Γράφει ο Γιώργος Βασιλάτος
Μάλλον, όπως φαίνεται δεν έχουν καταλάβει σε τι όριο απελπισίας έχουν φτάσει χιλιάδες άνθρωποι….
Συνεχίζουν τις ίδιες δηλώσεις, το ίδιο βιολί κάποια προκλητικά ΜΜΕ, συνεχίζει να χτυπάει συνέχεια στ’αυτιά μας η λέξη το τάδε ομόλογο, το τάδε μέτρο, ο τάδε θεσμός….
Πρέπει κάποιος να δει ένα παλιό φιλαράκι που βρήκα τυχαία στο δρόμο πριν λίγες μέρες. Να δει τη φωτογραφία του πριν εφτά χρόνια και την κατάντια του τώρα.
Να δουν το βλέμμα του.
Να συζητήσουν μαζί του ήρεμα, να δούμε τι θα γίνει. Θα μιλήσει ήρεμα? Λογικά?
Έχει λιώσει το κορμί του, το βήμα του σκυφτό, δουλεύει από δεκαπέντε χρονών παιδάκι. Είναι κοντά στα πενήντα.
Τώρα δεν του έχει μείνει ούτε μια ελπίδα. Απολύτως τίποτα.
Δεν έχουν, δυστυχώς, καταλάβει κάποιοι ακόμα και σήμερα, με αριστερή κυβέρνηση, πως ένα μεγάλο μέρος από το κοπάδι (ίσως το μεγαλύτερο) θα διαμορφωθεί σε αγέλη. Μάλλον ανεξέλεγκτη.
Γι’αυτό θα τα δούμε όλα μπροστά μας. Με το χειρότερο τρόπο.
Ας μην προκληθούν κι άλλο οι αντοχές του σχεδόν κατεστραμμένου λαού. Όλου εκείνου του κόσμου που δεν έχει τίποτα να χάσει πια.
Δεν ξέρω πού το πάνε και τι ψιθυρίζουν πίσω από ερμητικά κλειστές πόρτες. Πώς θα καταφέρουν και με ποιους τρόπους να αγνοήσουν αυτό που φώναξε ο λαός με την ψήφο του ή να τη μεταφράσουν όπως γουστάρουν; Ή μάλλον ξέρω… Μπρος στο βωμό του χρήματος, των πολυεθνικών, των τραπεζών, των κυρίαρχων οικονομιών του τέρατος που λέγεται Ευρωζώνη και Ε.Ε. δε λογαριάζουν κανέναν. Ή λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο εργάτη, άνεργο, συνταξιούχο, νέο…
Δεν έχουν καταλάβει… τίποτα…. Κάτι τους ξέφυγε…
Όπως λέει κι ο μπάτσος Κάλαχαν….
Εμπρός λοιπόν! Φτιάξε μου τη μέρα….
Φτιάξτε μας τη μέρα ρε ισοπεδωτές των λαών και θα σας απαντήσουμε όπως σας πρέπει!