια ιστορια απο την εποχή του Σαντάατ–

    Ασε, ακριβως τα ίδια έλεγες κυριε Ηλ. Τζ. και για τη 17 Νοεμβρη του 73. τα συζητήσαμε στη κουβέντα για τη Πανσπουδαστική νο 8. Και τοτε το ρεβιζιονιστικό σου κόμμα τα έχωνε στους φοιτητές που ήθελαν κατάληψη, δηλαδή σύγκρουση και εξέγερση…ήταν βλέπεις πράξεις..αποσταθεροποιητικές.
    ____
    στους υπολοιπους: αυτοι που διέλυσαν ο κομμουνιστικο κινημα στη Μέση Ανατολή δεν ήταν οι σταλινικοι, αλλα οι ρεβιζιονιστές, Χρυτσόφ, Μπρέζνιεφ και ΣΙΑ
    . Ο σταλινικός σύντροφος Φαχντ (Γιουσουφ Σαλμάν) ήταν αυτός που έχτισε ένα απο τα μεγαλύτερα κομμουνιστικά κόμματα στην ανατολή, ήταν σφόδρα αντίπαλος κάθε συνεργασίας με καθεστώτα και σοσιαλδημοκράτες. Μιλάμε για ένα απο τα μεγαλύτερα κομματα του Ιράκ. Το Μπααθ άργισε πολύ να αποκτήσει μαζική βάση, αντίστοιχη με το κομμουνιστικο κόμμα.

    Αν θέλετε θα σας βάλω και βιβλιογραφία. 1200 σελίδες… Πιο μετά

    Reply
  4. Ανώνυμος

    ο ηλίας τζ., θλιβερός οπαδός του αντιδιαλεκτικού θρησκευτισμού.

    α. Οι εξεγέρσεις στις ανατολικές χώρες, ήταν λαϊκές αντδράσεις απέναντι σε μια πολιτική των κυβερνώντων ΚΚ η οποία ΔΕΝ κινούνταν προς τον σοσιαλισμό, αλλά κινούνταν προς την ηγεμονία της κρατικής/κομματικής γραφειοκρατίας.

    β. Οι εξεγέρσεις των λαών που ονομάστηκαν “Αραβική ανοιξη”. αρχικά ήταν αριστερόστροφες. Ελλείψη όμως πολιτικού επαναστατικού αντικαπιταλιστικού υποκειμένου, και με έντονη την χρηματοδότηση των θρησκευτικών φανατισμών, κατέληξαν σε σφοδρή ήττα των λαών.

    Ετσι πάντα γίνεται. Μια λΑϊκή εξέγερση μπορεί κάλλιστα να ξεκινήσει αριστερόστροφα κα ιείτε να ηττηθεί, είτε να ενσωματωθεί εάν δεν υπάρχει αριστερό αντικαπιταλιστικό υποκείμενο και πρόταση εξουσίας.

    ΑΥΤΑ το ΚΚΕ δεν τα αναγιγνώνσκει έτσι. Και δυστυχώς το ΚΚΕ κάνει ένα ακόμα λάθος. Πάλι καλά που το ΝΑΡ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχουν καλύτερο διαλεκτικό τρόπο αντίληψης και σκέψης.

    Reply
    1. Μιχάλης

      Φίλε Ανώνυμε διάβασε για τις “λαϊκές εξεγέρσεις” σου το ΣΟΚ και ΔΕΟΣ της Ναόμι Κλάιν για να δεις πως είναι η ζωντανή και όχι η εικονική πραγματικότητα των αστικών και μαρξιζόντων μίντια. Πραξικοπηματάρες ήταν και ξεπουλήματα της κλίκας Γκορμπατσώφ (την οποία βέβαια αγκάλιαζε μέχρι τελευταία στιγμή το ΚΚΕ). Πες μας ποιός σκότωσε τον Τσαουσέσκου να σου πούμε μπράβο. Το νοσταλγικό Γκουντ Μπάι Λένιν να πας να δεις και να μην αναμασάς τις μπούρδες των αστών αντικομμουνιστών.
      Δεν ήταν παράδεισος , εκφυλισμένα εργατικά κράτη ήταν αλλά αυτό που χρειαζόντουσαν ήταν προχώρημα και όχι αντεπανάσταση της πουλημένης νομενκλατούρας.Η εργατική τάξη δεν θα απολογηθεί σε κανέναν καπιταλίστα για την πρώτη μεγάλη της προσπάθεια να χτίσει την δικιά της κοινωνία.

      Reply
  5. el quinto regimiento

    και εδώ η βιβλιογραφία που υποσχέσθηκα
    το κάτωθι ειναι βιβλίο του παλαιστίνιου Hanna Batatu,
    το κατεβάζετε…δωρεάν.

    The old social classes and the revolutionary movements of Iraq : a study of Iraq’s old landed and commercial classes and of its Communists, Baʻthists, and Free Officers
    http://bookzz.org/md5/561fbd45db10349f9e032db9b54ef2ed

    πανω απο χιλιες σελιδες , πραγματοποιεί μια πρώτη σοβαρή ταξικη΄ανάλυση για την
    ιστορια του Ιράκ. Αναφέρεται εκτενέστατα στο κομμουνιστικό κόμμα του Ιράκ.
    ________________________________

    και εδω ενα ντοκυμαντέρ του καταρικού (δηλαδή ενάντια στο καθεστώς Σίσι)
    Αλ – Τζαζίρα για την ΜΕΓΑΛΗ κομπινα του αερίου της Αιγύπτου. Η Αιγυτπος αυτή τη στιγμή…εξαρτάται ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΑ απο το Ισραήλ!!! Οχι δεν ειναι συνωμοσία, ειναι αλήθεια!! Ολα ξεκινησαν απο τη περίφημη ειρήνευση με Σαντάατ. Τρομερά ντοκουμέντα.

    http://webapps.aljazeera.net/aje/custom/2014/egyptlostpower/index.html

    και τα δυο αποκλειστικότητες, για τους αναγνώστες του pandiera.

    Reply
  6. el quinto regimiento

    η ιδεολογία στο Περισσό πάντα σχετίζεται με τη πολιτική του, τις συμμαχίες του κτλ…

    Η συνωμοσιολογία περί αποσταθεροποίησης πιστεύω ότι προέρχεται απο τα στελέχη του που έχουν παρτίδες με το εξωτερικό και δη με τα ψευτο-κομμουνιστικα κομματα, δηλαδή τους αυλικούς του Ασαντ στη Μέση Ανατολή και δευτερευόντως με τη Χεζμπολάχ, η οποία τακτικίστικα συντάσσεται συγκυριακά σήμερα με τον Ασσαντ, ενώ εδώ και χρόνια έτρωγε άγρια καταστολή (ειχε αρκετούς νεκρούς, και απλά μέλη και στελέχη) απο το καθεστώς Ασσαντ στη Συρία. Για όσους δεν γνωρίζουν την ιστορία, το καθεστώς Ασσαντ ειναι αυτό που υπονόμευσε κάθε εθνικοαπελευθερωτικο κίνημα στο Λίβανο και μετά υπονόμευε άγρια τον αγώνα ενάντια στην ισραηλινή κατοχή.

    Η αστική τάξη της Συρίας δεν τα βρήκε ποτέ με το Ισράλ, αν και προσπάθησε αρκετές φορές, για τον απλούστατο λόγο: οι ισραηλινοι δεν κάνουν ποτέ ειρήνη, ούτε προσφέρουν τιποτε, ΧΩΡΙΣ ΑΝΤΑΛΛΑΓΜΑΤΑ, και οταν λέμε ανταλλάγματα εννοούμε γη και ύδωρ, αυτά δηλαδή που προσέφερε η κλίκα του αιγυπτίου ΣΑντάατ και υποδούλωσε οικονομικά την Αιγυπτο στους ιμπεριαλιστές, μετατρέποντάς την σε…ενεργιακό εξάρτημα του..Ισραήλ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

    . Αυτοι ταυτίζουν σήμερα ολα αυτα τα σημαντικότατα εξεγερσιακά γεγονότα με την Μέση Ανατολη, με συνωμοσίες αποσταθεροποίησης. Αξιοθρήνητα ανθρωπάρια που παριστάνουν και τους κομμουνιστές, δεν ειναι ούτε για φτυσιμο.

    Τοσο καιρό σιτίζονταν στην αυλή του Ασαντ και σα ξεφτιλισμένα τσουτσέκια που ειναι δεν θέλουν να χάσουν την κουτάλα.
    Αν ήταν πραγματικοι κομμουνιστές έπρεπε να μπουν επικεφαλής αυτών των κινημάτων. Δεν το ήθελαν ποτέ ομως. Ειναι εχθροι του λαου χρονια τώρα.

    Xiλιάδες λαού εξεγέρθηκαν ενάντια στον Ασσαντ
    https://youtu.be/zkg2RAwwe5Q
    https://youtu.be/zkg2RAwwe5Q
    δεν υπήρχαν τζιχαντιστές τότε. Το καθεστώς χτυπούσε με όλμους και πυροβολικο την εξγερμένη Χομς και άλλες πόλεις.

    Οι εξεγερμένοι ομως δεν ειχαν στελέχη στρατιωτικά. Δεν υπήρχε ενα επαναστατικο κομμα, δεν υπήρχε οργάνωση. Οι μονοι στρατιωτικά οργανωμενοι ήταν οι τζιχαντιστές, που είχαν στρατιωτικά στελέχη, που μετέφεραν και όπλα και πήρα τα ηνία της εξέγερσης, όταν τα τανκς του Ασαντ σκόρπιζαν το θάνατο και ο κοσμος αυτος μπορούσε να πάρει εκδίκηση μονο μέσω των τζιχαντιστών.

    Τι έκαναν όλοι αυτοι οι ψευτοκομμουνιστές εκεινη την περίοδο στη Συρία; Στήριζαν τον Ασσαντ ΕΞΑΡΧΗΣ και αποκαλούσαν τους εξεγερμένους πράκτορες. αυτοι ειναι οι σύμμαχοι του Περισσού.

    Reply
  7. Σ.

    “σύγχρονο επαναστατικό κομμουνιστικό ρεύμα, ”
    δυστυχώς δεν έχω ολοκληρωμένη εικόνα για τα κινήματα στις χωρες που λέτε και εκτιμώ κάποιες πτυχές λεπτομέρειες των κειμένω του ΝΑΡ,νκα , αλλά
    συγνώμη δεν μπορώ να κρατηθώ: ποιο ρεύμα ρε παιδιά; νέα τάση της μόδας λανσάρετε εκεί στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ

    ευτυχώς που υπάρχει και ενα ΚΚΕ που μιλά ξεκάθαρα για σοσιαλισμό-κομμουνισμό, γιατί εδώ στην ανακοίνωση ούτε αναφορα στο σοσιαλισμο (ουτε καν σαν λέξη που παλια κατέληγαν κι οι ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ) ούτε
    αποκαθήλωση των συβόλων του κομμουνιστικού κινήματοςεκ μέρους σας.
    Ρεύμα , αντικκομουνισμό και ρεφορμισμό βλέπω. Κάποτε χτυπούσατε το ΚΚε εκ των έσω, τώρα που δεν τραβάει πήρατε απόφαση να το κάνετε απέξω. Καλή τύχη με τα μαγειρέματά σας, δεν θα σας κάνουμε τη χάρη. 100

    Reply

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται.