Παναγιώτης Μαυροειδής
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι έχει αυξηθεί ο κίνδυνος για θερμό πολεμικό επεισόδιο, μικρής ή μεγαλύτερης έκτασης με την Τουρκία. Η δυναμική αυτή αναπτύσσεται στο ευρύτερο πλαίσιο των ανταγωνισμών (Ειρηνικός, Αφρική, Βαλτική) που προκαλεί η αξεπέραστη καπιταλιστική κρίση παγκόσμια. Ο εμπορικός πόλεμος είναι η μία όψη τους, αλλά όχι η μοναδική. Ιδιαίτερους παράγοντες παροξυσμού αποτελούν τόσο ο «τοπικός» ανταγωνισμός Ελλάδας-Τουρκίας, όσο και η γεωστρατηγική αντιπαράθεση μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας στην περιοχή.
Να φοβόμαστε; Να φύγουμε από την Ελλάδα; Ή να αφήσουμε όλα τα άλλα στην άκρη, να ετοιμαζόμαστε για πόλεμο και να γεμίζουμε από υπερηφάνεια που επιτέλους μας δίνεται η ευκαιρία να αποδείξουμε την αγάπη μας για την πατρίδα;
Αγώνας για την αποτροπή της σφαγής των λαών
Οι κομμουνιστές, ωστόσο, δεν θεωρούν μοιρολατρικά αναπότρεπτες τις πολεμικές συρράξεις και την αλληλοσφαγή των λαών. Αντίθετα, ιεραρχούν ψηλά την πάλη για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαών, ενάντια στην πολεμική ψύχωση, τους τυχοδιωκτισμούς που προετοιμάζουν και «δικαιολογούν» τον πόλεμο και τελικά ενάντια στον ίδιο τον πόλεμο.
Η πρώτη θέση που έχουν οι κομμουνιστές απέναντι στην προοπτική ενός πολέμου, δε μπορεί να είναι παρά τούτη: Όχι άλλη σφαγή των λαών! Πάλη ενάντια στους πολεμικούς τυχοδιωκτισμούς, για την αποτροπή του πολεμικού κινδύνου.
Όσο επικρατεί ο καπιταλισμός, ο ανταγωνισμός, η αδικία, η καταπίεση και η άνιση ανάπτυξη, διαρκώς θα υπάρχει βάση για να ξεσπούν πόλεμοι. Οι κομμουνιστές υποχρεούνται, επομένως, μέσα στο γενικό αντιπολεμικό τους στίγμα, αλλά και κυρίως με εφαλτήριο την επαναστατική κομμουνιστική στρατηγική που αποτελεί οδηγό για τη δράση τους, να εκτιμούν τον συγκεκριμένο χαρακτήρα του συγκεκριμένου κάθε φορά πολέμου και με βάση αυτό να καθορίζουν τη στάση τους.
Ποιος φουσκώνει τα πανιά του πολεμικού ανταγωνισμού Ελλάδας-Τουρκίας;
Το σχήμα «επιτιθέμενη Τουρκία, αμυνόμενη Ελλάδα», τυπικό της «εθνικής ρητορικής» των αστικών κομμάτων και των κυβερνήσεών τους, δεν περιγράφει σωστά την πραγματικότητα. Φυσικά, το ίδιο ισχύει και με το συμμετρικό ανάλογο αυτής της προσέγγισης, δηλαδή το σχήμα «επιτιθέμενη Ελλάδα, απέναντι σε μια αδύναμη Τουρκία της οποίας η εδαφική ακεραιότητα απειλείται ταυτόχρονα “απ’ έξω” και “από μέσα”». Το δεύτερο αποτελεί την στερεοτυπική άποψη των αστικών και ιδιαίτερα των εθνικιστικών κομμάτων στην Τουρκία, αλλά και ρευμάτων μιας αόριστα και μονόπλευρα «αντιεθνικιστικής» Αριστεράς στην Ελλάδα. Μισές αλήθειες, τεράστια ψέματα…
Γενικά μιλώντας, τον κίνδυνο πολεμικού τυχοδιωκτισμού μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, τον πυροδοτούν τρείς αλληλένδετοι παράγοντες:
Πρώτον, υπάρχει ο ευρύτερος αυξανόμενος πολιτικός, οικονομικός, στρατιωτικός ανταγωνισμός μεταξύ καπιταλιστικών ιμπεριαλιστικών μπλοκ και βασικά -σε ό,τι αφορά την περιοχή μας- των ΗΠΑ (αυτοτελώς αλλά και μέσω του ΝΑΤΟ) και της Ρωσίας. Αυτός είναι ο λόγος, άλλωστε, που ανακινήθηκε το θέμα του ονόματος της Μακεδονίας.
Ο ανταγωνισμός αυτός αυξάνεται ως συνέχεια αλλά και ως συνέπεια της διαπάλης αυτών των δυνάμεων στη Συρία, με την Ρωσία να οξύνει εκεί την τωρινή σχετική σύγκρουση συμφερόντων ΗΠΑ-Τουρκίας και με την Ελλάδα να προσπαθεί να εμφανιστεί ως ο σταθερός σύμμαχος των ΗΠΑ, έναντι μιας «ασταθούς και απρόβλεπτης» Τουρκίας.
Δεύτερον, αναπτύσσεται ο ανταγωνισμός των αστικών τάξεων σε Ελλάδα και Τουρκία, που επιδιώκουν να αναβαθμίσουν η καθεμιά τη δική της θέση, μέσω πάντα και της κλιμάκωσης και της βαθύτερης πρόσδεσης σε συμμαχίες με τους μεγάλους παίκτες.
Ιδιαίτερο στοιχείο εδώ αποτελεί η ανακάλυψη εκμεταλλεύσιμων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στις ΑΟΖ των χωρών της Ανατολικής Μεσογείου (που δεν έχουν καθοριστεί με συμφωνία), αλλά και οι αντιπαραθέσεις για τη διέλευση των ενεργειακών αγωγών, όπως και η χάραξη των μεγάλων εμπορικών δρόμων κυρίως για τα κινέζικα προϊόντα.
Οι δύο χώρες, χρησιμοποιούν ως διαπραγματευτικό χαρτί και τη διαχείριση του προσφυγικού ζητήματος. Η Ελλάδα αξιοποιεί τη θέση της ως κρίκου στον άξονα πολέμου με ΗΠΑ-Ισραήλ και Αίγυπτο, για να κερδίσει πόντους στον πόλεμο των ΑΟΖ και την εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων. Η Τουρκία απειλεί με επαναχάραξη των χερσαίων, εναέριων, αλλά κυρίως των θαλάσσιων συνόρων με Ελλάδα, μπαίνοντας δυναμικά στη διεκδίκηση της εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων, ενθυμούμενη ξαφνικά την ενιαία Κύπρο και τα δικαιώματα και των δύο κοινοτήτων από τα κέρδη τους.
Οι λαοί στις δύο χώρες πληρώνουν ήδη πολύ ακριβά αυτόν τον φιλοπόλεμο ανταγωνισμό με τις υψηλότατες «αμυντικές» δαπάνες και την έξαρση των εξοπλισμών. Η Ελλάδα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δρομολογεί ήδη την αγορά ακόμη τεσσάρων φρεγατών από τη Γαλλία με κόστος περίπου 1 δις. για καθεμία. Η εθνικιστική, πολεμοκάπηλη υστερία του Ερντογάν, δολοφονεί τους Κούρδους εκτός και εντός της Τουρκίας και αλυσοδένει τον τούρκικο λαό, καταργώντας στοιχειώδεις δημοκρατικές ελευθερίες.
Τρίτον, εκτός από τους ανταγωνισμούς μεταξύ των στρατιωτικοπολιτικών και οικονομικών οργανισμών των ηγεμονικών καπιταλιστικών κρατών και αυτούς των αστικών τάξεων Ελλάδας και Τουρκίας, ειδικό ρόλο παίζουν οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες εξόρυξης. Αυτές είναι, άλλωστε, που θα καρπωθούν τη μερίδα του λέοντος από την εκμετάλλευση των νέων κοιτασμάτων. Αλήθεια, σε ένα καθεστώς επιβολής παγκοσμίως του «δίκαιου του κεφαλαίου» και των πολυεθνικών πολυκλαδικών μονοπωλίων, σε ποια χώρα του κόσμου αποδείχθηκε ευλογία και όχι κατάρα η ανακάλυψη κοιτασμάτων πετρελαίου;
Οι τρεις παραπάνω αλληλένδετοι παράγοντες, «φωνάζουν» πως έχουν μια κοινή βάση: Ο πολεμικός κίνδυνος δεν πηγάζει μόνο από κάποιο επεκτατισμό ή αόριστο εθνικισμό μόνο της Τουρκίας ή μόνο της Ελλάδας ή έστω και των δύο. Δεν εκπορεύεται μόνο από την «έξωθεν» ιμπεριαλιστική ανάμιξη, ούτε οι φρεγάτες πλέουν δίπλα στα γεωτρύπανα της ExxonMobil, απλά για να μη παραβιαστούν οι ευθείες γραμμές των ΑΟΖ.
Υπάρχουν αντικειμενικές, υλικές, οικονομικές συνθήκες, που σχετίζονται τόσο με τις νέες δυνατότητες καπιταλιστικής κερδοφορίας στην περιοχή, όσο και με τη «στενότητα» της καπιταλιστικής κρίσης που δεν επιτρέπει ειρηνικές μοιρασιές.
Αν έτσι έχουν τα πράγματα, η στάση του εργατικού κινήματος και της κομμουνιστικής αριστεράς απέναντι στον πολεμικό κίνδυνο και τον πόλεμο, πρέπει να μείνει μακριά τόσο από την «εθνική ρητορική» της «αμυνόμενης» Ελλάδας και της «υπεράσπισης της εδαφικής ακεραιότητας», όσο και από μια αβαθή στερεοτυπική παπαγαλία όσον αφορά στη στάση απέναντι σε πολέμους παλιότερης εποχής με διαφορετικό χαρακτήρα (π.χ. Ιταλική και Γερμανική εισβολή στην Ελλάδα το 40-41 ή εθνικο-απελευθερωτικοί πόλεμοι).
Αν ξεσπάσει πόλεμος, τότε αυτός θα είναι αντιδραστικός, επιθετικός και από τις δύο πλευρές! Έχει αίτιο, κίνητρο και σκοπό την άνοδο και διανομή αιματοβαμμένων καπιταλιστικών κερδών, στηριγμένων στην εργατική γενοκτονία και στις δύο χώρες, την περιστολή της δημοκρατίας, το κυνηγητό των εθνικών και θρησκευτικών μειονοτήτων, την περιβαλλοντική καταστροφή στις θάλασσες του Αιγαίου και της Μεσογείου. Οποιοδήποτε πολεμικό επεισόδιο δε θα έχει ως στόχο τελικά κάποια βραχονησίδα (αυτό μπορεί να είναι αφορμή), ούτε το «εθνικό γόητρο», αλλά την κατάχτηση χώρων οικονομικής εκμετάλλευσης και άρα την ενίσχυση της θέσης του καπιταλιστικού σχηματισμού τόσο μέσα στις ίδιες τις χώρες, καθώς και στη διεθνή σκακιέρα.
Το καθήκον μας είναι η πάλη (από τώρα) για την αποτροπή του πολέμου και τη νίκη των λαών σε βάρος των αστικών τάξεων και στις δύο χώρες.
Κοινό συμφέρον των δύο λαών είναι η αποτροπή αυτού του πολέμου, με άμεσους πολιτικούς στόχους την αποχώρηση των χωρών από ΝΑΤΟ, ΕΕ (για την Ελλάδα), την άμεση και δραστική μείωση των εξοπλισμών, την ανατροπή του καθεστώτος έκτακτης ανάγκης στην Τουρκία, τον αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών πολιτικών και κυβερνήσεων και στις δύο χώρες. Κανένας λαός, καμία εθνική, θρησκευτική μειονότητα, στην Ελλάδα και σε οποιαδήποτε χώρα με την οποία συνορεύει η Ελλάδα, δεν έχουν συμφέρον από μια αιματοβαμμένη, ένοπλη, αστική και ιμπεριαλιστική επαναχάραξη των συνόρων.
«Τι θα κάνετε λοιπόν, όταν η Τουρκία ορμήσει στο Καστελόριζο; Θα πολεμήσετε, θα έχετε μεταναστεύσει ή δεν θα πολεμήσετε και θα μοιράζετε αντιεθνικιστικές προκηρύξεις στους Τούρκους στρατιώτες;» Η ερώτηση αυτή αποτελεί εύγλωττο δείγμα της αστικής εθνικιστικής ηγεμόνευσης, ακόμη και πάνω σε δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς.
Πρέπει να έχουμε πλήρη συναίσθηση της ανάγκης και υποχρέωσης να αναμετρηθούμε με αυτή την ηγεμονία και όχι απλά να την καταγγείλουμε «αγαναχτισμένοι». Απορρίπτοντας την προσχώρηση στην «εθνική ρητορική», που δυστυχώς από πλείστες δυνάμεις της παραδοσιακής Αριστεράς παρουσιάζεται ως απαύγασμα σωφροσύνης και …λενινισμού, επισημαίνουμε πως η πάλη για την αποτροπή του πολέμου ή/και για την ήττα και των δύο αστικών τάξεων, θα δοθεί σε πολλά πεδία, τα οποία δε διαλέγει μόνος του ο λαϊκός παράγοντας και μέσα από ένα συνδυασμό μεθόδων πάλης ανάλογα με το συσχετισμό δύναμης.
Υπόκλιση ΚΚΕ και ΛΑΕ για τα ελληνοτουρκικά
Η Ελλάδα θεωρείται αμυνόμενη, ενισχύοντας την κυρίαρχη λογική
«Οι κομμουνιστές (…) θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας, εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα» (Δ. Κουτσούμπας, ΓΓ ΚΕ του ΚΚΕ). Προεξοφλείται ο αναπότρεπτος πόλεμος Ελλάδας-Τουρκίας με διακύβευμα την «αμφισβήτηση της εδαφικής ακεραιότητας της Ελλάδας» και με εισβολή από την Τουρκία.
Σε αντίστοιχο κλίμα ο Π. Λαφαζάνης από τη ΛΑΕ, σε δήλωσή του στις 12 Φλεβάρη δήλωνε: «Αυτήν την ώρα όλοι πρέπει να αντιληφθούν ότι η άμεση και πιο μεγάλη απειλή για την Ελλάδα στην περιοχή μας προέρχεται από το καθεστώς Ερντογάν και τις κατεστημένες δυνάμεις της Άγκυρας και ότι αυτή η απειλή (…) επιδιώκει τον ακρωτηριασμό της χώρας και τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου (…)».
Δηλώνεται ή υπονοείται ότι η Ελλάδα, σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα είναι αμυνόμενη και ότι στον πόλεμο αυτό οι κομμουνιστές θα πολεμήσουν, για την «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας». Στο κομματικό δυναμικό του ΚΚΕ, η θέση αυτή δικαιολογείται με τον παράλληλο στόχο για μετατροπή αυτού του πολέμου σε κοινωνικό και επαναστατικό με ανατροπή της αστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα.
Η σωστή θέση για το απαραβίαστο των συνόρων ενάντια σε κάθε ένοπλη ιμπεριαλιστική επαναχάραξή τους, για τη συγκεκριμένη περιοχή και ιστορική εποχή, υφίσταται την αναστροφή του νοήματός της με τη φιλολογία για «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας».
Η πρώτη θέση, είναι ένα διεθνιστικό κάλεσμα μαζικής πάλης για αποτροπή του πολέμου ή για ήττα και των δύο αστικών τάξεων, αν καταφέρουν να σύρουν τους λαούς στον πόλεμο. Αντίθετα, η δεύτερη θέση, λειτουργεί ως κάλεσμα πολεμικής προετοιμασίας και στοίχισης των λαών πίσω από τις κυβερνήσεις τους, σε έναν άδικο πόλεμο και από τις δύο πλευρές.
Πόλεμο στον πόλεμο που ετοιμάζουν και στις δύο χώρες
Πολλοί, άλλοι από σκοπιμότητα, άλλοι από αφέλεια, ταυτίζουν την πολιτική εναντίωση σε ένα πόλεμο, με την αντιπολεμική λιποταξία. Σίγουρα θα αναπτυχθεί αυθόρμητα και αυτή η στάση, δε μπορεί όμως να είναι η μοναδική, ούτε η κυρίαρχη…
Πάλη κατά του πολέμου είναι ένας παλλαϊκός συντονισμένος αγώνας με συνθήματα όπως, «κανένας φαντάρος έξω από τα σύνορα» ή «πόλεμο στον πόλεμο για τα πετρέλαια».
Πάλη κατά του πολέμου είναι η κλιμάκωση των κοινωνικών, ταξικών και δημοκρατικών δράσεων στις δύο χώρες, ακόμη και σε εποχή πολέμου, για το αδυνάτισμα των αστικών τάξεων και των κυβερνήσεων.
Πάλη κατά του πολέμου, είναι η οικοδόμηση των ευρύτερων δυνατών δεσμών μεταξύ των εργαζομένων, της νεολαίας και των μαχόμενων αριστερών δυνάμεων σε Ελλάδα και Τουρκία.
Πάλη κατά του πολέμου, είναι και η αντιπολεμική δράση ακόμη και μέσα στον στρατό που πολεμάει.
Ας θυμηθούμε εδώ τη δράση των Μπολσεβίκων στο ρωσικό στρατό που τελικά επέβαλε και την ειρήνη και τη σοσιαλιστική επανάσταση.
Ας θυμηθούμε την ανοιχτή αντιπολεμική δράση του ΚΚΕ μέσα στον ελληνικό στρατό στη Μικρασιατική Εκστρατεία. Όχι μόνο δεν το απομόνωσε, αλλά αντίθετα το μετέτρεψε σε μαζικό εργατικό κόμμα με εισροή κόσμου από τις τάξεις των στρατιωτών «παλαιοπολεμιστών», αλλά και τους ξεριζωμένους Μικρασιάτες, τα θύματα εκείνου του πολέμου στον οποίο η ελληνική αστική τάξη θεωρούσε πως είναι καβάλα στο άλογο της «συμμάχου Αγγλίας».
Είναι καιρός η Αριστερά να γυρίσει σελίδα στη στάση της απέναντι στον πόλεμο για την εργατική και λαϊκή ανεξαρτησία από την φιλοπόλεμη και επικίνδυνη αστική στρατηγική.
ΠΡΙΝ, 18/3/18
ΖΗΤΩ Ο ΤΡΟΤΣΚΙ!!!
(Κατηφορος και κατάντια του ΝΑΡ)
Ο Θιασάρχης θα πρέπει να διαβάσει και λίγο Λένιν ότι ο Τρότσκι τάχτηκε υπέρ της υπεράσπισης της πατρίδας τ.28 σελ.592.
Εμείς εξαρχής είχαμε επισημάνει ότι κκε και λαε είναι εθνικιστές -σοβινιστές.
Σύντροφοι, πιστεύω ότι δεν είναι ανάγκη να γράφουμε κείμενα αν δεν καταλήγουμε κάπου απτά. Το κείμενο υποτίθεται δίνει απαντήσεις αλλά μόνο μισόλογα περιέχει. Ο συγγραφέας ή δεν ξέρει που θέλει να καταλήξει ή ξέρει και δεν μας λέει. Πάλι μια από τα ίδια, πάλι μια σούπα.
Είδες που τελικά μόνο το ΚΚΕ έχει ξεκάθαρη θέση και παίρνει την ευθύνη του απέναντι στην ε.τ και στο λαό; Αλήθεια το ΝΑΡ/ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχει βγάλει έστω άκρη για το τι προτείνει (για αντίστοιχη ευθύνη ούτε που το σκέφτομαι)…
Αγραμματος δεν είναι ο Μαυροειδης οποτε προς τι η ραπτοκοπτικη στα λογια του Κουτσουμπα, μηοως επειδη δεν του βγαινει η κατηγορια για εθνικισμο αν παραθεσει ολη την προταση (ελεος με τη διαστρεβλωση και τη συκοφαντια του ναρ/ανταρσυα)
Ολο το αποσπασμα από την ομιλια στη Θες/νικη (6/3/2018)
…Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική 100χρονη Ιστορία μας, θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας. Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα.Ταυτόχρονα όμως επισημαίνουμε από τώρα ότι δεν θα δείξουμε καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο. Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του
Από το προγραμα του ΚΚΕ
…σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας…
Φίλε Ι.Α,
Να είμαστε δίκαιοι με τον Μαυροειδή. Ασχέτως τού πώς ερμηνεύει την πλήρη θέση τού ΚΚΕ (Στο κομματικό δυναμικό του ΚΚΕ, η θέση αυτή δικαιολογείται με τον παράλληλο στόχο για μετατροπή αυτού του πολέμου σε κοινωνικό και επαναστατικό με ανατροπή της αστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα.), δεν την αποκρύπτει.
Κατά τα άλλα, ο Μαυροειδής είναι πιασμένος στο ίδιο δόκανο με το ΚΚΕ, γι’ αυτό και πέφτει και ξαναπέφτει σε σινεμασκόπ και τρισδιάστατες αντιφάσεις όπως κι εσείς. Αυτά παθαίνει όποιος προσπαθεί να πάρει λίγο Λένιν (Le-) λίγο Τρότσκι (-tsky) και, ως άλλος Φρανκενστάιν, να πλάσει το φανταστικό πρόσωπο Letsky…
Τα λέμε
Ωραία τα λέει εδώ πέρα το ΚΚΕ,αλλά όταν επί χούντας ζήτησαν να καταταγούν στον ταχτικό στρατό,για να υπερασπίσουν την Κύπρο,πού είναι εκεί η “αυτοτελής οργάνωση της εργατικής-λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές”,που θα οδηγήσει στην ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης;
το πληρες αποσπασμα
Οι κομμουνιστές, όπως πάντα στην ηρωική 100χρονη Ιστορία μας, θα πρωτοστατήσουμε στον αγώνα για την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας.
Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα.
Ταυτόχρονα, όμως, επισημαίνουμε από τώρα ότι δεν θα δείξουμε καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο.
Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του.
Θα επιδιώξουμε να τη βάλουμε με την πάλη μας στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, με την ανατροπή της, για την οριστική νίκη του λαού.
Ετσι ώστε επιστέγασμα και έπαθλο αυτής της πάλης να είναι η εργατική, η λαϊκή εξουσία, η ανάπτυξη και ευημερία για το λαό, με ειρήνη και ευτυχία για όλους και όλες, για τα παιδιά μας, για τις γενιές που έρχονται.
προς τον ΙΑ
Δεν υπήρξε καμία κοπτοραπτική. Ούτε πρόθεση ούτε ανάγκη για κάτι τέτοιο. Αντίθετα, μέσα στο κείμενο σαφώς επισημαίνεται ότι το ΚΚΕ συνδέει και δικαιολογεί τη θέση για “υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας, των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας Για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα” κλπ, με το στόχο για ανατροπή της αστικής κυβέρνησης στην Ελλάδα. Επισημαίνεται και τεκμηριώνεται το λαθεμένο (κατά τη γνώμη μου) αυτής της θέσης.
Καλά έκανες και την παρέθεσες και μόνος σου αναλυτικότατα. Βοηθάει στην κατανόηση και συζήτηση.
Π.Μ.
Πάντα υπ’ήρχε μια δυσκολία διαλεκτικης κατανόησης της θέσης αυτής του ΚΚΕ.
Το 1974, όντας κρατούμενοι της χούντας, με την εισβολή των τούρκων στην Κύπρο ζητήσαμε να στρατευθούμε για να την υπερασπίσουμε με οποιο τρόπο είναι δυνατόν έχοντς κατά νου παντα αυτή τη θέση σρχών του ΚΚΕ. Η απάντηση της χούντας. βέβαια, ήταν η ίδια με αυτή του Μεταξά σε όσους κρατούμενους κομμμουνιστές ζήτησαν να στρατευθούν στον πόλεμο του ’40. “Πρώτα να αποκηρύξουνς τας κομμουνιστικάς τους ιδέας και ύστερα θα εξετασθεί το αίτημα”!
Και η αστική τάξη ήξερε γιατί έδινε αυτή την απάντηση η χούντα και οι κομμουνιστές ήξεραν γιατί έλαβαν αυτή τη θέση.
Είναι μια καλή ευκαρία να κατηγορηθούμε εκ των υστέρων για… εθνικισμό και προδοσία του Λένιν, του Μαρξ, των κομμουνιστικών αρχών και άλλα πολλά.
Μπορεί βέβαια ο οποιοσδήποτε να έχει πολύ πιο “επαναστατικη” θέση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και σωστή. Ο αριστερισμός πάντα ήταν πιο “επαναστατικός” απο κάθε Λένιν.
Πιο πάνω, η κυρία Αναστασία, λέει ότι ήταν κακό που ζητήσατε να καταταγείτε στον ταχτικό στρατό για να υπερασπίσετε την Κύπρο. Δεν συνάδει προφανώς με την ιδιότητά σας σαν κομμουνιστές! Εμ. που να το ξέρετε ότι για την Κύπρο είχε στηθεί και……. αντάρτικο που θα σας ταίριαζε γάντι!
Δεν είπα τη λέξη “κακό”,είπα ότι το αίτημα αυτό του ΚΚΕ προς την εξουσία (χούντα) αντιφάσκει με την “αυτοτελή οργάνωση” που διακηρύττει.Αυτοτελής οργάνωση θα πει,να καταταγείς σε αλλότριο στρατό;;;; Μετά,καθώς ομολογείται εδώ,η χούντα,όπως είχε κάνει κ ο Μεταξάς,αρνήθηκε την κατάταξη των κομμουνιστών στο στρατό.Επομένως τι νόημα είχε αυτό το αίτημα; Έγινε μόνο για τις εντυπώσεις; Οι εντυπώσεις όμως μπορεί βέβαια να ρίχνουν λίγη στάχτη στα μάτια αυτών που έτσι κι αλλιώς δε θέλουν να βλέπουν,αποτελέσματα όμως,ως προς την εκπλήρωση του διακηριγμένου στόχου,δε φέρνουν.
Ναι αγαπητή μου κυρία, δεν είπατε “κακό”, αλλά ότι “αντιφάσκει”. Και όταν η μια θέση ενος κόμματος, κομμουνιστικού τουλάχιστον, αντιφάσκει με μια άλλη θέση του ιδίου κόμματος, αυτό είναι κακό. Έτσι το καταλαβαίνει ο μέσος αναγνώστης.
Δεν είπατε “κακό”, αλλά δημιουργήσατε τους κατάλληλους συνειρμούς προς αυτό.
‘Οπως λέτε κι εσείς, είναι θέμα εντυπώσεων…….
Κύριε Λαθραναγνώστη,απαντήστε και επί της ουσίας! Αν η θέση για αυτοτελή οργάνωση είναι σωστή – που για μένα είναι – τότε είναι “κακό”,να μην κάνει κανείς αυτό που λέει.Διαφωνείτε; Ή αλλιώς,ποια εξήγηση δίνετε εσείς στην αντίφαση αυτή ανάμεσα σε θέση και πράξη από μέρους του ΚΚΕ;
Η απάντησή μου εδώ στον κύριο Λαθραναγνώστη εξαφανίστηκε,για άγνωστο λόγο.Βασικά είχα ζητήσει,να απαντήσει επί της ουσίας.Δεν είπα,ότι είναι κακό,να πάει κανείς να βοηθήσει τους Κύπριους να υπερασπίσουν τον τόπο τους από μια εχθρική εισβολή.Εδώ επιδοκίμασα αυτούς που πήγαν να βοηθήσουν τους Κούρδους της Συρίας,για την Κύπρο θα διαφωνούσα; Είπα,ότι είναι κακό να κάνει κανείς άλλα,απ’ αυτά που λέει.Και προσθέτω,ότι είναι κακό να κοροϊδεύει,προσφέροντας δήθεν τη βοήθειά του εκ του ασφαλούς,εφ’ όσον ξέρει καλά,ότι δε θα γίνει δεχτή η προσφορά του.Ελπίζω,αυτή τη φορά το σχόλιο να δημοσιευτεί.Η λογοκρισία είναι κακό πράμμα,αλλά ακόμα χειρότερο είναι,να μη δημοσιεύονται απαντήσεις.Εκτός κ αν έγινε λάθος.
Ότι του φανεί του loloστεφανή…
Λες: “η δεύτερη θέση, (του ΚΚΕ) λειτουργεί ως κάλεσμα πολεμικής προετοιμασίας και στοίχισης των λαών πίσω από τις κυβερνήσεις τους, σε έναν άδικο πόλεμο και από τις δύο πλευρές” πράγμα που το βγάζεις καθαρά από την ευφάνταστη κοιλιά σου.
Όχι μόνο δεν προκύπτει από πουθενά, αλλά ίσα ίσα το ΚΚΕ λέει πως “δεν θα δείξουμε καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση που θα κάνει τον πόλεμο. Καμιά ανοχή στην άρχουσα τάξη που συμμετέχει στον πόλεμο για την προώθηση των δικών της οικονομικών συμφερόντων, βάζοντας το λαό μας να χύνει το αίμα του”, δηλ. το ακριβώς αντίθετο από τις στρψοδικίες που προσπαθείς να σερβίρεις.
Η (προγραμματική) θέση του ΚΚΕ παιδιά είναι τόσο ξεκάθαρη που δε χωράει ερμηνείες από διάφορους πονηρούς κατα το δοκούν:
“Σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής πολεμικής εμπλοκής της Ελλάδας, είτε σε αμυντικό είτε σε επιθετικό πόλεμο, το Κόμμα πρέπει να ηγηθεί της αυτοτελούς οργάνωσης της εργατικής – λαϊκής πάλης με όλες τις μορφές, ώστε να οδηγήσει σε ολοκληρωτική ήττα της αστικής τάξης, εγχώριας και ξένης ως εισβολέα, έμπρακτα να συνδεθεί με την κατάκτηση της εξουσίας. Με την πρωτοβουλία και καθοδήγηση του Κόμματος να συγκροτηθεί εργατικό – λαϊκό μέτωπο με όλες τις μορφές δράσης, με σύνθημα: Ο λαός θα δώσει την ελευθερία και τη διέξοδο από το καπιταλιστικό σύστημα που, όσο κυριαρχεί, φέρνει τον πόλεμο και την «ειρήνη» με το πιστόλι στον κρόταφο.”
Και το ΚΚΕ ως γνωστόν τιμά και παίρνει πολύ σοβαρά το πρόγραμμά του, σε αντίθεση με πολλούς “τιμητές” που άλλα λένε άλλα κάνουν και δεν τρέχει και τίποτα. Το ζήτημα λοιπόν είναι ότι υπάρχει επαναστατικό Κομμουνιστικό Κόμμα που διακηρυγμένα και απερίφραστα λέει ότι αναλαμβάνω και παλεύω ώστε η εργατική τάξη κι ο λαός να μη μπουν κάτω από ΚΑΜΙΑ ξένη σημαία, να σηκώσουν τη δική τους και πολεμήσουν μέχρι την κατάκτηση της εξουσίας. Και αυτό είναι που δεν αντέχετε, οπορτουνιστές κάθε απόχρωσης… Κι ούτε αλλάζει το ΚΚΕ τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου αλλά ούτε και τη στάση του ανάλογα με το ποιά αστική τάξη είναι τυπικά επιτιθέμενη ή αμυνόμενη- αυτά τα χιλιοδοκιμασμένα και αποτυχημένα παιχνιδάκια κρατήστε τα για πάρτη σας.
Ακριβώς απ ‘αυτό το απόσπασμα προκύπτει ο εθνικισμός του κκε Ι.Α.”για να συντριβεί ο όποιος ξένος εισβολέας εάν τολμήσει και επιτεθεί στην Ελλάδα”..Και μιλούμε συγκεκριμένα εάν επιτεθεί η Τουρκία.
Λοιπόν σου συστήνω κι εσένα να διαβάσεις Λένιν,άρχισε από τ.26 και πέρα…”ο μικροαστός δεν καταλαβαίνει ότι ο πόλεμος είναι συνέχιση της πολιτικής και γι αυτό περιορίζεται να λέει ότι ο εχθρός επιτίθεται ο εχθρός εισέβαλε στη χώρα μου χωρίς να εξετάζει γιατί διεξάγεται ο πόλεμος,από ποιές τάξεις και από ποιόν πολιτικό σκοπό.” τ.30 σελ.83.
Στους τόμους που σου ανέφερα ο Λένιν δεν εξετάζει ποιός επιτίθεται και ποιός αμύνεται και καλεί σε ήττα της δικής σου αστικής τάξης.Απλά πράγματα.
Απλά πράγματα; Να δεις τι σου ‘χω για μετά:
(Λένιν: «Γράμμα στην Ι. Φ. Αρμάντ», 30 Νοεμβρίου 1916)
Τα διάβασα αυτά κύριε λεφτ εξάλλου αν θυμάσαι τα είχα παρουσιάσει στο νήμα για το γράμμα Ζαχαριάδη και είπα ότι είχε δίκαιο ,αλλά τι σχέση έχει αυτό που ανεβάζεις,εδώ υπάρχει ανταγωνισμός μεταξύ των δυο αστικών τάξεων για τους υδρογονάνθρακες και τις διόδους διέλευσης,αυτή είναι η κόντρα τους και γι αυτό δεν λες τίποτε.
Ο οποιοσδήποτε πόλεμος μεταξύ τους θα είναι αντιδραστικός κι απ τις δυο πλευρές.Η υπεράσπιση της πατρίδας είναι υποστήριξη της δικής σου αστικής τάξης,είπαμε να κάνουμε συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης.
Δηλαδή, όταν το 1891 Γαλλία και Ρωσία ετοιμαζόντουσαν να την πέσουν στη Γερμανία και αυτή τσίναγε, δεν ήταν η αστική της τάξη που τσίναγε απέναντι στις ορέξεις τής γαλλικής και της ρωσικής αστικής τάξης; Αυτή ήταν. Δεν είχε καθεστώς δικτατορίας τού προλεταριάτου τότε η Γερμανία (απ’ όσο ξέρω). Επομένως δεν είχαμε ανταγωνισμό αστικών τάξεων; Αυτό είχαμε. Εμπόδισε αυτό τον Ένγκελς να καλέσει σε εθνικό πόλεμο;
Και γιατί το λες σε μένα; Να πας να το πεις στο γέρο-Φρειδερίκο και στον Βλαδίμηρο που τον έφερνε παράδειγμα!
H Toυρκια έχει ιμπεριαλιστική πολιτικη αλλάζει τα σύνορα, τι άλλο θέλουν οι διεθνιστές για να κατανοήσουν ότι ένας πόλεμος Ελλάδα ς Τουρκία ς θα είναι ιμπεριαλιστικός από την μια πλευρα; Επίσης η Τουρκία έχει τακτική δημιουργίας τετελεσμένων μέσω γενοκτονίας και δολοφονίας του άμαχου πληθυσμού. Σε αυτό προσωπικά ζει με την ναζιστική επίθεση στο 1941 εναντίον της Ελλάδα. Δεν μπορεί παρά ένα πόλεμος Ελλάδας Τουρκίας να έχει παρόμοιο χαρακτήρα και παρόμοια καθηκοντα για τον λαό. Αν θέλεις ειρήνη….
Ρε συ, Σ.Τ., μας έχεις μπερδέψει. Τελικά τι είσαι; Σταλινολενινοτροσκιστής;
Θα ήθελα να διορθώσω, όπου ‘προσωπικα ζει’ σε ‘πρωσομοιαζει’
Οι Τούρκοι μπεριαλιστες βομβαρδίζουν κάτι μήνες τώρα το Αφριν. Πολη με 1.000.000 αμάχους. Δίνεις εδώ πίνουμε φραπέ. Τι διεθνιστές θαμασταν χωρίς φραπέ.
Καλά τώρα, τι σχέση έχει η ιμπεριαλιστική επίθεση της Τουρκίας με το Στάλιν; Εγώ φίλε μου μελετάω τις ειδήσεις , τώρα αν συμφωνεί το ΚΚΕ μαζί μου, αυτό είναι πρόβλημα του ΚΚΕ !!!!
Β. Ι. Λένιν: «Για το Δικαίωμα Αυτοδιάθεσης των Εθνών»
Η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της πατρίδας όπως αναφέρεται πάντα από το ΚΚΕ, δεν αφορά καμιά αστική τάξη και κανένα κεφάλαιο. Ως γνωστό αυτοί δεν έχουν ούτε πατρίδα ούτε εδαφικά όρια. Το μόνο όριο είναι το κέρδος και αν κινδυνεύει ή τους είναι μικρό, απλώς βάζουν τους λαούς να σφάζονται καπελώνοντας αυτή τη σφαγή με την πατρίδα και όλα τα άλλα. Αν όμως τα βρουν με τον αντίπαλο μια χαρά θα ξεχάσουν τους σφαγμένους και θα κάνουν πάρτι κερδών.
Συνεπώς η όλη αναφορά του ΚΚΕ στην πατρίδα και στην εδαφική ακεραιότητα της χώρας έχει μοναδική αναφορά τον λαό που ζει εδώ και όχι την αστική τάξη. Αν δεν έχουμε αυτό υπόψη, θα καταλήξουμε, προς μεγάλη χαρά της αστικής τάξης, να ταυτίζουμε την πατρίδα και τη εδαφική ακεραιότητα με την αστική τάξη.
Η αστική τάξη βρίσκεται στην εξουσία…και δεν την αφορά;μα ακριβώς οι αστικές τάξεις θα κάνουν τον πόλεμο και όπως λες κι εσύ θα βάλουν τους λαούς να σφάζονται για το κέρδος.
Η θέση για το “απαραβίαστο των συνόρων ενάντια σε κάθε ένοπλη ιμπεριαλιστική επαναχάραξή τους” αφήνει να εννοηθεί,ότι ο συντάκτης δε διαχωρίζει ανάμεσα σε ιμπεριαλιστές,περιφερειακές κ εξαρτημένες χώρες ή κάνω λάθος;
Κάνεις λάθος φυσικά. Όπως η στάση απέναντι σε ένα πόλεμο είναι συγκεκριμένη και συναρταται με τον χαρακτήρα του, έτσι και το απαραβίαστο των συνόρων δεν είναι αφηρημένο αλλά έχει κάθε φορά συγκεκριμένο ιστορικό χαρακτήρα. Πολλά τα παραδείγματα. Ο εθνικοαπελευθερωτικος αγώνας του λαού του Βιετνάμ άλλαξε τα σύνορα και ενωσε τη χώρα ενάντια στην ιμπεριαλιστικη κυριαρχία μέσω της διαίρεσης. Αντίστοιχα, ο αγώνας σε Αγκόλα και Μοζαμβίκη επίσης άλλαξε τα σύνορα διασπώντας την πορτογαλική αυτοκρατορία και κερδίζοντας την εθνική ανεξαρτησία.
Σύμφωνοι,αλλά εγώ δε ρώτησα γι’ αυτό.Ρώτησα για τη σημασία της λέξης “ιμπεριαλισμός”.Λέει “ιμπεριαλιστική” επαναχάραξη.Ποιοί νοούνται σαν ιμπεριαλιστές; Ποιός είναι τέλος πάντων ο ορισμός της έννοιας του ιμπεριαλιστή; Πάνω σ’ αυτό,απ’ όσο έχω καταλάβει,δεν είναι όλοι οι κομμουνιστές σύμφωνοι.
Τι σημαίνει τώρα αυτό το μαύρισμα; Εγώ μια ερώτηση έκανα. Απαγορεύονται και οι ερωτήσεις;
Αυτό το μαύρισμα, Αναστασία μου, σημαίνει απλά ότι, επειδή οι αριστεροί τα βρίσκουν μπαστούνια με αυτούς που είναι απέναντί τους, τους έρχεται βολικό να πυροβολούν τους διπλανούς τους. Καλώς ήρθες στην Αριστερά!
Εγώ όμως περίμενα κάποια εξήγηση.Λέει για “ιμπεριαλιστική” επαναχάραξη συνόρων.Εννοεί,ότι ιμπεριαλισμός είναι η κάθε επιθετική ενέργεια ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα μιας χώρας γενικά; Έτσι και αμφισβητήσει κανείς τα σύνορα μιας χώρας,γίνεται δηλαδή αυτόματα ιμπεριαλιστής; Πώς την εννοούν τη λέξη ιμπεριαλισμός;
Υπόθεση εργασίας (έτσι, για να γελάσουμε…)
Το σενάριο μου ήρθε στο νου βλέποντας εδώ έναν (Ν.Κ) από τους συνήθεις υπόπτους ultra διεθνιστές να έχει έρθει ήδη στο τσακίρ διεθνιστικό κέφι (και πού να πλακώσουν κι οι άλλοι· θα το κάψουν!). Λοιπόν:
Την πέφτουν στην Ελλάδα εξωγήινοι. Εξωγήινοι τύπου Στίβεν Κίνγκ στο φιλμ «Η ομίχλη». Και βγαίνει ο Τσίπρας με διάγγελμα και καλεί σε παλλαϊκή άμυνα. Τι θα κάνουν οι διεθνιστές μας; Θα πουν «σιγά που θα χύσουμε το αίμα μας για τα συμφέροντα της αστικής τάξης και το λακέ της, τον Αλέξη, που τα εκπροσωπεί»;
Για να βλέπω χεράκια!
Πάμε για πόλεμο με τους Τούρκους;
Πόλεμος Ελλάδας τουρκίας δεν μπορεί να γινει για δύο λόγους .Πρώτο λόγω της συμμετοχής κ των δύο στο νατο κ δευτερο επειδή η Ελλάδα για δημογραφικούς κ οικονομικούς λόγους δεν μπορεί να διεξάγει πόλεμο.Μπορεί όμως να συμβεί ένα αιματηρό επεισόδειο ωρών ή ένας υβριδικός πόλεμος στυλ λιβάνου των 80s ή της κριμαίας.Στην πρώτη περίπτωση η στάση των κομμουνιστών θα είναι δεδομένη:Διαδήλωση προπύλαια σύνταγμα με αίτημα την ειρήνη.Την δεύτερη περίπτωση ουτε να την σκέφτομαι δεν θέλω…..
Τι γίνεται όμως με τα τετελεσμένα που προκαλούνται από τα “θερμά επεισόδια” κ που είναι ακριβώς ο στόχος της Τουρκίας; Τα αποδεχόμαστε μοιρολατρικά;
Κύριε Σαμιωτάκη, οι κομμουνιστές στην εποχή μας δεν έχουν θέσεις απέναντι στον πόλεμο. Ο Πουλιόπουλος ζήτησε να διαλυθεί το κόμμα και να ξαναφτιάχτει από την αρχή σε βάσεις στέρεες θεωρητικες. Σήμερα το ΚΚΕ θεωρεί ότι αρκεί η ταξική σύνθεση των μελών για να βαφτιζεται ένα κόμμα επαναστατικό…….
Όταν έλεγα “για να βλέπω χεράκια” δεν εννοούσα likes και dislikes σαν αυτά που καταγράφονται στα καλλιστεία και στη Γιουροβίζιον. Εννοούσα “για να δω απαντήσεις”. Παρά το ότι η απάντηση είναι μια και είναι προφανής, ούτε ένας/μια δεν τόλμησε να τη βάλει στην οθόνη. Προφανώς, για να μην παραδεχθεί ότι υπάρχει ποτέ περίπτωση να γίνει ουρά τής αστικής τάξης.
Α ρε Λένιν που σας χρειάζεται!…
Αγαπητέ κ. Μαυροειδή,
συγχωρείστε με, αλλά νομίζω ότι το άρθρο σας βρίθει αφαιρέσεων και ασκήσεων επί χάρτου, υπεκφεύγει δε και δεν απαντά στο επείγον ερώτημα που τίθεται από τις συγκεκριμένες συνθήκες: “τι να κάνουμε” αν, παρ΄ όλες τις προσπάθειες αποτροπής του πολέμου, γίνει επίθεση της Τουρκίας κατά της Ελλάδας. Απολήγει μάλιστα να ακυρώσει αυτό το ίδιο το ερώτημα, σαν “δείγμα αστικής εθνικιστικής ηγεμόνευσης”, λες και δεν είναι ένα ερώτημα πού βασανίζει το λαό μας, και ιδιαίτερα τους κατοίκους των νησιών και των παραμεθορίων περιοχών, οι οποίοι αισθάνονται άμεσα απειλούμενοι.
Το ότι η Τουρκία είναι η επιτιθέμενη τεκμαίρεται από πολλά δεδομένα: 1. Το 1974 εισέβαλε και κατέλαβε την μισή Κύπρο, την οποίαν έκτοτε κατέχει παρανόμως. 2. Πολλάκις, έχει ζητήσει αναθεώρηση των Συνθηκών. 3. Δεν αναγνωρίζει την κυριαρχία της Ελλάδας σε μια σειρά από νησιά, τα οποία, με επίσημες δηλώσεις διαφόρων πολιτικών της, απειλεί να καταλάβει ανά πάσα στιγμή. 4. Έχει, εν γένει, αποδεδειγμένα επεκτατική πολιτική, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τις πρόσφατες εισβολές της στη Συρία και το Ιράκ. Αντιθέτως, η Ελλάδα δεν έχει εκφράσει, προς το παρόν, κάποια αμφισβήτηση του status quo.
Το ερώτημα για την ελληνική εργατική τάξη και κατ΄ επέκτασιν για τους αριστερούς και τους κομμουνιστές είναι: η βίαιη προσάρτηση – κατάκτηση της ελληνικής επικράτειας ή τμήματος αυτής από την Τουρκία είναι υπέρ ή κατά των συμφερόντων της, βελτιώνει η δυσχεραίνει τη θέση της, προωθεί ή υπονομεύει την υπόθεση της επανάστασης; Κατά τη γνώμη μου, μόνο κακό μπορεί να προξενήσει στην εργατική τάξη η κατάληψη της χώρας της από ένα ημι–φασιστικό κράτος, όπου ο πρόεδρος του δεύτερου μεγαλύτερου κόμματος της αντιπολίτευσης είναι στη φυλακή, πολυάριθμοι αριστεροί και κομμουνιστές σαπίζουν στα μπουντρούμια και τα μέλη του Ιατρικού Συλλόγου συλλαμβάνονται επειδή κατήγγειλαν την εισβολή στο Αφρίν; Οι δημοκρατικές, εργατικές και φεμινιστικές κατακτήσεις του ελληνικού λαού – οι εναπομείνασες έστω – θα κτυπηθούν αλύπητα.
Όπως αναφέρθηκε και από προηγούμενο σχολιαστή, οι Μαρξ – Ένγκελς επανειλημμένα καλούσαν τους εργάτες να πάρουν μέρος σε εθνικό πόλεμο, ελάμβαναν δε συγκεκριμένες θέσεις, ενίοτε αμφιλεγόμενες, σε θέματα διεθνούς πολιτικής, με γνώμονα πάντοτε το συμφέρον της εργατικής τάξης και την προαγωγή της επανάστασης (σταθερή προτίμηση προς τις Δυτικές δυνάμεις και τις ΗΠΑ, έντονη αντίθεση στην τσαρική Ρωσία και, συνεπεία αυτής, υποστήριξη των Οθωμανών κλπ.). Σωστά, υιοθετείτε την άποψη του Λένιν ότι «για να είναι κανείς μαρξιστής, πρέπει να κάνει την εκτίμηση κάθε ξεχωριστού πολέμου συγκεκριμένα». Από σχετικά κείμενά του, λοιπόν, προκύπτουν, κατά την αντίληψή μου, οι εξής επίκαιρες και στην παρούσα συγκυρία θέσεις: 1. Ο πατριωτισμός δεν είναι ασυμβίβαστος, αλλά συμπληρωματικός προς τον εργατικό διεθνισμό. 2. Ο εθνικός πόλεμος προς απόκρουση επιθέσεως και για την αποφυγή βίαιης κατάκτησης – προσάρτησης είναι δίκαιος. 3. Ο ντεφετισμός επιβάλλεται μόνο σε περιπτώσεις σύγκρουσης μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων.
Όσον αφορά στην στάση των Μπολσεβίκων στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο πόλεμος αυτός ήταν ξεκάθαρα ιμπεριαλιστικός από όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Παρά ταύτα, μετά την επανάσταση του 1917, πολλοί Μπολσεβίκοι και άλλοι Σοσιαλιστές ετίθεντο υπέρ της συνέχισης του πολέμου ενάντια στη Γερμανία, ακόμη δε και ο Λένιν εισηγούνταν μια ειρήνη “χωρίς προσαρτήσεις και αποζημιώσεις”. Στο Μπρεστ – Λιτόφσκ, βέβαια, αναγκάσθηκε, λόγω της θλιβερής κατάστασης στην οποία βρισκόταν η Ρωσία, να δεχθεί μια ταπεινωτική συνθήκη, για την οποία δέχθηκε σφοδρή κριτική από τους μέχρι τότε συμμάχους του αριστερούς Σοσιαλεπαναστάτες, όπως η Μαρία Σπυριδόνοβα, αλλά και από τη Ρόζα Λούξεμπουργκ κ.α.
Ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία.
Με ειλικρινή εκτίμηση,
Γιώργος Κρανιδιώτης
Αγαπητέ κ. Κρανιδιώτη
Πολύ ευχαρίστως θα κάνω ορισμένα σχόλια πάνω στις παρατηρήσεις σας για το κείμενο μου.
Ας εντοπίσουμε τη ΒΑΣΙΚΗ διαφορά μας. Αυτή σχετίζεται με την εντελώς διαφορετική εκτίμηση για τον χαρακτήρα του Ελληνο-Τουρκικού ανταγωνισμού και άρα και τον χαρακτήρα ενός ενδεχόμενου πολέμου μεταξύ των δύο χωρών.
Ελπίζω να μην αδικώ την άποψή σας αν την συνοψίσω ως εξής: «Από τη μια μεριά, έχουμε μια επιθετική, αντιδραστική, αντεργατική, φαλλοκρατική Τουρκία και από την άλλη μια αμυνόμενη Ελλάδα με σημαντικές δημοκρατικές, κοινωνικές και φεμινιστικές καταχτήσεις. Συνεπώς, καθήκον μας είναι να δηλώσουμε από τώρα την υποστήριξή μας στο δίκαιο αυτό πόλεμο από τη μεριά της πατρίδας μας».
Στα όσα περί Τουρκίας περιέχει ο παραπάνω ισχυρισμός, τα συνυπογράφω απόλυτα, με την διευκρίνιση φυσικά -που είμαι σίγουρος σας βρίσκει σύμφωνο- πως αυτά αφορούν το καθεστώς στην Τουρκία και όχι και τους λαούς της, ειδικά τους εργαζόμενους, τους φτωχούς και τα εκατομμύρια μεταναστών και προσφύγων που βρίσκονται εκεί στοιβαγμένοι.
Όλες οι άλλες σκέψεις που αναπτύσσετε, είναι συναρτημένες με αυτή σας την εκτίμηση και δεν υπάρχει ιδιαίτερος λόγος σχολιασμού, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τις διάβασα προσεκτικά.
Η άποψή σας αυτή, πράγματι είναι καταφανώς η κυρίαρχη στην Ελλάδα, αν και με πολλές παραλλαγές και αφετηρίες, καθώς και ετερογενείς ταξικές και πολιτικές στοχεύσεις. Με ελάχιστες παραλλαγές αποτελεί το βασικό κορμό της ελληνικής κρατικής πολιτικής και της αντίστοιχης προσπάθειας πολιτικής νομιμοποίησής της διαχρονικά.
Η άποψη αυτή ωστόσο, είναι λαθεμένη και ιστορικά ατεκμηρίωτη.
Γράφετε στο σχόλιο σας ότι «Ο ντεφετισμός επιβάλλεται μόνο σε περιπτώσεις σύγκρουσης μεταξύ ιμπεριαλιστικών δυνάμεων» και είναι πολύ σημαντικό που αναγνωρίζετε αυτό το κριτήριο.
Φαίνεται ωστόσο να μη συνυπολογίζετε σωστά ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Τουρκία είναι χώρες μέλη του επιθετικού, ιμπεριαλιστικού οργανισμού που ονομάζεται ΝΑΤΟ, με δραστήριο μάλιστα ρόλο και των δύο στους περιφερειακούς πολέμους που αυτό συμμετέχει.
Ότι πρόκειται για δύο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες που με διαφορετικούς ρυθμούς και σε διαφορετικούς χρόνους εφαρμόζουν, πέραν των αντεργατικών πολιτικών των αστικών τάξεων τους, και ειδικά προγράμματα δημοσιονομικής προσαρμογής σε συνεργασία και επιβολή από ΕΕ, ΔΝΤ και άλλους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς.
Ότι έχουν το δικό τους αυτοτελή πολιτικό, οικονομικό και στρατιωτικό ανταγωνισμό, πάντα ωστόσο επενδύοντας στη συνέργεια των ξεχωριστών πλεονεκτημάτων που έχει η κάθε μία από τις δύο χώρες, με τις «συμμαχίες» και «παροχή προστασίας» με τους πολεμοκάπηλους των ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, αλλά και τις οικονομικές εκχωρήσεις σε ξένα κεφάλαια είτε στη βιομηχανία και το εμπόριο είτε τώρα στην εξόρυξη υδρογονανθράκων.
Ότι η Τουρκία έχει μια ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΗ (!) στρατιωτική υπεροπλία έναντι της Ελλάδας στο πλαίσιο της ιδιότητας του ως χωρών μέλη του ΝΑΤΟ (παλιά για την Αμερικάνικη «βοήθεια» μιλούσαμε για την περίφημη αναλογία 7 προς 10). Ότι, ταυτόχρονα, οι δύο χώρες έχουν ΦΟΝΙΚΟ ΠΛΕΟΝΑΣΜΑ πυρός σε όλα τα επίπεδα, που καθιστά μια γενικευμένη σύγκρουση καταστρεπτική και για τις δύο πλευρές.
Ότι η Ελλάδα, αξιοποιούσε πάντα και αξιοποιεί και τώρα την οργανικότερη ένταξή της στους καπιταλιστικούς ιμπεριαλιστικούς μηχανισμούς όπως η ΕΕ, για να κερδίζει έδαφος σε βάρος της Τουρκίας στο μεταξύ τους ανταγωνισμό. Ότι σήμερα επιχειρεί τυχοδιωκτικά και εξαιρετικά επικίνδυνα να στερεώσει ένα επιθετικό άξονα πολέμου με ότι πιο αντιδραστικό υπάρχει στην περιοχή (Ισραήλ, Αίγυπτος), για να κερδίσει στον αγώνα δρόμου με τις ΑΟΖ και τους ενεργειακούς αγωγούς, προσφέροντας ταυτόχρονα γη και ύδωρ στους Αμερικάνους, έναντι μιας Τουρκίας που «κάνει νερά» και φλερτάρει τυχοδιωκτικά (διαπραγματευτικά) με τη Ρωσία.
Θα πρόσθετα ότι ξεχνάτε τις τεράστιες ευθύνες και τα τραγικά αποτελέσματα της δήθεν «αμυνόμενης Ελλάδας», τόσο στη Μικρά Ασία όσο και στην Κύπρο, όπου ξεκινώντας με επιθετικά νταηλίκια χτισμένα στις πλάτες της Αγγλίας και τις ονειρώξεις της χούντας σε βάρος της τουρκοκυπριακής κοινότητας αντίστοιχα, εν τέλει έφερε (και) στους ελληνικούς πληθυσμούς την απόλυτη τραγωδία και καταστροφή, παραδίνοντάς τους στη λεπίδα του τουρκικού εθνικισμού και στα στρατεύματα εισβολής και κατοχής του Κύπρου.
Απέναντι σε μια επιθετική, ημι-φασιστική Τουρκία δεν αμύνεται μια δημοκρατική Ελλάδα των «δίκαιων, εθνικών διεκδικήσεων». Ας μην κάνουμε την άχαρη συζήτηση για το ποιος θα κάνει τις ωμότερες φρικαλεότητες αν ξεσπάσει ένας πόλεμος.
Εδώ ακριβώς εντοπίζεται η δεύτερη σημαντική διαφορά μας: Θεωρείτε τον πόλεμο αναπότρεπτο, δεδομένο και εστιάζετε την προσοχή σας από εκεί και πέρα, δηλαδή (μιας και θα είναι δίκαιος), αφού μας επιβλήθηκε, θα πρέπει να πολεμήσουμε για την νίκη.
Κατά τη γνώμη μου είναι τραγικό να θεωρήσουμε τον πόλεμο ουδέτερο σημείο και δεδομένο και να αρχίζουμε μετά να δηλώνουμε ότι “θα πολεμήσουμε ενάντια στον εισβολέα”, λες και έχουμε πόλεμο εισβολής/κατοχής όπως αυτόν του 1940. Αυτό είναι κατάντια για την αριστερά και τραγωδία για τον ελληνικό λαό.
Φυσικά και δεν αντίκειται ο διεθνισμός στην αγάπη για την πατρίδα. Όποιος αγαπάει την πατρίδα του, μισεί τον πόλεμο, μάχεται τον ιμπεριαλισμό και τις αστικές τάξεις που τον ετοιμάζουν και παλεύει για την αποτροπή του πολέμου. Η πιο αισχρή μορφή σύγχρονου ραγιαδισμού είναι ακριβώς να θεωρεί κανείς αναπότρεπτο τον πόλεμο και να καταθέτει προκαταβολικά τα όπλα
«Ναι, αλλά αν πόλεμος γίνει; Τι θα κάνουμε;». Φυσικά και είναι υπαρκτό το ερώτημα. Αλλά δε θεωρώ δεδομένη την απάντηση όπως δυστυχώς κάνετε εσείς.
Υποθέτοντας πως είστε από τους προσεχτικούς αναγνώστες, θα διαπιστώσατε πιστεύω ότι η προβληματική του κειμένου α)για άδικο και επιθετικό πόλεμο και από τις δύο πλευρές και β)για πρόταξη της πάλης για αποτροπή του πολέμου, ΔΕΝ συνοδεύεται με μια αφηρημένη απάντηση «δε πολεμάμε», ούτε ταυτίζεται με στάση άρνησης στράτευσης, λιποταξίας κλπ. Αντίθετα, γνωρίζοντας ότι τα πεδία που γίνεται ένας αγώνας, όπως και οι μορφές του, δεν είναι προϊόντα «ελεύθερης επιλογής», στο πλαίσιο μιας λογικής «πολέμου ενάντια στον πόλεμο», παρατίθενται και ορισμένες σκέψεις για τις μορφές που μπορεί να την υλοποιούν, εντός και εκτός του στρατού, ακόμη και στο ίδιο το πολεμικό πόλεμο. Τα παραδείγματα που αναφέρονται δεν είναι τυχαία. Οι κομμουνιστές δε «διαχωρίζουν τη θέση τους» ατομικά, για να έχουν τη «συνείδησή» τους και τις «αρχές» τους ήσυχες, αλλά παλεύουν μαζί με τον κόσμο και για τον ξεσηκωμό του κόσμου.
Όχι μόνο δεν πρέπει να υποτιμούμε τους λαούς της περιοχής, σχεδόν ταυτίζοντάς τους με τις αστικές κυβερνήσεις και αντιδραστικά καθεστώτα, αλλά, αντίθετα, η κοινή τους πάλη είναι ο μόνος παράγοντας, η μόνη δύναμη που μπορεί να αποτρέψει την καταστροφή. Αυτό βέβαια δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Για να «ξεκολλήσει» κάθε λαός και εθνική κοινότητα από την εθνική ρητορική των κυβερνώντων τους, απαιτείται διεθνιστική στάση αρχών, που μεταξύ των άλλων σημαίνει: «απαραβίαστο των συνόρων ενάντια σε κάθε ιμπεριαλιστική επαναχάραξή τους». Είναι συγκεκριμένη θέση, για συγκεκριμένη περιοχή και ιστορική εποχή. Στην ευρύτερη περιοχή της Ελλάδας και των χωρών με τις οποίες γειτονεύει άμεσα, δεν τίθεται θέμα εθνικής ολοκλήρωσης (όπως πχ τίθεται με τους Κούρδους). Κάθε λογική προσάρτησης ή απόσχισης ή διεκδίκηση με οποιοδήποτε τρόπο, πολύ περισσότερο με πόλεμο, θα οδηγήσει σε ανείπωτη τραγωδία. Είναι μια θέση που για να είναι ειλικρινής και δίκαιη θα πρέπει παράλληλα να μιλάει για πλήρη αναγνώριση όλων των δικαιωμάτων κάθε εθνικής ή θρησκευτικής μειονότητας σε όλα τα κράτη της περιοχής. Αυτή είναι η διεθνιστική και ταυτόχρονα αγωνιστικά ρεαλιστική θέση που αρμόζει στους λαούς της περιοχής.
Ωραίος μάστορας! Και έτσι και γιουβέτσι, και τα γυρνάω προς τα δω ή προς τα κει, αλλά ξέχασες να ξαναγράψεις το ρεζουμέ το βασικό, το λόγο που έγραψες το άρθρο ντε!: “το ΚΚΕ καλεί σε συστάτευση πίσω από την κυβέρνηση” μπλαμπλα, μπλαμπλα
Ανώνυμα
Λέει ο αρθρογράφος:
“[…]Η σωστή θέση για το απαραβίαστο των συνόρων ενάντια σε κάθε ένοπλη ιμπεριαλιστική επαναχάραξή τους, για τη συγκεκριμένη περιοχή και ιστορική εποχή, υφίσταται την αναστροφή του νοήματός της με τη φιλολογία για «υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας»
Η πρώτη θέση, είναι ένα διεθνιστικό κάλεσμα μαζικής πάλης για αποτροπή του πολέμου ή για ήττα και των δύο αστικών τάξεων, αν καταφέρουν να σύρουν τους λαούς στον πόλεμο. Αντίθετα, η δεύτερη θέση, λειτουργεί ως κάλεσμα πολεμικής προετοιμασίας και στοίχισης των λαών πίσω από τις κυβερνήσεις τους, σε έναν άδικο πόλεμο και από τις δύο πλευρές”.
Το ΚΚΕ δεν καλεί σε συστράτευση πίσω από την κυβέρνηση, ωστόσο η θέση του για “υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας” σημαίνει λάθος εκτίμηση για το χαρακτήρα του ενδεχόμενου πολέμου μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας. Δηλαδή, ενώ βλέπει τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς μεταξύ των δυο αστικών τάξεων, θεωρεί ότι ντε φάκτο η Ελλάδα θα είναι η αμυνόμενη, σε μια προσπάθεια της Τουρκίας να της προσαρτίσει εδάφη. Και οι δύο πλευρές παίζουν τα χαρτιά τους για να πάρουν κεφάλι η μια έναντι της άλλης, συνεπώς και οι δύο πλευρές θα επιδιώξουν μια πολεμική σύρραξη, αν φτάσει σε αυτό το σημείο ο μεταξύ τους ανταγωνισμός.
Αντικειμενικά, αυτή η θέση οδηγεί σε ενσωμάτωσει στην κυβερνητική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, άσχετα αν δεν επιδιώκει κάτι τέτοιο
Δεν νομίζω, Peverel, ότι το ΚΚΕ προσδιορίζει την θέση του από το αν είναι η δεν είναι “η Ελλάδα αμυνόμενη”. Το ΚΚΕ ενδιαφέρεται για την ακεραιότητα της Πατρίδας της ελληνικής εργατικής τάξης, για την ακεραιότητα του Λαού, που την διακρίνει πάντα και ανέκαθεν, από “την Ελλάδα των αστών”, όπως την διέκρινε ακόμη και όταν τον πόλεμο διηύθυνε “η Κυβέρνηση του Μεταξά”.
Και αν η αλήθεια είναι, πως οι διαγκωνισμοί των δύο αστικών τάξεων, (για τους οποίους ασφαλώς είναι και οι δύο συνυπεύθυνες) μπορεί να αιματοκυλίσουν τους λαούς “τους”, αυτό καθόλου δε σημαίνει, πως και οι δύο επιδιώκουν εξ ίσου τον πόλεμο, σαν μέσο για την επίτευξη των σκοπών τους. Αλλο το ένα άλλο το άλλο!
Κάθε μία αξιοποιεί τα μέσα που διαθέτει, και είναι εμφανές, πως η τουρκική επισείει την πολεμική απειλή, γιατί ξέρει, πως εδώ πλεονεκτεί. Και η τακτική της είναι, με προκλήσεις, να παρασύρει την ελληνική αστική τάξη σε έναν πόλεμο, στον οποίον η ίδια (η τουρκική) να εμφανίζεται τυπικά σαν αμυνόμενη, η “προκληθείσα”, απλά για λόγους διπλωματικούς. Οπως έκανε και το ’74, αξιοποιώντας τις προβοκάτσιες της ΕΟΚΑ Β’.
Η, (το και ρεαλιστικότερο), να την εξαναγκάζει σε αλλεπάλληλες υποχωρήσεις κάτω από το βάρος της απειλής αυτής.
Αλλά, είτε με υποχωρήσεις, είτε με πόλεμο, τις συνέπειες θα πληρώσει ο ελληνικός Λαός, όπως έγινε το ’22 και όπως έγινε και στην Κύπρο. Και το μεν ’22 επιτιθέμενη ήταν η ελληνική αστική τάξη και ορθώς το Κόμμα σαμποτάρησε, όσο μπορούσε τότε, την εκστρατεία αυτή. Ομως το ’74 οι κομμουνιστές, που βρέθηκαν στην Κύπρο (ελλαδικοί και κύπριοι) πολέμησαν και καλά έκαναν, γιατί τα σύνορα παραβίασε η τουρκική α.τ. και η διχοτόμηση δεν ήταν δα και …φιλολαϊκή η …”αδιάφορη” εξέλιξη! Κι αν δεν επενέβαιναν πυροσβεστικά οι “σύμμαχοι” (μιας και η δική τους δουλειά είχε ήδη γίνει…) και εξελισσόταν η επιστράτευση των εφέδρων και ο πόλεμος, τα αποτελέσματα θα ήταν πολύ άσκημα για την ελληνική αστική τάξη, παρά τα χάλια, που είχε (και) τότε το ελληνικό κομμ. κίνημα, όπως ξέρουμε όσοι ζήσαμε εκείνα τα γεγονότα καθώς ο Στέργιος παραπάνω.
Βρίσκω πολύ λογικό και διεθνιστικό να πολεμήσουν οι κομμουνιστές στην ελλάδα αν επιτεθεί η τουρκική αστική τάξη, όχι όμως παραδομένοι εν λευκώ στην ελληνική α.τ., αλλά, όπως πολλές φορές έχει ξεκαθαρίσει το Κόμμα, διατηρώντας την αυτοτέλειά του, δηλαδή την οργανωτική του δομή, που εγγυάται, πως, όσο εξαρτάται από τις δυνάμεις του, ο πόλεμος θα μείνει πατριωτικός για τον ελληνικό Λαό, και δεν θα εξελιχτεί σε ιμπεριαλιστικό εναντίον του τουρκικού Λαού.
Θα το δεχτεί αυτό η ελληνική α.τ.; Η θα ξανανοίξει τα Μακρονήσια; Ας διαλέξει!
Και, για να μιλάμε πρακτικά, εγώ καταλαβαίνω πως το Κόμμα δε θα δεχτεί στρατιωτικό νόμο άνευ όρων σε καμία περίπτωση, που πρακτικά αυτό σημαίνει πως πόλεμος για την ελληνική α.τ., αμυντικός η επιθετικός, συνεπάγεται πιθανώτατα συνθήκες εμφυλίου στο εσωτερικό.
Κι αυτή είναι η ουσιαστική και διεθνιστική συνεισφορά του ΚΚΕ στην ε.τ. για την αποτροπή του πολέμου.
…και, για να συμπληρώσω κάτι πολύ σπουδαίο, που παρασύρθηκα κι εγώ, από την τροπή της συζήτησης εδώ, να (προς στιγμήν) “βάλω στην άκρη”:
Ολα δείχνουν, πως οι διαγκωνισμοί που εμφανίζονται σαν αντιθέσεις “Ελλάδας – Τουρκίας” η “ελληνικής α.τ. vs. τουρκικής α.τ.” μόνο τέτοιοι δεν είναι! Παρά αποτελούν έκφανση των ευρύτερων ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων στην περιοχή.
Οπότε τα περί “επιτιθέμενης” η “αμυνομένης” …”Ελλάδας”, η, ξέρω-γω, “Τουρκίας” ηχούν σχεδόν κωμικά και εκτός πραγματικότητας.
Οι μόνες θέσεις αναφοράς, για την ε.τ. και τους Λαούς της περιοχής, είναι το απαραβίαστο των συνόρων, η Ειρήνη και, κυρίως, η αυτοτελής παρουσία της εργατικής τάξης στα γεγονότα, μακρυά από ιμπεριαλισμούς και νονούς.
Ένας, η Τουρκία δεν είναι απλά επιτιθέμενη, είναι ιμπεριαλιστης (μικρός) και ασκεί ιμπεριαλιστικη πολιτική έναντι Ελλάδας Κύπρου από το 50 (δηλαδή από τότε που υπήρξαν οι πρώτες επιστημονικές έρευνες για υδρογονάνθρακες). Δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τους βόρειους γείτονες, Oποτε η στάση ΚΚΕ στο μακεδονικό δεν πατάει πουθενα.
Χαίρω πολύ, Κίτσος!
Η, “έλα μπάρμπα να σου δείξω τα χωράφια σου“!
Οταν το ΚΚΕ τσαμπουνάει εδώ και πολλά χρόνια πως και η Ελλάδα και η Τουρκία έχουν περάσει στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, όλοι κλωτσάτε.
Και, αν και δεν είναι το θέμα μας, και το “Μακεδονικό” ιμπεριαλιστικές κόντρες είναι, και ανακατεύονται πολλοί.
Μάθετε μπαλλίτσα από το ΚΚΕ.
Κίτσο οι βόρειοι γείτονες, είναι και αυτοί στο ‘ιμπεριαλιστικο σταδιο’,?
Γιαπε,γιαπε.
Που κολλάει το μικροαστικό μυαλό…. στο είπα αλλά δεν τώπιασες.
“Και, αν και δεν είναι το θέμα μας, και το «Μακεδονικό» ιμπεριαλιστικές κόντρες είναι, και ανακατεύονται πολλοί.”
Δε γνωρίζω τον βαθμό ανάπτυξης της κεφαλαιοκρατίας στο προτεκτοράτο, αλλά τι σημασία έχει για τόσο μικρή “χώρα”;
Αν κάποιος είναι τσουτσέκι άλλων ιμπεριαλιστών, βγαίνει από το ιμπεριαλιστικό κάδρο; Χε, χε, χε!
Σε ένα κόσμο γενικευμένου ιμπεριαλισμού οι αμετανόητοι “πασόκοι” ψάχνουμε εναγωνίως “εθνικοαπελευθερωτικά” υπολείμματα, μπας και ξαναστήσουμε τον …”Τρίτο Δρόμο”….
….αλλά, μην κάνουμε το ποστ κουρέλι, τάχουμε ξαναπεί αυτά, και δοθείσης πιο κατάλληλης ευκαιρίας, θα ν’τα ξαναπούμε!
Mωρε μπράβο μαρξισμός αλά καρτ, και ιμπεριαλιστες οι ‘μακεδονες’ και προτεκτοράτο. Για περάστε, όλα τα σφάζω…
Έχουν ήδη ενσωματωθεί στην αστική πολιτική του συριζα αλλά και της ν.δ πασοκ parevel άς το δούμε αυτό συγκεκριμένα.
Πρώτο γιατί ταυτιστήκανε με τη θέση κοτζιά για την επέκταση στα 12 μίλια.
Δεύτερο γιατί ταυτιστήκανε με συριζα ν.δ πασοκ για αλλαγή του συντάγματος της γείτονος.Αυτά λέει και ο παυλόπουλος.
Τρίτον γιατί δεν καταγγείλανε το κυνήγι των μεταναστών και προσφύγων πρόσφατα με τη σύλληψη των δυο αξιωματικών και τα ρίξανε όλα ..στην επιθετικότητα της τουρκίας.
Τέταρτο γιατί μιλούν μόνο για επιθετικότητα της τουρκίας.Αυτό βέβαια γίνεται εδώ και πάρα πολλά χρόνια,να θυμηθούμε μόνο τον μάρτη του 2010 που η παπαρήγα εγκαλούσε τον καρατζαφέρη ούτε λίγο ούτε πολύ …για εθνική μειοδοσία.
Με την πολιτική τους,της εθνικής ενότητας,ενισχύουν τον ρόλο των ιμπεριαλιστών στην περιοχή και αποπροσανατολίζουν ,κατευνάζοντας τις λαικές διαθέσεις για πάλη ενάντια στα αντιλαικά μέτρα,μνημόνια και επιτροπείες.
Αν δεν μπορείτε να κάνετε κριτική επί των θέσεων μη καταφεύγετε στο ψέμα σαν κοινά ακροδεξιά στοιχεία.
1) Δεν είναι θέση Κοτζιά είναι το διεθνές δίκαιο, η μη εφαρμογή του είναι ουσιαστικά υποταγή στην επιθετικότητα μιας δυνατότερης ιμπεριαλιστικής χώρας που διαιωνίζει και όχι μόνο δε σταματά την αμφισβήτηση των συνόρων (όπως δείχνει και η μέχρι τώρα εξέλιξη) και τη δημιουργία θερμών επεισοδίων, αλλά τα αναπαράγει και τα ανακυκλώνει σε μεγαλύτερο επίπεδο στο μέλλον, όπως και γίνεται.
2) Αν αυτό είναι υποταγή στην εθνική γραμμή, τότε και το δικό σου αίτημα μη αλλαγής του συντάγματος είναι η γραμμή Ζάεφ-Γκρούεφσκι και ουσιαστικά του ΝΑΤΟ που θέλει να υπάρχουν ανοιχτοί λογαριασμοί μεταξύ μικρότερων κρατών για να επεμβαίνει.
3) Γενικότερα πρόκειται όχι για ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά για γενικότερη πολιτική της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας που έχει καταγγελθεί άπειρες φορές καθώς και η ευθύνη της κυβέρνησης για το κυνήγι μεταναστών και όχι απλώς δύο στρατιωτικών που δεν ξέρω πού ακριβώς αποσκοπεί ή βοηθάει κιόλας.
4) Δε μιλάει κανείς για επιθετικότητα Τουρκίας μόνο, σε όλα τα άρθρα τονίζεται ο ενεργός ρόλος του ελληνικού κεφαλαίου και ο καημός του να εμπλακεί περισσότερο σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς. Αλλά, δεν καταλαβαίνω γιατί να κάνουμε τους γκαβούς στην επιθετικότητα της Τουρκίας που είναι λογικότατη εφόσον προτάσσει το όπλο της στρατιωτικής υπεροχής για να αποσπάσει μεγαλύτερη λεία στην περιοχή. Λες και αυτό είναι συνεπής στάση και όχι ευθυνοφοβία. Πώς ακριβώς θα διαμορφώσεις στάση ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς αν φοβάσαι να κάνεις ανάλυση της πραγματικότητας από την οποία απορρέουν τα καθήκοντά μας;
Ακριβώς η θέση της ελληνικής αστικής τάξης είναι κύριε μεταβατικέ που πρόβαλε ο κοτζιάς και άστα αυτά περί διεθνούς δικαίου όταν οι δυο αστικές τάξεις το ερμηνεύουν κατά το δοκούν εσύ παίρνεις τη θέση της δικής σου αστικής τάξης,μπράβο.
Εγώ δεν υπέβαλα κανένα αίτημα για το σύνταγμα της γειτονικής χώρας ,δεν κατάλαβες ,αυτό είναι ζήτημα του γειτονικού λαού,εσείς τώρα θέλετε να το επιβάλετε όπως κάνουν οι δυνάμεις κατοχής,έτσι θέλει να συμπεριφερθεί η αστική τάξη της ελλάδας κι εσείς το υποστηρίζετε και πάλι μπράβο.Μ’αυτή σας τη στάση βέβαια δικαιολογείτε και την ανοικτή επέμβαση των ιμπεριαλιστών Ε.Ε και ΔΝΤ για επιτροπεία και ανοικτό έλεγχο.
Πες μου που συγκεκριμένα καταγγέλλετε ότι οι δυο στρατιωτικοί κυνηγούσαν μετανάστες.
Άλλο η αναβάθμιση του ρόλου της ελληνικής αστικής τάξης κι άλλο να μας μιλάτε συνέχεια για την επιθετικότητα της τουρκίας και η ελληνική αστική τάξη έχει επιθετικότητα και με τις συμφωνίες που έκανε με κύπρο αίγυπτο και ισραήλ προσπαθεί ν’αποσπάσει τη μεγαλύτερη λεία στην περιοχή δεν το βλέπεις;
Και οι αστικές τάξεις και των δυο χωρών είναι επιθετικές και οι δυο προσπαθούν να γίνουν τα λυκόσκυλα των ιμπεριαλιστών στην περιοχή,δεν τάσσομαι με το μέρος κανενός.
Εδώ θέλω να συμπληρώσω απλώς ότι το γεγονός ότι η τουρκία δεν υπέγραψε μαζί με άλλες χώρες αν δεν κάνω λάθος και η ΕΣΣΔ δεν είχε υπογράψει ,δεν σημαίνει ότι δεν έχουν κι’αυτοί τα δικά τους επιχειρήματα,εγώ βέβαια δεν πιστεύω κανέναν απ τους δυο που απλώς τσακώνονται για το ποιός θ’αρπάξει τα περισσότερα.
Και τις διενέξεις τους έρχονται πάντα να ”λύσουν” οι ιμπεριαλιστές που παίζοντας και το ρόλο του διαιτητή αρπάζουν και τα περισσότερα.
Eνας και μεταβατικέ είστε στο ίδιο κόμμα;
Όσο για τα ακροδεξιά στοιχεία,κοίταξε μέσα στις ίδιες τις γραμμές σας,κοίτα λιάνα και πολλούς άλλους…δεν θα απογοητευτείς προφανώς.Ξέχασες τη λατρεία σας για βιντέλα,μιλόσεβιτς κλπ;
Αγαπητέ κ. Μαυροειδή,
καίτοι διαφωνώ, ευχαριστώ πολύ για την απάντησή σας, καθώς και για την προσοχή και το ενδιαφέρον με το οποίο αντιμετωπίσατε τις παρατηρήσεις μου.
Καλή δύναμη σε όλους μας!
Για να γίνεται εποικοδομητικός ο διάλογος, θα ήταν χρήσιμο να διαβάσουμε την επίσημη θέση του ΚΚΕ στο τελευταίο Συνέδριο του, όπου χαρακτηρίζει ένα ενδεχόμενο πόλεμο με την Τουρκία ως “ιμπεριαλιστικό και από τις δύο πλευρές” και να δούμε με ποιό τρόπο ιεραρχούσε τις κατευθύνσεις για την προβολή της θέσης του.
Στην σημαντική αυτή τοποθέτηση, ως πρώτο ζήτημα έμπαινε -και σωστά- η “διαφώτιση του λαού για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τους κινδύνους, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και της πάλης για την αποτροπή κάθε προσπάθειας αλλαγής συνόρων”
Κατά τα άλλα, ο μεν πόλεμος θεωρείται “πιθανός” (και όχι αναπότρεπτος), ενώ αντί για την “υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας” διατυπώνεται η πιο προσεκτική θέση “για να μπει τέρμα στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή – κατοχή αλλά και σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας”. . Η θέση αυτή, αν και περιορίζει την έννοια επιτιθέμενου-αμυνόμενου με στρατιωτικούς όρους γύρω από την γραμμή των συνόρων, λαμβάνει ωστόσο υπόψη την εκτίμηση του χαρακτήρα του πολέμου ως “ιμπεριαλιστικού και από τις δύο μεριές”, καθώς δε μιλάει μονοδιάστατα για κίνδυνο εισβολής αλλά και για συμμετοχή της Ελλάδας σε πόλεμο “εκτός των συνόρων μας”.
Απόφαση Συνεδρίου ΚΚΕ
ΤΑ ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ ΤΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ
Το 20ό Συνέδριο του ΚΚΕ εκτίμησε ότι θα συνεχιστούν οι τοπικές και περιφερειακές συγκρούσεις ως έκφραση και αποτέλεσμα των οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και αντιθέσεων, με πιθανά πεδία των πολεμικών επιχειρήσεων τη Μέση Ανατολή, το Αιγαίο, τα Βαλκάνια, τη Βόρεια Αφρική, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ουκρανία, τη Βαλτική, την Αρκτική και τη Θάλασσα της Νότιας και Ανατολικής Κίνας.
Ειδικά για την περιοχή μας, είναι πιθανή η όξυνση της κατάστασης ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία με την εμπλοκή και άλλων χωρών. Η αμφισβήτηση συνόρων και κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας από την πλευρά της τουρκικής αστικής τάξης εντάσσεται στις σχέσεις ανταγωνισμού της με την ελληνική αστική τάξη στην περιοχή.
Η ελληνική αστική τάξη έχει ενεργό συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, επεμβάσεις, ανταγωνισμούς και πολέμους, με γνώμονα την αναβάθμιση της θέσης της στην ευρύτερη περιοχή. Εχει ευθύνη για μια ενδεχόμενη πολεμική εμπλοκή της χώρας.
Το Πρόγραμμα του Κόμματος έχει καθορίσει τη θέση μας για τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη γραμμή της δράσης μας. Είναι καθήκον της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, του ΚΚΕ, συνεχώς να προσαρμόζει, να εξειδικεύει, να κλιμακώνει τα συνθήματα πάλης, χωρίς να χάνει το κύριο που είναι ο χαρακτήρας του πολέμου, ο οποίος είναι ιμπεριαλιστικός και από τις δύο πλευρές, ασχέτως ποιος είναι πρώτος επιτιθέμενος. Αυτήν τη θέση ζυμώνουμε στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα και σε αυτήν τη βάση σήμερα παλεύουμε στις εξής κατευθύνσεις:
• Τη διαφώτιση του λαού για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου, τους κινδύνους, για τους υπαίτιους, για την ανάγκη πολιτικής καταδίκης τους και της πάλης για την αποτροπή κάθε προσπάθειας αλλαγής συνόρων.
• Την ανάδειξη ότι η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης πολιτικής, σε βάρος της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είτε βρισκόμαστε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης, είτε σε συνθήκες εκδηλωμένης οικονομικής κρίσης. Την ανάδειξη της ανάγκης να μην έχει ο λαός καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση, ότι δεν μπορεί – ούτε μπορούσε ποτέ – να υπάρξει «εθνική ενότητα» ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη, σε κάθε κράτος.
• Την ανάγκη αντίθεσης σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία, πάλη για να κλείσουν όλες οι ξένες βάσεις του θανάτου στην Ελλάδα, για αποδέσμευση από ΝΑΤΟ και ΕΕ, για να απομακρυνθούν όλες οι ΝΑΤΟικές πολεμικές δυνάμεις από το Αιγαίο.
• Την ανάδειξη της ανάγκης να οργανωθούν ο αγώνας, η αντίσταση και αντεπίθεση της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της Κοινωνικής Συμμαχίας τους, για να μπει τέρμα στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή – κατοχή αλλά και σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας. Να δυναμώσει η πάλη ενάντια στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης, που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού. Να συντονιστεί η πάλη με το εργατικό – λαϊκό κίνημα άλλων κρατών, να συνδεθεί με το στόχο ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες, για να ζήσουν ειρηνικά οι λαοί τους με εργατική εξουσία.
πληρωμενη απαντηση απο τον Ριζοσπαστη
https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9759091
Καμία πληρωμένη απάντηση από το Ριζοσπάστη! Τις ίδιες ανοησίες που λέει το ΝΑΡ λέει και το ΚΚΕ (ίσως φταίει η κοινή καταγωγή). “Πάλη για να μην αλλάξουν τα σύνορα” (θέση κοινή για ΚΚΕ και ΝΑΡ) σημαίνει υπεράσπιση των συνόρων έναντι οποιουδήποτε επιχειρήσει να τα παραβιάσει. Αν νομίζετε ότι αυτό σάς κάνει ουρά τής αστικής τάξης, να το ψάξετε, μην το αφήσετε έτσι…
τι έγινε κυρ Λέφτ;
Η εθνικολαϊκή ΛΑΕ το γύρισε ξαφνικά στο αναρχομπαχαλοτσάμικο;!;! :);)
Ελάτε τώρα, αφού τα ίδια/παρεμφερή πράγματα λέτε, αφού με παρεμφερή τρόπο ( η αλήθεια είναι ότι στη ΛΑΕ είναι πιο ακραίοι, πιο ψηφοθήρες, και πιο “απρόσεκτοι” στην εκτέλεση του ρόλου τους) στηρίζετε ενεργότατα την φιλοπόλεμη εξόρμηση του ελληνικού αστικού κράτους, προς τι τα “συζυγικά καβγαδάκια” ;; Κανέναν δεν πείθουν, είναι βαρετά και σας εκθέτουν. Αποφύγετέ τα.
ΟΑΚΚΕ;
Συγνώμη, ο αρθρογράφος που βλέπει την χώρα να επιτίθεται στην Τουρκία; Μήπως στα περιστατικά με τους δυο συλληφθέντες αξιωματικούς ή με την ελληνική ακταιορό που διεμβολίστηκε από τουρκικό πλοίο. Ποιος μετατρέπει αυτές τις απειλές σε πράξη. Χωρίς να θέλω να αθωώσω την ελληνική αστικιή τάξη, που συμπεριφέρεται τελείως τυχοδιωκτικά, δυστυχώς, η τουρκική αστική τάξη έχει σχέδιο συγκεκριμένο και είναι σε ετοιμότητα να πραγματοποιήσει τις όποιες βλέψεις της είτε στην κυπριακή ΑΟΖ, την Ελλάδα και στους κούρδους της Συρίας.
Αν οι λαοί έχουν δικαίωμα να υπάρχουν σαν τέτοιοι – και ο Λένιν ασφαλώς θα συμφωνούσε,αφού ήταν υπέρ της αυτοδιάθεσης των λαών – τότε έχουν και κυριαρχικά δικαιώματα,που απορρέουν από τις παραπάνω θέσεις.Και τα δικαιώματά του έχει κανείς χρέος να τα υπερασπίζει,ανεξάρτητα από τις διαθέσεις,τις δυνατότητες και τις προθέσεις των αλλονών.Είναι αποκλειστικά δικό του,αναφαίρετο καθήκον.
Όσοι αναφέρονται στον μαρξισμό, όσοι ονομάζονται κομμουνιστές έχουν καθήκον να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις τους απέναντι στην κατάσταση:
1)Υπάρχει πιθανότητα πολέμου στην περιοχή;
2) Ποιες δυνάμεις έχουν συμφέρον από αυτό; Γιατί.
3)Ποιες δυνάμεις είναι ενάντια στον πόλεμο; Γιατί;
Οταν απαντηθούν αυτά πρέπει να απαντηθεί ποια είναι η στάση των κομμουνιστών απέναντι στον πολεμο. Γενικά απάντηση δεν υπάρχει. Την περίοδο που εδραιώθηκε ο σταλινισμος θεωρητηκοποιηθηκε η άποψη του Λένιν ότι στο στάδιο του ιμπεριαλισμού οι πόλεμοι είναι ΑΝΑΠΟΦΕΥΚΤΟΙ. Μπορούμε να το ισχυριστούμε αυτό; Είναι τυχαίο ότι ο καπιταλισμός καταφεύγει σε proxy wars; Ότι αυξάνει τον αριθμό των επαγγελματιών -μισθοφορων; Γίνεται αυτό μόνο για πρακτικούς λόγους ; Η δεν εμπιστεύεται τους λαούς να συμμετέχουν στη άμυνα;
Θέλω να ζητήσω συγνώμη από την Παντιέρα,γιατί τώρα εμφανίστηκαν τα σχόλια.Αυτή η συσκευή νομίζω,πως είναι της κακής ώρας.