49 σχόλια στο “Ανακοίνωση του Γραφείου της Π.Ε. του ΝΑΡ για τη συμφωνία Τσίπρα – Ζάεφ”

1. Α.Κ. 13/06/2018 at 22:03

   «Το ΚΚΕ αντιτίθεται στη συμφωνία…συγκαλύπτοντας το κύριο που είναι η προώθηση της ευρωνατοϊκής ολοκλήρωσης και των συμφερόντων του ελληνικού κεφαλαίου.»

   Νομίζω ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα θα πρέπει να αρχίσει τα πανηγύρια καθώς γίνεται πλέον ξεκάθαρο ότι η Θεωρία των Χορδών στηρίζεται σε βάσιμες ενδείξεις. Η πρόβλεψη επιπλέον διαστάσεων αναμφισβήτητα βρίσκει πια τα εμπειρικά της δεδομένα.

   Reply ↓
   1. λαθραναγνώστης 13/06/2018 at 23:34

      Εν τάξει… Δεν θα μπορούσε ποτέ η ΑΝΤΑΡΣΥΑ να επιτεθεί ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς να το αντισταθμίσει μ ένα ανάθεμα στο ΚΚΕ!
      ….και φυσικά γελοιοποιείται!

      Reply ↓
   2. Ανώνυμος 14/06/2018 at 15:57

      Καλή και μεστή η ανακοίνωση του ΝΑΡ, αλλα με 2 ελλείψεις σοβαρές:

      1. Η πρωτη είναι οτι, δεν φαίνεται τόσο καθαρά το οτι η ελληνική καπιταλιστική τάξη είναι αυτή που βάζοντας βέτο σε ΕΕ και ΝΑΤΟ, πίεσε για αυτή την συμφωνία. ΕΕ και ΝΑΤΟ δεν εχουν κανένα πρόβλημα να δεχθούν την πγδμ, είτε ονομαστει μακεδονια, είτε βόρεια μακεδονια, είτε γη του πυρος. Θέλουν να τελειώνει μια ώρα αρχύτερα αυτή η ιστορία για να μπει η βόρεια μακεδονια, μια ώρα αρχύτερα σε ρε και νατο, μπας και την βγουν στο ανατολικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ (ρωσια/κινα/ιραν).

      2. Η 2η έλλειψη της ανακοίνωση του ΝΑΡ είναι κατά την γνώμη μου οτι, θα έπρεπε και σε αυτή την ανακοίνωση, να ειπωθεί το αληθές και αυτονόητο: Η γεωγραφική περιοχή “μακεδονια”, δεν είναι μόνο μια και δεν είναι μόνο ελληνική. Συνεπώς, το ονομα “βόρεια μακεδονια”, με δεδομένο τον λυσσαλεο ανταγωνισμό του δυτικού με το ανατολικό ιμπεριαλιστικο μπλοκ, με δεδομένη την επιθετική πολιτική του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και τάξη στα βαλκανια, και με δεδομένη την ύπαρξη βαλκανικών εθνικισμων ένθεν κακειθεν, είναι το καλύτερο που θα μπορούσε να υπαρξει.

      Reply ↓
   3. Ανώνυμος 14/06/2018 at 16:05

      Οι θέσεις δε των ΚΚΕ και ΛΑΕ, είναι λαθεμένες και ανιστόρητες. Η ΛΑΕ προμοταρει ανιστόρητες και ψιλοεθνικιστικεςωαντιληψεις για το θέμα του ” μακεδονικού”, το δε ΚΚΕ δια μέσω κουτσουμπα που αρνείται την ύπαρξη σλαβομακεδονικου έθνους, λέει ψεμματα. Και αρνείται και την ίδια την ιστορική αλήθεια!

      Κριμα και για την λαε, κρίμα και για το κκε που αποδέχονται ανιστόρητες, ψευδεις και ολίγον και εθνικιστικές αντιλήψεις.

      Reply ↓
   4. Γιώργος 20/06/2018 at 16:21

      Α. Σλαβομακεδονικο έθνος υπάρχει. Οι κρατικές συγκρούσεις ελλαδας/βουλγαριας/σερβιας απο τα τέλη του 19ου αι., έως τη δεκαετία του ’20 και οι εθνοτικες εκκαθαρίσεις ενθεν/κακειθεν δεν εξαφάνισαν αυτή την εθνότητα.

      Β. Η θέση της κομιντερν για ξεχωριστο μακεδονικό κράτος (με απόσπαση εδαφών απο Ελλάδα, Βουλγαρία κλπ) ενώ ήταν σωστή σύμφωνα με την πραγματικοτητα (μιας και υπάρχει σλαβομακεδονικη εθνότητα), τελικα έκανε ζημια: Λόγω του αιτηματος για απόσπαση εδαφών, άρα αλλαγή συνόρων. Ετσι, αντί να μειωθουν οι εθνικισμοι ένθεν κακειθεν, φούντωσαν.

      Γ. Όμως, σλαβομακεδονικο κράτος υπάρχει, απο το 1945 (για χρονια στο πλαίσιο της ομόσπονδης γιουγκοσλαβιας): Είναι η Βόρεια
      Μακεδονία. Με ισχυρη αλβανική μειονότητα στο εσωτερικό της (γύρω στο 25%). Η οποία αλβανική μειονοτητα πρέπει να έχει ολα τα δικαιωματα των μειονοτήτων, ακριβώς για να αποφευχθουν όσο είναι δυνατόν, αποσχιστικές τάσεις.

      Δ. Η πιο σωστή θεση για το θέμα, εκφέρεται απο το ΝΑΡ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ, το εεκ, τμήματα της αναρχιας. Η ΛΑΕ έχει μια κακιστη θεση που αβανταρει την ιστορική άγνοια και φλερτάρει με ψευδείς αντιλήψεις περι ψωροκωσταινας ελλαδας που υποχρεώνεται να… (συμπηρωστε την…παραχωρηση της αρεσκείας σας), ενώ το κκε δεν αναγνωρίζει σλαβομακεδονικο έθνος, δλδ λέει ψεμματα.

      Reply ↓
2. alfonso 13/06/2018 at 23:36

   Κουτσούμπας Δ. ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή σήμερα: “είναι και μια συμφωνία η οποία περιέχει το σπέρμα του αλυτρωτισμού, από τη στιγμή που αποδέχεται η ελληνική κυβέρνηση ως εθνικότητα τη μακεδονική και ως γλώσσα τη μακεδονική.”

   Ανακοίνωση ΝΑΡ (Όχι μόνο το τέλος της φράσης Α.Κ….):”Το ΚΚΕ αντιτίθεται στη συμφωνία, προτάσσοντας όμως τον κίνδυνο από τον «αλυτρωτισμό της ΠΓΔΜ», ρίχνοντας αντικειμενικά νερό στον μύλο των εθνικιστικών προκαταλήψεων…”
   Τι διαστάσεις και Χορδές τσαμπουνάς;

   Reply ↓
   1. Α.Κ. 14/06/2018 at 00:13

      Κουτσούμπας Δ. γγ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Βουλή σήμερα:
      «Από την πρώτη στιγμή, από χτες που μας ενημέρωσε ο πρωθυπουργός τηλεφωνικά και ήταν αυτά που είπε στο διάγγελμά του, χαρακτηρίσαμε τη συμφωνία συστατική επιστολή για την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ.

      Αυτός ήταν και ο στόχος της κυβέρνησης. Γι’ αυτό όλα γίνονται άρον – άρον, να τακτοποιήσει τα Σκόπια στους οργανισμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.»

      Και δεν είναι φυσικά ΜΟΝΟ οι δηλώσεις του ΓΓ σήμερα αλλά και το προηγούμενο διάστημα που το ΚΚΕ έλεγε ανοιχτά ότι θα καταψηφίσει την ΟΠΟΙΑ συμφωνία έρθει καθώς αυτή θα υποτάσσεται στους σχεδιασμούς ΝΑΤΟ-ΕΕ.
      Εκεί λοιπόν βρίσκεται η ουσία του σχολιασμού μου. Στο ότι το ΚΚΕ όχι μόνο δεν συγκάλυψε το κύριο (σύμφωνα με το ΝΑΡ) αλλά ότι το έθεσε και ως κριτήριο για τη διαφωνία του ανεξάρτητα από το υπόλοιπο περιεχόμενο της όποιας συμφωνίας.

      Κατά αυτή την έννοια λοιπόν λέω ότι το ΝΑΡ βρίσκεται εκτός τόπου και χρόνου. Η κριτική του κατασκευάζει έναν αχυράνθρωπο για να αντιπαρατεθεί που πολύ απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

      Τώρα σχετικά με το δευτερεύον θέμα της εθνικότητας και της γλώσσας. Το ΚΚΕ αντλεί την ανάλυσή του για το έθνος πάνω στα κριτήρια της μαρξιστικής αντίληψης για κοινότητα γλώσσας, εδάφους, οικονομικής ζωής, πολιτισμού. Σύμφωνα με τα παραπάνω δεν προκύπτει μακεδονικό έθνος.

      Με γεια του με χαρά του όποιος έχει διαφορετική αντίληψη πάνω στο ζήτημα όμως ας ξεκινήσει παραθέτοντας το δικό του ορισμό, τα δικά του κριτήρια και τη δική του αντίληψη.

      ΥΓ: Τα περί θεωρίας Χορδών είναι απλά ένας εύγλωτος τρόπος για να πω τα παραπάνω. Να σκάσουμε και κάνα γελάκι δεν κάνει κακό. Άμα δεν το αντιλήφθηκες σόρρυ ε;

      Reply ↓
      1. Κώστας 14/06/2018 at 08:49

         Μακεδονικό έθνος υπάρχει γιατί υπάρχει μια κοινότητα ανθρώπων με τέτοια ιδεολογία που να συγκαλύπτει την ύπαρξη ταξικών αντιθέσεων ανάμεσα τους και μάλιστα υπάρχει και μια κρατική συγκρότηση από το 1945 που να ορίζει μια γεωγραφική περιοχή στην οποία ο μακεδονικός εθνικισμός νομιμοποιεί την καπιταλιστική εκμετάλλευση.

         Το πρόβλημα με την θέση του ΚΚΕ είναι πως συμφωνεί με την αστειότητα περί αλυτρωτισμού. Αν βάζει μπροστά το θέμα του ΝΑΤΟ αυτό είναι ένα πρόσχημα και είναι ένα σημείο που εμείς από δω δεν μπορούμε να το κάνουμε κεντρικό. Το να μπαίνουν χώρες στις ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις είναι κακό αλλά δεν μπορούμε, ειδικά όταν σαν αριστερά και κομμουνιστικό κίνημα δεν έχουμε προτεραιότητα το να βγούμε εμείς από αυτές, να λέμε να μην λυθεί μια γελοία εκκρεμότητα, ένα ηλίθιο βάρος που μας πρόσθεση η πατριδοκαπηλεία.

         Το ιδανικό για το θέμα είναι να κρατήσουν το όνομα τους και να μην μπουν πουθενά και να γίνει μια διακρατική συνθήκη καλής γειτονίας κλπ. Αλλά επειδή το ιδανικό δεν είναι εφικτό δεν μπορούμε να τα λέμε όλα μαζί ,και λίγο ΝΑΤΟ, και λίγος αλυτρωτισμός κλπ

         Κώστας

         Reply ↓
         1. λαθραναγνώστης 14/06/2018 at 10:45

            Τώρα προσπαθούν να δημιουργήσουν έθνος. Η αστική τάξη των χωρών αυτών που προέκυψε μετά τις ανατροπές, εκτός από την ιδιότυπη πρωταρχική συσσώρευση που έκανε, αρπάζοντας την κοινωνική περιουσία της σοσιαλιστικής περιόδου, προσπαθεί να στήσει και έθνος.
         2. Κώστας 14/06/2018 at 10:53

            Αστική τάξη σε αυτές τις χώρες δεν προέκυψε μετά τις ανατροπές. Εκτός και αν ήταν και η …. Γιουγκοσλαβία σοσιαλιστική μέχρι το 91 αλλά με την σύγχυση που έχετε για το αν είστε με τον Στάλιν ή κατά και τι σημαίνει το κατά και το με, αν είστε με το 20ο ή κατά και τι σημαίνει κλπ όλα τα περιμένω να τα ακούσω. Σύμφωνα με το σχόλιο σου λαθραναγνώστη είστε λίγο απ όλα, και Στάλιν ,και Τίτο, και Μιλόσεβιτς και Γκορμπατσώφ αλλά από την άλλη και πάντα λάθος και οπορτουνίστικο το ΔΚΚ εκτός από το KPD του 30 και το ΚΚΕ τα τελευταία χρόνια, αλλά να ξανά σοσιαλιστική η Γιουγκοσλαβία μέχρι το 91, και μακάρι να ξέρατε που πατάτε και που βρίσκεστε.

            Κώστας
         3. λαθραναγνώστης 14/06/2018 at 12:49

            Βλέπω βγαίνεις από τ αριστερά! Τι έγινε? Την άφησες τη ΛΑΕ και κάνεις τσάρκα στο εξωκοινοβούλιο?
            Ότι κι αν ήταν η Γιουγκοσλαβία, αστική τάξη δεν είχε. Η αστική τάξη εμφανίστηκε στο (πρώην) σοσιαλιστικό μπλοκ μετά τις ανατροπές. Φυσικά, οι ρίζες, είχαν δημιουργηθεί από πριν, το ΚΚΕ έχει κάνει τις σχετικές αναλύσεις.
         4. Κώστας 14/06/2018 at 15:37

            Λαθραναγνώστη δεν είναι ο κρατικός καπιταλισμός το θέμα μας και σίουρα δεν είναι τα 20 χρόνια μου στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά

            Γύρνα λοιπόν στο γήπεδο και πες τι στα ρημάδια είναι ο αλυτρωτισμός της γειτονικής χώρας και πως θα γίνει πρακτικά.

            α)θα μας κάνουν πόλεμο με σφεντόνες ?
            β)θα στήσουν ουτσεκάδικη κατάσταση στην Δυτική ελληνική Μακεδονία ? Με ποια μειονότητα ? Έχει τίποτα παππούδια μάχιμα ?

            Επίσης πες γιατί το ΚΚΕ έκανε λάθος μέχρι το 88 όταν αποφάσισε πως δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος

            Κώστας
         5. λαθραναγνώστης 14/06/2018 at 23:03

            Ούτε και οι ουτσεκάδες είχαν όπλα και τους εξοπλίσανε σε μια νύχτα.
            ……και τους φέρανε και “ανθρώπινο δυναμικό” την επόμενη νύχτα.
            Όσο για το λάθος του ΚΚΕ, αποκλείεται ν αρχίσω τέτοια συζήτηση.
            Πάρε αυτό: https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9857817 και ψάξε και τις σχετικές συζητήσεις που έχουν ήδη γίνει στην “Παντιέρα” γι αυτό το θέμα
         6. Α.Κ. 14/06/2018 at 16:22

            Κρατική συγκρότηση που «ορίζει» γεωγραφική περιοχή και μακεδονικός εθνικισμός που «νομιμοποιεί» την καπιταλιστική εκμετάλλευση… Μάλιστα…

            Η θέση σου συγκλίνει περισσότερο με την άποψη των Γάλλων φιλοσόφων του 18ου αιώνα (Ντιντερό, Ρουσώ κτλ) που ταύτισαν το έθνος με το κράτος. Ένωση ανθρώπων, δηλαδή, που βρίσκονται κάτω από τους ίδιους νόμους και εκπροσωπούνται από το ίδιο νομοθετικό σώμα. Τα όρια του έθνους κάτω από αυτά τα κριτήρια αρχίζουν και τελειώνουν στα σύνορα του κράτους και η εθνική συνείδηση αρχίζει και τελειώνει στη «νομιμοποίηση» του κυρίαρχου σε κάθε περίπτωση έθνους. Κάθε άλλη εθνική συνείδηση λοιπόν κάτω από αυτά τα κριτήρια κόβεται μαχαίρι. Φυσικά, για τις αστικές επαναστάσεις της εποχής κάτι τέτοιο ήταν προϋπόθεση ώστε να επιτευχθεί η ομοιογένεια που απαιτείται για την καπιταλιστική κοινωνία. Αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα…

            Τα παραπάνω, τελικά, δεν έχουν σχέση με το μαρξισμό. Αλλά όπως είπα καλό είναι ο καθένας να ορίζει τα κριτήριά του για να ξέρουμε για ποιο πράγμα μιλάμε.

            Η λογική επίσης που λέει ότι το ΝΑΤΟ είναι κακό αλλά δεν μπορούμε να λέμε να μη λυθεί μια εκκρεμότητα είναι στρεβλή. Οι ιμπεριαλιστικές ολοκληρώσεις ακριβώς ως τέτοιες αποτελούν τροχοπέδη για την όποια λύση. Αποτελούν τον παραγόντα που βάζει φωτιά. Δεν εξασαλίζουν ειρήνη, φιλία, σύνορα αλλά το ακριβώς αντίθετο. Η δική μου κοσμοθεωρία πουθενά δεν λέει ότι πρέπει με κάθε κόστος να «λύνονται» ζητήματα απλά για να «λυθούν». Όλα υποτάσσονται στην ταξική πάλη και στην επανάσταση.

            Τέλος, περι αλυτρωτισμού. Η αντικειμενική πραγματικότητα δεν εξαρτάται από τον εκάστωτε συσχετισμό δύναμης, ο οποίος είναι ρευστός και ιστορικά προσδιορισμένος. (βλέπω κάτι επιχειρήματα για στρατό κτλ)
            Άλλωστε έχουμε πολλά ιστορικά παραδείγματα στα οποία αδύναμες (στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά) χώρες μπορούν να γίνουν εργαλείο για την εξυπηρέτηση ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών. Ακόμα-ακόμα και υπο-ομάδες εντός τέτοιων χωρών.

            ΥΓ: Δεν πρόκειται να γράψω άλλο. Νομίζω αυτό που λέω έγινε κατανοητό και δεν έχω διάθεση να μπω σε ατέρμονες συζητήσεις.
         7. Ανώνυμος 14/06/2018 at 17:54

            Α. Υπάρχει σλαβομακεδονικό έθνος και σλαβομακεδονική γλώσσα. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα. Ολα τα άλλα που λέει το ΚΚΕ είναι καραμέλες και ανιστόρητες αφηγήσεις. Πρώτο λάθος ΚΚΕ και ΛΑΕ λοιπόν.

            Β. Αλυτρωτισμός και εθνικισμός υπάρχει σε όλα τα Βαλκάνια. ΣΕ ΟΛΕΣ τις βαλκανικές χώρες. Και στην Ελλάδα, και στην Βόρεια Μακεδονία. Οσον αφορά το “μακεδονικό”, το ΚΚΕ και η ΛΑΕ, αναγνωρίζουν μόνο τον Βορειομακεδονικό εθνικισμό. Δεν αναγνωρίζουν τον ελληνικό εθνικισμό. Δευτερο λάθος ΚΚΕ και ΛΑΕ.

            γ. Η πολιτική του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους και της ελληνικής καπιταλιστι΄κης τάξης, είναι ΚΑΙ ΑΥΤΗ επιθετικη τόσο στα Βαλκάνια, όσο και στη ΝΑ Μεσόγειο. οΎΤΕ αυτό το δέχονται ΚΚΕ και ΛΑΕ. Θεωρούν όλους τους άλλους επιθετικούς και το ελληνικό κράτος μονίμως αμυνόμενο, αντε και εθελόδουλο σε ΝΑΤΟ και ΕΕ. Οποία απάτη!!

            Με όλα τα παραπάνω, συνάγεται η θεσή ότι, ΚΚΕ και ΛΑΕ, έχουν ως στοιχείο της πολιτικής τους, το να αποκρύπτουν την επιθετικότητα ΚΑΙ του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους, το να αποκρύπτουν τον ανιστόρητο ελληνικό εθνικισμό, ο οποίος δεν έχει κάνενα ιστορικό τεκμήριο αληθείας. Οπως δεν έχει κανένα ιστορικό τεκμήριο αληθείας, ούτε ο τούρκικος, ούτε ο αλβανικός, ούτε ο βορειομακεδονικός εθνικισμός.

            Φίλοι των ΛΑΕ και ΚΚΕ, σκεφτείτε ξανά την λαθεμένη πολιτική των κομμάτων σας.
         8. Κώστας 14/06/2018 at 18:54

            και γω αν έγραφα πως ο Ντιντερό έλεγε πως ο εθνικισμός συγκαλύπτει την καπιταλιστική εκμετάλλευση, ότι δηλ ο Ντιντερό υιοθετούσε την μαρξιστική αντίληψη για το έθνος, θα έβαζα και ένα ΥΓ πως η κουβέντα για μένα τελείωσε για να την κάνω όσο πιο γρήγορα γίνεται

            δεν είσαι βέβαια υποχρεωμένος να έχεις μαρξιστικά εργαλεία και καλά κάνεις και μας ξεκαθαρίζεις πως για σένα έθνος είναι αυτά που μας λέγανε στο σχολείο, πολιτισμός, θρησκεία κλπ

            Φιλάκια

            Κώστας
         9. Left G700 14/06/2018 at 20:56

            Α. Υπάρχει σλαβομακεδονικό έθνος και σλαβομακεδονική γλώσσα. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και πραγματικότητα. Ολα τα άλλα που λέει το ΚΚΕ είναι καραμέλες και ανιστόρητες αφηγήσεις. Πρώτο λάθος ΚΚΕ και ΛΑΕ λοιπόν.

            ~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

            Ρε τι ’ναι τούτος! (ο ανώνυμος άνθρωπος με τα 100 ονόματα, ντε!). Μετά από συζητήσεις μηνών και δεν έχει καταλάβει ακόμα ότι το πάπλωμα για το οποίο γίνεται ο καβγάς δεν είναι ο σλαβικός εθνοτικός προσδιορισμός, αλλά το σκέτο Μακεδονία και τα παράγωγά του;;; (Φυσικά, είναι αφέλεια μέγιστου βαθμού να περιμένει κανείς να γνωρίζει ότι τον σλαβικό προσδιορισμό δεν τον δέχονται, εκτός από τους γνήσιους ‘‘Μακεδόνες’’, και οι αλβανικής καταγωγής υπήκοοι της πΓΔΜ καθώς και το ότι κάνει τους Βούλγαρους να βγάζουν σπυράκια, αφού, με έναν τέτοιο προσδιορισμό, οι κάτοικοι του βουλγάρικου κομματιού τής Μακεδονίας, που είναι κι αυτοί εθνοτικά και γεωγραφικά σλαβομακεδόνες, μπορεί αύριο, μεθαύριο, παραμεθαύριο –ανάλογα με τους σχεδιασμούς τού «ξένου παράγοντα»…– να θεωρηθούν αλύτρωτοι αδελφοί!)
         10. ένας 14/06/2018 at 22:14

             Ακριβώς!
             Τον σλαβικό εθνοτικό προσδιορισμό αρνούνται ΟΛΟΙ και πρώτοι-πρώτοι οι ίδιοι οι σημερινοί σλαβομακεδόνες, εκτός ίσως από μικρές-άφωνες μειοψηφίες. Δεν συνέβαινε αυτό (σε αδρές γραμμές, γιατί αστικές επιρροές και παράγωγα προβλήματα υπήρχαν πάντα) με τους Σλαβομακεδόνες του ΔΣΕ, που αγωνίστηκαν για την εθνική τους αυτοδιάθεση με την διεθνιστική αλληλεγγύη του ΚΚΕ, που συνεχίζεται μέχρι σήμερα!
             Δυστυχώς μετά την ήττα του ΔΣΕ επεκράτησαν και στην Σλαβική Μακεδονία τα αστικά στοιχεία, που επέβαλαν σταδιακά αυτή την ιδιότυπη εθνοκάθαρση στον Σλαβομακεδονικό Λαό, ότι είναι …”Μακεδόνες”(!) σκέτοι, και μάλιστα εθνοτικοί διάδοχοι των αρχαίων Μακεδόνων, του “Μ. Αλεξάνδρου”! Απόψεις, που, να σημειωθεί, ποτέ δεν υποστήριξε ο παλαίμαχος του ΔΣΕ, Κίρο Γκλιγκόρωφ, ανεξάρτητα από άλλα όποια λάθη του. οπως επιβεβαιώνει και ο γυιός του, που ζεί σήμερα στην Αυστρία.
             Για το αρχαίο Μακεδονικό έθνος δεν γνωρίζουμε τίποτε πέρα από το ότι ήταν δεινοί πολεμιστές, (όπως και οι Αλβανοί, και γενικά όλοι οι φτωχοί Λαοί, που επαγγέλονταν τον πόλεμο για βιοπορισμό). Ούτε γλώσσα ξέρουμε, ούτε πολιτισμό, ούτε γραπτά μνημεία η πηγές,
             τίποτε. Τα αρχαϊκά τοπωνύμια της περιοχής είναι κυρίως πελασγικά, δηλαδή μεσανατολίτικα (Πέλλα, Εδεσσα, Ημαθία….), όπως άλλωστε και της υπόλοιπης Ελλάδας, Μικρασίας κλπ. Ούτε αυτά βοηθούν.
             Εύλογα λοιπόν θεωρούμε ότι αυτό το έθνος (με την έννοια εκείνης της εποχής), αυτή η εθνοτική ομάδα η φυλή, πείτε το όπως θέλετε, εξέλιπε ιστορικά. Ούτε το πρώτο είναι ούτε το τελευταίο. Το ότι η άρχουσα τάξη του πηθίκιζε την ελληνική, είναι κάτι ανάλογο με τον σημερινό εξαμερικανισμό της σημερινής ελληνικής α.τ. Ουδέν καινόν….
             Γι αυτό το ΚΚΕ σωστά υποστηρίζει πως το “Μακεδονικό” έθνος είναι μια αστική κατασκευή, βολικό εργαλείο στα χέρια του Ιμπεριαλισμού για τους λόγους, που όλοι βλέπουμε και πανηγυρίζουν όλοι αυτοί σήμερα.
             Το ότι οι αριστεροχωρικοί, διάφοροι πασόκες κάθε απόχρωσης, αποτυχημένοι “ατσάλινοι” κλπ., έχουν βρεθεί σήμερα να υποστηρίζουν με φανατισμό αυτή την ιδιότυπη εθνοκάθαρση-εθνομετάλλαξη του Σλαβομακεδονικού Λαού, επίσης δεν είναι καινούργιο, ούτε εντυπωσιάζει….
         11. Left G700 14/06/2018 at 23:32

             Φίλε ένα,

             Νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε μια ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θα μου επιτρέψεις όμως, ελπίζω, να συνεχίσουμε αύριο. Με έχει λιώσει η ζέστη, για μπάνιο (όπως με προτρέπει ο φίλος μας, ο ανώνυμος άνθρωπος με τα 100 ονόματα ;-) ) δεν μπορώ να πάω τέτοια ώρα, οπότε λέω να την κάνω για καμιά μπύρα.

             Ες αύριον, λοιπόν.

             Τα λέμε
         12. Ανώνυμος 15/06/2018 at 01:01

             Άντε λοιπόν τραβα επιτέλους για κανα μπάνιο, γιατί έχεις ρεταρει εδώ και καιρό. Κατά τα αλλα λες ανοησιες
         13. Left G700 20/06/2018 at 13:54

             Φίλε ένα,

             Δεν πρέπει να έχω στήσει άνθρωπο τόσο πολύ όσο έστησα εσένα! Αφού, βέβαια, σου ζητήσω πρώτα συγγνώμη ανάλογη με το μέγεθος τού στησίματος (ο «ρεφορμισμός» «ρεφορμισμός», αλλά και η ευγένεια ευγένεια :-) ) να καταθέσω τα ελαφρυντικά μου: α) Δεν σκόπευα να κάνω μια τέτοιας έκτασης αναδρομική ανασκόπηση. Μου προέκυψε όμως στην πορεία και δεν μπόρεσα να αντισταθώ –έχοντας στο μυαλό μου και την υπερβολικά φιλόδοξη ιδέα, το ομολογώ, ότι τα όσα γράψω όλο και σε κάποιον μπορεί να φανούν χρήσιμα. β) Έχουμε και Μουντιάλ! :-)

             Τούτων ειπωθέντων και κατατεθέντων στα πρακτικά, μπαίνω στα θέματά μας.

             Αρχαίο πνεύμα αθάνατο

             Επιβεβαιώνεται τόσο από αυτό το σχόλιό σου όσο και από το σχόλιο που πόσταρες στην ανάρτηση «Το έθνος κάνει κράτος ή ανάποδα;» εκείνο που είχε φανεί από παλαιότερες συζητήσεις (μας) εδώ: σε κατατρέχει η ιδέα πώς θα γκρεμίσεις έως ισοπέδωσης την ιδέα τών εθνικών συνεχειών στις περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με σύγχρονα έθνη, τα οποία όμως έχουν μια ιστορικότητα (ο γέρο Φρειδερίκος, όπως προφανώς ξέρεις, αλλά το γράφεις στα παλιά σου τα παπούτσια :-), τα είχε αποκαλέσει «ιστορικά έθνη»). Δεδομένης τής ιδεολογίας σου (δεν γράφω «μας» γιατί, ως γνωστόν, εγώ είμαι «ρεφόρμα τού κερατά» και θα συγχυστείς :-) ), εικάζω ότι αυτή η επιμονή σου, που δεν απέχει και πολύ από την εμμονή, πηγάζει από μια άλλη μάλλον εδραιωμένη μέσα σου ιδέα ότι το κύριο εμπόδιο, ή εν πάση περιπτώσει ένα από τα κύρια εμπόδια, στο δρόμο προς το σοσιαλισμό σε Ελλάδα και, ξέρω ’γω, σε Αίγυπτο, Ιταλία και Ιράν, ας πούμε, είναι η εντύπωση που έχουν κάποιοι από τους σημερινούς κατοίκους αυτών τών χωρών ότι είναι εξ αίματος απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων, των αρχαίων Αιγυπτίων, των Ρωμαίων τού Ιουλίου Καίσαρα και των Περσών τού Κύρου Β’, του επονομασθέντος και Μεγάλου.

             Δύο εναλλακτικές στρατηγικές έχω για να σε κάνω να πειστείς ότι και οι δύο αυτές αλληλοσυνδεόμενες ιδέες είναι λανθασμένες.

             Η μια είναι να σου πω ότι δύο από τους κοινωνικούς σχηματισμούς που ανέπτυξαν από πολύ νωρίς ασυνήθιστα ισχυρά εθνικά αισθήματα εξ αιτίας τών ιδιομορφιών τής Ιστορίας είναι οι …Βιετναμέζοι και οι …Κορεάτες! –στην περίπτωσή τους οι «ιδιομορφίες τής Ιστορίας» ήταν, πολύ απλά, τα προβλήματα που είχαν με τους πολυπληθέστερους και ισχυρότερους Κινέζους. Φυσικά, όλοι ξέρουμε ότι, ανεξάρτητα από τις μετέπειτα εξελίξεις, για να δούμε πότε άνοιξε ο δρόμος προς το σοσιαλισμό σε αυτούς τούς δύο κοινωνικούς σχηματισμούς (αλλά και σε αυτόν που ήταν η αφορμή για να αναπτύξουν από πολύ νωρίς «ασυνήθιστα ισχυρά εθνικά αισθήματα»! –μετά τη μπάλα, η μεγαλύτερη π@@@@@@ είναι η Ιστορία! :-) ) πρέπει να γυρίσουμε πίσω (σχεδόν) έναν αιώνα!

             Εγώ όμως δεν θα ακολουθήσω αυτή τη στρατηγική. Θα ακολουθήσω τη δεύτερη, την τελειωτικά ριζοσπαστική, αυτή που θέτει εντός παρένθεσης το ζήτημα αν έχεις δίκιο ή όχι και οδηγεί κατ’ ευθείαν στο συμπέρασμα ότι σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή έχεις δίκιο είτε άδικο, πρέπει να πάψεις και να πάψουμε να σπαταλάμε φαιά ουσία γι’ αυτό το ζήτημα.

             Η προσπάθεια να εξαφανίσεις την ιδέα τής εθνικής συνέχειας στους ιστορικούς λαούς ισούται με την προσπάθεια να γαληνέψεις μια φουρτουνιασμένη θάλασσα μαστιγώνοντάς την (εναλλακτικά: να πιάσεις ένα αβγό και να το κουρέψεις)! Διότι, ακόμα κι αν στους σημερινούς κατοίκους ενός συγκεκριμένου τόπου δεν τρέχει ούτε μια σταγόνα αίμα από τα αρχαίο και ιστορικό που έτρεχε στους προκατόχους τους, ακόμα κι αν μιλάνε πια άλλη γλώσσα, ακόμα κι αν λατρεύουν άλλο Θεό, ακόμα κι αν έχουν άλλο κοινωνικοοικονομικό σύστημα (ιδίως αυτό!), και μόνο επειδή κληρονόμησαν ως τόπο κατοικίας τους τον τόπο εκείνων τών αρχαίων πρωτοκατοίκων, δεν θα παύσουν ποτέ να είναι (και να θέλουν να αισθάνονται ότι είναι) οι κληρονόμοι εκείνων που προϋπήρξαν, έζησαν και δημιούργησαν ό,τι δημιούργησαν στον ίδιο αυτό τόπο. Ό,τι και να κάνεις, φίλε ένα, και μια και είμαστε σε περίοδο Μουντιάλ, δεν θα πάψουν κάποιοι από τους Έλληνες οπαδούς να εμφανίζονται στις κερκίδες με χλαμύδες, κάποιοι Ιταλοί με στολές Ρωμαίου Εκατόνταρχου, κάποιοι Γάλλοι με κοτσίδες Οβελίξ, κάποιοι Δανοί, Νορβηγοί, Σουηδοί, Ισλανδοί με καπέλα με κέρατα που παραπέμπουν στους Βίκινγκς και κάποιοι Αιγύπτιοι με καλύπτρες Φαραώ. Live with that, που είναι το μικρότερο (και αν) από τα εμπόδια προς το σοσιαλισμό. Εδώ ζεις με τη συνείδηση ότι είσαι θνητός! Δεν μπορείς να ζήσεις με την ανθρωπολογική παραδοχή ότι τα ανθρώπινα πλάσματα έχουν ανάγκη να έχουν ιστορικό παρελθόν όσο γίνεται μεγαλύτερο και πιο ένδοξο, κι ότι ένας ιστορικός τόπος είναι ό,τι καλύτερο για να καλύψουν αυτή την ανάγκη τους;

             Έρχομαι τώρα στο άλλο επίκαιρο ζήτημα των ημερών.

             Μακεδονία ξακουστή

             Όσο κι αν είναι κοινοτοπία, δεν είναι άσκοπο να ξαναπώ για να το θυμίσω και να το έχουμε όλοι στο νου μας ότι το Μακεδονικό Ζήτημα είναι από τη φύση του μια περίπλοκη περίπτωση. Θα προσθέσω όμως κι έναν αστερίσκο. Κι ο αστερίσκος αυτός λέει ότι είναι μια περίπλοκη περίπτωση που η εμπλοκή τής Αριστεράς, ελληνικής και διεθνούς, την έκανε εξαιρετικά πιο περίπλοκη. Και θα τραβήξω και μια υποσημείωση στον αστερίσκο, προσθέτοντας ότι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους εξακολουθεί σήμερα να διατηρεί την περιπλοκότητά της ακόμα και ανάμεσα στον κόσμο τής Αριστεράς και ιδίως σ’ αυτόν είναι ότι κι εμείς οι ίδιοι, μιλώντας για το Μακεδονικό Ζήτημα, δεν τολμάμε να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους. Πώς ξετυλίγεται όλο αυτό το μπερδεμένο κουβάρι; Θα κάνω μια απόπειρα.

             Νομίζω ότι πρέπει να ξεκινήσουμε με δύο παραδοχές που είναι επιβεβαιωμένες επιστημονικά και ιστορικά και δεν επιδέχονται αμφισβήτηση. Επιπλέον, απ’ όσο ξέρω, δεν αμφισβητούνται από κανένα κομμάτι τής Αριστεράς.

             1. Ανεξάρτητα από το αν ο Ηρόδοτος είχε δίκιο στην άποψή του ότι οι Μακεδόνες ήταν ελληνικό φύλο δωρικής καταγωγής και ανεξάρτητα από το γεγονός τής ομίχλης που περιβάλλει το ζήτημα της μακεδονικής γλώσσας (να πούμε όμως εδώ ότι η επικρατούσα άποψη είναι πως επρόκειτο για ελληνική διάλεκτο) πριν από την περίοδο (τέλη 5ου αρχές 4ου π.Χ. αιώνα) κατά την οποία όλα τα σωζόμενα ευρήματα (γραπτά μνημεία, νομίσματα κ.λπ.) αποδεικνύουν τη γενικευμένη χρήση τής Αττικής διαλέκτου, η αρχαία Μακεδονία αποτελεί τμήμα τού αρχαίου ελληνικού κόσμου και με αυτή την έννοια, δηλαδή καταγωγικά, ναι, «η Μακεδονία είναι ελληνική». Και για να προλάβω ενδεχόμενες αντιρρήσεις δικές σου, που φαίνεται να κλείνεις αυτό το ζήτημα βάζοντας ένα μεγάλο άγνωστο Χ, ή κάποιων άλλων, να πω εν είδει (αγανακτισμένης) αποστροφής:

             Δεν πα’ να ’ταν και Ελοχίμ! Από τη στιγμή που αποδεδειγμένα θεώρησαν εαυτούς από ένα χρονικό σημείο τής Ιστορίας και μετά, και μάλιστα πριν από τη μεγάλη τους ακμή, κομμάτι τού τότε ελληνικού κόσμου και εντάχθηκαν αυτοβούλως σε αυτόν (σύμφωνα με τον Ηρόδοτο που εδώ δεν πρέπει να αμφισβητηθεί, έκαναν ολόκληρη ‘‘δίκη’’ για να αποδείξουν την ελληνικότητά τους ώστε να μπορούν να παίρνουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες), ο επιθετικός προσδιορισμός που μπορεί να μπει στην αρχαία Μακεδονία δεν μπορεί να είναι άλλος από το «ελληνική».

             2. Αρχής γενομένης τον 5ο – 6ο αιώνα, με την κάθοδο των Σλάβων, και μέχρι τις εκούσιες ή ακούσιες μετακινήσεις πληθυσμών που άρχισαν με τους Βαλκανικούς Πολέμους και ολοκληρώθηκαν μετά την ήττα στη Μ. Ασία –δηλαδή επί 14 ως 13 αιώνες!–, η Μακεδονία ήταν τόπος κατοικίας όλων τών φυλών (και θρησκειών) τού Ισραήλ. Μακεδονική σαλάτα όνομα και πράγμα! Το όνειρο κάθε ‘‘διεθνιστή’’ που (μετά τον Τρότσκι, βεβαίως βεβαίως) ορκίζεται και στον Λένιν, ξεχνώντας όμως τα λόγια του και αδυνατώντας να αντλήσει τη σημασία τους: «για να ενωθούμε, πρέπει πρώτα να έχουμε τη δυνατότητα να χωριστούμε».

             (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
         14. Left G700 20/06/2018 at 13:56

             (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

             Αφού τελειώσαμε με αυτές τις δύο εναρκτήριες παραδοχές, νομίζω ότι το επόμενο ζήτημα που πρέπει να μας απασχολήσει είναι το πότε, πώς και γιατί αρχίζει να κάνει την εμφάνισή του το φαινόμενο του ιδεολογήματος του «μακεδονισμού», της ιδέας δηλαδή περί ύπαρξης «μακεδονικού» έθνους (για να συνεννοούμαστε: σκέτα «μακεδονικού»· όχι «βουλγαρομεκαδονικού», «ελληνομακεδονικού», «σερβομακεδονικού» ή «σλαβομακεδονικού»). Και πάλι, το να καταγράψουμε μερικά διαπιστωμένα γεγονότα μη επιδεχόμενα αμφισβήτηση μου φαίνεται ότι είναι μια καλή μέθοδος προσέγγισης.

             1. Το ιδεολόγημα του «μακεδονισμού» ξεκινάει στα τέλη τού 19ου αιώνα, όταν η Οθωμανική Αυτοκρατορία έχει πέσει ήδη βαριά άρρωστη στο κρεβάτι και η Μακεδονία, που βρίσκεται ακόμα υπό Οθωμανική κυριαρχία, περιστοιχίζεται από τρία συντελεσμένα έθνη, δηλαδή έθνη που έχουν αποκτήσει το κράτος τους: Ελλάδα, Σερβία, Βουλγαρία. Τι ονειρεύεται κάθε ένα από αυτά τα τρία κράτη; Μα τι άλλο από την επέκταση κατά Μακεδονία μεριά, ει δυνατόν με την ‘‘καταβρόχθιση’’ και ολόκληρης της Μακεδονίας. Βάση διεκδίκησης έχουν και τα τρία. Σερβία και Βουλγαρία εθνολογική βάση (σλαβισμός περίπου μιάμισης χιλιετίας, που κάθε μια από αυτές τις δύο χώρες θέλει να τον βάψει με τα εθνικά της χρώματα), Ελλάδα, ιστορική βάση (κυρίως καταγωγική χωρίς όμως να μένει απ’ έξω και η Βυζαντινή περίοδος) και εθνολογική.

             2. Ο εισηγητής και διακινητής τής ιδέας τού «μακεδονισμού» δεν είναι άλλος από την Εσωτερική Μακεδονική Επαναστατική Οργάνωση (ΕΜΕΟ). Ο «μακεδονισμός» αυτός δεν ήταν παρά ένας «ψευδομακεδονισμός», ένας προσχηματικός μανδύας δηλαδή τών επεκτατικών επιδιώξεων της Βουλγαρίας και πολιτική συνέχεια των εκκλησιαστικών και εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων τής βουλγαρικής Εξαρχίας, που στόχο είχε σε πρώτο στάδιο (να τη πάλι η «θεωρία τών σταδίων»! ;-) ) την αυτονόμηση της Μακεδονίας, με διατήρηση της βουλγαρικής επιρροής –και αργότερα έχει ο Θεός και ίσως επιτρέψει την ενσωμάτωση της Μακεδονίας στο βουλγαρικό κράτος. Αψευδείς μάρτυρες αυτής τής πραγματικότητας είναι τόσο το γεγονός ότι η πρωτοβουλία για την ίδρυση της ΕΜΕΟ ανήκε σε βουλγαρογενείς και αγκαλιάστηκε επίσης από κυρίως βουλγαρογενείς ή, στη χειρότερη, από «βουλγαρίζοντες» όσο και τα όσα γράφει ο ίδιος ο πολύς για τους Μακεδόνες/πολίτες τής Βόρειας Μακεδονίας (πλέον ;-) ) αλλά και αφελής Μισίρκοφ στο βιβλίο του «Μακεδονικές υποθέσεις» (εκδόσεις Πετσίβα, 2004).

             3. Τι διείσδυση είχε στους σλαβόφωνους πληθυσμούς που δεν «βουλγάριζαν», «σέρβιζαν» ή «ελλήνιζαν» η ιδέα τού Μισίρκοφ περί «μακεδονισμού»; Μα τι διείσδυση άξια μνείας μπορεί να είχε μια εθνική ιδέα (και μάλιστα βγαλμένη από το καπέλο τού ταχυδακτυλουργού και αιθεροβάμονα Μισίρκοφ) σε ανθρώπους χωρίς εθνική συνείδηση και, επιπλέον, φτωχούς, βασανισμένους από τον αγά ή τον ομοεθνή προεστό/τσιφλικά και αναλφάβητους ή ημιαναλφάβητους; Η μόνη συνείδηση που είχαν ήταν ότι κατοικούσαν πάππου προς πάππο σε έναν τόπο που, έξω απ’ το χωριό τους, λεγόταν Μακεδονία. Α, όχι! Είχαν και μια άλλη συνείδηση η οποία προέκυψε από καταστάσεις που τις έζησαν στο πετσί τους: τη συνείδηση της ταλαιπωρίας που υφίσταντο από τα χρόνια των «αγώνων για τη Μακεδονία» μέχρι και τη λήξη τού Α’ ΠΠ, όταν τους τραβούσαν πότε ο ένας και πότε ο άλλος: «μ’ εμάς θα ’ρθείτε, με την Εξαρχία, τι δουλειά έχετε με τους Ρωμιούς;»· «όχι, σ’ εμάς είναι η θέση σας, με το Μεγαλέξαντρο!»· «ξεκόψτε απ’ τους Βούλγαρους, διώξτε τους Ρωμιούς, εμείς είμαστε με τους Καραγεώργεβιτς!». Έτσι, μ’ αυτά και μ’ εκείνα, προέκυψε –όπου προέκυψε και στο βαθμό που προέκυψε– κι εκείνο το «Μακεντόν Ορτοντόξ» τού Μυριβήλη. Αλλά: «Μακεντόν» όπως «Μακεδονία», όχι όπως «έθνος»· και υποκινημένο όχι από εθνικά αισθήματα, αλλά από παρόμοια με αυτά που τραγουδάει η Τσανακλίδου: «για δεν μ’ αφήνετε ήσυχο, άστε με ήσυχο όλοι, θέλω να ζήσω ελεύθερος, δίχως ταυτότητα πια».

             (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
         15. Left G700 20/06/2018 at 13:57

             (ΣΥΝΕΧΕΙΑ)

             Τέλος πάντων, αφού έγινε το μάλε βράσε και το σύστριγκλο για τρεις περίπου δεκαετίες, μοιράστηκε η Μακεδονία όπως μοιράστηκε, ξαναανακατεύτηκε λίγο η τράπουλα στον Α’ ΠΠ, μέχρι να κάτσει οριστικά η μπίλια στη μοιρασιά που είχε αποφασιστεί μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους και να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης τού ‘‘ματς’’. Το Μακεδονικό Ζήτημα έπαιρνε σιγά-σιγά το δρόμο προς τα αποδυτήρια. Κι ύστερα… Ύστερα ήρθαν οι …μέλισσες! :-) Κομιντέρν με λένε κι όλα τα παιδάκια κλαίνε!

             Τα γεγονότα είναι γνωστά. Η Βαλκανική Κομμουνιστική Ομοσπονδία (ΒΚΟ), μετονομασία από το 1920 τής Βαλκανικής Εργατικής Σοσιαλδημοκρατικής Ομοσπονδίας που είχε ιδρυθεί το 1910 από εκπροσώπους τού πολιτικού εργατικού κινήματος Ελλάδας, Βουλγαρίας, Βασιλείου Σέρβων-Κροατών-Σλοβένων (Γιουγκοσλαβία από το 1929) και Ρουμανίας ήταν ο «τοπικός» βραχίονας της Κομιντέρν –στον οποίο, όμως, πρέπει να σημειώσουμε, τη θέση τού πρώτου βιολιστή την είχε καπαρωμένη το βουλγαρικό ΚΚ. Μέχρι και την 3η συνδιάσκεψή της (Ιούλιος 1921) προσέγγιζε τα εθνικά ζητήματα των Βαλκανίων στη γενική μαρξιστική ταξική τους διάσταση. Στην 4η (Ιούνιος 1922) θίγεται για πρώτη φορά συγκεκριμένα το εθνικό ζήτημα ως ξεχωριστό θέμα στην ατζέντα τής συνδιάσκεψης. Αντιγράφω από μελέτη τού «δικού σας» Γιώργου Λεοντιάδη (έχει συν-γράψει μαζί με τον Αλέξανδρο Δάγκα το βιβλίο «Κομιντέρν και μακεδονικό ζήτημα», θα το ξέρεις):

             Στην εισήγησή του ο Χρίστο Καμπακτσίεφ, στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Βουλγαρίας, ανέπτυξε τη θέση ότι τα κομμουνιστικά κόμματα όφειλαν να στηρίζουν δραστήρια τον αγώνα των εθνικών μειονοτήτων για απελευθέρωση. Σύμφωνα με τον εισηγητή, η δραστήρια και θαρραλέα ανάμειξη των κομμουνιστικών κομμάτων στο εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα θα τα βοηθούσε να κερδίσουν μάζες με το μέρος τους. Ο αντιπρόσωπος της Κομιντέρν Β.Π. Μιλιούτιν στήριξε την επιχειρηματολογία του Καμπακτσίεφ. Διαφώνησε ο εκπρόσωπος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γιουγκοσλαβίας Μ. Πιαντέ, με το σκεπτικό ότι στα Βαλκάνια δεν υπήρχε ακόμη γνήσιο επαναστατικό εθνικό κίνημα και ότι η εθνική απελευθέρωση και ενοποίηση θα επιτυγχάνονταν με τη σοσιαλιστική επανάσταση και τη δημιουργία Βαλκανικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών. Με τις απόψεις του Πιαντέ συντάχθηκε και ο Έλληνας αντιπρόσωπος Γιάννης Πετσόπουλος. Η τελική απόφαση της συνδιάσκεψης δεν περιελάμβανε τις θέσεις του Καμπακτσίεφ. Η μοναδική αναφορά στη Μακεδονία γίνονταν σε σχέση με τον κίνδυνο ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Βουλγαρίας εξαιτίας της «καταπιεστικής πολιτικής της σέρβικης αστικής τάξης στη Μακεδονία και της εθνικιστικής προπαγάνδας της βουλγάρικης αστικής τάξης».

             Μετά, ύστερα από τις μέλισσες, ήρθαν οι …σφήκες! :-) Δηλαδή η 5η συνδιάσκεψη (Δεκέμβριος 1922) της ΒΚΟ. Και πάλι αντιγράφω Γιώργο Λεοντιάδη από την ίδια μελέτη:

             Στην 5η συνδιάσκεψη έγινε για πρώτη φορά ειδική αναφορά σε «μακεδονικό ζήτημα». Η απόφαση έθετε καθήκον στα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα «να αποκαλύπτουν τους πραγματικούς κατακτητικούς στόχους της εθνικιστικής πολιτικής των αστικών τάξεων της Σερβίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας ενάντια στους λαούς που κατοικούν στη Μακεδονία […] να στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις την πάλη αυτών των λαών για εθνική ανεξαρτησία και αυτονομία […] να παλεύουν για την απαλλαγή του εθνικού κινήματος στη Μακεδονία από την επιρροή της αστικής τάξης των γειτονικών χωρών και να το κατευθύνουν στο δρόμο της επαναστατικής πάλης, για τη δημιουργία της Μακεδονικής Σοβιετικής Δημοκρατίας, ως συστατικό μέλος της Βαλκανικής Ομόσπονδης Σοβιετικής Δημοκρατίας».

             Ύστερα, μετά από τις μέλισσες και τις σφήκες, ήρθαν οι …μπάμπουρες! :-) Δηλαδή οι αποφάσεις τής 6ης συνδιάσκεψης της ΒΚΟ (Νοέμβριος 1923) που επικυρώθηκαν από τις αποφάσεις τού 5ου Συνεδρίου τής Κομιντέρν (Ιούνιος – Ιούλιος 1924), οι οποίες, ούτε λίγο ούτε πολύ, υποχρέωναν (και όλοι καταλαβαίνουμε το βάρος αυτής τής υποχρέωσης σ’ εκείνα τα χρόνια τής σιδερένια συγκεντρωτικής καθοδήγησης…) τα Κομμουνιστικά Κόμματα των Βαλκανίων να προβάλλουν, να προπαγανδίσουν και να θέσουν ως πολιτικό στόχο τους την «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη». «Ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη» ως πολιτειακή/κρατική συγκρότηση ποιου έθνους; Του «μακεδονικού» βεβαίως βεβαίως! Αυτό δεν λεγόταν ευθέως, έβγαινε όμως από τα συμφραζόμενα. Και για όσους δεν τα καταλάβαιναν, ήρθε λίγα χρόνια μετά (Ιανουάριος 1934) η Πολιτική Γραμματεία τής Εκτελεστικής Επιτροπής τής Κομμουνιστικής Διεθνούς με σχετική απόφασή της για να κάνει αριθμητικώς και ολογράφως σαφή αναφορά στην ύπαρξη «μακεδονικού έθνους»:

             «Τα κυρίαρχα έθνη των ιμπεριαλιστικών κρατών, που χώρισαν τη Μακεδονία σε τρία κομμάτια, τεκμηριώνουν την εθνική καταπίεση μέσω της άρνησης της εθνικής ιδιαιτερότητας του μακεδονικού λαού, μέσω της άρνησης ύπαρξης μακεδονικού έθνους. […] Η ΕΜΕΟ(ενωμένη) [σ.σ.: το αριστερό και πιο αδύναμο κομμάτι που αποχωρίστηκε από την αρχική ΕΜΕΟ] πρέπει, αναπτύσσοντας αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εθνικής, πολιτιστικής, κοινωνικής και οικονομικής καταπίεσης, να αποκαλύπτει το πραγματικό νόημα κάθε είδους σοφιστείας που αρνείται το μακεδονικό χαρακτήρα του έθνους και να μην επιτρέπει την εισαγωγή τέτοιων απόψεων μέσα στις γραμμές της. […] Η ιδιαίτερη θέση της Μακεδονίας, η εθνική καταπίεση και εκμετάλλευση πλατιών εργατικών μαζών Μακεδόνων, η ενεργητική συμμετοχή των Μακεδόνων στον αγώνα, όπως επίσης και τα συμφέροντα των εργαζομένων, κυρίως της εργατικής τάξης των κυρίαρχων στη Μακεδονία εθνών, προσδίδουν στον καθοδηγούμενο από την ΕΜΕΟ(εν.) επαναστατικό, απελευθερωτικό αγώνα των Μακεδόνων εργαζομένων ιδιαίτερη σημασία. Ο αγώνας για ενιαία και ανεξάρτητη μακεδονική δημοκρατία των εργαζομένων είναι υπόθεση όχι μόνο των Μακεδόνων εργαζομένων, αλλά και των αγωνιζόμενων, κάτω από την καθοδήγηση των κομμουνιστικών κομμάτων, εργατών και αγροτών της Βουλγαρίας, Γιουγκοσλαβίας και Ελλάδας. […] Στην πορεία ανάπτυξής και δραστηριότητάς της η ΕΜΕΟ(εν.) δεν έχει χρησιμοποιήσει όλες τις δυνατότητες για την οργανωτική κατάληψη και την πολιτική καθοδήγηση του εθνικοεπαναστατικού και εργατικού κινήματος της Μακεδονίας. […] Η ΕΜΕΟ(εν.) πρέπει να γίνει μαζική οργάνωση των εργαζομένων όλης της Μακεδονίας.»

             Η μεγάλη πλάκα, που δείχνει και τι τρικυμία εν κρανίω είχαν οι τότε γραφειοκράτες τής Κομιντέρν; Αυτά διατυπώθηκαν φάτσα κάρτα λίγο πριν το 7ο Συνέδριό της και τη στροφή προς τα αντιφασιστικά μέτωπα, οπότε, υπό την απειλή τού ανερχόμενου φασισμού, η γραμμή για το Μακεδονικό Ζήτημα μετατοπίστηκε με σιγανά πλάγια πηδηματάκια από την «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη» σε θέσεις που έβαζαν σε πρώτο πλάνο τον αντιφασιστικό/δημοκρατικό αγώνα και απλώς διακήρυσσαν το δικαίωμα του μακεδονικού λαού «για αυτοδιάθεση μέχρι τον αποχωρισμό» (που θα μπορούσε να ασκηθεί οψέποτε)!

             Τι ήταν όλη αυτή η ιστορία με την ανάμιξη της Κομιντέρν στο Μακεδονικό Ζήτημα, που βέβαια δεν ήταν ευθύγραμμη, αλλά είχε πολλά ζιγκ ζαγκ και παλινωδίες; Με δυο λόγια, για μένα, αφού βγάλεις τις σάλτσες και τις μεγάλες κουβέντες, δεν ήταν παρά αέρας κοπανιστός. Με λίγο περισσότερα:

             Ήταν μεγαλεπήβολα σχέδια που στηρίχτηκαν σε μια εκβιασμένη ανάγνωση της κοινωνικής και εθνολογικής πραγματικότητας και σε μια μηχανιστική εφαρμογή τών λενινιστικών ιδεών για την αξιοποίηση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων από το εργατικό-επαναστατικό κίνημα και αποσκοπούσαν στην αξιοποίηση ενός φανταστικού εν πολλοίς εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος για την κατάληψη της εξουσίας σε μια ευαίσθητη όσο και κομβική περιοχή που, εκτός άλλων, θα άνοιγε ένα δεύτερο κομμουνιστικό μέτωπο στην Ευρώπη και θα ανακούφιζε κάπως τη μοναξιά τού πρώτου σοβιετικού κράτους. Τα μεγαλεπήβολα σχέδια, στην εκπόνηση των οποίων έπαιξαν κάποιο όχι ασήμαντο ρόλο οι Βούλγαροι κομμουνιστές αφού θωρούσαν πως μια «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη» θα ήταν και ένα αδελφό εθνικά κράτος (ήταν κομμουνιστές, αλλά ήταν και Βούλγαροι, όπως δεν θέλεις να θυμάσαι), αποδείχθηκαν «σχέδια επί χάρτου» (έτσι τα χαρακτηρίζει και ο Γιώργος Λεοντιάδης), που κόστισαν αναταράξεις στο σερβικό και το ελληνικό ΚΚ (έτσι δεν διαγράφτηκε κι ο Κορδάτος με την ομάδα του;) και πήγαν πίσω την ανάπτυξη του κομμουνιστικού κινήματος κυρίως στην Ελλάδα.

             Υπάρχει όμως και κάτι που πρέπει να ειπωθεί εδώ, για να μην αδικούμε τους κομμουνιστές που βρέθηκαν σε καθοδηγητικές θέσεις τού διεθνούς κινήματος εκείνη την εποχή, αλλά και για να καταδειχθεί η τεράστια απόσταση που τους χωρίζει από τους σημερινούς δικούς μας «μακεδονομάχους από διεθνιστική σκοπιά»:

             Όλα, και τα σχέδια που κατέστρωσαν, και οι αποφάσεις που πήραν, και οι κινήσεις που έκαναν, έγιναν με την πεποίθηση ότι έτσι υπηρετούσαν την επανάσταση. Αυτός ήταν ο υπέρτατος σκοπός, χάριν τού οποίου δεν δίστασαν να δραστηριοποιηθούν υπέρ ενός εθνικού κινήματος ενός κατά φαντασία και κατασκευή έθνους εν πολλοίς. Οι δικοί μας οι «μακεδονομάχοι-διεθνιστές» ό,τι σκέφτονται κι ό,τι γράφουν κι ό,τι λένε υπαγορεύεται από την ανάγκη να είναι και να φανούν «συνεπείς από θέσεις αρχής με το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού». Οι μεν επαναστάτες, οι δε …δικαιωματιστές! Μέτρα μπόγια κι έλα να κλάψουμε μαζί…

             (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
         16. Σ.Τ. 20/06/2018 at 21:43

             Ναι αλλά η απόφαση μιλάει επί λέξει για ΛΑΟΥΣ πληθυντικό που κατοικούν την Μακεδονία, δεν βγαίνει καθόλου να μιλήσει για μακεδονικό δήθεν έθνος, εμείς γιατί το κάνουμε;
             Αντιγράφω:Η απόφαση έθετε καθήκον στα βαλκανικά κομμουνιστικά κόμματα «να αποκαλύπτουν τους πραγματικούς κατακτητικούς στόχους της εθνικιστικής πολιτικής των αστικών τάξεων της Σερβίας, Βουλγαρίας και Ελλάδας ενάντια στους λαούς που κατοικούν στη Μακεδονία “
         17. Σ.Τ. 20/06/2018 at 22:00

             Η διεθνής του 1920, που βγάζει σωστά συμπεράσματα δεν έχει βέβαια παρά μια μακρυνή σχέση με την σταλινικως αναμορφώμενη και ορθοδοξως ορκισμενη διεθνή του 1934. (Καθαρή σύμπτωση αυτό)
             Τι μεσολαβεί όμως και η διεθνής του 34 μιλάει για μακεδονικό λαού και όχι λαούς ;
             Μήπως η εισβολή Ελλάδας Βουλγαρίας ; Η οποία έχει προηγηθεί;
             Ή μήπως η φιλογερμανικη και συνεπώς βουλγαρική στροφή στην εξωτερική πολιτική της σταλινικής ΕΣΣΔ η οποία και ελέω Δημητρωφ παίρνει σβαρνα την μακεδονική πολιτική και την μετατρέπει σε σαλάτα;
         18. Σ.Τ. 21/06/2018 at 15:46

             Στις παλινωδίες της σταλινικής διεθνούς απαντά μια και καλή ο Παντελής Πουλιόπουλος εξηγώντας ότι το σύνθημα για ανεξάρτητη Μακεδονία είναι εντελώς ακατάλληλο καθότι είναι ακατανόητη για τις μεγάλες προλεταριακές προσφυγικές μάζες και κάνουν αδύνατη την διείσδυση του κόμματος σε αυτές. Επιπρόσθετα, παρατηρεί μαζί με την έξαρση του εθνικισμού-φασισμου στην ευρύτερη περιοχή, την έλλειψη επαναστατικής συνείδησης και συνεπώς την πλήρη ασυναρτησία του συνθήματα για ανεξάρτητη Μακεδονία για τις κοινωνίες αυτές.
         19. Left G700 22/06/2018 at 00:28

             Φίλε Σ.Τ.,

             (Απαντώ και στα τρία παραπάνω σχόλιά σου) Μπορεί να μιλάει για λαούς, αλλά απέναντί τους έβαζε τρία συντελεσμένα έθνη, δηλαδή τρία έθνη-κράτη. Είναι τα συμφραζόμενα που γράφω και στο σχόλιό μου και δεν πρέπει να τα αγνοούμε, ιδίως σε τέτοιου τύπου κείμενα. Έπειτα, δες το πράγμα στην εκτύλιξή του μέσα στο χρόνο. Σταδιακά, όλο και πιο πολύ καθαρά έμπαινε θέμα ξεχωριστής μακεδονικής εθνοκρατικής οντότητας. Ξεκίνησε υπαινικτικά και τσούκου τσούκου κατέληξε στη ντεκλαρέ διατύπωση της ΕΕΚΔ το 1934. Εκεί όμως πήγαινε το πράγμα και κατά την άποψή μου αυτό βγαίνει καθαρά από το 1922 και μετά.

             Δεν νομίζω ότι πρέπει να συνδέσουμε την απόφαση του 1934 με τα επεισόδια του 1924 και 1925 με τους Βούλγαρους. Δεν περίμενε αυτά η Βουλγαρία για να προωθεί την ιδέα τής ανεξάρτητης Μακεδονίας και Θράκης και, εξ άλλου, είχαν περάσει και δέκα χρονάκια από τα ‘‘τζαρτζαρίσματα’’, τότε το θυμήθηκε; Μην ξεχνάς ότι η Βουλγαρία είναι διπλά ηττημένη εκείνη την περίοδο: Β’ Βαλκανικός Πόλεμος και Α’ ΠΠ. Γι’ αυτό και κατέληξε με ένα φτωχό 10% από τη γεωγραφική και διοικητική Μακεδονία, αν και η «βουλγαροφροσύνη» των σλαβόφωνων της Μακεδονίας, χάρη και στην πολιτική τής βουλγαρικής Εξαρχίας από το 1870, χτύπαγε ψηλά ποσοστά.

             Δεν το ήξερα αυτό με τη θέση τού Πουλιόπουλου. Τροτσκιστής ξετροτσκιστής, εδώ ήταν σωστός (έστω κι αν, όπως υποπτεύομαι, η έχθρα του προς τον Στάλιν πρέπει κι αυτή να έπαιξε το ρόλο της για να απορρίψει τις ονειροφαντασίες τής Κομιντέρν…).

             Τα λέμε
         20. Σ.Τ. 24/06/2018 at 14:02

             Aργοτερα ο Π.Π. αναγκάστηκε από την πίεση της πραγματικότητας και αυτός να υιοθετήσει το σύνθημα για ενιαία Μακεδονία, με την διαφορά ότι τόνιζε πως αυτό το εθνικιστικό σύνθημα για να βγάζει νόημα πρέπει να πηγαίνει μαζί με το άλλο το διεθνιστικό που λέει “Μέσα σε μια ενιαια Σοβιετικη Σοσιαλιστική Βαλκανική Ομοσπονδία!!
             Όπως όλοι οι γνήσιοι μπολσεβίκοι, και αυτός περίμενε οσωνουπω την πανευρωπαϊκή επανάσταση. Ακολουθώντας τις πεθαμένες από καιρό ελπίδες των μπολσεβίκων από το 1917-18.
             Και εδώ διαψεύστηκαν και οι σταλινικοι και οι διεθνιστές.
             Επανάσταση δεν έγινε και το κεφάλαιο αποδείχτηκε εφταψυχο.
         21. Left G700 20/06/2018 at 13:59

             (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ)

             Κατόπιν ήρθε ο Β’ ΠΠ με τα ανταρτικά του. Η λήξη του βρήκε την Ελλάδα στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου και τη Γιουγκοσλαβία και Βουλγαρία με τους Κόκκινους στην εξουσία. Αυτό το δεύτερο δεν ήταν και πολύ καλό για το Μακεδονικό Ζήτημα. Διότι, μετά τις μέλισσες και τις σφήκες και τους μπάμπουρες της Κομιντέρν ήρθαν οι …πτερόσαυροι!

             Τους έφερε ο πονηρός Κροάτης, δίνοντας για πρώτη φορά στο «μακεδονισμό» «έθνος» και κράτος (έστω και ομόσπονδο), «έθνος» και κράτος που τα βρήκαμε μπροστά μας ως τελείως ανεξάρτητα πια, μετά τη διάλυση της ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας. Είχε τους λόγους του γι’ αυτήν την εκ των άνω «εθνογένεση». Δύο οι κυριότεροι:

             α) Αφού οι Σλαβομακεδόνες τού κομματιού τής Μακεδονίας που δόθηκε στη Γιουγκοσλαβία εξακολουθούσαν σε υπολογίσιμα ποσοστά να «βουλγαρίζουν», κι αφού δεν πολυγούσταραν να είναι Νοτιοσέρβοι (Νότια Σερβία ονομάστηκε η περιοχή τους από την προπολεμική καπιταλιστική Γιουγκοσλαβία), τους έδωσε κάτι δικό τους να ‘‘παίζουν’’ και να αφοσιωθούν σε αυτό.

             β) Ανέσυρε από τα αρχεία τής Κομιντέρν, έστω και υπενθυμιστικά, τα παλιά σχέδια για «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία και Θράκη», δημιουργώντας έτσι ένα ‘‘αγκάθι’’ με το οποίο τσίγκλαγε Βουλγαρία και Ελλάδα και κρατούσε το Μακεδονικό Ζήτημα ανοικτό ως κάβα για το μέλλον (ποτέ δεν ξέρει κανείς πού μπορεί να φανεί χρήσιμη μια κάβα –γι’ αυτό και πρέπει πάντα να την κρατάς, όταν έχεις αυτή τη δυνατότητα· ακόμα κι αν δεν την καταναλώσεις, ίσως μπορέσεις να την ανταλλάξεις με κάτι…).

             Αντί επιλόγου: Κου Κου Ε, το Κόμμα σου λαέ

             Θα κλείσω με το κόμμα που υποστηρίζεις. Για να πω τα εξής:

             1. Είναι γνωστές, βέβαια, οι παλινωδίες τού ΚΚΕ από τη στιγμή που ανακατεύεται η Κομιντέρν και μετά, για τις οποίες και δεν παραλείπουν να του την πέφτουν οι σημερινοί «διεθνιστές-μακεδονομάχοι» μας. Από το 1924 μέχρι το 1935 η γραμμή είναι «ενιαία και ανεξάρτητη Μακεδονία». Από το 6ο συνέδριο του 1935 μέχρι την 5η ολομέλεια (Φεβρουάριος 1949) η γραμμή μετατοπίζεται στην κατεύθυνση «ισονομία, ισοπολιτεία για τη μακεδονική μειονότητα». Στην 5η ολομέλεια το ΚΚΕ αναγνωρίζει και υποστηρίζει το δικαίωμα «αυτοδιάθεσης του μακεδονικού λαού». Στην 6η ολομέλεια, όμως, λίγους μήνες μετά (Οκτώβριος 1949), επανέρχεται στη γραμμή του 1935. Αυτή η θέση παραμένει χωρίς αλλαγές μέχρι και το 1991, οπότε και αναβιώνει το Μακεδονικό Ζήτημα στη σύγχρονη και πιο περίπλοκη εκδοχή του με την ανεξαρτητοποίηση της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας τής Μακεδονίας.

             Νομίζω ότι πρέπει να αθωωθεί για όλα αυτά τα ζιγκ ζαγκ. Είναι too much και εντελώς τελείως έξω από την τότε πραγματικότητα να απαιτεί κανείς από ένα μικρό ΚΚ να έσπαγε τη σιδερένια πειθαρχία που είχε επιβάλει από τη γέννησή της (επί Λένιν!) στα ΚΚ-μέλη της η Κομιντέρν*. Όσο για τα πίσω-μπρος τής περιόδου τού εμφυλίου, μόνο όποιος δεν αντιλαμβάνεται τις τρομακτικές πιέσεις που ασκεί η πραγματικότητα ενός αδυσώπητου πολέμου και, αργότερα, μιας καταθλιπτικής συντριβής, μπορεί να σηκώνει το δάχτυλο. Δεν είμαι εγώ αυτός.
             * Εξ άλλου, το ΚΚΕ, χάρη στο πολιτικό ένστικτο αλλά ¾και την τόλμη του Ζαχαριάδη, είναι το μόνο ΚΚ που μπορεί να υπερηφανεύεται ότι σήκωσε ανάστημα στην Κομιντέρν στα χρόνια τού πανίσχυρου Στάλιν, όταν με το διάσημο και ιστορικό 1ο γράμμα τού αρχηγού του έγραψε στα παλιά του τα παπούτσια την τότε γραμμή-κωλοτούμπα της, μετά το Σύμφωνο Μολότοφ – Ρίμπεντροπ, περί «ιμπεριαλιστικού πολέμου». (Αλήθεια, αν και μπορείτε να υπερηφανεύεστε γι’ αυτό, δεν σας έχω δει να το κάνετε ούτε σε επίπεδο κορυφής ούτε σε επίπεδο βάσης. Γιατί; Κι εδώ γραμμιτζήδες; Απέναντι σε μια Κομιντέρν που μας έχει αφήσει χρόνους εδώ και …τρία τέταρτα του αιώνα;)

             2. Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία και είναι ηλίου φαεινότερο (το επισημαίνει και ο σχολιαστής Σ.Τ. σε σχόλιό του στην ανάρτηση «Περί Μακεδονίας ξακουστής και ανήκουστων εθνικιστικών και ΝΑΤΟπληκτων ανοησιών») ότι η «σκλήρυνση» της γραμμής τού ΚΚΕ στο Μακεδονικό Ζήτημα («δεν υπάρχει μακεδονικό έθνος και γλώσσα») έχει γίνει υπό το φως τών εξελίξεων μετά την κατάρρευση των πρωτοσοσιαλιστικών καθεστώτων και την εκμετάλλευση μειονοτικών ζητημάτων για εξωτερικές επεμβάσεις και αλλαγές συνόρων κατά τα συμφέροντα του δυτικού ιμπεριαλισμού. Ανεξάρτητα από το γεγονός ότι αυτή η τελευταία γραμμή συμπίπτει κατά τη γνώμη μου με την ιστορική και εθνολογική πραγματικότητα, η υιοθέτησή της από το ΚΚΕ είναι μια απόδειξη ότι το κόμμα σου, παρά τα πολλά λάθη του και τις ουκ ολίγες ‘‘αμαρτίες’’ του (αναφέρομαι στη σημερινή εποχή), είναι ακόμα σε θέση να κάνει πολιτική μετά από «συγκεκριμένη ανάλυση μιας συγκεκριμένης κατάστασης». Σε απόλυτη αντίθεση με τους «διεθνιστές-μακεδονομάχους» που είναι σε θέση να κάνουν μόνο «πολιτική αρχών», η οποία, συχνά, όταν αγνοεί και παραβιάζει την παραπάνω λενινιστική «οδηγία» περί αναλύσεων, καταλήγει από «πολιτική αρχών» σε «α@@@@@@ πολιτική».

             3. (Αυτό σε αφορά προσωπικά μια και αναφέρεσαι εξακολουθητικά στην ιδιότυπη «εθνοκάθαρση» των Σλαβομακεδόνων, ώστε να εμφανιστούν ως «εξαγνισμένοι» αμιγείς Μακεδόνες.) Εκτός από τις προαναφερθείσες παλινωδίες τού ΚΚΕ για το πολιτειακό καθεστώς τής γεωγραφικής Μακεδονίας, πρέπει να σημειωθεί και μια άλλη αμφιταλάντευσή του, εθνολογικής φύσης αυτή. Αν προσέξει κανείς τα κομματικά ντοκουμέντα τής πολύ δύσκολης περιόδου τού εμφυλίου μέχρι και την πρώτη μετεμφυλιακή, θα διαπιστώσει να υπάρχουν άλλοτε αναφορές σε «Μακεδόνες», άλλοτε σε «Σλαβομακεδόνες», κι άλλοτε να συνυπάρχουν και οι δύο όροι, όπου ο ένας από τους δύο μπαίνει σε παρένθεση, διευκρινιστικά κατά κάποιο τρόπο. Παράδειγμα, τα ντοκουμέντα τών αποφάσεων της περιβόητης 5ης Ολομέλειας (Φεβρουάριος 1949). Εκεί, μπορούμε να διαβάσουμε, λόγου χάρη:

             Στη Βόρεια Ελλάδα ο μακεδονικός (σλαβομακεδονικός) λαός τα ’δωσε όλα για τον αγώνα και πολεμά με μια ολοκλήρωση ηρωισμού και αυτοθυσίας που προκαλούν το θαυμασμό. Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι σαν αποτέλεσμα της νίκης του ΔΣΕ και της λαϊκής επανάστασης, ο μακεδονικός λαός θα βρει την πλήρη εθνική αποκατάστασή του έτσι όπως το θέλει ο ίδιος, προσφέροντας σήμερα με το αίμα του για να την αποχτήσει. Οι Μακεδόνες κομμουνιστές στέκονται πάντα επικεφαλής στην πάλη του λαού των. Ταυτόχρονα, οι Μακεδόνες κομμουνιστές πρέπει να προσέξουν τις διασπαστικές και διαλυτικές ενέργειες που ξενοκίνητα σοβινιστικά και αντιδραστικά στοιχεία αναπτύσσουν, για να διασπάσουν την ενότητα ανάμεσα στο μακεδονικό(σλαβομακεδονικό) και τον ελληνικό λαό, διάσπαση που μόνο τον κοινό τους εχθρό, το μοναρχοφασισμό και τον αμερικανοαγγλικό ιμπεριαλισμό θα ωφελήσει. Παράλληλα, το ΚΚΕ πρέπει ριζικά να βγάλει απ’ τη μέση όλα τα εμπόδια, να χτυπήσει όλες τις μεγαλοελλαδίτικες σοβινιστικές εκδηλώσεις και τα έργα, που προκαλούν δυσαρέσκεια και δυσφορία μέσα στο μακεδονικό λαό και έτσι βοηθούν τους διασπαστές στην προδοτική δράση τους, ενισχύουν το έργο της αντίδρασης. Ο σλαβομακεδονικός και ελληνικός λαός μόνον ενωμένοι μπορούν να νικήσουν. Διασπασμένοι μόνον ήττες μπορούν να πάθουν. Γι’ αυτό η ενότητα στην πάλη των δύο λαών πρέπει να φυλάγεται σαν κόρη οφθαλμού και να ενισχύεται και να δυναμώνει σταθερά και καθημερινά.

             Νομίζω ότι κι εδώ, πριν βιαστούμε να τραβήξουμε το αυτί τού τότε ΚΚΕ γι’ αυτή τη διγλωσσική αμφιταλάντευση (κάτι που, λογικά, πρέπει να κάνεις εσύ για τις αναφορές του σε «μακεδονικό λαό», φίλε ένα) πρέπει να σκεφτούμε ορισμένα πράγματα.

             Τι να έκανε το έρημο το ΚΚΕ; Πώς να ισορροπήσει μεταξύ τών παλιών χρεοκοπημένων σχεδίων (επί χάρτου) τής Κομιντέρν, της ανάγκης να μη χάσει τούς σλαβόφωνους οπαδούς του και μαχητές τού ΔΣΕ και της άλλης ανάγκης να μην απομονώνεται από την ελληνική κοινωνία ως «προδοτικό κόμμα που θέλει να παραδώσει κομμάτια τής ελληνικής επικράτειας και ελληνικούς πληθυσμούς σε ξένες δυνάμεις»; Ούτε ο μάγος Χουντίνι δεν θα μπορούσε να το καταφέρει αυτό! Έτσι, τα ανακάτευε όλα μαζί κι όποιος καταλάβει κατάλαβε.

             Τελευταίο ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί: γιατί, εκτός από «Μακεδόνες» και «Μακεδονία», το ΚΚΕ δεν αναφέρεται πια ούτε σε «Σλαβομακεδόνες» και «Σλαβομακεδονία», παρά, από τη στιγμή που έσκασε μύτη το πρόβλημα της πΓΔΜ, μιλάει για γεωγραφικό και όχι εθνολογικό προσδιορισμό; Δύο είναι οι απαντήσεις που δίνω εγώ (μαζί με τη σύμφωνη γνώμη μου):

             α) Η υιοθέτηση του προσδιοριστικού όρου Σλαβο- είναι casus belli για την αλβανική «μειονότητα» (τα εισαγωγικά εξ αιτίας τού ότι μιλάμε για μια μειονότητα του ενός τρίτου τού πληθυσμού!) και αιτία διάλυσης της πΓΔΜ. Πάλι ανοίγει ο ασκός τού Αιόλου (μεγάλες Αλβανίες κ.λπ.).

             β) Σλαβο- είναι και το βουλγαρικό κομμάτι τής Μακεδονίας (και Σλάβοι όλοι οι Βούλγαροι). Δεν θέλουν λοιπόν οι Βούλγαροι επ’ ουδενί Σλαβομακεδονία στα πλευρά τους (και με το δίκιο τους). Αλλά ούτε κι εμείς πρέπει να το θέλουμε. Διότι και πάλι ανοίγει ο ασκός τού Αιόλου και ουδείς μπορεί να μας εξασφαλίσει ότι οι άνεμοι που θα ξεσπάσουν θα πάρουν και θα σηκώσουν μόνο τους Βούλγαρους…

             ***

             Εδώ κλείνει το σχόλιό μου, φίλε ένα. Καιρός ήταν. Κόντεψα να ξεπεράσω και τον μακαρίτη τον Κάστρο και ελπίζω να μη σε κούρασα όσο εκείνος κούραζε τους Κουβανούς! :-) Προσπάθησα να καταγράψω με ειλικρίνεια και σαφήνεια τις απόψεις μου χωρίς κομματικές σκοπιμότητες, έτσι ώστε εσύ και όποιοι άλλοι διαβάσουν να ξέρουν τι μυαλά κουβαλάω πάνω στα ζητήματα που μας απασχόλησαν. :-) Το τι θα καταλάβουν και πόσο θα τις διαστρεβλώσουν, ηθελημένα ή αθέλητα, είναι, βέβαια, άλλης τάξεως ζήτημα… ;-) :-)

             Τα λέμε
         22. ένας 20/06/2018 at 20:46

             Κατανοητή και αναμενόμενη η άποψή σου, Λέφτη!
             Νέος, φοιτητής είχα γράψει κάποτε, “Τα εθνικά σύνορα χαράκτηκαν με λεπίδα πάνω στη ράχη του ανθρωπίνου γένους”, προκαλώντας φρίκη στα εθνίκια της εποχής. Νομίζω πως κάτι ανάλογο (η το ίδιο;) έχει πεί ο Ενγκελς, που είχα τόσο πολύ αφομοιοώσει ώστε να το θεωρώ …δικό μου.
             Τα έθνη γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν, όπως κάθε τι στη Φύση.
             Για περισσότερα, μετά τις δικές μου …μπύρες!
         23. ένας 23/06/2018 at 00:26

             Νάμαστε πάλι εδώ ….Αντρέα!
             Σεβαστέ και ειλικρινέστατε ρεφορμιστή (από την σκοπιά ενός δοκησι-«σταλινικού») Λέφτ, θα χρειαστώ μεγάλη προσπάθεια να αποφύγω μιαν ανάλογη σεντονιάδα, παρότι με γαργαλάει η ιδέα. Δεν είναι μόνο η χρονική πίεση, είναι και η ανάγκη της σοφής συνοπτικότητας.
             Πάμε λοιπόν.
             Δεν κατατρέχω τα «ιστορικά έθνη» και τις όποιες «συνέχειές» τους. Απλά θέλω να βλέπουμε τα πράγματα στις σωστές διαστάσεις τους πέρα από μεταφυσικές, ευκαιριακές και, το και κυριώτερο, ληγμένες σκοπιμότητες. Το λιγώτερο, για να μην βρεθούμε και μεις σαν άδειες μπουκάλες, όπως αφήνει σήμερα ο Κοσμοπολιτισμός τα ορφανά του ακροδεξιού εθνικισμού, τα λεγόμενα «εθνίκια».
             Είναι γνωστή η άποψη, που αποδίδει τον περίφημο «αυτοπροσδιορισμό» (αυτή η ιερή μικροαστική αγελάδα αξίζει μια χωριστή ανάρτηση, -1) σαν τον ένα πόλο μιας ιστορικής αντίθεσης, δηλαδή περίπου σαν… ετεροπροσδιορισμό! Αυτό ακούγεται και σαν … «διαλεκτικό», μοιάζει και τέτοιο λιγάκι. Αλλά, ακριβώς σαν «λιγάκι», δε φτάνει για να στηρίξει αυτό, που θέλει. Μια έντονη αντίθεση, μπορεί να «ξυπνήσει» μιαν βαθύτερη υποφώσκουσα, υπό τον όρο η τελευταία να είναι …υπαρκτή! Ένα κλασσικό παράδειγμα είναι και η αντιφασιστική ενότητα του Β’ΠΠ. Το αντιφασιστικό «στρατόπεδο» (μακάρι νάταν) διαλύθηκε εις τα εξ ών συνετέθη, ακόμη και πριν την λήξη του Πολέμου. Γιατί απλά ήταν αναντίστοιχο τόσο με την βασική, όσο και με την κυρίαρχη αντίθεση της εποχής (Ιμπεριαλισμός – Λαοί). Ενας αριστοτεχνικός ελιγμός του Στάλιν, που έσωσε την ΕΣΣΔ, αλλά προφανώς μέχρι εκεί, και πολύ του (μας….) ήταν.
             Το «Ιτε παίδες Ελλάνων» το επεστράτευσε η ευκαιριακή συμμαχία των ελλαδικών δουλοκτητών γαιοκτημόνων και ληστεμπόρων εφοπλιστών, και το ξέχασε ακριβώς ένα χρόνο μετά, με την νίκη των Πλαταιών. Αυτή ήταν η συνεκτικότητα και τελικά και το βάθος της οντότητας του «έθνους των αρχαίων ημών (…υμών!) προγόνων». Η αρχαία Ιστορία δεν είναι ιστορία εθνών, ούτε και σαν εξωτερική εμφάνιση των ταξικών αντιθέσεων της εποχής.. Τα εθνίκια, για να κουκουλώσουν τις εξόφθαλμες αντιφάσεις της παραμύθας τους έχουν εφεύρει την … «διχόνοια»(!) σαν βασικό εθνολογικό «μας» γνώρισμα. Μεταφυσική στο τετράγωνο ….αλλά με αυτά και τάλλα, παρασύρομαι κι εγώ στο σεντόνι.
             Τώρα, για την …. «φουρτουνιασμένη θάλασσα» τι να πω; Που μάλιστα σαν κύριο και μοναχικό επιχείρημα έχει τον ….τόπο κατοικίας! Δηλαδή, να θεωρήσουμε τους Τούρκους ως Γιουνάνηδες, τους Αμερικανούς ως …Ινδιάνους ..και πάει λέγοντας; Δε βλέπω να το θέλουν και οι ίδιοι. Δε στέκουν αυτά τα πράγματα.
             Τώρα, για την «ανθρωπολογική παραδοχή», δεν την έχω ξανακούσει σαν «ανθρωπολογική». Σιγά, μην ψάξουμε και στο DNA….. Ο Ηρόδοτος έδινε μια πιο λογική και …πεζή εξήγηση της τάσης όλων των λαών να επικαλούνται την «προαιώνια» παρουσία τους στον τρέχοντα τόπο κατοικίας τους, που δεν είναι μακρυά από αυτό, που γνωρίζω εγώ σαν υλιστική ερμηνεία: Απλή αναπαραγωγή των κυρίαρχων σχέσεων ιδιοκτησίας στην Ιδεολογία.
             Το τί μπορεί να λογιάζεται σαν «έθνος», περισσότερο στην σύγχρονη εποχή, που καλύπτει ο γνωστός ορισμός του Μουστάκια, είναι σε κάθε περίπτωση (δηλαδή και αν δεν συμφωνείς με τον ορισμό) κάτι ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ, που δεν έχει σχέση με το πως βλέπει ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΑ, κάθε ομάδα ανθρώπων των εαυτό της. Όπως και κάθε άτομο. Βρείτε, ρε παιδιά κάποιον άλλον ορισμό, αλλά μη μιλάτε για «αυτοπροσδιορισμούς» και παπαριές (και με το συμπάθειο) γιατί θα χαθεί η μπάλλα. Μήπως αυτό είναι τελικά το ζητούμενο;
             Είναι «περίπλοκη» περίπτωση η Μακεδονία;
             Ναι! Και ξέρεις γιατί; Γιατί πάνε να της φορέσουνε κουστούμια, που δεν της πάνε. Η Μακεδονία μίλαγε τόσο ελληνικά, όσο και οι Λέλεγες κάτοικοι των υπωρειών του Υμηττού κατά τους κλασσικούς χρόνους, (δίπλα στην Αθήνα, δηλαδή) κατά μαρτυρία του ίδιου του Ηροδότου. Η οι κάτοικοι της Λήμνου, η της Ευρυτανίας κλπ. Τραγική η προσπάθεια να μεταφέρουμε σύγχρονες εικόνες και πραγματικότητες δυόμιση χιλιάδες χρόνια πίσω. Τα μείγματα των λαών ήτανε πολύ πιο έντονα τότε, που οι ομαδικές μεταναστεύσεις ήταν πιο συχνές αλλά τα μέσα συγκοινωνίας και επικοινωνίας περιορίζονταν στους αραμπάδες και τη φωνή. Θεωρώ πιο πιθανή την «πελασγική» εθνότητα των αρχαίων Μακεδόνων. Αλλωστε, κατ’ εμένα, και το «ελληνικό» μισό «πελασγικό» είναι, αλλά όταν το πείς στα εθνίκια τους σηκώνεται η τρίχα. Γι αυτό και η διαφωνία μου με την εθνικιστική «ελληνικότητα» της Μακεδονίας, που δεν έχει αποδειχτεί. Και το ότι χρειάστηκε «δίκη» μάλλον επιβεβαιώνει τις ισχυρές αντιρρήσεις της εποχής. Τώρα, για το δικανικό αποτέλεσμα η την σχετική μαρτυρία του Ηροδότου, μη βάνουμε το χέρι μας στη φωτιά. Πολιτικές σκοπιμότητες υπήρχαν και τότε. Η «ελληνικότητα της Μακεδονίας» χρειάζεται πιο πολλά και αμερόληπτα πειστήρια, που προς το παρόν δεν υπάρχουν. Εγώ μένω στο «Χ».
             Βλέπεις, μέρες μπορούμε να μιλάμε, χωρίς τελειωμό.
             Εγώ θα συνοψίσω το δικό μου απαύγασμα πολύχρονων προβληματισμών:
             1. Το σημαίνον «έθνος» δεν έχει το ίδιο σημαινόμενο περιεχόμενο ανά τις χιλιετηρίδες.
             2. Ακόμη περισσότερο, οι ιστορικές εποχές, που ορίζονται από τις αλλαγές των σχέσεων παραγωγής αλλάζουν ριζικά και καθοριστικά το σημαινόμενο. Η «συνέχεια» τώρα είναι κυριολεκτικά ένα αδειανό πουκάμισο, πούλεγε προχτές κι ο Νίκος. Δεν πρόκειται για υποκειμενική «αγανακτισμένη αποστροφή». Κάποτε με γοήτευε κι εμένα η «συνέχεια». Αλλά, τελικά θεωρώ, πως άμα κάτι συμπεριφέρεται, δηλαδή έρχεται σε άλλου είδους σχέσεις με το περιβάλλον του, ε, τότε πρέπει φρονίμως να παραδεχτώ, πως είναι κάτι άλλο. Για να μην την πατήσω κάνοντας λάθος εκτιμήσεις. Άλλο λοιπόν το δουλοχτητικό, άλλο το φεουδαρχικό κλπ.
             3. Ο εθνικισμός στην εποχή μας, όχι πια είναι ντεμοντέ, όχι πια δεν διατηρεί τίποτε το προοδευτικό, όπως τότε με τον Κρόμγουελ, τον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας η τα δικά μας «Ορλωφικά», «21» κλπ, αλλά είναι πια ένα πτώμα, που έχει σαπίσει και μολύνει την Οικουμένη. Ιδανικό εργαλείο του Ιμπεριαλισμού για να περάσει τον …Κοσμοπολιτισμό του! [«Φαγωθείτε, μαλακισμένα, για να σας διαλύσω!» Καλό και …υλιστικά διαλεκτικό! Πάντα υποστήριζα, πως η αντίδραση κατέχει, και κυρίως ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙ τον διαλεκτικό υλισμό πολύ καλύτερα από τους θιασώτες του…]
             4. Η σημερινή γεωγραφική Μακεδονία κατοικείται από πολλές εθνότητες (όπως άλλωστε και τα περισσότερα υπάρχοντα «εθνικά» Κράτη), που προφανώς δε χωράνε σε κανένα εθνικό κουστούμι, κι αυτό ανεξάρτητα, πως βλέπει κάθε εθνότητα τον εαυτό της, προφανώς καθ’ υπαγόρευση της κυρίαρχης αστικής της τάξης. (Ο περιλάλητος… «Αυτοπροσδιορισμός»!) Το «Μακεδονικό έθνος» είναι ένα ακόμη εκ κατασκευής πτώμα, που δεν έζησε καν ποτέ, μια κατασκευή, που θα προσθέσει προβλήματα και θα γίνει ένα ακόμη εργαλείο, και πολύ πιο εύχρηστο, για τον Ιμπεριαλισμό.
             5. Ειδικά οι «Σλαβομακεδόνες», που δε θέλουν πια να είναι … «ένδοξοι» (= «Σλάβοι» , αυτό είναι το εθνώνυμό τους, αλλά και η αντικειμενική πολιτιστική τους ταυτότητα) αλλά …. «Μακεδόνες», γιατί οι αστοί τους θεώρησαν αυτό το κουστούμι πιο επικερδές εδώ και έναν περίπου αιώνα, υπόκεινται σε μιαν ιδιότυπη ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ, που εντατικοποιήθηκε από το ’80 και δώθε. Παρόμοια με αυτήν, που υποστήκαμε κι εμείς εδώ (Τουρκομωραϊτες, Τουρκοκρήτες, Βλάχοι, Τσάμηδες, Πομάκοι, Μουσουλμάνοι Θράκης, Τούρκοι Δωδεκανήσων, Σλαβομακεδόνες, «Επιτροπή Τοπωνυμίων», «Καθαρεύουσα» κλπ., για να θυμίσω τα πιο τρανταχτά εγκλήματα της ελληνικής εθνοκάθαρσης).
         24. ένας 23/06/2018 at 01:14

             Συμπληρωματικά, την παραπομπή, που ξέχασα:
             1. «Εθνικός αυτοπροσδιορισμός»: Κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια!
             https://www.rizospastis.gr/story.do?id=9892119
         25. ένας 23/06/2018 at 11:06

             Α, μια ακόμη σημαντική παράλειψη, αφού αναφέρθηκα στην ελληνική εθνοκάθαρση: Ξέχασα την εθνοκάθαρση των Τουρκοκυπρίων, το ~63(;), που εξετέλεσε το γνωστό απόβρασμα του ταγματασφαλιτισμού, ο Γρίβας, καθ’ υπόδειξη Ελλήνων-Αγγλων ΚΑΙ Τούρκων αστών, που σαν υποπροϊόν είχε και την διάδοχη εθνοκάθαρση των ελληνοκυπρίων στη βόρεια Κύπρο το ’74. Τώνα χέρι νίβει τάλλο. Η σαπίλα του εθνικισμού.
             Χωρίς τις εθνοκαθάρσεις οι περισσότερες “εθνικές συνέχειες” θα ήταν πολύ αδύναμοι μύθοι, φαινομένων χωρίς πολλή ουσία από πίσω τους, έτσι κι αλλιώς…..
         26. θεοδωρος Σαμιωτακης 23/06/2018 at 13:43

             Μια κ αναφερθηκες στο κυπριακό μην μπερδεύουμε τα υπαρκτά εγκλήματα ελληνων κ τουρκων εθνικιστών με τα γεγονότα της ανταρσιας των τουρκοκυπρίων το 64.Εκεί οι τουρκοκυπριοι επιτεθηκαν στην δημοκρατικη κυβερνηση Μακαριου με νατοικη εντολη κ αποκρουστηκαν όχι απο ακροδεξιούς (που κρυφτηκαν) αλλα απο τον Λυσσαριδη κ ελλαδιτες αξιωματικους που αργοτερα το πληρωσαν ακριβα(Μουστακλης παναγουλης).Για τα γεγονοτα του 64 ο ιδιος ο τσε συνεχαρη την κυπριακη κυβερνηση για την αποκρουση της νατοικης επιθεσης απο το βηματου. Οηε
         27. ένας 23/06/2018 at 15:45

             Και μόνο ο τρόπος που αναφέρεσαι στους ..”Τουρκοκύπριους”, Θ.Σ., δείχνει πως είτε έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα του εθνικισμού, είτε χρειάζεσαι περισσότερη ενημέρωση. Ποιοί “Τουρκοκύπριοι”; Υπήρχαν τότε Τουρκοκύπριοι, που ήταν μέλη του ΑΚΕΛ, που είχε κρατήσει άψογη στάση τουλάχιστον σε αυτά τα ζητήματα. Δεν είναι σωστό να χρεώνεις στον Τουρκοκυπριακό Λαό τις προβοκάτσιες των εθνικιστών/πρακτόρων, όπως και στο Ελληνοκυπριακό Λαό τα πρακτοριλίκια του Γρίβα. Και η δική μου γνώμη είναι πως οι προβοκάτσιες ξεκίνησαν από την “ελληνική” πλευρά των πρακτόρων του Ιμπεριαλισμού στο νησί. Που “έστρωσαν τη μπάλλα” στην “τουρκική” πλευρά.
             Και δεν έχω καμιά εκτίμηση στον Λυσσαρίδη….
         28. Left G700 28/06/2018 at 17:12

             Φίλε ένα,

             Μετά από ανταλλαγές κάμποσων χιλιάδων λέξεων, χώρια οι προηγούμενες σχετικές συζητήσεις μας, νομίζω ότι είμαι σε θέση μα κάνω μια επιλογική ανασκόπηση, μέσα στην οποία θα φωτογραφίζονται συνάμα και οι διαφορές τών απόψεών μας.

             1. Το Εθνικό Ζήτημα
             Όπως βγαίνει από τα δικά σου λόγια όταν αναφέρθηκες στα φοιτητικά σου χρόνια, φαίνεται ότι για διάφορους λόγους το φάντασμα που ανέκαθεν στοιχειώνει τη σκέψη σου, σκέψη κομμουνιστή αναμφίβολα, είναι το «έθνος» και «τα παράγωγα αυτού». Έτσι, αν και μαρξιστικά υλιστής (υπάρχει και ο «χυδαίος υλισμός», έτσι;), έχεις χτίσει μέσα σου την ακλόνητη πεποίθηση ότι το κύριο εμπόδιο που αντιμετωπίζει η εξάπλωση της ιδέας τού κομμουνισμού είναι ο φόβος ότι «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν το έθνος και θα το πετάξουν στα σκυλιά» κι όχι ο φόβος ότι «οι κομμουνιστές θα μας πάρουν τις επιχειρήσεις και θα τις δώσουν στους υπαλλήλους μας» (για τους μη κατέχοντες επιχειρήσεις, που είναι και οι πολύ περισσότεροι: «οι κομμουνιστές θα μας στερήσουν την ελπίδα/δυνατότητα να γίνουμε κι εμείς πλούσιοι με κάποια επιχείρηση αύριο μεθαύριο»). Μοιραία και φυσική συνέπεια αυτής τής πεποίθησης είναι να προσπαθείς να αποδομήσεις την εθνική ιδέα και ταυτότητα, ζητώντας (εσύ πια!) εξετάσεις DNA και προαιώνιες γλώσσες προκειμένου να αποδεχθείς το γεγονός ότι οι σύγχρονοι Έλληνες θεωρούν ότι κατάγονται από τους αρχαίους ή, ξέρω ‘γώ, ότι οι σύγχρονοι Αλβανοί θεωρούν ως προπάτορές τους τούς αρχαίους Ιλλυριούς. Μ’ αυτό τον τρόπο μηδενίζεις το φαντασιακό στοιχείο της συγκρότησης των ατομικών και συλλογικών υποκειμένων (προσοχή: το φαντασιακό όχι το φανταστικό, όπως θα ήταν η περίπτωση των Τούρκων που θα ήθελαν να κατάγονται από τους Γιουνάνηδες, των Αμερικανών από τους Ινδιάνους και των γειτόνων μας από τους αρχαίους Μακεδόνες, απλώς και μόνο απλώς επειδή στην περίοδο της πολύ γνωστής και καταγεγραμμένης Ιστορίας που ξέρουμε ποιος είναι ποιος μετοίκησαν στον τόπο τους!) και ψάχνεις να βρεις την άκρη πού; Στο αίμα, στις κρανιομετρικές μετρήσεις και στην κατατομή τής μύτης; Για σκέψου ποιοι έψαχναν σε αυτές τις παραμέτρους για να βρουν τη «φυλετική άκρη» τών ανθρώπων. Δεν θα σου αρέσει καθόλου.

             Φαίνεται όμως ότι δεν σου αρκεί η αποδόμηση της ιδέας τής συνέχειας. Θέλεις να κόψεις και τη ρίζα αυτής τής ιδέας, που δεν είναι άλλη, βέβαια, από την επιθυμία-ανάγκη των ανθρώπων να θέλουν να είναι συνεχιστές ενός όσο γίνεται πιο μακρινού και ένδοξου παρελθόντος. Τώρα, για την «ανθρωπολογική παραδοχή», δεν την έχω ξανακούσει σαν «ανθρωπολογική» μου λες. Καλά. Πάρε 100 10χρονα πιτσιρίκια σε τυχαίο και αντιπροσωπευτικό δείγμα τής ταξικής διάρθρωσης του ελληνικού πληθυσμού, παραμύθιασέ τα ότι οι ρίζες τών οικογενειών τους οδηγούν στους επτά σοφούς τής αρχαιότητας ή στον Λεωνίδα τής Σπάρτης, τον Θεμιστοκλή και τον Μ. Αλέξανδρο, κι έλα μετά να μου πεις τι είδες να ζωγραφίζεται στα μάτια τους!

             Τέλος πάντων, αφού έχεις κάνει ό,τι μπορείς για να αποδείξεις, στον εαυτό σου πρώτ’ απ’ όλα, ότι το φάντασμα που σε στοιχειώνει δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα «αδειανό σεντόνι», ερχόμενος σε αντίθεση με τον ίδιο σου τον εαυτό (δεν μπορεί όλο αυτό το κακό που περιγράφεις –εθνοκαθάρσεις, εξοντώσεις, σφαγές– να έχει γίνει από ένα και για ένα «αδειανό σεντόνι», ούτε η αναπαραγωγή τής εξουσίας τών αρχουσών τάξεων το εξηγεί πάντα και πλήρως· κι έπειτα, εσύ δεν είσαι που έγραψες «τα έθνη γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν από τις ιστορικές συνθήκες»;), επειδή ακριβώς ενδόμυχα νιώθεις πως «κάτι αλήθεια υπάρχει εδώ» που ακόμα δεν το έχεις εξοντώσει, κηρύσσεις τον εθνικισμό, την πολιτική ιδεολογία τού έθνους δηλαδή, σεσηπός και τυμπανιαίο πτώμα που μόνο μολύνσεις και αρρώστιες έχει να προσφέρει πια.

             Δεν μπορώ να φανταστώ τι είδους μόλυνση θα επιφέρει η εθνοκρατική αποκατάσταση των Παλαιστίνιων, των Κούρδων, των Καταλανών, ή των Σκωτσέζων αν κάποια στιγμή αποφασίσουν να χωρίσουν τελείως τα τσανάκια τους με τους υπόλοιπους Βρετανούς, δηλαδή στην ουσία τούς Άγγλους –για να μη σε πάω στην περίπτωση της Λαοκρατικής Αραβικής Δημοκρατίας τής Σαχάρας (Μέτωπο Πολισάριο vs Μαρόκου) και στενοχωρηθείς πολύ με αυτά που έγραψες. Θυμάμαι ένα σχετικά πρόσφατο σχόλιό σου για τους Παλαιστίνιους στο οποίο καλούσες κάποιον σχολιαστή να αναρωτηθεί ποιοι Παλαιστίνιοι σέρνουν το χορό τής ανεξαρτησίας, υπονοώντας, προφανώς, ότι είναι η άρχουσα τάξη. So what? Τα υποτελή στρώματα δεν συμμετέχουν σ’ αυτό το χορό; Τα πιτσιρίκια με τις σφεντόνες είναι παιδιά τών μελών τής άρχουσας τάξης τών Παλαιστίνιων; Και στην τελική, μια και τυχαίνει να είμαστε και λενινιστές: Όταν πιανόταν το χέρι τού Λένιν να γράφει και να επιχειρηματολογεί υπέρ τής αυτοδιάθεσης των εθνών, πιανόταν μόνο για τα έθνη που έχουν αταξικό καθεστώς; Η Πολωνία, λόγου χάρη, για το δικαίωμα αυτοδιάθεσης της οποίας έφαγε τα μουστάκια του με τη Ρόζα, είχε αταξικό καθεστώς στις αρχές τού 20ού αιώνα; Φυσικά, δεν παραγνωρίζω το πρόβλημα του κατακερματισμού: μικρά και αδύναμα έθνη-κράτη γίνονται πιο εύκολα τού χεριού τού ιμπεριαλισμού. Αν όμως η εθνική ιδέα είναι ισχυρή, είναι δώρο-άδωρο να την καταπνίξεις. Διότι, αντί να κλείσεις ένα εθνικό ζήτημα με την ανεξαρτησία αυτών που την επιθυμούν διακαώς, για ν’ ανοίξει μετά ο δρόμος και για την επίλυση του κοινωνικού ζητήματος, το διατηρείς ζωντανό εσαεί. Αντίθετα, η εναντίωση στους σεπαρατισμούς, που κι αυτούς τούς ενθαρρύνει ο ιμπεριαλισμός με σκοπό τη δημιουργία προτεκτοράτων, δεν έχει τέτοιες περιπλοκότητες και είναι πιο εύκολη στα πλαίσια του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.

             Με την αποκήρυξη του εθνικισμού, είναι και το άλλο που ξεχνάς: αν την πέσουμε τόσο άγρια και γενικά στον εθνικισμό (αναφέρομαι στον όρο πάντα με την έννοια της πολιτικής ιδεολογίας τού έθνους, κι όχι βέβαια με την έννοια που του δίνει ο ρατσιστικός, ακροδεξιός ή και ο νεοναζιστικός λόγος), δεν αδυνατίζουμε και τον εθνικισμό που είναι απαραίτητος για τη διατήρηση του status quo, δηλαδή τής διατήρησης του τρέχοντος εθνοκρατικού συστήματος συνύπαρξης της διεθνούς κοινότητας; Δεν αρχίζουν τότε να ακούγονται λίγο παράταιρα αυτά που και το ίδιο το κόμμα σου διατυμπανίζει, όπως «καμιά αλλαγή τών συνόρων» ή «έξω οι βάσεις τού θανάτου – λαϊκή κυριαρχία»; «Λαϊκή κυριαρχία» πάνω σε τι, αν όχι στο εθνικό έδαφος; Μόνο στις φτωχογειτονιές τού Πειραιά, την Καισαριανή και την Ικαρία, άντε (τώρα) και στην Πάτρα; Όπως έλεγε και ο τίτλος μιας παλιάς ανάρτησης που είχα κάνει και που συνοψίζει την τελική θέση μου επί τού Εθνικού Ζητήματος («Τι το θέλουμε το έθνος και δική του να ‘χει γη; Να ‘χει τόπο να πατήσει η σημαία η ερυθρή!»*) η Αριστερά το χρειάζεται το έθνος. Και για να υπάρξει μια συλλογικότητα χρειάζεται και ένα σύστημα ιδεών, δηλαδή μια πολιτική ιδεολογία, που θα την υποστηρίζει. Η ιδεολογία αυτή για τη συλλογικότητα «έθνος» είναι ο εθνικισμός. Αν τον κηρύξεις πριν την ώρα του σεσηπός και τυμπανιαίο πτώμα, θα καταλήξεις, στην καλύτερη περίπτωση, με τις «αναρχικές ομόσπονδες κοινότητες». Αντίο ζωή!
             * Αν τυχόν γκουγκλίσεις και σε βγάλει εκεί, μην αφήσεις κάποιο σχόλιο. Το μπλογκ αυτό πέρασε στην Ιστορία (λέμε τώρα… :-) ) και δεν θέλω να δοθεί η εντύπωση μέσα από ένα διάλογό μας ότι ξαναζωντανεύει. Ό,τι θελήσεις, εδώ.

             (ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ)
         29. Left G700 28/06/2018 at 17:14

             (ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΟΣ)

             Το Μακεδονικό ζήτημα

             Ομολογώ ότι δεν μπορώ να σε παρακολουθήσω. Γιατί αυτός ο ιδιότυπος αντιεθνισμός σου σε οδηγεί σε θέσεις και στάσεις που δεν μπορούν να υποταχθούν στην πειθαρχία τού ορθολογισμού. Λόγου χάρη:

             Λοιδορείς τους νεο-Έλληνες επειδή θέλουν να είναι συνέχεια των αρχαίων και, ας πούμε, τους σύγχρονους Αιγύπτιους που θέλουν τους εαυτούς τους προέκταση των αρχαίων Αιγυπτίων τής ένδοξης εποχής τών Φαραώ αλλά απορρίπτεις αυτή τη βολονταριστική πεποίθησή τους με προσέγγιση ίδιου τύπου, αλλά απλώς αντίστροφης φοράς: εκείνοι θέλουν να είναι κι εσύ θέλεις να μην είναι. Η διαφορά σας είναι ότι εκείνοι έχουν μια νομιμοποιητική ιστορική βάση, έστω και με πολλά ραγίσματα, ρωγμές κ.λπ., ενώ εσύ έχεις μόνο την επιθυμία σου. Αυτό προδίδει ευδιάκριτα το γεγονός ότι, ενώ από τη μια ισχυρίζεσαι πως βάζεις ένα (άγνωστο) Χ στην ταυτότητα των αρχαίων Μακεδόνων, από την άλλη αποφαίνεσαι μετά βεβαιότητας ότι αυτή δεν ήταν ελληνική αλλά λελεγική ή πελασγική ή εν πάση περιπτώσει οτιδήποτε άλλο εκτός από ελληνική, αδιαφορώντας πλήρως για την παντελή έλλειψη ιστορικών τεκμηρίων που να στηρίζουν μια τέτοια θεωρία και, ταυτόχρονα, για την πληθώρα τεκμηρίων που, αντίθετα, δείχνουν ξεκάθαρη ελληνικότητα από τον 5ο π.Χ. αιώνα και μετά τουλάχιστον. Καταθέτω τα ‘‘όπλα’’ μου και σηκώνω λευκή σημαία. Με τέτοια παθιασμένη επιθυμία σαν τη δική σου δεν μπορώ να τα βάλω. Ό,τι και να κάνω, το αποχαλινωμένο «θέλω» σου, παρόμοια με τους Γερμανούς στο ποδόσφαιρο, θα κερδίζει πάντα.

             Ένα δεύτερο παράδειγμα: Θεωρείς ως πρωταρχική αιτία τής πολυπλοκότητας που χαρακτηρίζει το Μακεδονικό ζήτημα στη νεότερη εποχή το γεγονός ότι φόρεσαν στη Μακεδονία ένα κυρίως ελληνικό «κουστούμι που δεν της πάει» γιατί οι αρχαίοι Μακεδόνες ήταν Πελασγοί, Κάρες, Λέλεγες, Δρύοπες και διάφορες άλλες φυλές τού Ισραήλ. Και άντε και είναι έτσι και γινόταν ανέκαθεν αποδεκτό ότι είναι έτσι: η Μακεδονία ήταν πελασγική. Ceteris paribus (Μακεδονία υπό την κυριαρχία τής καταρρέουσας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και περικυκλωμένη από τρία έθνη-κράτη που το καθένα ονειρευόταν να βουτήξει στο ψητό) σε τι θα ήταν λιγότερο περίπλοκο το Μακεδονικό ζήτημα στα τέλη τού 19ου – αρχές 20ού αλλά και ύστερα, όπως, πάλι ceteris paribus, θα εξελίσσονταν τα πράγματα; Θα στερούσες από τον ελληνικό εθνικισμό την ελληνικότητα της αρχαίας Μακεδονίας και θα έκανες τι; Θα έλυνες το πρόβλημα; Κι εγώ σού λέω ότι θα έκανες μια ωραιότατη τρύπα στο νερό! Διότι, όπως δεν χρειάστηκε καμία σλαβικότητα της αρχαίας Μακεδονίας ο βουλγαρικός, ο σερβικός ή ο «σλαβομακεδονικός» εθνικισμός για να αναπτυχθεί στην εκεί περιοχή, το ίδιο θα συνέβαινε και με τον ελληνικό: θα φύτρωνε και χωρίς τη βοήθεια της αρχαίας σκουριάς.

             Έχω εξηγήσει στην προηγούμενη σινδονιάδα αναλυτικά και τεκμηριωμένα σε τι συνίσταται η πολυπλοκότητα του Μακεδονικού ζητήματος, τόσο στο αρχικό του στάδιο όσο και στην εξέλιξή του, και δεν σκοπεύω, βέβαια, να επαναληφθώ. Θέλω όμως να κάνω ένα μικρό σχόλιο. Το γεγονός ότι προσπερνάς αδιάφορα όλη αυτή την εξιστόρηση και δεν τοποθετείσαι ούτε καν εμμέσως είναι ένα ακόμα παράδειγμα για την απροθυμία τής Αριστεράς να εξετάσει νηφάλια αλλά και κριτικά το παρελθόν, ακόμα κι όταν η ίδια εμπλέκεται άμεσα στο κτίσιμο αυτού τού παρελθόντος, όπως ακριβώς συνέβη με το Μακεδονικό ζήτημα, στη διαιώνιση τού οποίου τόσο η διεθνής Αριστερά (Κομιντέρν) όσο και η ελληνική (δια του ΚΚΕ) διαδραμάτισαν αν όχι πρωταγωνιστικό, πάντως βασικότατο ρόλο. ΟΚ. «Είναι κι αυτή μια στάσις. Νοιώθεται». Μόνο που είναι μια «στάσις» η οποία ακολουθήθηκε επί δεκαετίες και απέτυχε οικτρά, ακόμα και σε εποχές πιο ευνοϊκές για την Αριστερά, και σήμερα πια συντελεί τα μέγιστα στην επ’ αόριστο παραμονή της ελληνικής Αριστεράς στο περιθώριο της πολιτικής ζωής, αν όχι στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας…

             Ένα άλλο σημείο όπου δεν συμπίπτουν οι γραμμές μας είναι και το ζήτημα των «Σλαβομακεδόνων», «Σλαβομακεδονίας» κ.λπ. Φαίνεται να αισθάνεσαι καλά με αυτούς τούς προσδιορισμούς και, συμπεραίνω, θα τους δεχόσουν αν είχαν υιοθετηθεί στην πρόσφατη συμφωνία. Εγώ πάλι, μαζί με το κόμμα σου, λέω όχι. Γιατί; Γιατί, απλούστατα, η συνύπαρξη ενός εθνοτικού προσδιορισμού (Σλαβο-) με έναν για την ελληνική πλευρά γεωγραφικό (Μακεδονία) παρασύρει και τον δεύτερο και τον χρωματίζει εθνικά, ανεξάρτητα από τις ελληνικές επιθυμίες. Επιπλέον, όπως ήδη έχω γράψει στο προηγούμενο σεντόνι, αυτοί οι όροι παίρνουν μπάλα τη Βουλγαρία (νομίζω ότι ποτέ δεν συναινούσε στις σλαβογενείς ονομασίες, αν κάνω λάθος πληροφόρησέ με).

             Τώρα καταλήξαμε στο «Βόρεια Μακεδονία» και στη «μακεδονική» υπηκοότητα και γλώσσα. Υποθέτω ότι εδώ συμφωνείς με το κόμμα σου που κλωτσάει (όπως κι εγώ, καθώς και οι Βούλγαροι). Προσωπικά, θα κλωτσούσα ακόμα κι αν ο προσδιορισμός «βορειο-» συνόδευε και υπηκοότητα και γλώσσα. Γιατί έχω καταλήξει ότι η ιστορικού τύπου ονοματοδοσία («Νέα Μακεδονία») θα ήταν προτιμότερη. Κι εδώ πρέπει να πούμε και μια άλλη αλήθεια για την εποχή που έσκασε μύτη το πρόβλημα της ανεξαρτητοποίησης της ΓΔΜ, χωρίς φόβο και πάθος.

             Κακά τα ψέματα, σε επίπεδο συμβολισμών (αυτό είναι τα ονόματα: σύμβολα) εκείνο που θα έκλεινε την πόρτα στους αλυτρωτισμούς θα ήταν να μείνει έξω η λέξη «Μακεδονία και τα παράγωγα αυτής». Το κομμάτι τής Αριστεράς που αρχικά είχε υιοθετήσει αυτή τη θέση δεν μπόρεσε να το κάνει εξηγώντας ταυτόχρονα το δικό της σκεπτικό, ώστε να πάρει τις απαραίτητες αποστάσεις ασφαλείας από την εθνικιστική (με την κακή έννοια) αντιμετώπιση. Πολύ αμφιβάλλω ότι θα μπορούσε να καταφέρει κάτι τέτοιο και το ΚΚΕ, αν είχε ακολουθήσει κι εκείνο την ίδια γραμμή, τη μόνη που αφοπλίζει τον αλυτρωτισμό ολοκληρωτικά. Ήταν πολύ στα κάτω του τότε και πολύ αδύναμη η φωνή του ώστε να μπορέσει να εξηγήσει πειστικά πώς και γιατί καταλήγει να προτείνει αυτό που προτείνει και ο σκληρός ελληνικός εθνικισμός, αλλά μέσα από εντελώς τελείως αντίστροφη διαδρομή σκέψης, κίνητρα και σκοπούς. [Με την ευκαιρία, να σου πω και μια δική μου ιδέα για το όνομα της «γείτονος», που μου κατέβηκε πρόσφατα. Έτυχε να δω μια ανάλυση στην οποία γινόταν αναφορά στην άποψη του ιστορικού και ακαδημαϊκού Δ. Ζακυθηνού, ο οποίος, επικαλούμενος και τα πορίσματα κάποιων ξένων ιστορικών και γλωσσολόγων, είχε καταλήξει στη θέση ότι η γλώσσα τών «Σλαβομακεδόνων» δεν θα μπορούσε ποτέ να είναι βουλγαρική διάλεκτος για τον απλούστατο λόγο ότι η ιδιαίτερη αυτή ομάδα Σλάβων ήταν η πρώτη που κατέβηκε τόσο νότια, με όλες οι υπόλοιπες να ακολουθούν αργότερα. Δεν θα ήταν ωραία, λοιπόν, και δεν θα είχαμε πολύ λιγότερους πονοκεφάλους από το φόβο τών μελλοντικών πιθανών επεμβάσεων του «ξένου παράγοντα», αν η ΓΔΜ είχε ονομαστεί όταν ανεξαρτητοποιήθηκε «Πρωτοσλαβία» («Protoslavia» διεθνώς); Μη μου πεις ότι θα μας κακόπεφτε! :-) ]

             Τέλος, να τραβήξω έναν αστερίσκο για το ζήτημα του αυτοπροσδιορισμού: Φαίνεται να κρατάς μια απόλυτα αρνητική στάση απέναντι σε αυτό που χαρακτηρίζεις απορριπτικά ως «ιερή μικροαστική αγελάδα». Δεν τη συμμερίζομαι. Και επίτρεψέ μου να σου πω ότι εμφανίζεσαι ως η άλλη όψη τού νομίσματος, εκείνων δηλαδή που νομίζουν ότι, όπως κι αν αποφασίσει να αυτοπροσδιορίζεται μια συλλογικότητα, η απόφασή της πρέπει να γίνει σεβαστή βρέξει-χιονίσει. Εκείνοι κάνουν το λάθος να ξεχνούν ότι, όπως στις κοινωνίες τών ανθρώπων δεν κάνει ο καθένας ανεξέλεγκτα ό,τι γουστάρει σε τομείς που επηρεάζουν την κοινωνία, έτσι πρέπει να συμβαίνει και στην κοινωνία τών εθνών. Εσύ, πάλι, κάνεις το λάθος να ξεχνάς το αντίστροφο: όπως στις κοινωνίες τών ανθρώπων μπορεί να κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει αν η απόφασή του δεν επηρεάζει την κοινωνία, έτσι πρέπει να συμβαίνει και στην κοινωνία τών εθνών. Γιατί, αλήθεια, τι θα μας έκοφτε και τι δίκαιο λόγος θα είχαμε να τσινήσουμε, αν οι γείτονες είχαν αποφασίσει να αυτοπροσδιορίζονται ως Ελοχίμ και να ονομάζουν το κράτος τους Δημοκρατία τών Ελοχίμ; :-)

             ***

             Εδώ τελείωσα και τη δευτερολογία μου, φίλε ένα. Όπως υπαινίχθηκα στη αρχή, η δευτερολογία μου είναι ταυτόχρονα και το κλείσιμο αυτού τού γύρου από τη μεριά μου. Θα επανέλθω για διευκρινίσεις μόνο αν διαπιστώσω ότι στο δικό σου κλείσιμο κάποια κομβική άποψή μου έχει παρερμηνευτεί ουσιωδώς, είτε εξ αιτίας δικού μου λάθους στη διατύπωση είτε από δική σου αθέλητη παρανάγνωση.

             Τα λέμε

             ΥΓ Γράφεις:

             5. Ειδικά οι «Σλαβομακεδόνες», που δε θέλουν πια να είναι … «ένδοξοι» (= «Σλάβοι» , αυτό είναι το εθνώνυμό τους, αλλά και η αντικειμενική πολιτιστική τους ταυτότητα) αλλά …. «Μακεδόνες», γιατί οι αστοί τους θεώρησαν αυτό το κουστούμι πιο επικερδές εδώ και έναν περίπου αιώνα, υπόκεινται σε μιαν ιδιότυπη ΕΘΝΟΚΑΘΑΡΣΗ, που εντατικοποιήθηκε από το ’80 και δώθε. Παρόμοια με αυτήν, που υποστήκαμε κι εμείς εδώ (Τουρκομωραϊτες, Τουρκοκρήτες, Βλάχοι, Τσάμηδες, Πομάκοι, Μουσουλμάνοι Θράκης, Τούρκοι Δωδεκανήσων, Σλαβομακεδόνες, «Επιτροπή Τοπωνυμίων», «Καθαρεύουσα» κλπ., για να θυμίσω τα πιο τρανταχτά εγκλήματα της ελληνικής εθνοκάθαρσης).

             Στο τσάκα-τσάκα οι αντιρρήσεις μου:

             1. Θέλουν και παραθέλουν να είναι ένδοξοι. Αλλά επειδή, όπως σου έχω ήδη πει αλλά εσένα δεν ιδρώνει το αυτί σου, θέλουν να είναι όσο περισσότερο ένδοξοι γίνεται, προτιμούν να είναι «Μακεδόνες» παρά «Σλάβοι»!

             2. Δεν θεώρησαν μόνο οι αστοί τους πιο επικερδές το μακεδονικό κουστούμι. Το θεώρησαν και οι σύντροφοι της Κομιντέρν. Και, επιπλέον και ίσως σημαντικότερο, αυτό το κουστούμι άρεσε και στους μη αστούς και στους μη κομισάριους!

             3. «Τουρκομωραΐτες» και «Τουρκοκρητικοί» όπως «Σλαβομακεδόνες»; Προσοχή στο κενό! :-)
         30. Left G700 28/06/2018 at 17:34

             ΔΙΟΡΘΩΣΗ:

             Από απροσεξία μου στη δεύτερη παρατήρηση του υστερόγραφου, φαίνεται να χρεώνω και τους κομισάριους της Κομιντέρν με «αρχαιομακεδονολατρεία». Δεν ισχύει, βέβαια. Κάμποσες οι ‘‘αμαρτίες’’ τους, αλλά όχι αυτή. Η άλλη όμως επισήμανση, ότι το κουστουμάκι που οι αστοί τής ΓΔΜ θεώρησαν πιο επικερδές άρεσε και σε πάααρα πολύ κόσμο εκεί, που δεν ήταν σε καμία περίπτωση αστοί, ισχύει στο ακέραιο. Αυτό νομίζω πρέπει να μας απασχολεί ως Αριστερά: γιατί τα εθνικά κουστούμια που φαντάζουν ωραία ακόμα κι αν έχουν ραφτεί από αλατζάδες αρέσουν στον κόσμο;
3. Left G700 13/06/2018 at 23:52

   Και τώρα, σύντροφοι, ας τραγουδήσουμε όλοι τη Διεθνή κι ας διαλυθούμε ησύχως…

   Reply ↓
4. του Ελευθεριακός Πάνθηρας 29* 14/06/2018 at 09:03

   Η ανακοίνωση του ΝΑΡ είναι κάτω από τις περιστάσεις και τα γεγονότα. Ο Τσίπρας και η αστική τάξη κυριάρχησαν απέναντι στην γειτονική χώρα σε όλα τα επίπεδα.
   Αυτό δεν σημαίνει ότι η συμφωνία δεν είναι και καλή…..καλύτερα έναν αστική ιμπερισλιαστική πολιτική παρά έναν αστικό εθνικισμό και μιλιταρισμό…

   Είναι νίκη του Τσίπρα που άλλαξε το όνομα σε μια χώρα που την είχαν κατοχυρώσει ως δημοκρατία της μακεδονίας εκαντοντάδες κράτη…

   Υπάρχει μακεδονική γλώσσα και δεν υπάρχει αλλυτρωτισμός από ενα κράτος που έχει υποτυπώδη στρατό…..να αφήσουν τα παραμύθια το ΚΚΕ και η ΛΑΕ…θα τρίζουν οι κομμουνιστές του 1930 που πέρναγαν από δίκες για το Μακεδονικό….

   Reply ↓
5. Left G700 14/06/2018 at 13:56

   [Αποσπάσματα από την Ανοιχτή Επιστολή – Καταγγελία τής τότε (Απρίλιος 2008) Ευρωκοινοβουλευτικής Ομάδας τού ΚΚΕ προς τον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, τους προέδρους των Πολιτικών Ομάδων και όλους τους ευρωβουλευτές. Οι εμφάσεις στο κείμενο είναι δικές μου.]

   ~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~.~

   Κύριοι,

   Η Ευρωκοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ καταγγέλλει το απαράδεκτο γεγονός της πραγματοποίησης στο χώρο του Ευρωκοινοβουλίου εκδήλωσης (17 Απρίλη 2008) με θέμα «Μειονότητες στην Ελλάδα: Τούρκοι Δυτικής Θράκης και Μακεδόνες». Η εκδήλωση αυτή εντάσσεται στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών, που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια, με τις αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια, την έξαρση του εθνικισμού, τη λεγόμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου και την αναγνώρισή του από τις ΗΠΑ και την ΕΕ, την εμφάνιση νέων κρατών-προτεκτοράτων στα Βαλκάνια, την ανάπτυξη ξένων στρατών και στρατιωτικών βάσεων.
   Οι εξελίξεις αυτές, ιδιαίτερα η λεγόμενη ανεξαρτητοποίηση του Κοσσόβου, προκαλούν σοβαρές ανησυχίες στους λαούς της περιοχής, αφού ανοίγουν τον «ασκό του Αιόλου» για νέους «ακρωτηριασμούς» κρατών, για αλλαγές συνόρων και νέες αιματοχυσίες. Ο κίνδυνος γενικότερης πολεμικής ανάφλεξης στα Βαλκάνια αναζωπυρώνεται χάρη στην ανακίνηση υπαρκτών ή κι ανύπαρκτων μειονοτικών ζητημάτων στην περιοχή, πίσω από τα οποία βρίσκονται διάφορα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα. Τέτοια είναι και τα ζητήματα που προσπαθεί να ανακινήσει η συγκεκριμένη εκδήλωση, στα πλαίσια και γνωστών παρεμβάσεων των ΗΠΑ, το Νοέμβρη του 2006, από τον επιτετραμμένο της αμερικανικής πρεσβείας στην Αθήνα, Τ. Κάουντριμαν, αλλά και της πρόσφατης έκθεσης, του 2007, του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα «ανθρώπινα δικαιώματα.

   […]

   Στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, οι μειονότητες πρέπει να διεκδικούν τα δικαιώματά τους μέσα στα σύνορα των κρατών που ζουν. Τα κοινά ταξικά συμφέροντα των εργαζομένων αποτελούν τη βάση για την αντιμετώπιση των διαιρετικών προσπαθειών, είτε αυτές προέρχονται από τις εγχώριες κυβερνήσεις και τον ξένο παράγοντα, είτε από τις ίδιες τις ηγεσίες τους, που πολλές φορές επιδιώκουν τον αποχωρισμό, ή την αυτονομία, όχι για να απελευθερώσουν το λαό τους από την κύρια, την ταξική καταπίεση, αλλά για να τον καταπιέζουν οι ίδιες, ή για να απολαύσουν τα αργύρια της προσχώρησής τους στα στρατηγικά σχέδια των ιμπεριαλιστικών χωρών.

   […]

   Στην Ελλάδα σήμερα υπάρχουν σλαβόφωνοι. Όλοι είναι Έλληνες πολίτες και πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Είμαστε αντίθετοι σε κάθε μορφής διάκριση σε βάρος τους και την αντιπαλεύουμε όπου και στο βαθμό που υπάρχει. Την ίδια ώρα απορρίπτουμε τους ισχυρισμούς περί ύπαρξης «μακεδονικής εθνικής μειονότητας», για τους εξής λόγους:

   Το έθνος είναι η ιστορικά διαμορφωμένη σταθερή κοινότητα ανθρώπων, που εμφανίστηκε πάνω στη βάση της κοινότητας της γλώσσας, του εδάφους, της οικονομικής ζωής και της ψυχοσύνθεσης που εκδηλώνεται στην κοινότητα του πολιτισμού. Με βάση αυτή μας την αντίληψη δεν υπάρχει γενικά μακεδονικό έθνος (και αντίστοιχα ύπαρξη μακεδονικής εθνικής μειονότητας, σαν κομμάτι αυτού του έθνους που έμεινε έξω από τα σύνορά του). Η Μακεδονία πρέπει να αντιμετωπίζεται ως μια μεγάλη γεωγραφική περιφέρεια, όπου ζούνε πολλά έθνη. Το κυρίαρχο έθνος που υπάρχει σήμερα στην ΠΓΔΜ δημιουργήθηκε ως τέτοιο μόνο μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν συνέτρεξαν οι παραπάνω όροι στα πλαίσια της αυτόνομης Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας. Από την άποψη αυτή δεν έχει καμία σχέση με τους σλαβόφωνους της Ελλάδας. Είναι ολοφάνερο πως το μόνο κοινό που έχουν οι Έλληνες σλαβόφωνοι πολίτες με το κυρίαρχο έθνος που κατοικεί στην ΠΓΔΜ είναι η γλώσσα. Αυτό όμως δεν είναι αρκετό ώστε να τους χαρακτηρίζουμε μειονότητα του συγκεκριμένου έθνους στη χώρα μας. Η γλώσσα από μόνη της δεν προσδιορίζει το έθνος, αν λείπουν και τα άλλα στοιχεία που προαναφέραμε. Πολύ περισσότερο που οι σλαβόφωνοι δεν έχουν ταυτόσημη εθνική συνείδηση. Ακόμη και κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων άλλοι από αυτούς πολέμησαν στο πλευρό της Ελλάδας, κι άλλοι της Βουλγαρίας. Σήμερα πολλοί από αυτούς είναι πλέον δίγλωσσοι, στην πορεία σε μεγάλο βαθμό ζούνε διάσπαρτοι σ’ ολόκληρη τη χώρα λόγω εσωτερικής μετανάστευσης, των μεικτών γάμων, κτλ.

   Επισημαίνουμε με μεγάλη ανησυχία ότι η ΕΕ χρόνια τώρα έχει προνοήσει με σκοπιμότητα να ενισχύει διάφορες μειονοτικές ομάδες, ή άλλες ομάδες πληθυσμού με ιδιαιτερότητες, ή εν ανάγκη ανακαλύπτονται και ιδιαιτερότητες. Πρόσχημα τα πολιτιστικά έθιμα, η διάσωση της γλώσσας και τόσα άλλα. Μοιάζουν αθώα και δίκαια, και όμως ένα πράγμα υπηρετούν: Να υπάρξουν εφεδρείες που θα παίξουν το ρόλο του προκεχωρημένου φυλακίου, ή θα γίνουν το πρόσχημα για εκβιασμούς ή και νέο μακελειό. Υπηρεσίες και ειδικοί μηχανισμοί εργάζονται μέχρι και για τη δημιουργία νέων κομμάτων, που τάχα θα ενδιαφέρονται για τα προβλήματα των μεταναστών, ενώ στην πραγματικότητα θα δουλεύουν για την πυροδότηση του εθνικισμού και του σοβινισμού. Το ευρωδικαστήριο δουλεύει στην ίδια κατεύθυνση με βάση τους εντολείς του.

   Το ΚΚΕ θεωρεί, λοιπόν, πως γίνεται μια συνειδητή προσπάθεια από κάποιους «κύκλους» και στο όνομα της υπεράσπισης των δικαιωμάτων των σλαβόφωνων να δημιουργηθεί θέμα «μακεδονικής μειονότητας» στην Ελλάδα. Πρόκειται για προσπάθεια που συνειδητά επιδιώκει να προκαλέσει προβλήματα, στα πλαίσια της πολιτικής του «διαίρει και βασίλευε» προς όφελος των σχεδιασμών που έχουν οι ΗΠΑ και άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις.

   Καταγγέλλουμε αυτές τις επιδιώξεις και την προσπάθεια να χρησιμοποιηθεί και το Ευρωκοινοβούλιο σε αυτές τις μεθοδεύσεις!

   Καλούμε τους λαούς των Βαλκανίων, πρώτα απ’ όλα τον ελληνικό, σε επαγρύπνηση και σε πάλη για να ανατρέψουμε τους αρνητικούς διεθνείς συσχετισμούς, να εμποδίσουμε τις κυβερνήσεις να συμμετάσχουν στα ιμπεριαλιστικά σχέδια, να βάλουμε φραγμό σε αυτές τις μεθοδεύσεις και στη δημιουργία προτεκτοράτων, στην αλλαγή των συνόρων.

   Reply ↓
6. Σ.Τ. 15/06/2018 at 22:36

   Θεωρητικά μπορούμε να πούμε ότι θέλουμε για τα έθνη.
   Επειδή όμως ο μαρξισμός είναι η συγκεκριμένη ανάλυση της συγκεκριμένης κατάστασης, η αλλοιώς οποίος δεν το τηρείς αυτό, συλλαμβάνεται έχοντας -ενα πτώμα στο στόμα του’,
   Πανηγυρίζει από προχτές ο γερμανικός μπεριαλισμος για την συμφωνία, προφανώς για την συνεχιζόμενη υποχώρηση του ελληνικού….μπροστά στις ορέξεις των γειτόνων…πανηγυρίζει και το ΝΑΤΟ….

   Reply ↓
   1. Ανώνυμος 16/06/2018 at 01:02

      Πολλά λάθη μαζεμένα απο ΛΑΕ και από ΚΚΕ:

      Α. ΕΕ και ΝΑΤΟ θέλουν την Βόρεια Μακεδονία για ένταξη σε αυτούς. Δεν τους νοιάζει αν θα μπει ως “Μακεδονία”, ως “Βόρεια Μακεδονία”, ή ως “Ζουαζιλάνδη”. Να την εντάξουν θένε. Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΗ και το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ είναι που πίεσε για την παρούσα συμφωνία και για να καταληχθεί το όνομα ως “Βόρεια Μακεδονία”. Αρα, τα περί “εθελόδουλης Ελλάδας, άμοιρης και απο παντού βαλλόμενης” είναι γελοία, είναι προπάντων ΨΕΜΜΑΤΑ! Η καπιταλιστική Ελλάδα έχει δικό της αυτοτελές επιθετικό πολιτικό πλάνο και το υπηρετεί. Και για να την βγει, έχει ανάγκη -όπως κάθε μικρός και μεσαίος καπιταλισμός- από την σύμπλευση με μια μεγάλη ιμπεριαλιστιή δύναμη. Αυτη ΕΊΝΑΙ η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.

      2.Η καπιταλιστική Ελλάδα ακολουθει ΚΑΙ ΑΥΤΗ απιθετική πολιτική στα Βαλκάνια και τη ΝΑΜεσόγειο: Η επεκταση των συνόρων (ΑΟΖ, 12 Ν.Μ.) είναι σαφή δείγματα.

      3. Να τελειώνουμε με την τοξική παραμύθα που σερβίρουν ΚΚΕ και ΛΑΕ (αλλά και ορισμένοι άλλοι σύντροφοι) περί της “φουκαριάρτικης καπιταλιστικής Ελλάδας που της την πέφτουν όλοι”. Να τελειώνουμε και με τον αντίστοιχο μύθο του “αδιαφορώ για τον εθνικισμό των άλλων και χτυπώ μόνο τον δικό μου εθνικισμό”. ΚΑΙ ΟΙ 2 αυτές πολιτικές αντιλήψεις, είναι ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΕΣ για τον κόσμο.

      Reply ↓
      1. ένας 16/06/2018 at 11:17

         Το ΚΚΕ είναι ο μόνος πολιτικός σχηματισμός, που από τα γεννοφάσκια του ξέσκισε τον αστικό-μικροαστικό μύθο της “Ψωροκώσταινας” μέχρι σήμερα.
         Το ΚΚΕ σας έκανε όλους να βγάζετε σπυράκια, όταν πριν μερικά χρόνια ανέδειξε τον ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ του ελληνικού Καπιταλισμού.
         Τότε βέβαια οι ισχυρότεροι Ιμπεριαλιστές είχαν άλλες προτεραιότητες και το πειθήνιο ελληνικό μικροαστικαριάτο ακολουθούσε εκείνες, όπως πάντα.
         Σήμερα ο Ιμπεριαλισμός θέλει να κουρέψει λίγο την ελληνική ιμπεριαλιστική α.τ. για να προωθήσει και τις άλλες τριγύρω, ώστε καμιά να μην έχει “το πάνω χέρι” και όλες να τις κουμαντάρει. Το ελληνικό μικροαστικαριάτο για άλλη μια φορά ακολουθεί πειθήνια: Υποστηρίζει την ιμπεριαλιστική αρκούδα για να διώξει τον ιμπεριαλιστικό ….φουρόγατο!
         Τέλος πάντων, ….έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε, …..και όνειρα γλυκά!
         Μη σας χαλάω μιαν ωραία εικόνα με ενοχλητικές ….λεπτομέρειες.

         Reply ↓
         1. Ανώνυμος 17/06/2018 at 11:15

            Και τον εξαρτημένο χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού ανέδειξε κατά καιρούς, τα άλυτα αστικοδημοκρατικά του προβλήματα και το φεουδαρχικό του χαρακτήρα κλπ κλπ.
            Όλα τα έχει πει το ΚΚΕ κατά κάποιο τρόπο.
            Για αυτό και σε κρίσιμες στιγμές για την πολιτική σταθερότητα μπήκε σε αστικές κυβερνήσεις “εθνικής ενότητας”, “κάθαρσης”, “οικουμενική”
      2. λαθραναγνώστης 16/06/2018 at 12:19

         “Να τελειώνουμε με την τοξική παραμύθα που σερβίρουν ΚΚΕ και ΛΑΕ (αλλά και ορισμένοι άλλοι σύντροφοι) περί της «φουκαριάρτικης καπιταλιστικής Ελλάδας που της την πέφτουν όλοι»”
         Για τη ΛΑΕ, μπορεί και να έχεις δίκιο, αλλά οτι το ΚΚΕ “σερβίρει” τέτοιες παραμύθες, μάλλον δεν ξέρεις τι σου γίνεται……Από την αρχή της κρίσης το ΚΚΕ μιλάει για την ιμπεριαλιστική πυραμίδα μέρος της οποίας είναι και ο ιμπεριαλισμός της ελληνικής αστικής τάξης κι έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να το λέμε και να το αποδεικνύουμε τόσα χρόνια…..
         Όσο για το ότι η ελληνική α.τ. πιέζει για το όνομα κι εκεί, χαμπάρι δεν έχεις πάρει! Αν η ελληνική α.τ. δεν χρειαζόταν να συνεργάζεται και με τα εθνικιστικά στοιχεία, τότε και σκέτη “Μακεδονία” να τα ονομάζανε τα Σκόπια, καρφί δεν θα της καίγονταν. Το αντίστοιχο συμβαίνει και με την νεόκοπη α. τ. της άλλης πλευράς. Και “Ζουαζιλάνδη” να τους ονομάζανε, πάλι καρφί δεν θα τους καίγονταν. Δεν είναι μόνο επιθυμία της ΕΕ και του ΝΑΤΟ να λήξει το θέμα. Και οι αστική τάξη και των δύο χωρών το θέλει. Μπίζνες θέλουν να κάνουν και στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, όπου το κεφάλαιο έχει πάρει την κοσμοπολίτικη μορφή του, τα εθνικιστικά βαρίδια της προηγούμενης φάσης, είναι προς απόρριψη.

         Reply ↓
      3. Σ.Τ. 16/06/2018 at 12:31

         O ελληνικός καπιταλισμός κάνει (έκανε ) εξαγωγή κεφαλαίου στα Βαλκάνια μόνο και αν είχε την σύμφωνη γνώμη των ισχυρών ιμπεριαλιστών (Γερμανία ΗΠΑ). Αυτά μέχρι την κρίση. Σήμερα δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να υπερτονιζουμε τον ελληνικό ιμπεριαλισμό. Δεν υπάρχει τετοιος και συνεπώς δεν υπάρχει καμμία επιθετικότητα του έναντι των Βαλκανίων γειτόνων. Η συμφωνία γίνεται για να ικανοποιηθεί η Γερμανία και το ΝΑΤΟ που θέλουν μια πολυδιάσπαση στα Βαλκάνια για να κάνουν αυτοί κουμάντο με μεγάλη ευκολία. Για αυτό το λόγο θέλουν την ύπαρξη και διατήρηση του ανύπαρκτου μακεδονικού ζητήματος ακόμα και σήμερα.

         Αυτός ο οποίος ασκεί ανεξάρτητη ιμπεριαλιστική πολιτική στα Βαλκάνια είναι η Τουρκία. Και το κάνει αυτό όχι πάντα με την συμφωνία του ΝΑΤΟ!!!
         Στην περίπτωση της Τουρκίας μπορούμε πράγματι να μιλήσουμε για ιμπεριαλισμό. Η Τουρκία έχειι δημιουργησει ενα νεο άξονα (μετά αυτόν που έκανε ο Αδόλφος) εναντιον της Ελλάδας σε πρώτη φαση με απώτερο σκοπό την ανασύσταση της δικιάς της αυτοκρατορίας.
         Η Τουρκία διατηρεί στρατιωτικές βάσεις στην Αλβανία. Στην Θράκη κάνει πολιτική μέσω των ιμάμηδων κτλ.

         Reply ↓
         1. Γιώργος 16/06/2018 at 12:59

            Εμ, δεν είναι έτσι αγαπητέ σ.τ.! Ας το θυμόμαστε αυτό: Η εξίσου επιθετική ατζέντα του ελληνικού καπιταλιστικού κράτους περιλαμβάνει την συμμαχία του με την βόρεια μακεδονια στο πλαίσιο του δυτικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ, εναντίον της επίσης επιθετική καπιταλιστικης τουρκιας και του ανατολικού ιμπεριαλιστικού μπλοκ (ρωσια, κίνα, ιραν). Αυτά, μέχρι νεωτερας. Τα περί “ψωροκωσταινας” είναι παραμύθια για κορόιδα.
7. Σ'.Τ. 17/06/2018 at 19:48

   Η άποψη μου δεν είναι καν εφαπτομένη της ‘ψωροκωσταινας’, την γνωρίζω την άποψη αυτή και διαφωνώ και εγω.
   Είπα ότι υπήρξε στοιχείο ιμπεριαλισμού στην ελληνική πολιτική στα Βαλκάνια, όπως και στην Κύπρο η συμπεριφορά της Ελλάδας ήταν κάτω από τον γνωμωνα του συμφέροντος της αστικής τάξης. Το ίδιο γίνεται και τώρα! Όπως αφέθηκε η Κύπρος στην τύχη της με το επιχείρημα του Αείμνηστου ότι η Κύπρος είναι μακρυα’, έτσι και τώρα προδίδεται η Μακεδονία με το επιχείρημα ότι το ονομα την γλωσσα τα είχαμε ήδη παραδώσει από την εποχή τιτο…προτάσεις εν αμαρτειαις!!

   Reply ↓