ΕΚΤΑΤΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
της
Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Αλληλεγγύης & Στήριξης
του αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (Θεσσαλονίκη)
Τα χρόνια που περάσανε οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟ.ΜΕ. και το κίνημα αλληλεγγύης στον αγώνα τους, δώσανε και δίνουν έναν σκληρό αγώνα για την επιβίωση του εργοστασίου της ΒΙΟ.ΜΕ. στα χέρια των ίδιων των εργατών. Μέσα σε αντίξοες συνθήκες, απέναντι στην βία της ανεργίας και της απαξίωσης, οι εργαζόμενοι της ΒΙΟ.ΜΕ. δίνουν ένα μάθημα αγώνα καθώς εδώ και τρία χρόνια έχουν επαναλειτουργήσει την παραγωγή, με τα ελάχιστα μέσα που διαθέτουν, στο πρωτότυπο καθεστώς της εργατικής αυτοδιεύθυνσης, της άμεσης δημοκρατίας και τους εργατικού και κοινωνικού ελέγχου της παραγωγής.
Από την πρώτη μέρα ίδρυσης του, το μακρινό 2006, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έδωσε και δίνει καθημερινά αγώνες τόσο για την υπεράσπιση των εργατικών συμφερόντων, αλλά και για την υπεράσπιση των κοινωνικών αναγκών, όποτε έχει προκύψει ανάγκη. Σε αυτή την μακρά πορεία στον χρόνο, το σωματείο της ΒΙΟ.ΜΕ. έχει παλέψει μαζί με το σύνολο των αγωνιζόμενων κομματιών της ελληνικής κοινωνίας, στην πράξη και όχι μόνο με λόγια, ενάντια στα μνημόνια των κυβερνήσεων και της τρόικας, έχει σταθεί δίπλα και μαζί σε πλειάδα εργατικών και κοινωνικών αγώνων, από τις Σκουριές μέχρι την ΕΡΤ, τον Αγγελιοφόρο, την Κοκα-Κόλα, την ΕΛΒΟ, την Wind και τη Vodafone, τις απολυμένες καθαρίστριες και άλλους πολλούς που μόνο η παρουσίαση τους θα ξεπερνούσε κατά πολύ τις ανάγκες αυτής της σύντομης ανακοίνωσης, έχει παραχωρήσει εγκαταστάσεις για να στεγαστούν οι προμήθειες που καθημερινά μεταφορτώνονται για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες, έχει συνδράμει στο να ανοίξει Εργατικό Ιατρείο, παράρτημα του Κοινωνικού Ιατρείου Αλληλεγγύης στα ανατολικά, μέσα στον χώρο του εργοστασίου. Αυτοί είναι οι σύμμαχοί μας στον αγώνα, οι μαχόμενοι άνθρωποι των εργατικών και κοινωνικών κινημάτων.
Εκτός από συμμάχους όμως αυτός ο αγώνας έχει και πολλούς εχθρούς: Πρώτα πρώτα την πρώην εργοδοσία της οικογένειας Φιλίππου, την εκάστοτε κρατική εξουσία και τις δικαστικές διώξεις και επιβολές, την συνδικαλιστική γραφειοκρατία και τον παλιό κόσμο που βλέπει με φόβο το επιτυχημένο εγχείρημα στη ΒΙΟ.ΜΕ.
Ανάμεσα στους συμμάχους και τους εχθρούς του αγώνα, όλοι διαλέγουν πλευρά.
Εδώ και πάρα πολύ καιρό, εμείς από το κίνημα αλληλεγγύης επιλέξαμε συνειδητά να μην αναφερθούμε καθόλου στην μικρή μερίδα της ηγεσίας του σωματείου των πρώην εργαζομένων της Φιλκεραμ της εταιρίας η οποία επίσης στεγάζεται στο διπλανό χώρο του εργοστασίου και που ως μητρική εταιρία του ομίλου Φιλίππου έχει την ακίνητη περιουσία στο όνομά της. Και το πράξαμε αυτό συνειδητά γιατί ακόμη και την ύστατη ώρα, θα θέλαμε να δούμε αν θα έχουν στοιχειώδη κοινωνική συνείδηση και αλληλεγγύη, παρόλο που εδώ και χρόνια μας καθυβρίζουν καθημερινά από το ιστολόγιο τους, και με τις κινήσεις προσπαθούν να βάλουν διαρκώς εμπόδια στον αγώνα των εργαζομένων της ΒΙΟ.ΜΕ. Το πράξαμε συνειδητά γιατί δεν θέλαμε να πέσουμε στον βούρκο της ενδοεργατικής διαμάχης μέσα στην οποία κολυμπούν και θέλουν να μας σύρουν εδώ και καιρό.
Όμως η υπομονή μας εξαντλήθηκε.
Τις τελευταίες εβδομάδες αυτή η μικρή μερίδα των πρώην εργαζομένων της Φιλκεραμ στο όνομα του “σωματείου υπαλλήλων της Φιλκεραμ”, έχει εξαπολύσει μια καμπάνια βασισμένη στο ψέμα και στη συκοφάντηση του αγώνα μας, στέκονται εμπόδιο στην επιβίωσή του αγώνα μας και απαιτεί να εγκαταλείψουμε το εργοστάσιο, κατονομάζοντάς τους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. ‘καταληψίες’.
Εδώ και λίγες ημέρες αυτή η μικρή μερίδα αποφάσισε να στερήσει από το εργοστάσιο της ΒΙΟ.ΜΕ. και το Εργατικό Ιατρείο την πρόσβαση στο νερό! Αποφάσισαν να κόψουν τον βασικότερο πόρο για την βιωσιμότητας του εργοστασίου και του Εργατικού Ιατρείου, γνωρίζοντας πολύ καλά πως δημιουργούν σοβαρό πρόβλημα. Αυτοί που αναφέρονται στην αλληλεγγύη που στηρίζει τον αγώνα σαν “οι αλληλέγγυοι της Καμάρας” και στους εργαζόμενους της ΒΙΟ.ΜΕ. σαν “κλέφτες” του “οικοπέδου τους”, μάλλον παραδειγματίστηκαν από τον Ερντογάν και το κόψιμο του νερού στις αγωνιζόμενες περιοχές της Ανατολικής Τουρκίας.
Αλλά δεν θα τους περάσει…
Αυτή η συμπεριφορά είναι το τελευταίο σύμπτωμα της επιλογής τους να συμμετέχουν από την αρχή στη διάλυση του εργοστασίου, την μετατροπή των μηχανημάτων του σε βίδες και των κτηρίων σε μπάζα, για να ξεπουληθούν όσο – όσο;
Ήρθε λοιπόν η ώρα, εμείς οι “άσχετοι αλληλέγγυοι”, όπως μας αποκαλούν, να πούμε στους σχετικούς, σε αυτήν την μικρή μερίδα των πρώην εργαζομένων στη Φίλκεραμ, αλλά κυρίως σε όλη την κοινωνία μερικές επώδυνες αλήθειες. Κι αλήθειες φαίνονται καλύτερα, όταν γίνονται οι σωστές ερωτήσεις:
1. Γιατί την ίδια ώρα που οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. πάλευαν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν τον εξοπλισμό της εταιρείας, αυτοί επέλεξαν να προσφέρουν πολύτιμη βοήθεια στην πτώχευση της Φίλκεραμ που ζήτησαν τα αφεντικά της γιατί έτσι τους συμφέρει και στην οποία ξεπουλήθηκε με το κιλό όλος ο τεχνικός κ μηχανολογικός εξοπλισμός της; Κι ακόμη περισσότερο ποιος ωφελήθηκε άραγε από αυτό το ξεπούλημα; Πόσοι εργαζόμενοι πήραν έστω και μια δεκάρα από τους πλειστηριασμούς και από τις εισπράξεις που, μόνον για τα πρώτα δύο χρόνια της πτώχευσης της Φίλκεραμ, ξεπέρασαν το 1.200.000 ευρώ;;;
2. Πόσοι εργαζόμενοι μοιράζονται τις πληρωμές για τις αμοιβές των μισθωτών και φύλαξης, που για τα έτη 2012-2013 ξεπερνούν τις 300.000 ευρώ;
3. Γιατί λένε ψέματα, ακόμη και στην πλειοψηφία των πρώην εργαζομένων της Φίλκεραμ πως δεν έχουν πάρει δεκάρα από τα ξεπουλήματα του εξοπλισμού; Τι ποσά έχουν καταλήξει ή θα καταλήξουν στην σύνδικο της πτώχευσης με την οποία αυτοί οι ίδιοι ελάχιστοι εργαζόμενοι βρίσκονται σε καθημερινή αγαστή συνεργασία;
4. Γιατί στήριξαν πέρυσι την πρώην εργοδοσία, την οικογένεια Φιλίππου, στην προσπάθεια τους να επανέλθουν σαν προσωρινή διοίκηση της ΒΙΟ.ΜΕ. μέσω δικαστικής απόφασης;
5. Γιατί δεν έχουν ακόμη (!), τέσσερα χρόνια μετά, κινηθεί νομικά απέναντι στην οικογένεια Φιλίππου; Μήπως αυτοί δεν είναι που πέταξαν όλους τους εργαζόμενους του ομίλου στην ανεργία; Μήπως αυτοί δεν είναι που χρεώσανε 30.000.000 ευρώ το εργοστάσιο; Μήπως αυτοί δεν ζούνε στις βίλες και τα παλάτια τους πλουσιοπάροχά ή μήπως είναι οι εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ. ο μοναδικός αντίπαλός τους;
6. Γιατί αυτή η μικρή μειοψηφία θεωρεί ιδιοκτησία της όλες τις εγκαταστάσεις του ομίλου, ενώ ξέρει ότι υπάρχει τρόπος να γίνει δίκαιη μοιρασιά και να δικαιωθούν όλοι οι εργάτες του ομίλου Φιλίππου; Γιατί αρνείται την συμμετοχή όλων των εργαζομένων του ομίλου (Φιλκεραμ, ΒΙΟΜΕ «Ιππόκαμπος») στην πτωχευτική περιουσία παρεμβαίνοντας ακόμη και στα δικαστήρια ενάντια στα αιτήματα του σωματείου της ΒΙΟΜΕ.
7. Με ποιο δικαίωμα στις ανακοινώσεις τους, κάνουν “αντικυβερνητικό αγώνα”, όταν στην πράξη κάνουν μονόπλευρο “αγώνα” ενάντια στο εγχείρημα της ΒΙΟ.ΜΕ.; Που ήταν όλοι αυτοί οι νυν και πρώην ΠΑΣΟΚοι συνδικαλιστές της Φίλκεραμ όταν τα μνημόνια τσακίζανε τον κόσμο και ήμασταν όλοι εμείς στον αγώνα και στον δρόμο; Που είναι σήμερα στους αγώνες της κοινωνίας και στις απεργίες;
8. Με ποιους συναθροίζονται και συνομιλούν εκτός από τους συνδίκους, την πρώην εργοδοσία και τα κοράκια που λυμαίνονται τους πλειστηριασμούς;
Σε καμία περίπτωση δεν θεωρούμε ότι αυτή η συμπεριφορά, που μόνο με τους ανεκδιήγητους μεταλλωρύχους της Χαλκιδικής μπορεί να συγκριθεί, εκφράζει το σύνολο των απολυμένων εργαζομένων στον όμιλο της Φίλκεραμ. Είναι μια συμπεριφορά αντεργατική, αντικοινωνική, δίπλα στους εκμεταλλευτές των μέσων παραγωγής και στους βιαστές των ζωών μας, που δεν ταιριάζει σε εργάτες που παλεύουν με τον ιδρώτα του προσώπου τους, σε ανθρώπους με αξιοπρέπεια.
Ας έχουν λοιπόν καλά στο μυαλό τους αυτοί οι κύριοι της μικρής αυτής μερίδας πρώην εργαζομένων στη Φίλκεραμ, πως ούτε το κόψιμο του νερού, ούτε οι τραμπουκισμοί στα δικαστήρια στην δικηγόρο του αγώνα μας και στους αλληλέγγυους δημοσιογράφους δεν θα μας λυγίσουν. Οι προβοκάτσιες για το νερό και ότι άλλο προσπαθήσουν, θα απαντηθούν και θα λυθούν άμεσα, όπως το κίνημα αλληλεγγύης γνωρίζει, με τις αξίες που ακολουθεί και τον δρόμο που χαράζει ο αγώνας των εργαζομένων στη ΒΙΟΜΕ.
Βάλτε το καλά στο μυαλό σας:
Το εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ, ανήκει στους εργαζόμενους της ΒΙΟΜΕ και την μαχόμενη κοινωνία.
Είναι το δεύτερο σπίτι μας και το εφαλτήριο μας, είναι χώρος εργασίας και δημιουργικότητας, είναι το παράδειγμα για μια διαφορετική κοινωνική οργάνωση.
Και είναι μόνο η αρχή.
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης & Στήριξης
του αγώνα των εργατών της Βιομηχανικής Μεταλλευτικής (Θεσσαλονίκη)
http://biom-metal.blogspot.gr/
