Παναγιώτης Μαυροειδής
Το μόνιμο ρεφραίν των κυβερνητικών ανακοινώσεων και των απολογητικών εμφανίσεων στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή την κινητοποίηση των αγροτών, είναι ότι οι λαϊκές αντιδράσεις, αν δε καθοδηγούνται από τους ακροδεξιούς, σίγουρα διευκολύνουν την παρουσία τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, ως κυβερνητικό πλέον κόμμα, παίρνει την σκυτάλη από τις κατηγορίες Σαμαρά ενάντια στο κίνημα των πλατειών της περιόδου 2010-2012 (για ‘’κουκουλοφόρους’’). Παράλληλα, εναλλάσσει ρόλους με το ΚΚΕ το οποίο τότε έβλεπε στις ‘’πλατείες’’ και στο αυθόρμητο (καθώς και μαζικό) στίγμα τους, τις φωλιές που έκλωθαν το ‘’αυγό του φιδιού’’.
Πρόκειται για σαφές, όσο και κλασικό μήνυμα που εκπέμπει η εκάστοτε εξουσία όπου γης και εποχής:
«Καθίστε στα σπίτια σας, καθώς υπάρχει κίνδυνος να σας εκμεταλλευτούν ακραία στοιχεία’’.
Η κυβέρνηση και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παίζουν ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιχνίδι: Βαφτίζουν τους αγωνιζόμενους αγρότες ακροδεξιούς, αβαντάροντας ξεδιάντροπα και προκλητικά τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, έχοντας την εκτίμηση ότι αυτοί δεν αποτελούν πολιτικό εκλογικό κίνδυνο σε αντίθεση με τη ΝΔ και την αριστερή αντιπολίτευση. Εγκληματική και κοντόθωρη τακτική…
Οι φασίστες άλλο που δε θέλουν, έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα. Αν η κυβέρνηση βλέπει παντού φασίστες, οι τελευταίοι αρέσκονται να βλέπουν παντού …κομμούνια να κυβερνούν και να πίνουν το αίμα του λαού. Είναι θλιβερό, αλλά οι πλέον φανατικοί υποστηριχτές της άποψης πως σήμερα μας κυβερνά μια κάποια αριστερά, είναι οι πλέον δεξιοί και ακροδεξιοί.
Αυτό ακριβώς αποτελεί και τον πρώτο παράγοντα που δημιουργεί κινδύνους για το ξέπλυμα της φασιστικής ακροδεξιάς και την ανάδυσή της ως προστάτη συμφερόντων λαϊκών στρωμάτων. Μια κυβέρνηση αστικής επίθεσης, εφαρμογής ακραίας δεξιάς μνημονιακής πολιτικής, η οποία ταυτόχρονα μιλάει στο όνομα της αριστεράς, προκαλεί τεράστια ζημιά σε οποιαδήποτε έννοια αριστερής εναλλακτικής πολιτικής λύσης.
Το έργο είναι ξαναπαιγμένο στη Γαλλία, με τη Λεπέν να φυτρώνει στο δυσώδες έδαφος της λεγόμενης ‘’πληθυντικής, κυβερνώσας- και πάντα ευρώδουλης – αριστεράς’’. Αλλά και στην Ιταλία, όπου τα ‘’ουράνια τόξα’’ του Πρόντι, από τους αρχι-τραπεζίτες και τους ανακυκλωμένους ευρωκομμουνιστές , έως τους αφελείς της αθεράπευτα αφελούς εισοδιστικής αριστεράς σε δήθεν ρεφορμιστικούς μεγάλους συνασπισμούς, εξαφάνιζαν την κομμουνιστική αριστερά, προς όφελος των Μπερλοσκούνηδων, των ακροδεξιών κάθε είδους και των λαϊκιστών.
Η συγκυρία είναι πραγματική ευνοϊκή για την ακροδεξιά δημαγωγία, καθώς εκμεταλλεύεται και τους δύο πόλους της νέας πολιτικής συνθήκης.
Από τη μια, μπορεί να χρεώνει όλα τα κακά στην ‘’αριστερά’’ και να πιστώνει στον εαυτό της ρόλο στην ..αντίσταση.
Από την άλλη, αξιοποιεί πλήρως όλη την συστηματική προπαγάνδα της ‘’αριστεράς’’ που δήθεν καταγγέλλει για να δίνει αντιδραστική διάσταση στη λαϊκή δυσαρέσκεια και διαμαρτυρία. Ας το σκεφτούμε: Η καλλιέργεια του ‘’κοινωνικού αυτοματισμού’’ που αποτελεί καταφύγιο και της σημερινής κυβέρνησης, η άθλια καλλιέργεια αντιπαράθεσης μεταξύ των δημοσίων υπαλλήλων και των άλλων εργαζομένων, των ανέργων με όσους έχουν δουλειά πείνας ή των ‘’εχόντων και κατεχόντων’’ εργαζομένων των 20.000 ευρώ μικτά το χρόνο με τους ‘’πολύ φτωχούς’’ των 5.000, ποιόν άλλον ευνοεί αν όχι τον πυρήνα της συστημικής (και φασιστικής τελικά) αντίληψης;
Σε ένα τέτοιο περιβάλλον συζήτησης, κανείς δεν κοιτάζει ψηλά, προς τον κλεμμένο πλούτο, την τεράστια και αυξανόμενη οικονομική και κοινωνική ανισότητα μεταξύ των τάξεων, προς το κεφάλαιο και την χωρίς καμία ασυνέχεια εξουσία του. Η προσοχή και ο θυμός εστιάζονται στον κίνδυνο ‘’από έξω’’ (πρόσφυγες), ‘’δίπλα’’, λίγο ‘’παραπάνω’’ ή ‘’παρακάτω’’, αναπαράγοντας τον ταξικό εμφύλιο αντί για την ταξική διαπάλη.
Υπάρχει μία ακόμη σημαντική πλευρά. Η νέο-ακροδεξιά και ακραία νέο-φιλελεύθερη παραλλαγή της πολιτικής φυσιογνωμίας της ΝΔ, σε συνθήκες όπου η ίδια δεν μπορεί να αποσείσει τις τεράστιες ευθύνες της για την καταβύθιση των εργατικών αλλά και μεσαίων στρωμάτων (παραδοσιακή εκλογική βάση της), δημιουργεί πολιτικό περιβάλλον περισσότερο ευνοϊκό για τη φασιστική Χρυσή Αυγή, παρά για το ίδιο το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Ευθύνες ωστόσο για την ανάδυση της ακροδεξιάς, πρέπει να αναζητηθούν και αλλού.
Η αποϊδεολογικοποίηση του πολιτικού λόγου της αριστεράς (μνημόνιο-αντιμνημόνιο, παραγωγική διάλυση-παραγωγική ανασυγκρότηση, δεξιά-αριστερή διαχείριση κ.ο.κ.) στο όνομα υποτίθεται της «λαϊκής ενότητας πάνω στο πρόβλημα», έχει ανοίξει το δρόμο στις κλασικές αταξικές, δήθεν ‘’πατριωτικές’’ θεωρήσεις, καθώς τα πάντα τελικά συμποσούνται στο σχήμα ‘’όλοι οι Έλληνες, ενάντια σε όλους τους ξένους’’.
Έτσι, ‘’από εδώ’’ είναι οι πατριώτες της παραγωγικής Ελλάδας, βιομήχανοι, αγρότες, επαγγελματίες και εργάτες (με την εξαίρεση κάποιων ‘’προδοτών’’ πολιτικών ή ‘’κρατικοδίαιτων’’ επιχειρηματιών) και «από εκεί» είναι οι ‘’ξένοι’’ που μας επιβουλεύονται. Πρωτίστως βέβαια οι ξεριζωμένοι πρόσφυγες, μετά οι υψηλόμισθοι εργαζόμενοι άλλων χωρών, κάπου πίσω τους και κάποια Μέρκελ (ως Γερμανίδα και όχι ως εκπρόσωπος του κεφαλαίου, ούτε βέβαια της ΕΕ της δημοσιονομικής σφαγής).
Συμμετρικό ανάλογο και όχι θεραπεία του βασικού αυτού προβλήματος της αριστεράς είναι η αποπολιτικοποίηση του ιδεολογικού της λόγου. Στο πλαίσιο αυτό, η απόσπαση της αντικαπιταλιστικής κριτικής και κατεύθυνσης από τις συγκεκριμένες μορφές και διαστάσεις των συνεπειών της καπιταλιστικής κρίσης και αναδιάρθρωσης στο χωρόχρονο της δολοφονικής ΕΕ και των μνημονίων που επιβάλλει, συνιστά ακύρωσή της. Πολύ περισσότερο, η πολιτική αποσύνδεση (ή/και αντιπαράθεση συχνά) της συνολικής επαναστατικής μεταβολής από την αδήριτη αναγκαιότητα της άμεσης πάλης και ανατροπής της πολιτικής των αστικών κυβερνήσεων και του πλαισίου της ευρωζώνης και της ΕΕ, συνιστά ακύρωση και διακωμώδηση της πρώτης.
Η αντιμετώπιση του κινδύνου που συνιστά η ακροδεξιά στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, θέτει επί τάπητος την ανάγκη μιας νέας κομμουνιστικής πολιτικής στρατηγικής που θα θέτει στο κέντρο της το κοινωνικό ζήτημα, τις ανάγκες της εργαζόμενης κοινωνικής πλειοψηφίας με όρους ασυμβίβαστης αντιπαράθεσης με το σύγχρονο καπιταλιστικό και ιμπεριαλιστικό πλαίσιο λειτουργίας.
Ο κοινωνικός και πολιτικός αγώνας ενάντια στις προτεραιότητες και τις αξίες του κεφαλαίου σε κάθε χώρα, καθώς και στην πολτοποίηση που επιβάλει η καπιταλιστική ‘’παγκοσμιοποίηση’’ και οι περιφερειακές ‘’ολοκληρώσεις’’ της, συναρθρώνεται οργανικά με την όξυνση του εθνικού ζητήματος, της αντιδραστικής- και γεννήτριας πολέμων- κατάργησης των συνόρων, της επιβολής πολυποίκιλων καθεστώτων ιμπεριαλιστικής ‘’επιτροπείας’’, της αμφισβήτησης της πολιτιστικής αυτονομίας από το μονοδιάστατο πρότυπο της καπιταλιστικής αγοράς, της κατάργησης κάθε έννοιας –ακόμη και τυπικής- λαϊκής κυριαρχίας και δημοκρατίας σε εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Η αντίθεση σε αυτή την εκρηκτική συνάρθρωση, στην περίπτωση της Ελλάδας, συμπυκνώνεται στο πολιτικό στόχο για την αποδέσμευση από την Ευρωπαϊκή Ένωση από τη σκοπιά των εργατικών λαϊκών συμφερόντων και με διεθνιστικό ορίζοντα. Δεν πρόκειται για ένα κάποιο «άξονα» φλύαρων κειμένων, αλλά βασικό κρίκο ενός μεταβατικού αντικαπιταλιστικού προγράμματος, που θα καθορίσει το εύρος, την πολιτική μαχιμότητα και αποτελεσματικότητα του αναγκαίου κοινωνικού και πολιτικού μετώπου εργατικής πολιτικής και λαϊκής απελευθέρωσης από τα σύγχρονα δεσμά της απόλυτης απολυταρχίας του κεφαλαίου.
Όσο αναγκαίος και αν είναι ο αυτοτελής αντιφασιστικός αγώνας, τελικά η ήττα των φασιστών δε θα κριθεί στο δίπολο φασίστες-αντιφασίστες, αλλά στα βήματα λαϊκής οργάνωσης στις φτωχογειτονιές και τις κωμοπόλεις και χωριά της περιφέρειας. Όταν παλιές και νέες εργατικές ενώσεις, εργατικές λέσχες, επιτροπές ανέργων, αγροτικοί σύλλογοι ή δομές αλληλεγγύης δίνουν υπόσταση στην εργατική αντίσταση στην ανεργία, τη λιτότητα, την κοινωνική διάλυση, το ρατσισμό και τον πόλεμο, οι φασίστες όχι μόνο δε θα μπορούν να πλιατσικολογήσουν, αλλά θα βρίσκονται γυμνοί απέναντι.
Όπως πάντα όλα κρίνονται στο γενικό πολιτικό και ιδεολογικό συσχετισμό, για αυτό και η οικοδόμηση ενός μαζικού αντικαπιταλιστικού πόλου που θα δίνει συνολική εναλλακτική απάντηση σοσιαλιστικής προοπτικής, είναι αυτή που μπορεί να αποτελέσει οργανικό τροφοδότη του αγωνιστικού μετώπου ρήξης και ανατροπής.
Φυσικά, όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι η παρούσα κυβέρνηση δε θα θεωρείται ταλαντευόμενη ‘’ρεφορμιστική’’ πρωτο-εξαδέλφη από μια φαντασιακή οικογένεια “ενιαίας αριστεράς”, αλλά θα αντιμετωπίζεται ως αυτό που είναι, δηλαδή σαν κυβέρνηση δεξιάς, αστικής επίθεσης. Με άλλα λόγια, όχι μόνο δε θέλουμε να μακροημερεύσει και να πετύχει στο άθλιο έργο της ή να φύγει μόνη της, ή να τη διώξουν οι δεξιοί και ακροδεξιοί, αλλά αντίθετα επιδιώκουμε να ανατραπεί αγωνιστικά και από τα αριστερά, από τη δίκαιη λαϊκή οργή και κινητοποίηση.
Τελικά, ο μόνος που δεν είδε το “αυγό του φιδιού” το στις “πλατείες”, είναι ο Μαυροειδής και οι συν αυτώ.
Στις πλατείες αγαπητέ φίλε, ντεμπουτάρισαν τα δύο, καινούργια τότε, αναχώματα που έστηνε η αστική τάξη, στη ριζοσπαστικοποίηση του κόσμου. Τους φασίστες – στη πάνω πλατεία και στη κάτω πλατεία, το καινούργιο πρόσωπο της σοσιαλδημοκρατίας – ο ΣΥΡΙΖΑ.
…….και φυσικά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, σύρθηκε από πίσω.
Άλλε Βασίλη λές παπαριές:
α. ΚΑΘΕ λαϊκό κίννημα και ειδικά στον καιρό μας είναι εξ ορισμού ΑΝΤΙΦΑΤΙΚΟ. Εντός του μπορούν νδα δράσουν οι πιο αντίθετες δυνάμεις και του ΠΟΥ θα πάει εξαρτάται ΚΑΙ από την συμμετοχή ή μη ΚΑΙ ΠΩΣ των κομμουνιστών. Εάν πχ κομμάτι των κομμουνιστών ΑΠΕΧΕΙ (όπως έκανε και κάνει το ΚΚΕ σε ΟΛΑ τα λαϊκά κινήματα που ΔΕΝ ελέγχει), τότε ΠΡΟΣΦΕΡΟΝΤΑΙ οι καλύτερες υπηρεσίες στους καπιτλαιστές και τα τσιράκια τους (βλ εθνικιστές κλπ).
Διότι φιλε μου, όταν ΑΠΕΧΕΙΣ επειδή δεν ελέγχεις ένα λαϊκό κίνημα και ΤΟ ΒΡΙΖΕΙΣ και απο πάνω, τότε γίνεσαι ελιτίστας και ξεκόβεις από τον όποιο λαό θέλεις να παρέμβεις.
β. Επίσης, το θέμα είναι όταν αποφασίσεις να περέμβεις (και ΠΟΛΥ ΚΑΛΩΣ) στα αντιφατικά λαϊκά κινήματα, ΠΩΣ το κάνεις! Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ με τις πολλές της ανεπάρκειες παρέμβηκε με το πρόγραμμά της στις πλατείες το ’11 και πολύ καλώς!!!! Δεν κατορθώσαμε να συμβάλλουμε σε μια περαιτέρω και πιο ριζοσπαστική πολιτικοποίηση των πλατειών προς τα αριστερά και αυτό είναι μια μεγάλη αδυναμία της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
γ. Αλήθεια άλλε Βασίλη: Το σημερινό κίνημα των αγροτών δεν έχει παρόμοια χαρακτηριστικά με τις πλατείες που έβριζε το ΚΚΕ;; ΝΑ σου τις αναφέρω;
– Και το κίνημα των αγροτών χαϊδεύεται απο τα καθεστωτικά ΜΜΕ (όπως βρίζει πως έγινε με τις πλατείες το ΚΚΕ).
– Και στο κίνημα των αγροτών παρεμβαίνουν ακροδεξιοι εθνικιστές υπηρέτες του καπιταλισμού.
– ΚΑι το κίνημα των αγροτών όπως και οι πλατείες έχει έντονη αντίφαση στην ταξική του σύνθεση και στα πολιτικά του αιτήματα: Ενυπάρχουν πλουσιοι και φτωχοί αγρότες και τα αιτήματα διχάζονται ανάμεσα σε αυτά που προμοτάρουν τα ταξικά συμφέροντα των πλούσιων αγροτών και σε αυτά των φτωχών αγροτών.
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ έχοντας μαι πολύ πιο διαλεκτική αντίληψη και μεθοδολογία απο το ΚΚΕ, συμμετείχε ενεργά ΚΑΙ στο κίνημα των πλατιών, και τώρα, στο κίνημα των αγροτών παρόλο που ΚΑΙ ΤΑ 2 έχουν πολύ κοινά χαρακτηριστικά. Το ΚΚΕ τότε έβριζε καιακόμα βρίζει τις πλατείες! Για τα κοινά χαρακτηριστικά που έχουν με τους αγρότες στους οποίους συμμετέχει (και καλώς)!!!
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
ΑΝΤΑΡΣΥΕ, με το συμπάθειο, αλλά εσύ λες παπαριές.
Δεν είναι όλα τα λαϊκά κινήματα δεκτικά σε παρεμβάσεις από τους κομμουνιστές. Αν κάνεις το λάθος και επιχειρήσεις να παρέμβεις σε “λάθος” κίνημα, τότε υπάρχει κίνδυνος, αντί να το επηρεάσεις προς ταξική κατεύθυνση, να συμβάλεις, δίνοντάς κύρος, στην αποτελεσματικότητά του να εγκλωβίζει τον κόσμο σε αντιδραστικές ή ρεφορμιστικές κατευθύνσεις.
Δεν υπήρχε καμία πιθανότητα ριζοσπαστικοποίησης των “πλατειών”. Οι “πλατείες” στην Ελλάδα όπως και στην Ισπανία οι “αγανακτισμένοι”, ήταν καθαρά δημιουργήματα/εργαλεία της αστικής τάξης για να προλάβουν τυχόν ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων στρωμάτων . Και ο ρόλος τους αυτός, ήταν αυστηρά περιφρουρημένος!
Όσον τώρα αφορά στο κίνημα των αγροτών, καμία σχέση με αυτό των πλατειών. Μόνο επιφανειακά και στο μάτι ενός άπειρου πολιτικά παρατηρητή, υπάρχουν ομοιότητες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, πριν επιχειρήσει να συμμετάσχει στο “κίνημα των πλατειών”, θα έπρεπε να έχει αξιολογήσει τη δυνατότητά της για μια ριζοσπαστική παρέμβαση. Αν το είχε κάνει με ψυχραιμία, θα είχε αντιληφθεί ότι η δυνατότητα οποιασδήποτε τέτοιας παρέμβασης, ήταν πρακτικά μηδενική. Σε αυτή τη διαδικασία αξιολόγησης, θα είχατε καταλάβει και τον κίνδυνο να ενισχύατε από τα αριστερά την ανάδειξη του ΣΥΡΙΖΑ.
……..αλλά τότε, θεωρούσατε τον ΣΥΡΙΖΑ αριστερή δύναμη………
“Ηλίου φαεινότερον” άλλε Βασίλη, και χωρίς πολλά λόγια!
Οι σωστές κρίσεις συνήθως δεν τα χρειάζονται.
Ηλία και άλλε Βασίλη θα συζητήσουμε από αύριο για το τι σημαίνει το “ανενεργό” αίτημα, όπως χαρακτηρίζει ο Μπούτας το ασφαλιστικό, καθώς ετοιμάζεται να πάει να δει τον Τσίπρα, να παζαρέψουν λίγο καμια επιδότηση και 0,5% τον ΦΠΑ για το αγροτικό πετρέλαιο.
Να δούμε ρε παιδιά, στα σωστά κινήματα, και όχι αυτά που τελειώνουν με τις άγριες απεργίες Ιουνίου και Οκτωβρίου 2011, με τα υπουργεία υπό κατάληψη και τον λαό να κυνηγάει τον ΠτΔ, κλπ, στα σωστά λοιπόν κινήματα, τι παρέμβαση κάνουν οι κομμουνιστές
Κώστας
Εγώ, θα σου συνιστούσα, πριν ξεκινήσεις αυτή τη συζήτηση, να περιμένεις να γράψει κάτι σχετικό και ο “Εργατικός Αγώνας”, για να πάρεις τη σωστή γραμμή επί του θέματος!
……….στα πλαίσια της συνεργασίας σας………..
Ήταν συγκινητικές οι κόρνες στην Π Συντάγματος πάντως, και όταν τα ηχεία έβαλαν Βασίλη να τραγουδάει Μπακαλάκο, έκλαψα λίγο.
Τώρα η ανατροπή του ασφαλιστικού ήταν σχήμα λόγου, μην είμαστε και ακραιοι, Μπούτας είναι αυτός, ξέρει.
Κώστας
Προς το παρόν, για σχήματα λόγου έχει μιλήσει μόνο η Ζωίτσα!
Γι αυτό σου λέω….κράτησε τα δάκρυά σου. Θα έχεις αφορμές για να κλάψεις, ένα σωρό!
Εγώ λέω κακώς για την Ζωή (δεν χρειάζονται ειρωνείες) εσύ λες κακώς για τον Μπούτα, τον μεγάλο κόκκινο αγροτοπατέρα ?
Κώστας
Ε, όχι να πιάνει τους αγωνιζόμενους φτωχομεσαίους αγρότες και …η ΛΑΕ (!) στο στόμα της! Το θράσος σας Κωστάκη συναγωνίζεται αυτό των συριζαίων. Άλλωστε διδυμάκια είστε, απλά ο ένας προτιμάει ευρώ κι ο άλλος δραχμή, στα άλλα τα βρίσκετε μια χαρά, τίποτα το παράξενο.
Την άλλη φορά Κώστα, να πούμε στα μπλόκα ότι χωρίς την έγκριση του ΠιΛαφ δε θα κουνάνε ρούπι.
Προς άλλο Βασίλη. Λες:
“Οι «πλατείες» στην Ελλάδα όπως και στην Ισπανία οι «αγανακτισμένοι», ήταν καθαρά δημιουργήματα/εργαλεία της αστικής τάξης για να προλάβουν τυχόν ριζοσπαστικοποίηση των μεσαίων στρωμάτων . Και ο ρόλος τους αυτός, ήταν αυστηρά περιφρουρημένος!”
Μιας και ξέρω πολύ κόσμο που πήγαινε στις πλατείες και δε μου είπε κανένας ότι τον έβαλε η αστική τάξη ως “δημιούργημα” ή ως “εργαλείο” (άραγε με τηλέφωνο? με e-mail?) μπορείς να εξηγήσεις αυτή τη θεωρία?
Ο όρος “social engineering”, σου λέει κάτι?
Η αστική τάξη, επενδύει δισεκατομύρια σε αυτόν τον τομέα.
Υ,Γ Οι “προσκλήσεις” για συμμετοχή στις πλατείες, ερχόνταν και με SMS
Οτι δεν ελέγχει το κκε -το κατεξοχήν ανυπόληπτο κόμμα- είναι αντιδραστικό και υποκινούμενο απ’ την αστική τάξη,
Οι εκπρόσωποι της αστικής τάξης κάνουν πολλά.Πριν δέκα μέρες περίπου ψήφισαν στη βουλή υπέρ της ”κοινωνικοποίησης” των χρεών του Μεγάρου Μουσικής,πάνω από 300 εκ. ευρώ.Επιπρόσθετα απάλλαξαν και τους προηγούμεμους διαχειριστές από κάθε ευθύνη.Αυτοί απαλλάσσονται και τα χρέη θα τα πληρώσει με φορολογία ο ελληνικός λαός.Τι θα απαιτούσε σ’αυτή την περίπτωση ένα κομμουνιστικό κόμμα;Να δημευτεί η περιουσία αυτών που είχαν τη διαχείρηση και να παραπεμφθούν στη δικαιοσύνη.Οι παμμέγιστοι του ΚΚΕ ,όμως,ψήφισαν παρών χωρίς να πουν κάτι επί της ουσίας και απλώς είπαν ότι θα πρέπει να φτηνίνει το εισητήριο για τις λαικές οικογένειες.Είναι αυτοί που ψήφισαν στις αρχές Νοέμβρη του περασμένου χρόνου υπέρ της παράτασης της απαλλαγής του Μεγάρου Μουσικής από κάθε φορολογική ή ασφαλιστική ενημερότητα,με τη δικαολογία ότι…εκβιάζονται κάτι δηλαδή που επιχειρηματολογούν και οι άλλοι,ΝΔ,ΠΑΣΟΚ,κλπ.Μέσα στη βουλή υπέρ του κεφαλαίου και εκτός …αγωνιστές υπέρ του λαού.
Αλλε βασίλη και Ηλία Τζ., μην πετάτε τούβλα.
Α. Φυσικά και οι πλατείες επιδέχονταν περαιτέρω αριστερής ριζοσπαστικοποίησης! Αλλά εσείς και το ΚΚΕ, ΔΕΝ συμμετείχατε ποτέ και πουθενά, και έχετε και άποψη!
β. Οι ομοιότητες του κινήματος των πλατειών με το σημερινό επίπεδο του αγροτικού κινήματος είναι και προφανείς και σημαντικές. Τις ανέφερα παραπάνω, αλλά ΚΙΧ απο σας….
γ. «social engineering»…. Μάλιστα! Οσα δεν φτάνει η αλεπού, να καταγγέλει ως….«social engineering»! Φυσικά και υπάρχει το «social engineering» εκ μέρους της αστικής τάξης. Η κομμουνιστική απάντηση σε αυτό είναι η ανάγνωσή του, η μελέτη του και ΟΧΙ εξ αιτίας της υπαρξης αυτού, η φοβικότητα, και η υβριστική καταγγελία λαϊκών κινημάτων, όταν σε αυτά η αριστερόστροφη ριζοσπαστική κατεύθυνση είναι και υπαρκτή και πλειοψηφική.
ΑΝΤΑΡΣΥΟΣ
Νευράκια ΑΝΤΑΡΣΥΕ?
Ε, αφού οι πλατείες επιδέχονταν περαιτέρω αριστερής ριζοσπαστικοποίησης, γιατί δεν τις ριζοσπαστικοποιήσατε εσείς που συμμετείχατε? Πόσο μάλιστα που η “αριστερόστροφη ριζοσπαστική κατεύθυνση είναι και υπαρκτή και πλειοψηφική.”
Για τις ομοιότητες του κινήματος των πλατειών με το αγροτικό κίνημα, νομίζω ότι σου απάντησα.
Όσο για το ποιά θα είναι η κομμουνιστική απάντηση στο social engineering, άστο στους κομμουνιστες.
άλλε Βασίλη με τέτια τούβλα που πετάς, μάλλον γέλιο προκαλείς.
Η αποτυχία περαιτέρω αριστερής ριζοσπαστικοποίησης του κινήματος των πλατειών, ΔΕΝ συνιστά και αιτία χλευασμού του ή βρισιών που εκτοξεύει το ΚΚΕ. ΑΝ ήταν έτσι φιλάρα ασχετούλη μου, τότε ΟΛΑ τα σημαντικά λαϊκά κινήματα που απέτυχαν, ήταν συστημικά….
Καλά μιλάμε για τίγκα αντιδιαλεκτική σκέψη δική σου και του ΚΚΕ….
Οσο αριστερό ήταν και το πλειοψηφικό “αριστερό” Πασοκ…..
Άστο στους ψευτοκομμουνιστές,αυτούς που ψηφίζουν στη βουλή μέτρα υπέρ του κεφαλαίου και φτιάχνουν τη λεγόμενη λαική συμμαχία με ασφαλίτες,ΜΑΤ και εισαγγελείς.Όλοι μαζι σαν κομβόι βαδίζουν προς τη ”λαική εξουσία” των καπιταλιστών.