«Θα ολοκληρώσουμε την επιθεώρηση της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου. Όλοι μας έχουμε δεσμευτεί να καταλήξουμε σε συμφωνία μέχρι τις 20 Απριλίου. Αν αυτό σημαίνει ότι για τους αμέσως επόμενους μήνες των διαπραγματεύσεων θα χρειαστεί να αναστείλουμε την εφαρμογή των προεκλογικών μας εξαγγελιών, θα το κάνουμε, προκειμένου να οικοδομήσουμε σχέσεις εμπιστοσύνης με τους εταίρους μας».
Αυτά δήλωσε, σύμφωνα με το Reuters, ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, στο περιθώριο επιχειρηματικού συνεδρίου στο Κόμο της Βόρειας Ιταλίας, όπου συμμετείχε.
Ξεκαθάρισε δε ότι η Ελλάδα θα τηρήσει τις υποχρεώσεις της αναφορικά με την αποπληρωμή του χρέους και ότι δεν ψάχνει βοήθεια από άλλες πηγές εκτός της Ευρώπης, όπως η Ρωσία και η Κίνα.
Ζήτησε δε από την ΕΚΤ να ισχύσει απέναντι στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ό, τι ίσχυσε και για την κυβέρνηση Σαμαρά:
«Πιστεύω ότι πρόκειται για μια παρόμοια κατάσταση (με αυτή που αντιμετώπισε η κυβέρνηση Σαμαρά μετά τις εκλογές του 2012), και θα είναι ιδιαίτερα βοηθητικό αν η ΕΚΤ επεδείκνυε την ίδια ευελιξία και σήμερα, δεδομένου ότι η κυβέρνησή μας έχει ξεκαθαρίσει σε όλους τους τόνους ότι θα εφαρμόσει τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Πόσο πιο καθαρά να το πουν, με ποιο τρόπο να ξεκαθαρίσουν καλύτερα ότι είναι ταγμένοι στην υπηρεσία του κεφαλαίου και των δεσμεύσεων που απορρέουν από τη στρατηγική επιλογή του ελληνικού καπιταλισμού, για πρόσδεση στο άρμα του ευρώ και της ΕΕ;
Έτσι σήμερα μάθαμε με μια ξεκάθαρη δήλωση, χωρίς ήξεις – αφήξεις, ότι βασική προτεραιότητα του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι η εφαρμογή ούτε καν αυτού του τρισάθλιου «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» αλλά η ομαλή αποπληρωμή των δόσεων προς τους κάθε λογής τοκογλύφους.
Αναμένεται βέβαια μέσα στις επόμενες ώρες ένα non paper που θα προσπαθεί, για μια ακόμα φορά, να κάνει το άσπρο μαύρο, με “βαρουφακιάδες” περί δημιουργικής ασάφειας κλπ.
Τα πράγματα είναι όμως πέρα για πέρα ξεκάθαρα και σαφή: Ή με το κεφάλαιο, ή με τους εργάτες. Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει.
http://yannis-ioannou.com/2015/03/11/%CE%B5%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7-light/
Το δίπολο Κεφάλαιο – Εργατική τάξη έχει αλλάξει, κάποτε πρέπει και η “ιστορική” Αριστερά να το καταλάβει αυτό.
Όχι στην ουσία της ύπαρξης του φαινομένου της εκμετάλλευσης των πολλών από λίγους, αλλά στο ότι οι σύγχρονοι “εργάτες” δεν είναι άτομα που πηγαίνουν στο εργοστάσιο να δουλεύουν για 15ωρα, αλλά είναι η σημερινή αστική τάξη που ζει με τα βασικά και πολλή τηλεόραση η οποία γεμίζει και τον ελεύθερο χρόνο και τα όνειρα του καθένα.
Είναι το “αμερικάνικο όνειρο” που συντηρεί τον μισό μύθο πως μπορεί κάποιος να πλουτίσει, που κρατάει σε ισορροπία αυτά τα δύο στρατόπεδα, καθώς η νέα αστική τάξη δε θέλει να γκρεμίσει ένα μοντέλο που της επιτρέπει να πραγματώσει το πέρασμα στην ανώτερη τάξη.
Συνεπώς, με όρους επικοινωνιακούς το δίλημμα “ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες” είναι άκυρο, δεν υπάρχει στο μυαλό των πολλών. Γι’ αυτό κατηγορείται το ΚΚΕ (και δικαίως κατά τη γνώμη μου) πως ζει σε άλλο κόσμο ή σε άλλη ιστορική περίοδο.
Το πραγματικό δίλημμα – πάντα σε επικοινωνιακό πλαίσιο – είναι “μικρή οικονομία ή μεγάλη οικονομία;”
Αυτό είναι το ερώτημα φίλοι.