Απεργιακή κλιμάκωση τώρα! καλούμε το ΕΚΑ να προκηρύξει 24ωρη απεργία στις 16 Ιούνη
Το νομοσχέδιο έκτρωμα Χατζηδάκη δεν θα περάσει!
Την Πέμπτη 10/6, έπειτα από καιρό, μεγάλες απεργιακές διαδηλώσεις πλημμύρισαν το κέντρο της Αθήνας και όλης της χώρας, κάτι που αποτέλεσε ένα ελπιδοφόρο μήνυμα για τη διάθεση και τη δυναμική του κόσμου της εργασίας να υπερασπιστεί τα δικαιώματά του και να αποτρέψει την επιβολή του αντεργατικού εκτρώματος Χατζηδάκη.
Αυτό που όμως σε εμάς έφερε ελπίδα σε κάποιους άλλους έφερε ανησυχία. Πρώτα από όλα βέβαια στην κυβέρνηση της ΝΔ που βλέπει το αφήγημά της για το “φιλεργατικό νομοσχέδιο που θα φέρει την ισορροπία μεταξύ εργασιακής και προσωπικής ζωής” να μην μπορεί να σταθεί πουθενά, παρά την καταιγιστική αναπαραγωγή του από τον προπαγανδιστικό μηχανισμό της.
Αν όμως η επιτυχία της απεργίας προκάλεσε ανησυχία στην κυβέρνηση, στην ηγεσία της ΓΣΕΕ και στους συνοδοιπόρους της έφερε πανικό. Μια απεργία με χαμηλά ποσοστά συμμετοχής και μια υποτονική συγκέντρωση θα βόλευαν εξαιρετικά τις δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού στο να κάνουν αυτό που ξέρουν καλά: να υπονομεύουν τους αγώνες σπέρνοντας την ηττοπάθεια.
Λέγεται πως οι επιτυχίες έχουν πολλούς πατεράδες και πράγματι, ήταν πολλοί αυτοί που έσπευσαν να πιστωθούν την επιτυχία της απεργίας της Πέμπτης θέλοντας μέσω αυτής αφενός να ξεπλυθούν για την προηγούμενη στάση τους και αφετέρου να καρπωθούν τη διάχυτη λαϊκή δυσαρέσκεια, μετατρέποντάς την σε πελατεία για τα κομματικά τους μαγαζιά. Κάπου εκεί εξαντλείται για αυτούς και η χρησιμότητα της απεργίας, καθώς από εκεί και πέρα παίρνει διαστάσεις που είναι ανεπιθύμητες. Χειραφετημένοι εργαζόμενοι με ανεβασμένο αγωνιστικό αίσθημα που συμμετέχουν ενεργά σε κινηματικές διαδικασίες δίνοντάς τους δυναμική και προοπτική, δεν συμβαδίζουν με άβουλους ψηφοφόρους εγκλωβισμένους στη λογική της ανάθεσης στους συνδικαλιστές να λύσουν αυτοί τα προβλήματά τους για λογαριασμό τους.
Μπροστά στην ανάγκη απεργιακής κλιμάκωσης του αγώνα η πλειοψηφία του ΕΚΑ, μετά από την παρελκυστική τακτική και τις παλινωδίες που έφεραν την αναστολή της ήδη προκηρυγμένης απεργιακής κινητοποίησης της 3ης Ιουνίου, επέδειξε πάλι υποταγή και αμοραλισμό. Ειλημμένες αποφάσεις για νέα απεργία καταπατήθηκαν, ρητές δεσμεύσεις καταστρατηγήθηκαν και σε ένα βιασμό της κοινής λογικής η “κλιμάκωση” του αγώνα μεταφράστηκε σε στάση εργασίας την ημέρα ψήφισης του ν/σ.
Συγκεκριμένα στην συνεδρίαση της εκτελεστικής επιτροπής του ΕΚΑ το μεσημέρι της Παρασκευής οι δυνάμεις της ΕΑΚ, της ΠΑΣΚΕ, της ΔΑΚΕ και της Ενότητας καταψήφισαν την πρόταση για την νέα απεργία. Η ΑΤΕ-ΕΚΑ και η ΔΑΣ (ΠΑΜΕ) επέμειναν στην απεργία στις 16 Ιούνη. Όμως η πλειοψηφία στο ΕΚΑ επιχείρησε να ρίξει την αυλαία στις κινητοποιήσεις.
Θεωρούμε ότι θα είναι όνειδος χωρίς προηγούμενο εάν αυτό το νομοσχέδιο, το πιο σκληρά αντεργατικό από τα πολλά που έχουν περάσει, εφαρμοστεί με μόνη αντίδραση την, προειδοποιητική επί της ουσίας, απεργία της 10ης Ιούνη.
Οι ευθύνες των παρατάξεων ΝΔ και ΚΙΝΑΛ (ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ-ΕΝΟΤΗΤΑ) είναι γνωστές και δεδομένες. Είναι απέναντι από την απαίτηση των εργαζομένων που ζητούν τη συνέχιση του αγώνα με σχέδιο και αποφασιστικότητα για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο.
Οι παρατάξεις του ΣΥΡΙΖΑ σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα εμφανίζονται οπορτουνιστικά, με δύο γραμμές. Στο δημόσιο ψηφίζουν υπέρ της απεργίας και στον ιδιωτικό τομέα (ΕΚΑ) ενάντια. Κινούνται στην κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που από τη μία προσπαθεί να επανεμφανιστεί στο δρόμο με κομματικά πανό στις διαδηλώσεις, από την άλλη δηλώνουν ότι όταν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση δεν θα μπορεί να καταργήσει το έκτρωμα Χατζηδάκη γιατί είναι δέσμευση απέναντι στην Ε.Ε.!
Σοβαρές ευθύνες έχουν και οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ που με τη συνηγορία τους στη μετάθεση της απεργίας της 3/6 δίνουν άλλοθι στις δυνάμεις του κρατικού, κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού για αποκλιμάκωση των αντιδράσεων και για εκχώρηση της πρωτοβουλίας των κινήσεων στην κυβέρνηση, τη ΓΣΕΕ και τον Παναγόπουλο.”
Είναι προφανές ότι από μόνη της μια απεργία δεν αρκεί για να αντιστρέψει τη ροή των γεγονότων. Για να είναι αποτελεσματική η αντίσταση των εργαζομένων, θα πρέπει αυτή η απεργία να αποτελέσει την αφετηρία ενός αγώνα που θα διέπεται από διάρκεια στο χρόνο, συνέπεια στις θέσεις, ευρηματικότητα στις μορφές της, αποφασιστικότητα απέναντι σε διώξεις και καταστολή, πολιτική ανυπακοή απέναντι στο, ολοένα κι ασφυκτικότερο πλέον, πλαίσιο της αστικής νομιμότητας. Κανείς φυσικά δεν πιστεύει ότι θα υπήρχε περίπτωση οι δυνάμεις που λυμαίνονται στο συνδικαλιστικό κίνημα να σηκώσουν έναν τέτοιο αγώνα, πλέον όμως αυτές δεν τηρούν ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.
Θεωρούμε ότι η κλιμάκωση του αγώνα θα έπρεπε να γίνει με 48ωρη απεργία και πολύμορφες δράσεις, περικύκλωση της Βουλής, το διήμερο της συζήτησης – ψήφισης. Σε κάθε περίπτωση τίποτα λιγότερο από 24ωρη απεργία στις 16/6 με ολοήμερη κινητοποίηση στην Βουλή και τις κεντρικές πλατείες της χώρα.
Καλούμε το ΔΣ του ΕΚΑ στην έκτακτη συνεδρίασή του την Δευτέρα 14/06 να προκηρύξει απεργία για την Τετάρτη 16/6. Δεν θα αφήσουμε το συνδικαλιστικό κίνημα να μετατραπεί σε καρικατούρα. Το ταξικό εργατικό κίνημα θα βρεθεί στο δρόμο και θα δώσει τη μάχη δηλώνοντας ότι ο νόμος αυτός θα ανατραπεί και δεν θα επιτρέψει την εφαρμογή του ακόμα και αν αυτός ψηφιστεί.
Συνεχίζουμε ακόμα πιο αποφασιστικά!
Το νομοσχέδιο έκτρωμα Χατζηδάκη δεν θα περάσει!
Δεν θα επιτρέψουμε έναν νέο εργασιακό μεσαίωνα
Δεν θα επιτρέψουμε το τέλος της συλλογικής δράσης και των συλλογικών αγώνων
Χρόνος για ζωή και δικαιώματα, όχι για τα κέρδη της εργοδοσίας. Συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς Ριζική μείωση του χρόνου εργασίας, άμεσα 35ωρο-5ημρο-7ωρο
Νομοθέτηση της κυριακάτικης αργίας.
Να ακυρωθούν οι νόμοι για τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας.
Διεύρυνση των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Συνδικάτα ελεύθερα από κράτος, κυβερνήσεις, εργοδοσία. Κατάργηση των απεργοκτόνων νόμων.
Τα δικαιώματά μας και τα σωματεία μας ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΟ ΓΥΨΟ
Καλούμε όλα τα σωματεία να αποφασίσουν 24ωρη απεργία στις 16/ 6. Όλοι και όλες στις 16/6 Προπύλαια 11 πμ και στο απογευματινό παλλαϊκό συλλαλητήριο της ίδιας μέρας Προσυγκέντρωση πλ. Κολοκοτρώνη 5 μμ
Συριζαιοι, θα ζητιανευετε αύριο την ψήφο του κόσμου, αλλά θα πάρετε το τρίτο το μακρύτερο.
Το συνδικαλιστικό κίνημα όπως το ξέραμε τελείωσε. Η εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη θα ρίξει και τυπικά την πλάκα πάνω από το πτώμα.
Το ελληνικό κράτος και κεφάλαιο έχει επιλέξει την επαναφορά λαού κ εργατικής τάξης σε συνθήκες ζωής και δικαιώματα αλα 19ος αιώνας. Εξ ου οι νομοθετήσεις σε εργασία, παιδεία, υγεία, φυσικό περιβάλλον. Τα κόμματα του κράτους και του κεφαλαίου (ΝΔ, ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, εθνικιστές), απλά σχηματοποιούν σε νόμους, ψηφίζουν και εφαρμόζουν την πολιτική του ελληνικού κράτους, του εθνικού ελληνικού κεφαλαίου και των ΕΕ/ΝΑΤΟ σε βάρος του λαού.
Η εποχή του κοινωνικού συμβολαίου έχει τελειώσει. Το ίδιο και η αξία συνδικαλιστικού κινήματος και αριστεράς ως διαμεσολαβητές που βελτίωναν την συνολική ζωή λαού/εργατικής τάξης.
Δείτε επίσης συνέδριο για την γονιμότητα : το ελληνικό κράτος και το εθνικό ελληνικό κεφάλαιο , προσπαθούν και στο εμφυλο, να γυρίσουν την κατάσταση στον 19ο αιώνα στην ψηφιακή του μορφή….
Πάνε να παρουσιάσουν και στο πεδίο αυτό, την επιστροφή της γυναίκας στο σπίτι σαν…ατομικό δικαίωμα που της το στερεί η γυναικεία χειραφέτηση του 20ου αιώνα. Ο καπιταλιστικός δικαιωματισμος στα καλύτερα του! Όπως προσπαθουν τόσα χρόνια να παρουσιάσουν σαν ατομικό αναγσιρευο δικαίωμα την εργασία του απεργοσπάστης που την στερούν οι απεργοί!
Αυτή η συνολική καπιταλιστική προσπάθεια για επανανοηματοδοτηση των προσωπικών δικαιωμάτων και ελευθεριών προς όφελος του κεφαλαίου, των αξιών του και του κράτους, δεν είναι καινούργια, έχει λάβει όμως μεγάλη ώθηση και αναπαλαίωση τα τελευταία χρόνια από την alt right πολιτική αντίληψη κ πρακτική.
Για αυτό ακριβώς και η αποτελεσματική αντιμετώπιση αυτής της βάρβαρης καπιταλιστικής φιλοσοφίας δεν μπορεί να γίνει μόνο από την προβολή ενός σωστού και ανθρώπινου αριστερού δικαιωματισμού: η αντίληψη για το ατομικό/προσωπικό δικαίωμα και ελευθερία πρέπει να συνδεθεί οργανικά με μια νέα χειραφετητικη ταξική και κοινωνική φιλοσοφία! Αυτή δεν υπάρχει σήμερα. Ακρογωνιαίοι λίθοι μιας τέτοιας φιλοσοφίας νομίζω πως είναι:
Α. Το άτομο ως φυσικό πρόσωπο και πως αναπτύσσει δημόσιες και ιδιωτικές δεξιότητες κοινωνικοποίησης, κοινωνικότητας και ταυτόχρονα προσωπικής συγκρότησης.
Β. Η σχέση των φυσικών προσώπων με την κοινωνία: Ποιες κανονιστικές αρχές θέλουμε να διέπουν αυτή την σχέση σε αντίθεση με, και αντικατάσταση των καπιταλιστικών, θρησκευτικών, εθνικιστικών, φυλετικών αρχών που χαρακτηρίζουν αιώνες τώρα την συγκρότηση των κοινωνιών; Επίσης , πως υπερβαίνουμε την κρατικού τύπου οργάνωση των κοινωνιών τα τελευταία 5.000 χρόνια προς όφελος όχι του χάους, όχι του κατακερματισμού, όχι της διάλυσης, αλλά μιας ομοσπονδίας περιοχών; Προφανώς αυτό μόνο σαν ζύμωση μπορεί να προβληθεί στην εποχή μας, αλλά αυτή η ζύμωση μπορεί να αποδειχθεί τιτάνιας σημασιας για τις μελλοντικές απόπειρες εργατικής και λαϊκής εξουσίας!!
Με βάση τα παραπάνω ποιος είναι αυτός που θέλουμε στο μελλον να αποτελεί τον εγγυητή όλων αυτών των κοινωνικών σχέσεων; Μεταβατικά μια μορφή ομοσπονδιακού μισό κράτους ;
Μην θεωρούμε ότι αυτή η συζήτηση αφορά ένα θεωρητικό μέλλον! Ότι κάνουμε και ότι ΔΕΝ κάνουμε σήμερα, αντηχεί στο μέλλον.