Παναγιώτης Μαυροειδής
O ΣΥΡΙΖΑ, εν όψει εκλογών, επιστρατεύει παραπλανητικά εργαλεία, δανεισμένα από τις χειρότερες μέρες του αστικού πολιτικαντισμού και ειδικά του Παπανδρεϊσμού στην ύστερη εκφυλιστική μορφή του.
Ο πρώτος άξονας συγκροτείται γύρω από το δίλημμα «ΣΥΡΙΖΑ/Τσίπρας και πρόοδος ή Μητσοτάκης και ακροδεξιά».
Σε ένα δεύτερο επίπεδο, ο ΣΥΡΙΖΑ επικεντρώνεται στη μακάβρια προσπάθεια να αντλήσει υποστήριξη από τα πλέον χτυπημένα στρώματα από τη μνημονιακή πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ και των προηγούμενων των ΝΔ/ΠΑΣΟΚ. Θα μοιράσουν πεντάρες και αντίδωρα με το ένα χέρι, όταν το άλλο θα περικόπτει και θα φοροεισπράττει στο δεκαπλάσιο.
Το τρίτο επικοινωνιακό τρικ, αφορά την διευθέτηση των «εθνικών θεμάτων», με ρεσιτάλ ακροβασίας που συνδυάζει από τη μια αντιεθνικιστικές πομφόλυγες για το Μακεδονικό και από την άλλη «σταθερή και αξιόπιστη στήριξη» στον αμερικάνικο άξονα.
Η τέταρτη αιχμή του ΣΥΡΙΖΑ, αφορά τη σύνδεση της ΝΔ με οικονομικά σκάνδαλα.
Κοινός κορμός της προπαγάνδας ΣΥΡΙΖΑ, είναι να επιβάλλει μια συζήτηση που θα αποστρέφει την προσοχή από τον ανοιχτά αντεργατικό, αστικό, ευρωενωσιακό και αμερικανόδουλο πυρήνα της ασκούμενης οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής της κυβέρνησης και θα εστιάζει σε αμφίβολες διαφορές σε θέματα διαχείρισης, ύφους και ήθους της εξουσίας.
Αυτή η εκλογική και γενικότερα πολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, θα ηττηθεί, παρά τον ιδιότυπο ιστό προστασίας που προσφέρουν πολλά κέντρα εξουσίας.
Η πρώτη αιτία ήττας, σχετίζεται με την οικονομική πραγματικότητα. Ο ΣΥΡΙΖΑ προσδοκά χαιρέκακα πως ο πεινασμένος συνταξιούχος ή μισθωτός με τον κατώτατο ή ο νέος με τον υποκατώτατο μισθό, θα πετάξουν από τη χαρά τους αν τους προστεθούν αντίστοιχα μια προσωρινή και μερική αντιστάθμιση της δρομολογημένης μείωσης των συντάξεων ή είκοσι ευρώ παραπάνω στο μισθό. Ξεχνούν ωστόσο το βασικό: ο κόσμος δε βγαίνει!
Ο δεύτερος παράγοντας, είναι η ύπαρξη ιστορικής πολιτικής μνήμης. Οι τυχοδιωκτισμοί του κυβερνητικού κόμματος, ακόμη και με ανοιχτό προμοτάρισμα της ακροδεξιάς, με στόχο να ενισχυθεί το δίλημμα «Τσίπρας ή ακροδεξιά», είναι απομιμήσεις τόσο του «Καραμανλής ή τανκς» όσο και της μάχης μεταξύ «φωτός και σκότους» του Ανδρέου Παπανδρέου στην πολιτική δύση του.
Το ερώτημα είναι, με ποιο «χρώμα» θα ηττηθεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο σημερινός πολιτικός συσχετισμός, με δεδομένη τη σχετική υποχώρηση του εργατικού κινήματος από το πολιτικό προσκήνιο, τη συνακόλουθη απογοήτευση και τον ευτελισμό κάθε έννοιας αριστερής πολιτικής από το ΣΥΡΙΖΑ, οδηγεί προς μια «δικαίωση» της δεξιάς ή και της ακροδεξιάς. Για αυτούς δουλεύουν τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, κάθε φορά που ανοίγουν το στόμα τους ή ψηφίζουν αντιλαϊκά μέτρα, προσκυνάνε «επενδυτές», τροϊκανούς ή τον Αμερικάνο πρέσβη.
Είναι ωστόσο ζητούμενο –και αρκετά ρεαλιστικό- ένα σημαντικό κομμάτι της δυσαρέσκειας να στραφεί «προς τα αριστερά».
Η έκταση και το βάθος της αριστερής διαμαρτυρίας δεν είναι προκαθορισμένη. Σε πρόσφατη συνέντευξή της η Ζωή Κωνσταντοπούλου ανέφερε ότι «δεν είχε ποτέ φανταστεί ούτε ως μακρινό εφιάλτη την ‘’προδοσία’’ του Τσίπρα»! Η αφοπλιστική αυτή δήλωση είναι χαρακτηριστική της αντίληψης πολλών πρώην κομματικών και κυβερνητικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ (ΛΑΕ, Πλεύση, Βαρουφάκης κλπ), που λίγο ως πολύ επανέρχονται στο παλιό «καλό» πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, ορκιζόμενοι ότι δε θα προδώσουν. «Ξανά μανά τα ίδια», λοιπόν; Ή μήπως αποτελεί λύση η ατέρμονη κασέτα του ΚΚΕ που αναπαράγει τη ρητορική «εξαγωγής πολιτικών συμπερασμάτων» και τελικά «ψήφου στο ΚΚΕ», αντί για τη συμβολή σε ένα μαχόμενο κοινωνικό και πολιτικό κίνημα με ανατρεπτικούς συνολικούς πολιτικούς στόχους προς όφελος των εργατικών και λαϊκών στρωμάτων;
Μέσα σε αυτό το πολιτικό περιβάλλον, η αντικαπιταλιστική κομμουνιστική αριστερά και ειδικότερα το ΝΑΡ και όλες οι δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, οφείλουν να αναζητήσουν το βηματισμό τους και να θέσουν τον πολιτικό στόχο για ένα νέο μαχόμενο πολιτικό ρεύμα και μέτωπο κοινωνικής αντίστασης και αντικαπιταλιστικής ανατροπής.
Κάθε άλλο παρά αρκεί για αυτό μια μονότονη κριτική του ΣΥΡΙΖΑ που θα εστιάζει στις επικοινωνιακές ασυναρτησίες των στελεχών του.
Η στόχευσή μας πρέπει να στηριχθεί σε δύο πυλώνες: Συγκρότηση και υποστήριξη μιας σύγχρονης επαναστατικής κομμουνιστικής στρατηγικής (πλευρά αυτής είναι το βήμα προς ένα νέο κομμουνιστικό φορέα) και αναβάθμιση της αντικαπιταλιστικής πολιτικής πρότασης με πυρήνα το «κοινωνικό ζήτημα». Είναι οι ζωτικοί «όροι», τόσο για καταχτήσεις των εργαζομένων σήμερα και ανακοπή της συντριβής, όσο και για την αναγέννηση μιας συνολικής εναλλακτικής ελπίδας.
Η χρεωκοπία του ΣΥΡΙΖΑ -ως δήθεν αριστερής εναλλακτικής-, πρέπει να συνδεθεί με τον πυρήνα της πολιτικής του, δηλαδή την αναζήτηση «σταδιακών και μικρών μεταρρυθμίσεων», μέσα στο πλαίσιο του σύγχρονου καπιταλισμού, τους ασφυκτικούς κανόνες της ΕΕ και τους φονικούς μηχανισμούς του ΝΑΤΟ.
Χρειάζεται ωστόσο, απάντηση και σε επίπεδο «άμεσου» πολιτικού προγράμματος στην πολιτική συγκυρία.
Σήμερα υπάρχει ένα προκαθορισμένο πλαίσιο ως το 2060, εντός του οποίου οι μισθοί θα είναι καθηλωμένοι, οι συντάξεις θα μειώνονται, οι κοινωνικές πολιτικές θα μαραζώνουν, το δημόσιο θα φθίνει και θα γερνά, υποβαθμίζοντας τις υπηρεσίες του, οι φόροι θα αυξάνονται, για να βγουν τα αιματηρά πλεονάσματα. Ποια άλλη λοιπόν θα ήταν η ακροτελεύτια πρόταση ενός αριστερού αντικαπιταλιστικού προγράμματος από την ανατροπή και απελευθέρωση από αυτό το πλαίσιο αιχμαλωσίας, με άρνηση του χρέους, της παραμονής σε ΕΕ και ξήλωμα όλου του μνημονιακού αντεργατικού οπλοστασίου που έχουν σήμερα στα χέρια τους εργοδότες, κυβερνήσεις και κράτος;
Αυτή η άρνηση και επιλογή ρήξης, είναι η πλέον θετική για τον εργατικό κόσμο πολιτική αφετηρία. Τα στοιχεία της καθολικότητας, της συνοχής και επομένως της συγκρουσιακής λογικής του με το αστικό πλαίσιο και τους υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς στυλοβάτες του, είναι το πλέον απαραίτητο χαρακτηριστικό του αντικαπιταλιστικού προγράμματος.
Ταυτόχρονα, η ενισχυμένη παρουσία της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε μια σειρά κλάδους εργαζομένων (πχ παιδεία, υγεία, αγρότες, νεολαία κλπ) ή κινηματικά πεδία παρέμβασης (πχ δημοκρατικές ελευθερίες, αντιφασισμός, κινήματα πόλης κλπ), μπορεί να δώσει ένα συνεκτικό «απόσταγμα» σε επίπεδο ενός συγκεκριμένου κατά το δυνατόν και ταυτόχρονα συνολικού πολιτικού προγράμματος. Κέντρο του, πρέπει να είναι η διατύπωση επιθετικών εργατικών πολιτικών στόχων όπως οι αυξήσεις μισθών ή η μείωση του χρόνου εργασίας, με επίθεση στη λογική είτε της αποδοχής του μνημονιακού πλαισίου είτε της απλής παρακολούθησης και άμυνας στις πρωτοβουλίες της εκάστοτε κυβέρνησης κατά τους γνωστούς αλά ΓΣΕΕ ή ΠΑΜΕ τρόπους.
η σημερινή εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι εμποτισμένη με τις ιδέες μιας άλλης εποχής όπου οι αγελάδες ήταν παχιές. Κατά τη διάρκεια της δεκαετούς κρίσης δεν κατάφερε να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες και δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε μία ψήφο παραπάνω, αν και η κοινωνία βρέθηκε σε μια προεπαναστατική κατάσταση. Υπάρχει τεράστιο χάσμα μεταξύ της κοινωνίας και της σημερινής αριστεράς και μάλιστα αγεφύρωτο.
Η σημερινή αριστερά πρέπει να καταστραφεί στο σύνολο της και να γίνει μια νέα αρχή με νέες δυνάμεις μέσα από την κοινωνία που θα εκπροσωπούν την κοινωνία και τα προτάγματα της θα είναι προτάγματα της κοινωνίας. Οι καθοδηγητές των Εξαρχείων και των πανεπιστημίων είναι ένα μοντέλο παρωχημένο αποτυχημένο αλλά και επικίνδυνο γιατί τελικά παραχωρεί στην ακροδεξιά ιδέες και έννοιες για τις οποίες αγωνίστηκαν σχεδόν όλοι οι παλιοί αριστεροί και κατάφεραν να δοξάσουν την αριστερά και να κάνουν τον λαό να την αγαπήσει.
Τι θα λέει όμως η αυτή αριστερά που δεν θα είναι παρωχημένη δε μας λες και μας κρατάς σε αγωνία.
Εκτός και αν το “καινούργιο” είναι οι θεωρίες για “παράτυπους μετανάστες” και η υπόλοιπη ακροδεξιά σαβούρα με την οποία μας ζυμώνεις σαν δήθεν “αριστερός”
Αγαπητέ Avir, εκτιθεστε διαρκώς. Λέτε ανοησίες! Παρολαυτα είμαι αναγκασμένος να σας απαντήσω διότι, τα ψέματα μένουν, όπως μένει και η αλήθεια. Θα πέσω για λίγο στο επίπεδό σας το αδαές για να σας πω καταρχήν ότι:
Α. Η σημερινή εξωκοινοβουλευτική αριστερά έπαιρνε το 2009 15.000 ψήφους και σήμερα λαμβάνει 45.000 ψήφους σε βουλευτικές πάντα, εκλογές. Θα μου πείτε ελάχιστο είναι και θα συμφωνήσω. Εσείς όμως είπατε πως “… δεν κατάφερε να αποσπάσει ούτε μία ψήφο παραπάνω” και σε αυτό το αδαες του σχολίου σας, απάντησα.
Β. Μιλάτε κ. Avir για έννοιες και ιδέες που παραχωρεί η σημερινή Αριστερά στην ακροδεξιά. Για να δούμε λοιπόν: Προφανώς εννοείτε έννοιες όπως “έθνος” και “πατρίδα”. Για αυτές τις 2 έννοιες ομιλούμε σωστά; Μάλλον σωστά θα απαντήσω:
ΕΘΝΟΣ: Αν καταγγέλετε την σημερινή Αριστερά γιατί δεν βγαίνει με ΠΡΩΜΕΤΩΠΙΔΑ την έννοια του ΕΘΝΟΥΣ προκειμένου να ασκήσει πολιτική στο εσωτερικό της χώρας θα σας απαντήσω με το εξής: Οι ΕΛΛΗΝΕΣ το γένος και το έθνος ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ είναι αυτοί που ΠΙΕΣΑΝ εκ μέρους ενός τμήματος του ελληνικού έθνους πριν 10 χρόνια προκειμένου να επιβληθουν τα μνημόνια στην Ελλάδα, δλδ σε βάρος των φτωχών ελλήνων και μεταναστών! Το ελληνικό κεφάλαιο στην πλειοψηφία του επέστρεψε στην κερδοφορία (το 70% των επιχειρήσεων) ΗΔΗ από το 2016.
Συνεπώς, το κομμάτι του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΘΝΟΥΣ που αποτελείται από την άρχουσα καπιταλιστική τάξη και το υπαλληλικό της προσωπικό (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, στρατιωτικοί κλπ) και που υπολογίζεται γύρω στο 20% του έθνους, είναι το ΚΥΡΙΟ ΥΠΕΥΘΥΝΟ για τα χάλια της χώρας. Τόσο στο οικονομικό, όσο και στο εργασιακό, το οικολογικό κλπ επίπεδο.
Αρα, ενώ το έθνος ΠΡΕΠΕΙ να υπάρχει ως βασική έννοια στην πολιτική ανάλυση και στόχευρη της κομμουνιστικής Αριστεράς, δεν πρέπει να είναι το κυρίαρχο. Το κυρίαρχο πρέπει να είναι η ΤΑΞΙΚΗ ανάλυση και μεθοδολογία της ελληνικής κοινωνίας και με αυτό να δέσει το εθνικό.
Τα υπόλοιπα που λέτε για εξάρχεια κλπ είναι απλώς φαιδρά
εκτιθεστε διαρκώς. Λέτε ανοησίες!
Θα πέσω για λίγο στο επίπεδό σας το αδαές
αυτό κύριε μου είναι το λαϊκό επίπεδο το οποίο απεχθάνεστε αλλά και θέλετε να εκπροσωπήσετε. Σας ενδιαφέρουν οι εκλογές, έτσι δεν είναι; Αν λοιπόν σας ενδιαφέρουν, αφήστε το υφάκι του περισπούδαστου και τρίψτε τη μούρη σας στο λαϊκό χώμα.
Κοινωνικό χωρίς Εθνικό ΔΕΝ υπάρχει, παρά μόνο στη φαντασία ορισμένων επαναστατών του πληκτρολογίου. Δεύτερον. Το κεφάλαιο ΔΕΝ έχει Πατρίδα ούτε Έθνος. Ή μάλλον έχει το δικό του έθνος, το παγκοσμιοποιημένο, το οποίο προστατεύει αποτελεσματικά τα συμφέροντα του. Δεν έχει καμία σχέση με το Ελληνικό Έθνος και απορώ πως τα συγχέετε. Ο Έλληνας είναι άνθρωπος φιλόξενος, φιλότιμος, έξω καρδιά. Δεν είναι ούτε ρατσιστής ούτε σκατόψυχος. Αυτοί που έχουν τέτοια ιδεολογία ΔΕΝ ανήκουν στο Ελληνικό Έθνος αλλά στο έθνος των Ναζί. Εμείς έχουμε χρέος να υπερασπιστούμε το δικό μας έθνος και όχι να το χαρίζουμε αλλού. Γιατί αυτό είναι το μόνο που έχουμε. Και με αυτό πρέπει να νικήσουμε. Τι νόημα έχουν οι διεθνιστικές επαφές και αλληλεγγύη όταν σε κάθε χώρα εκπροσωπείτε το 0,05% του λαού. Πρώτα φτιάχνουμε τα του οίκου μας και μετά βοηθάμε και τον γείτονα. Υπερασπιζόμαστε το έθνος μας και τα εθνικά μας δίκαια. Δυναμώνουμε το κίνημα πλησιάζοντας τον λαό όχι απωθώντας τον. Κι όταν γίνουν αυτά που πρέπει, σε κάθε χώρα ξεχωριστά, τότε και μόνο τότε μπορεί να υπάρξει διεθνιστικό κίνημα. Να κάνει απεργία ο Έλληνας εργάτης και να συμμετέχει ο Γερμανός, ο Γάλλος, ο Βούλγαρος. Υπάρχει κάτι τέτοιο σήμερα ως απάντηση στη δυναστεία του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου; ΌΧΙ. Γιατί δεν υπάρχει; Γιατί η αριστερά ΔΕΝ κατάφερε να προσεγγίσει τον λαό. Απλό είναι.
Αγαπητέ avir. Δυστυχώς το κεφαλαιο όταν θέλει έχει έθνος και όταν θέλει δεν έχει. Παίζει όπως γουστάρει το κεφαλαιο.. Πχ και στον α και στον β παγκόσμιο πολεμο συγκρούστηκαν κατά κύριο λόγο κεφαλαια χρησιμοποιώντας την εθνική τους βάση για να επεκτείνουν τις σφαίρες επιρροής τους. Παράλληλα δε, συνεργάζονταν, όπως το αμερικανικο κεφαλαιο που ενίσχυε τους ναζι.
Β. Για την Ελλάδα: Δυστυχώς ένα 20% του ελληνικού εθνους κυβερνά, και έχει αντίθετα συμφέροντα απο το υπόλοιπο 80%. Αυτο το 20% του ελληνικού έθνους ειναι η καπιταλιστική τάξη και τα υπαλληλικα της κοινωνικά κομμάτια που στηρίζουν την εξουσία της. Και σας κάνω την ερώτηση: Πως θα ασκήσουμε κοινωνική απελευθερωτικη πολιτική με βάση το “έθνος”, οταν το 20% του ελληνικού έθνους κυβερνά εδώ κ 200 χρονια και ειδικά τα τελευταία χρόνια εξαθλιωνει το υπόλοιπο 80% του ελληνικού έθνους και τους μετανάστες; Πως θα ενωθεί το 80% του έθνους που ειναι στην καταπίεση μαζί με τους μετανάστες που δουλεύουν κ ζουν στην χώρα μας;
καταρχάς αυτόν τον διαχωρισμό που κάνετε για τους μετανάστες δεν τον καταλαβαίνω. Η φυλετική διάκριση γίνεται από ναζιστές που όπως είπα δεν ανήκουν στο δικό μας έθνος. Το δικό μας έθνος το ελληνικό αποτελείται από ανθρώπους που θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν για την πρόοδο αυτού του τόπου, που μιλούν τη γλώσσα και σέβονται τον τρόπο ζωής, τα ήθη και τα έθιμα. Δεν είναι ξένο σώμα, αυτοί είναι το έθνος μας.
Στο δεύτερο θέμα. Κοινωνική πολιτική και οποιαδήποτε πολιτική, μπορεί να ασκηθεί μόνο αν υπάρχει εθνική αυτοδιάθεση. Σε αυτό πιστεύω συμφωνούμε όλοι. Άν λοιπόν αύριο κληθεί να κυβερνήσει πχ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, τι είναι αυτό που θα κυβερνήσει; Έθνος/κράτος δεν είναι; Εθνική πολιτική δεν θα εφαρμόσει; Το εθνικό συμφέρον δεν θα προασπίσει, είτε οικονομικό είτε εδαφικό κλπ; Φυσικά δεν θα υπάρχει σωβινισμός ιμπεριαλισμός κλπ από το μέρος μας. Ωστόσο αυτό από μόνο του δεν εξασφαλίζει την ειρήνη. Πρέπει να είναι αμοιβαίο. Κι αν ο γείτονας παίζει επιθετικά πρέπει να είμαστε σε θέση να αμυνθούμε σε όλα τα επίπεδα. Αυτό δεν έχει να κάνει με καπιταλισμό. Με καπιταλισμό έχει να κάνει όταν ο πλούτος και τα μέσα παραγωγής ανήκουν στην ολιγαρχία. Όταν ανήκουν στον λαό θα τα υπερασπιστεί ο λαός. Συνεπώς ο κρατικός μηχανισμός ο οποίος σήμερα υπηρετεί την ολιγαρχία, αύριο θα υπηρετεί τον λαό. Ένα όπλο είναι και το πως θα χρησιμοποιηθεί εξαρτάται από αυτόν που το ελέγχει. Φυσικά υπάρχει ο κίνδυνος της γραφειοκρατίας και της καταπίεσης του λαού. Το έχουμε δει στην πράξη άλλωστε. Το στοίχημα όμως είναι αυτό, να καταφέρουμε να φτιάξουμε κάτι καλύτερο, γνωρίζοντας πλέον τα λάθη του παρελθόντος.
Η άρνηση δεν είναι πρόταση. Το να λες αρνούμαι το έθνος μου ή αποποιούμαι του εθνικού μου πλούτου επειδή ελέγχονται σήμερα από την ολιγαρχία. Αυτό δεν έχει καμία λογική. Θυμίζει παιδική αντίδραση. Ο Άρης πάλευε για τα πεζούλια του κι ο Τσε με τον Φιντέλ ήταν υπερήφανοι που αγωνίστηκαν για την απελευθέρωση της πατρίδας Κούβας. Μόνο αυτό υπάρχει, τίποτα άλλο. Το κατάλαβε κι ο Λένιν μιλώντας για ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη. Άλλο το επιθυμητό και άλλο το ρεαλιστικό. Με λίγα λόγια θέλω να πω, ερχόμαστε κοντά στον λαό, αφουγκραζόμαστε, δεν πουλάμε πνεύμα και διδασκαλίες, συμμετέχουμε, μπαίνουμε στις ζυμώσεις, δεν χρησιμοποιούμε διχαστικό λόγο στοχοποιώντας τον λαό, δεν κάνουμε αντίφα απέναντι σε λαϊκές μάζες κλπ. Όλα αυτά απομονώνουν και συρρικνώνουν τελικά την αριστερά. Το ζητούμενο για κάποιον που ασχολείται με κοινωνικοπολιτικά είναι να μπορεί να επηρεάζει τις εξελίξεις. Αλλιώς δεν έχουν νόημα η ενασχόληση και οι προσωπικές θυσίες. Μπορεί να τα δει αυτά τα αυτονόητα η σημερινή αριστερά όπου τα διάφορα γκρουπούσκουλα ανταγωνίζονται για την καθαρότητα των ιδεών τους με όραμα να κλέψουν κανέναν σύντροφο απ’ τον “αντίπαλο”; Νομίζω όχι κι έτσι κλείνω με το αρχικό μου σχόλιο.
Τι ζόρι τραβάς και γράφεις σεντόνια στην Παντιέρα; Δεκάδες ακροδεξιές και φασιστικές οργανώσεις και κόμματα έχουν ακριβώς αυτές τις θέσεις, με μια ταύτιση 100%.
Πάνε λοιπόν κατά κει και θα βρεις το φως σου.
…εκτός και αν έχεις άλλο στόχο.
[ΥΠ’ ΟΨΗ ΤΟΎ ΕΝΤΑΥΘΑ ΚΛΙΜΑΚΙΟΥ ΤΗΣ NKVD: Αγαπητοί σύντροφοι, φέρνω σε γνώση σας έναν ακόμα πιο ύπουλο και γι’ αυτό πολύ πιο επικίνδυνο ακροδεξιό και φασίστα χωρίς εισαγωγικά (λινκ: Κ.Σ., 03/09/2018 at 00:38, μια και προέρχεται από την κομμουνιστική αριστερά αλλά και την αριστερά τής εργατικής αυτονομίας (λινκ: Carlo Formenti). Όπως θα διαπιστώσετε από το απόσπασμα ενός κειμένου του όπου αναλύει τα αποτελέσματα των τελευταίων ιταλικών εκλογών, ο περί ου ο λόγος κάνει μπαμ ότι είναι καραμπινάτος φασίστας. Είμαι βέβαιος ότι θα επιτελέσετε το υψηλό καθήκον τής περιφρούρησης της Επανάστασης στο ακέραιο, έτσι ώστε αυτό «το υβρίδιο αλεπούς και γουρουνιού» (λινκ: Андре́й Януа́рьевич Выши́нский) να μην είναι σε θέση να μας βλάψει πια.
Μετά τιμής,
Ио́сиф Виссарио́нович Джугашви́ли (Ста́лин)]
Η αποτυχία της Αριστεράς
Για να δούμε τώρα και την αποτυχία της Αριστεράς: κάποιοι μιλούν για την ανικανότητα της να αναλύει την πραγματικότητα. Κάποιοι λένε πως η Αριστερά πληρώνει τη διολίσθηση της προς το «πολιτικά ορθό» και την εγκατάλειψη της ηθικής της ισότητας. Άλλοι την κατηγορούν επειδή είχε την ψευδαίσθηση πως θα μπορούσε να συνδυάσει την αγορά και τα κοινωνικά δικαιώματα. Όμως, όλες αυτές οι προσεγγίσεις έχουν ένα κοινό μειονέκτημα: παραβλέπουν το ότι η Αριστερά δεν εκπροσωπεί πια τον λαό, γιατί αυτός δεν είναι ο δικός της λαός. Ήδη από τη δεκαετία του 1980, διαφοροποιήθηκε η κοινωνική ομάδα αναφοράς της. Από τις κατώτερες τάξεις μετατοπίστηκε στα μορφωμένα και ευημερούντα μεσαία στρώματα. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Αριστεράς, που παλιότερα ήταν η υπεράσπιση των ασθενέστερων, σήμερα ταυτίζεται με την ιδεολογία του «πολιτικά ορθού»: τα δικαιώματα της κοινότητας LGBT, τους γάμους μεταξύ ομοφυλόφιλων, τις ποσοστώσεις των γυναικών, την προστασία των μειοψηφιών, την ανοχή στη διαφορετικότητα, το άνοιγμα στις μεταναστευτικές ροές (οι μετανάστες είναι πλέον τα μοναδικά ασθενή υποκείμενα με τα οποία η αριστερά ασχολείται).
Έτσι η αντίθεση Αριστερά / Δεξιά, παραχωρεί τη θέση της στην αντίθεση ανοιχτότητα / εσωστρέφεια. Σοσιαλιστές και φιλελεύθεροι τάσσονται υπέρ της άνευ όρων ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και ανθρώπων, μοιράζονται την κοσμοπολίτικη ηθική των «πολιτών του κόσμου» που ζητά την κατάργηση των εθνικών συνόρων θεωρώντας την σαν μεγάλη πρόοδο, υποβαθμίζουν τις ανάγκες του λαού που αντιστέκεται στα «πλεονεκτήματα» της παγκοσμιοποίησης. Για τούτο αγωνίζονται ενωμένοι προκειμένου να αναχαιτίσουν την πλημμυρίδα του λαϊκισμού. Για τον λόγο αυτό στην Ιταλία προσδοκούσαν σε μια ψήφο που θα νομιμοποιούσε την ιερά συμμαχία ανάμεσα στον Ρέντσι και τον Μπερλουσκόνι. Για τούτο θα κάνουν τα πάντα ώστε να εμποδίσουν τους λαϊκιστές να κυβερνήσουν.
Αντισυστημικές εναλλακτικές;
Ας δούμε και το τελευταίο ερώτημα. Το κατεστημένο αντέχει χάρη σε μια σειρά «τεχνικών» παραγόντων: εκλογικούς νόμους, κοινοβουλευτικές και προεδρικές αλχημείες, εκτός φυσικά από τους οικονομικούς και θεσμικούς όρους που υπαγορεύουν οι αγορές και οι διεθνείς οργανισμοί. Τι θα συμβεί εάν όλα αυτά αποδειχτούν ανεπαρκή; Αν βρισκόμουν στην Ισπανία ή τη Γαλλία, θα έλεγα πως εξαρτάται από το ποια από τις δύο τάσεις του λαϊκισμού θα επικρατήσει, όμως εδώ, στην Ιταλία, η μικρή ανάπτυξη του Κινήματος 5 Αστέρων δεν αφήνει χώρο για ψευδαισθήσεις. Με την προϋπόθεση πως θα καταφέρει να ξεπεράσει τα εμπόδια που ορθώνονται στην πορεία του προς την εξουσία, αμέσως μόλις του το επιτρέψουν οι αγορές και η Ευρώπη, θα κατεβάσει τα παντελόνια πιο γρήγορα κι από τον Τσίπρα.
Θα ανοίξει έτσι νέο πεδίο για αντισυστημικές εναλλακτικές; Μάλλον δύσκολο, αφού οι εκλογές δεν κατέδειξαν μόνο την κατάρρευση του Δημοκρατικού Κόμματος-PD, αλλά και την τραγική υποχώρηση των σχηματισμών της «ριζοσπαστικής αριστεράς». Οι «Ελεύθεροι και Ίσοι» περιορίστηκαν στο 3% επειδή οι εκλογείς τους αντιμετώπισαν σαν κλώνο του PD, από το οποίο αποχωρίστηκαν μόνο για λόγους συσχετισμών. Αλλά και το μίζερο 1% του «Εξουσία στον Λαό» (Potere al Popolo) ήταν αναμενόμενο. Υποχωρώντας στις εκλογικές σειρήνες, η «Πλατφόρμα Eurostop» (η μόνη αληθινή καινοτομία στο πανόραμα της ιταλικής αριστεράς), διάλεξε να συμμετάσχει σε έναν ακόμη εκλογικό συνασπισμό νεοκομμουνιστικών μικρών κομμάτων, θυσιάζοντας έτσι τις εθνικολαϊκές της τάσεις σε ένα πλαίσιο «διεθνιστικό» που αρνείται να δεχτεί την αναγκαιότητα ανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας σαν αναγκαία προϋπόθεση ενίσχυσης του συσχετισμού δύναμης υπέρ των υποτελών τάξεων. Το σφάλμα αυτό κάνει πιο μακρύ και δύσκολο τον δρόμο προς την οικοδόμηση πειστικής εναλλακτικής πολιτικής (και μη παθητικά μειοψηφικής), προς το φιλελεύθερο καθεστώς.
Ναι, μερικοί είμαστε τόσο σταλινικοί που χαρακτηρίζουμε την πολιτική της ιταλικής κυβέρνησης ρατσιστική
Το θέμα, ‘‘εξυπνοπούλι’’ μου Κ.Σ., που κάνεις το χαζό και πας να την κάνεις γυριστή (βρήκες παιδάκι να ντριμπλάρεις! και με το ένα πόδι στο γύψο σε «κόβω»· για πλάκα!) δεν είναι η ιταλική κυβέρνηση. Το θέμα είναι ότι χαρακτήρισες στην ψύχρα έναν άνθρωπο (Avir) «ακροδεξιό» και «φασίστα» μόνο και μόνο επειδή έκανε χρήση τού όρου «παράτυποι μετανάστες»! Έναν όρο διεθνώς καθιερωμένο (irregular migration, irregular migrants), εν χρήσει σε κάθε είδους επίσημα ή νομικά έγγραφα και με τη σφραγίδα, βούλα και υπογραφή του International Organization for Migration, οργανισμού επίσημα συνδεδεμένου με τον Οργανισμό Ηνωμένων Εθνών κάτω από τον προσδιοριστικό τίτλο The UN Migration Agency!!!
Ορίστε, άνοιξε τα ματάκια σου[*]: (λινκ) Key Migration Terms.
Keep up the ‘‘good’’ work! Καλά το πας! Αν συνεχίσεις με τον ίδιο ρυθμό, να είσαι σίγουρος ότι μια ημέρα τών ημερών (που δεν θα αργήσει και πολύ) το ονοματάκι σου θα φιγουράρει στο Top 10 τών Μεγάλων Ευεργετών τής Χρυσής Αυγής!
[*] Κάτι που δεν θα σε βοηθήσει και πολύ, αν δεν ανοίξεις και το μυαλό σου!
Για άλλη μια φορά όποιος δε συμφωνεί μαζί σου είναι χαζός, στραβός, αδιάβαστος κλπ.
Αυτός ο Αβίρ δεν έχει ανάγκη από τις δικές μου εκτιμήσεις: είναι ολοφάνερα ταυτισμένος με τον εθνικισμό και πουθενά δεν γράφει κάτι αριστερό.
Όσο για τη Χρυσή Αυγή, αν κάτι τη βοηθάει δεν είναι παρά όλη αυτή η άθλια προπαγάνδα για “παράτυπους μετανάστες”, “εθνικό καπιταλισμό”, το “λάθος” του αντιεθνικισμού, του αντιφασισμού κ.ο.κ. και η απέχθεια για μια ταξική τοποθέτηση.
Για τους ανθρώπους της Αριστεράς και του αγώνα υπάρχουν μόνο πρόσφυγες και όχι “παράτυποι μετανάστες”. Τα άλλα εξωραϊσμός του ρατσισμού.
Η αντικαπιταλιστικη κομμουνιστική αριστερά στην Ελλάδα όπως το ΝΑΡ, το μέτωπο της ανταρσυα κλπ, θέτουν ως κεντρικό στόχο την αποδέσμευση απο την ρε σε μια αντικαπιταλιστικη/σοσιαλιστικη κατεύθυνση για την Ελλάδα. Αυτο οδηγει στην ανεξαρτησια της Ελλάδας απο νατο και εε (δυτικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ), αλλα και από το ανατολικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ (ρωσια/κινα).
Η παραπάνω κεντρική θέση, ειναι απούσα απο τις περισσότερες πολιτικές δυνάμεις της ριχοσπαστικης αριστερας στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για αυτό και η αντικαπιταλιστικη αριστερά στην Ελλάδα, πολύ μικρή ομοιότητα έχει με την ριζοσπαστική αριστερά στην υπόλοιπη Ευρώπη. Και ευτυχώς!
Η αντικαπιταλιστικη κομμουνιστική αριστερά στην Ελλάδα, και παρεμβαίνει για τα μεγάλα οικονομικα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σαν λαός, και παρεμβαίνει στο εμφυλο, στο οικολογικό, στο αντιφασιστικο κλπ. Με τεράστια ανεπαρκεια; Ναι. Αλλα, παρεμβαίνει.
Δρουμε και για τα οοκονομικα προβληματα μας, την ανεργια, την επισφαλεια. Παραλληλα δρουμε και στα υπόλοιπα περί της ταξική πάλης, εχοντας απορρίψει την δικσιωματικη λογική που είναι στομικιστικη καπιταλιστική λογική. Έχουμε ομως παράλληλα, προβληματοποιησει τον σεξισμο, τον ρατσισμό, τον εθνικισμό και θα συνεχισουμε να συζηταμε πιο ολοκληρωμένα, διότι και αυτά τα ζητήματα, ειναι πεδία της ταξικής πάλης.
Το Ναρ έχει μείνει ακόμη στο Πρόγραμμα του 8ου Συνεδρίου του ΚΚΕ!
Αντιϊμπεριαλιστική “αλλαγή” σαν πρώτο στάδιο!
Σα να μην πέρασαν από τότε 57 χρόνια…..
το ΝΑΡ διαγράφτηκε από το ΚΚΕ ακριβώς γιατί δεν ήταν με τα στάδια. Το 8ο συνέδριο και τα σχετικά, αφού έκαναν τη ζημιά τους, τα αποκήρυξαν εκ των υστέρων στο ΚΚΕ, όταν πια δεν είχε νόημα. Πάντα με περίτεχνες διατυπώσεις γιατί αλλιώς πώς θα εξηγηθεί ότι για 100 χρόνια όλα καλά, αλλά η γραμμή στα 90 λάθος και οι κατά καιρούς ΚΕ “οπορτουνιστές”
Τα μέλη του μετέπειτα ΝΑΡ διαγράφτηκαν από το ΚΚΕ, διότι…..αποχώρησαν!
Και αποχώρησαν διότι το ΚΚΕ, συμμετείχε σε κυβέρνηση ενάντια στο ΠΑΣΟΚ.
Μην τα ξαναλέμε……
Τόσα χρόνο λαθραναγνωστη, παίζει την μασημενη κασέτα του κκε. Άστο, γίνεσαι βαρετός. Η ιστορία και η αλήθεια άλλα λενε.
Εσύ ξαναλές τις γνωστές συκοφαντίες.
Διαγράφτηκαν -και μάλιστα μαζικά- γιατί ήταν ενάντια στην Περεστρόικα, την οποία υμνούσε η ηγεσία του ΚΚΕ και είδαμε το χαΐρι της, ενάντια στο Συνασπισμό με τους ευρωκομμουνιστές του Κύρκου που μας οδήγησε στο σημερινό ΣΥΡΙΖΑ και τη συμμετοχή στην αστική κυβέρνηση Τζανετάκη μαζί με τη ΝΔ… Ότι και να λέτε το ΚΚΕ είναι που στήριξε αστικές κυβερνήσεις μετά τη Χούντα και μάλιστα δυο, γιατί ακολούθησε και του Ζολώτα. Με ολέθριες συνέπειες και οι δύο.
Αυτά περί ΠΑΣΟΚ είναι προπαγανδιστικές συκοφαντίες που απευθύνονται σε αφελείς ή φανατικούς.
Γιατί η ηγεσία του ΚΚΕ δεν είχε πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ. Μαζί με το ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη ΝΔ συμμετείχε στην κυβέρνηση Ζολώτα που διαδέχτηκε την κυβέρνηση Τζανετάκη.
Με το ΠΑΣΟΚ συνεργάστηκε στις μονοεδρικές περιφέρειες τον Απρίλη 1990, με κοινούς υποψηφίους για να.. μη βγει η Δεξιά. Με την οποία είχε συγκυβερνήσει από τον Ιούλιο του 1989.
Και μετά συνεργάστηκε με το ΠΑΣΟΚ στις δημοτικές εκλογές του 1990 για ενισχυθεί η δημοκρατική συνεργασία. Με δισέλιδα άρθρα της Α. Παπαρήγα στο Ριζοσπάστη, που σαν γραμματέας της ΚΟΑ υποστήριζε φανατικά τη συνεργασία και καλούσε σε υπερψήφιση της Μελίνας Μερκούρη, της εκλεκτής του Α. Παπανδρέου για το δήμο Αθήνας.
Όλα αυτά είναι αποτυπωμένα εδώ, στην απόφαση της ΚΕ του ΚΚΕ για την “αντικομματική ομάδα”, το μετέπειτα ΝΑΡ δηλαδή.
http://histopiagr.blogspot.com/2012/09/blog-post_21.html?m=0
Όπως βλέπεις, αυτά που χρεώνεις στο ΝΑΡ, ότι ήθελε συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ κλπ, στην πραγματικότητα ήταν επιλογές του ΚΚΕ. Τα ξέχασες;
Έχετε μαλώσει με την αλήθεια και πουλάτε μαρξισμό και κομμουνιστιλίκι, ενώ απλά είστε παραλλαγή του Αυριανισμού.
διόρθωση: σε κυβέρνηση μαζί με τη Ν.Δ (Τζαννετάκη) και πριν αλέκτωρ λαλήσει τρεις σε κυβέρνηση με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ (Ζολώτα)
Χάλασε ….η αντιδεξιά ενότητα!
την έσωσε το ΚΚΕ με τις συνεργασίες που συμφώνησε στις μονοεδρικές τον Απρίλη του 1990 και τις δημοτικές τον Οκτώβρη του 1990. Καρπός της συνεργασίας η “αλησμόνητη” δημαρχία του στελέχους του ΚΚΕ (μετά στο ΠΑΣΟΚ) Λογοθέτη στον Πειραιά
Ετσι είναι, αν έτσι σας αρέσει!
Αλλά η αλήθεια, (που δεν σας αρέσει) είναι ότι η πειραϊκή δημαρχία ήταν η ανταμοιβή του Λογοθέτη για την αποχώρηση από το ΚΚΕ!
Κανείς δε χάνεται όταν αποχωρεί από το ΚΚΕ.
Ακόμη καλύτερα, όταν διαγράφεται…..
Λες (φυσικά) ψέματα.
Ο Λογοθέτης εκλέχτηκε δήμαρχος Πειραιά τον Οκτώβρη του 1990 με το κοινό ψηφοδέλτιο ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ, στο οποίο φυσικά συμμετείχε και το ΚΚΕ σαν κορμός του ΣΥΝ, με επικεφαλής τον Λογοθέτη που ήταν στέλεχος του.
Η δημαρχία του ήταν το αντάλλαγμα που πήρε το ΚΚΕ, όπως και άλλες υποψηφιότητες στελεχών από κοινού με το ΠΑΣΟΚ (Νικολαΐδου στη Νίκαια, η οποία συνέχισε με το ΚΚΕ μέχρι σήμερα, Φίλιος στα Γιάννενα, της “Κεντροαριστεράς” κλπ κλπ). Από την άλλη το ΚΚΕ στήριξε Μερκούρη στην Αθήνα και Φατούρο στη Θεσσαλονίκη και πολλούς άλλους που προέρχονταν από το ΠΑΣΟΚ.
Τον Ιούνη του 1991 πήγε με τον ΣΥΝ και στην πορεία έγινε ΠΑΣΟΚ.
Η γραμμή του ΚΚΕ διαπαιδαγώγησε όλο αυτό το μηχανισμό και τα στελέχη που μετά βρήκαν το δρόμο τους στο ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτά είναι γεγονότα. Τα άλλα που μας λέτε σε βάρος της ΑΝΤΑΡΣΥΑ είναι “εκτιμήσεις”, δηλ. συκοφαντίες που λέει “ένας” κλπ
“Τον Ιούνη του 1991 πήγε με τον ΣΥΝ ….”;
Μπα; Ετσι απότομα; Επιφοίτηση; Η επειδή το γράφει ο ίδιος στην Βικιπαίδεια για τον ….εαυτό του;
Ο Στελλάρας ήταν φευγάτος από το ΚΚΕ ήδη από το ’85. Ανήκε στην “εκσυγχρονιστική” τάση, όπως σχεδόν ΟΛΗ η “γενηά του Πολυτεχνείου”, που βασικά ήταν αντικομματική, με διάφορα προσχήματα, γι αυτό και σκόρπισε σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Το ΄90, με Γ. Γραμματέα τον Φαράκο δεν υπήρχε ένα ΚΚΕ αλλά δύο φράξιες, με την μία να επιδιώκει με κάθε μέσο να διαλυθεί όλο το Κόμμα στον Συν. Ηταν και ο μοναδικός λόγος, που επικαλούνταν την ιδιότητα του κομ. μέλους. Ελπίζανε (βάσιμα) ότι θα “πάρουν το κόμμα” και θα το υγροποιήσουν μέσα σε ένα είδος ευρωκομμουνιστικής “Αριστεράς” με όχημα τον Συν. Δεν υπολογίσανε όμως την κομματική βάση,που την κρίσιμη στιγμή τους ….εξέπληξε!
Αυτά ήταν ήδη γνωστά και στην Αντίδραση, που φρόντιζε να προμοτάρει με κάθε μέσο την οπορτουνιστική φράξια. Γι αυτό βρέθηκε ο Στελλάρας δήμαρχος Πειραιά, αφού ήταν πια γνωστό ότι η δημοτικότητά του στην Νίκαια είχε εξατμιστεί λόγω της “εκσυγχρονιστικής” δημοτικής πολιτικής του (“ανταποδοτικά” τέλη κλπ.). Δε θα ξανάβγαινε. Τον έβαλε Πειραιά η συνασπισμένη Αντίδραση. Απλά το (δισυπόστατο) ΚΚΕ δεν μπορούσε λόγω της εσωκομματικής κατάστασης να λειτουργήσει σαν κ.ν.τ. και να αποφασίσει για την δουλειά του Στελλάρα.
Τα “φαινόμενα” είναι “γεγονότα” μόνο για τους χαζούς και τους κακόπιστους.
τ
Φυσικά και δεν πήγε τυχαία στο ΣΥΝ, αλλά εσύ και πάλι ψέματα γράφεις. Στέλεχος του ΚΚΕ ως και τον Ιούνη του 1991 ήταν ο Λογοθέτης μέχρι που τα σπάσανε οι φράξιες της ηγεσίας. Αφού πρώτα είχαν διαγράψει και περιθωριοποιήσει όποιον αντιστάθηκε στο δεξιό εκφυλισμό, με κορυφαίες στιγμές το Κοινό Πόρισμα, τη συγκρότηση του ΣΥΝ με τον Κύρκο κ.ά. και την υστερική στήριξη της Περεστρόικα.
Έφτασε η Παπαρήγα σαν γραμματέας του ΚΚΕ το Μάη του 1991 να προσφέρει στον Γκορμπατσώφ σαν δώρο …αγαλματάκι του Ηρακλή, το “ηράκλειο έργο του!” Να μην ξεχνάμε ότι την αντιπροσωπεία του ΚΚΕ συμπλήρωνε ο γνωστός Π. Τριγάζης του ΣΥΡΙΖΑ, σαν μέλος του ΠΓ. Ένα μήνα μετά τα σπάσανε και εκ των υστέρων το ΚΚΕ έκανε κριτική χωρίς αυτοκριτική. Και όταν λέμε “εκ των υστέρων”, το εννοούμε, όταν κρίθηκαν στα σίγουρα τα πάντα. Γιατί το Δεκέμβρη του 1991, αμέσως μετά που χωρίσανε το ΚΚΕ από το ΣΥΝ, στο 14ο συνέδριο, πάλι θετική βγάλανε την Περεστρόικα και το Συνασπισμό.
Σήμερα που δεν μείνανε ούτε οι στάχτες από το “ηράκλειο έργο” της κατάρρευση της ΕΣΣΔ και ο Γκορμπατσόφ είναι ένα πολιτικό φάντασμα, το ΚΚΕ θυμήθηκε τον Στάλιν.
Η μόνη διαφορά που είχαν οι δυο φράξιες που διασπάστηκαν το 1991 ήταν αν τη δεξιά γραμμή του ΣΥΝ θα την υλοποιούσε το ΚΚΕ ή θα γινόταν ενιαίο κόμμα με τον Κύρκο και τον Κωνσταντόπουλο στα πλαίσια του ΣΥΝ. Γιατί στα άλλα, όπως τη συμμετοχή σε δύο (2) αστικές κυβερνήσεις, διαφωνίες δεν είχαν.
Όσο για την καημένη τη γενιά του Πολυτεχνείου που τη χρεώνεις στα παιδιά του Φλωράκη που γλυκάθηκαν με την εξουσία, να είσαι πιο σεμνός. Κάνε πρώτα και συ κανένα “πολυτεχνείο” να αφήσεις κάτι περισσότερο για κληρονομιά από ανώνυμες ψευδολογίες στο ίντερνετ.
Άντε τώρα, ο “ένας” που χει βάρδια , ας πει το ψέμα της ημέρας.
Έχετε φτιάξει ωραίο παραμύθι, αλλά ο δράκος σας είναι νοικιασμένος από παραμύθια άλλων.
Να σταματήσει αυτή η ενοικίαση δράκων!
Υπάρχουν δράκοι στην ανεργία και πρέπει κι αυτοί να βρουν δουλειά, να ταΐσουν τα δρακόπουλά τους !
Χα, χα!
“Στέλεχος του ΚΚΕ ως και τον Ιούνη του 1991…κλπ”
……ενώ ΔΕΝ ΗΤΑΝ “στελέχη” του ΚΚΕ οι γραψαίοι κλπ. (μη λέμε ονόματα τώρα και παρεξηγηθείτε πάλι), όλοι αυτοί, που βγάλανε την ΚΝΕ το βράδι της εκλογικής νίκης του Παπατζή ’81, χρεώθηκαν την “πάλη για την Πραγματική Αλλαγή”, το Χημείο, την υποστήριξη της Περεστρόϊκας, την υποστήριξη του υπαρκτού Σοσιαλισμού, το Κοινό Πόρισμα, κλπ. μέχρι τον Ιούνη του ’89!!!!
Ο.Κ. Ετσι είναι, αν έτσι σας αρέσει.
Αλλά, τα στερνά τιμούν τα πρώτα!
Και, κυρίως, τα εξηγούν!
Και, παιδιά, η ΚΟΜΕΠ ’75-’89 είναι γεμάτη από άρθρα, ξέρετε ΚΑΙ τίνων (ονόματα μη λέμε και παρεξηγηθείτε πάλι), οπότε μη χάνουμε τα λόγια μας.
—————————
Αριστερισμός = ιδεολογική ένδεια, άρα τυπολατρεία-φαινομενολατρεία, συνακόλουθα προσωποληψία, αδυναμία συνεκτικής σκέψης, διαζύγιο ακόμη και με την τυπική λογική, ανοιχτό πεδίο να αλωνίζει η κυρίαρχη ιδεολογία.
Για να επανέλθω στο κείμενο απαντώ οτι ο συριζα δεν υπάρχει περίπτωση να ηττηθεί από αριστερά.Αυτο το πουλί πέταξε.Απο δεξιά θα χάσει στις εκλογές.Το μόνο που μπορει να κάνει η εκτός συριζα αριστερα είναι σώνοντας την αξιοπρέπεια της να παίρνει αποστάσεις κ να βγαίνει επιθετικά ενάντια στο αμεροκανοκινητο νεοφιλελευθερο μόρφωμα που λερώνει ιδεες και οράματα.Ο Συριζα δεν απειλήθηκε απο αριστερα για δυο λόγους.Ο πρωτος είναι πολιτικος.Υπάρχουν στην υπόλοιπη αριστερα ιδεολογήματα που μοιάζουν με του συριζα αρα ακόμα εχει η κουμουνδουρου ιδεολογική ηγεμονία.Ο δευτερος είναι οτι στην εξωκοινοβουλευτικη αριστερα κ στην αναρχια υπάρχουν άνθρωποι που έχουν σχεσεις επαγγελματικες ,προσωπικες ακομα κ πολιτικες με τους κυβερνητικούς και αυτό είναι θεμα …
Βλέπουμε ότι οι “ένας” και “λαθραναγνώστης” δεν έχουν τι να πουν πέρα από φτηνή ειρωνεία και ανώνυμα συκοφαντικά σχόλια, θεωρώντας ότι έτσι θα πλήξουν την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και θα προβάλλουν το ΚΚΕ. Αυτό είναι το αδιέξοδο τους…
Γιατί να μην πούμε ονόματα “ένας”; Πες αν υπάρχουν. Όπως και ότι τη γραμμή ουράς στο ΠΑΣΟΚ, μετά στη ΝΔ, το ΣΥΝ, την Περεστρόικα την στήριξαν αυτοί που διαφημίζουν σήμερα τον εαυτό τους σαν την πιο επαναστατική ηγεσία που είχε ποτέ το ΚΚΕ, αυτή που είχε τη μεγαλοψυχία να αποκαταστήσει έστω και σε δόσεις τον Άρη παρά… τα “λάθη” του: Παπαρήγα, Γόντικας, Κουτσούμπας κλπ κλπ.
Δράκοι και δρακόπουλα του “λαθραναγνώστη” δεν επαρκούν για να απαντήσουν τι έχει να αντιπροτείνει το ΚΚΕ σε αυτά που γράφει ο Μαυροειδής στο άρθρο
Κατά λοιπά αράζετε στο πληκτρόλογιο και γράφετε το ίδιο σχόλιο (“είστε συριζαίοι”, “είστε πασόκοι”) σε όλα άρθρα, τα οποία σχεδόν ποτέ δεν έχετε διαβάσει.
Δεν είναι πολιτική τοποθέτηση τα σχόλια τύπου Αυριανής. Ούτε είναι μαρξισμός η συστηματική ψευδολογία και συκοφαντία. Ούτε σε κάνει κομμουνιστή να νομίζεις ότι απαντάς μια πολιτική άποψη επαναλαμβάνοντας “τώρα ΚΚΕ”…
Αλλά μάλλον ζητάμε πολλά…
Τι να απαντήσω χριστιανέ μου σε αυτά που γράφει ο Μαυροειδής?
“Μέτωπο της αντικαπιταλιστικής αριστεράς” ….!
Ότι έλεγε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πριν το στριπ τιζ του ΣΥΡΙΖΑ και το pole dancing του Τσίπρα στον Λευκό Οίκο και κάθε τόσο, στον ύπατο αρμοστή ΠάΪκ……
Μέτωπο, χωρίς τον Τσίπρα, αυτή τη φορά, γιατί ο Τσίπρας κάηκε (σαν αριστερό χαρτί) και έγινε καπιταλιστική αριστερά και τσουρούφλισε και τη δική σας γούνα.
Ναι, μόνο που ΑΝ διαβαζες τις θέσεις και όλες τις ανακοινώσει της ανταρσυα όπως και τις πρακτικές της, θα ήξερες οτι, ποτε δεν έκανε και συνειδητά απέρριπτε η ανταρσυα κοινό κεντρικό πολιτικό μέτωπο με τον συριζα. Ποτε η ανταρσυα δεν περιελαβε τον συριζα στις δυναμεις της αντικαπιταλιστικης αριστερας. Αλλα, που…
.”κοινό – κεντρικό – πολιτικό – μέτωπο με τον συριζα.”
Ουαί! Παπαί! Βαβαί!…..ΟΛΕ!
Έχετε βρε μπαγάσες, κάτι εκφράσεις, που από μίλια μακρυά βοούν αριστερίστικο πολιτικαντισμό και στήσιμο άλλοθι για ότι στραβό και κακό προκύψει από τις ενέργειές σας.
Ούτε ο ΣΥΡΙΖΑ επιθυμούσε “κοινό κεντρικό πολιτικό μέτωπο”. Για στήσιμο και αριστερού προφίλ έψάχνε, εκτός του δικού του δεξιού, μπας και αρπάξει καμιά έξτρα ψήφο.
Και τότε και τώρα…..Του κάνει μια χαρά και το παράκεντρο μέτωπο! Κανείς δεν θα το καταλάβενε ότι είναι στραβό!
Α ρε …στη μου, τι άκουσα το 12, όταν σε μια παρέα “μετωπικών” είπα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ταξικός εχθρός. Και η πλάκα ήταν, ότι όλοι έλεγαν για μέτωπο αριστερών δυνάμεων, αλλά απέφευγαν σαν τον διάολο να αναφέρουν τον ΣΥΡΙΖΑ ονομαστικά. Πάντα περιγραφικά! Ήταν η λέξη που δεν λες…
Κάτσε ρε μάστορα γιατί σφυριζεις κλέφτικα: Το κκε είχε τότε σχεδόν 9% και μεγάλη παρουσία σε νεολαία κ εργατικη τάξη και παρουσία στα μμε. Η ανταρσυα είχε τότε 0,21% και καμια παρουσία στα μμε. Ο συριζα εθχε 4%.
Και λεηλατηθηκατε απο τον συριζα, κ λέτε ψέματα για την αβταρσυα κ δεν μπορέσατε με όλα τα πλεονεκτήματα έναντι της ανταρσυα να απαντήσετε στον συριζα και σας φταίει η ανταρσυα; πάτε καλά; την αχρηστία σας δεν την βλέπετε;
Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν μίλησε ποτέ για “μέτωπο με τον Τσίπρα”. Γι’ αυτό φυσικά δεν μπορείς να το αποδείξεις με κάποιο κείμενο, ντοκουμέντο, απόφαση. Αυτά υπάρχουν μόνο στα άθλια ψέματα που περιέχουν τα σχόλιά σου.
Αλλά τι προτείνει το ΚΚΕ που είναι πιο αποτελεσματικό και επαναστατικό από αυτό που γράφει το άρθρο, πάλι δεν μπορείς να μας πεις…