Γράφει ο kokkiniotis
Όλα έδειχναν μέχρι χθες το απόγευμα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζεται από …σταθερότητα στη γραμμή του: Η καθιερωμένη ανακοίνωσή του για το Πολυτεχνείο φέτος, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε, ήταν πανομοιότυπη με την περσινή, αν εξαιρέσει κανείς κάποιες λεπτομέρειες. Οι κυριότερες από αυτές ήταν οι ημερομηνίες (Δευτέρα 17/11 αντί Κυριακής που έπεφτε πέρυσι, 41 χρόνια μετά, αντί 40, 14/11/2014 αντί 14/11/2013).
Λίγη ώρα αργότερα όμως, τα πράγματα άλλαξαν. Μετά από την θυμηδία που προκάλεσε στο διαδίκτυο το εμφανές copy-paste (αλλά όπως θα δούμε όχι μόνον για αυτό), κυκλοφόρησε νέα ανακοίνωση με κάποιες αλλαγές, όχι πλέον ημερολογιακές αλλά πολιτικές. Ποιες ήταν αυτές;
2014-Α’
2013
Καταρχάς, η ανακοίνωση έγινε συνοπτικότερη. Οι εκπτώσεις όμως δεν ήταν μόνο φραστικές.
2014-Β’
Όποιος συγκρίνει την ανακοίνωση του 2013 (ίδια με την αρχική φετινή), με την τελική ‘επικαιροποιημένη’ του 2014, θα διαπιστώσει ότι:
- Το 2013-2014 Α’: “Καλούμε τους εργαζόμενους και τη νεολαία να συμμετέχουν μαζικά, αγωνιστικά και ειρηνικά την Κυριακή 17/11 στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα.”
- 2014-Β’: “Να συμμετάσχουμε μαζικά και ειρηνικά τη Δευτέρα 17/11 στα συλλαλητήρια σε όλη την Ελλάδα”
Τις μέρες που το μαύρο μέτωπο κυβέρνησης, ΕΕ, ΜΜΕ και πρυτάνεων εξαπολύει την πιο άγρια επίθεση ενάντια στα κεφάλια και τα κορμιά των αγωνιζόμενων φοιτητών, ενάντια στο άσυλο και σ’ αυτά τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα, τρεις μέρες πριν από τη διαδήλωση του Πολυτεχνείου, η ανακοίνωση Β’ απαλείφει το «αγωνιστικά» αναβαθμίζοντας έτσι το «ειρηνικά». Άλλαξε δηλαδή από πέρυσι, ωστόσο, επικαιροποιημένη δεν τη λες… Ο ΣΥΡΙΖΑ ποντάρει στις κινητοποιήσεις φοιτητών και μαθητών, όχι βέβαια με ανατρεπτική γραμμή, ούτε όμως καν πολιτικά, ποντάρει εκλογικά. Αντίθετα με τις κούφιες μεγαλοστομίες του ΠΑΣΟΚ του ’81, ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα μινιμάρει τον πολιτικό του λόγο.
- Οι φράσεις «Να διώξουμε την κυβέρνηση του μνημονίου και να αγωνιστούμε για μια κυβέρνηση που θα υπηρετεί την κοινωνία και τις ανάγκες της» καθώς και «Για την οριστική απελευθέρωση της χώρας από την θηλιά των μνημονίων», κοινές το 2013 και 2014 Α’, παραγράφονται στη δεύτερη –επικαιροποιημένη- ανακοίνωση.
- Το χειρότερο όμως όλων, είναι ότι μαζί μ’ αυτές παραγράφεται και η ίδια η ιστορική μνήμη. Κι αυτό γιατί απαλείφθηκε επίσης η πρώτη φράση του 2013-2014-Α’:
«Η εξέγερση του 1973 ενάντια στην αμερικανοκίνητη Χούντα είναι ένα ζωντανό παράδειγμα ανιδιοτέλειας και αγωνιστικής συλλογικής δράσης, πηγή έμπνευσης για μια ολόκληρη ζωή.»
Εκτός από τα μνημόνια, και αμνήμονες λοιπόν.
Η οπτικοποίηση της παραγραφής του αντιαμερικάνικου αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου της εξέγερσης του Πολυτεχνείου (μεταπολιτευτική φωτό που χρησιμοποιήθηκε σε σχολικά βιβλία)
-Από τη γραμμή της αποχουντοποίησης–κάθαρσης, στην απο-αμερικανοποίηση της χούντας…
-Στην παραγραφή επίσης του αντιαμερικάνικου –αντιιμπεριαλιστικού χαρακτήρα της εξέγερσης του ’73. Αυτής της εξέγερσης του Νοέμβρη της προειδοποίησης, που στοιχειώνει τον ύπνο της αστικής τάξης.
-Αυτού του αντιαμερικάνικου-αντιιμπεριαλιστικού περιεχομένου που με βάρβαρο τρόπο επιχειρήθηκε παλαιότερα να παραγραφεί και οπτικά από τα σχολικά βιβλία, που απεικόνιζαν την πύλη του Πολυτεχνείου χωρίς το «Έξω αι ΗΠΑ –Έξω το ΝΑΤΟ».
-Αυτού του πολιτικού στίγματος, που σημειολογικά συμπυκνώνεται στον προορισμό της πορείας κάθε 17 του Νοέμβρη. Στην αμερικάνικη πρεσβεία. Τον προορισμό που με λύσσα προσπάθησε η αστική τάξη και το πολιτικό της προσωπικό να εκτρέψει προς τη Βουλή, για να διατρανώσει η πορεία την προσήλωσή της στον κοινοβουλευτισμό. Με τις απαγορεύσεις της πορείας από την κυβέρνηση Καραμανλή, ο οποίος έπαιρνε τηλέφωνο τον Γ. Μαύρο και αυτός τους Φλωράκη – Κύρκο για να μαζέψουν τις νεολαίες τους κι αυτές με τη σειρά τους την ΕΦΕΕ. Με τις παρεμβάσεις της αμερικάνικης πρεσβείας στις απαγορεύσεις της πορείας που σήμερα έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
-Τον προορισμό που διεκδικήθηκε στο Πολυτεχνείο του ’80, του Ιάκωβου Κουμή και της Σταματίνας Κανελλοπούλου.
Οι ‘προσαρμογές’ αυτές της δεύτερης ανακοίνωσης, αποτελούν ευθυγράμμιση με τα ‘ομνύουμε’ στη Δύση και στο ΝΑΤΟ:
«Διότι ισχυρίζομαι και το λέω με όλη τη δύναμη της φωνής μου ότι η χώρα πράγματι είναι μια χώρα που ανήκει στο δυτικό πλαίσιο, ανήκει στην Ε.Ε., στο ΝΑΤΟ, αυτό δεν αμφισβητείται». (Αλέξης Τσίπρας σε συνέντευξη στον Αντένα, 14/5/2014).
Είναι συμβατές με το ξαναγράψιμο της Ιστορίας από τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, με την αγιογράφηση του Καραμανλή του «Ανήκομεν εις την Δύσιν».
Η ειρωνεία είναι ότι, ένα από τα κομμάτια που παρέμεινε τροποποιημένο στη δεύτερη ανακοίνωση, λέει επί λέξει τα εξής: «απέναντι στις προσπάθειες η λήθη να νικήσει τη μνήμη, απέναντι σε αυτούς που προσπαθούν να ξαναγράψουν την ιστορία…»
Αναλογίζεται με τρόμο κανείς, τι θα περιλαμβάνει άραγε η αντίστοιχη ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ το 2015, πέρα από το αναμενόμενο «42 χρόνια μετά..»
Στην αρχαία τραγωδία, τραγική ειρωνεία είναι η στιγμή της πλοκής όπου εμείς γνωρίζουμε, αλλά ο πρωταγωνιστής δεν γνωρίζει τι θα του συμβεί. Μόνο που στις ενδεχόμενες σύγχρονες τραγωδίες, αυτό που συνήθως συμβαίνει όταν ακολουθούμε παθητικά την ‘ειμαρμένη’, δεν το υφίστανται μόνο οι πρωταγωνιστές. Βαρύνει όλους, δικαίους και αδίκους.
