Νίκος Ξηρουδάκης
[Προσθήκη: Αποχαιρετούμε τον αγαπημένο μας Γιώργο Πιτουρόπουλο την Τετάρτη 4/3/2020 στις 16:30, στο νέο Κοιμητήριο Γλυφάδας]
Έφυγε από τη ζωή, τα χαράματα της Καθαράς Δευτέρας, ο Γραμματέας της οργάνωσης Β’ Πανελλαδική Γιώργος Πιτουρόπουλος.
Αγαπητός σε όλους, απλός, προσιτός, πάντα με το χαμόγελο, δεν επιδίωξε ποτέ να εξαργυρώσει τη συμμετοχή του στον αντιδικτατορικό αγώνα, στους αγώνες της μεταπολίτευσης ή τη θέση του στην οργάνωσή μας.
Τον θυμάμαι στην πρώτη αλυσίδα της διαδήλωσης που σπάει τον κλοιό των “καπελάκηδων”, στα γραφεία με το χαμόγελο της “ήρεμης δύναμης”, σε κρίσιμες πορείες να δίνει οδηγίες και να ενθαρρύνει το μπλοκ της οργάνωσης.
Ήταν ο εκδότης του περιοδικού “Σχολιαστής” και ο ιδρυτής των εκδόσεων “Μέδουσα”.
Βοηθούσε πάντα εκ του αφανούς τις συλλογικές προσπάθειες με κάθε τρόπο. Θα αναφέρω ένα μόνο παράδειγμα, τότε που ενίσχυε όχι μόνο οικονομικά την προσπάθεια του περιοδικού “ΑΛΛΑ”, με διαφημίσεις βιβλίων που εξέδιδε η “Μέδουσα”, παρακινώντας και άλλους εκδότες να το κάνουν, αλλά ανοίγοντάς μας και πόρτες για τη διακίνησή του και δίνοντάς μας χρήσιμες συμβουλές.
Στην Εφημερίδα των Συντακτών δημοσιεύεται ο παρακάτω αποχαιρετισμός στον αγαπημένο σύντροφο Γιώργο από τους Α.Ψ. – Δ.Ψ.:
«Έφυγε» ο γελαστός γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής
Α.Ψ.- Δ.Ψ.
Εφυγε στις 4 τα ξημερώματα της Δευτέρας ο σύντροφος και στενός φίλος Γιώργος Πιτουρόπουλος. Ο Γιώργος ξεκίνησε τις σπουδές του στα δύσκολα χρόνια της χούντας ήταν δραστήριο στέλεχος του φοιτητικού κινήματος στο Οικονομικό τμήμα της Νομικής Αθήνας.
Αργότερα υπήρξε μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου του Ρήγα Φεραίου και στη συνέχεια μετά τη διάσπαση της νεολαίας του ΚΚΕ εσωτερικού το 1978 ο μοναδικός Γραμματέας της Β’ Πανελλαδικής. Ο Γιώργος ήταν ο εκδότης του αριστερού περιοδικού ΣΧΟΛΙΑΣΤΗΣ (1983-1990) και ένας από τους τέσσερις της ομάδας που διεύθυνε το πρωτοποριακό περιοδικό. Παράλληλα ασχολήθηκε με τις εκδόσεις βιβλίων και συγκεκριμένα ίδρυσε τις εκδόσεις ΜΕΔΟΥΣΑ που σημάδεψαν με την ποιότητά τους μια μεγάλη περίοδο στα εκδοτικά δρώμενα.
Πάντα χαμογελαστός και ευγενικός ο Γιώργος με ένα χαρακτήρα που ποτέ δεν δημιουργούσε ανώφελες και ανούσιες εντάσεις, σεβόταν τις συλλογικές προσπάθειες ενώ η αισιοδοξία του ήταν ένα πολύτιμο εργαλείο σε πολλές δύσκολες φάσεις.
Η σκέψη και η αγάπη μας τούτη την ώρα στην Κέλη, στη Νεφέλη και στον Φίλιππο.
Ο επικήδειος από τον Παναγιώτη Παναγιώτου προς τον Γιώργο Πιτουρόπουλο:
“Γιώργο μου,
Γνωριστήκαμε οι περισσότεροι από εμάς νέοι, φοιτητές στην Αθήνα. Στο αμφιθέατρο και στα σκαλάκια της Νομικής, του Πολυτεχνείου, της Εμπορικής, της Ιατρικής και των άλλων σχολών. Στις συγκεντρώσεις, τις πορείες, τις διαδηλώσεις. Σε μυστικές συναντήσεις. Στα ταβερνεία της Καισαριανής, του κέντρου και των Εξαρχείων και αργότερα στο ‘Ντόλτσε’ της Σκουφά.
Παιδιά οι περισσότεροι της επαρχίας. Μας ένωσαν οράματα και αξίες για έναν καλύτερο κόσμο. Μας ένωσε ο αντιδικτατορικός αγώνας. Η αποκατάσταση της δημοκρατίας. Μας ένωσε και η πολύχρωμη Αριστερά, που ήταν η κύρια δύναμη αντίστασης και η ‘πηγή’ απ’ όπου αντλούσαμε δύναμη και αισιοδοξία. Σ’ αυτό το περιβάλλον, ένας αμούστακος νέος φοιτητής της Νομικής από την Πάτρα (αλλά αργότερα με μουστάκι τύπου… Καραϊσκάκη), ο Γιώργος, ο Γιώργος μας (για τους κολλητούς του, ο ‘Πίτουρας’), δραστηριοποιείται, συμμετέχει ενεργά και πρωτοστατεί στη δημιουργία του μαζικού αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος. Από τη συγκέντρωση στο ‘Θέατρο Παππά’, μέχρι την κατάληψη της Νομικής και την εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Σ’ αυτή τη δύσκολη, ανιδιοτελή και υπέροχη διαδρομή, ο Γιώργος ‘μπολιάστηκε’ με τις ιδέες της ανανεωτικής Αριστεράς, που τον προσδιόρισαν πολιτικά και τον καθόρισαν προσωπικά. Ώριμα και συνειδητά εντάχθηκε στον Ρήγα και στο ΚΚΕ εσωτ. και αναδείχθηκε ένας δραστήριος και εμπνευσμένος εμψυχωτής, με ιδέες, πάθος και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς, με μεγάλες οργανωτικές και πολιτικές ικανότητες.
Αργότερα, σε μια συγκυρία κρίσης και νέων αναζητήσεων, ο Γιώργος συμμετείχε πρωτοστατώντας στη συγκρότηση της Β’ Πανελλαδικής, μιας εμβληματικής και πρωτοποριακής κίνησης, που ήταν αποτέλεσμα της ριζοσπαστικοποίησης της νεολαίας, και αναδείχθηκε γραμματέας, συγκεντρώνοντας την ομόφωνη αποδοχή και εμπιστοσύνη των συντρόφων του γιατί ήταν ο ριζοσπάστης των χαμηλών και ουσιαστικών τόνων.
Ο Γιώργος, ό,τι κι αν έκανε, ανήκε πάντα στο ρεύμα της Ανανεωτικής Αριστεράς, των ανοιχτών οριζόντων, της ουσιαστικής δημοκρατίας, των δικαιωμάτων και του ιστορικού αναστοχασμού. Αλλά με μια ριζοσπαστική οπτική και στάση, που όμως διατηρούσε σχέσεις με έναν προωθητικό πολιτικό ρεαλισμό. Πίστευε στην ενότητα και τις συμμαχίες με αρχές.
Ο ‘Σχολιαστής’ υπήρξε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο στη ζωή του Γιώργου και πολλών από εμάς. Υπήρξε εκδότης του πρωτοποριακού περιοδικού, που αναδείχθηκε σε επιδραστικό ‘βήμα’ και ταυτόχρονα ‘μήτρα’ μιας γενιάς δημοσιογράφων, καλλιτεχνών και διανοούμενων, που διακρίθηκαν και πρόσφεραν στον δημόσιο βίο.
Μετά αφιερώθηκες στον χώρο των βιβλίων μέσω των εκδόσεων ‘Μέδουσα’, με παραγωγή σημαντικών λογοτεχνικών έργων.
Παρέμεινες όμως πάντα ενεργός πολιτικά και την περίοδο της Αλλαγής, που ήσουν θετικός, με επιλεκτικές όμως τοποθετήσεις. Κατά τη διάρκεια της κρίσης στάθηκε δίπλα στον ενιαίο Συνασπισμό και στη ΔΗΜ.ΑΡ. και στη συνέχεια στήριξες όλες τις κρίσιμες επιλογές της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ.
Γιώργο μου,
έζησες μια γεμάτη και δημιουργική ζωή, πρωτοστατώντας και ακολουθώντας τις ‘διαδρομές’ της γενιάς μας. Θα παραμείνεις στη μνήμη μας για όλα αυτά. Περισσότερο όμως απ’ όλα για μας τους φίλους σου θα είσαι το ‘γελαστό παιδί’, που με τη ζωντάνια, την ομορφιά και την έμφυτη ευγένειά σου ήσουν η ψυχή της παρέας. Έδιωχνες τη μιζέρια και έφερνες την αισιοδοξία και τη χαρά όχι μόνο στις καλές στιγμές, αλλά και στις δύσκολες. Γι’ αυτό αγαπήθηκες πολύ, πάρα πολύ. Δεν ήταν μόνο οι αγώνες, το ήθος και η ανιδιοτέλειά σου. Ήταν η γοητεία και η καλοσύνη που εξέπεμπες. Ποτέ δεν είπε κανείς κακή κουβέντα για σένα. Ευτύχησες να έχεις φίλους πολλούς. Αλλά και με όσους υπήρξες αντίπαλος, εσύ είχες τον τρόπο να εκμαιεύεις την εκτίμησή τους.
Όμως, Γιώργο μου, ήσουν και τυχερός. Δίπλα σου στάθηκε με αξιοθαύμαστη αγάπη, δύναμη και συντροφικότητα η αγαπημένη σου Κέλυ. Πραγματικός βράχος. Και ευτυχήσατε να δείτε να μεγαλώνουν με την αγάπη και τη φροντίδα σας τα δύο υπέροχα παιδιά σας. Η Νεφέλη και ο Φίλιππος.
Αγαπημένε μας Γιώργο, νιώθουμε τυχεροί γιατί σε γνωρίσαμε, πορευτήκαμε, αγωνιστήκαμε, τσακωθήκαμε και γλεντήσαμε μαζί σου.
Αξέχαστε ‘Πίτουρα της καρδιάς μας’, υποκλινόμεθα μπροστά σου με αγάπη και σεβασμό για όσα προσέφερες με τόση άδολη απλοχεριά”.